RADIO
ij lazen voor Uw
Iburroughs
Slaapwandelende portier
verdwijnt uit Napels
door
ad| edgar ric^
d,
k
No. 34.
Toen de woedende zwarte op hem toekwam,
greep Tarzan de speer, die Chemungo vast
hield, wierp hem weg en nam den man op,
tilde hem hoog boven zijn hoofd. „Deze man
zal sterven", bromde hij, „tenzij jullie de
póórt opent en het meisje en mij rustig laten
vertrekken." De krijgers overlegden en wil
den den vreemde te lijf. „Doe wat hrj zegt!"
commandeerde het opperhoofd, want hij was
bang, dat de „demon" zijn zoon zou doden.
En zo vertrokken Helen en Tarzan uit het
kannibalendorp en waren al spoedig in de
zware junglenacht verdwenen. Tegen het
aanbreken -van den dag werden ze opgewon
den welkom geheten in het kamp van Gre-
gory. Terwijl Helen alles vertelde, wat ze
beleefd had, verstrakte het gezicht van haar
vader. „Atan Thome zal hiervoor boeten!"
zei hij. „Hij moest er voor sterven," beweerde
Lavac heftig, „en ik zou big zijn, als ik dat
vonnis aan hem mocht voltrekken!" Van de
beschrijving, die Helen van het land gegeven
heeft, weet ik ongeveer waar hij zich be
vindt," zei Tarzan. „We zullen hen spoedig
inhalen." Magra fronste haar voorhoofd,
haar hart klopte angstig. Hoe zou zij Tarzan
van zijn voornemen kunnen afbrengen om
Atan Thome te achtervolgen?
Ier» EEN „SCHITTEREND" JAAR VOOR
DEN BOER.
iHet orgaan van den Alg. Ned. Zuivel-
"u'lond schrijft:
Op onze schrijftafel kwam een kranten-
nipsel terecht, waarop het volgende stond
tel lezen, naar aanleiding van de door de
n i: loöp. Centrale Landbouwboekhouding te
ecuwarden gepubliceerde uitkomsten over
ad» iet jaar 1937'3S van de Friesche land-
Det ouwbedrijven
Het financieel bedrijfsresultaat, dat onder
et hoofd „Overschot van den boer" staat
jboekt, is in dit laatste jaar schitterend
«veest!
Wie oor beeft voor de muziek der cijfers
port er een lofzang uit opklinken voor het
)enl izegcn.de jaar 1938. Zij zingen een hymne
win m
de regeering, wier politiek let wel:
itaa ndbouw-crisisl-politiek! hooggestemde
rsai erwachtingcn wekte en zelfs deze nog deed
ro$ erlreffen. Er klinkt een danklied uit aan
c millioenen consumenten, met name aan
"'I e werkloozen en de haast evenveel ontbe-
nde landarbeiders, die door hun offer bij
cef 51 koopen van brood en margarine een
erschot voor den boer kweekten, als hij
i jaren niet hoekte, zelfs niet in de gun-
igstc normale jaren vóór de crisis; ge-
s'tegen van de jaren vóór den oorlog".
em De bewoordingen en de geest van boven-
le^ aand berichtje, nog aangevuld met de
jfers, ontleend aan de uitkomsten van de
löp. Centrale Landbouwboekhouding, doen
I, aldus het Zuivelblad, op welke wijze
L tatistiek wordt geïnterpreteerd. Er
!t niet. in medegedeeld, dat dit „over-
iot voor den boer" beteelcent het jaar-
;sch inkomen voor den boer en zijn ge
in, Bovendien mag er dan nog wel op ge
lzen worden, dat de inkomsten van het
irenbe drijf uiteraard zeer wisselvallig
|n en dat de boer in de „gezegende"
minder slechte) jaren een zeker be-
Irag op zij moet kunnen leggen voor risi-
(veezièkten, misoogsten', enz.) en dat
lij dan ook wat voor den ouden dag moet
(verhouden, hetgeen er in de laatste jaren
ij velen wel zal zijn ingeschoten.
Verder commentaar lijkt ons overbodig.
