Kalenders sa Langendijker Groentenveilingen pe schooltuintjes van Schagerbrug Aaltje en Stijntje waren weerspannig BOEKHANDEL TRAPMAN Ingezonden Schager Courant?? Dinsdag 17 Januari 1939 Tweede blad gen MST? zonder en wat vijf. jaar ne ig, ten nk (Het anhoore im, van buiten- zal ongere- uw zal lzinnige Ren. De rt cluren, Koning astro- weten- evenals te wen. zijn. operatie zal maar het te- afleg- Musso- ts ver- erzwajl alestina ver- vrij op. zullen in veel ge pen. De tier zal n uit- Van niet te onderschatten op voedkundige waarde. Nog is alles rondom ons winter, 't Lijkt -Isof alles is gestorven, of in diepen slaap erzonken ligt, alsof het nóóit weer zal ont waken. En toch... den kortsten dag zijn we ilreeds' gepasseerd. Kerstmis en Nieuwjaar -..««-l nJ n*i nu nint lnnir behooren beer pchen- tot het verleden, en niet lang het duren of de geheele men neren-» dieren- en plantenwereld zal weer teekenen geven van herleving en zal waar- - - dat liet komende voorjaar niet schuwen te eren, is ge- aange- waan- speel- levens- op aap fan op- ach ter- klinkt e voor- Maar de toe- ns aar- Hingen kw. 68 ct, kalf- kalve- ct.. per ilveren 16-26 90—110 vet- ewicht, ren uit mi nderde koeien kalve- nandel, ruime ie eeni ïoogerc stuggo blauw, :h Geel t. per kun- stuks, 1 veren, animo- vette 5-Ö8-: ct, ct, 1—45- anvoer ls vor. ;r, pri- n, aan- on- meren, k, prij- han artijen uu héél ver meer is... Het voorjaar, dat ons met een nieuw gevoel doet doorstroo men en ons weer met nieuw élan naar an dere bezigheden doet verlangen. En in dit verband leek het me niet onaardig, schrijft c,is de lieer A. Bart te Schagerbrug, om 'eens te probeer en iets te vertellen over de 'kindertuintjes bij de O. L. S. te Schager- ^Het ontstaan der kinderschooltuintjes cine op de volgende wijze. Het hoofd der school sprak er toevalligerwijze met mij {Cns over, (lat hij er zooveel voorgevoelde om het eens te probeeren, wat grond te huren, opdat de kinderen zij ner school daarop naar hartelust zouden luimen werken. En dat was het begin, Aantik antwoordde daarop dat ik mijn Umtucele medewerking toezegde, indien liet hoofd der school maar voor grond joiede. Erg moeilijk? Weineen, want on middellijk 'bleek het gemeentebestuur bc- L'd, gratis een stukje grond af te staan, Tvat als 't ware voor ons doel als „gescha- jen" was. Maar nu pas kwamen de moei- jjkheden. Immers, allen stonden we als olale leek en tegenover datgene, wat we als ,jdée zoo mooi hadden uitgewerkt, 't Be- pin al met het aanschaffen van zaaizaden eb planten, enz. Welk een verscheidenheid van zaden! Hoe daar nu iets uitgezocht, nat voor de kinderen gemakkelijk zou zijn om te zaaien en te bewerken en verder die lerscheidenheid van kleur en groei zou ge ren, zoodat alles er mooi en fleurig zou uitzien. En wanneer ook dat ovcmonnen blijkt <o zijn, schrikt men ondanks de wel willende medewerking der fa. Turkewbuïg ),y, van het geldelijk bedrag hetgeen er Diec gemoeid is. Enfin, tachtig uitgelaten en dol rondsprin- ;endö jongens en meisjes moet een tuintje worden aangewezen, en de eerste kennis vorden bijgebracht, hoe ze een plantje in en grond moeten planten, hoe en op welke wijze ze moeten zaaien, kortom de meest lemeritaire beginselen omtrent 't tuinmans ;ak etc. moest hun worden ingeprent. En hoe moeilijk, hoe bijna wanhopig jsulkswas, bleek naderhand pas, toen er steeds weer nieuwe, onvoorziene meoilijk- lvcdcn opdoemden, juist als men