Teleurgestelde oude dag Langendijker Groentenveilingen Heerhugowaard Ingezonden )insdag 25 October 1938 Tweede blad Een droef verhaal van nonchalance, onverantwoordelijkheid, zich achter le o. elkaar verschuilen, de tragische le- el vensfilm van een oude vrouw. De 'e geschiedenis van een schoolschoon- maakster, die haar ouden dag ver- zekerd zag. Maar hoe? ^onderlinge wegen van een schoolbestuur II (Van onzen eigen verslaggever.) 7e hewwe main geld in een potje dein, jfljarhewwe ze nooit betaald." Dat vas een vrij onwaarschijnlijk verhaal, dat Ma .Mol ons had verteld, want tenslotte topt de heele finantiecle huishouding van bijzondere school, via rijk en gemeente fn hééft een schoolbestuur niets maar dan ook niets in een potje te doen En tóch bleek, wat de oude werk ster ons op haar manier had verteld maar al te waar te zijn. Burgemees ter Sutman Meyer, die natuurlijk zell geheel buiten deze zaak, die voor zijn tijd haar beslag heeft gekregen, staaf, bevestigde het ons, en de heer Vilden berghgemeentesecretaris, toon de het ons aan uit de stukken. Van den beginne af heeft het rijk de voor de Wed. Schermer-Mol ver antwoorde bedragen zonder maar iels te schrijven daarover, terugge boekt. Het departement heeft nim mer eenige correspondentie over de zaak gevoerd. Het schoolbestuur, in- plaats van zich af te vragen of er misschien administratief iets niet juist was, zweeg eveneens en stortte zijn verplichte zeven procent niet. Het verantwoordde het althans voor zoover ons bekend niet op de gemeentelijke afrekening. Het geld dat Ma stortte werd eenvoudig op de rekening van het schoolbe- stuur bij de Boerenleenbank geboekt, nadat het steeds automatisch van .Ma's salaris is afgehouden. Het laatste op 31 Maart van dit jaar. Waarom dit alles? Heeft het schoolbestuur rin het intellect de pastoor ruim- hoots vertegenwoordigd is, werkelijk niet «repen dat de zaak zóó niet juist kon f zijn1! Is liet door het stilzwijgen van hot t Bprtcinent in zijn overtuiging gesterkt, u Öat de schoonmaakster niet pensiocngerech- i5 tigd was? Het is moeilijk aan te nemen „I Dat men geld hoeft, gestort bij de Boeren- s| leenbank bewijst dat het bestuur er geen ll|?aad mee wist, dat het weifelend en aarze lend, kwartaal na kwartaal de zaak liet Jdoorsukkelen, om onbegrijpelijke redenen, gevreesd Ma de waarheid mede te deelen. Zoolang Ma werkte had men geen last. aar buiten bleef den schijn van admini- ratieve correctheid bewaard en als ze in aar dienstbetrekking overleed, had men >k geen last. Men kon dan eenvoudig tot dezelfde con- usie komen als nu, dat Ma niet pensioen- erechtïgd -was en het gevormde spaarduitje an gestorte premies aan de erfgenamen uit- ieeren. Eq voor de kinderen was het nog een tnecvaller geweest... Maar ja,... men gaat I liet dood wanneer men wil. Ma leeft nog... En Ma wil van haar pensioen genieten. Dat in deze omstandigheden meneer Jansen, het 1 huidige schoolhoofd liever had dat Ma nog Wat aanbleef is nu óók'wel verklaarbaar :1 Li,Vond U het niet vreemd, vroegen we den heer van Schaik, het vroegere hoofd der school, thans in gelijke functie te Haarlem, idat het rijk nimmer om de pensioenbijdra ge vroeg?" De lieer van Schaik herinnerde er aan, dat hij anderhalf jaar nadat de zaak in 1 ii.nen en kruiken was gekomen was ver- i hokken, en wees er, door een ander voor beeld aan te halen, op dat het steeds buiten- gewoon lang duurt voor pcnsioenaangclegcn- ^°°r het riJk definitief worden afge- L wikkeld. De molen van de Pensioenraad maalt héél langzaam. Hij was het echter niet ons eens, dat het schoolbestuur en ze- ook burgemeester van Slooten, de voor ganger van burgemeester Sutman Meyer, wadden kunnen begrijpen, dat de zaak niet *'°pfe op den duur. In ieder geval mees- •®r Jansen, die naar