Waar hartstochten
losbreken
genoeg
voor den
graan
oorlog 1
P. SLUIS
NOODLOT
ZELDZAAM KOOPJE
HANDNAAIMACHINE
F 30.-.
BARS1NGERH0RN.
Ziet meer en geniet weer!
OPTICIEN BAKKER.
„FATOR"
M. PIERSMA.
OPENING ZAAK.
Zaterdag 5 Augustus a.s.,
zaak in Zuivelproducten
en Fijne Vleeschwaren
zal openen.
A. SCHIPPER.
CRAPAUDS
FAUTEUILS
STOELEN
FA. R. LUIJTING
Bloemisterij
H. L1GTENBERG.
Hebben zij
H
Een zoo goed als nieuwe
met mooie kast, werkt voor- en achteruit,
prachtige steek, voor slechts
NAAIMACHINEHANDEL
Hoe beter uw open des te in
tenser kunt U alles waarnemen.
Met een goed aangepaste bril
is het mogelijk U meer en beter
te laten zien dan voorheen.
U spaart uw ogen en uw geld
door een bezoek te brengen bij.
Vakopticien .V.V.O.".
NOORDSCHARWOUDE.
Ziet onze etalage ook voor
Zonnebrillen - Voorhangers.
Schutbrillen - Motorbrillen.
Moderne bril-étui's Kijkers.
Camera's, enz.
LAST MET UW VOETEN?
Neem
DE schoen hij uitnemendheid
voor moeilijke voeten!
U loopt op rozen I
Vraagt ziehtzonding.
Aanbevelend,
Schoenhandel,
Moderne inrichting voor
Pedicure,
NOORDSCHARWOUDE.
Ondergteckcnde maakt het
geachte publiek van den Lan-
grfndijk bekend, dat hij
des middags 4 uur zijn
Als attractie ontvangt ieder bij
aankoop van fl.a contant
één ens heerlijke boterham-
worst en bij aankoop van f 1.50
a contant één ons iljne ham.
Bclo'efd aanbevelend,
ZUIDSCHARWOUDE.
in verschillende uitvoering en
bckleeding naar keuze.
ZUIDSCHARWOUDE.
Telef. 119 B. o. L.
Spoorstraat. TeL 147.
OUDKARSPEL.
lieert Ster v. Bethlchem,
bloeiende Begonia's, Fuch
sia's. Witte Geraniums, Lu
xe Bakjes en Potten. Pokon
en alle soorten Bloemwer
ken.
Dc negerrenbaan
van Panama
Bedwelmende middelen voor de renpaarden
Paardenrennen en speelbanken,
twee instellingen, waar de harts
tochten kunnen losbreken en en ze
gevieren. Een centrum van het „ge-
luksspel" is de republiek Panama,
waar al deze ondernemingen in
handen van één man zijn
Meer dan de leden van eenig ander ras,
voelt dc neger zich aangetrokken tot het
spel en de hartstochten van het. wedden. En
nergens kunnen zich de hartstochten zóó
uitleven, als op de „neger-renbaan" van Pa
nama. Hier paart zich de aangeboren lust
der zwarten tot wedden aan de moderne
techniek van het geluksspcl van de blan
ken en hierdoor ontwikkelt zich hier een
hazard-atmosfeer, die met geen enkel ander
Europeesch of Amerikaansch voorbeeld ver
geleken kan worden.
Nergens is het publiek dat de renbanor
bezoekt, zóó opgewonden, als in Juan Fran
co, do renbaan van Panama. Negentig pro
cent van de jockey's, die hier hun kundig
heden vertoonen, behooren tot bet zwarte
ras, evenals de toeschouwers, 's Middags om
twee uur beginnen de wedstrijden. F.en
enorm geschreeuw cn lawaai weerklinkt
over het groote terrein en voor het houten
huisje, dat voor de hoofdtribune staat en
waar de jockey's voor do rif gewogen
worden, verdringt zich Jicf publiek; men
fluistert cn men wisselt geheimzinnige tee-
kens onder elkaar xiit. die alle F.uropeesche
jockey's en besturen van renbanen in het
tuchthuis zouden brengen.
