Teleurgestelde oude dag
Langendijker Groentenveilingen
Heerhugowaard
Ingezonden
)insdag 25 October 1938
Tweede blad
Een droef verhaal van nonchalance,
onverantwoordelijkheid, zich achter
le
o.
elkaar verschuilen, de tragische le-
el vensfilm van een oude vrouw. De
'e geschiedenis van een schoolschoon-
maakster, die haar ouden dag ver-
zekerd zag. Maar hoe?
^onderlinge wegen
van een schoolbestuur
II
(Van onzen eigen verslaggever.)
7e hewwe main geld in een potje dein,
jfljarhewwe ze nooit betaald." Dat
vas een vrij onwaarschijnlijk verhaal, dat
Ma .Mol ons had verteld, want tenslotte
topt de heele finantiecle huishouding van
bijzondere school, via rijk en gemeente
fn hééft een schoolbestuur niets maar dan
ook niets in een potje te doen
En tóch bleek, wat de oude werk
ster ons op haar manier had verteld
maar al te waar te zijn. Burgemees
ter Sutman Meyer, die natuurlijk
zell geheel buiten deze zaak, die voor
zijn tijd haar beslag heeft gekregen,
staaf, bevestigde het ons, en de heer
Vilden berghgemeentesecretaris,
toon de het ons aan uit de stukken.
Van den beginne af heeft het rijk
de voor de Wed. Schermer-Mol ver
antwoorde bedragen zonder maar
iels te schrijven daarover, terugge
boekt. Het departement heeft nim
mer eenige correspondentie over de
zaak gevoerd. Het schoolbestuur, in-
plaats van zich af te vragen of er
misschien administratief iets niet
juist was, zweeg eveneens en stortte
zijn verplichte zeven procent niet.
Het verantwoordde het althans
voor zoover ons bekend niet op
de gemeentelijke afrekening. Het
geld dat Ma stortte werd eenvoudig
op de rekening van het schoolbe-
stuur bij de Boerenleenbank geboekt,
nadat het steeds automatisch van
.Ma's salaris is afgehouden. Het
laatste op 31 Maart van dit jaar.
Waarom dit alles? Heeft het schoolbestuur
rin het intellect de pastoor ruim-
hoots vertegenwoordigd is, werkelijk niet
«repen dat de zaak zóó niet juist kon
f zijn1! Is liet door het stilzwijgen van hot
t Bprtcinent in zijn overtuiging gesterkt,
u Öat de schoonmaakster niet pensiocngerech-
i5 tigd was? Het is moeilijk aan te nemen
„I Dat men geld hoeft, gestort bij de Boeren-
s| leenbank bewijst dat het bestuur er geen
ll|?aad mee wist, dat het weifelend en aarze
lend, kwartaal na kwartaal de zaak liet
Jdoorsukkelen, om onbegrijpelijke redenen,
gevreesd Ma de waarheid mede te deelen.
Zoolang Ma werkte had men geen last.
aar buiten bleef den schijn van admini-
ratieve correctheid bewaard en als ze in
aar dienstbetrekking overleed, had men
>k geen last.
Men kon dan eenvoudig tot dezelfde con-
usie komen als nu, dat Ma niet pensioen-
erechtïgd -was en het gevormde spaarduitje
an gestorte premies aan de erfgenamen uit-
ieeren.
Eq voor de kinderen was het nog een
tnecvaller geweest... Maar ja,... men gaat
I liet dood wanneer men wil. Ma leeft nog...
En Ma wil van haar pensioen genieten. Dat
in deze omstandigheden meneer Jansen, het
1 huidige schoolhoofd liever had dat Ma nog
Wat aanbleef is nu óók'wel verklaarbaar
:1
Li,Vond U het niet vreemd, vroegen we den
heer van Schaik, het vroegere hoofd der
school, thans in gelijke functie te Haarlem,
idat het rijk nimmer om de pensioenbijdra
ge vroeg?"
