Vaticaan en
Wij lazen voor U
Koninklijke
Goud en brillanten op
arrestant gevonden
vacantie-vreugde
Hoe de kerk zich verzet tegen pogingen tot Italianiseering"
In voorbeeldiger!
eenvoud genoten
DE KONINGIN IS EENVOUDIGER
DAN DE EENVOUDIGSTE VROUW
UIT HONDRICH.
Het „Berner Tageblatt" bevat in
zijn nummer van 9 Maart een spe
ciale reportage uit Grindelwald en
Hondrich over het verblijf van Hare
Majesteit de Koningin en het Prin
selijk Gezin, waarin o.a. het volgen
de vermeld wordt.
Een paar minuten van het station Grin
delwald verwijderd, staat in de Dorpsstraat
een crême-kleurige kinderwagen. Er staan
eenige personen bij, die een oog werpen op
de inzittende baby. De kleine, in haar blau
we manteltje en kapje op het hoofd, schijnt
behagen te scheppen in alles wat zij om
zich heen ziet: uit haar helderblauwe oogen
lacht zij eiken omstander toe, zegt soms „da
da"' en toont daarbij haar tot dusver twee
eenige tandjes. Op het dek van den kinder
wagen liggen een paar mimosa's. Dat is
Prinses Beatrix, ruim dertien maanden oud.
Zij zal, mocht zij geen broertje krijgen, eens
als Koningin over de Nederlanden heer-
schen.
Wat Beatrix interesseert.
Maar Beatrix weet daar allemaal nog
niets vanaf. Haar eerste groote treinreis, de
vele sneeuw, het sledcrijden, de nieuwe pop
en Inka van Inka zal later nog gespro
ken worden dat zijn de dingen, waarvoor
zij belangstelling toont. Twee mannelijke
personen houden zich bij den wagen op.
Het zijn rechercheurs, die de Prinses en
Haar dochter op alle schreden moeten vol
gen. De eert is een Nederlander, de ander
een specialist in het bewaken van vorste
lijke personen.
„Heb je de Prinses al gezien?"
Thans wachten zij bij den kinderwagen
op Prinses Juliana, die zonder gevolg de
winkels binnengaat. Daar komt zij uit een
der zaken met een paar stukjes kantwerk
in de hand. De stoet zet zich in beweging:
Prinses Juliana en de hofdame rijden den
kinderwagen en daarachter volgen de bei
de rechercheurs. In het hart der dorpelin
gen neemt Prinses Juliana reeds een groote
plaats in. Zij vragen elkaar: „Heb je de
Prinses al gezien?" en de menschen praten
onder elkander over „onze Prinses", hoe zij
is, hoe zij alleen haar inkoopen doet en hoe
zij nooit vergeet de menschen vriendelijk
terug te groeten.
Vaak moet Inka hofdiensten verrichten
en den kinderwagen op slede van de kleine
Beatrix omhoog trekken. Inka is een der
bekendste figuren in het gletscherdorp. Hij
is n.1. de groote trouwe St. Bcrnhardshond,
die het waarschijnlijk' nooit heeft durven
droomen dat hij op zijn ouden dag nog een
Prinses zou mogen voorttrekken. De kleine
koningsdochter geeft hem af en toe een
zacht tikje, maar Inka laat dat rustig toe.
Hij kent manieren.
Lachen en fotografeeren!
En waar is de Prins-gemaal Bernhard?
Om hem te zien moet men zich naar een
ski terrein begeven, want de Prins is een
enthousiast skiër, die dagelijks een paar
tochten in het Scheidegg-gcbied onderneemt
En naar het oordeel van de gestrenge ken
ners in Grindelwald is de Prins zelfs een
goed skiër, die voor geen moeilijkheden te
rugdeinst. Een dezer dagen heeft hij de be
kende gletschertocht Jungfraujoch-Hollan-
diahuettclLoetschen lücke Goppcnstein on
dernomen, waarbij de Prins-gemaal in de
Hollandiahuette heeft overnacht. Bruin ge
brand door de zon schijnt de Prins den ge-
heelen dag te lachen en te fotografeeren.
Waar de Landsvrouwe rust...
