Vaticaan en Wij lazen voor U Koninklijke Goud en brillanten op arrestant gevonden vacantie-vreugde Hoe de kerk zich verzet tegen pogingen tot Italianiseering" In voorbeeldiger! eenvoud genoten DE KONINGIN IS EENVOUDIGER DAN DE EENVOUDIGSTE VROUW UIT HONDRICH. Het „Berner Tageblatt" bevat in zijn nummer van 9 Maart een spe ciale reportage uit Grindelwald en Hondrich over het verblijf van Hare Majesteit de Koningin en het Prin selijk Gezin, waarin o.a. het volgen de vermeld wordt. Een paar minuten van het station Grin delwald verwijderd, staat in de Dorpsstraat een crême-kleurige kinderwagen. Er staan eenige personen bij, die een oog werpen op de inzittende baby. De kleine, in haar blau we manteltje en kapje op het hoofd, schijnt behagen te scheppen in alles wat zij om zich heen ziet: uit haar helderblauwe oogen lacht zij eiken omstander toe, zegt soms „da da"' en toont daarbij haar tot dusver twee eenige tandjes. Op het dek van den kinder wagen liggen een paar mimosa's. Dat is Prinses Beatrix, ruim dertien maanden oud. Zij zal, mocht zij geen broertje krijgen, eens als Koningin over de Nederlanden heer- schen. Wat Beatrix interesseert. Maar Beatrix weet daar allemaal nog niets vanaf. Haar eerste groote treinreis, de vele sneeuw, het sledcrijden, de nieuwe pop en Inka van Inka zal later nog gespro ken worden dat zijn de dingen, waarvoor zij belangstelling toont. Twee mannelijke personen houden zich bij den wagen op. Het zijn rechercheurs, die de Prinses en Haar dochter op alle schreden moeten vol gen. De eert is een Nederlander, de ander een specialist in het bewaken van vorste lijke personen. „Heb je de Prinses al gezien?" Thans wachten zij bij den kinderwagen op Prinses Juliana, die zonder gevolg de winkels binnengaat. Daar komt zij uit een der zaken met een paar stukjes kantwerk in de hand. De stoet zet zich in beweging: Prinses Juliana en de hofdame rijden den kinderwagen en daarachter volgen de bei de rechercheurs. In het hart der dorpelin gen neemt Prinses Juliana reeds een groote plaats in. Zij vragen elkaar: „Heb je de Prinses al gezien?" en de menschen praten onder elkander over „onze Prinses", hoe zij is, hoe zij alleen haar inkoopen doet en hoe zij nooit vergeet de menschen vriendelijk terug te groeten. Vaak moet Inka hofdiensten verrichten en den kinderwagen op slede van de kleine Beatrix omhoog trekken. Inka is een der bekendste figuren in het gletscherdorp. Hij is n.1. de groote trouwe St. Bcrnhardshond, die het waarschijnlijk' nooit heeft durven droomen dat hij op zijn ouden dag nog een Prinses zou mogen voorttrekken. De kleine koningsdochter geeft hem af en toe een zacht tikje, maar Inka laat dat rustig toe. Hij kent manieren. Lachen en fotografeeren! En waar is de Prins-gemaal Bernhard? Om hem te zien moet men zich naar een ski terrein begeven, want de Prins is een enthousiast skiër, die dagelijks een paar tochten in het Scheidegg-gcbied onderneemt En naar het oordeel van de gestrenge ken ners in Grindelwald is de Prins zelfs een goed skiër, die voor geen moeilijkheden te rugdeinst. Een dezer dagen heeft hij de be kende gletschertocht Jungfraujoch-Hollan- diahuettclLoetschen lücke Goppcnstein on dernomen, waarbij de Prins-gemaal in de Hollandiahuette heeft overnacht. Bruin ge brand door de zon schijnt de Prins den ge- heelen dag te lachen en te fotografeeren. Waar de Landsvrouwe rust... Wij verlaten Grindelwald om in Spiez de postauto naar Aeschi te nemen. Wie tot den chauffeur als doel van zijn reis opgeeft Hon drich, wordt