wij ook elders verna- ®en, buitengewoon op den letter is, had dit f zuidelijk moeten zijn. „Toen ik later hoorde jj.an '!at P°t.ie bij de Boerenleenbank, heb ™'J ('aar zeer over verwonderd, maar ten- ot|® waren liet, toen mijn zaken niet meer," pond de heer van Schaik ..oor een zeer eigenaardig geval kwamen ,J'G staan, toen het vroegere schoolhoofd ep u ^at ^a-- z'c'> *n 1931 tien jaar jon- \ad. °Pgegeven dan ze in werkelijkheid was, blijkbaar hang, dat men haar nu gauw si e oud" zou vinden.... Inderdaad op den ».pensioenbrief" staat haar leeftijd tien jaar se jong, maardezelfde hand, die den rprior schreef heeft er met potlood de juiste boortedatum boven gezet Een bewijs dus, dat deze, laten We het maar noemen coquetterie met Jlaar leeftijd, spoedig ontdekt is. Het I zou ook al te dwaas zijn en al te j naïef, op een verklaring van een on- ontwikkeld hoeren vrouwtje, boven dien belanghebbende, af te gaan, waar het zoo'n belangrijk gegeven op zoon belangrijk stuk betreft. Blijk- I haar heeft men formeel Ma's naam gevraagd, heeft later geïnformeerd oi] een officieelc instantie, en een voudig het jaartal gewijzigd. tumffri'1'- ^as opzettelijk of on opzettelijk is gemaakt, ontlast deze, ons in ziens het schoolbestuur niet. Het achtbaar college zal dit ook zeker niet als motief wil len aanwenden om de verantwoordelijkheid van zich af te schuiven, omdat het daarme de blijk zou geven van een ontstellend ge mis aan werkelijkheidszins van zichzelf en zijn voorgangers. En daar lijkt pastoor Brou wer, die toch ook zoo verbazend leep deed tegenover de Schager Courant, ons toch te pienter voor. Het is voor mcnschen als Ma, altijd een heel vraagstuk, hoe men bewezen diensten zal beloonen, vooral als het lieden betreft, die tot de „hoogheid" be'hooren, althans in hun oogen meer zijn „as niks". Als Ma óns reeds belooft, het „wel le zullen maken", als ze haar geld heeft, is het begrijpelijk dat ze zich ook verplicht gevoelt den weldoeners, die haar het driemaandelijks verdiende ka pitaal komen uitbetalen, een stoffelijk blijk van waardeering te geven. We komen aan het aparte hoofdstuk, dat van de chocola- geverij, waar we in liet begin van ons ar tikel op doelden... Ma had de belooning voor de beide meesters-loonbetalers vastge stelde op één gulden... Asjeblieft Ma. je geld... Asjeblieft meester, een gulden... Zoo verhuisde van 1931 tot 1938 elk kwartaal een gedeelte van Ma's salaris van de mooie kamertafel, direct weer naar meesters vest jeszak. Anderhalf jaar lang naar die van meester van Schaik, zes en een half jaar lang naar die van meester Jansen. Meester van Schaik gaf het geld volgens zijn eigen woorden ruimschoots terug aan chocola en versnaperingen. „Hij zei er zeker niet bij, hoeveel doozen sigaren met Karei I erop hij van moeder heeft gekregen," vinnig- de een getrouwde dochter uit Dirks- horn, die we eveneens voor dit ge val bezochten Wat meester Jansen met de zes en twin tig gulden „fooi" door de jaren heeft uitge voerd weten we niet. Wij veronderstellen natuurlijk niet dat de jcugdopvoeders dit penningske der weduwe, de eerste na aftrek van zijn chocolaonkostcn, de tweede het brutoprovenu in eigen zak hebben gestoken. Het geld zal wel een nuttige bestemming ge kregen hebben. Men zal echter moeten toe geven, dat de heeren er verstandiger aan hadden gedaan er zich, evenals wij dat na tuurlijk deden, met een grapje af te maken. :3 En zoo heeft Ma dus thans alleen nog wet telijk te vorderen een bedrag aan gestorte premies vermeerderd met rente op rente van f 259.88. De rekening van meester Jansen ziet er keurig uit, daar mankeert geen halfje aan, model- gestaffeld is de be rekening juist. Het schoolbestuur heeft het geld overgedragen aan het gemeentebestuur. Waarom, is ons niet duidelijk, maar, dat