Renverordeningen een wassen
neus.
Vanzelfsprekend heeft ook Juan Franco,
zooals trouwens iedere behoorlijke renbaan,
haar renverordeningen, maar men behoeft
niet te denken, dat er ook maar iemand is,
die zich hierom bekommert. Ook de ambte
naren van de vrije republiek Panama knip
pen gewoonlijk een oogje dicht en dat niet
zonder reden. Immers, dc belasting die de
trust, welke dc renbaan en nog een groot
aantal andere amusementsgologonheden in
het land bezit, opbrengt, dekt bijna voor een
vijfde doel het geheele staatsbudget.
Tm Juan Franco wordt echter niet
alleen „geschoven", doch ook „be
dwelmd" Er bestaat in Panama geen
wet. die het ingeven van bedwel
mende middelen verbiedt en straf
baar stelt en bovendien zou het, in
dien noodig, zeer moeilijk of in het
geheel niet aangetoond kunnen
worden. De middelen, die men daar
toe gebruikt zijn geheel anders dan
in Europa. De jockey's van Juan
Franco geven hun paarden mari
huana. een soort van hennep-achtige
plant, die slechts in Centraal-Ame-
rika groeit, een soort van hasji-
arhtig bedwelmend middel bevat en
zonder groote onkosten en moeilijk
heden verkregen kan worden, daar
de plant in liet wild groeit. Buiten
de Midden-Amerikaanschc staten
was deze plant eonige jaren gele
den nog 7.00 weinig bekend, dat de
actie der Vereenigde Staten tegen
bedwelmende middelen er nog geen
notitie van nam.
Het gebruik van die verdoovende middel
heeft zijn voordeden, maar ook zijn nadee-
len. Wanneer men er een geringe dosis
van inneemt, werkt het middel opwekkend,
fa zelfs opwindend, neemt men er daaren
tegen een groote hoeveelheid van in, dan
wekt het de slaap op. ÏTet middel wordt ln
het bloed onmiddellijk ln andere stoffen
omgezet, zoodat het nnderhani niot^ meer
aangetoond kan worden. Men moet hier dus
een zeer nauwkeurige dosis toedienen, wil
men succes hebben.
Do zwarte jockey, die zijn paard met ma
rihuana bedwelmt, is er echter nooit zeker
van, of een staljongen, die door zijn con
currenten omgekocht is, zijn paard nog niet
een tweede dosis van dit middel geeft,
waardoor juist het omgekeerde gevolg ver
kregen wordt. Het bedrog met dit bedwel
mende middel is dus in Panama een zeer
belangrijke zaak, die echter steeds twee
kanten heeft. Tenslotte viert het toeval dan
toch altijd de overwinning en de zwarten
hebben er des te meer gelegenheid tot
wedden voor.
Loten worden nooit gestolen...
De voormiddag wordt gebruikt voor de
loterij. Iedere week vindt er een trekking
plaats. De loten zijn bij alle kranten-,
vruchten- cn marktverkoopers tc krijgen.
Ze hangen in lange strooken voor iedere
winkel. Wie voorbij een winkel gaat, waar
do loten hangen, legt een halve Balboa (-10
Amcrikaansche centen) op tafel eti scheurt
een lot af. Niemand hoeft hierbij tc staan,
want zelfs niet de ergste blanke, bruine
of gelo bedrieger zou een loterij-lot stelen:
hij weet maar al te goed, dat een gestolen
lot nooit een prijs krijgt.