Wij verlaten Grindelwald om in Spiez de
postauto naar Aeschi te nemen. Wie tot den
chauffeur als doel van zijn reis opgeeft Hon
drich, wordt door zijn medepassagiers aan
gekeken, als wilden zij zeggen: „Die zal
toch niet de rust van de Koningin willen
gaan verstoren?" Koningin Wilhelmina
kiest gaarne afgelegen plaatsen uit om wer
kelijk rust te hebben. Weldra zijn wij in
Hondrich. De „Hirschen" is een landelijk
hotel van twee verdiepingen, geel geschil
derd en met groene vensters. Aan den in
gang zijn blijkbaar ter eere van de hooge
Gast twee laurierboomen geplaatst.
De Vorstin heeft hier in gezelschap van
twaalf personen haar intrek genomen. Zij
heeft het geheele hotel voor drie weken ge
huurd.
Vanuit Haar kamer op de eerste verdie
ping heeft de Koningin een prachtig uitzicht
op het meer en het bergland. Stroomend wa
ter is in het hotel niet aanwezig, maar de
Koningin houdt juist van eenvoud en heeft
Haar tevredenheid betuigd. Hoewel Zij va-
cantie heeft, staat de Vorstin reeds om ze
ven uur 's morgens op, om half acht ge
bruikt. Zij het ontbijt, daarna maakt Zij een
wandeling naar Haslerwinde of naar Aeschi
of Zij zit aan het open raam te schrijven of
te schilderen. Des middags maakt Zij ge
woonlijk in een open auto een uitstapje,
waarvan het doel dikwijls Grindelwald is.
„Zij is eenvoudiger dan de eenvoudigste
vrouw van llondrich", plegen de dorpelin
gen te zeggen, wanneer zij vertellen van de
Nederlandsche Koningin, die meer nog dan
in het groote Grindelwald, het onderwerp
van gesprek vormt in het kleine dorpje.
Zoo brengt de Nederlandsche Koninklijke
Familie haar vacantie door in het Berner
Oberland, in een voorbecldigen eenvoud en
in een evenzeer voorbeeldige gereserveerd
heid der bevolking. Zwitserland verheugt
zich over de banden van hartelijke vriend
schap met het verwante Nederland en voor
deze vriendschap zou het het devies van het
huis van Oranje-Nassau tot het zijne willen
maken: „Je maintiendrai".
Haagsche recherche
lost schoten
SAMENWERKING MET SCOTLAND YARD.
In verband met verschillende belangrijke
inbraken in juwelierszaken, die de laatste
maanden in Den Haag zijn gepleegd, heeft
de politie een naarstig onderzoek ingesteld
dat zich niet bepaalde tot Den Ilaag en
andere gemeenten des lands, maar zich
ook uitstrekte tot diep in het buitenland.
Zoo heeft de politie overleg gepleegd met
de corpsen in steden als Londen, Brus
sel en Parijs en aanvankelijk heeft ditover-
leg geen resultaat gehad.
O.m. werd in de Parijsche onderwereld
een razzia gehouden, daar men wist dat
verschillende Haagsche inbrekers omstreeks
Kerstmis naar de lichtstad vertrokken wa
ren. Men arresteerde toen een bekenden Pa-
rijschen souteneur, doch deze arrestatie
bracht geen licht in de Haagsche zaken.
Dag en nacht geschaduwd.
Ongeveer 2 maanden geleden (midden
Januari) kwam in Den Haag in een van de
groote hotels een Engelschman aan op «den
Scotland Yard de bijzondere aandacht van
de Haagsche politie had gevestigd. Deze
man bleef hier twee dagen en werd dag en
nacht geschaduwd door rechercheurs van
de Haagsche politie. Bij dat schaduwen
bleek, dat de man eenmaal contact heeft
gehad met twee bekende inbrekers en dit
feit was voor de Haagsche politie aanlei
ding om de gangen van deze twee inbrekers
dag en nacht na te gaan. Het waren de hee-
ren Struick en Ophuysen, die speciaal be
last waren met het schaduwen van deze
twee inbrekers.
