Wij lazen voor U
De verleiding te groot
Wilde busdienst
op Haarlem verboden
Onze toekomstige
graanpolitiek
Radioprogramma
^RV£*-SV£GeN
"5 tïj,
DOOR
edgar rice.
0urroughs
No. 5. waar het slachtoffer bewusteloos bleef lig- ten wij de zaak eerst even bepraten," zei hij. zijnde, brulde hij: „Geef mij de kaart van
Met één beweging keerde Tarzan zich om gen. Nu keerde Tarzan zich naar Atan „Ik praat niet tegen moordenaars die Athair, of ik zal een kogel door U heen-
en greep de pols van den Hindoe beet. Daar- Thome. „Zo, nu bent U aan de beurt," zei dood ik," antwoordde Tarzan. Intussen had jagen,"
na tilde hij den man hoog boven zijn hoofd hij. Doch Atan Thome was geschrokken en Atan Thome kans gezien zijn revolver te
op en smakte hem daarna tegen de grond, probeerde het op een accoord te gooien. „La- voorschijn te halen en nu in het voordeel
jjÜHHUit de Pers van heden
Vaderlandsche plichten.
Het Handelsblad (lib.) dringt er op aan,
dat de werkgevers hun dienstplichtig perso
neel, wanneer dit opgexx>epen wordt, niet
ontslaan, doch de plaatsvervangers tijde
lijk aanstellen. Het blad schrijft:
Het feit, dat onlangs één commandant
van een grensbataljon een opgave kon
doen van niet minder dan negen dienst
plichtigen, die wegens herhalingsoefenin
gen, welke dienstbaar gemaakt waren aan
onze grensbeveiliging, door hun burgerlij
ken werkgever waren ontslagen, toont al te
duidelijk aan, dat het sommigen ook nu
nog aan nationale opofferingsgezindheid
ontbreekt. Ook zonder regeerings-dwang of
•drang moet het mogelijk zijn een einde te
maken aan een hier en daar bestaande op
vatting en gedragslijn welke lijnrecht in-
druischen tegen den vaderlandschen plicht.
Het Roomsche lied In de
testantsche kerk.
Pro-
Naar aanleiding van het protest van den
Haarlemschen Hervormden kerkeraad te-
het zingen van „La Procession" door
Vincent tijdens een jubileumconcert (uit
gaande van het gemeentebestuur) in de St.
Bavo te Haarlem, merkt de „Avondpost"
op: De kerkeraad constateert „dat geen
kerkelijke instantie verantwoordelijk is
voor den inhoud van het programma." Wel-
is men geneigd te vragen waar
lakt ge u dan druk over? Is uw over
liging zoo wankel, dat een binnen de
luren van een Protestantsche kerk op een
een concert gezongen Roamsch lied
[er schade aan kan doen? Zoo neen, hadt ge
dan reeds niet in naam der verdraagzaam-
laamiheïd alléén moeten zwijgen?
Leven we in een tijd, waarin we zulke
nietigheidjes moeten toespitsen tot protest-
adressen?
Ging het hier bovendien niet in de eerste
plaats om muzikale kunst? Om de stan
ding der muziek èn om de standing van
degene, die haar zong? Die waren beide
in orde. Op welken rechtsgrond wordt dan
geeischt, dat een gemeentebestuur een der
gelijk lied had moeten weren? Een beetje
breedheid, een beetje ruimheid, een beetje
verdraagzaamheid
De christen-antimilitaixisten.
De vereeniging van Christen-antimilitai-
risten „Kerk en Vrede" is, zooals men weet,
op de lijst der Defensieverboden geplaatst.
Wij lezen in verband hiermede in het
Volk (S.D.A.P.); welk blad eerst twijfel uit
aan de juistheid van de door de regeering
op het punt van Defensie-verboden geko
zen methode:
In ieder geval is het naar ons oordeel in
hooge mate onrechtvaardig, op deze lijst
„Kerk en Vrede" een plaats te geven. Men
zou, als de regeering dit noodig vond, voor
Kerk en Vrede" met een „defensieverbod"
kunnen volstaan, gezien de doelstelling van
de organisatie.
