Robinson Crusoe's in de Middellandsche Zee Van apen en menschen Directeur van financieele instelling gearresteerd Dieren hebben wel degelijk een gevoelsleven Truus Evgenhuy- sen vertelt in haar boek: ..Die ren vragen on/.e aandacht", hoe menigmaal een bezoeker in Artis teleurgesteld i», wanneer hij op rijn vriendelijk lachen door een aap beantwoord wordt met kreten van woede. Als een mensch zoo zou reagecren, zou hij niet ten on rechte een zonder ling heet en. Maar bij een dier de schrijfster heeft hierin natuurlijk gelijk - moet men voor zulk een ge volgtrekking op passen. Een mensch, die al is het dan ook heel vriendelijk glimlachend aan een dier de tanden laat zien, is in diens oogen een vijand, die hem met zijn tanden to- dreigt, zoodat hij als reactie zich bij voor baat gaat te weer stellen. Hoe harder het publiek lacht, hoe woedender de apen ge woonlijk worden en niet zeidon beginnen tij dan, uit pure nijd én angst, uit verdedi ging»- en uit vechtdrift, met schillen en doppen de menschen te gooien. Daarbij gebruiken /ij weer menigmaal hun dierlijke intelligentie, hetgeen een baviaan in Artis bewees, die het brood, waarmee hij de lachende menschen smeet, eerst in zijn drinkbak nat ging maken, nadat hij etuis ondervonden had, dat men met nat brood beter gooit dan met droog. Het Intellect van den mensch aap. Geen dieren zijn intelligenter dan de z.g. menschapen toch ia het maar een hitter beetje wat zij met hun intelligentie kunnen doen. vergeleken hij wat een kind presteert van laat ons zoggen vijf, zes jaar. Dat wijst trouwens zijn herseninhoud al uit. Een vol wassen orang oetan, die tot <1© grootste menschapen behoort, heeft aan hersenen nooit grooter gewicht dan 400 gram, tegen een volwassen mensch 1900 h 1500 gram. Niet overdrijven! De Haagscho Tost schrijft in een bespre king vhu bovenstaand boek: Intusschen gaat men in de Portieljo- school (Portiolje, de directeur van Artis) naar onze ineening wel eens oen beetje ver in de behoefte het dier van den mensch te onderscheiden. Het is volkomen juist, dat poëtlseerendo of enkel sentimenteel aange legde menschen zichzelf al te gaarne „verdiepen" in het dier, en daar dan als het ware een fragment in herkennen van de menschelijke psyche Maar men kan ook in omgekeerden zin overdrijven De schrijf ster haalt het geval aan van een olifant in het bekende circus Harnum en Hailv, die vaak door een tot bet personeel behooren den neger ruw en wreed was behandeld en die na zich op een dag van zijn kettingen te hebben kunnen bevrijden, aanstonds den neger achterna liep, hem tenslotte te pnk- ken kreeg en toen totaal vermorzelde. „Daar na", gaat de schrijfster voort, „ging het dier rustig naar zijn plaats terug en liet zich weer kalm vastleggen". En zij vervolgt: „Geen bewuste wraakneming natuurlijk, maar een uiting van aanval»- en verdedi gingsdrift, opgewekt bij bet zien van den ne ger, wiens verschijning herinneringen op riep aan ondervonden onlust, waarhij de- zelfde verschijning betrokken was"' Menschapen hengelen WIJ kunnen het nu wel intelligentie noe men. en dan de intelligentie behandelen als iets dat buiten het redelijke verstand kan worden gedacht, maar nemen wij nu eens het verhaal van dr. Kuiper, den directeur van de Rotterdamftclre Diergaarde «Ie schrijfster haalt het zelf aan over mensch- apen. die door twee 75 c.M. van elkaar staan de vlechtdraadwandfii van het publiek ge seheiden. tóch een middel vonden oin etens waren van het publiek naar zich toe te „hen gelen". Sedert jaren kon Ik", aldus dr. Kui per. „bij verschillende Jonge orang octans en chimpansee'» vaststellen, dat zij. onafhan kelijk van elkaar, dus zonder imitatie, een langen, stijven gtroohalm uit hun kooi steken in de richting van het publiek en daarmee naar lekkers