Op de trekkingsdagen staat de geheele
bevolking van Panama cn Colon voor het
loterij-bureau. Zelfs de anders zoo trotsche
Amerikanen mengen zich dan onder de bon
te menigte. Het plein voor het loterij-ge
bouw in Panama is misschien wel de ecni-
ge plaats op aarde, waar inenschen van
allo rassen naast elkaar staan en rustig met
elkaar over de wins- vcrlieskansen spreken.
De speelkoorts is hier sterker dan alle ras
verschillen en -vooroordeelen. Het grootste
lot bedraagt slechts SOOBalboa, maar bijna
iedereen koopt meer dan één lot zoodat er
iedere week menscben zijn, die voor ecni-
gc duizenden gewonnen hebben.
In het Casino van Colon zijn de inzetten
en dc winsten natuurlijk veel hooger. Hier
worden alle spelen gespeeld, die elders ten
strengste verboden zijn: baccarat, poker cn
dergelijke gcluksspelcn en ook hier vormen
de Amerikanen uit de naburige kanaalzo
ne, waar deze spelen verboden zijn, oen
groot deel van-het bezoekerscontingent. Ilon
(ierdduizenden Balboa's cn dollars worden
hier omgezet maar dat kan dc loterij niets
schelen, omdat de renbaan, de loterij en hot
Casino toch tot een en de zélfde trust be
hooren.
Alleenheerscher!
Dc directeur van deze groote onderneming
is de-Mulat Gonzalo Alias. Zijn broer Ilnr-
modio was eerst „generaal" en is conige
jaren geleden president van de republiek
geworden. Sinsdicn heeft geen mensch het
ooit meer beproefd con concurreerende on
derneming op te richten. Gon/.alo Arias be-
heerscht echter niet alleen de renbaan, dc
loterij cn het Casino. Waar gespeeld wordt,
wordt ook gedronken en daarom is hij tege
lijkertijd ook het hoofd van dc „Atlantic
BreVing and Bcfrigcrating Cqmpany" die
Panama van bier voorziet. Zijn pogingen.
0111 door het iti handen krijgen van de Oran
jc Crush Company ook de limonade-produc
tie machtig tc worden, leden eerst schip
breuk, maar oenige jaren geleden is de
Griek Alexnnder Tagaropulus. die de2e in
dustrie controleerde, zijn vennoot geworden.
Bovendien heeft Aritaè langzamerhand en
zonder dat men er erg in had, alle marihua
na-plantagos van Panama opgekocht en
verdient zoo ook nog aan het bedrog, dat
O]) zijn renbaan voortdurend gepleegd wordt
Waar spel en drank zegevieren. daar
bloei ook het kwaad. Do prostitutie is in
dc republiek Panama, in tegenstelling tot
de kanaalzone niet verboden, maar wordt
toch wol beperkt tot bepaalde straten der
heide steden Panama en Colon. Dat ook deze
huizen zich zonder uitzondering in handen
van de koning van het geluksspcl. Conzalo
Arias bevinden behoeft hier wel niet met
nadruk gezegd tc worden
Hij reisde in bretels en manchetknoopcn.
Daar steekt niets in. leder doet wat: de een
springt door hoepels, de ander conserveert
oude ossen in blik, 'n derde draait knoopen
uit dc beenderen van 'n vorig geslacht. Liet
leven is betrekkelijk lang. Als men rekent,
dat de mensch gemiddeld 25 jaar wordt ('k
heb de statistiek niet bij de hand, doch la
ten we nu eens supposceyon, dan maakt dit
1300 weken is 9100 dagen. Men moet iets
doen, om daar doorheen tc komen. Men kan
maar niet halsstarrig blijven zitten, zelfs de
allerrijkste niet. Het is absoluut noodzake
lijk, dat we schoenen verslijten, trouwen,
naar diners gaan, onze neus snuiten, prijs
couranten laten drukken en meer van die
bezigheden verrichten, zonder dat we eigen
lijk weten, waar het voor dient. Doch de
feiten wijzen uit, dat men er niet buiten kan.
