Kalenders
sa
Langendijker Groentenveilingen
pe schooltuintjes
van Schagerbrug
Aaltje en Stijntje
waren weerspannig
BOEKHANDEL TRAPMAN
Ingezonden
Schager Courant??
Dinsdag 17 Januari 1939
Tweede blad
gen
MST?
zonder
en wat
vijf.
jaar ne
ig, ten
nk (Het
anhoore
im,
van
buiten-
zal
ongere-
uw zal
lzinnige
Ren. De
rt cluren,
Koning
astro-
weten-
evenals
te wen.
zijn.
operatie
zal
maar
het te-
afleg-
Musso-
ts ver-
erzwajl
alestina
ver-
vrij op.
zullen
in
veel ge
pen. De
tier zal
n uit-
Van niet te onderschatten op
voedkundige waarde.
Nog is alles rondom ons winter, 't Lijkt
-Isof alles is gestorven, of in diepen slaap
erzonken ligt, alsof het nóóit weer zal ont
waken. En toch... den kortsten dag zijn we
ilreeds' gepasseerd. Kerstmis en Nieuwjaar
-..««-l nJ n*i nu nint lnnir
behooren
beer
pchen-
tot het verleden, en niet lang
het duren of de geheele men
neren-» dieren- en plantenwereld zal weer
teekenen geven van herleving en zal waar-
- - dat liet komende voorjaar niet
schuwen
te eren,
is ge-
aange-
waan-
speel-
levens-
op aap
fan op-
ach ter-
klinkt
e voor-
Maar
de toe-
ns aar-
Hingen
kw. 68
ct,
kalf-
kalve-
ct.. per
ilveren
16-26
90—110
vet-
ewicht,
ren uit
mi
nderde
koeien
kalve-
nandel,
ruime
ie eeni
ïoogerc
stuggo
blauw,
:h Geel
t. per
kun-
stuks,
1 veren,
animo-
vette
5-Ö8-:
ct,
ct,
1—45-
anvoer
ls vor.
;r, pri-
n, aan-
on-
meren,
k, prij-
han
artijen
uu héél ver meer is... Het voorjaar, dat
ons met een nieuw gevoel doet doorstroo
men en ons weer met nieuw élan naar an
dere bezigheden doet verlangen. En in dit
verband leek het me niet onaardig, schrijft
c,is de lieer A. Bart te Schagerbrug, om
'eens te probeer en iets te vertellen over de
'kindertuintjes bij de O. L. S. te Schager-
^Het ontstaan der kinderschooltuintjes
cine op de volgende wijze. Het hoofd der
school sprak er toevalligerwijze met mij
{Cns over, (lat hij er zooveel
voorgevoelde om het eens te probeeren,
wat grond te huren, opdat de kinderen zij
ner school daarop naar hartelust zouden
luimen werken. En dat was het begin,
Aantik antwoordde daarop dat ik mijn
Umtucele medewerking toezegde, indien
liet hoofd der school maar voor grond
joiede. Erg moeilijk? Weineen, want on
middellijk 'bleek het gemeentebestuur bc-
L'd, gratis een stukje grond af te staan,
Tvat als 't ware voor ons doel als „gescha-
jen" was. Maar nu pas kwamen de moei-
jjkheden. Immers, allen stonden we als
olale leek en tegenover datgene, wat we als
,jdée zoo mooi hadden uitgewerkt, 't Be-
pin al met het aanschaffen van zaaizaden
eb planten, enz. Welk een verscheidenheid
van zaden! Hoe daar nu iets uitgezocht,
nat voor de kinderen gemakkelijk zou zijn
om te zaaien en te bewerken en verder die
lerscheidenheid van kleur en groei zou ge
ren, zoodat alles er mooi en fleurig zou
uitzien. En wanneer ook dat ovcmonnen
blijkt <o zijn, schrikt men ondanks de wel
willende medewerking der fa. Turkewbuïg
),y, van het geldelijk bedrag hetgeen er
Diec gemoeid is.
Enfin, tachtig uitgelaten en dol rondsprin-
;endö jongens en meisjes moet een tuintje
worden aangewezen, en de eerste kennis
vorden bijgebracht, hoe ze een plantje in
en grond moeten planten, hoe en op welke
wijze ze moeten zaaien, kortom de meest
lemeritaire beginselen omtrent 't tuinmans
;ak etc. moest hun worden ingeprent.