hengelen. Bindt namelijk een bezoeker een versnapering aan den stfoo halm vast. dan wordt deze terstond inge haald. De lekkernij wordt door don heng* lenden aap losgemaakt en verorberd, waar na «Ie hengel opnieuw ingelegd wordt. Blijkt deze door het gebruik geknakt of te kort geworden, dan onderzoekt de aap hem, pro beert hem recht te strijken en lukt dat niet. dan laat Int hem vallen en zoekt met aan dacht een nieuwe, waarbij verschil gemaakt wordt tusschen korte et» lange, slappe en stijve halmen". Als men zooiets leest, dan wil men toch wel, mot de porten en de *«•»»- timenteole ondeskundige!» mee. een beetje terug vun «li© al «c geweldige onderschei ding tusschen mensch en hooger ontwikkeld dier. Er is een onmetelijk veld van mensche lijke geestelijke eigenschappen, die ons van elk dier onderscheiden, maar wat het gewo ne practbche verstand betreft Moederliefde? Eén van de dingen waar de school van Port iel ie altijd weer op wijst, is dat mi-u bij dieren liefst niet van moederliefde moet spreken, maar eenvoudig van do vervulling van blinde driften, die niets met het voor werp zelf vun de „liefdote maken hebben. Een voorbeeld. Daar fladdert In een der kooien een Vlaamsche gaai met hoog opgr zette kopveeren. nu hll een oppasser in de volière van zijn buren bezig ziet. Maar er wordt bil ben» zelf een hakje met voer n» zun bereik geze', en haastig gaat de laan»- Net als de menschen... sche gaai er nu wat uit pikken en brengt het naar een andere Ylaarasche gaai. die ergens verderop in de volière op een boom tak zit. en stopt dezen het voer in den wijd opengesperde»» snavel. Dieren voederen hun onmondige kinderen, is dit dan soms een jong van den Vlaamschen gaai? „Welncen, heelcinaal niet!" antwoordt do oppasser, „liet is al een volwassen vogel!" En dan weet ik. zegt de schrijfster, dat ik hier heb te doen met een van die merkwaardige verschijnse len hij vogels, waarbij zij omstreeks den broedtijd bij gebrek aan jongen hun ouder lijk gevoel uitleven aan een ander object, ter wijl in dien tijd het wijfje, eigenlijk best In staat zelf voedsel tot zich te nemen, zich als een om voer bedelend jong aan het manne tje opdringt Men ziet dat óók bij menschen. Datgene waarop juffrouw Rygen- Ituysen hier wijst, ziet men niet alleen bij vogels en andere dieren, men ziet precies hetzelfde, zij liet minder uitgedrukt in het geven van voedsel cn meer in een algemee- iic verzorging. Idj menschen. als zij ge huwd of ongehuwd geen kinderen hebben. Wie even dieper over deze dingen nadenkt bemerkt aanstonds, dat er geen redsnen zijn om aan het dier e«-n echt gevoelsleven te ont- zeggen; het werkelijk onderscheid ligt in de redelijke overdenking van gevoelsreacties, in het bewuste beleven van zijn gevoelens maar de gevoelens zelf nemen, zou men zeg gen. bij dier en mensch vaak nauwelijks ai» dcre vormen aan. LOTGEVALLEN VAN AVONTUURLIJKE KLUIZENAARS. Men behoeft niet heel ver te zoeken op de landkaart van Europa om een gebied te vinden waar nog heden ten dage Robinson Crusoe's een pa radijsachtig bestaan slijten (Van een bijzonderen medewerker.) De politieke gebeurtenissen in en rondom de Middellandsche Zee hebben ertoe geleid dat zelfs de kleinste eilanden van deze groo- te zee alsmede van de Adrlutische Zee en de \aii Mannora Onverwacht 6611 ni«-i g.