door zijn medepassagiers aan gekeken, als wilden zij zeggen: „Die zal toch niet de rust van de Koningin willen gaan verstoren?" Koningin Wilhelmina kiest gaarne afgelegen plaatsen uit om wer kelijk rust te hebben. Weldra zijn wij in Hondrich. De „Hirschen" is een landelijk hotel van twee verdiepingen, geel geschil derd en met groene vensters. Aan den in gang zijn blijkbaar ter eere van de hooge Gast twee laurierboomen geplaatst. De Vorstin heeft hier in gezelschap van twaalf personen haar intrek genomen. Zij heeft het geheele hotel voor drie weken ge huurd. Vanuit Haar kamer op de eerste verdie ping heeft de Koningin een prachtig uitzicht op het meer en het bergland. Stroomend wa ter is in het hotel niet aanwezig, maar de Koningin houdt juist van eenvoud en heeft Haar tevredenheid betuigd. Hoewel Zij va- cantie heeft, staat de Vorstin reeds om ze ven uur 's morgens op, om half acht ge bruikt. Zij het ontbijt, daarna maakt Zij een wandeling naar Haslerwinde of naar Aeschi of Zij zit aan het open raam te schrijven of te schilderen. Des middags maakt Zij ge woonlijk in een open auto een uitstapje, waarvan het doel dikwijls Grindelwald is. „Zij is eenvoudiger dan de eenvoudigste vrouw van llondrich", plegen de dorpelin gen te zeggen, wanneer zij vertellen van de Nederlandsche Koningin, die meer nog dan in het groote Grindelwald, het onderwerp van gesprek vormt in het kleine dorpje. Zoo brengt de Nederlandsche Koninklijke Familie haar vacantie door in het Berner Oberland, in een voorbecldigen eenvoud en in een evenzeer voorbeeldige gereserveerd heid der bevolking. Zwitserland verheugt zich over de banden van hartelijke vriend schap met het verwante Nederland en voor deze vriendschap zou het het devies van het huis van Oranje-Nassau tot het zijne willen maken: „Je maintiendrai". Haagsche recherche lost schoten SAMENWERKING MET SCOTLAND YARD. In verband met verschillende belangrijke inbraken in juwelierszaken, die de laatste maanden in Den Haag zijn gepleegd, heeft de politie een naarstig onderzoek ingesteld dat zich niet bepaalde tot Den Ilaag en andere gemeenten des lands, maar zich ook uitstrekte tot diep in het buitenland. Zoo heeft de politie overleg gepleegd met de corpsen in steden als Londen, Brus sel en Parijs en aanvankelijk heeft ditover- leg geen resultaat gehad. O.m. werd in de Parijsche onderwereld een razzia gehouden, daar men wist dat verschillende Haagsche inbrekers omstreeks Kerstmis naar de lichtstad vertrokken wa ren. Men arresteerde toen een bekenden Pa- rijschen souteneur, doch deze arrestatie bracht geen licht in de Haagsche zaken. Dag en nacht geschaduwd. Ongeveer 2 maanden geleden (midden Januari) kwam in Den Haag in een van de groote hotels een Engelschman aan op «den Scotland Yard de bijzondere aandacht van de Haagsche politie had gevestigd. Deze man bleef hier twee dagen en werd dag en nacht geschaduwd door rechercheurs van de Haagsche politie. Bij dat schaduwen bleek, dat de man eenmaal contact heeft gehad met twee bekende inbrekers en dit feit was voor de Haagsche politie aanlei ding om de gangen van deze twee inbrekers dag en nacht na te gaan. Het waren de hee- ren Struick en Ophuysen, die speciaal be last waren met het schaduwen van deze twee inbrekers. Uit de Pers van heden Toekomst van het Katholicisme niet gebonden aan het lot van Europa. Streven naar steeds sterker universeel karakter. (Van onzen Romeinschen correspondent) ROME, Maart 1939. Nadat de dood van Paus Pius XI niet al leen in katholieke