waande 't I ergste reeds overwonnen te hebben. De jeugd was knapper dan de leiding. Eigenaardig is het wel, dat het moeilijk- ijkste probleem voor de leiding was, hoe bles netjes en vrij van onkruid te houden terwijl dit juist door de jeugd op een re solute wijze werd opgelost. Want ondanks tegenspoed, ondanks de vaak zéér beperkte en gebrekkige middelen, waarmee gewerkt moest worden, zorgde het niet te blusschen othousiasme en werkijver der jeugd, steeds oor zeer schoone en onkruid vrije tuintjes. En de meest verstókte pessimist zal on- toks de gemaakte fouten (en hoe kon het sders?) moeten toegeven, dat het nimmer jfl „vuile troep" is geweest! Ook op andere «ijze bleek de steeds blijvende bellangstel- OR der jeugd. Met hoeveel liefdie en offer- teitjgheiid werd b.v. wekelijks de kleine ||ijke bijdrage afgestaan. Bijna ontroerende spontaniteit. Hoe spontaan ging men b.v. het overge- Nne in de kas van de „Kominigimne- Wk" afstaan voor de tuint jes. En dat, na- «ie natuurelementen reeds zooveel moois tafe kleinen had vernietigd! h trotech en zelfvoldaan kon miet ein- wftde een na den ander, nadat ze hun ,'éifje weer netjes hadden genniaaik't Trol een ruikertje bloemen, een bosje radijs «soepgroenten, naar huis zien stampen. En w\ve liet over het „oogsten" hebben, moe- f er direct iets aan toevoegen over f bereikte resultatfn Hunnen we over de kinderen als zooda- W tevreden zijn? Zeer zeker. Heeft het tooi) echter wel beantwoord aan de ver- ffhüng der leiding? Dit niu betwijfelen we 'ins._ De te overwinnen moeilijkheden zóó veelvoudig, dat er vooral voor r oppcrvlakkigen toeschouwer wel enkele pT?1? Rez'cn moesten worden. Maar ook «leiding heeft, iets, nee véél geleerd en daarmede t.z.t. zeer zeker haar voordeel te dioen. tactische resulaten zijn er in zooverre bereikt, dat deze jongens en meisjes toten wat haver-, rogge-, gerat-, zomieir- ®*intei-trawe is, hoe hot groeit enz. enz. kans hebben ze b.v. met niet miinder joauiwee en twintig soorten grassen kennis «urnen maken. Heeft hun onderwijzer hun r® torteld in-aansohou weliik onderwijs, vlindierbloomigen»-, kruis- en sleufell- ^on enz. enz. steH ZQ> ^en'n^s kunnen nemen van het - toko/1, scheuren, deeten en vemneniigvul- vir Van tall'Üke soorten planten: En nog /Pmeer hebben ze door hun eigen 'tuintjes ftoerd! ■eken 16—21, j ,^'icltidecrende kunnen we zeggen, dat '^jultaten, zooal niet voor 100% bevre- D. Kfr Kg D- ft urf!?' °°k in zeker opzicht wel weer verwachtingen hebben voldaan. Gemeenschapszin groeide. En dan die solidairiteit, dat onderling en PfkeeriK dienstbetoon! Hoe vaak eigeu- ,woaakt gereedschap van hand tot hand fhi om ^'Kaar zooveel mogelijk te kunnen 42.5W, I 'ten. Men heeft die ploeterende en zwoe- ReJ® I y.n<le iöpgd aan den arbeid moeien ropsla on, om te beseffen welk een gemeenschaps- 11 F fln'!„iecn ('cl,gelijke arbeid bij de kinderen roodc i «aWKweek't. seneo-1 vn dan, welk een liefde voor de natuur 5.20.1 .