- ringc strategische beteekenis hebben gekre gen. Hoe ongelooflijk het ook moge klinken, nog heden ten dage bevinden zich in deze zeecn honderden kleine eilandjes die nog niet ontdekt zijn en die inen vergeefs zelfs op de meest nauwkeurige land- en zeekaar ten zal zoeken. Ten Oosten van Griekenland en lungs de kust van Dalmatiü zijn cr zelfs wel duizenden. Slechts rotsblokken of zandban ken. De meeste van deze eilanden zijn natuur lijk niet \eel meer dan riffen, rotsblokken of wel uit zee opstekende zandbanken, waar mee niet zoo heel veel to beginnen is. Maar er zijn ook wel degelijk grooterq eilanden bij die met weelderige plantengroei bedekt zijn "en die heel wel bewoonbaar zijn. Zij zouden ziel» ook voortreffelijk voor bet inrichten van marine-stations leenen; voor onderzee- booten bijvoorbeeld zouden de tallooze klei ne bochten prachtige schuilplaatsen vormen, Inderdaad bleken dan ook vele dozijnen van deze eilanden bewoond en zij zijn dat ook lieden ton dage nog; voornamelijk door ro mantische kluizenaars die er zich juist op verlaten hebben dat niemand hen daar zou vinden omdat hun toevluchtsoord onbekend was. Een aardige vondst De kluizenaar Wagner. wiens geschiedenis wij aan de vergetelheid ontrukken, is niet de componist van de „Tannhaüsrr". Joltan \l ag- ner, een jeugdige llerhjner, een hartstochte lijk sportsman, besloot te emigreeren. Met een kano peddel do hij langs de kusten van Daltnatie en Ailmnie, landde vervolgens op het kleine en op zijn kaart niet nangetee- kemlc eiland Klthi en vond er het is «Ie pure waarheid! een knap jong ineisje, die juist met waschgocil bezig was. Zij knikte hem onbevangen en vriendelijk vanaf tiet strand toe en tot zijn niet geringe verbazing ontdekte de verraste Duitse her flat dit meisje en haar ouders de eenige bewo ners van het eiland vormden. Zij bezaten een aardig, door cypressen ontgeven buisje, een olijveniioschje en een stukje grond waar ze wijl» vertouwden rij leefden in liet her rezen oude Hellas. Sedert drie jaar huist Johann Wagner er en de kleine, blondgelokte Apollo die nu al twee jaar oud is, maakt het paradijsgeluk olkomen. Hat gelukkigste echtpaar ter we reld. Het zal zoo wat twintig jaar geleden zijn toen een Oostenrijkse!» echtpaar op een klein, onbekend en naamloos eiland ten Zuiden An Chalcydike voet aan wal zette. Eigenlijk adden zij een tocht op de Zuidzee willen maken, maar dat bleek te ver en te duur. Daar, in het Oostelijk deel van de Middel landsche Zee vonden zij hun toevluchtsoord. Zij bouwden er een huisje, legden oen groen- tentuin aan, schaften zich enkele geiten aat» en omringden zich. als eenige concessie aan de civilisatie van het avondland, met hoeken. Ieder jaar trekken zij eenmaal naar Athene om vóór alles hun bibliotheek te completee- ren. Toen zij in hun dorado aankwamen, waren zij beiden blond, thans zijn hun haren zilvergrijs geworden. Maar «ie weinige toeris ten die een enkel maal des zomers in hut» buurt verdwalen, verzekeren niet klem dat zij zelden ergens ter wereld een gelukkiger echtpaar hebben aangetroffen. De roman van een legionnalr Tragischer verliep het avontuur van den Franscliman Jean Duvivier, die op het klei ne eiland Itbos nabij Sutnos een nieuwe crbiijfplaats had gevonden. De lust naar vonturen had hen» vóór de»» oorlog naar het vreemdelingen legioen gedreven. Hij ver wierf zes onderscheidingsteekenon, ook het Oorlogskruis. Toen echter deserteerde hij; inidden in den oorlog had hij vernomen dat zijn geliefde hen» bedroog. Toen hij aan kwam was zij verdwenen en dat alleen spaarde hem ervoor een moordenaar te wor den. Maar nu moest de deserteur de vlucht nemen. Hij zag kans Griekenland te berei ken de Krijgsraad had hen. hij verstok ter dood veroordeeld vond daar een vrouw en vluchtte naar het kleine eiland. Enkele jaren geleden werd hij, in het licht van zijn militaire prestaties, begenadigd. Hij kon als rij man naar Frankrijk terugkeeren, maar hij geeft er de voorkeur aan met zijn vrouw ii zijn drie kinderen op Ithos zijn verder le ven te slijten. Aan de rand van een scheiding Het echtpaar Hartmann stond aan de rand van een scheiding. In een sentimen- tecle en vergevensgezinde bui besloten zij liet nog éénmaal niet elkander te probee- ren