RADIO
j „Men" schrijft aan het Handelsblad (lib.):
Wat insiders reeds lang voorzagen, is
eindelijk gekomen. Het inzicht bij de Re
geering dat het zoo niet langer met de
steunregelingen en werkverschaffing gaat.
Men moest daarmee financieel volkomen
vast loopen. Maar de toestand heeft zich
dan ook zoo ontwikkeld, dat vele werkloo-
zen een inkomen genieten, dat hooger is,
dan menschen in het vrije bedrijf met
hard werken verdienen. Dat men daarmee
werkloozen kweekt en tallooze werkkrach
ten moreel ten gronde richt, beroeft geen
betoog.
Tho^en-.
Schoolkinderen
uit stelen
vaart uit
tf.1^ "^sS>
DOOR
edqar rice
burrouqhs
f'
Hij keek naar de slapende stad Athne, die
daar ogenschijnlijk zo vredig in het zilveren
maanlicht lag. Binnen de muren waren hon
derden soldaten, waarvan velen hem graag
zouden vangen. Hij moest dus op zijn hoede
zijn, want hij zou alleen tegenover hen staan
in zgn poging om Gonfala te redden. Hg koos
een plek ver van de Noordelijke poort en kroop
op zijn knieën naar de stad toe, door de tuinen,
die buiten de stadsmuren waren aangelegd,
hij hield vaak op om te luisteren. De aapman
wist niet wat vrees was, maar hg had de in
stinctieve voorzichtigheid van een dier. Toen
hg geen enkel teken van leven zag, geloofde
hij, dat de weg vrij was. Toen hij op ongeveer
honderd voet afstand van de stadsmuur was
gekomen, rees hg overeind en rende, zo snel
hij kon, verder. Hg klauterde als een kat tegen
de muur op, zgn vingers grepen de bovenkant
stevig vast. Daarna trok hij zichzelf omhoog
en keek aan de andere kant naar beneden.
Tegen de muur was een soort van portiers
loge gebouwd en daarachter bevond zich een
smalle straat. Tarzan sprong eerst op het dak
van het portiershuisje en daarna op de grond.
Plotseling verscheen er een hoofd door het
open raam. De stem van een man vroeg: „Wie
ben je? En wat kom je hier doen?"
Wij lazen voor U....
pKABINETSCRISIS EN DE WERX-
LOOZEN.
Sommige werkloozen waren in de laatste
jaren bijna een geprivilegeerde klasse ge
worden, met een goed steunbedrag, en
talrijke voordeelen op allerlei gebied: kin
dertoeslagen, goedkoope levensmiddelen,
goedkoop reizen, spaarregelingen, die zee/
voordeelig zijn, enz. Elke prikkel tot wer
ken verdween. Wordt niet algemeen zoo
I geredeneerd: als ik werk, geniet ik 1 a 2
j gld. per week meer inkomen, doch verlies
ik allerlei voordeelen. Wat zal ik me dan
j de heele week druk maken?
Nu is het stellig niet geheel billijk om
alle werkloozen over één kam te scheren.
Er zijn werkelijk beklagenswaardige men-
schen onder, die niets liever zouden wil
len dan weer zoo spoedig mogelijk aan het
werk te gaan. Maar daarnaast bestaan tien
jdn/aeiulfflboroepswerkloozen». die niets lie
ver willen, dan dat. de bestaande toestand
\oor onbepaalden tijd géhandhaafd zou
blijven. Spreken onderstaande feiten geen
boekdeelen? Toen bekend gemaakt werd,
dat een regeling gemaakt zou worden,
waarbij valide werkloozen onmisbare per
sonen zouden moeten aflossen, die onder
de wapenen zijn, vonden velen plotseling
werk. De enkele gemeentebesturen, die'
werk ervan maakten geschikte arbeiders
In Duitschland of België in het vrije bedrijf
te plaatsen, zagen tot hun verwondering,
dat die menschen voor 70 of 80 pet. plot
seling werk vonden. En zoo zijn veel voor
beelden te noemen.