Uit de Pers van heden
Toekomst van het Katholicisme
niet gebonden aan het lot van
Europa. Streven naar steeds
sterker universeel karakter.
(Van onzen Romeinschen correspondent)
ROME, Maart 1939.
Nadat de dood van Paus Pius XI niet al
leen in katholieke kringen, maar in de hee-
le wereld oprecht was betreurd, en uiting
had doen geven aan gevoelens van diepe
sympathie, wel-d er met groot ongeduld ge
wacht op den uitslag der keuze, die zijn op
volger moest aanwijzen. Deze gevoelens zijn
ongetwijfeld te verklaren door de gebeurte
nissen, die op de laatste jaren van dit Paus
schap hun stempel hebben gedrukt. Waai
de hoofden van staten en regeeringen aar
zelden hun afkeuring over bepaalde me
thoden der totalitaire regimes te uiten, heeft
alleen het hoofd van de Katholieke Kerk
een duidelijke en energieke houding dur
ven aannemen. Nadat hij het bolsjewisme
had veroordeeld, heeft Pius XI zich met
evenveel gestrengheid uitgesproken tegen
het nazi-bewind en de willekeurige eischen
der fascistische regeering. Toen hij de on
rechtvaardigheid der geloofsvervolgingen
laakte, heeft hij geen onderscheid willen
maken tusschen de verschillende belijdenis
sen, daar allen recht hebben op eerbied en
op een gelijke verdraagzaamheid der bur
gerlijke autoriteiten.
Wat men verwacht.
In de groote verwarring en onrust, die
onzen tijd kenmerken, verwacht men van
den nieuwen Paus niet alleen een geeste
lijke en godsdienstige actie, die zijn eigen
lijke roeping is, maar ook een doeltreffende
inmenging in de wereldpolitiek. In artikel
24 van het Verdrag van Lateranen heeft de
Heilige Stoel verklaard, „vreemd te willen
blijven van alle wereldsche geschillen tus
schen andere staten en de internationale
bijeenkomsten, die met dat doel samenge
roepen zouden kunnen worden, behalve als
de betrokken partijen met algemecnc stem
men een beroep deden op zijn vredestaak,
waarbij hij zich echter in ieder geval het
recht voorbehield zijn moreele en geestelij
ke macht te doen gelden." Dit is een ver
klaring, die Mussolini wist te verkrijgen,
toen hij den Heiligen Stoel met Italië ver
zoende. Maar het voorbehoud, dat er aan
gepaard gaat, vermindert de draagkracht
ervan aanzienlijk.
Ieder politiek probleem heeft immers een
geestelijke, sociale, moreele of godsdienstige
zijde, die de tusschenkomst van het hoofd
van de kerk wettigt. De Paus ziet er van
af zich op eenige groote internationale bij
eenkomst te laten vertegenwoordigen, al
was het de Volkenbond of een van die con
ferenties, waar zoogenaamd over het lot dei-
volken beschikt wordt. Hij zal alleen de rol
van scheidsrechter aanvaarden op het een-
stommig aandringen van alle betrokken
partijen.
Een nieuwe richting.
De Katholieke wereld heeft het hoofd van
de kerk niet zonder eenige ongerustheid af
stand zien doen van de internationale ga
rantie, die zijn onafhankelijkheid bescherm
de, om een uitsluitend Italiaansche verzeke
ring aan te nemen, waaruit een beperking
van zijn vrijheid kon voortvloeien. Na de
Lateraansche overeenkomsten had Musso
lini verklaard het Katholicisme een „nieu
we waarde" te willen geven. Voor vele bui-
tenlandsche katholieken leek dit plan een
bedreiging; het scheen niet overeen te stem
men met het universecle, boven-nationale
karakter, dat de Heilige Stoel aan de kerk
moet verleenen.
Hoe sterker het fascistische Italië
werd, des te meer was zijn nabuur
schap te duchten, evenals ook het
recht, dat het zich toekende, de een
trale regeering der Roomsche Kerk
te beschermen, des te gevaarlijker
werd. Men veronderstelde, dat er in
Rome geen plaats zou zijn voor twee
Rijken, en de Kerk wenschte zich
niet in haar actie of in de verbrei
ding van haar invloed belemmerd
te zien.