De lieer van Schaik herinnerde er aan,
dat hij anderhalf jaar nadat de zaak in
1 ii.nen en kruiken was gekomen was ver-
i hokken, en wees er, door een ander voor
beeld aan te halen, op dat het steeds buiten-
gewoon lang duurt voor pcnsioenaangclegcn-
^°°r het riJk definitief worden afge-
L wikkeld. De molen van de Pensioenraad
maalt héél langzaam. Hij was het echter
niet ons eens, dat het schoolbestuur en ze-
ook burgemeester van Slooten, de voor
ganger van burgemeester Sutman Meyer,
wadden kunnen begrijpen, dat de zaak niet
*'°pfe op den duur. In ieder geval mees-
•®r Jansen, die naar wij ook elders verna-
®en, buitengewoon op den letter is, had dit
f zuidelijk moeten zijn. „Toen ik later hoorde
jj.an '!at P°t.ie bij de Boerenleenbank, heb
™'J ('aar zeer over verwonderd, maar ten-
ot|® waren liet, toen mijn zaken niet meer,"
pond de heer van Schaik
..oor een zeer eigenaardig geval kwamen
,J'G staan, toen het vroegere schoolhoofd
ep u ^at ^a-- z'c'> *n 1931 tien jaar jon-
\ad. °Pgegeven dan ze in werkelijkheid
was, blijkbaar hang, dat men haar nu gauw
si e oud" zou vinden.... Inderdaad op den
».pensioenbrief" staat haar leeftijd tien jaar
se jong, maardezelfde hand, die den
rprior schreef heeft er met potlood de juiste
boortedatum boven gezet
Een bewijs dus, dat deze, laten
We het maar noemen coquetterie met
Jlaar leeftijd, spoedig ontdekt is. Het
I zou ook al te dwaas zijn en al te
j naïef, op een verklaring van een on-
ontwikkeld hoeren vrouwtje, boven
dien belanghebbende, af te gaan,
waar het zoo'n belangrijk gegeven op
zoon belangrijk stuk betreft. Blijk-
I haar heeft men formeel Ma's naam
gevraagd, heeft later geïnformeerd
oi] een officieelc instantie, en een
voudig het jaartal gewijzigd.
tumffri'1'- ^as opzettelijk of on
opzettelijk is gemaakt, ontlast deze, ons in
ziens het schoolbestuur niet. Het achtbaar
college zal dit ook zeker niet als motief wil
len aanwenden om de verantwoordelijkheid
van zich af te schuiven, omdat het daarme
de blijk zou geven van een ontstellend ge
mis aan werkelijkheidszins van zichzelf en
zijn voorgangers. En daar lijkt pastoor Brou
wer, die toch ook zoo verbazend leep deed
tegenover de Schager Courant, ons toch te
pienter voor.
Het is voor mcnschen als Ma, altijd een
heel vraagstuk, hoe men bewezen diensten
zal beloonen, vooral als het lieden betreft,
die tot de „hoogheid" be'hooren, althans in
hun oogen meer zijn „as niks". Als Ma óns
reeds belooft, het „wel le zullen maken", als
ze haar geld heeft, is het begrijpelijk dat ze
zich ook verplicht gevoelt den weldoeners,
die haar het driemaandelijks verdiende ka
pitaal komen uitbetalen, een stoffelijk blijk
van waardeering te geven. We komen aan
het aparte hoofdstuk, dat van de chocola-
geverij, waar we in liet begin van ons ar
tikel op doelden... Ma had de belooning
voor de beide meesters-loonbetalers vastge
stelde op één gulden... Asjeblieft Ma. je
geld... Asjeblieft meester, een gulden... Zoo
verhuisde van 1931 tot 1938 elk kwartaal
een gedeelte van Ma's salaris van de mooie
kamertafel, direct weer naar meesters vest
jeszak. Anderhalf jaar lang naar die van
meester van Schaik, zes en een half jaar
lang naar die van meester Jansen. Meester
van Schaik gaf het geld volgens zijn eigen
woorden ruimschoots terug aan chocola en
versnaperingen.