was aldus burgemeester Sutman Meyer omdat wij het geld niet ineens durfden te geven. Een klein addertje stak zijn giftig kopje boven het wèlonderhouden grasperk bij 's burgemeesters ambtswoning uit Jaals de gemeente Ma van haar eigen geld elke week wat uitbetaalt, hoeft zij geen ondersteuning te geven voorloopig. Komt Ma eerder te overlijden, is de zaak afgeloo- pcn. Geeft men het haar heelcmaal ineens, zou ze het in één week op kunnen maken aan boterballetjes en kopje koffie-met-room bijvoorbeeld. Tja, men moet in deze tijden eenmaal rekenen. Dat Ma Mol zich heeft kromgesjouwd voor de gemeenschap, of dat nu voor de protestantsche of voor de rooni- sche geweest is, dat zij slachtoffer is gewor den van twee maatschappelijke stelsels, dat zij haar ouderdomsrente via den raad van arbeid verspeelde, door haar „ambtenaar schap", haar „overheidsdienst", haar „be voorrechte positie" dat men haar lange ja ren pensioen heeft beloofd, wie dan ook en hoe dan ook, dat ze daar zelfs voor gekeurd is... dat alles geldt niet meer. Ma „valt" eenmaal niet onder het betreffend artikel van het wetboek van paragrafcnland Inmiddels schijnen B. en W. toch te heb ben ingezien dat, waar Ma niet onder cura- teeele staat, en nog niet armlastig is, men niet als toeziend voogd kan optreden... Men laat het wijselijk niet tot een compromittee- rende rechtszaak komen... Ma „mag" nu haar geld hebben. Ineens. Gesol... gesol... van het kastje naar den muur, en van den muur naar het kastje... Véél zal er nu niet meer aan te doen zijn... men heeft het getij laten verloopen. Het gemeentebestuur mag niets doen, het schoolbestuur als zoodanig kan niets doen. Juridisch bewijs van eenige schuld is niet te leveren... over de moreele schuld kan men van meening verschillen. De onze zal men nu wel begrepen hebben. Pastoor en het bestuur wasschen hun handen in on schuld... En Ma... och we kennen alle maal het trotsche woord: „in dit land zal geen honger worden geleden" ze sloft ook zonder het pensioen wel naar haar eindje. Misschien is er van de driemaande- lijksche fooitjes nog wel zooveel overgeble ven om er dan een schóóne krans van te kunnen koopen, als een laatste groet van een zorgzaam schoolbestuur aan haar trou we dienaresse. Mijnheer de Redacteui', Vriendelijk verzoek aan de Redactie, on derstaand schrijven te willen opnemen. Bij voorbaat mijn dank. Alle leeers van de Schager Courant zul len zich nog wel herinnex-en, dat er 10 Oct. een bericht in stond over 't vergaan van de Scheveningsohe logger Sch. 102. Alle moe dige reddingspogingen konden niet verhin deren dat er drie visschers jammerlijk verdronken. Niemand van ons .kon vermoeden, dat het Departement van Defensie hier de schuldige van was. Het klinkt gek, toch is het zoo. In de krant van de R.S.A.P., „de Fakkel" las ik j.1. Zaterdag dezelfde argumenten, die ik ook van een familie lid ('n visscher) uit Scheveningen gehoord had. „De Fakkel" schrijft: „De werkelijke schuld ligt echter bij het departement van Defensie, omdat dit departement weigert vergunning te verleenen, de ingang van de haven op een behoorlijke diepte te brengen. Voor de haveningang ligt n.1.' een drempel, een soort zandbank, welke het binnenvallen van schepen met eenige diepgang moet beletten. In hoofdzaak is hier gedacht aan oor logsschepen, aan welke dus belet wordt, de Scheveningsche haven als oorlogshaven te gebruiken. Door hét aanwezig zijn van dezen drempel en de strooming ter plaatse, ontstaat een zoodanige branding, dat het bij stormachtig weer het grootste risico beteekent, te trachten hier binnen te loo pen, een risico waar men niet altijd van buiten» kan, ««adat..verschillende omstandig heden oorzaak kunnen zijn, dit risico te nemen. De Scheveningsche haven is dan ook, zoowel voor