Doch dat haar leden als „onbe
trouwbaar" zouden moeten worden
aangemerkt voor alle andere dien
sten in het democratisch staatsbe
stel, is in redelijkheid niet vol te
houden.
Op grond van godsdienstige beginselen
weigeren de leden van „Kerk en Vrede" me-
déwerking aan het oorlogsbedrijf; doch er
geschiedt bij deze vereeniging niets in het
verborgene; de regeering kan, aldus het
Volk, weten, wat zij aan haar leden heeft.
Mien vindt ze onder de beste ambtenaren
en hoofdambtenaren. Onnoodig stelt de re
geering deze menschen voor een zwaar ge
wetensconflict.
Uitspraak der Amsterdamsche
rechtbank in kort geding.
De president van de Amsterdamsche
rechtbank, heeft gisteren uitspraak gedaan
in het kort geding tusschen de Noord-Zuid-
Hoilandsche Tramweg Maatschanpij als
eischeres en de exploitanten van den wil
den busdienst „de Harde's Tour Maat
schappij", die een autobusdienst tusschen
Amsterdam en Haarlem v.v. onderhoudt.
De N.Z.H.T.M. eischte stopzetting
van dezen dienst, daar de busdienst
geen concessie heeft, en het opleg
gen van een dwangsom voor eiken
dag, dat de busdienst zou worden
voortgezet.
De president overwoog in zijn vonnis, dat
het er niet toe doet in dit geval, of het be
treffende artikel in het R.A.P. onverbin
dend is. Gedaagde (de busdienst) heeft
artikel één van de Wet op de openbare
middelen van vervoer overtreden en op
dezen grond moet de busdienst worden
verboden.
De president wees de verordening van
eischeres toe, verbood gedaagde om zonder
vergunning een autobusdienst Amsterdann-
Haarlem te onderhouden, en legde een
dwangsom op van 250 gulden per dag voor
iedere overtreding.
Frauduleus kantoorbediende hoort
een jaar gevangenisstraf tegen
zich eischen, waarvan zes maan
den voorwaardelijk.
Wegens verduistering van gelden ten na-
deele van een reisbureau, waarvoor hij
werkzaam was, moest de 41-jarige kan
toorbediende A. A. van den H. zich gisteren
voor de Haagsche rechtbank verantwoor
den.
Het bleek ter terechtzitting, dat hij uit
de gelden, welke hij onder zich had, een
soort „voorschot" nam op toekomstige pro
visie, hetgeen goed ging, zoolang de in
komsten van het reisbureau toereikend wa
ren. Toen het slecht ging, kwam hij na
tuurlijk niet meer uit en door dezen toe
stand geheel in het nauw gebracht, nam
hij een noodlottig besluit: met medeneming
van een bedrag van ongeveer f 500.uit
de kas van het reisbureau vertrok hij naar
Parijs, waar hij dit bedrag in goeden sier
opmaakte.
Toen het gold op was, bleef hem niets
ander over dan naar Nederland terug te
gaan en zich in Nijmegen bij de politie te
melden.
Het totale bedrag van de verduisteringen
beliep ongeveer f 1G00.—
De Officier van Justitie vorderde een ge
vangenisstraf van een jaar, waarvan zes
maanden voorwaardelijk.
De verdediger zeide, dat verdachte in
een soort wanhoopstoestand had gehandeld.
Hij had moeilijkheden met zijn vrouw, die
niet van hem scheiden wilde, ofschoon zij
reeds zeven jaar niet meer bij elkaar wa
ren. Ook was, volgens pleiter, de houding
van den directeur te laken. Deze was van
de provisie-opnamen van verdachte op de
hoogte, liet hem stil begaan en sloot zelfs
een fraude-verzekering op hem. Verdachte
is dus sterk in de verleiding geweest.
Uitspraak 25 Octoher.
Een proces tegen de K.L.M.