En hoe moeilijk, hoe bijna wanhopig
jsulkswas, bleek naderhand pas, toen er
steeds weer nieuwe, onvoorziene meoilijk-
lvcdcn opdoemden, juist als men waande 't
I ergste reeds overwonnen te hebben.
De jeugd was knapper dan de
leiding.
Eigenaardig is het wel, dat het moeilijk-
ijkste probleem voor de leiding was, hoe
bles netjes en vrij van onkruid te houden
terwijl dit juist door de jeugd op een re
solute wijze werd opgelost. Want ondanks
tegenspoed, ondanks de vaak zéér beperkte
en gebrekkige middelen, waarmee gewerkt
moest worden, zorgde het niet te blusschen
othousiasme en werkijver der jeugd, steeds
oor zeer schoone en onkruid vrije tuintjes.
En de meest verstókte pessimist zal on-
toks de gemaakte fouten (en hoe kon het
sders?) moeten toegeven, dat het nimmer
jfl „vuile troep" is geweest! Ook op andere
«ijze bleek de steeds blijvende bellangstel-
OR der jeugd. Met hoeveel liefdie en offer-
teitjgheiid werd b.v. wekelijks de kleine
||ijke bijdrage afgestaan.
Bijna ontroerende spontaniteit.
Hoe spontaan ging men b.v. het overge-
Nne in de kas van de „Kominigimne-
Wk" afstaan voor de tuint jes. En dat, na-
«ie natuurelementen reeds zooveel moois
tafe kleinen had vernietigd!
h trotech en zelfvoldaan kon miet ein-
wftde een na den ander, nadat ze hun
,'éifje weer netjes hadden genniaaik't
Trol een ruikertje bloemen, een bosje radijs
«soepgroenten, naar huis zien stampen. En
w\ve liet over het „oogsten" hebben, moe-
f er direct iets aan toevoegen over
f bereikte
resultatfn
Hunnen we over de kinderen als zooda-
W tevreden zijn? Zeer zeker. Heeft het
tooi) echter wel beantwoord aan de ver-
ffhüng der leiding? Dit niu betwijfelen we
'ins._ De te overwinnen moeilijkheden
zóó veelvoudig, dat er vooral voor
r oppcrvlakkigen toeschouwer wel enkele
pT?1? Rez'cn moesten worden. Maar ook
«leiding heeft, iets, nee véél geleerd en
daarmede t.z.t. zeer zeker haar voordeel
te dioen.
tactische resulaten zijn er in zooverre
bereikt, dat deze jongens en meisjes
toten wat haver-, rogge-, gerat-, zomieir-
®*intei-trawe is, hoe hot groeit enz. enz.
kans hebben ze b.v. met niet miinder
joauiwee en twintig soorten grassen kennis
«urnen maken. Heeft hun onderwijzer hun
r® torteld in-aansohou weliik onderwijs,
vlindierbloomigen»-, kruis- en sleufell-
^on enz. enz.
steH ZQ> ^en'n^s kunnen nemen van het
- toko/1, scheuren, deeten en vemneniigvul-
vir Van tall'Üke soorten planten: En nog
/Pmeer hebben ze door hun eigen 'tuintjes
ftoerd!
■eken
16—21,
j ,^'icltidecrende kunnen we zeggen, dat
'^jultaten, zooal niet voor 100% bevre-
D.
Kfr
Kg D-
ft urf!?' °°k in zeker opzicht wel weer
verwachtingen hebben voldaan.
Gemeenschapszin groeide.
En dan die solidairiteit, dat onderling en
PfkeeriK dienstbetoon! Hoe vaak eigeu-
,woaakt gereedschap van hand tot hand
fhi om ^'Kaar zooveel mogelijk te kunnen
42.5W, I 'ten. Men heeft die ploeterende en zwoe-
ReJ® I y.n<le iöpgd aan den arbeid moeien
ropsla on, om te beseffen welk een gemeenschaps-
11 F fln'!„iecn ('cl,gelijke arbeid bij de kinderen
roodc i «aWKweek't.
seneo-1 vn dan, welk een liefde voor de natuur
5.20.1 .^oel voor het planten zal liet kind
'itlofll «lehtig kunnen worden, bij het verrich
ten van zoodanigen arbeald. Men zal waar
deering loeren krijgen voor moeder natuur!