Hij 1111 reisde in bretels en manchetknoopen,
Hoe hij er toe gekomen was? Hij wist 't
niet. Uit roeping? Hoe komt men tot alles?
Waarom doet du een in medicijnen, de an
der in sterken drank, 'n Derde in gevange
niswezen?? Hij was eerst 'n paar jaar op
kantoren geweest. Doch dat vlotte niet: het
Stanley-achtige van den commisvoyageur
verraadde zich reeds in z'n ongedurigheid.
Toen ging-ie reizen in van alles, leverworst,
fietsbanden, eiectrischc bellen, kabeltouw,
scheerzeep, amandelen. Maar 't wou niet: hij
.had z'n levensdoel m>g niet gevonden. Weer
hracht-ie 'n jaar achter 'n lessenaar door.
Toen', 'n oogenblik den gelukkigen greep,
dc groote vondst, welke 'm voor goed in de
veilige haven bracht van 'n geregelde mooie
verdienste: hij wierp zich in de manchet
knoopjes en bretels.
Van 't eerste oogenblik af, dat ie zich daar
aan gaf, rees z'n voorspoed, 't Was 'n won
der. Reisde een ander met precies dezelfde
knoopjes en eendere bretels, zoo waren de
resultaten gering.
Zoodra echter bemoeide hij zich er mee,
Jean Meiers, van de firma Breukelmans Zo
nen, of de omzet was enorm cn de fabrieken j
werkten dag en nacht door. Hij had 'n be
paalde flair, die artikelen tc plaatsen Met '11
geheel apart chic wist-ie de fijne streep van
oen bretel, de schittering van 'n knoop op
z'n voordeeJigst te doen uitkomen. In de
handelswereld trachtte men 'm te imitoe-
ron. Maar 't was toch nooit dat. Het cachet
bleef er aan ontbreken. Jean Meiers was 'n
unicum. Zoo vloden de jaren in welvaart
noesten arbeid cn aangename verpoozing in
0 vele hotels dezer lage landen. En Jean
Meiers, tevreden, had geen hooger illusie,
dan tot z'n jongston snik te mogen blijven
verkoopen die bretels en die knoopjes. Ilot
was eten en drinken voor 'm geworden, 'n
behoefte, 'n gewoonte. Met die artikelen
deinde z'n leven rustig voort, als 't vlak
cener spiegelgladde zee Was hij niet te be
nijden boven velen?
Maar helaas, er kwamen jaren, dat de gol
ven zijner levenszee hoog gingen als storen
de schuimsels, die woedden cn braken en
klotsten cn ziedden, om hij te vergaan Geen
mensch ontkomt z'n noodlot, 't Staat altijd
gereed, zich verraderlijk op den armen ster
veling te werpen en tandenknarsend slaat
't z'n nijpende klauwen in de weerloozc
prooi. Zoo verging 't ook Jean Meiers van
de firma Breukelmans Zonen.
't Was 'n tjuitendo, spruitende lentemaand
vogels floten, bloemen wiegden, luchte-
blauw schalde dat onze reiziger zich ar
geloos waagde in 't oude stedeke Workum.
Met z'n aangenaam aplomb trad-ie 'n winkel
binnen en in zijn gewone, overredende pose
in de rechterhand 'n bretel, in de linker een
doosjes knoopjes, presenteerde ie zich aan
do toonbank, om dadelijk van wal te steken.
Doch z'n stem stokte en in wilde stuwing
steeg 't bloed naar z'n hoofd. Want daar,
voor de hooge laden met oliegoed, veters,
corset-baleinen en wat dies meer zij, stond
een jonge dame van ongemeenc schoonheid,
frisch als een bloesem, blank als lelie-zeep
't Bracht 'm gansch in de war; z'n radheid
van tong begaf 'm en Jean Meiers begreep
dat in dit oogenblik over z'n leven beslist
werd. Als-ie eindelijk z'n welbespraaktheid
herwon, begon-ie met de gewone aanprijzing
zijner artikelen, maar hij voelde, dat 't niet
Van harte ging, werktuigelijk. En opeens
schoot de Fricsche schoonc in zulk 'n scha
terlach, dat-ie onthutst ophield. Hij vroeg
naar de reden van haar vroolijklieid. Toen
vertelde ze 'm, dat ze 't zoo bespottelijk vond
'n man, die reisde in bretels en manchet
knoopjes. O, ze hield 't niet uit! E11 proes
tend vloog ze naar achter, 'r vader te roe
pen, die verder den reiziger maar helpen
moest.