„Hij zei er zeker niet bij, hoeveel
doozen sigaren met Karei I erop hij
van moeder heeft gekregen," vinnig-
de een getrouwde dochter uit Dirks-
horn, die we eveneens voor dit ge
val bezochten
Wat meester Jansen met de zes en twin
tig gulden „fooi" door de jaren heeft uitge
voerd weten we niet. Wij veronderstellen
natuurlijk niet dat de jcugdopvoeders dit
penningske der weduwe, de eerste na aftrek
van zijn chocolaonkostcn, de tweede het
brutoprovenu in eigen zak hebben gestoken.
Het geld zal wel een nuttige bestemming ge
kregen hebben. Men zal echter moeten toe
geven, dat de heeren er verstandiger aan
hadden gedaan er zich, evenals wij dat na
tuurlijk deden, met een grapje af te maken.
:3
En zoo heeft Ma dus thans alleen nog wet
telijk te vorderen een bedrag aan gestorte
premies vermeerderd met rente op rente
van f 259.88. De rekening van meester
Jansen ziet er keurig uit, daar mankeert
geen halfje aan, model- gestaffeld is de be
rekening juist. Het schoolbestuur heeft het
geld overgedragen aan het gemeentebestuur.
Waarom, is ons niet duidelijk, maar, dat
was aldus burgemeester Sutman Meyer
omdat wij het geld niet ineens durfden
te geven. Een klein addertje stak zijn giftig
kopje boven het wèlonderhouden grasperk
bij 's burgemeesters ambtswoning uit
Jaals de gemeente Ma van haar eigen
geld elke week wat uitbetaalt, hoeft zij geen
ondersteuning te geven voorloopig. Komt
Ma eerder te overlijden, is de zaak afgeloo-
pcn. Geeft men het haar heelcmaal ineens,
zou ze het in één week op kunnen maken
aan boterballetjes en kopje koffie-met-room
bijvoorbeeld. Tja, men moet in deze tijden
eenmaal rekenen. Dat Ma Mol zich heeft
kromgesjouwd voor de gemeenschap, of dat
nu voor de protestantsche of voor de rooni-
sche geweest is, dat zij slachtoffer is gewor
den van twee maatschappelijke stelsels, dat
zij haar ouderdomsrente via den raad van
arbeid verspeelde, door haar „ambtenaar
schap", haar „overheidsdienst", haar „be
voorrechte positie" dat men haar lange ja
ren pensioen heeft beloofd, wie dan ook en
hoe dan ook, dat ze daar zelfs voor gekeurd
is... dat alles geldt niet meer. Ma „valt"
eenmaal niet onder het betreffend artikel
van het wetboek van paragrafcnland
Inmiddels schijnen B. en W. toch te heb
ben ingezien dat, waar Ma niet onder cura-
teeele staat, en nog niet armlastig is, men
niet als toeziend voogd kan optreden... Men
laat het wijselijk niet tot een compromittee-
rende rechtszaak komen... Ma „mag" nu
haar geld hebben. Ineens.
Gesol... gesol... van het kastje naar den
muur, en van den muur naar het kastje...
Véél zal er nu niet meer aan te doen zijn...
men heeft het getij laten verloopen.
Het gemeentebestuur mag niets doen, het
schoolbestuur als zoodanig kan niets doen.
Juridisch bewijs van eenige schuld is niet
te leveren... over de moreele schuld kan
men van meening verschillen. De onze zal
men nu wel begrepen hebben. Pastoor en
het bestuur wasschen hun handen in on
schuld... En Ma... och we kennen alle
maal het trotsche woord: „in dit land zal
geen honger worden geleden" ze sloft
ook zonder het pensioen wel naar haar
eindje. Misschien is er van de driemaande-
lijksche fooitjes nog wel zooveel overgeble
ven om er dan een schóóne krans van te
kunnen koopen, als een laatste groet van
een zorgzaam schoolbestuur aan haar trou
we dienaresse.
Mijnheer de Redacteui',
Vriendelijk verzoek aan de Redactie, on
derstaand schrijven te willen opnemen. Bij
voorbaat mijn dank.