Om octrooi-rechten van ee
Franschman.
Voor de civiele kamer van de Haagsche
rechtbank heeft de Franschman Sarazin
uit St. Brix een rechtsgeding aanhangig
gemaakt, omdat ,naar hij beweert, in de
Amerikaansche toestellen van de K.L.M.
een octrooi is verwerkt, waarvan Sarazin
de eigenaar is.
Het gaat hier om een octrooi van een
torsie-trillings demper van de motoren, ge
leverd door de Wright Heronautical Corpo
ration en de Curtiss Wright Corporation.
De Franschman heeft de K.L.M. en de beide
Amerikaansche maatschappijen gedagvaard
en vordert vaststelling van de octrooi-schen
ding en schadevergoeding.
Van de prijsverhoogende neiging,
die de steun tengevolge heeft,
kunnen schadelijke gevolgen uit
gaan op andere bevolkingsgroe
pen dan de graanverbouwers.
Gistermiddag heeft de minister van Econo
mische Zaken de commissie van onderzoek
inzake de in de toekomst te voeren graan
politiek geïnstalleerd.
In zijn installatierede wees de
minister er op, dat de commissie
o.m. belast is met een onderzoek
naar het vraagstuk van de afwen
teling van den steun aan den
graanbouw op den consument, res
pectievelijk den handel of de ver
werkende industriëen. Spr. bracht
dit probleem onder de bijzondere
aandacht der commissieleden, om
dat er van de prijsverhoogende nei
ging, die de steun ten gevolge heeft
in sociaal en economisch opzicht
schadelijke gevolgen kunnen uit
gaan op andere bevolkings- en be
drijfsgroepen dan de graanverbou
wers en op de economische positie
van ons land tegenover het buiten
land.
De ervaring in den loop van de jaren op
gedaan zal de commissie van dienst kun
nen zijn met name ten aanzien van de
vraag: directe geldelijke steun of volledige
bescherming door heffingen aan de grens,
waarbij men weer kan onderscheiden tus
schen min of meer vaste heffingen en z.g.
schaalrechten, dan wel een combinatie van
beide steunvormen. Daarbij zal ook de
vraag of de heffingen voor alle granen even
hoog moeten zijn onder het oog moeten
worden gezien.
De toespraak van den minister werd
door den vorzitter der commissie, ir. S. L.
Louwes, beantwoord.
Zeeman mishandelde
chauffeur
Veertien dagen de gevangenis
in.
Op 20 Februari heeft op de Lange Bees
tenmarkt te 's-Gravenhage een steekpartij
plaats gehad, waarbij de chauffeur S. met
een mes in de borst is gestoken door den
52-jarigen zeeman C. H. M. M. heeft zich
wegens mishandeling voor de Haagsche
rechtbank te verantwoorden gehad. Het O.
M. eischte 2 maanden gevangenisstraf te
gen hem.
De rechtbank veroordeelde hem heden
tot veertien dagen gevangenisstraf.
DONDERDAG IS OCTOBER 1938.
Hilversum I. 1875 en 801,5 m.
8.00—9.15 KRO. 10.00 NCRV. 11.00 KRO,
2.0012.00 NCRV.
8.009.15 Gramofoonmuziek. (Om ca. 8.15
Berichten)'.
10.00 Gramofoonmuziek.
10.15 Morgendienst.
10.45 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
12.15 KRO-Orkest. (1.00—1.20 Gramofoonp
muziek)
2.00 Handwerkuurtje.
3 003.55 Pianovoordracht en gramofoon
muziek. (Om ca. 3.45 Berichten).
4.00 Bijbellezing.
5.00 Gramofoonmuziek.
5,05 Cursus handenarbeid voor de jeugd.
5.35 Gramofoonmuziek.
6.45 Causerie „Welke beteekenis heeft Espe
ranto in Christelijke kringen?"
7.00 Berichten.
7.15 Boekbespreking.
7.45 Reportage, eventueel Gramofoonmuziek,
8.00 Berichten ANP. Herhaling SOS-Ber.
8.15 Orgelconcert.
9.00 Causerie „Midden-Europa In de naaste
toekomst."