Er bestond een middel dit gevaar en de
ongerustheid, die het had verwekt, te ver
drijven: dat was de centrale lichamen van
de Kerk een meer internationale samenstel
ling te geven door meer vreemdelingen te
doen deelhebben in het college van kardi
nalen en in de diensten der Romeinsche Cu
rie. Gedurende de eerste jaren na de ver
zoening, scheen het VatLaan deze politiek
te willen volgen: de vreemdelingen waren
een tijdlang in het Heilige College in de
meerderheid. Daarna word de verhouding
weer veranderd in het voordeel van Italië.
Het is moeilijk te zeggen waarom.
Als de overleden Paus in de hooge dien
sten der Curie al geen vreemde waardig
heidsbekleders aanstelde, die er zich mis
schien niet thuis zouden hebben gevoeld,
trachtte hij toch mannen om zich te ver
eenigen, die van den ouden Romeinschen,
dus ruimen internationalen geest doordron
gen waren en waarvan de nieuwe Paus, de
vroegere kardinaal Pacelli, zoo'n goed voor
beeld is. Maar de groeiende macht van het
Italiaansche nationalisme, die zelfs in de
gelederen der priesters merkbaar was,
maakte deze methode vrijwel nutteloos. Er
moest iets anders op gevonden worden.
Toen wist Pius XI aan de Kerk een nieuwe
richting te geven, die trouwens geheel met
baar universecle roeping overeenstemde. Hij
liet de wereld weten, dat de toekomst van
het Katholicisme niet gebonden was aan bet
lot van Europa en dat zij noch in de ruim
te, noch in den tijd beperkt werd tot een
F.uropeesche overheersching. Gedurende en
kele eeuwen was Europa ongeveer het sy
noniem geweest van Christendom. Het
Christelijke geloof had zich van Europa uit
over de wereld verbreid. De katholieke zen
delingen waren na en tot op zekere hoogte
onder de bescherming van de groote kolo-
niseerende mogendheden doorgedrongen tot
in do verst verwijderde streken. Europa,'
PIUS XII.
was eigenlijk de soldaat geweest., het min
of meer bewuste instrument in de verove
ringen door het Evangelie behaald.
Maar het oogonblik brak aan, waarop het
systeem gevaarlijk bleek te zijp voor de
Kerk. De volken van Azië en Afrika, die door
de zendelingen tot Christendom en civilisa
tie waren gebracht, begonnen in de Euro
peanen veeleischende en lastige meesters te
zien. Wat een slag zou heb voor de Kerk
geweest zijn, indien deze volkert in eenzelf
de vijandig gevoel Europa eens verwarden
met het Katholicisme!
Dit gevaar besloot het Vaticaan te
bezweren, niet door de Europeesche
krachten van de hand te wijzen,
maar door anderen op te roepen en
voor de kerken der andere wcrcld-
deelen „nationale kaders" te vormep.
In 1924 wordt een Koreaansche geestelij
ke tot bisschop van Korea benoemd, twee
Indische priesters komen aan het hoofd te
staan van apostolische administraties, in
1926 geschiedt hetzelfde met zes Chineesclie
priesters en in 1927 wordt een Japansche
bisschop te Rome door den Paus gewijd. Het
doel is geenszins de ijdelheid der Aziatische
volken te streelen, maar om te verhinderen,
dat het afnemen van Europa's prestige ook
de achteruitgang dor katholieke .organisa
ties tengevolge zou hebben.
Antwoord op een poging tot
„Italianiseering."
Terwijl men dus kon vreezen, dat het fas
cistische Italië de Katholieke Kerk of al
thans haar centrale organisatie wilde „ïta-
lianiseeren", zag men de Heilige Stoel er
naar streven de Kerk een minder Euro-
pcesch en steeds sterker universeel karakter
te geven. In werkelijkheid heeft de Heilige
Stoel nooit een grooteren en doeltreffender
invloed op de wereldpolitiek uitgeoefend,
dan sedert do duce heeft getracht hem daar
van af te houden.