- Uit de Pers van heden
Het buitenland doet niets. Waarom zou
den wij ons dan druk maken? De. kracht
van het zedelijk voorbeeld? Maar dat is
toch niets dan sentimenteele romantiek!
Tusschen Jeruzalem en Jericho ligt de arme
reiziger, waarvan Christus eenmaal sprak,
door roovers uitgeschud en zwaar mishan
deld. De priester en de Leviet gaan voorbij.
Wenden het hoofd af en geven den barm-
hartigen Samaritaan nog een standje op
den koop toe.
Zie daar, aldus het blad, positief Christe
lijke staatkunde in de practijk.
DE STEMBUSSTRIJD KOMT ER AAN
TE PAS!
Onder het hoofd „Moet Nederland een
tweede Palestina worden?" schrijf het Na
tionale Dagblad (N.S.B.) o.m.:
De marxistische landen Denemarken, Zwe
den, Noorwegen en Frankrijk hebben hun
grenzen gesloten voor de Joodsche immi
granten; in Nederland werd weer eens een
tusschenoplossing gezocht: men liet er wat
Joden in cn stuurde anderen terug. De po
litieke partijen profiteerden van het mede
gevoel der Nederlandsche bevolking, niet ter
wille van een oplossing, maar ten behoeve
van den politieken stembusstrijd.
Het Mussert-orgaan betoogt voorts, dat 'de
Joden en „Eenheid door Democratie" van
Nederland een „Jodenstaat', willen maken.
Nederlanders naar Duitschland, Joden naar
Nederland; dat is, zoo zegt hef blad, de leu
ze dezer van het internationale Jodendom
afhankelijke politieke partijen. Zij hebben
hun gebied voor den Joodschen staat reeds
uitgezocht, n.1. Nederland. Daar ons land
eivol is, moet de emigratie der bloed- en
bodemvaste volksgenooten ten behoeve van
volksvreemde immigratie met alle midde
len bevorderd, zoo besluit het N.D.B.
DE PRIESTER EN DE LEVIET GAAN
VOORBIJ
Het gisteren gepubliceerde bericht van
den Regeeringspcrsdicnst, behelzend dat
VfNederland slechts een zeer beperkt aantal
Joodsche vluchtelingen zal kunnen opne
men, en de grensbewaking wordt ver
scherpt, en waarin voorts afkeuring wordt
uitgesproken over het gedrag van die Ne
derlanders, die per auto op trein.Joodsche
Anderen naar ons land trachten te trans-
irteeren, brengt het Volk (s.d.a.p.) tot de
(lgende ontboezeming:
OP ELKE BUS EEN BON VOOR GESCHENKEN
De .campagna", de meest vreemd
soortige belasting wordt opgehe
ven.
Uit Napels komt het bericht, dat
de prefect er de zoogenaamde „cam-
pagna" heeft afgeschaft. Hiermee
verdwijnt de vreemdsoortigste belas
ting, waaraan de Napolitanen wa
ren blootgesteld en die nog uit den
tijd van de Bourbons en de Spaan-
sche overheersching dateerde.
De „campagna" werd 's nachts betaald.
Wie het ongeluk had in een palazzo te wo
nen, waar een portier was aangesteld, vond
dc voordeur of het hek iederen avond prompt
van 12 uur af gesloten. De Napolitaan was
verplicht den portier wakker te schellen,
wat in sommige gevallen een heel karwei
was; eenmaal wakker, slofte de man op de
deur toe, opende die op 'n kier en pas als
hij een lire in de bal van zijn hand voelde
glijden, liet hij den laatkomer binnen.
De „campagna" fvas bovendien progres
sief en groeide aan, naarmate de nacht
groeide.
Om 's morgens tusschen 5 en 6
thuis te komen, had men een kapi
taaltje noodig. Hoe dieper de slaap,
van den portier, des te dieper moest
men in zijn zak grijpen. Omgekeerd
kon de Napolitaan na twaalven niet
uitgaan, zonder daarvoor duchtig te
betalen.
Met de „campagna" verdwijnt, schrijft de
Msbd., meteen de onaesthetische figuur van
een slaapwandelenden portier, die brom
mend wat vodden heeft omgeslagen om 'n
laatkomer in te laten.