Werkelijk, een dergelijk streven hetwelk
zooveel belangrijke factoren in zich draagt.,
voor het vormen van den „tateren menscih"
behoort volgens mijnbescheiden meening,
door een elk die hiervoor gevoelt, gesteund
te worden niet alleen, maar dient ook ver
der gedragen te worden!
HEER-HUGOWAARD
Gebakken visch.
Al sedert eenige jaren worden de secre
tarieën der gemeenten herschapen in kleine
kruideniers- of comestibleswinkels, waarin
men in alle mogelijke dingen „doet". En niet.
alleen doet men er in, men handelt zoowel
„en detail'' als „en gros". En de groot e le
verancier het rijk, maakt' zelfs als bona
fide groothandelaars ook wel doen, reclame
voor het artikel, waarna dan de kleine
man gemakkelijker afzet heeft. Personeel
op arbeidscontract wordt aangesteld. De
functie zal toch maar duren t.ot betere tij
den aanbreken of in ieder geval andere tij
den, waarvan men blijft hopen, dat. zij de
werkloosheid eh met de werkloosheid het
tijdelijk aangestelde personeel weg zullen
vagen. Die tijden kunnen lang uit blijven
of kort.
Zoo gebeurde het dan dat op zekeren dag
een film werd gegeven van het zeemansle
ven op de visscherij. En ook in de kranten
werd wel eens een artikeltje geschreven.
En plotseling waren velen van ons niet-
gaarne-visch-etende volk .er van overtuigd,
dat visch, als het dan maar in goede olie
door bekwaam personeel gebakken werd,
toch nog zoo'n afkeurenswaardig artikel
niet was.
Dat deed de reclame. En het artikel visch
zelf hielp mee. De eerste keer kwam er 10
kilo van IJmuiden en de roep werd zooda
nig diat ïinen Vrijdagmorgen aan de 50 kilo
die men besteld had, en die er, naar we
met eigen oogen konden constateeren, uit
zag om er zoo in te happen, nog tekort
kwam.
De hond.
Vijf jaar lang had het dier trouw huis en
erf vam zijn eigenaar de heer T. in het
Noord eind beschermd. De baas hield van
hiem, zooals mien van een hond kan hou
den. Nimmer bad het d'ier neigingen ver
toond om tie gaan zwerven, tot nu onge
veer een dag of tien geleden hem de.
kolder in den kop scheen geschoten te
zijn en hij er van door ging. En onhoud
baar er van dooi*. Hot type werd van dein
echten zwerfhond, die zich wel laat bena
deren, doch er heilig voor oppast zich te
laten grijpen. Alle pogingen in deze rich
ting waren tevergeefs. Het scheen, dat, alle
instincten van het oorspronkelijke wilde ras
die gedurende geslachten en geslachten on
derdrukt waren geweest, zich deden gelden.
Hij zwierf door de weidon van den polder,
hij zwierf langs de wegen, nu eens werd hij
in Hugowaard waargenomen, dan weer in
den Veenhu izerpoldor of in de Berkmeer.
Tot zijn baas, gelezen hebbende van de
verwoestingen, die honden den laatsten tijd
onder de schapen hebben aangericht, be
vreesd dat ook zijn hond, hiertoe moolut ver
vallen dien gemeenteveldwachter in den arm
nam en deze verzocht het beest af te ma
ken.
Dezer dagen kwam bericht binnen, dat
men het dier in de nabijheid van de z.g.
Trorrupebrug in de Berkmeer had gezien.
Per auto werd derwaarts getogen en inder
daad herkende (te heer T. zijn houd. Men
besloot korte motten te maken, doch oen
van betrekkelijk dicht hij afgevuurd schot
miste. Dwars door de Berkmeer vloog het
dien thans de Veenhuizer polder in en
kwam tenslotte aan don Veenhuizer Mid
denweg terecht.