het uitvaren als het bin nenkomen, de gevaarlijkste haven voor on ze visschers. Men weet dit heel goed aan het Departement van Defensie, toch wei gert men dezen toestand te verbeteren. Liever offert men ieder jaar eexi aantal mensch en levens op dan vergunning te ge ven tot het verwijderen van dezen drem pel". Tot zoover dit bericht. Ik zou zeg gen,, wie eischt niet met deze krant ver wijdering van dezen drempel? Want dit is in vredestijd toch zeker al te f-ek. Het is gewoon een schande. Uw abonné, H. KOORN, N. Niedorp. (Niet alleen „De Fakkel" heeft gewezen op de maatregel van defensie, ook diverse groote bladen deden dat, zij het zonder de commentaar van het blad der R.S.A.P. In derdaad moet hier blijkbaar het belang van een enkele groep wijken voor dat van het algemeen. Men kan hier verschillend over denken, alleen moet de inzender in 't oog houden, dat in vredestijd maatregelen genomen zullen moeten worden, om in oor logstijd gereed te zijn. Red.) Uit onze Omgeving MIDDENMEER Premiekeuring van ingevoerde merrieveulens type trekpaard Onder vrij goede belangstelling werd de ze keuring te Middenmeer gehouden. Het was duidelijk merkbaar dat de herfstwerk- zaamheden velen tei-ug hebben gehouden deze keuring te bezoeken. Doch de belang stelling èn uit de Haarlenuneimeer èn uit de kop van Noord-Holland was grooter dan vorige jaren, wat stemt tot tevredenheid en geeft vertrouwen in de toekomst, terwijl het voor het afdcclingsbestuur een bewijs is, dat het beschikbaar stellen van invoerpremiën gewaardeerd wordt. Vooral dit jaar zal ge noemd bestuur zijn gebleken dat de uitge loofde bedragen goed zijn besteed, want de kwaliteit van het ingevoerde, vooral aan den kop, is in geen jaren zoo goed geweest en we kunnen er zeker van zijn dat meer dere veulens op-latere leeftijd in de bo venste regionen op de premiekeuringen worden teruggezien. Van de ingevoei'de veu lens hadden vier een der meest bekende hengsten uit Zeeland tot vader, waai-onder kampioen en ï-eservekampioen hengsten. Zeer benieuwd waren we naar de fokpro- ducten van de latere grootheden Acron en Clairon van Hoek. De beide kinderen van deze vaders vielen nu juist niet mee, waar bij niet uit het oog mag worden verloren, dat Zeeland niet de beste zal hebben la ten gaan. Verder was er een dochter van den machtigen Dragon en van den eerst wel gewaardeerden Barnum, die in zijn na- fok niet schijnt mee te vallen. De overige vier veulens waren van vaders, die nu juist niet* zoo naar voren komen. De kwaliteit in het geheel was dus van een gehalte, zoo als we het hier nog nimmer zagen en voor al de drie aan den kop geplaatste veulens waren van heel goede kwaliteit. Zware, grove breede veulens, die de gelederen zul len versterken. Het aan den kop geplaatste veulen was een dochter van Byou van Fre- dei-icapoldei*. Een zwaar, grof veulen, breed met uitstekende bewegingen. In haar fun dament zagen we haar liever iels meer cor rect. Ze valt iets onder de knieën .terwijl de stand in de achterbeenen iets krom is. We hadden haar op de derde plaats. I-Ict liefst zagen we de Di-agon, dochter Beatrix. Een best grof, breed veulen. In haar achterhand buitengewoon, terwijl ze voor nog iets correcter kan zijn. Lijkt ons een goede aanwinst voor de koudbloedfokke- rij. Stond nu op de derde plaats. Een bui tengewoon zwaar grof veulen was de Dirk dochter Dirkje. In haar kruis kon ze iets edeler zijn en bovendien iets breeder. Is van moederszijde een Martin van Luntershoek, welk bloed ze ook verraadt en waarmee we niet bijzonder dwepen. De Acron-dochter Juliana van Ilcna is 'n goed gestopt veulen met een iets korte cróupe en mót" iets minder goeden, stand voor. De ontwikkeling van dit veulen zien we echter met belangstelling tegemoet. Ecii mooi veulentje