Afscheid van Portugal
Op
VI
Vrijdags heel Noorwegen in het bad
Van een tooverhoren
naar de harde werkelijkheid
Indië is als een botd snert:
erg groen en erg heet'
Tuinhoekje
*0ond
Radioprogramma"
W armwatergebruik
door den oorlog
beperkt
De Portugatsch* bo«r maakt hat zich
«•makkelijk!
Voor ik afscheid nam van Portugal,
bracht ik nog «en lx»zoek aan het
beeldige plaataje Sintra. Beneden in
het dorp ligt het oude Moorache
kasteel, dat later paleis der Portu-
geeache koningen was en waarvan
allereerst dc twee geweldige keuken»
achoorsteenen opvallen, als een paar
kalkbranderijen roo groot en waar
onder vroeger zeker wel hccle oasen
werden gebraden.
Maar wij reden eerst de berg op naar de
rtiine van een ander Moorsch kasteel, van
waar men de heele omgeving overziet tol
aan den Oceaan. En van daar reden we naar
Montserrate, een groot park, waar door een
Engelachtnan nagenoeg alle soorten hoornen
en planten zijn samengebracht, die er in de
subtropische streken dj»r wereld groeien, ter
wijl men er ook een groote verscheidenheid
kan vinden die uit de tro|«en naar hier zijn
overgebracht.
Een tooverhoren.
We werden rondgeleid door een heer die
alle gewassen in dezen lusthof bij name ken
de. alsmede hun l*nd van oorsprong, terwijl
hij als een soort toovernaar optrad en aller
lei verrassingen uit den grond stampte. Toen
ik b.v. dorst kreeg, blies hij op een koperen
horentje en meteen kwam uit het bosch een
knecht te voorschijn, die mij een glas helder
bronwater bracht; werd ik bijna nioe (want
in Montserrate kun |e urenlang rondloojven
dan bracht een ander hoornsignaal een of
ander voertuig naderbij en reden wc verder.
En overal stonden op zijn getoeterde bevelen
dienaren klaar met sleutels om de vele broei
kassen voor ons te openen en daarmee een
nieuw wonder van bloemen, varens en an
dere planten. Het was alles zoo wonderlijk
mooi, dat we al weer bijna bij Lissabon wa
ren. voor we ontdekten «int we nu heelemaal
vergeten hadden het Moorenkasteel beneden
In Sinlrm te bekijken.
Ontgoocheling.
Uit het Montsemte-sprookie werd Ik in
een zeer onaangename werkelijkheid terugge
bracht, want dienselfden avond vernam ik
zoo alanneerende internationale berichten,
dat ik besloot reeds den volgenden dag met
de „Dampo", die dien dag Lissabon zou aan
doen, te vertrekken en ik moest me dus
haasten Ik weifelde of ik weer 5e klasse
zou gaan, zooais op de heenreis van Bor
deaux op die Krmnsrhe boot. De herinnering
aan de ijzeren kool. de slechte vvaschcelegen
held en het oncomfortabele dek dook weer
op. „Is de 3de klasse een beetje behoorlijk?"
vroeg ik. ...Maar natuurlijk damt!'' Dat gaf
den doorslag. Ik wilde dan ook wel eens ver
gelijken.
Wat ik vanaf toen tot den volgenden mor
gen 10 uur heb gedaan, weet ik niet meer.
alleen dat ik t heel druk had en op 't laat
ste nippertje buiten-adem weer op 't bureau
kwam. om te hooren dat «Ie Denipo nog bui
tengaat* lag en tengevolge van mist niet
kon binnenvaren. Eerst den volgenden dag
kwam de l-oot breed en statig de rivier op
glijden. We waren t er roerend over eens.
dat het onzinnig lang duurde voor hei schip
was gemeerd en de loopplank uitgelegd,
maar eindelijk konden we dan to<4t aan
boord gaan.
Een piekfijns hut.
Wat aarzelend liep ik met den hofmeester
mee naar een piekfijne 2-persoons hut, waar
•lies glom en blonk, zoodat ik eens vroeg,
of dit wel 3de klaser was? Dal was het In
rfenlaad en ik viel van de eene verbazing in
de andere, over de S keurig opgemaakte bed
den. de wascbtafels. hangkasten, grooi spie
gels. centrale verwarming en ventilator,
maar ook over het ruime dek met tafels,
stoelen en deksoelen, de gezellige rookkamer
en aardige eetsalon, waar een lange nj In
disrhe bedienden onhoorbaar niet Holland
•che gerechten rondliepen. Volkomen on
merkbaar en als bij looversla* verschenen
en verdwenen borden, couverts en glazen
Ik ontdekte onder ui'n medepassagier* een
paar jongens, die ik op een tuinfeest aan
het Hollandeche Gezantschap in Lissabon
had getroffen en die zooals ik wist. zoons
waren van bultenlandsche diplomaten, maar
ik verwonderde me er niet meer over dat
ook die jongelui 3de kiasae reisden, want
3d« klasse Dein po ia om zoo te zeggen ltte
klas.