Pogingen om het daar te benaderen mis
lukten echter en men dreef hem naar den
Middenweg, terwijl die heer T. en
de veldwachter zich per auto langs den
Donkereweg naar de behuizing van den
lieer Botman begaven. Inderdaad gelukte
het d'aar het beest in een etiket van drij
vers te krijgen. Een schot klonk. Getroffen
tuimelde het dier over den kop, sprong op,
nogmaals klonk een schot.
Een derde schot maakte voorgoed een
einde aan de drijfjacht, die talrijken uit de
omgeving op de been had gebracht.
Dominees-ervaringen in het
Noordholland van de 18de eeuw.
Een kerkelijk medewerker van de N. R.
Crt. schrijft aan zijn blad:
Tot troost van tijdgenoolcn, die meemen,
dat het gemeenteleven in de ouderwetsche,
nog niet door koning Willem gedenatureer
dei Gereformeede kerk een idylle was, geven
wij hier iets weer van de ervaringen, welke
ds. Frangois Bekiüs, die van 1752'77 pre
dikant te Ilpendam is geweest, omtrent zijn
huisbezoek rapporteert in het kerlceraads-
boek der gemeente. Uit dit relaas blijkt, dat
er ook toen reeds in Noord Holland veel on
verschilligheid heerschte, en dat de motie
ven waarmee men zijn ongeregeld kerkbe
zoek verontschuldigde, vrijwel eender luid
den als thans.
De kerkeraad van Ilpendam schijnt meer
moeite te hebben gehad, of misschien ook
zich meer moeite te hebben getroost, met de
vrouwen dan met de mannen. Eenige voor
beelden, behalve de ouderwetsche schrijfwij
ze letterlijk overgenomen, typceren den toe
stand.
„Als het haar gelegen kwam".
Aaltje Cok beantwoordt de terechtwijzing
van den predikant met tie zeggen, dat zij te
kerke zal gaan „als het haar gelegen kwam
en niet,eerder" en toen de predikant haar
aan de uit den doop voortspruitende ver
plichtingen herinnerde, „verwierp zij dit al
les en gaf nergens om, met allerlei spitszin-
nige bejegeningen".
Pleizicriig was het bezoek ok niiet bij Stijn
tje Bruins, die, naar de predikant rappor
teert, op zijn vraag of zij verhindering had
om aan 't Avondmaal aan te zitten, voort
begon met een zeer strakke tronie te zeggen:
Ja zekerlijk: hoe zou er geen verhimdeiring
zijn, daar gij mij over het geheele dorp be
praat en belastert, waarop ik haar ant
woordde. dat ik bewijs eischtc van haar ge-
zegdens. Had ik haar over 't geheele dorp
bepraat en belasterd, dat ze dan maar eeni-
gen zoude opnoemen, ja, maar één of twee,
dat zij niet deed en op 't laatst zeide nie
mand te weten noch te kunnen noemen,
waarop ik zeide, dat zoo lang als zij haar
gezegde niet bewees of introk, ik haar voor
een allergrootste leugenares en die mij in
het aangezicht lastert, houde zou, en dat zij
zich van den' Tafel des Heercn had te ont
houden, en uit mijn handen, het ging hoe
het ging, niet zou ontvangen, ten ware dat
ze haar gezegde introk of bewees. En dat zij
niet meenen moest, dat ik voor haar wijden
mond bang was, gedachtig zijnde de woor
den bij Job. cap. 11:2 en 3.
SCHOORL
BOND VOOR STAATSPENSIONNEERING
Propaganda-avond.
Voor de propaganda-vergadering van de
afd. Schoorl-Schoorldam, die Zondagavond
gehouden werd in de zaal van den heer G.
Marces te Groet, bestond groote belang
stelling.
Het elck wat wils-programma, waarop be
halve de propaganda-rede ook nog tooneel
en voordracht en, last not least, bal na, wa
ren aangekondigd, trok een volle zaal.
De heer R. Wognum heette als voorzitter
de aanwezigen welkom en noemde het een
verheugend feit. dat een viertal jongere
krachten, nl. de heeren J. Kuiper, P. Beeld
man. W. Oostindie en S. Gutker, mede in
het bestuur zitting hadden genomen om den
strijd, die wel iets lijkt te verflauwen ('t
duurt ook zoo lang!), krachtiger te helpen
voortzetten.