Alle leeers van de Schager Courant zul
len zich nog wel herinnex-en, dat er 10 Oct.
een bericht in stond over 't vergaan van de
Scheveningsohe logger Sch. 102. Alle moe
dige reddingspogingen konden niet verhin
deren dat er drie visschers jammerlijk
verdronken.
Niemand van ons .kon vermoeden, dat
het Departement van Defensie hier de
schuldige van was. Het klinkt gek, toch
is het zoo. In de krant van de R.S.A.P.,
„de Fakkel" las ik j.1. Zaterdag dezelfde
argumenten, die ik ook van een familie
lid ('n visscher) uit Scheveningen gehoord
had.
„De Fakkel" schrijft: „De werkelijke
schuld ligt echter bij het departement van
Defensie, omdat dit departement weigert
vergunning te verleenen, de ingang van
de haven op een behoorlijke diepte te
brengen. Voor de haveningang ligt n.1.'
een drempel, een soort zandbank, welke
het binnenvallen van schepen met eenige
diepgang moet beletten.
In hoofdzaak is hier gedacht aan oor
logsschepen, aan welke dus belet wordt,
de Scheveningsche haven als oorlogshaven
te gebruiken. Door hét aanwezig zijn van
dezen drempel en de strooming ter plaatse,
ontstaat een zoodanige branding, dat het
bij stormachtig weer het grootste risico
beteekent, te trachten hier binnen te loo
pen, een risico waar men niet altijd van
buiten» kan, ««adat..verschillende omstandig
heden oorzaak kunnen zijn, dit risico te
nemen. De Scheveningsche haven is dan
ook, zoowel voor het uitvaren als het bin
nenkomen, de gevaarlijkste haven voor on
ze visschers. Men weet dit heel goed aan
het Departement van Defensie, toch wei
gert men dezen toestand te verbeteren.
Liever offert men ieder jaar eexi aantal
mensch en levens op dan vergunning te ge
ven tot het verwijderen van dezen drem
pel". Tot zoover dit bericht. Ik zou zeg
gen,, wie eischt niet met deze krant ver
wijdering van dezen drempel? Want dit
is in vredestijd toch zeker al te f-ek. Het is
gewoon een schande.
Uw abonné,
H. KOORN, N. Niedorp.
(Niet alleen „De Fakkel" heeft gewezen
op de maatregel van defensie, ook diverse
groote bladen deden dat, zij het zonder de
commentaar van het blad der R.S.A.P. In
derdaad moet hier blijkbaar het belang
van een enkele groep wijken voor dat van
het algemeen. Men kan hier verschillend
over denken, alleen moet de inzender in 't
oog houden, dat in vredestijd maatregelen
genomen zullen moeten worden, om in oor
logstijd gereed te zijn. Red.)
Uit onze Omgeving
MIDDENMEER
Premiekeuring van ingevoerde
merrieveulens type trekpaard
Onder vrij goede belangstelling werd de
ze keuring te Middenmeer gehouden. Het
was duidelijk merkbaar dat de herfstwerk-
zaamheden velen tei-ug hebben gehouden
deze keuring te bezoeken. Doch de belang
stelling èn uit de Haarlenuneimeer èn uit
de kop van Noord-Holland was grooter dan
vorige jaren, wat stemt tot tevredenheid en
geeft vertrouwen in de toekomst, terwijl het
voor het afdcclingsbestuur een bewijs is, dat
het beschikbaar stellen van invoerpremiën
gewaardeerd wordt. Vooral dit jaar zal ge
noemd bestuur zijn gebleken dat de uitge
loofde bedragen goed zijn besteed, want de
kwaliteit van het ingevoerde, vooral aan
den kop, is in geen jaren zoo goed geweest
en we kunnen er zeker van zijn dat meer
dere veulens op-latere leeftijd in de bo
venste regionen op de premiekeuringen
worden teruggezien. Van de ingevoei'de veu
lens hadden vier een der meest bekende
hengsten uit Zeeland tot vader, waai-onder
kampioen en ï-eservekampioen hengsten.