kringen, maar in de hee- le wereld oprecht was betreurd, en uiting had doen geven aan gevoelens van diepe sympathie, wel-d er met groot ongeduld ge wacht op den uitslag der keuze, die zijn op volger moest aanwijzen. Deze gevoelens zijn ongetwijfeld te verklaren door de gebeurte nissen, die op de laatste jaren van dit Paus schap hun stempel hebben gedrukt. Waai de hoofden van staten en regeeringen aar zelden hun afkeuring over bepaalde me thoden der totalitaire regimes te uiten, heeft alleen het hoofd van de Katholieke Kerk een duidelijke en energieke houding dur ven aannemen. Nadat hij het bolsjewisme had veroordeeld, heeft Pius XI zich met evenveel gestrengheid uitgesproken tegen het nazi-bewind en de willekeurige eischen der fascistische regeering. Toen hij de on rechtvaardigheid der geloofsvervolgingen laakte, heeft hij geen onderscheid willen maken tusschen de verschillende belijdenis sen, daar allen recht hebben op eerbied en op een gelijke verdraagzaamheid der bur gerlijke autoriteiten. Wat men verwacht. In de groote verwarring en onrust, die onzen tijd kenmerken, verwacht men van den nieuwen Paus niet alleen een geeste lijke en godsdienstige actie, die zijn eigen lijke roeping is, maar ook een doeltreffende inmenging in de wereldpolitiek. In artikel 24 van het Verdrag van Lateranen heeft de Heilige Stoel verklaard, „vreemd te willen blijven van alle wereldsche geschillen tus schen andere staten en de internationale bijeenkomsten, die met dat doel samenge roepen zouden kunnen worden, behalve als de betrokken partijen met algemecnc stem men een beroep deden op zijn vredestaak, waarbij hij zich echter in ieder geval het recht voorbehield zijn moreele en geestelij ke macht te doen gelden." Dit is een ver klaring, die Mussolini wist te verkrijgen, toen hij den Heiligen Stoel met Italië ver zoende. Maar het voorbehoud, dat er aan gepaard gaat, vermindert de draagkracht ervan aanzienlijk. Ieder politiek probleem heeft immers een geestelijke, sociale, moreele of godsdienstige zijde, die de tusschenkomst van het hoofd van de kerk wettigt. De Paus ziet er van af zich op eenige groote internationale bij eenkomst te laten vertegenwoordigen, al was het de Volkenbond of een van die con ferenties, waar zoogenaamd over het lot dei- volken beschikt wordt. Hij zal alleen de rol van scheidsrechter aanvaarden op het een- stommig aandringen van alle betrokken partijen. Een nieuwe richting. De Katholieke wereld heeft het hoofd van de kerk niet zonder eenige ongerustheid af stand zien doen van de internationale ga rantie, die zijn onafhankelijkheid bescherm de, om een uitsluitend Italiaansche verzeke ring aan te nemen, waaruit een beperking van zijn vrijheid kon voortvloeien. Na de Lateraansche overeenkomsten had Musso lini verklaard het Katholicisme een „nieu we waarde" te willen geven. Voor vele bui- tenlandsche katholieken leek dit plan een bedreiging; het scheen niet overeen te stem men met het universecle, boven-nationale karakter, dat de Heilige Stoel aan de kerk moet verleenen. Hoe sterker het fascistische Italië werd, des te meer was zijn nabuur schap te duchten, evenals ook het recht, dat het zich toekende, de een trale regeering der Roomsche Kerk te beschermen, des te gevaarlijker werd. Men veronderstelde, dat er in Rome geen plaats zou zijn voor twee Rijken, en de Kerk wenschte zich niet in haar actie of in de verbrei ding van haar invloed belemmerd te zien. Er bestond een middel dit gevaar en de ongerustheid, die het had verwekt, te ver drijven: dat was de centrale lichamen van de Kerk een meer internationale samenstel ling te geven door meer vreemdelingen te doen deelhebben in het college van kardi nalen en in de diensten der Romeinsche Cu rie. Gedurende de eerste jaren na de ver zoening, scheen het VatLaan deze politiek te willen volgen: de vreemdelingen waren een tijdlang in het Heilige College in de meerderheid. Daarna word de verhouding weer veranderd in het voordeel van Italië. Het is moeilijk te zeggen waarom. Als de overleden Paus in de hooge dien sten der Curie al geen vreemde waardig heidsbekleders aanstelde, die er zich mis schien niet thuis zouden hebben gevoeld, trachtte hij toch mannen om zich te ver eenigen, die van den ouden Romeinschen, dus ruimen internationalen geest doordron gen waren en waarvan de nieuwe Paus, de vroegere kardinaal Pacelli, zoo'n goed voor beeld is. Maar de groeiende macht van het Italiaansche nationalisme, die zelfs in de gelederen der priesters merkbaar was, maakte deze methode vrijwel nutteloos. Er moest iets anders op gevonden worden. Toen wist Pius XI aan de Kerk een nieuwe richting te geven, die trouwens geheel met baar universecle roeping overeenstemde. Hij liet de wereld weten, dat de toekomst van het Katholicisme niet gebonden was aan bet lot van Europa en dat zij noch in de ruim te, noch in den tijd beperkt werd tot een F.uropeesche overheersching. Gedurende en kele eeuwen was Europa ongeveer het sy noniem geweest van Christendom. Het Christelijke geloof had zich van Europa uit over de wereld verbreid. De katholieke zen delingen waren na en tot op zekere hoogte onder de bescherming van de groote kolo- niseerende mogendheden doorgedrongen tot in do verst verwijderde streken. Europa,' PIUS XII. was eigenlijk de soldaat geweest., het min of meer bewuste instrument in de verove ringen door het Evangelie behaald. Maar het oogonblik brak aan, waarop het systeem gevaarlijk bleek te zijp voor de Kerk. De volken van Azië en Afrika, die door de zendelingen tot Christendom en civilisa tie waren gebracht, begonnen in de Euro peanen veeleischende en lastige meesters te zien. Wat een slag zou heb voor de Kerk geweest zijn, indien deze volkert in eenzelf de vijandig gevoel Europa eens verwarden met het Katholicisme! Dit gevaar besloot het Vaticaan te bezweren, niet door de Europeesche krachten van de hand te wijzen, maar door anderen op te roepen en voor de kerken der andere wcrcld- deelen „nationale kaders" te vormep. In 1924 wordt een Koreaansche geestelij ke tot bisschop van Korea benoemd, twee Indische priesters komen aan het hoofd te staan van apostolische administraties, in 1926 geschiedt hetzelfde met zes Chineesclie priesters en in 1927 wordt een Japansche bisschop te Rome door den Paus gewijd. Het doel is geenszins de ijdelheid der Aziatische volken te streelen, maar om te verhinderen, dat het afnemen van Europa's prestige ook de achteruitgang dor katholieke .organisa ties tengevolge zou hebben. Antwoord op een poging tot „Italianiseering." Terwijl men dus kon vreezen, dat het fas cistische Italië de Katholieke Kerk of al thans haar centrale organisatie wilde „ïta- lianiseeren", zag men de Heilige Stoel er naar streven de Kerk een minder Euro- pcesch en steeds sterker universeel karakter te geven. In werkelijkheid heeft de Heilige Stoel nooit een grooteren en doeltreffender invloed op de wereldpolitiek uitgeoefend, dan sedert do duce heeft getracht hem daar van af te houden. Ook de nieuwe Paus vertegenwoordigt den ouden