Dit voorval maakte op Meiers 'n onuit-
wischbaren indruk. Voor 't eerst sinds z'n
betrekking bij Breukelmans Zonen, ging 't
in 'm woelen, of er iets onwaardigs stak
in dat reizen met bretels cn knoopjes. Hij
ging er gedrukt onder, werd stil, verkocht
niet meer zooveel als vroeger. En terug in
Amsterdam kwelde 'm het beeld van de
Ericschc schoonc uit den winkel in manu
facturen, liet 'm niet los, stond 'm voor den
geest, dag en micht.
O, hij kon niet meer buiten 'r! Geen aflei
ding baatte. Tot-ie, koen, 'n besluit nam,
overstak naar Stavoren en de lelie-zeep
blanke z'n hart aanbood eri hand. Ze keek
'm aan, vorschend. Toen schudde ze 't
hoofd. „Nee." zei ze, om de bretels
knoopjes. Allés kon ze zich voorstellen, des
noods dat. '11 man reisde in vijgen en stroop.
Maar 'n echtgenoot in manchetknoopjes en
broekhouders, dat nooit' Als hij zich een
andere positie wist te scheppen, wig weet!
Dan zou ze nog cenS zien.
Meiers nam zijn ontslag. Breukelmans in
zak cn asch. De fabrieken zetten stop. En
Jean probeerde van alles: automobielban
den, chanrpftgnekurkcn, muilkorven, sigaren
pijpjes. Maar niets lukte. Hij verviel tot arJ
moede.
Op '11 dag boden Breukelmans Zonen ten
einde raad 'm 't compagnonschap aan, on
der beding echter, dat hij persoonlijk bleef
reizen. Meiers geen uitweg meer ziende,
accepteerde. De knoopjes en bretels vlogen
weer. 'f. Was nu eenmaal z'n noodlot. Op
nieuw koeslerde-ic hoop. Op z'n kamer voor
'n hoogen spiegel, bestudeerde hij zichze
in die bekende pose van in dc ecne hand
pantalonhouder, in de andere 'n doosje. Hi.
kwam zich hoogst begccronswaardig voor,
begreep niet wat de wreode uit 't verre Wor
kum daar voor bespottelijks aan vond Hij litt
zich fotografeeren in die houding, een fac$
profiel 011 trois quarts. Dc vrienden war®
er verrukt over. De firma maakte er eet
reuze reclame mee. Overal gingen de po»
lrotten heen. Ze verschenen zelfs in de g<
illustreerde bladen met 't onderschrift: „Ja
Meiers, de bekende specialiteit in artikele:
voor hoeren". Moedig door 't succes, troi
Jean de stoute schoenen aan, zond een k»
binetformaat naar den Frieschcn winkel ii
manufacturen. In 'n hoek teekende-ie pei
soonlijk, 'n pijl-doorschoten' hart. 't Gcva
kwam per koerende post terug, met er qj
gekrabbeld: „Bah!"
Toen gaf Meiers 't op. Hij nam een recla
me-bretel extra qualiteit, en verhing zich
Z'n hospita bemerkte gelukkig nog intijdj
't drama en hij werd afgesneden. De dokte!
gaf hoop. Doch Meiers wees aldoor op
maag. Die werd leeggepompt cn tot 's dol
ters groolo verbazing kwamen er 32 man
chetknoopjes voor den dag. 'Was duidelijk
Meiers had zich op dubbele wijze wil lei
zelfmoorden. De firma werd er mee in ken
nis gesteld. Die zond toen de volgende brie
naar Workum:
Mejuffrouw!