was verder Beatrix, een dochter van Floran van Schoondijke. Is momenteel mooi, doch te fijn en mist kwa liteit. Zal geen versterking blijken te zijn. Verder noteerden we nog een kind van Hei-man van Herseur. Is momenteel ma ger, doch zeer soortig en buitengewoon correct. De invoerpremiën a f 50 waren dus voor Rudolfine d. Bijou van Fi-edei'ica-polder, eig. A. Pruissen, Rijk Haarlemmermeer; Dirkje van Dorpzicht, d. Dirk, eig. Jb. de Graaf, Slotenveg, Hoofddorp. Beatrix van Dragon, d. Dragon, d'Hond- zocht, eig. Jb. Geerligs, Zwinweg, Anna Paulowna. Juliana van Rena, d. Acron van Avenir, eig. G. Rip, Spieringsweg, V'ifhuizen en Beatrix, d. Floran van Schoondijke. eig. D. van Dam, Spieringsweg, Vijfhuizen Met deze premiekeuring wordt tel'kenjare de rij der keuringen besloten. En dit be sluit is voor de koudbloedfokkerij zeer be vredigend geweest. Trouwens, resumee- rende kan worden gezegd, dat 1938 voor Een slappe boel prijzen lieten veel te wenschen over het ging slechter dan verleden jaar geen export binrienland- sche handel stokt toevallige omstandigheden werken tegen ook het regeeringsverslag ademt pessimistischen geest veel doorgedraaid in het tweede kwartaal slechte markt voor de verschillende koolsoorten zeer lage prijzen voor gele, Deensche witte en witte kool van de laatste veel onverkoop baar zeer slecht, ook voor bloemkool geringe aanvoer aardappels zelfde prijzen goede prijs voor kassnijboonen verminderde aanvoer slaboo- nen variëerende prijzen ongeveer zelfde prijs voor uien laag lager voor breekpeen idem voor bieten iets beter voor tomaten lage prijs goed gekeurde pootaardappels aan voer druiven, andijvie en ram menas. Het was in de afgeloopen week een slappe boel aan de Langendijker groentenveilingen. Er zat geen fut in. Alles was even luste loos. De pi-ijzen bleven zoowat bij het oude, wat zeggen wil, dat ze weer veel te wen schen overlieten. In dezen tijd van het jaar heersjjht er veelal geen opgewekte handel. Verleden jaar ging het echter aanmei-kelijk beter. Levendig was toen de handel in uien en ook voor andere producten was de be langstelling grooter dan thans. Als er wei nig naar het buitenland gaat zijn de bin- nenlandsche pi-ijzen ook laag. Het buiten land vraagt niet voldoende en zoo is het te begrijpen, dat do binnenlandsche handel stokt. Bloemkool b.v. schijnt ook in enkele andere landen, waar wij het met onzen overvloed van moeten hebben, in ruime ma te geteeld te zijn. Gevolg: zeer lage prij zen en voor een belangrijk deel onverkoop baar, zooals b.v. in de Streek. Toevallige factoren, die nu eens ten voordeele, dan weer ten nadecle wei-ken, zijn er niet, althans niet die een gunstige ontwikkeling, van on zen afzet tot gevolg hebben. Het ziet er naar uit, dat 1938 nog slech ter zal zijn dan 1937. Uit het vei-slag, dat de Minister van Eco nomische Zaken aan de Staten Generaal heeft overgelegd met betrekking tot de wer king en uitvoei-ing der landbouwcrisismaat regelen over het tweede kwartaal van dit jaar, beluistert men ook zoo'n pessimis tisch geluid. De resultaten, zoo heet het daar, waren verre van gunstig te noemen. Van verschillende pi-oducten bleven groote hoeveelheden onverkocht. De bijgevoegde lijst van doorgedraaide producten bewijst die uitspraak zeer duidelijk. In bedoeld tijd vak werd aan vergoeding van die producten uitbetaald f 349.947 tegen f 74907 in hetzelf de kwartaal van 1937. Of het dus slechter ging! Verschillende koolsoorten werden ook deze y eek aangevoerd, echter aanvankelijk minder dan we dit de laatste weken gewoon waren. Dit moet ongetwijfeld wel worden toe- geschreven aan de verminderde voorraden, welke voor veilen in aanmerking komen en ook wel voor een deel aan de drukte met het kool binnenhalen, waardoor min der tijd voor anderen