De afschaffing eischt intusschen een hee-
le voorbereiding en kan niet eerder ingaan
dan Januari a.s. De zaak is namelijk, dat
Napels, volgens de statistieken circa 30.000
„palazzi" telt en er dus circa 30-000 door
portiers bewaakte voordeuren zijn. Rekent
men, dat in ieder gebouw gemiddeld acht
families wonen er bestaan „palazzi" met
slechts drie en andere met dertig families
dan komt men tot de. conclusie, dat on
geveer 240.000 families van een huissleutel
voorzien moeten worden.
Wil men nog verder gaan en aan sommige
families de weelde van twee of meer huis
sleutels toestaan, dan komt men tot hyper
bolische cijfers.
Voor de smeden in Napels komt er dus
werk aan den winkel, mitsgaders voor de
politie, omdat na 1 Januari geen mensch
in Napels, die 's nachts op straat slapend
wordt aangetroffen, zich een bekeuring van
het lijf kan houden met het smoesje geen
geld bij zich te hebben om de „campagna"
i te betalen.
Amerikaansche wapenfabrieken
heropend
Voor geheime doeleinden.
De spoed die met de herbewapening be
tracht wordt, blijkt wel uit het feit dat thans
officieel bekend wordt, dat wapenfabrieken
die reeds langen tijd niet meer voor dit doel
gebruikt worden, heropend worden.
Tijdens een persconferentie heeft pre
sident Roosevelt bekend gemaakt,
dat een geschutfabri uit den we
reldoorlog in Zuid-Charleston van 22
millioen dollar heropend zal worden
en zal worden gebruikt „voor gehei
me doeleinden", terwijl de marine
werf te New-Orleans weer in bedrijf
zal worden gebracht na sedert 1921
stilgelegen te hebben.
Deze maatregelen, aldus verklaarde presi
dent Roosevelt, maken onderdeel uit van een
algemeen program tot ingebruik stelling van
ongebruikte landerijen en fabrieken in re-
gecringseigendom, voor zoover slechts mo
gelijk is, ten behoeve van het herbewape
ningsprogram, in plaats van over te gaan
tot aankoop van particuliere bezittingen.
Wat slagschepen betreft, verklaarde Roose
velt nog, dat de regeering er naar streeft
den tijd tusschen het plaatsen van opdrach
ten en voltooiing van den bouw van oorlogs
schepen te verkorten. Een van de belang
rijkste redenen van vertraging, aldus de pre
sident, is de snelle wijziging die in de ont
werpen gebracht wordt tijdens den bouw
van schepen.
Koning Carol kwam
niet om geld
Leening niet zijn doel.( Gaat de
Britsche Koning naar Roemenië?
De voorzitter van de EngelschRoemeen-
sche Vereeniging en oud-minister van Roe
menie, heeft aan de „Financial Times" ver
klaard, dat hij gemachtigd is te zeggen, dat
Roemenië niet het sluiten van een leening te
Londen nastreeft. Het voornaamste denk
beeld dat koning Carol beheerscht in de
kwestie der handelsbetrekkingen met Enge
land, is, een nieuwen impuls te geven aan
het wederzijdsche goederenverkeer.
Een tegenbezoek?
De „Daily Herald" verneemt uit Boekarest,
dat de Engelsche koning in het najaar van
1939 koning Carol een tegenbezoek zal bren
gen. Het Britsche koningspaar zou reizen
aan boord van een oorlogsschip en op de
terugreis een bezoek brengen aan Istanboel.
PROGRAMMA*
ZATERDAG 19 NOVEMBER 1938.
Hilversum I, 1875 en 415,5 nu
KRO-Uitzending.
8.009.15 Gramofoonmuziek. (Om 8.15 Ber.)
10.00 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstige causerie.
12.00 Berichten.
12.15 KRO-Melodisten en solisten. (1.001.20
Gramofoonmuziek).
2,00 Voor de rijpere jeugd.
2.302.40 Gramofoonmuziek.
2.45 Kinderuurtje.
4.00 Berichten, het KRO-orkest.
(4.455.00 Gramofoonmuziek).