Ook de nieuwe Paus vertegenwoordigt
den ouden Romeinschen, inter- en boven-na-
tionalen geest, die meer dan ooit de poli
tiek der Katholieke Kerk zal moeten inspi-
reeren.
Een ponny voor
Prinses Beatrix
Haar Koninklijke Moeder aan
vaardt gaarne het geschenk.
Een heel jonge pony zal aan Prinses Be
atrix als geschenk worden aangeboden door
de Rijvereenigirig te Baam ter gelegenheid
van een concours hippique, dat op 29 April
a.s. in samenwerking met de plaatselijke
Oranjevereeniging zal worden gehouden.
Prinses Juliana deed reeds weten, dat
zij dit geschenk gaarne voor het Prinsesje
zal aanvaarden.
Aangezien het aan te bicden dier nog zeer
jong zal zijn kan het opgegroeid zijn tegen
den tijd, dat het Prinsesje er plezier van zal
kunnen hebben.
Wijziging crisis haringbesluit
Ook beperkingen voor buiten-
landsche reederijen.
Wij vernemen van bevoegde zijde:
liet Crisis-Haringbcsluit bevatte tot dus
verre slechts bepalingen omtrent den aan
voer van versche of gezouten haring met
Nederlandsche vaartuigen. BuitenIandscbe
reederijen, die van Nederland uit de ha-
ringvisscherij uitoefenden, verkeerden daar
door in een positie, welke in verschillende
opzichten gunstiger was dan die van de
Nederlandsche rccders; zoo bijv. ten aan
zien van den sluitingsdatum der visscherij.
welke formeel niet van toepassing was op
den aanvoer met buitenlandsche schepen.
Ten einde deze ongelijkheid weg te nemen
is op S dezer een wijziging van het Crisis-
Haringbesluit in werking getreden, waar
bij de beperkingen, aan den aanvoer van
pekel- en stcunharing opgelegd, ook op de
buitenlandsche reederijen die bier te lande
het bedrijf uitoefenen, toepasselijk worden.
Zoo zullen degenen, die met vreemde vaar
tuigen deze haring aanbrengen evenals de
Nederlandsche reederijen, aangesloten moe
ten zijn bii de Neederlandsche Visscherij-
centrale, slechts een beperkt aantal netten
mogen mede nemen en in het algemeen
slechts op gelijken voet als de Nederland
sche rccders aan de zoute-haringvisscherij
kunnen, deelnemen.
SCHRIJNENDE AANKLACHT.
Een celbezoeker schrijft aan de Maas
bode (r.k.):
Als een veroordeelde een deel van zijn
gevangenisstraf heeft ondergaan, vraagt de
celbezoeker hem meestal of hij voorwaar
delijke invrijheidsstelling wenscht, hetgeen
voor hem kwijtschelding van een derde
van zijn straf kan meebrengen, mits hij
zich onderwerpt aan het toezicht der re-
classccring.
Kreeg men vroeger op die vraag uiter
aard gretig een bevestigend antwoord, in de
laatste jaren luidt het antwoord helaas
vaak:
„Als U werk hebt, graag, maar zoo
niet, dan blijf ik liever hier mijn
heele straf uitzitten, dan weer op
nieuw de ellende van de werk
loosheid meemaken. Want dan gaat
het toch weer mis met me."
Schrijnender aanklacht tegen den huidi-
gon toestand lijkt ons wel niet denkbaar.
Liever in de gevangenis dan in vrijheid
weer zonder werk rondloopen.
H. M. de Koningin sprak in haar radio
rede het troostwoord, dat de plannen der
overheid tot bestrijding der werkloosheid
in vergevnrderden staat zijn.
Maar blijkens het bovenstaande rijst toch
de vraag: komen die plannen niet reeds
te laat, of In ieder geval: kunnen ze nog
wel één dag wachten?, aldus de celbezoeker.
GEEN NOODELOOZE OPWINDING.
Uit het Handelsblad (Hb.V:
Het is niet zoo verwonderlijk, 'dat echte
of would-be politici en strategen ein 't mui-
f onland den laaf sten tijd (ook weer in het
„Journal des Débats> allerlei hvnothesen
opperen over militaire mogelijkheden
rondom een eventueel Europecsch conflict,
en dan ook Nederland het „balkon yan
Europa" gelijk een Fransch publicist het
onlangs noemde in hun gedachten-
constructies betrekken.