^oel voor het planten zal liet kind 'itlofll «lehtig kunnen worden, bij het verrich ten van zoodanigen arbeald. Men zal waar deering loeren krijgen voor moeder natuur! Werkelijk, een dergelijk streven hetwelk zooveel belangrijke factoren in zich draagt., voor het vormen van den „tateren menscih" behoort volgens mijnbescheiden meening, door een elk die hiervoor gevoelt, gesteund te worden niet alleen, maar dient ook ver der gedragen te worden! HEER-HUGOWAARD Gebakken visch. Al sedert eenige jaren worden de secre tarieën der gemeenten herschapen in kleine kruideniers- of comestibleswinkels, waarin men in alle mogelijke dingen „doet". En niet. alleen doet men er in, men handelt zoowel „en detail'' als „en gros". En de groot e le verancier het rijk, maakt' zelfs als bona fide groothandelaars ook wel doen, reclame voor het artikel, waarna dan de kleine man gemakkelijker afzet heeft. Personeel op arbeidscontract wordt aangesteld. De functie zal toch maar duren t.ot betere tij den aanbreken of in ieder geval andere tij den, waarvan men blijft hopen, dat. zij de werkloosheid eh met de werkloosheid het tijdelijk aangestelde personeel weg zullen vagen. Die tijden kunnen lang uit blijven of kort. Zoo gebeurde het dan dat op zekeren dag een film werd gegeven van het zeemansle ven op de visscherij. En ook in de kranten werd wel eens een artikeltje geschreven. En plotseling waren velen van ons niet- gaarne-visch-etende volk .er van overtuigd, dat visch, als het dan maar in goede olie door bekwaam personeel gebakken werd, toch nog zoo'n afkeurenswaardig artikel niet was. Dat deed de reclame. En het artikel visch zelf hielp mee. De eerste keer kwam er 10 kilo van IJmuiden en de roep werd zooda nig diat ïinen Vrijdagmorgen aan de 50 kilo die men besteld had, en die er, naar we met eigen oogen konden constateeren, uit zag om er zoo in te happen, nog tekort kwam. De hond. Vijf jaar lang had het dier trouw huis en erf vam zijn eigenaar de heer T. in het Noord eind beschermd. De baas hield van hiem, zooals mien van een hond kan hou den. Nimmer bad het d'ier neigingen ver toond om tie gaan zwerven, tot nu onge veer een dag of tien geleden hem de. kolder in den kop scheen geschoten te zijn en hij er van door ging. En onhoud baar er van dooi*. Hot type werd van dein echten zwerfhond, die zich wel laat bena deren, doch er heilig voor oppast zich te laten grijpen. Alle pogingen in deze rich ting waren tevergeefs. Het scheen, dat, alle instincten van het oorspronkelijke wilde ras die gedurende geslachten en geslachten on derdrukt waren geweest, zich deden gelden. Hij zwierf door de weidon van den polder, hij zwierf langs de wegen, nu eens werd hij in Hugowaard waargenomen, dan weer in den Veenhu izerpoldor of in de Berkmeer. Tot zijn baas, gelezen hebbende van de verwoestingen, die honden den laatsten tijd onder de schapen hebben aangericht, be vreesd dat ook zijn hond, hiertoe moolut ver vallen dien gemeenteveldwachter in den arm nam en deze verzocht het beest af te ma ken. Dezer dagen kwam bericht binnen, dat men het dier in de nabijheid van de z.g. Trorrupebrug in de Berkmeer had gezien. Per auto werd derwaarts getogen en inder daad herkende (te heer T. zijn houd. Men besloot korte motten te maken, doch oen van betrekkelijk dicht hij afgevuurd schot miste. Dwars door de Berkmeer vloog het dien thans de Veenhuizer polder in en kwam tenslotte aan don Veenhuizer Mid denweg terecht. Pogingen om het daar te benaderen mis lukten echter en men dreef hem naar den Middenweg, terwijl die heer T. en de veldwachter zich per auto langs den Donkereweg naar de behuizing van den lieer Botman begaven. Inderdaad gelukte het d'aar het beest in een etiket van drij vers te krijgen. Een schot klonk. Getroffen tuimelde het dier over den kop, sprong op, nogmaals klonk een schot. Een derde schot maakte voorgoed een einde aan de drijfjacht, die talrijken uit de omgeving