9.30 NCRV-orkest. (10.00—10.05 Ber. ANP),
10.45 Gymnastiekles.
11.00 Gramofoonmuziek. ca. 11.5012.00
Schriftlezing.
Hilversum II- 415,5 m,
AVRO-Uitzending.
8.00 Gramofoonmuziek. (Om 8.15 Ber.).
10.00 Morgenwijding.
10.15 Gramofoonmuziek.
10.30 Voor de vrouw.
10.35 Omroeporkest.
11.00 Declamatie.
11.25 Omroeporkest en solist. (Om ca. 12.15
Berichten).
12.30 Het AVRO-Amusementsorkest en soliste.
I.15 Ensemble Jonny Kroon.
2.00 Causerie „De Klok der Geschiedenis en
Uw eigen uurwerk".
2.30 Vervolg concert.
3.00 Cursussen voor de vrouw.
3.45 Berichten, gramofoonmuziek.
4.00 Voor zieken en thuiszittenden.
4.30 Orgelspel.
5.00 AVRO-Week-Kaleidoscoop.
5.20 Felicitaties.
5.30 Het AVRO-Aeolianorkest.
6.30 Sportpraatje.
7.00 Voor de kinderen.
7.05 Het AVRO-Dansorkest.
7.30 Engelsche les.
8.00 Berichten ANP, Radiojournaal, Mededee-
lingen.
8.15 Concertgebouw-orkest en soliste. In de
pauze: Causerie over Schubert.
10.30 Damnieuws, hierna: Gramofoonmuz.
II.00 Berichten ANP, hierna tot 12.00 De
Twilight Serenaders (opn.).
FEUILLETON
MAURICE WALSH
10.
„Nogal, dat komt heel mooi uit," zei Alistair
zonder veel vuur.
„Ja zeker doet het dat!" zei Paddy Joe triom
fantelijk.
„Maar wat drommel, hoe kan een mensch nu
tegen zoo'n stroom opkomen?" informeerde
Alistair.
„Je moet weten," legde Paddy Joe voldaan
uit, „die onnoozele hals pootte mij op de kant
met één eind van het net en probeerde toen, het
net voor den ingang van de poel te sleepen
„Want daar zit gewoonlijk de visch!" bracht
Alistair hun onder het oog.
„Om kort te gaan, hij kon niet op tegen de
zwaarte van het net en de kracht van den
stroom en per slot van rekening beschreef hij
een mooie acht en kwam een eind stroomaf-
waarts van me terecht. En een warboel
„Met een mooien tienponder onder in."
Alistair keek naar Rogan op. „Was er daar bij
jou nog meer te beleven, of heb ik alles ge-
I zien?"
„Alles, wat aardig was," zei Rogan, ietwat
grimmig. „De rest was heelemaal niet aardig."
Over het water heen keek hij achteruit naar de
diepe duisternis, waarin het gehuld was. „Ér
gebeuren daar bedenkelijke dingen," zei hij met
zijn diepe stem.
„De menschen zijn er niet gelukkig, dat
weten we," zei Paddy Joe.
„Nog wel erger dan „niet gelukkig". Kijk
maar eens of je één van deze beide vragen kunt
beantwoorden. Wat is de reden, dat een vader
en een zoon samen een zuippartij gaan houden,
die alleen maar met hel en verdoemenis kan
eindigen? En wat brengt een vrouw er toe, om
op haar eentje in het donker te gaan zitten
weeklagen „Caoine", zooals de Ieren zeg
gen
Alistair floot eens tusschen de tanden. „Jij
hebt daar in dat ééne uur heel wat beleefd!"
„Meer dan me lief was en allemaal din
gen, die mij niet aangingen."
,Maar waarom zouden de vader en de
zoonvroeg Alistair zich af.
„Hou er maar over op," vermaande Paddy
Joe. „Hou er op 't oogenblik maar over op!