Wij liggen hier en in Oost-Azië nu'een
maal in storm-centra, en het gesnor van
buien" kan op een gegeven oogenblik ook
over „onze muts" trekken. Wij moeten dan
ook onze paraatheid naar alle kanten zoo
goed mogelijk organiseeren. Maar het wa
re dwaasheid om ons te laten opschrikken
eiken keer, dat een buitenlander weer nieu
we geruchten verkiest te spuien over de
voetangels en klemmen in Nederlands lots
bestemming.
Dat dé wereld waarin wij en an
deren vandaag leven, niet zonder
risico's is, is geen nieuws. Dat wij
waakzaam en paraat moeten zijn,
evenmin. Voor het overige moeten
wij het gewone leven kalm voort
zetten, en ons niet noodeloos laten
opwinden.
Ook het tijdig organiseeren van onze pa
raatheid moet als iets vanzelfsprekends
worden beschouwd, en niet worden gezien
in verband met ieder alarm, dat in het bui
tenland nu en dan door dezen of genen
wordt geblazen.
LIBERALE EN SOCIALE DEMOCRATIE.
Thomas Mann, de door Duitsehland uit
gebannen schrijver, heeft in één zijner
thans in boekvorm verschenen voordrachten
over de democratie 'gezegd dat „de democra
tie, zoowel economisch als geestelijk, van
een liberale tot een sociale democratie moet
worden."
Het Volk (s.d.a.p.) schrijft thans:
Dit besef is, belaas, nog verre van alge
meen in ons land. Het liberale „Algemeen
Handelsblad", met waardeering schrijvende
over de Amerikaansche voordracht van
Thomas Mann, neemt, toch meteen afstand
van zulke compromitteerende opvattingen.
Zijn redactie kan „alle bijzonderheden"' .er-
Eindelijk
Toen de rechercheur Ophuysen
gisterochtend om kwart over negen
door de Parkstraat liep, kwam hij
een van de twee inbrekers tegen.
De man was op de fiets en maakte
een schichtigen indruk. De recher
cheur meende, dat hij iets onder
zijn jas verborg en dat was voor
hem aanleiding den man staande
te houden. De man bleek hier wei
nig voor te gevoelen en zou waar
schijnlijk ontsnapt zijn, ware het
niet dat inspecteur Struick toeval
lig naderde. Toen de aangehoudene
trachtte te ontsnappen, heelt in
specteur Struick ter waarschuwing
vier schoten in de lucht gelost.
De inbreker, die de 35-jarige koopman J.
D. Bleek te zijn, liet zich na deze schoten
van zijn fiets op straat vallen op den
hoek van de Parkstraat en de Kazerne
straat, vlak voor het gebouw van het dag
blad „Het Vaderland De twee politie
mannen wierpen zich op hem en hebben
hem naar het hoofdbureau van politie ge
bracht.
De arrestant was van middelbare lengte,
gekleed in een donkere overjas. Hij droeg
een slappen grijzen hoed. Onder den neus
op de bovenlip was een pleister bevestigd.
Bij fouilleering werd op den man gevon
den:
9 platina-armbandhorloges met
brillanten ingezet; 3 partijen brillan
ten, bestaande uit een partij bril
lanten van 140 karaat, een partij
zgn. rozen-brillanten van 40 karaat,
waaronder zgn. baguets en een
partij emeralden. Alle brillanten
waren afkomstig van „uitgebroken
goed"; eenige staven en plakken
goud, wegende ongeveer 4 kilogram
ter waarde van ongeveer f4400; een
paar brillanten oorringen en een
brillanten stuk afkomstig .van een
collier.
Nog meer arrestaties.
Het onderzoek in deze zaak is nog in.
vollen gang. In den loop van den ochtend
heeft de Haagsche politie nog verschillen
de arrestaties verricht. Onder de arrestan
ten is ook de tweede inbreker, waarmede
de Engelschman gedurende zijn twee-
daagsch verblijf in Den Haag contact heeft
gehad. Nog niet opgehelderd is of de eer
ste arrestant de dader of de heler is van de
op hem gevonden voorwerpen. Ook de her
komst van deze voorwerpen is nog niet
vastgesteld.