Spreker was de heer W. Schoenmaker
van Grosthuizen, die optrad met het onder
werp „Een zonnige toekomst voor de ouden
van dagen". De laatste veertig jaren pas
seerden nog eens de revue en in schrille
kleuren werd vaak de combinatie oud-arm
geschilderd. De strijd voor Staatspensioen
heeft lang geduurd en nog is het einde niet
in zicht, maar. aldus spreker, versaag niet!
Zoude de veelheid der woorden niet be
antwoord worden en zoude een klapachtig
meusch recht hebben? Zouden uwe leuge-
nten de lieden doen zwijgen? En zoudt gij spot
ten en niemand u beschamen? Hebbende
haar dus wel terdege te bedenken, wat dat
zij gesproken had of nog verder achter mijn
rug zou uitrafelen. En zoo scheidden wij
van haar."
Niesje is onbetamelijk.
Veel moeite heeft de kerkeraad zich ge
geven met Niesje Calkman, die „op onze
billijke en rechtmatige vraag, of het. niet
nakomen van haar belofte en plicht, we
gens 't waarnemen van den godsdienst,
zich steeds weer even halsstarrig en on
rechtzinnig in haar uitdrukking toonde, ja
geheel zwart en bitter".
Deze „patiënte" volhardt bij ieder huisbe
zoek weder in haar onbetamelijk gedrag en
zelfs de censuur heeft geen vat op haar.
In geen jaren heeft zij gebruik willen ma
ken van den openharen godsdienst en van
de bediening des Heiligen Avondmaals, en
„wat ook van predikant en huisbezoekende
broederen ouderlingen van tijd tot tijd is
aangewend, het was altijd verward en ver
keerd, onrechtmatig en verdraaid be
scheid, aanstootelijke gezegden en al wat
onbetamelijk is, zoodat wij altoos even na
en veraf bleven, ja ongenoegd en gestoord
moesten henen gaan om haar nogmaals te
bezoeken, vragen naar de reden van zulk
een gedrag".
„Dat kon wel beter weren".
Een lastige vrouw voor de pastorale prak
tijk was ook Mary Ciers, die, telkens wan
neer haar allervriendelijkst haar plichts
verzuim onder het oog gebracht, werd, „als
voorheen al lachende daarop zeide: Ja, dat
kon wel heler wezen"; en de vermaning
van den predikant, dat elk hierin zich van
zijn plicht had te kwijten, ten antwoord
gaf: „Ja, zeide zij, de kerkeraad en gij
doen ha-ar plicht ook niet. Ik zeg hierop,
zij onbezonnen sprak en daarin de heeie
kerkeraad en mij te na kwam en zulks
eens moest aanloonen. Ja hoor, zeide zij,
de kerkeraad heeft met mij niet van noode.
die heeft met mij niet te doen. Jou lui kunt
vervolgens mijn deur maar voorbij gaan.
Joului hebt geen verantwoording voor mij
te doen en andere smertelijke redenen
meer .waarop wij zeiden hiervan rapport
te zullen doen en bericht te geven aan de
kerkeraad."
Verschillende keeren vinden de broeders
deze weerspannige lidmaten niet thuis;
lukt het weer eenmaal, dan „was het we
derom tot vervelens toe hetzelfde als voor
heen. Wij hebben niets kunnen winnen,
haar antwoord was. los en ongegrond of
onbezonnen: Ja, man, 't kon wel beter,
maar_ 't is zoo niet, dat moet zoo heen.
Joului doen je plicht, 'k zeg je doen je
plicht, maar 't is niet aars
Boons, Jacobs en verschillende lnxe
kalenders, leveren wij uit voorraad.
Alle mogelijke andere Kalenders, als
Christelijke. R.K., Sportkalenders enz.
spoedig leverbaar.
ENKHUIZER ALMENAXXBN.
Spreker eindigde zijn luide toegejuichte
rede met een krachtige aansporing om toe
te treden als lid tot den B. v. S.t „als het
volk het wil, zal een „oud en arm" verdwij
nen".
Na deze rede kwamen voordracht en too
neel de aandacht vragen. „Het intiem too
neel" te Groet gaf een opvoering van het.
blijspel „Meneer de Inspecteur" en had
daarmee groot succes. Ook de voordrachten
vielen in dsjl smaak van het publiek, dat er
dapper op los applaudisseerde. De Groeter
zanger A. Dalenberg vergastte de zaal nog
op „Droomenland".