Romeinschen, inter- en boven-na- tionalen geest, die meer dan ooit de poli tiek der Katholieke Kerk zal moeten inspi- reeren. Een ponny voor Prinses Beatrix Haar Koninklijke Moeder aan vaardt gaarne het geschenk. Een heel jonge pony zal aan Prinses Be atrix als geschenk worden aangeboden door de Rijvereenigirig te Baam ter gelegenheid van een concours hippique, dat op 29 April a.s. in samenwerking met de plaatselijke Oranjevereeniging zal worden gehouden. Prinses Juliana deed reeds weten, dat zij dit geschenk gaarne voor het Prinsesje zal aanvaarden. Aangezien het aan te bicden dier nog zeer jong zal zijn kan het opgegroeid zijn tegen den tijd, dat het Prinsesje er plezier van zal kunnen hebben. Wijziging crisis haringbesluit Ook beperkingen voor buiten- landsche reederijen. Wij vernemen van bevoegde zijde: liet Crisis-Haringbcsluit bevatte tot dus verre slechts bepalingen omtrent den aan voer van versche of gezouten haring met Nederlandsche vaartuigen. BuitenIandscbe reederijen, die van Nederland uit de ha- ringvisscherij uitoefenden, verkeerden daar door in een positie, welke in verschillende opzichten gunstiger was dan die van de Nederlandsche rccders; zoo bijv. ten aan zien van den sluitingsdatum der visscherij. welke formeel niet van toepassing was op den aanvoer met buitenlandsche schepen. Ten einde deze ongelijkheid weg te nemen is op S dezer een wijziging van het Crisis- Haringbesluit in werking getreden, waar bij de beperkingen, aan den aanvoer van pekel- en stcunharing opgelegd, ook op de buitenlandsche reederijen die bier te lande het bedrijf uitoefenen, toepasselijk worden. Zoo zullen degenen, die met vreemde vaar tuigen deze haring aanbrengen evenals de Nederlandsche reederijen, aangesloten moe ten zijn bii de Neederlandsche Visscherij- centrale, slechts een beperkt aantal netten mogen mede nemen en in het algemeen slechts op gelijken voet als de Nederland sche rccders aan de zoute-haringvisscherij kunnen, deelnemen. SCHRIJNENDE AANKLACHT. Een celbezoeker schrijft aan de Maas bode (r.k.): Als een veroordeelde een deel van zijn gevangenisstraf heeft ondergaan, vraagt de celbezoeker hem meestal of hij voorwaar delijke invrijheidsstelling wenscht, hetgeen voor hem kwijtschelding van een derde van zijn straf kan meebrengen, mits hij zich onderwerpt aan het toezicht der re- classccring. Kreeg men vroeger op die vraag uiter aard gretig een bevestigend antwoord, in de laatste jaren luidt het antwoord helaas vaak: „Als U werk hebt, graag, maar zoo niet, dan blijf ik liever hier mijn heele straf uitzitten, dan weer op nieuw de ellende van de werk loosheid meemaken. Want dan gaat het toch weer mis met me." Schrijnender aanklacht tegen den huidi- gon toestand lijkt ons wel niet denkbaar. Liever in de gevangenis dan in vrijheid weer zonder werk rondloopen. H. M. de Koningin sprak in haar radio rede het troostwoord, dat de plannen der overheid tot bestrijding der werkloosheid in vergevnrderden staat zijn. Maar blijkens het bovenstaande rijst toch de vraag: komen die plannen niet reeds te laat, of In ieder geval: kunnen ze nog wel één dag wachten?, aldus de celbezoeker. GEEN NOODELOOZE OPWINDING. Uit het Handelsblad (Hb.V: Het is niet zoo verwonderlijk, 'dat echte of would-be politici en strategen ein 't mui- f onland den laaf sten tijd (ook weer in het „Journal des Débats> allerlei hvnothesen opperen over militaire mogelijkheden rondom een eventueel Europecsch conflict, en dan ook Nederland het „balkon yan Europa" gelijk een Fransch publicist het