Ieder gemeentebestuurder kent ze. De
werkloozen behoeven alleen „p a s s i ef"
■werk te zoeken, d.w.z. ingeschreven te
staan bij het Orgaan der Arbeidsbemidde
ling- De eisch dat actief arbeid moet
worden gezocht, bestaat niet.
Wij hopen, dat minister Colijn erin zal
slagen, een krachtige figuur te vinden die
bereid is de portefeuille van Sociale Zaken
te beheeren. Er vallen aan sociale zaken
millioenen te bezuinigen, zonder dat de
werkelijk steunbehoeven-den daaronder 'be
hoeven te lijden.
Sterker, die bezuinigingen Kunnen leiden
tot het vergrooten van den prikkel tot ar
beiden en tot verheffing van het moreel en
terugkrijgen van het besef van eigen be-
staans verantwoordelijkheid. Indien deze
wijziging in het beleid van Sociale Zaken
tot stand komt, zal deze ministerieele crisis
veel goeds hebben uitgewerkt.
Uit de Pers van heden
CHR. SCHOLEN MET ATTRACTIES!
„Volksonderwijs", het orgaan van de ge
lijknamige vereeniging vindt, dat de actie
tot moreele herbewapening in ons land
nog maar weinig succes heeft gehad.
Geen enkele wijziging is er, aldus het
blad, gekomen in de manier, waarop vooral
van die kant middels de school de splijt
zwam in ons volk wordt gedreven en de
wijze waarop blijft minder fraai.
In Leiden past men ook fraaie „Chris
telijke" manieren toe. Daar is een circulaire
verspreid ten bate van de Chr. school Mid
delgracht 119, een circulaire, waarin de
ouders van andersdenkende kinderen al
lerlei „attracties" in het vooruitzicht wor
den gesteld, wanneer ze hun kinderen naar
die school sturen.
Melk, eieren, fruit, bijdragen in de kos
ten voor aankoop van kleeren bij uitzen
ding naar vacantiekolonie of sanatorium,
met
ffet.a/1 'lot/fid"
uhrtsf/e
OP HET BLIKJE VELERLEI KNAX-RICIPT1N
een bon met Kerstmis voor gratis kleeren,
Fransch in de 7e klas, meer handwerkles
met gratis materiaal, terwijl men mag
houden, wat men maakt, dit alles wordt u,
ouders, zoo maar in den schoot geworpen
als gij de namen van uw kinderen opgeeft
om die als leerling in te doen schrijven op
de school aan de Middelgracht.
Heel onschuldig staat boven de circulai
re. „Melkfonds Chr. School, Middelgracht
119" Ze is verzonden in enveloppe, waarop
met groote letters: „Leest den inhoud aan
dachtig" „Hoe kunnen uw kinderen bij
ziekte gratis melk enz. bekomen?"
Wordt op de andere scholen in Leiden
geen melk verstrekt? Zeker wel, maar aan
vankelijk gebeurde dit alleen op de openba
re en Katholieke scholen en slechts schoor
voetend werd op een Christelijke school
hier en daar aan deze vorm van schoolvoe-
ding meegedaan.
Nu echter zien de Christelijke heeren van
de school aan de Middelgracht hun kans en
men tracht de oudei's middels „omkoopcrij"
- hun kinderen naar de Christelijke school ie
doen zenden. Fraaie manieren, maar die
zoo besluit Volksonderwijs, nog eens duide
lijk laten zien, hoe ver onze Christelijke
schoolbesturen dikwijls nog van de geeste
lijke en moreele herbewapening afstaan.
DE MARITIEME DEFENSIE OF
HET SPEL?
De Indische pers wijdt groote aandacht
aan de kabinetscrisis in Nederland. Omtrent
de daarover verschenen artikelen meldt de
Maasb. het volgende:
De „Java-bode" verwacht, dat de Roomsch
Katholieken hun standpunt niet zullen prijs
geven.
Hel blad spreekt de vrees uit, dat
in het tniet-uitvoeren van de vloot-
planueii ruimte zal .moeten worden
verschaft op financieel gebied, voor
de doorvoering van sociale maatre
gelen.