op de been had gebracht. Dominees-ervaringen in het Noordholland van de 18de eeuw. Een kerkelijk medewerker van de N. R. Crt. schrijft aan zijn blad: Tot troost van tijdgenoolcn, die meemen, dat het gemeenteleven in de ouderwetsche, nog niet door koning Willem gedenatureer dei Gereformeede kerk een idylle was, geven wij hier iets weer van de ervaringen, welke ds. Frangois Bekiüs, die van 1752'77 pre dikant te Ilpendam is geweest, omtrent zijn huisbezoek rapporteert in het kerlceraads- boek der gemeente. Uit dit relaas blijkt, dat er ook toen reeds in Noord Holland veel on verschilligheid heerschte, en dat de motie ven waarmee men zijn ongeregeld kerkbe zoek verontschuldigde, vrijwel eender luid den als thans. De kerkeraad van Ilpendam schijnt meer moeite te hebben gehad, of misschien ook zich meer moeite te hebben getroost, met de vrouwen dan met de mannen. Eenige voor beelden, behalve de ouderwetsche schrijfwij ze letterlijk overgenomen, typceren den toe stand. „Als het haar gelegen kwam". Aaltje Cok beantwoordt de terechtwijzing van den predikant met tie zeggen, dat zij te kerke zal gaan „als het haar gelegen kwam en niet,eerder" en toen de predikant haar aan de uit den doop voortspruitende ver plichtingen herinnerde, „verwierp zij dit al les en gaf nergens om, met allerlei spitszin- nige bejegeningen". Pleizicriig was het bezoek ok niiet bij Stijn tje Bruins, die, naar de predikant rappor teert, op zijn vraag of zij verhindering had om aan 't Avondmaal aan te zitten, voort begon met een zeer strakke tronie te zeggen: Ja zekerlijk: hoe zou er geen verhimdeiring zijn, daar gij mij over het geheele dorp be praat en belastert, waarop ik haar ant woordde. dat ik bewijs eischtc van haar ge- zegdens. Had ik haar over 't geheele dorp bepraat en belasterd, dat ze dan maar eeni- gen zoude opnoemen, ja, maar één of twee, dat zij niet deed en op 't laatst zeide nie mand te weten noch te kunnen noemen, waarop ik zeide, dat zoo lang als zij haar gezegde niet bewees of introk, ik haar voor een allergrootste leugenares en die mij in het aangezicht lastert, houde zou, en dat zij zich van den' Tafel des Heercn had te ont houden, en uit mijn handen, het ging hoe het ging, niet zou ontvangen, ten ware dat ze haar gezegde introk of bewees. En dat zij niet meenen moest, dat ik voor haar wijden mond bang was, gedachtig zijnde de woor den bij Job. cap. 11:2 en 3. SCHOORL BOND VOOR STAATSPENSIONNEERING Propaganda-avond. Voor de propaganda-vergadering van de afd. Schoorl-Schoorldam, die Zondagavond gehouden werd in de zaal van den heer G. Marces te Groet, bestond groote belang stelling. Het elck wat wils-programma, waarop be halve de propaganda-rede ook nog tooneel en voordracht en, last not least, bal na, wa ren aangekondigd, trok een volle zaal. De heer R. Wognum heette als voorzitter de aanwezigen welkom en noemde het een verheugend feit. dat een viertal jongere krachten, nl. de heeren J. Kuiper, P. Beeld man. W. Oostindie en S. Gutker, mede in het bestuur zitting hadden genomen om den strijd, die wel iets lijkt te verflauwen ('t duurt ook zoo lang!), krachtiger te helpen voortzetten. Spreker was de heer W. Schoenmaker van Grosthuizen, die optrad met het onder werp „Een zonnige toekomst voor de ouden van dagen". De laatste veertig jaren pas seerden nog eens de revue en in schrille kleuren werd vaak de combinatie oud-arm geschilderd. De strijd voor Staatspensioen heeft