Zeer benieuwd waren we naar de fokpro-
ducten van de latere grootheden Acron en
Clairon van Hoek. De beide kinderen van
deze vaders vielen nu juist niet mee, waar
bij niet uit het oog mag worden verloren,
dat Zeeland niet de beste zal hebben la
ten gaan. Verder was er een dochter van
den machtigen Dragon en van den eerst
wel gewaardeerden Barnum, die in zijn na-
fok niet schijnt mee te vallen. De overige
vier veulens waren van vaders, die nu juist
niet* zoo naar voren komen. De kwaliteit in
het geheel was dus van een gehalte, zoo
als we het hier nog nimmer zagen en voor
al de drie aan den kop geplaatste veulens
waren van heel goede kwaliteit. Zware,
grove breede veulens, die de gelederen zul
len versterken. Het aan den kop geplaatste
veulen was een dochter van Byou van Fre-
dei-icapoldei*. Een zwaar, grof veulen, breed
met uitstekende bewegingen. In haar fun
dament zagen we haar liever iels meer cor
rect. Ze valt iets onder de knieën .terwijl de
stand in de achterbeenen iets krom is. We
hadden haar op de derde plaats.
I-Ict liefst zagen we de Di-agon, dochter
Beatrix. Een best grof, breed veulen. In
haar achterhand buitengewoon, terwijl ze
voor nog iets correcter kan zijn. Lijkt ons
een goede aanwinst voor de koudbloedfokke-
rij. Stond nu op de derde plaats. Een bui
tengewoon zwaar grof veulen was de Dirk
dochter Dirkje. In haar kruis kon ze iets
edeler zijn en bovendien iets breeder.
Is van moederszijde een Martin van
Luntershoek, welk bloed ze ook verraadt
en waarmee we niet bijzonder dwepen.
De Acron-dochter Juliana van Ilcna is 'n
goed gestopt veulen met een iets korte
cróupe en mót" iets minder goeden, stand
voor. De ontwikkeling van dit veulen zien
we echter met belangstelling tegemoet. Ecii
mooi veulentje was verder Beatrix, een
dochter van Floran van Schoondijke. Is
momenteel mooi, doch te fijn en mist kwa
liteit. Zal geen versterking blijken te zijn.
Verder noteerden we nog een kind van
Hei-man van Herseur. Is momenteel ma
ger, doch zeer soortig en buitengewoon
correct.
De invoerpremiën a f 50 waren dus voor
Rudolfine d. Bijou van Fi-edei'ica-polder,
eig. A. Pruissen, Rijk Haarlemmermeer;
Dirkje van Dorpzicht, d. Dirk, eig. Jb. de
Graaf, Slotenveg, Hoofddorp.
Beatrix van Dragon, d. Dragon, d'Hond-
zocht, eig. Jb. Geerligs, Zwinweg, Anna
Paulowna.
Juliana van Rena, d. Acron van Avenir,
eig. G. Rip, Spieringsweg, V'ifhuizen en
Beatrix, d. Floran van Schoondijke.
eig. D. van Dam, Spieringsweg, Vijfhuizen
Met deze premiekeuring wordt tel'kenjare
de rij der keuringen besloten. En dit be
sluit is voor de koudbloedfokkerij zeer be
vredigend geweest. Trouwens, resumee-
rende kan worden gezegd, dat 1938 voor
Een slappe boel prijzen lieten
veel te wenschen over het
ging slechter dan verleden jaar
geen export binrienland-
sche handel stokt toevallige
omstandigheden werken tegen
ook het regeeringsverslag
ademt pessimistischen geest
veel doorgedraaid in het tweede
kwartaal slechte markt voor
de verschillende koolsoorten
zeer lage prijzen voor gele,
Deensche witte en witte kool
van de laatste veel onverkoop
baar zeer slecht, ook voor
bloemkool geringe aanvoer
aardappels zelfde prijzen
goede prijs voor kassnijboonen
verminderde aanvoer slaboo-
nen variëerende prijzen
ongeveer zelfde prijs voor uien
laag lager voor breekpeen
idem voor bieten iets beter
voor tomaten lage prijs goed
gekeurde pootaardappels aan
voer druiven, andijvie en ram
menas.