Het „A.I.D. de Preangerbode" wijst op de
beteekenis van de crisis voor NederlandSch-
Indië. Deze beteekenis culmineert in de
vraag of tot versterking van de maritieme
weermacht zal worden overgegaan. Iedere
oplossing, welke de bestaande plannen in
gevaar brengt, of de uitvoering daarvan ver
traagt, zou èn voor Indië èn voor Nederland
weinig minder zijn dan een ramp.
„De Locomotief" is van oordeel, dat de
kansen voor een kabinet op breede basis,
die in 1937 al niet bijster gunstig waren,
thans practisch geheel afwezig geacht kun
nen worden. Ook dit blad spreekt de be
zorgdheid uit, dat „de versterking van de
Indische maritieme defensie in de draaikolk
van deze politieke crisis zal ondergaan."
DE MAASBODE BEROEPT ZICH OP DE
KONINGIN.
Het r.k. dagblad de Maasbode verdedigt
de wêrkloosheidspolitiek van het afgetreden
Kabinet als volgt:
Wij weten niet in welke richting dr. Co-
lijn zoekt, maar één ding staat vast: de ka
tholieken wenschen in 's lands belang de
rechtsche samenwerking. Zij hebben daar,
juist om nationale redenen, specifieke, ei
gen verlangens voor achtergesteld *gn wil
len dit nog doen.
Maar werkloosheidsbestrijding is niet spe-
cifiek-katholiek. Het is de Koningin zelf,
die in haar krachtige radio-rede op 27
Januari zeide: „Mogen de in een vergevor
derden staat van voorbereiding verkeerende
plannen der Overheid, welke een aanzienlij
ke uitbreiding der werkverschaffing beoo
gen, aangevuld door hetgeen het particulier
initiatief bereid zal blijken te doen, een
krachtig begin van toepassing der herbewa
pening op groote schaal zijn."
Men kan deze woorden van de Ko
ningin moeilijk anders zien dan als
vingerwijzing naar de wetsontwer
pen, die een paar maanden later
kwamen en die nu nog alleen de
katholieke ministers verdedigen, niet
als katholieke ontwerpen, maar als
regeeringsplannen, die ons land ab
soluut noodig heeft.
BARST OF BREUK?
De Nederlander (c.h.) vraagt zich af of
er in het Kabinet een barst of een breuk
is gekomen. Is er slechts een barst, aldus
het blad, zijn het slechts min of meer toe
vallige omstandigheden, die de samenwer
king hebben verstoord, b.v. doordat som
mige Ministers zich te sterk op een bepaald
standpunt hebben vastgelegd, dan is in
beginsel herstel mogelijk, zij het dan ook
met wisseling in dep ersonen. Is er daaren
tegen een breuk, zijn de groepen principieel
tegenover elkander komen te staan, dan
moet herstel uitgesloten worden geacht.
eHt is duidelijk, dat dit ook ten opzichte
van de opdracht van dr. Colijn van groot
belang is. In het eene geval kan hij vol
staan met een reconstructie van bet Kabi
net, terwijl hij in het andere in beginsel een
nieuw Kabinet heeft te vormen.
Ruim dertig gulden versnoept.
Op een van de Haagsche scholen bemerk
te een onderwijzer Maandag, dat enkelê
jongetjes over vrij veel geld beschikten.
Daar hij dit niet vertrouwde, mengde hij de
politie er in. Bij onderzoek bleek, dat één
van hen, een twaalfjarige jongen, tezamen
met zijn tienjarig zusje Zaterdagavond op
het marktterrein aan de Herman Coster-
straat onder 't tentzeil van een der kraam
pjes waren gekropen en uit dat kraampje
een portemonnaie met 63 gulden, toebehoo-
rende aan een Amsterdamsche marktkoop
vrouw, hadden weggehaald. De eigenaresse
had bereids aangifte van de vermissing
gedaan. Het geld werd met nog vier andere
jongens in den leeftijd van negen tot der
tien jaar verdeeld. Zondag is het gezel
schap gezamenlijk uitgeweest, waarbij vele
ijsjes zijn verorberd en van de watersport is
genoten. Ook zijn enkele sierdolken en een
iuchtpistoal voor het geld aangeschaft.