lang geduurd en nog is het einde niet in zicht, maar. aldus spreker, versaag niet! Zoude de veelheid der woorden niet be antwoord worden en zoude een klapachtig meusch recht hebben? Zouden uwe leuge- nten de lieden doen zwijgen? En zoudt gij spot ten en niemand u beschamen? Hebbende haar dus wel terdege te bedenken, wat dat zij gesproken had of nog verder achter mijn rug zou uitrafelen. En zoo scheidden wij van haar." Niesje is onbetamelijk. Veel moeite heeft de kerkeraad zich ge geven met Niesje Calkman, die „op onze billijke en rechtmatige vraag, of het. niet nakomen van haar belofte en plicht, we gens 't waarnemen van den godsdienst, zich steeds weer even halsstarrig en on rechtzinnig in haar uitdrukking toonde, ja geheel zwart en bitter". Deze „patiënte" volhardt bij ieder huisbe zoek weder in haar onbetamelijk gedrag en zelfs de censuur heeft geen vat op haar. In geen jaren heeft zij gebruik willen ma ken van den openharen godsdienst en van de bediening des Heiligen Avondmaals, en „wat ook van predikant en huisbezoekende broederen ouderlingen van tijd tot tijd is aangewend, het was altijd verward en ver keerd, onrechtmatig en verdraaid be scheid, aanstootelijke gezegden en al wat onbetamelijk is, zoodat wij altoos even na en veraf bleven, ja ongenoegd en gestoord moesten henen gaan om haar nogmaals te bezoeken, vragen naar de reden van zulk een gedrag". „Dat kon wel beter weren". Een lastige vrouw voor de pastorale prak tijk was ook Mary Ciers, die, telkens wan neer haar allervriendelijkst haar plichts verzuim onder het oog gebracht, werd, „als voorheen al lachende daarop zeide: Ja, dat kon wel heler wezen"; en de vermaning van den predikant, dat elk hierin zich van zijn plicht had te kwijten, ten antwoord gaf: „Ja, zeide zij, de kerkeraad en gij doen ha-ar plicht ook niet. Ik zeg hierop, zij onbezonnen sprak en daarin de heeie kerkeraad en mij te na kwam en zulks eens moest aanloonen. Ja hoor, zeide zij, de kerkeraad heeft met mij niet van noode. die heeft met mij niet te doen. Jou lui kunt vervolgens mijn deur maar voorbij gaan. Joului hebt geen verantwoording voor mij te doen en andere smertelijke redenen meer .waarop wij zeiden hiervan rapport te zullen doen en bericht te geven aan de kerkeraad." Verschillende keeren vinden de broeders deze weerspannige lidmaten niet thuis; lukt het weer eenmaal, dan „was het we derom tot vervelens toe hetzelfde als voor heen. Wij hebben niets kunnen winnen, haar antwoord was. los en ongegrond of onbezonnen: Ja, man, 't kon wel beter, maar_ 't is zoo niet, dat moet zoo heen. Joului doen je plicht, 'k zeg je doen je plicht, maar 't is niet aars Boons, Jacobs en verschillende lnxe kalenders, leveren wij uit voorraad. Alle mogelijke andere Kalenders, als Christelijke. R.K., Sportkalenders enz. spoedig leverbaar. ENKHUIZER ALMENAXXBN. Spreker eindigde zijn luide toegejuichte rede met een krachtige aansporing om toe te treden als lid tot den B. v. S.t „als het volk het wil, zal een „oud en arm" verdwij nen". Na deze rede kwamen voordracht en too neel de aandacht vragen. „Het intiem too neel" te Groet gaf een opvoering van het. blijspel „Meneer de Inspecteur" en had daarmee groot succes. Ook de voordrachten vielen in dsjl smaak van het publiek, dat er dapper op los applaudisseerde. De Groeter zanger A. Dalenberg vergastte de zaal nog op „Droomenland". Met een gezellig bal eindigde de in elk op zicht goed geslaagde