onlangs noemde in hun gedachten- constructies betrekken. Wij liggen hier en in Oost-Azië nu'een maal in storm-centra, en het gesnor van buien" kan op een gegeven oogenblik ook over „onze muts" trekken. Wij moeten dan ook onze paraatheid naar alle kanten zoo goed mogelijk organiseeren. Maar het wa re dwaasheid om ons te laten opschrikken eiken keer, dat een buitenlander weer nieu we geruchten verkiest te spuien over de voetangels en klemmen in Nederlands lots bestemming. Dat dé wereld waarin wij en an deren vandaag leven, niet zonder risico's is, is geen nieuws. Dat wij waakzaam en paraat moeten zijn, evenmin. Voor het overige moeten wij het gewone leven kalm voort zetten, en ons niet noodeloos laten opwinden. Ook het tijdig organiseeren van onze pa raatheid moet als iets vanzelfsprekends worden beschouwd, en niet worden gezien in verband met ieder alarm, dat in het bui tenland nu en dan door dezen of genen wordt geblazen. LIBERALE EN SOCIALE DEMOCRATIE. Thomas Mann, de door Duitsehland uit gebannen schrijver, heeft in één zijner thans in boekvorm verschenen voordrachten over de democratie 'gezegd dat „de democra tie, zoowel economisch als geestelijk, van een liberale tot een sociale democratie moet worden." Het Volk (s.d.a.p.) schrijft thans: Dit besef is, belaas, nog verre van alge meen in ons land. Het liberale „Algemeen Handelsblad", met waardeering schrijvende over de Amerikaansche voordracht van Thomas Mann, neemt, toch meteen afstand van zulke compromitteerende opvattingen. Zijn redactie kan „alle bijzonderheden"' .er- Eindelijk Toen de rechercheur Ophuysen gisterochtend om kwart over negen door de Parkstraat liep, kwam hij een van de twee inbrekers tegen. De man was op de fiets en maakte een schichtigen indruk. De recher cheur meende, dat hij iets onder zijn jas verborg en dat was voor hem aanleiding den man staande te houden. De man bleek hier wei nig voor te gevoelen en zou waar schijnlijk ontsnapt zijn, ware het niet dat inspecteur Struick toeval lig naderde. Toen de aangehoudene trachtte te ontsnappen, heelt in specteur Struick ter waarschuwing vier schoten in de lucht gelost. De inbreker, die de 35-jarige koopman J. D. Bleek te zijn, liet zich na deze schoten van zijn fiets op straat vallen op den hoek van de Parkstraat en de Kazerne straat, vlak voor het gebouw van het dag blad „Het Vaderland De twee politie mannen wierpen zich op hem en hebben hem naar het hoofdbureau van politie ge bracht. De arrestant was van middelbare lengte, gekleed in een donkere overjas. Hij droeg een slappen grijzen hoed. Onder den neus op de bovenlip was een pleister bevestigd. Bij fouilleering werd op den man gevon den: 9 platina-armbandhorloges met brillanten ingezet; 3 partijen brillan ten, bestaande uit een partij bril lanten van 140 karaat, een partij zgn. rozen-brillanten van 40 karaat, waaronder zgn. baguets en een partij emeralden. Alle brillanten waren afkomstig van „uitgebroken goed"; eenige staven en plakken goud, wegende ongeveer 4 kilogram ter waarde van ongeveer f4400; een paar brillanten oorringen en een brillanten stuk afkomstig .van een collier. Nog meer arrestaties. Het onderzoek in deze zaak is nog in. vollen gang. In den loop van den ochtend heeft de Haagsche politie nog verschillen de arrestaties verricht. Onder de arrestan ten is ook de tweede inbreker, waarmede de Engelschman gedurende zijn twee- daagsch verblijf in Den Haag contact heeft gehad. Nog niet opgehelderd is of de eer ste arrestant de dader of de heler is van de