Zoo heeft dus de samenwerking tusschen.
Scotland Yard en de Nederlandsche re
cherche tot een groot succes geleid.
Pokken aan boord van
Duitsch schip
Vier en negentig Rotterdamsch0
havenarbeiders zijn ingeënt.
Aan boord van de „Gneisenau", van den
Norddeutschen Lloyd, die gisternacht, ko
mende van Japan, te Rotterdam is binnen
gekomen, heeft zich een geval van pokken
voorgedaan onder de bemanning. De hof
meester, bij wien pokken werden geconsta
teerd, is te Genua van boord gegaan. Be
manning en passagiers zijn daarop inge
ënt. Toen het schip tè Rotterdam arri
veerde, heeft de. G.G.D. quarantaine-maat
regelen getroffen. Voor zoover noodig zijn
de leden van de bemanning en passagiers
wederom ingeënt, terwijl de havenar
beiders, die aan boord moesten werken,
werden ingeënt. Dit geschiedde met 94 man.
De politie houdt toezicht, dat niemand hg.t
schip betreedt, tenzij met een door den G.
G.D. afgegeven bewijs. Zij die ingeënt zijn
mogen wel het schip verlaten.
Ook te Southampton, de laatste haven,
welke het schip aandeed, waren quaran
tainemaatregelen getroffen.
van niet „onderschrijven" en verminkt der
halve dit betoog tot een platonische liefdes
verklaring. Zij wil wel genieten, maar niet
offeren. Zij wil gaarne de democratie zien
zegevieren, maar wenscht haar in het soci
ale vraagstuk niet, alleen maar in de poli
tiek te zien toegepast. Deze halfslachtigheid
der oude machthebbers, die niet weten te
kiezen, nu de discussie hun stokpaardjes op
stal laat staan, is het groote gevaar, waar
tegen Mann hen waarschuwt, die de demo
cratie ook in de naaste toekomst een zege
toewenschen. Wie dit vergeet of niet wil
zien, speelt de tegenpartij in de kaart.
„KOPPENSNELLERS IN DE ZUIDERZEE."
Onder dit hoofd schrijft de Haagsche Post:
Het bericht, dat de vroede vaderen van
Urk hebben besloten, van iederen vreem
deling, die het eiland bezoekt, een belasting
van tien cent te heffen, heeft ons met ont
zag vervuld. Reeds de naam van deze hef
fing „koppengeld" wijst erop, dat er
in verborgen hoeken van ons nuchtere va
derland veel meer romantiek verscholen
ligt dan men oppervlakkig denkt. Want
niet alleen temidden van wreede, bruinge-
kleurde volksstammen, maar ook onder de
nijvere Urker bevolking schept men blijk
baar vreugde in de sport, die „koppensnel
len" heet. Vroeger heeft men er dikwijls
over geklaagd, dat de officieele instanties
in Nederland te weinig actieve belangstel
ling toonden voor de bevordering van het
vreemdelingenverkeer. Later is daarin ver
andering gekomen. De overheid heeft haar
geldelijke bijdrage aan onze toeristische in
dustrie verhoogd. Blijkbaar hebben nu de
vroede vaderen van Urk op hun eigen en
waarlijk magistrale wijze de tcekenen des
tijd? verstaan. Wij herinneren ons, dat ge
durende de strenge vorstperiode van dezen
winter de levensmiddelen-voorziening v00p
het wakkere eiland hachelijk is geweest.
Misschien was het in die dagen, dat de be
stuurders van het idyllische Urk, in afwach
ting van verderen voortgang der Zuiderzee
werken, een Amerikaansche „droogleg'112',
hebben beraamd. Toen dit onmogelijk
scheen, hebben zij het blijkbaar met een
drooglegging van vreemdelingen geprobeerd
Wij geven in overweging, het koppengeld
niet op tien cent, maar op tien gulden te
stellen. Uit de netto-opbrengst kan dan bet
standbeeld voor den onbekenden vreemde
ling worden gefinancierd.