avond. W1ER1NGERWAARD Uitgaande van de ijverige Ned. Herv. Vrouwenclub werd Zaterdag en Zondag in de zaal van den heer P. Sobenik alhier een bazar gediouden welke schitterend is ver- loopen. Bij ontstentenis van de presidente Mevr. Haringbuizen sprak de heer Kömdorffer een openingswoord. Onder de zeer talrijke aan wezigen merkten we op Burgemeester Kaan wethouder Koster met hun eobtgenooten, Kerkeraad, Kerkbestuur en ook vele kerfce- raadsleden uit andere gemeenten. Allen werden hartelijk welkom geheeten. Speciaal dankte de heer Kürndorffer de vrouwenclub bestaande uit een 25-tal dames voor de vele zorgen aan deze Bazar be steed. Veel en velerlei was geschonken ook geldelijke bijdragen. Zelfs oud Wicringer- waarders hadden ons kerkje niet verge ten. Na liet openingswoord werd ons een schimmenspel op het witte doek vertoond. We zagen b.v. de kerk, zooals zij voorheen was en zooals zij nu is: met gaten in hét dak en scheuren in de miurcn. Mevrouw Visser-Bakker hield een aardi ge voordracht in het Westfriesch. Verder stonden een mooi tableau en een paar zangnummers op het programma. Daarna werd gelegenheid gegeven om bij de diverse stands inkoopen te doen en van de attracties te genieten. De verkoopsters hadden 't zeer druk, ook op Zondagmiddag. Al met al een uitstekend geslaagde ba zar. Zondagavond om 10 uur heeft een verloting plaats gehad, waarvoor 60 p>rij- fcen beschikbaar waren gesteld. ST. MAARTENSBRUG. Waarde Redacteur. Vergun mij s.v.p. eenige plaatsruimte ia uw veel gelezen blad, bij voorbaat mijn dank Ondergeteekende kwam ter oore dat een wethouder durft te vertellen, dat wij zouden hebben rond verteld dat wij wel f 12 tot f15 voor die boomen konden krijgen. Dit is een groote lenigen, en ik zou dien wethoudier wei willen verzoeken: wees nu een mensch en kom met de persoon bij mij die het u heeft verteld, dan komen wij eens recht tegenover elkaar te staan, want anders denkt een groot deel van de menschen dat wij maar iets klakkeloos in de krant gaan plaatsen. Maar menschen, erger is het nog wat ik nu te hooren kreeg. Er is een persoon die boomen heeft ge kregen en daar wordt maar 1 kwartje per boom voor gerekend in plaats van f 6. En als men dan het raadsverslag van 13 Decem ber leest en men hoort daar dan door den Voorzitter, dat zij nog soepel waren en laag hadden getaxeerd, zou ik dat college van B. en W. wel willen vragen kunt u iets naar waarde schatten zonder dat de eigenaar er bij is, ik meen van niet. En als men dari verder leest en de voorzitter zal trachten of er nog iets aan te doen ïs, nu kameraden dan kan ik u allen wel vertellen, dat bij mij ook f 4 van mijn steun afgehouden is, dat is zeker het resultaat dat dé vorzittier heeft, bereikt. Bij voorbaat mijn harteltfïëen dank voor de plaatsing, met hoogachting, B. KISTEMAKER, St. Maartensbrug. Waarom bouwt U niet aan de toe komst van Uw zaak? Waarom adverteert U niet ln de Teleurqestelde verwachtinrf het qiriq slechter aan de veilingen nu of nooit, luerd er gedacht, vele factoren waren daarvoor aan wezig maar Duitschland blijven we noodig hebben de vorige week iras er een bevredigende uit voer naar dit land deze week was dit blijkbaar in dezelfde mate het geval de importeurs bezaten toch de noodiqe Devisenbescheini- gungen echter nog verre van een vrij ruilverkeer de wijze, waarop Ned.