5.45 De KRO-Nachtegaaltjes.
6.15 Gramofoonmuziek.
6.20 Journalistiek weekoverzicht.
6.45 Berichten.
7.00 Inleiding volgende uitzending.
7.15 „Le nozz di Figaro", opera.
(Om 7.55 Berichten ANP; om 8.50 Medi
tatie met muzikale omlijsting; inleiding 3e
bedrijf; om 10.05 voordracht.
10.15 Berichten ANP, inleiding 4e bedrijf).
11.10 Medische causerie.
11.3012.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum II, 301,5 na.
VARA-Uitzending. 10.0010.20 v.m. en 7.80
—8.00 VPRO.
8.00 VARA-Kalender.
8.05 Gramofoonmuziek. (Om ca. 8.16 Ber.)',
10.00 Morgenwijding.
10.20 Voor Arbeiders in de Continubedrijven.
12.00 Gramofoonmuziek.
(Om ca. 12.15 Berichten).
12.30 VARA-orkest en solist.
I.30 De Ramblers.
2.00 Filmkwartiertje.
2.15 Pianovoordracht.
I 2.452.55 Gramofoonmuziek.
3.00 Reportage.
3.30 Utrechtsch Stedelijk orkest en soliste.
(Opnamen).
4.20 Causerie „Crisisnood en drankverbruik".
4.40 Utrechtsch Stedelijk Orkest (opn.).
5.30 Filmland.
6.00 Orgel en zang.
6.30 Uit de Roode Jeugdbeweging
7.00 Gramofoonmuziek.
7.10 Politiek radiojournaal.
7.30 Bijbelvertellingen.
8.00 Herhaling SOS-Berichten.
8.03 Berichten ANP, VARA-Va:
8.15 Voor schakers.
8.16 VARA-orkest.
9.15 „En nu... Oké" (opn.)..
10.30 Berichten ANP.
10.35 Community-singing (opn
II.00 Revue-programma.
11.30 Esmeralda.
11.4512.00 Zang en orgel.
feuilleton
maurice walsh
42.
Jamesy Coffey antwoordde niet. Hg hield
het hoofd achterover geworpen en keek langs
zijn neus, Rogue met een koelen blik aan. Hij
nam niet meer dan één 'lok, duwde de kurk
*eer vast en'stak de flesch in zijn zak. „Meer
•hirf ut op de nuchtere maag niet te nemen,
zullen er ook wat in laten voor Maag Carty
~-d.'e is er 's morgens nok als de kippen bij,
de oude ziel." Met een -uwen greep pakte hij
Kogue bij de mouw. „Kom vooruit, schiet op!
Mijn ontbijt staat te wach.en en we hebben
n°g een aardig eind te loopen."
Zij aan zij maakten beidei rechtsomkeert
en wandelden den glooienden weg op De weg
leidde naar de stad af en kronkelde tusschen
twee hooge muren, -vaar r.chter boomen een
donkeren boog boven hun hoofden vormden.
Jamesy liep op zijn gemak.
..Je zult waarschijnlgk wel een beetje last
van je loopschragen hebben," zei hij.
AL eenig antwoord ging Rogue met ver
snelden pas vooruit, terwijl hij Jamesy wenkte
°ni niet achter te blijven, maar die bleef be
daard zijn Jgen tempo houden.
„Waar kampeer je?" vroeg Rogue, „en hoe
maken jullie het allemaal Maag Carty en
Julie Brien en Daheen?"
'•Wij kampeeren in de buurt van Ballyard
_n wie zou er iets mankeeren behalve ik?
Het was een heel karwei, m ze op het goede
pad te houden, maar ik heb de teugels goed
strak aangetrokken, dat kan ik je verzeke
ren
,En heb „e Daheen door zijn vijfde leesboek
geranseld?"
Kinderenmenschen! Er waren er genoeg,
om den armen kleinen stakker les te geven.
Zeg me eens, heb je ook nog wat van Sha-
mus Og gemerkt?"