Met een gezellig bal eindigde de in elk op
zicht goed geslaagde avond.
W1ER1NGERWAARD
Uitgaande van de ijverige Ned. Herv.
Vrouwenclub werd Zaterdag en Zondag in
de zaal van den heer P. Sobenik alhier een
bazar gediouden welke schitterend is ver-
loopen.
Bij ontstentenis van de presidente Mevr.
Haringbuizen sprak de heer Kömdorffer een
openingswoord. Onder de zeer talrijke aan
wezigen merkten we op Burgemeester Kaan
wethouder Koster met hun eobtgenooten,
Kerkeraad, Kerkbestuur en ook vele kerfce-
raadsleden uit andere gemeenten.
Allen werden hartelijk welkom geheeten.
Speciaal dankte de heer Kürndorffer de
vrouwenclub bestaande uit een 25-tal dames
voor de vele zorgen aan deze Bazar be
steed. Veel en velerlei was geschonken ook
geldelijke bijdragen. Zelfs oud Wicringer-
waarders hadden ons kerkje niet verge
ten.
Na liet openingswoord werd ons een
schimmenspel op het witte doek vertoond.
We zagen b.v. de kerk, zooals zij voorheen
was en zooals zij nu is: met gaten in hét
dak en scheuren in de miurcn.
Mevrouw Visser-Bakker hield een aardi
ge voordracht in het Westfriesch.
Verder stonden een mooi tableau en een
paar zangnummers op het programma.
Daarna werd gelegenheid gegeven om bij
de diverse stands inkoopen te doen en van
de attracties te genieten.
De verkoopsters hadden 't zeer druk, ook
op Zondagmiddag.
Al met al een uitstekend geslaagde ba
zar. Zondagavond om 10 uur heeft een
verloting plaats gehad, waarvoor 60 p>rij-
fcen beschikbaar waren gesteld.
ST. MAARTENSBRUG.
Waarde Redacteur.
Vergun mij s.v.p. eenige plaatsruimte ia
uw veel gelezen blad, bij voorbaat mijn dank
Ondergeteekende kwam ter oore dat een
wethouder durft te vertellen, dat wij zouden
hebben rond verteld dat wij wel f 12 tot f15
voor die boomen konden krijgen. Dit is een
groote lenigen, en ik zou dien wethoudier wei
willen verzoeken: wees nu een mensch en
kom met de persoon bij mij die het u heeft
verteld, dan komen wij eens recht tegenover
elkaar te staan, want anders denkt een groot
deel van de menschen dat wij maar iets
klakkeloos in de krant gaan plaatsen. Maar
menschen, erger is het nog wat ik nu te
hooren kreeg.
Er is een persoon die boomen heeft ge
kregen en daar wordt maar 1 kwartje per
boom voor gerekend in plaats van f 6. En
als men dan het raadsverslag van 13 Decem
ber leest en men hoort daar dan door den
Voorzitter, dat zij nog soepel waren en laag
hadden getaxeerd, zou ik dat college van
B. en W. wel willen vragen kunt u iets naar
waarde schatten zonder dat de eigenaar er
bij is, ik meen van niet. En als men dari
verder leest en de voorzitter zal trachten of
er nog iets aan te doen ïs, nu kameraden
dan kan ik u allen wel vertellen, dat bij mij
ook f 4 van mijn steun afgehouden is, dat
is zeker het resultaat dat dé vorzittier heeft,
bereikt.
Bij voorbaat mijn harteltfïëen dank voor
de plaatsing, met hoogachting,
B. KISTEMAKER,
St. Maartensbrug.
Waarom bouwt U niet aan de toe
komst van Uw zaak?