-Duitsche clearing zich ontwikkelt, ontstellend normale aanvoer roode kool prijzen on geveer f 1 terug geen overvoerde markt ook geen buitengewone aanvoer gele kool ook terugloo- pende prijzen gelukkig werd al les verkocht geringe aanvoer Sa- voye kool prijs als van gele groote aanvoer Deensche witte gedeeltelijk door zuurkoolfdbrieken afgenomen ook iets lagere nolec- ringen idem voor uien. daling nog al van beteekenis peen bleef duur weinig belangstelling voor bieten. Die verwachting, dat, zoodira de hainidel wat geregelder werd, het aam die veiliiingen nog wel wat beter zou gaan, is wiet verwe zenlijkt. Het ging de vorige week zoo mooi: eiken dag een hoogere markt tot een niveau dat er voor dezxm tijd op begon te lijken. „Als het wu niet gaat, gaat het nooit," hoor den we verschillende bouwers zeggen. Ze bedoekten daarmee, dat we wu een winter tje hebben gehad, dat aan dé hoogsto ver wachting had voldaan, n.l. dat ailles, wat er aan versche groenten was, was wegge- vroren niet alleen in het binnenland maar ooik in die lauden, waar wij utet onzen 'groentenu'iitvoer op zijn aangewezen. Nu moest het dus wel komen: onze bewaaiikool kwam nu zonder twijfel aan de beurt. En men bad daarbij voornamelijk het oog ge richt op Duitschland. Het ging de eerste week van het nieuwe jaar inderdaad niet steekt m. d. export naar dat. lawd. Er wer den in totaal al ongeveer 45 spoorwagons aam roode, witte en gele kool uitgevoerd naar onze Oosterburen. Dat was nog maar een begin en wel -bij zeer ongunstige trans port-mogelijkheden. Als straks eens alles normaal liep, en de behoefte aan groenten nog st erker zou worden gevoeld, wat zou liet dan nog veel beier gaan, aldus was men al aan 't rcdieneeren. Deze week is het echter andiers geloopen. Van een scherp stijgenden export was blijk baar geen sprake, want de prijzen werden lager. Toch beschikten de Duiisobe iimipor- teurs reeds tijdig over de Devisenbesdieini- gingen. Einde September werden de beta- lingscontingenten niet sleohts voor het vier de kwartaal van 1938 vastgesteld, doch ook voor het eerste kwartaal van 1939. Het blijkt echter wel, dat nog allerlei voor schriften door de Duitsohe instanties wor den gegeven en dat mien nog verre af is van het vrije ruilverkeer: Wel gaat, er ook een deel van de aangevoerde bewaarkool naar enkele andere landen, doch als het daarvan moet komen, dan verwachten we geen hooge prijzen. Waf voor tuinbouwblad men ook in handen krijgt, allen blijken het er over eens te zijn, dat. alleen een flinke export naar Duifschland uitkomst kan brengen. Ontmoedigend klinkt dan ook een ontboezeming in het officieel orgaan van hét. Centraal Bureau van de veilingen in Nederland. „De wijze, waarop de NedertandSdh- Duitsohe clearing zich de laatste maanden ontwikkelt, kan niet an ders dan ontstellend genoemd wor den." We hebben noodig economi sche vriendschap met Duitschland. Voor den Langendijker tuinbouw hangt daarvan alles af. De aanvoer van roode kool was weer nor maal geworden: ongeveer 30 spoorwagens aan de veiling van de Langendijker Groen- tcncentrale en 48 aan die van den Noorder- marktbond. De verkoop op monster is wel gebleken niet aan de eischen van een vlot ten en sericuzen handel te voldoen. Zoowel tuinders als kooplieden waren er tevreden over, dat het aangebodene weer inderdaad in zijn geheel aanwezig was. Voor eerste kwaliteit, sorteering van 1 a 2 kilo, bracht ongeveer f 5 op, hoogste noteering en bij uitzondering besteed, f 5.40. De vorige week was dit f 6. Do zwaardere werden