„Zeker heb ik dat. Hij vindt de gevangenis
niets erger dan een hotel. Vorige week heb
ben we nog een pakje cigaretten samen ge
deeld en voor ik liet vergeet zoo gauw
als Maag Carty me wat te eten heeft ge
geven, wil ik achter elkaar vier pijpen van
jouw tabak rooken."
„O, wou je dat? Weet je wat ik vanmor
gen gedaan heb, zoodra ik op was? Mijn
puntje tabak zoo opgeborgen, dat jij het niet
vinden kunt."
„Onder de.oogen van Daheen? Dan ben ik
nergens bang voor. Zeg eens, zitten we nog
a!tijd met Copaleen Rua opgesheept?"
Jamesy aarzelde even, toen zei hij: „Dien
heb ik verkocht."
„Voor twintig pond?"
„Vijftig heb ik voor hem gekregen," zei
Jamesy bedaard, zonder een spoor van op
schepperij.
Rogue wierp het hoofd achterover en
barstte in een ongeloovig gelach los.
„Een ding is jammer, en dat is, dat ze
daar in de nor je groote bek niet gesnoerd
hebben! Vijftig pond zeg ik je."
„Wie heb je er mee in de luren gelegd?"
„Niemand iemand die verstand van
paarden heeft. Vijftig pond werd me geboden
en vijftig pond heb ik aangenomen; hoe kon
ik nou weigeren? Dat vraag ik je, hoe kon
ik weigeren?" Hij schudde hem verwoed zijn
vuist onder de neus.
„Stil maar. Ik weet al, wie hem gekocht
heeft. Je bent een schandelijke oude haai,
maar we zullen het ge'.d best kunnen gebrui
ken om een paar jaarlingen in te* slaan in
Limerick."
„Van dat geld zul jij afblijven," zei Jamesy
beslist. „Daarginds is het kamp."
De weg had nu den top van den heuvel be
reikt en zwaaide rechtsaf; zij stonden in het
vrije veld. Aan eene zijde verhief zich nog
steeds die hooge muur met de boomen er
achter, maar aan den anderen kant keken zij
uit over golvende velden tot aan een bergrug
in de verte. Vlak aan hun voeten helde de
bodem plotseling en sterk naar een groene
vallei aan den overkant waarvan door doorn
heggen ingesloten weilanden, hier en daar en
bestippeld met witte huizen, zich voortzetten
tot ze langzaam in de hellingen van het heu
velland van Kerry overgingen; daar lagen de
hooge, donkerbruine heuvels met hun ronde
toppen en hun purperen dalen: Slievemish,
Carhercontree, Baurtregaum, ver, ver tot
waar de piek van Brandon zich verheft boven
de groene wateren van den Atlantischen
Oceaan. Over alles, velden en weiden, huizen
en heuvels, welfde zich de broos-blauwe he
mel en de vroege morgenzon tooverde er
lange schaduwen over.
Rogue haalde eens diep adem. „En zoo pas
nog was ik zoo verdrietig!"
„Dat komt van den borrel."
Een honderd meter verder gaf een open
landhek toegang tot een weilandje, waar de
kachelpijp van den woonwagen boven een
hagedoornheg uitstak; bij het stond Da
heen op wacht en zoo gauw hij Jamesy en
Rogue zag verschijnen, deed hij een sprong in
ue lucht en riep iets over het veld. Maar hij
holde ze niet tegemoet. Een plotselinge aan
val van verlegenheid kwam over hem, hij
zocht steun bij den hekpaal en begon, met
zgn kapotte schoen figuren in de klei te
trekken.
Zonder te lachen wandelde Rogue naar
hem toe en bleef voor hem staan. „Geef me
de vijf, Daheen Coffey," hg, terwijl hrj
hem de hand toestak. „Wat ben ik blij je te
zien!"
Daheen keek hem met een paar ernstige
oogen aan en zag een man, die hem als zijn
gelijke begroette. Plechtig schudden zij elkaar
de hand. „Goeden morgen Rogue McCoy!"
„We zullen heel wat te praten hebben,"
zei P.ogue, „maar dat heeft nog wel even den
tijd. Heb jullie wat voor me te eten?"