Waarom adverteert U niet ln de
Teleurqestelde verwachtinrf het
qiriq slechter aan de veilingen
nu of nooit, luerd er gedacht,
vele factoren waren daarvoor aan
wezig maar Duitschland blijven
we noodig hebben de vorige
week iras er een bevredigende uit
voer naar dit land deze week
was dit blijkbaar in dezelfde mate
het geval de importeurs bezaten
toch de noodiqe Devisenbescheini-
gungen echter nog verre van
een vrij ruilverkeer de wijze,
waarop Ned.-Duitsche clearing zich
ontwikkelt, ontstellend normale
aanvoer roode kool prijzen on
geveer f 1 terug geen overvoerde
markt ook geen buitengewone
aanvoer gele kool ook terugloo-
pende prijzen gelukkig werd al
les verkocht geringe aanvoer Sa-
voye kool prijs als van gele
groote aanvoer Deensche witte
gedeeltelijk door zuurkoolfdbrieken
afgenomen ook iets lagere nolec-
ringen idem voor uien. daling
nog al van beteekenis peen bleef
duur weinig belangstelling voor
bieten.
Die verwachting, dat, zoodira de hainidel
wat geregelder werd, het aam die veiliiingen
nog wel wat beter zou gaan, is wiet verwe
zenlijkt. Het ging de vorige week zoo mooi:
eiken dag een hoogere markt tot een niveau
dat er voor dezxm tijd op begon te lijken.
„Als het wu niet gaat, gaat het nooit," hoor
den we verschillende bouwers zeggen. Ze
bedoekten daarmee, dat we wu een winter
tje hebben gehad, dat aan dé hoogsto ver
wachting had voldaan, n.l. dat ailles, wat
er aan versche groenten was, was wegge-
vroren niet alleen in het binnenland maar
ooik in die lauden, waar wij utet onzen
'groentenu'iitvoer op zijn aangewezen. Nu
moest het dus wel komen: onze bewaaiikool
kwam nu zonder twijfel aan de beurt. En
men bad daarbij voornamelijk het oog ge
richt op Duitschland. Het ging de eerste
week van het nieuwe jaar inderdaad niet
steekt m. d. export naar dat. lawd. Er wer
den in totaal al ongeveer 45 spoorwagons
aam roode, witte en gele kool uitgevoerd
naar onze Oosterburen. Dat was nog maar
een begin en wel -bij zeer ongunstige trans
port-mogelijkheden. Als straks eens alles
normaal liep, en de behoefte aan groenten
nog st erker zou worden gevoeld, wat zou
liet dan nog veel beier gaan, aldus was
men al aan 't rcdieneeren.
Deze week is het echter andiers geloopen.
Van een scherp stijgenden export was blijk
baar geen sprake, want de prijzen werden
lager. Toch beschikten de Duiisobe iimipor-
teurs reeds tijdig over de Devisenbesdieini-
gingen. Einde September werden de beta-
lingscontingenten niet sleohts voor het vier
de kwartaal van 1938 vastgesteld, doch ook
voor het eerste kwartaal van 1939. Het
blijkt echter wel, dat nog allerlei voor
schriften door de Duitsohe instanties wor
den gegeven en dat mien nog verre af is
van het vrije ruilverkeer: Wel gaat, er ook
een deel van de aangevoerde bewaarkool
naar enkele andere landen, doch als het
daarvan moet komen, dan verwachten we
geen hooge prijzen. Waf voor tuinbouwblad
men ook in handen krijgt, allen blijken het
er over eens te zijn, dat. alleen een flinke
export naar Duifschland uitkomst kan
brengen. Ontmoedigend klinkt dan ook een
ontboezeming in het officieel orgaan van
hét. Centraal Bureau van de veilingen in
Nederland.
„De wijze, waarop de NedertandSdh-
Duitsohe clearing zich de laatste
maanden ontwikkelt, kan niet an
ders dan ontstellend genoemd wor
den." We hebben noodig economi
sche vriendschap met Duitschland.
Voor den Langendijker tuinbouw
hangt daarvan alles af.
De aanvoer van roode kool was weer nor
maal geworden: ongeveer 30 spoorwagens
aan de veiling van de Langendijker Groen-
tcncentrale en 48 aan die van den Noorder-
marktbond. De verkoop op monster is wel
gebleken niet aan de eischen van een vlot
ten en sericuzen handel te voldoen. Zoowel
tuinders als kooplieden waren er tevreden
over, dat het aangebodene weer inderdaad
in zijn geheel aanwezig was. Voor eerste
kwaliteit, sorteering van 1 a 2 kilo, bracht
ongeveer f 5 op, hoogste noteering en bij
uitzondering besteed, f 5.40. De vorige
week was dit f 6. Do zwaardere werden
verkocht voor f 3.604.20. Tweede kwaliteit
bracht ook varieeronde prijzen op. al naar
den aard der afwijking en het gewicht. Die
van 1 a 2k ilo waren het. meest gezocht en
golden van f 2.80^3.30. Overigens brachten
ze f 2.10—-2.70 op. De prijzen bleven dus be
neden die van de vorige week, ofschoon
toch ook nu niet van een overvoerde
markt kon worden gesproken. Gelukkig kon
alles warden verkocht en draaide er miets
door.