Het was in de afgeloopen week een slappe
boel aan de Langendijker groentenveilingen.
Er zat geen fut in. Alles was even luste
loos. De pi-ijzen bleven zoowat bij het oude,
wat zeggen wil, dat ze weer veel te wen
schen overlieten. In dezen tijd van het jaar
heersjjht er veelal geen opgewekte handel.
Verleden jaar ging het echter aanmei-kelijk
beter. Levendig was toen de handel in uien
en ook voor andere producten was de be
langstelling grooter dan thans. Als er wei
nig naar het buitenland gaat zijn de bin-
nenlandsche pi-ijzen ook laag. Het buiten
land vraagt niet voldoende en zoo is het
te begrijpen, dat do binnenlandsche handel
stokt. Bloemkool b.v. schijnt ook in enkele
andere landen, waar wij het met onzen
overvloed van moeten hebben, in ruime ma
te geteeld te zijn. Gevolg: zeer lage prij
zen en voor een belangrijk deel onverkoop
baar, zooals b.v. in de Streek.
Toevallige factoren, die nu eens
ten voordeele, dan weer ten nadecle
wei-ken, zijn er niet, althans niet die
een gunstige ontwikkeling, van on
zen afzet tot gevolg hebben. Het
ziet er naar uit, dat 1938 nog slech
ter zal zijn dan 1937.
Uit het vei-slag, dat de Minister van Eco
nomische Zaken aan de Staten Generaal
heeft overgelegd met betrekking tot de wer
king en uitvoei-ing der landbouwcrisismaat
regelen over het tweede kwartaal van dit
jaar, beluistert men ook zoo'n pessimis
tisch geluid. De resultaten, zoo heet het
daar, waren verre van gunstig te noemen.
Van verschillende pi-oducten bleven groote
hoeveelheden onverkocht. De bijgevoegde
lijst van doorgedraaide producten bewijst
die uitspraak zeer duidelijk. In bedoeld tijd
vak werd aan vergoeding van die producten
uitbetaald f 349.947 tegen f 74907 in hetzelf
de kwartaal van 1937. Of het dus slechter
ging!
Verschillende koolsoorten werden
ook deze y eek aangevoerd, echter
aanvankelijk minder dan we dit de
laatste weken gewoon waren. Dit
moet ongetwijfeld wel worden toe-
geschreven aan de verminderde
voorraden, welke voor veilen in
aanmerking komen en ook wel
voor een deel aan de drukte met
het kool binnenhalen, waardoor min
der tijd voor anderen arbeid over
bleef.
en Blauwe g 2.G02.90 op. Voor Bevelan-
In ieder geval waren de aanvoeren zoo
gering, dat ze stimuleerend op den prijs zou
den kunnen werken als er voldoende andere
gunstige factoren aanwezig waren. Dit nu
was niet het geval, en de roodë kool moest
voor een lagen prijs van de hand worden
gedaan.
De hoogste noteeringen liepen tot f 2.60
(in een zeldzaam geval tot f 2.80 en f 2.90),
welke prijs betaald werd voor eerste kwa
liteit van 2 lot 3 pond. Voor de zwaardere
werd f 1.30 tot f 1.60, soms 1 of 2 dubbel
tjes meer betaald. Slecht ging het ook met
de gele .kool ondanks den zeer geringen
aanvoer ook van dit artikel. Zoo goed als
alles moest in het binnenland worden ge
plaatst en blijkbaar valt de keus der con
sumenten het laatst op kool. Voor enkele
partijtjes van de meest gewilde sorteoring,
ongeveer 3 pond, werd van f 1.70f2 be
taald, doch overigens werd ze verkocht
voor f 1.10 tot f 1.50 en f 1.60. Savoyekool,
waarvan de aanvoer nog geringer was,
bracht iels meer op, doch de prijaen van
f2 en f2.202.4-0, een enkele maal tot 2.60,
waren voor een loonende exploitatie te
laac.