„Wel een pond spek en ik weet niet hoe
veel eieren wacht maar dan zal ik er een
vaart voor je achter zetten." En hg holde
weg over het gras, terwijl de beide mannen
hem meer op hun gemak volgden.
Toen kwamen Julic en de hond aan gehold,
de stem van het meisje even hoog en helder
als het welkomstgebiaf van den hond, haar
haren waren als een vlam om haar hoofd en
haar licht bruine oogen stralend en warm.
De hond was er het eerst en begon wild
tegen hem op te springen, toen Rogue hem
met een: „Hallo, Rakker!" begroette.
Julie duwde den hond op zij en greep
Rogue's beide handen. „O, Rogue, Rogue,"
zei ze. „Je zult zoo slap als een vaatdoek
zijn".
„Niet zoo heel slap, krullekop kgk maar
eens!" Hij cnaaide haar als een tol in 't rond,
waarop zij haar slanke lichaam achterover
gooide en hem op zijn beurt in 't rond zwaaide.
„Schei uit, Julie-" schreeuwde Jamesy
Coffey.
„O, ik heb het fijn gehad, Julie," zei Rogue.
„Shamus Og en ik hebben heel wat cigaret-
j-3 stiekum opgerookt met zijn tweeën, als
we aan het steenkloppen waren. Hij heeft
me ook een boodschap voor je meegegeven,
Julie Brien."
Ze werd op slag kalm. „Wat lieg je me nou
voor, Rogue McCoy?"
„Ik lieg niet." Hrj trok haar zachtjes aan
haar roode haren. „Je gaat er over vier da
gen uit," zei hij. „Dat loe ik," zei lk, „en ik
zal haar vertellen, wat ik in je oogen gezien
heb?" „Alles wat je gezien hebt, mag je over
vertellen," zei hij, een
„Hou je onzin voor je, Rogue kom maar
liever ontbijten."
Maar al overtoog geen blos haar gezicht,
hij zag heel goed, hoe die ader in haar hals
was beginnen te kloppen.
Waar de hagen, die het weilandje insloten,
een hoek maakten, stroomde een helder wa
terstraaltje uit een draineerbuis in de sloot;
daar zat Maag, de verzorgster, op haar hur
ken, als een donkere priesteres bij het vuur,
dat helder opvlamde in dé ruwe, maar handig
gebouwde stookplaats. Een pan met een dek
sel stond op het vuur en een ketel stoomde
er naast.
„Nu is ons troepje weer bij elkaar!" kwam
haar stem-als-een-k!ok, maar ze sloeg haar
oogen niet op naar den thuiskeerenden zwer
veling van haar kudde.
Hij kwam naast haar hurken (i legde,
ten teeken van saamhoori°-heid zijn handen
op haar knie. „Ik ben zoo blij, dat ik weer
thuis ben, moederlief!" zei hij.
Zij hief haar lange slanke hand op tot
waar zijn haar stoppelig in juj~ nek krulde
en keek met haar groote zwarte oogen recht
in de zgne, die onnatuurlgk strak stonden,
het streelen van haar vingers was als balsum
in zijn ziel en haar eentonige stem zong zijn
verdriet tot rust.
„Mijn hartelap, ik krijg je vast en zeker
wel eens in slaap."
„Maar toover dan ook njjn droomen om,
moeder," fluisterde nij, „die rollende golven
en die wind die geen geluid maakt en die
smeekende oogen en ik, die me niet kan
bewegen."
Rogue kwam eveneind en keek het kamp
rond. Alles was present: de bont geschilderde
woonwagen, de gelapte huif, het oude witte
paard ditmaal zonder kluister, het fijne
ketje dat aan den voet van i e heg stond te
knabbelen en kon hrj zijn oogen gelooven?
Hij knipperde een paar maal met de oogleden
en keek nog eens goed.
„Waar zit Jamesy Coffey?" brulde hij.
„Hier ben ik waar ik hoor!" zei Jamesy
boud, maar met een blik vol twgfel. Rogue
stapte op hem toe en hield zijn vuist onder
den neus. „Jouw oude, schaamtelooze, vul
gaire distribuator van slecht gedefinieerde
terminologiën,
(Wordt vervolad.)