Verwonderlijk, hoe gauw Je elkaar aan
boord van een schip kent. In het Engelsche
kamp had ik al gezworen kameraden gek re
gen tijdens bet wachten in Lissabon, want
gezamenlijk lijden bindt; maar ook met m n
landgenoot en had ik na één maaltijd reeds
vriendschap gesloten. Het was ook maar
een klein groepje, daar de meeste passa
giert in Marseille van boord waren gegaan
Stof tol praten hadden we genoeg.
la4M „Mn hard taart".
Ik vertelde over Portugal en zij
over Indle. dat volgens hun net een
bord snert was; erg groen en erg
Mef. Boekrl besluit haar serie reisbrieven uit Por-
luqal mrl een artikel, waarin zij o.a. haar terugreis
naar Xedcrland Ie midden ran Oorlogsgevaren be-
sehrijft.
Ome journaliste kan tevreden zijn over de vorste
lijke manieru-aarop men haar in Portugal bejegen
de: een heel risschendorp stak zich roor haar in zijn
kleederdracht: in een bergdorp werd een rolksdans-
maeond voor haar qearranqrrrd: rrn marine comman
dant tooide zich met al zijn medailles en eereleekens
toen hij haar zag...
heet. Ik vormde meteen de schakel
tusVhen de Nederlanders en de En-
gelschen. zooals b.v. den avond toen
wij muziek hadden in den rooksalon
en «ie geestige cellist op iedere op
merking reageerde door een Hol-
landsrh liedje te strijken. Toen heb
ik die stee<l* zoo goed mogelijk in
het Engelsch vertaald, omdat ik uit
ervaring weet hoe akelig liet is als
ie«ier lacht en grappig is in een taal
waarvan je zelf geen syllabe ver-
Maat. Maar toen er iemand binnen-
holde en riep: „We paaaeeren de
„Sibajak" en die boot ons niet hel
verlichte patrijspoorten voorbij
schoof, op weg naar lndie. toen voel
de ik me heelemaal aan den kant
der Nederlanders, die de Britten
maar een beetje dom vonden, om
dat ze niet snapten dat dc Sibajak,
nou ja de Sibajak was.
Geroutineerde Indiegangcr* somden met
een de voordeelen van «Ie Sibajak on en be
gonnen een beetje af te geven op onze fijne
Dempo waarop b.v. je niet kon rondwande
len en waarop maar zulke kleine hutten
warenToen heb ik ze toch even moeten
vertellen van mijn ervaringen op een Fran
se hen oceaansiootner en ze gezegd, dat ze
precies verwende kinderen waren.
„Holland mobiliseert"
Onze reis was heel prettig, maar we scho
ten niet hard op, want 't was weer mistig
en we moesten heel langzaam varen. Ikzelf
vond «lat I>cm. ik amuseerde me en had
geen haast. Maar voor de Indisch gasten
«lip met popelende harten aan Nederland
«lachten, was ie«|er uur en ie«!ere «lag op
onthoud een teleurstelling. Tenslotte kwa
men we toch in de buurt van Frankrijk en
Kngplaml en kregen af en t«>c oorlogssche
pen te zien. We verdrongen elkaar voor de
scheepskrant, die twee maal per «lag werd
aangeslagen ..Holland mobiliseert.Nou
ja, natuurlijk zeulen we. „Dat beteckent
niets", en leefden onbezorgd verder.
Tot op een middag Het heele ge
zel»» hap lag in 't zonnetje aan dek;
ikzelf zat in den rooksalon. waar o«»k
de zes musici een kaartje legden,
toen plotseling vlak naast onze boot
«•en kanonschot loshulderde. Even
bleef liet stil. toen draafden allen
naar den kant vanwaar het schot
klonk; ook de muzikanten verdwe
nen; ik bleef alleen zitten n votlda
ine als verstijfd: was het dan toch
al oorlog? Meteen ging een tweede
schot af. De geestige cellist, nu zeer
bleek, kwam weer idnnen: ,,'t is een
Engelsche kruiser, waarom komt u
niet naar buiten?"
Toen werd ik in m'n schrik kribbig cn
zei: „dacht LT dan dat 'ie er van door ging
als i k buiten kwam?" Tegelijk klonk er bui
ten geruststellend geroep: „Ze zijn aan liet
oefenen. Zie maar, daar ginds ligt 'n schijf'
Natuurlijk, ze waren aan 't oefenen; maar
niemand had dat zoo gauw gezien of be
grepen.