Belangrijke hoeveelheden witte kool wer
den weer aan beide veilingen aangevoerd.
Ook deze week vielen de prijzen vcibazentd
legen. Een groot deel kan niet worden
verkocht, zelfs niet voor veevoeder, zoodat
ze weer teruggaat naar de akkers, waar
ze nog een zekere bemestingswaardc heeft.
Verreweg het grootste deel van den aan
voer bracht 90 cent op; het overige f 1.
De aanvoer beliep ongeveer 1S0 spoorwa
gens.
Deensche witte kool begint er wat meer
te komen. Ook hiermee gaat het slecht. De
hoogste prijs, welke deze week werd be
steed, was f 1.60. Overigens lagen de prijzen
tussciien f 1 en f 1.50. Het dubbele was
nog meer matig bevredigend.
Vroege aardappels kwamen er zoo goed
als niet meer. Gering was bovendien de
aanvoer van late. Alleen wat Eigenhei
mers en Bevelanders werden aangeboden.
Blanke Eigenheimers brachten f 2.10—2.40
de koudbloedfokkerij in Noordholland een
heel goed jaar is geweest. Dank zij im
port van goed vrouwelijk materiaal, dank
zij bovendien het beschikbaar hebben van
klasse-vaderdieren gaat het met de koud
bloedfokkerij crescendo en heerscht er in
de verschillende fokcentra een opgewekt,
eensgezind vereenigingsleven. Van een en
ander was het gevolg, dat uw medewerker
de diverse verslagen steeds in majeur kon
schrijven. Moge 1938 door meerdere beste
jai-en worden gevolgd en Noordholland
spoedig mede een der vooi'aanstaande
plaatsen in de koudbloedfokkei'ij in ons
land gaan innemen.
BARSINGERHORN
„Het Lied van alle Tijden".
Zaterdagavond trad.voor de vereeniging
„D.O.G." op, het tooneelgezelschap „Hel-
mers" uit Amsterdam met „Het Lied van
alle Tijden" van Scheffer. HeLmers heeft
ons dit stuk geschiedenis uit het laatst
der 18e eeuw gebracht op een wijze, die 'bo
ven eiken lof verheven is. Men mag over
den inhoud denken zoo men wil, het was
een stuk werkelijkheid, een stuk leven, dit
romantische tooneelspel van den begaaf
den schrijver. Het speelt in den jare 1793.
De revolutie woedt op haar hevigst. Een
paar weken geleden zijn gematigde Giron
dijnen' ten val gebracht door de ultra-re-
volufionnaire Jacobijnen. De wetgevende
macht berust bij de Nationale Conventie,
aan wier hoofd het driemanschap Robes-
pierre, Couthon en Saint-Just met onbeperk
te macht regeert. Het is de tijd van het
schrikbewind! De wet op de .verdachten"
voert dagelijks nieuwe slachtoffers naar de
Conciergerie: de sombere Staatsgevange
nis, die men gewoonlijk slechts verlaat,
om het schavot te bestijgen. Uiterlijk gaat
het leven zijn gewonen gang. De schouw
burgen worden druk bezocht. Men heeft
behoefte aan afleiding en vergetelheid. En
terwijl op de „Place de la Revolution" de
guillotine haar afschuwelijk werk verricht
van doodelijken haat zingt elders de
liefde haar eeuwig lied. Dit gegeven, dat
in elk opzicht afwijkt, van de stukken,
welke ons gewoonlijk worden voorgezet en
die het doorsnee-publiek wellicht beter
„lis-een", heeft ons niettemin geboeid van
het begin tot het einde. Het is niet onze
bedoeling de opvoerenden apart te bespre
ken, doch we willen een uitzondering ma
ken voor Yvonne Fleuriot, als actrice, en
Crochet, chef van de Geheime Politie, die
de geheel verschillende rollen uitbeeldden
op een wijze, die bewondering en respect
afdwong. Helmers heeft een uitstekenden
indruk achtergelaten en we beamen het
„Tot Weerziens" dat de de Voorzitter aan
het einde van de opvoering uitsprak, vol
komen.