Door de politie zijn de kinderen van ver
schillende scholen gehaald, allen bekenden.
Van het geld is nog slechts dertig gulden
over. Na verhoor zijn de kinderen ter
beschikking van de ouders gesteld.
—ra
PROGRAMMA
DONDERDAG 6 JULI 1939.
Hilversum I. 1873 en 414.4 m.
AVRO-Uitzending.
8.00 Gramofoonmuziek (ca. 8.15 Ber.)
10.00 Morgenwijding.
10.15 Gramofoonmuziek.
10.30 Voor de Vrouw.
10.35 Orgelconcert.
11.00 Voor de Vrouw
11.10 Declamatie.
11.30 Omroeporkest.
12.10 Gramofoonmuziek. (ca. 12.15 Ber.)
12.30 Ensemble Alfredo Spezialetti.
1.10 Orgelspel.
I.30 Vervolg concert.
2.00 Pianovoordracht.
2.25 AVRO-Amusements-orkest en declam*»
tie.
4.00 Voor zieken en thuiszittenden.
4.30 AVRO-Musette-ensemble en soliste(Opn.)
5.00 Jeugdhalfuur.
5.30 Dansmuziek (Gr.pl.).
5.45 De Twillight Serenaders.
6.28 Berichten.
6.30 Sportpi aatje.
7.00 Cabaret-programma.
7.40 Causerie „Vórstenhuwelgken in Indië".
8.00 Berichten ANP, radiojournaal, mede-
deelingen.
8.20 Omroeporkest en soliste.
9.05 Reportage.
9.35 Variété (Gr.pl.).
10.30 AVRO-Dance-Band.
II.00 Berichten ANP. Hierna: Francis Keth'a
Ensemble.
11.40—12.00 Orgelspel.
Hilversum n. 801,5 m.
8.00—9.15 KRO. 10.00 NCRV. 11.00 KRO.
2.00—12.00 NCRV.
8.009.15 Gramofoonmuziek.
8.009.15 Gramofoonmuziek (Om 8.15 Ber..)
10.00 Gramofoonmuziek.
10.15 Morgendienst.
10.45 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek.
12.30 KRO-orkest (1.001.15 Gramofoon
muziek).
2.00 Handwerkcursus.
3.00 Viool voordracht en gramofoonmuziek.
6.00 Orgelspel (ca. 6.30 Berichten).
7.15 Boekbespreking.
7.457.55 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP, Herhaling SOS-Ber.
8.15 Orgelconcert.
9.00 Declamatie.
9.30 Hollandsch Kamermuziek-Ensemble.
(10.0010.30 Berichten ANP, actueel half
uur en 10.4511.00 Gymnastiekles)
11.30 Gramofoonmuziek.
11.5012.00 Schriftlezing.
FEUILLETON.
VvV9
56.
Ze keek hem twijfelend aan. Dr. Keston
zon H^ger' Hö denkt- dat het haar kwaad
met h?n' weet ei&enlijk niet of ik het wel
1 nem eens ben. Maar... Ze zweeg.
bRMH bet is ellendiS. dat niets doen,
iemanÜ daarna opeens uit. Ze is als
klrin .boven een afgrond hangt. De
Oorwfv Enigheid zon een ramp kunnen ver-
doo/ En toch kan het niet eeuwig zoo
nadert411' heb een gevoel dat het einde
rustiLaat me bij haarJ zei Rolfe. Hij sprak
kmohl ^laai!. er was een diepe overtuigings-
vpni stem, die blijk gaf van een
_i nev*pr spanning dan Sybil zelf onder-
eeuwi Ik ben bet met u eens' Het kan niet
dar g 200 doorSaan- Er zijn oogenblikken,
fivhif160 660 risico nemen moet
t*r ïof^^'rïe nog. Zal ik eerst den dok-
wrjaten komen?
on h f'ee!- Ga op uw eioen oordeel... en
beid op me"6 neem de verantwoordelijk-
erootkee^ hem besluiteloos aan. Het zou een
sch°k voor baar kunnen zijn. Of mis-
ernen kent ze u niet eens.