Ruim 30 spoorwagens gele kool werden
aan de markt te Broek op Langondijk aan
gevoerd en ongeveer 25 te Noordscharwou-
de. Dat het eekent ook niet een te groote
aanvoer. Niettemin zette zich de stijging, die
vorige week eiken dag viel waar te nemen,
deze week niet voort. Integendeel, de prij
zen liepen terug. Dinsdag werd aan de vei
ling van den Noordermarkthond, toen er
een aanvoer van 43000 Kg. was, nog f 3.20
—5.30 besteed. Donderdag waren deze no
teeringen f 2.80—4.40 en Zaterdag f 2.20-
4.10. Aan de Broeker veiling werd toen van
f L50 tot f 3.40 besteed bij een aanvoer van
ruim 11 spoorwagens. Een dergelijke ach
teruitgang, werkt vanzelf sprekend onitmoedi
gemd, vooral voor gele kool. die vaak ge
vraagd wordt, als andere versche groenten
maar schaarsoh te krijgen zijn, zooals dit
nu hef. geval is. Ook bij deze koolsoort was
de sorteering van 2 A 3 pond het meest
gewild en bracht de beste prijzen op. Aan
de Broeker veiling werden er ruim 40 spoor
wagens verhandeld. Ook hiervan werd alles
verkocht en kwam er gelukkig niets meer
bij de koeboeren terecht.
Savovekool werd ook nog in geringe mate
aangevoerd. De prijs kwam ongeveer over
een met dien der gele. Al naar gelang van
kwaliteit bracht ze f 3.104.30 op.
Groot was de aanvoer van Deensche witte
kool, in totaal n.l. 125 spoorwagens, die voor
een deel door de zuurkoolfabrieken werden
afgenomen. De hoogste noteeringen hieven
ook bij deze kool beneden die van de vorige
week. De daling was echter geringer. Eerste
kwaliteit werd verkocht voor f 2.803 tot
f 3.20. Voor tweede soort werd f 1.30—1.80,
soms tot f 2 betaald. Deze prijs is nog veel
te laag om van. een loonende teelt te kun
nen spreken. Het aanbod overtrof de vraag
en deze zal grooter moeten worden, om tot
een rendabele uitkomst te geraken.
Ook met de uien liep het niet, zooals
men verwacht en gehoord .had. De vorige
week waren de prijzen flink gestegen en
konden iets vergoeden van de schade, die
verschillende bouwers door de vorst met
dit product hadden geleden. Er blijkt n.l.
nogal wat weggovroren te zijn. Deze week
werd voor middelbare uien aanvankelijk
nog van f 6 tot f fi.40 betaald, doch met.
kleine sprongetjes liepen deze prijzen tot
f 4.50 a f 5 terug. Ook grove uien brachten
in het. bea-in nog rond f 6 op, doch op het
eind werd ook niet meer dan f 4.20—5 be
taald. Drielingen werden verkocht vpor 3.40
tot 4.70. om later voor f 3.40—3.60 te borden
verkocht. Nep bracht nu eens f 2.50, later
f 5 op. Stek gold aanvankelijk f 2.90—3.20,
op 't eind der week f 0.96—1.40.
Peen bleef aan den hioogen kamt, o'-
schoon de prijs lager was d'am de vont»
week. Al naar gelang van kwaliteit, braoi
groote peen f 3.90—f 4,90 op: kleine wer 1
verkocht, voor f 1.30—f 2.30. Er schijnt iv -
al walt peen vervroren te zijp.
Gering was de aanvoer van bleten. P->
belangstelling voor dit product, was oofk d-
zc week niet groot. De prijzen liepen van
f 1.30-f 2—, soans tot f 2.70.