Wij hebben de eer u mede tc doelen, da
uw geachte beminde Jean Meiers zich he
den vergreep aan 'n reclamebretel, primi
qualiteit wij leveren u (He tegen concur
ree ren den prijs en 'n 32 hoogst smaak
volle knoopjes, waarmede wij steeds vee
succes hebben.
Aangezien wij ons op den duur tcgei
dergelijke verliezen wenschen te vrijwarei
en dergelijke straffe middelen ook 'n slcch
ten invloed zouden kunnen hebben op dei
algemoenen gezondheidstoestand van ge
noemden beminde, verzoekend wij U drie
gend, ons telegrafisch te verzekeren van d(
warme gevoelens, welk gij voor onzen fir
mant koestert. Kosten van telegram en hu
welijk nemen wij gaarne voor onze reke
ning.
Onder minzame aanbeveling, verblijvei
wij hoogachtend,
Breukelmans Zonen'
Dit was de Workumsche schoone t
veel. Ze wilde niet den dood van .Teai
Meiers, noch 't faillissement van iie te ff
nomineerde firma op 't geweten hebben.
accepteerde.
Doch recht gelukkig zijn ze nooit gewoj-
1 den.
ITALIë OP AUSTRALIë AANGEWEZEN
MAAR ENGELAND OOK!
RECORDOOGSTI^N IN ZUID-OOST
EUROPA.
Als de oogst begint
door onzen Londcnschen correspondent)
Dc oogst begint. Van Siberië
tot Canada, van Roemenië
tot Nederland, van Argenti
nië tot Indic slijpen dc hoe
ren hun zeisen. Overal rijpt
het graan, 430 milliocn hccta
ren land worden gemaaid cn
in alle landen beijvert men
zich, het graan zoo spoedig
mogelijk in dc schuren te
brengen. Vroeger waren deze
weken een vreugde voor do
monschhcid. Dc boeren wa
ren gelukkig, wanneer zij
oogstten, wat zij gezaaid had
den. Maar tegenwoordig
maakt zich in dezen tijd van
het jaar een angstpsychose
van de menscben meester.
„Wanneer het graan binnen
is, staat wellicht dc oorlog
voor do deur", denken velen.
Een oorlog kan echter slechts
uitbreken, het is treurig
het tc moeten constatoercn!
wanneer de oogst groot
genoeg is om dc soldaten der
verschillende legers naar be
hooren te kunnen voeden.
Hoe ziet het er in dit opzicht
nu in het jaar 1939 uit?
Voor Duitschland is de
oogst in hooge mate een ar
beidsprobleem. Zooveel Duit-
schors werken in de indus
trie of dienen in het leger,
dnt het Derde Rijk bijna
100.000 landarbeiders uit het
vroegere Tjsocho-Slowakijc
moot laten komen om met graan, dat
3.037.000 Duitsch akkerland groeit, in (ie
schuren te brengen. Op dezen bodem wordt
jaarlijks 5.490.000 ton graan geproduceerd.
Om zijn bevolking van 30 milliocn men
sehen te kunnen verzadigen, heeft Duitsch
land echter nog verder 1.248.000 ton graan
noodig. Deze hoeveelheid kan het slechts
uit het buitenland, b.v. uit Noord- en Zuid-
Amerika en Australië invoeren. En hier ligt
ook een van de zwkke plekken van Duitsch
land, want nog bcheerscht Groot-Brittftn-
nië dc zeeën. In het afgcloopcn jaar lever
den Canada, de U.S.A. Argentinië, Indië en
Australië 728.000 ton graan aan Duitsch
land. Breekt er een oorlog uit, dan kan bet
land op deze leveranties niet meer rekenen
Derhalve zijn dc Duitschors blij to hooren,
op
dat er in Roemenië en Hongarije dit Jaar
een recordoogst verwacht wordt. Sinds we
ken bereizen Duitschc handelsdelegaties de
ze landen om daar zooveel mogelijk graan
op te koopen. Zoo is men b.v. van plan zich
00% van de totale Hongaarsche oogst te
laten leveren.