Roifö denk wel' dat ze me kennen zal, zei
ue en voegde eraan toe met een overtuigd
heid, die haar verraste: Ze heeft de laat
ste twee uren om me geroepen.
O! zei Sybil. Gelooft u dat werkelijk?
Daarom ben ik hier. Ik móest komen.
Geloof me, Miss Tredville, u neemt grooter
risico als u me van haar weghoudt dan als
u me bij haar laat. Ik zou hier al eerder
geweest zijn, als ik niet was opgehouden. En
toen... kreeg ik haar boodschap weer en ik
ben hierheen gegaan.
Sybil weifelde. Als ik maar zeker -wist,
dat ze naar u verlangde......
Dan zou u me binnenhalen?
Ja, zei ze nadrukkelijk.
Zelfs tegen het bevel van den dokter?
Ja, zei Sybil.
Hij maakte een rustige, maar zeer besliste
beweging voorwaarts. U zult me bg haar
moeten laten zonder daar heelemaal zeker
van te zgn. Als ze sterft, moet ik haar in
ieder geval zien. Maar... misschien ben ik
in'staat haar terug te houden.
Sybil liep met hem mee. Ze gingen samen
de trap op. Ze beefde. Hij zag er zoo vastbe
sloten uit, dat ze begreep, dat niets hem nu
meer om kon laten keeren. Toch, toen ze bo
ven aan de trap gekomen waren, legde ze een
hand op zijn arm. Hij stond stil. U mag
niet verder dan de deur komen, voor ik u
verlof geef, zei ze. Ik zal eerst binnen
gaan en dan... als er geen verandering is...
Goed, zei hij en glimlachte haar be
moedigend toe. Ze was er dankbaar voor, hoe
wel de beklemmende angst er niet door werd
verminderd. Ze ging de gang door, zonder
verder te spreken en hij volgde haar geruisch-
loos. Sybil ging Julie's kamer binnen en liet
de deur op een kier staan. Ze voelde een
vreeselijke spanning. Tot op dit oogenblik
had ze niet ten volle gerealiseerd, hoe groot
het risico was. dat ze ging nemen. Het druk
te haar nu als een overweldigende last. Ze
stond op het punt iets te doen tegen het uit
drukkelijk bevel van Oliver in en het resul
taat zou fataal kunnen zijn. Ze durfde niet te
denken, wat het beteekenen zou, als deze
achgnbaar slapende geest volkomen uit zgn
evenwicht gebracht werd.
En toch bleef haar dat gevoel van een
dreigende verandering bg. Voor een nauwkeu
rig opmerker was er een moeilijk te om
schrijven, maar niettemin duidelijk merkbaar
verschil in Julie. Het witte gezicht op het
kussen leek jonger... transparanter... meer
vergeestelijkt. Haar oogen staarden niet meer
in de oneindigheid, maar waren onder even
gefronste wenkbrauwen, halfgesloten, wat
haar die uitdrukking van concentratie gaf, die
Sybil, had verontrust. Ze scheen oneindig ver
weg te zgn, opgenomen in een onbekende we
reld, diep nadenkend... een ziel, die het
lichaam al bgna verlaten had.
Sybil ging zacht naar het bed en boog zich
over haar heen. Julie! fluisterde ze.
Er kwam niets, dat op een antwoord leek.
Haar handen waren op de borst gekruist, alsof
ze ze smeekend had willen samenklemmen.
Haar ademhaling was nauwelijks hoorbaar.
Ze lag volkomen stil, als in trance. En deze
schoonheid ontroerde Sybil, zooals niets ter
wereld haar nog had ontroerd.
Het eenige licht in de kamer kwam van
een schemerlamp naast het bed. Het was of
het gouden schijnsel viel op een marmeren
beeld boven een graf. Zoo stil was ze en zoo
ongenaakbaar.
Sybil bleef eenige oogenblikken naar haar
kijken. De angst in haar hart werd al he
viger. En eindelijk, wanhopig keerde ze zich
om. De deur stond half open. Ze zag de
donkere schaduw erachter. Ze ging geruisch-
loos de kamer door. Haar besluit was geno
men.