arbeid over bleef. en Blauwe g 2.G02.90 op. Voor Bevelan- In ieder geval waren de aanvoeren zoo gering, dat ze stimuleerend op den prijs zou den kunnen werken als er voldoende andere gunstige factoren aanwezig waren. Dit nu was niet het geval, en de roodë kool moest voor een lagen prijs van de hand worden gedaan. De hoogste noteeringen liepen tot f 2.60 (in een zeldzaam geval tot f 2.80 en f 2.90), welke prijs betaald werd voor eerste kwa liteit van 2 lot 3 pond. Voor de zwaardere werd f 1.30 tot f 1.60, soms 1 of 2 dubbel tjes meer betaald. Slecht ging het ook met de gele .kool ondanks den zeer geringen aanvoer ook van dit artikel. Zoo goed als alles moest in het binnenland worden ge plaatst en blijkbaar valt de keus der con sumenten het laatst op kool. Voor enkele partijtjes van de meest gewilde sorteoring, ongeveer 3 pond, werd van f 1.70f2 be taald, doch overigens werd ze verkocht voor f 1.10 tot f 1.50 en f 1.60. Savoyekool, waarvan de aanvoer nog geringer was, bracht iels meer op, doch de prijaen van f2 en f2.202.4-0, een enkele maal tot 2.60, waren voor een loonende exploitatie te laac. Belangrijke hoeveelheden witte kool wer den weer aan beide veilingen aangevoerd. Ook deze week vielen de prijzen vcibazentd legen. Een groot deel kan niet worden verkocht, zelfs niet voor veevoeder, zoodat ze weer teruggaat naar de akkers, waar ze nog een zekere bemestingswaardc heeft. Verreweg het grootste deel van den aan voer bracht 90 cent op; het overige f 1. De aanvoer beliep ongeveer 1S0 spoorwa gens. Deensche witte kool begint er wat meer te komen. Ook hiermee gaat het slecht. De hoogste prijs, welke deze week werd be steed, was f 1.60. Overigens lagen de prijzen tussciien f 1 en f 1.50. Het dubbele was nog meer matig bevredigend. Vroege aardappels kwamen er zoo goed als niet meer. Gering was bovendien de aanvoer van late. Alleen wat Eigenhei mers en Bevelanders werden aangeboden. Blanke Eigenheimers brachten f 2.10—2.40 de koudbloedfokkerij in Noordholland een heel goed jaar is geweest. Dank zij im port van goed vrouwelijk materiaal, dank zij bovendien het beschikbaar hebben van klasse-vaderdieren gaat het met de koud bloedfokkerij crescendo en heerscht er in de verschillende fokcentra een opgewekt, eensgezind vereenigingsleven. Van een en ander was het gevolg, dat uw medewerker de diverse verslagen steeds in majeur kon schrijven. Moge 1938 door meerdere beste jai-en worden gevolgd en Noordholland spoedig mede een der vooi'aanstaande plaatsen in de koudbloedfokkei'ij in ons land gaan innemen. BARSINGERHORN „Het Lied van alle Tijden". Zaterdagavond trad.voor de vereeniging „D.O.G." op, het tooneelgezelschap „Hel- mers" uit Amsterdam met „Het Lied van alle Tijden" van Scheffer. HeLmers heeft ons dit stuk geschiedenis uit het laatst der 18e eeuw gebracht op een wijze, die 'bo ven eiken lof verheven is. Men mag over den inhoud denken zoo men wil, het was een stuk werkelijkheid, een stuk leven, dit romantische tooneelspel van den begaaf den schrijver. Het speelt in den jare 1793. De revolutie woedt op haar hevigst. Een paar weken geleden zijn gematigde Giron dijnen' ten val gebracht door de ultra-re- volufionnaire Jacobijnen. De wetgevende macht berust bij de Nationale Conventie, aan wier hoofd het driemanschap Robes- pierre, Couthon en Saint-Just met onbeperk te macht regeert. Het is de tijd van het schrikbewind! De wet op de .verdachten" voert dagelijks nieuwe slachtoffers naar de Conciergerie: de sombere Staatsgevange nis, die men gewoonlijk slechts verlaat, om het schavot te bestijgen. Uiterlijk gaat het leven zijn gewonen gang. De schouw burgen worden druk bezocht. Men heeft behoefte aan afleiding en vergetelheid. En terwijl op de „Place de la Revolution" de guillotine haar afschuwelijk