WIER1NGERWAARD
DAAN POOL JUBILEERT.
De uitvoering ter gelegenheid van het 20-
jarig jubileum van den bekenden Humorist
Daan Pool is ook hier Zondagavond in de
zaal van den heer Schenk schitterend ver
loopen.
Daan treedt, zooals men weet, met een
gezelschapje op, van vier jeugdige personen,
die voor de toekomst wel iets beloven. Dit
zijn mej. Nelly Hofland en de heeren Bobby
Dane, Borst en van Twuiver. We hebben
Tommy Bouman gemist.
Meermalen heeft men in onze courant
reeds de gunstige rccefities over het nieu
we gezelschap kunnen lezen. We volstaan
dus met te zeggen, dat de jeugdige Bobby
Dane heel mooi accordeon speelt, Nelly Hof
land heel lief zingt, terwijl ook de heeren
Boi-st en van Twuiver ons heel goed hebben
voldaan. Wat onze hoofdpersoon betreft, als
steeds kunnen we zeggen „Oké."
Wat heeft hij het publiek weer doen scha
teren.
Ook als vanouds waren costumes en de
cors fijn in orde!
Van de familie Schenk werd een mooi
bloemstuk op het tooneel gebracht, waar
voor Daan zeer erkentelijk en dankbaar was
Ook was hij zeer dankbaar voor de flinke
opkomst.
ders werd f 2—2.10 betaald. Meer en meer
zal wel -weer tot ondérhandscben verkoop
worden overgegaan.
De aangevoerde bloemkool bracht voor
eerste soort f 2.90—3.80 op, voor tweede
sooi*t f 1.50—2.
Kassnijboonen kwamen aan de Broeker
veiling. Er werden goede pi-ijzen voor be
steed. Al naar gelang van kwaliteit
brachten ze f 16 tot ongeveer f 25 op. De
aanvoer van slaboonen begon sterk te ver
minderen en ook de kwaliteit is over 't
algemeen niet meer wat je noemt. Er is
ook heel wat verschil, zoodat er zeer uit-
eenloopende prijzen werden besteed. De
mooiste partijtjes brachten nog f 9—11,
soms f 13.5014.70 op. De afwijkende golden
f 4.606 of iets meer.
Uien werden er deze week wat minder
aangevoerd. De prijzen weken maar wei
nig af van die der laatste weken. Voor
grove uien werd f 2—2.40, soms tot f 2.50
a f 2.80 betaald. Gewone uien golden f 2.10
2.90, afhankelijk van kwaliteit. Di'ielin-
gen brachten in doorsnee f 2—2.20 op.
Sommige partijtjes iets meer. Voor nep
werd f 5.30-^5.70, soms tot f 6 a f 6.30 be
taald. Breekpeen liep nog iets in prijs ach
teruit. Voor groote werd van f 1.602,
soms zelfs nog minder besteed, voor klei
ne 5070 cent.
Ook voor bieten was zeer matige belang
stelling. Al naar gelang van kwaliteit la
gen de prijzen tusschen f 1.10 en f 1.80. Er
zijn nog enkele partijtjes voor 50 a 80 cent
verkocht.
Tomaten werden er weinig aangevoerd.
De kwaliteit neemt ook af. A. bracht 7.90
■12.40 op, B f 8.90—12.90, C f S.40—9.20 en
CC f 4.40—4.90, alzoo nog lage, maar toch
iets minder slechte prijzen.
Ook kwamen er weinig goedgekeurde
pootaardappelcn. A, van de maat 2S-35
werd afgedrukt op f 4.70—4.90, de maat 35-
55 op f 4.20. B 28-35 werd voor 44.10 ver
kocht. Druiven, Frankemthalers, brachten
aanvankelijk f 22.80—27.50 op, later f 16.70
—18, Alicante f 19.90—^-24.10. Voor andijvie
werd f 1—1.30, soms f 1.401.70 betaald.
Rammenas bracht f 1—f 2 op.