verkocht voor f 3.604.20. Tweede kwaliteit bracht ook varieeronde prijzen op. al naar den aard der afwijking en het gewicht. Die van 1 a 2k ilo waren het. meest gezocht en golden van f 2.80^3.30. Overigens brachten ze f 2.10—-2.70 op. De prijzen bleven dus be neden die van de vorige week, ofschoon toch ook nu niet van een overvoerde markt kon worden gesproken. Gelukkig kon alles warden verkocht en draaide er miets door. Ruim 30 spoorwagens gele kool werden aan de markt te Broek op Langondijk aan gevoerd en ongeveer 25 te Noordscharwou- de. Dat het eekent ook niet een te groote aanvoer. Niettemin zette zich de stijging, die vorige week eiken dag viel waar te nemen, deze week niet voort. Integendeel, de prij zen liepen terug. Dinsdag werd aan de vei ling van den Noordermarkthond, toen er een aanvoer van 43000 Kg. was, nog f 3.20 —5.30 besteed. Donderdag waren deze no teeringen f 2.80—4.40 en Zaterdag f 2.20- 4.10. Aan de Broeker veiling werd toen van f L50 tot f 3.40 besteed bij een aanvoer van ruim 11 spoorwagens. Een dergelijke ach teruitgang, werkt vanzelf sprekend onitmoedi gemd, vooral voor gele kool. die vaak ge vraagd wordt, als andere versche groenten maar schaarsoh te krijgen zijn, zooals dit nu hef. geval is. Ook bij deze koolsoort was de sorteering van 2 A 3 pond het meest gewild en bracht de beste prijzen op. Aan de Broeker veiling werden er ruim 40 spoor wagens verhandeld. Ook hiervan werd alles verkocht en kwam er gelukkig niets meer bij de koeboeren terecht. Savovekool werd ook nog in geringe mate aangevoerd. De prijs kwam ongeveer over een met dien der gele. Al naar gelang van kwaliteit bracht ze f 3.104.30 op. Groot was de aanvoer van Deensche witte kool, in totaal n.l. 125 spoorwagens, die voor een deel door de zuurkoolfabrieken werden afgenomen. De hoogste noteeringen hieven ook bij deze kool beneden die van de vorige week. De daling was echter geringer. Eerste kwaliteit werd verkocht voor f 2.803 tot f 3.20. Voor tweede soort werd f 1.30—1.80, soms tot f 2 betaald. Deze prijs is nog veel te laag om van. een loonende teelt te kun nen spreken. Het aanbod overtrof de vraag en deze zal grooter moeten worden, om tot een rendabele uitkomst te geraken. Ook met de uien liep het niet, zooals men verwacht en gehoord .had. De vorige week waren de prijzen flink gestegen en konden iets vergoeden van de schade, die verschillende bouwers door de vorst met dit product hadden geleden. Er blijkt n.l. nogal wat weggovroren te zijn. Deze week werd voor middelbare uien aanvankelijk nog van f 6 tot f fi.40 betaald, doch met. kleine sprongetjes liepen deze prijzen tot f 4.50 a f 5 terug. Ook grove uien brachten in het. bea-in nog rond f 6 op, doch op het eind werd ook niet meer dan f 4.20—5 be taald. Drielingen werden verkocht vpor 3.40 tot 4.70. om later voor f 3.40—3.60 te borden verkocht. Nep bracht nu eens f 2.50, later f 5 op. Stek gold aanvankelijk f 2.90—3.20, op 't eind der week f 0.96—1.40. Peen bleef aan den hioogen kamt, o'- schoon de prijs lager was d'am de vont» week. Al naar gelang van kwaliteit, braoi groote peen f 3.90—f 4,90 op: kleine wer 1 verkocht, voor f 1.30—f 2.30. Er schijnt iv - al walt peen vervroren te zijp. Gering was de aanvoer van bleten. P-> belangstelling voor dit product, was oofk d- zc week niet groot. De prijzen liepen van f 1.30-f 2—, soans tot f 2.70.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1939 | | pagina 5