werk verricht van doodelijken haat zingt elders de liefde haar eeuwig lied. Dit gegeven, dat in elk opzicht afwijkt, van de stukken, welke ons gewoonlijk worden voorgezet en die het doorsnee-publiek wellicht beter „lis-een", heeft ons niettemin geboeid van het begin tot het einde. Het is niet onze bedoeling de opvoerenden apart te bespre ken, doch we willen een uitzondering ma ken voor Yvonne Fleuriot, als actrice, en Crochet, chef van de Geheime Politie, die de geheel verschillende rollen uitbeeldden op een wijze, die bewondering en respect afdwong. Helmers heeft een uitstekenden indruk achtergelaten en we beamen het „Tot Weerziens" dat de de Voorzitter aan het einde van de opvoering uitsprak, vol komen. WIER1NGERWAARD DAAN POOL JUBILEERT. De uitvoering ter gelegenheid van het 20- jarig jubileum van den bekenden Humorist Daan Pool is ook hier Zondagavond in de zaal van den heer Schenk schitterend ver loopen. Daan treedt, zooals men weet, met een gezelschapje op, van vier jeugdige personen, die voor de toekomst wel iets beloven. Dit zijn mej. Nelly Hofland en de heeren Bobby Dane, Borst en van Twuiver. We hebben Tommy Bouman gemist. Meermalen heeft men in onze courant reeds de gunstige rccefities over het nieu we gezelschap kunnen lezen. We volstaan dus met te zeggen, dat de jeugdige Bobby Dane heel mooi accordeon speelt, Nelly Hof land heel lief zingt, terwijl ook de heeren Boi-st en van Twuiver ons heel goed hebben voldaan. Wat onze hoofdpersoon betreft, als steeds kunnen we zeggen „Oké." Wat heeft hij het publiek weer doen scha teren. Ook als vanouds waren costumes en de cors fijn in orde! Van de familie Schenk werd een mooi bloemstuk op het tooneel gebracht, waar voor Daan zeer erkentelijk en dankbaar was Ook was hij zeer dankbaar voor de flinke opkomst. ders werd f 2—2.10 betaald. Meer en meer zal wel -weer tot ondérhandscben verkoop worden overgegaan. De aangevoerde bloemkool bracht voor eerste soort f 2.90—3.80 op, voor tweede sooi*t f 1.50—2. Kassnijboonen kwamen aan de Broeker veiling. Er werden goede pi-ijzen voor be steed. Al naar gelang van kwaliteit brachten ze f 16 tot ongeveer f 25 op. De aanvoer van slaboonen begon sterk te ver minderen en ook de kwaliteit is over 't algemeen niet meer wat je noemt. Er is ook heel wat verschil, zoodat er zeer uit- eenloopende prijzen werden besteed. De mooiste partijtjes brachten nog f 9—11, soms f 13.5014.70 op. De afwijkende golden f 4.606 of iets meer. Uien werden er deze week wat minder aangevoerd. De prijzen weken maar wei nig af van die der laatste weken. Voor grove uien werd f 2—2.40, soms tot f 2.50 a f 2.80 betaald. Gewone uien golden f 2.10 2.90, afhankelijk van kwaliteit. Di'ielin- gen brachten in doorsnee f 2—2.20 op. Sommige partijtjes iets meer. Voor nep werd f 5.30-^5.70, soms tot f 6 a f 6.30 be taald. Breekpeen liep nog iets in prijs ach teruit. Voor groote werd van f 1.602, soms zelfs nog minder besteed, voor klei ne 5070 cent. Ook voor bieten was zeer matige belang stelling. Al naar gelang van kwaliteit la gen de prijzen tusschen f 1.10 en f 1.80. Er zijn nog enkele partijtjes voor 50 a 80 cent verkocht. Tomaten werden er weinig aangevoerd. De kwaliteit neemt ook af. A. bracht 7.90 ■12.40 op, B f 8.90—12.90, C f S.40—9.20 en CC f 4.40—4.90, alzoo nog lage, maar toch iets minder slechte prijzen. Ook kwamen er weinig goedgekeurde pootaardappelcn. A, van de maat 2S-35 werd afgedrukt op f 4.70—4.90, de maat 35- 55 op f 4.20. B 28-35 werd voor 44.10 ver kocht. Druiven, Frankemthalers, brachten aanvankelijk f 22.80—27.50 op, later f 16.70 —18, Alicante f 19.90—^-24.10. Voor andijvie werd f 1—1.30, soms f 1.401.70 betaald. Rammenas bracht f 1—f 2 op.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1938 | | pagina 5