Hier zijn we weer op ons kostelijk plekje
terug."
Hoog boven hun hoofden was de tent flauw
zichtbaar op het plateautje, daarachter lag de
golvende helling van den Slievemoal verheven
rustig, zilvergrijs verdoezeld in het schemerige
schijnsel van den naglans aan den noordelijken
hemel.
„En nu," zei Paddy Joe, terwijl hij zijn rie
men binnenboord nam, „zullen we ons ter ruste
begeven, nadat we met één dronk alle leelijk-
heid weggespoeld hebben."
„Maar al het bier is op."
„Wie praat er over bier in het holle van den
nacht Wij nemen den drank, die in dit heuvel
land onder den dekmantel van de duisternis al
wel meer dan duizend jaar gedronken wordt!"
VIJFDE HOOFDSTUK.
1.
Rogan Stuart en Paddy Joe Long zaten op
een paar steenblokken in stille gepeinzen ver
diept hun eerste pijp na het ontbijt te rooken.
Ze keken daarbij neer op Alistair, die bezig
was, de cano los te maken. Hij zou het uit de
war gehaalde stroopersnet van den havenmees
ter terug gaan brengen.
„Ik zal een lading bier mee terug nemen!"
riep hij naar boven.
„Prachtig! Blijf niet langer dan twee uur
weg," riep Paddy Joe terug. „Die knaap kan
elk uur van den morgen bier drinken," zei hij
tegen Rogan. „Dat heeft hij van mij geleerd."
Maar Alistair bleef geen twee uur uit. In
minder dah een kwaï* vin dien tijd kwam hij
vanachter de punt weer te voorschijn en ze
zagen, dat hij er heel wat vaart achter zette.
„Hallo!" riep Paddy Joe uit. „Hij moet er zijn,
lijkt het wel."
„Ik hoop maar, dat vriend Trant me gister
avond niet herkend heeft" begon Rogan
haastig.
„En wat zou het dan nog?" zei Paddy luch
tigjes. „Een maand in de nor doet niemand
kwaad mijzelf is dat ook al eens over
komen."
Alistair legde de boot vast zonder één blik
naar boven te slaan klom bij de helling op
en kwam om de tent heen gedraaid. Toen ze
zijn gezicht te zien kregen, wisten ze meteen,
dat hij slecht nieuws bracht. Zijn oogen keken
bezorgd, hij fronste het voorhoofd en zag bleek.
Hij stapte recht op hen aan en viel met de deur
in huis.
„Beroerd nieuws, lui!" zei h\j kalm. „Gister
avond hebben ze Ambrose Trant dood gevon
den hij was gewurgd."
Rogan bleef even stil als de steen, waarop
hij zat. Paddy Joe sprong overeind.
„God hebbe zijn ziel," was zijn gebed, „Ge
wurgd?"
Alistair richtte meer speciaal het woord tot
Rogan.
„Ze hebben hem gevonden, waar hij lag toen
wij weggingen en ze hadden hem eenvoudig
gewurgd. De vingerplekken in z\jn hals waren
duidelijk te zien."
„Maar mijn vingers zijn heelemaal niet
„Dat weten we," zei Alistair ongeduldig.
„Jouw handen zijn heelemaal niet in de buurt
van zijn hals geweest; dat neemt niet weg, dat
andere handen dat wel geweest zijn. Denk maar
eens aan die vlugge voetstappen op het grint
nou?"
Paddy Joe knikte, zijn oogen neergeslagen.
„Vlugge voeten, vlugge voeten!" murmelde hij.
„Zou het zoo ver hebben kunnen komen?" hij
wierp een blik op Alistair. „Van wie heb je het
gehoord?"
„Van Tom Whelan."
„Heb je bijgeval nou bijgeval ook ver
teld
„Waar we ons gisteravond hebben opge
houden?" brieschte Alistair verontwaardigd.