en op hetzelfde zeiljacht waarmee zij hun huwelijksreis hadden gemankt, een tocht te ondernemen door de Middellandsche de Adriatische Zee. Nabij het kleine rots eiland Bran ten zuiden van Dubrovnik leed het jacht schipbreuk en het paar leidde er enkele weken een noodgedwongen Robin sou bestaan. Hartmann meende dat nu alles weer goed zou worden tusschen hen bei den. Maar de vrouw verdween met oen toe vallig passeerend schip want zelfs het be staan naast haar man in een dei-gelijke idyl lische omgeving hield zij niet uit. Sedert jaren nu reeds tracht de heer Hartmann deze dubbele ontgoocheling door zijn para dijsachtig leven op het eiland langzamer hand te ovenvinnen (»ok onze tijd. belaas veelal ontbloot van romantiek, kent nog zijn Robinson Crusoe's Eerst betalen! Roemeensche petroleum levering aan Duitschland gestaakt. De laatste twee dagwi zijn geen tankboo ten meer uit Constantza naar Duitschland vertrokken. Tot voor kort kocht Duilsch land aanzienlijke hoeveel lieden petroleum in Roemenië, welke blijkbaar bestemd was voor Tsjecho-Slowakije ci» via Bremen ver scheept werd. Naar vernomen wordt, is de reilen voor de stopzetting der leveringen, «lat Duitsch- land geen contanten meer beschikbaar heeft om de orders tc betalen. Men gelooft echter dat de leveringen hervat worden, zoodra Duitschland het saldo aanzuivert. Amsterdammer maakte t #2-500 aan effecten zoek. De Amsterdamsche Justitie ar resteerde gisteren den directeur van een financieele instelling, dr. 1). H. B., verdacht van verduistering van een pak effecten ter waarde van f 12.500.uitgegeven door een Utrechtache financieringsmaatschap pij en eigendom van een Hagenaar. Deze laatste had de effecten aan B. ter hand gesteld om een bepaald object te, fi nancieren. In plaats hieivan beleende hij de incourante aandeden zonder er den eige naar in te kennen. Met een derden persoon ging hij met de opl»i*engst zaken doen. Hoe de verduistering ontdekt werd. Het ongeluk wilde voor B., dat de effec ten, waarop jarenlang geen dividend was uitgekeerd, 4/-* pet. gaven. De eigenaar wil de van dit voordeeltje profitecivn en eischte de effecten, nominaal waard f 25.000. doch afgestempeld op 50 pet., terug. Dr. B. kon aan dezen eisch geen gevolg geven. De eigenaur stapte naar het hoofdbureau en op de afdeeling handelspolitie» waarvan in- spectcur Dijkstra de leiding heeft, depo neerde hij een klacht tegen B. wegens ver duistering. Inspecteur Dijkstra ontl>ood dr. B., deze gaf echter een andere lezing van het geval. Hij wend in arrest gesteld «ui gis termorgen voor den officier van Justitie Ketoid. De rechtercommissaris beeft zijn insluiting in bel Huis van Bewaring bevo len. Connecties met een sinistere fi guur. Dr. B. deed indertijd naar zijn zeggen dikwijls zaken met de vroegere Spaansche regeering. Jaren geleden onderhield bij con necties met Banuat. Volgens rijn verkla ring lioeft hij mui een Spaanscheuniversi teit en van een Amerikuausclic liooger on derwijs instelling ecu doctoijsbul ontvan gen. Herhaaldelijk heeft de han delspol itde pro ces-verbaal tegen den man o|>geiuaakt, zon der dat evenwel later tot een vervolging kou worden overgegaan. Het Roemeensche mysterie Een man slapie weg niet den tasch vol geheime slakken Aangaande den diefstal van een tasch met belangrijke Roemeensche staatsdocu menten en den zelfmoord van kaj>itoin I'au- litsu, die koerier was van de Roemeensche legatie te Sofia vernemen wij nader het volgende: Puulit.su was Woensdag uit Boekarest in Sofia aangekomen, was zijn hotel binnenge gaan en had de tasch in het huurrijtuig la ten liggen. Toen hij terugkwam, was de tasch verdwenen. Iemand, die tot den koet sier gezegd had, dat hij den koerier ken de, was met de tasch weggestapt. Ondanks het onmiddellijk ingesteld