Mussolini is niet tevreden
Voor Mussolini is het graanvraagstuk in
gewikkelder dan voor Hitier. Hij heeft in
de laatste weken alle graangebieden van
Italië bezocht cn- geen al tc gunstigen in
druk gekregen. In Mei was het weer zoo
slecht, dat de oogst op het schiereiland
niet grooter zal zijn dan in het vorige jaar.
De ducc heeft werkelijk pech, want sinds
1938 heeft hij het akkerland nog wel met
4% uitgebreid. Op 12.5 milliocn hectaren
wordt op het oogenblik 7.964.000 ton graan
geproduceerd. Maar er blijft dan nog steeds
als uiterst minimum een behoefte van
285.000 ton te dekken. Derhalve heeft Rome
in ovcrzcesche gebieden 127.000 ton graan
besteld cn 115.000 ton in Zuid-Oost-Europa.
De voornaamste invoer heeft ook hier
plaats langs wegen, die in geval van oorltg
afgesneden kunnen worden.
Gebrek aan arbeiders ook
Frankrijk.
Frankrijk is er ten aanzien van zijn graan
voorraden heel wat heter aan toen dan Ita
lië. Wel zijn Frankrijks'graanvelden nie
grooter dan dc Italiaanschc, maar de boe
ren trekken daaruit een veel grootcre op
brengst, namelijk 9.251.00 ton per jaar. H(
land kan zich dus, normaal gesproken, ze!
voeden en wanneer het desondanks ver|
den jaar nog 160.000 ton invoerde, was
voor een ander deel de schuld van het
Fransche volk, dat bij iederen maaltiji
ennorme hoeveelheden brood pleegt te ver
orberen. Het ccnigste oogstprobleem is voor
Parijs in liet gebrek aan landarbeiders ge
legen. Gedurende de maanden Juli. Augu
tus cn September werden op liet land t(
nog toe ieder jaar 500.000 arbeiders uit Be
gië, Polen en liet vroegere Tsjccho-Slovvfc-j
kije te werk gesteld. Ditmaal zal dit echter]
niet zoo gemakkelijk zijn, want dc Poli
zijn onder de wapenen en Tsjechen cn SlH
waken werken op Duitschlands velden.
Waarom Engeland een sterke
vloot noodig heeft.
Wat Engeland ten slotte betreft: «laaf
vindt men slechts 1.92S.000 hectaren akker
land met een opbrengst van 1.905.000 ton
per jaar. Daarmede kan men natuurlijk ae
behoefte van dc bevolking van het eilandj
bij lange na niet dekken en aldus staat
Engeland aan het hoofd van alle graafl-
importecrcnde landen. Het importeert niet
minder dan 5.082.000 ton per jaar en waa
neer het niet verhongeren wil, moet het
reeds daarom de heerschappij ter zee be
waren. De weg naar Australië moet onder
alle omstandigheden opengehouden worden,
want alleen vandaar komt reeds 1.550.000
ton. De duikhooten op den Atlantischen
Oceaan moeten vernietigd worden, want
Canada stuurt 1.143.000 ton en do USA
789.000 ton. Men kan zeggen, dnt Engeland
van alle staten der wereld zijn graan het
duurst koopt, want liet legt Aiet slechts het
geld contant op tafel, maar moet focrolijk
een vloot onderhouden, die lang niet zoo
machtig zou behoeven tc zijn, wanneer op
het eiland zelf weer meer korenaren dak
fabrieksschoorsteencn zouden groeien!
rtr]
ter
:lftl