„Tom kwam me tegemoet tot aan den kop
van den steiger, hij werkte één-twee-drie het
net weg, stopte de moot zalm onder zijn vest en
toen vertelde hij het me pas. Ik hoorde hem
aan, zei, dat ik het zielig vond dat ik hem
maar eenmaal in mijn leven gezien had en zoo
voort en maakte rechtsomkeert. Ik begon pas
als een razende te roeien, toen ik, door de eerste
punt, uit het gezicht van de pier was."
„Prachtig! Niet dat het er wat toe doet met
Tom Whelan, maar hou zelfs «.egenover je
vrienden je geheimen voor je, tenzij het heele
maal niet anders kan."
„Geheimen?" zei Rogan Stuart vragend.
Alistair stapte voor de beide anderen op en
neer en klopte met de vuist in de palm van
zijn andere hand.
„Pas eens op, lui. We zitten In de penairie en
we moeten onverwijld de zaak van alle kanten
bekijken, op dit moment."
„Op dit moment," stemde Paddy Joe in. „Ga
derbij zitten, vriend. De vergadering is ge
opend."
Zij zaten in een driehoek. Weer was het een
hemelsche Junimorgen en weer leken ze, in die
zondoorstraalde rust, drie monolithen, licht
naar elkander overhellend vanuit hun stand
plaats in het heikruid, ê.Isof z^ daar zoo zou
den blijven staan.
Een oogenblik zwegen alle drie: ze bezonnen
zich over het probleem, alvorens te spreken.
„Vooruit maar, Alistair," zei Paddy Joe.
„Vertel op!"
„Er is niet veel te vertellen. De Havenmees
ter zei, dat Ambrose Trant's 'ijk vanmorgen
tegen achten door Sir Jerome gevonden is, vlak
achter het schuitenhuis gewurgd, de plekken
aan zijn hals waren duidelijk te zien en de
heele omgeving wees op een worsteling er
waren natuurlijk aanwijzingen genoeg."
„De „gardi" de politie is die er bij?"
„Dat spreekt vanzelf."
„Zijn er al stappen genomen, is er al iemand
gearresteerd
„Daar had Tom nog niets van gehoord. Meer
wist hij ook niet."
Zij bleven met z'n drieën een poosje in ge
dachten verzonken zitten, toen begon Alistair
op de vingers van één hand de verschillende
hoofdpunten af te tikken.
„De zaken staan dus zoo", zei hij. „Ambrose
Trant is vermoord; wij hebben het niet gedaan;
wg weten niet, wie het gedaan heeft, en zoover
we kunnen nagaan, weet niemand, dat wij gis
teravond daar in de buurt geweest zijn
Rogan stak zijn hand op. „Wacht even," zei
hij met vaste stem. „Mrs. Trant weet, dat ik
gisteravond in het park ben geweest ik heb
een half uur met haar zitten praten."
„Dan," zei Paddy Joe met de kalmte der
wanhoop, „zitten wij er tot hier toe in."
Alistair en Paddy Joe wachtten zwijgend af
er was niets te zeggen. Het woord was nu
aan Rogan Stuart en zij lieten het aan hem
over om door te gaan als hij tenminste door
wilde gaan. Daartoe was hij ten volle bereid
en hij was niet van plan iets achter te houden.
Hij schudde verdrietig het hoofd.
„Ik had het vooruit kunnen weten, dat ik
jullie niets dan ongeluk zou aanbrengen. Al zoo
heel lang volgt het ongeluk me op den voet.
Nu heb ik jullie in die moordzaak gesleept,
maar natuurlijk neem ik de gevolgen voor mijn
rekening. Hoor eens hier, beste menschen. Ik
moest jullie maar ronduit alles vertellen."
Hier zweeg hij een oogenblik en ging toen
verder.
„Gisteravond speelde ik daarginds een half
uurtje voor luistervink, dom genoeg, gedreven
door ik weet niet wat voor stiekeme opwelling
en ik zag en hoorde daarbij dingen, die niet
voor de openbaarheid bedoeld waren; later vond
ik niet, dat ik ergens over praten kon."
Wordt vervolgd.)