politie-onderzoek In de buurt en het uitloven van een bcloo- ning, werd noch de dief noch de tasch te ruggevonden. Een andere lezing van het geval is, «hit de diefstal gepleegd is in liet hotel, toen een man, «li© op den koerier geleek, om de tasch vroeg, welke hen» overhandigd werd. Volgens deze lezing was Paulitsu toen naar 't rijtuig teruggekeerd en bad bij zich ern stig verwond bij een poging tot zelfmoord. TWIJGEN Vóórdat zij te Southampton in de vliegboot stapte, die haar naar de V. S. zou brengen, maakte onze fotograaf nog juist dit kiekje van Mej. Marjorie Farradge, de Britsche schoonheidskampioene van dit jaaA Veertigduizend vluchtelingetjes wachten op redding Vele geëmigreerde kinderen ge scheiden van hwi ouders. Sir John Hope Simpson heeft een over zicht samengesteld over de situatie der Joodsche vluchtelingen, dat ten aanzien van le jeugdige uitgedrevenen de volgende pas sage behelst: Door de comité's, die de zorg voor de kinderen op zich nemen, is uit gerekend, dat zich in Duitschland en Oostenrijk nog ongeveer 40.000 Joodsche kinderen beneden den leeftijd van zestien jaar bevinden, die nog moeten worden geiled. Voor Groot-Duitschland inclusief Boho- inen en Moravië wordt door deze comité's het lumtal Joodsche en niet-Arische Chris telijke kinderen geschat op 85.675. In hoe verre de niet-Arische Christelijke kinderen werkelijk zullen emigiwren, is afhankelijk van de graad van discriminatie, welke te gen hun ouders er» henzelf wordt toegepast. Bij het tegenwoordige tekort aai» arbeid in Duitschland is de jegeering niet bereid. emigratie van niet-Arische kinderen toe tol staan, tenzij van hun ouders hekend is, «lat zij het regiem vijandig gezind zijn. Velen zuilen echter met hun familie emigreeren. Indien het vertrek in het tegenwoordige tempo voortgaat, zullen er na verloop van twee jaar nog 50.000 kinderen zijn achter gebleven. Gescheiden van hun ouders. Inmiddels zijn gescheiden van hun ouders tuaBchen November 1038 en Mei 1939 7.900 kinderen geëmigreerd, vat» wie een onderdak kregen in Engeland 4800 (op 15 Juni j.l. waren er reeds 6600 aangeko men), Nederland 1500, België 600, Frankrijk 600, Zweden 250, Vórecnigde Staten 210. Het ergste van desa emigratie is, dat de kinde ren van hun ouders worden gescheiden, doch gelukkigerwijze is het dikwijls moge lijk, later de gezinucn weer bijecu te brem gen. Schipper spoorloos verdwenen Vermoedelijk verdronken. In den vorigen nacht omstreeks twaalf uur moest de lichter „Ophir", welke lig plaats had gekozen in de Vulcaanhaven te Vlaardingcn, worden verhaald langszij van liet s.s. „Schiedam" om te laden. l)e kapitein van de sleepboot wekte hier voor schipper A. Kalkman van de „Ophir", die zich met zijn vrouw aan boord bevond en zich ter ruste had hegeven. Kalkman was* spoedig aan «lek om «le noodige instruc ties in ontvangst te nemen, doch tijdens tot uitvoeren daarvan was hij op een gegeven oogenblik verdwenen. Vermoed wordt, dat hij bij het verhalen is gestruikeld en over boord is gevallen. I)e rivierpolitie heeft den geheelen nacht gedregd, doch tot nu toe is «lit zonder re sultaat gebleven. Schipper Kalkman was 47 jaar oud en vader van twee kindei*en. Hij woonde te Rotterdam. De nalatenschap van dr. Mannbeimer Faillissement aangevraagd. Naar ons ter oore komt is door de firma Mendelssohn en Co. Amsterdam en de be windvoerders een aanviage tot faillietverkla ring van de nalatenschap van wijlen dr. F. Mannbeimer bij de rechtbank aldaar inge diend. Onze Oost K.L.M. OOK NAAR DE WEST? In den Volksraad heeft de regen ing»ge- machtigde, ir. \;i«» Haeften. ni«*dt*gedecld «lat de K.L.M. een luchtverliinding tusschen Ne derland en Wot Indie c-nstig in ovemw ging heeft

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1939 | | pagina 8