op hem gevonden voorwerpen. Ook de her komst van deze voorwerpen is nog niet vastgesteld. Zoo heeft dus de samenwerking tusschen. Scotland Yard en de Nederlandsche re cherche tot een groot succes geleid. Pokken aan boord van Duitsch schip Vier en negentig Rotterdamsch0 havenarbeiders zijn ingeënt. Aan boord van de „Gneisenau", van den Norddeutschen Lloyd, die gisternacht, ko mende van Japan, te Rotterdam is binnen gekomen, heeft zich een geval van pokken voorgedaan onder de bemanning. De hof meester, bij wien pokken werden geconsta teerd, is te Genua van boord gegaan. Be manning en passagiers zijn daarop inge ënt. Toen het schip tè Rotterdam arri veerde, heeft de. G.G.D. quarantaine-maat regelen getroffen. Voor zoover noodig zijn de leden van de bemanning en passagiers wederom ingeënt, terwijl de havenar beiders, die aan boord moesten werken, werden ingeënt. Dit geschiedde met 94 man. De politie houdt toezicht, dat niemand hg.t schip betreedt, tenzij met een door den G. G.D. afgegeven bewijs. Zij die ingeënt zijn mogen wel het schip verlaten. Ook te Southampton, de laatste haven, welke het schip aandeed, waren quaran tainemaatregelen getroffen. van niet „onderschrijven" en verminkt der halve dit betoog tot een platonische liefdes verklaring. Zij wil wel genieten, maar niet offeren. Zij wil gaarne de democratie zien zegevieren, maar wenscht haar in het soci ale vraagstuk niet, alleen maar in de poli tiek te zien toegepast. Deze halfslachtigheid der oude machthebbers, die niet weten te kiezen, nu de discussie hun stokpaardjes op stal laat staan, is het groote gevaar, waar tegen Mann hen waarschuwt, die de demo cratie ook in de naaste toekomst een zege toewenschen. Wie dit vergeet of niet wil zien, speelt de tegenpartij in de kaart. „KOPPENSNELLERS IN DE ZUIDERZEE." Onder dit hoofd schrijft de Haagsche Post: Het bericht, dat de vroede vaderen van Urk hebben besloten, van iederen vreem deling, die het eiland bezoekt, een belasting van tien cent te heffen, heeft ons met ont zag vervuld. Reeds de naam van deze hef fing „koppengeld" wijst erop, dat er in verborgen hoeken van ons nuchtere va derland veel meer romantiek verscholen ligt dan men oppervlakkig denkt. Want niet alleen temidden van wreede, bruinge- kleurde volksstammen, maar ook onder de nijvere Urker bevolking schept men blijk baar vreugde in de sport, die „koppensnel len" heet. Vroeger heeft men er dikwijls over geklaagd, dat de officieele instanties in Nederland te weinig actieve belangstel ling toonden voor de bevordering van het vreemdelingenverkeer. Later is daarin ver andering gekomen. De overheid heeft haar geldelijke bijdrage aan onze toeristische in dustrie verhoogd. Blijkbaar hebben nu de vroede vaderen van Urk op hun eigen en waarlijk magistrale wijze de tcekenen des tijd? verstaan. Wij herinneren ons, dat ge durende de strenge vorstperiode van dezen winter de levensmiddelen-voorziening v00p het wakkere eiland hachelijk is geweest. Misschien was het in die dagen, dat de be stuurders van het idyllische Urk, in afwach ting van verderen voortgang der Zuiderzee werken, een Amerikaansche „droogleg'112', hebben beraamd. Toen dit onmogelijk scheen, hebben zij het blijkbaar met een drooglegging van vreemdelingen geprobeerd Wij geven in overweging, het koppengeld niet op tien cent, maar op tien gulden te stellen. Uit de netto-opbrengst kan dan bet standbeeld voor den onbekenden vreemde ling worden gefinancierd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1939 | | pagina 16