Kom binnen! zei ze.
En Rolfe ging de kamer binnen. Aan het
voeteneind van het bed bleef hg staan. Sybil
hield zich op den achtergrond. Ze had van dat
oogenblik af het gevoel, alsof de zaak haar
uit handen was genomen.
Het leek wel een oneindigheid te duren, dat
Rolfe daar stond, even bewegingloos als de
figuur in het bed. Ze had een gevoel, of een
betoovering over de stille kamer was geval
len en ze vroeg zich af. of het misschien de
aanwezigheid van den dood kon zgn... dit
mysterie, dat ze nog nooit had gezien. Ze
verlangde plotseling hevig naar Oliver, maar
het was nu te laat. Ze had buiten hem om
gehandeld en ze beheerschte de situatie al
niet meer. Want het was onmogelijk Rolfe te
verwijderen. Hij stond daar zoo onwrikbaar
als een rots en ze zag, dat zgn handen om
de koperen roeden van het bed waren ge
klemd, alsof hij worstelde met een vreeselijk
obstakel, dat hem tóch nog terughield.
En toen... juist toen de spanning ondraag
lijk begon te worden... kwam er verwonder
lijk en verrassend een verandering. Maar het
was niet Rolfe, die bewoog. Het was het
meisje, dat op dat oogenblik als een doode op
het smalle bed had gelegen. Ze bewoog als
had een stem haar geroepen en haar groote
oogen openden zich wijd en vragend, en zoch
ten dan als het ware eerst in de oneindig
heid om zich vervolgens op iets te richten,
dat meer nabij was. Ze bewoog het hoofd en
haar zwart haar rimpelde over het kussen.
Haar gekruiste handen hieven zich omhoog
met een zoekend gebaar. Ze uitte een zachte
kreet, waarin vreugde en angst gemengd
waren.
Eindelijk bewoog Rolfe. In een oogenblik
was hij naast haar en knielde neer en klemde
haar tegen zijn borst.
Julie! Mijn eigen Julie! zei hg en zgn
stem brak in een hard snikken, dat alle ver
dere woorden onmogelijk maakte.
Sybil, die trillend op den achtergrond
stond, zag de witte handen zich tezamen-
klemmen en tot rust komen om zijn hals en
even later hoorde ze Julie's trillend fluisteren:
Rolfe! Mgn Rolfe! Ik dacht, dat je nooit
terug zou komen.
En op dat oogenblik wist ze met een zeker
heid, die haar zelf verblufte, dat Julie was
teruggekeerd uit de vallei der schaduwen, om
den man te ontmoeten, dien ze liefhad.
Ze glipte ongemerkt de kamer uit en ging
op een sofa in de gang zitten en moest op
eens ook huilen. Dus Juli had toch van hem
gehouden en niemand had het geweten!
Ze moest daar bijna een uur gezeten heb
ben, toen de voordeur weer geopend werd en
ze voetstappen op de trap hoorde. Sybil bleef
stil zitten. Ze voelde zich vreemd ontroerd en
onzeker van zichzelf. En zoo vond Oliver
haar, ineengedoken en bgna schreiend.
Hij bleef met een schok staan. Wat is er
gebeurd? Julie? Julie is toch niet
Ze hief haar gezicht naar hem op, zonder
een poging te doen haar ontroering te ver
bergen. O nee, zei ze. Ze is goddank
gered, geloof ik! Ga niet naar binnen! Rolfe
is bg haar.
Rolfe! Hij legde zijn hand op haar
schouder. Heb jg hem laten roepen?
Ze schudde het hoofd. Nee, ik niet. Op
een of andere manier heeft Juli hem geroe
pen. In ieder geval, hij kwam hier. En ik
liet hem naar binnen gaan. Ik kon niet an
ders. Ze kwam tot bewustzijn, terwgl hij naar
haar stond te kijken. En... Oliver... haar
stem klonk een beetje verstikt weet je...
ze houdt van hem... bijna zooveel... als ik van
jou hou.
Wordt vervolgd.)