Donkers schimmen schuiven
voorbij
Deze schoten brachten ons ineens in «le
werkelijkheid, 's Avonds kwamen we voor de
Engelsche kust. waar ons regelmatig onver
lichte schepen Als donkere schimmen voor
bijschoven. in den naciit bereikten wc
Souihampton, waar de Engelschen van l>oord
gingen en er weer een honderdtal Neder
landers bijkwamen, die hun varantie in En
geland hadden moeten afbreken cn per
Denipo terug wilden varen, omdat de ge
wone dagclijksche lijnen stillagen. Hel wa
ren rneerendeels tncnschen niet veel drukte,
die ketterend en branieachtig (zooals Hol
landers op iris jammer genoeg zoo vaak zijn)
nu plotseling het anders zoo rustige schip
doorkruisten, 's Nachts om half drie moest
de hofmeester nog ecu aanmaning geven om
nu op te houden met zingen en rekening te
houden met de andere passagiers.
Zeemanshoop...
Onze hofmeester was toch ook al een tikje
van «le wijs. want op deze 100 man extra vu
zijn etensvoorraad niet lierekend, beweerde
hij, vooral ook. omdat we vanaf Lissabon
ook reeds twee «lagen te lang onderweg wa
ren. «Hoe moest dat dan wel?" vroegen wij,
zeer geinlefesseerd. waarop hij met hcimr
i ij ko hoop naar de lurht keek en antwoordde
„Als t nou maar een l»eetje gaat schomme
len... «lan kom ik er wel."
De laatste dag aan hoord was niet de pret
tigste. De verlofgangers werden nu ook on
rustig; ze waren den breien dag onzichtbaar
om te pakken on hoe verder we den Water
weg opkwamen, hoe meer geagiteerd ze wer
den. Al deze menschen, die een tijdlang el-
kaars gezelschap hadden gezocht en geno
ten, dreven in gedachten «1 weer uit elkaar,
ieder naar het hoekje Nederland waar hij
thuishoorde. Het afscheid was dan ook vluch
tig: honderden wuifende handen op de wal
hadden meer bclangMollIng: ..Zie je al ie
mand?, «laar, «laar. Moeder! Waar.'" Ja. hoe
kun je dan ook nog aamlacht hebben voor
een kennis van vijf «lagen? En zoo liep ik te
midden van bekenden, maar toch volkomen
rptn manschca de loopplank af en
was weer „thuis".
HEESTERS, DIE DES WINTERS IN DEN
TUIN ONZE AANDACHT DOOR HUN
VRUCHTEN VRAGEN.
Wanneer de meeste planten in het late na
jaar verdwenen zijn. kan de tuin ons toch nog
wel boeien. Er zyn Immers heesters, die door
hun vruchten opvallen. Daarom willen wy. nu
het December is. deze eens nader bekijken. Het
zijn de besdragende heesters, die wij op het
oog hebben. Men onderscheidt hier twee groote
groepen, n.1. de groenbiyvende heesters en die
hun blad in den winter verliezen. Oogenachyn-
Hjk 1 ijken dc eersten het aardigste, omdat men
er het geheele Jaar iets aan heeft. Toch moet
men niet uit het oog verliezen, dat de groen
biyvende in lente en zomer zeer donker zyn
cn daarom in den tuin niet mogen domineeren.
Wel zet men aoms ecnige groenbiyvende hees
ters naast elkaar cn «laarvoor een rand van
bloeiende vaste planten. Deze laatste trekken
de aandacht in den zomer, terwyi de heesters
in den winter nog aardig zyn.
Welke zyn de meest geschiktste bcsbeesters
In den tuin?
Wy noemen allereerst de Hulst of de
Ilex Aquifolium. Aan te bevelen is de
variëteit pyramldalls, die door zijn vorm
reeds een seuaad voor den tuin is. Daar Aqui
folium naaldblad beteckent. verwondert het
ons niet, dat de glanzige bladeren ook stekelig
zijn. Soms ziet men een hulst zonder bessen.
Dit komt doordat in de bloem der hulst of
meeldraden of stamper» voorkomen, terwyi
bovendien op één struik slechts bloemen van
één soort voorkomen. De hulst is daarom
tweehuizlg. Heeft men een hulst, die nooit
bessen draagt, dan is dit waarschynlijk een
manneiyk exemplaar. De leverancier behoort
den kooper daarover in te lichten. Een tweede
besdrager is de groenbiyvende Berberis
of Mahonia Aquifolium. Ze heeft in
het voorjaar mooie gele trossen. De blauw
berypte bessen zyn, in tegenstelling wat men
wel eens meent, niet vergiftig. Dc bladeren
kleuren zich in den winter vaak roodbruin.
Een derde heester de S k i m m l a Japo-
n i c a biyft betrekkelijk laag. Zij kan ryk
bloeien met roode bessen. Deze heester draagt
slechts vrouwclyke bloemen. Wil men zeker
zijn van bessen, dan plant men er de Sklm-
mlt o b 1 a t a naast. Deze is manneiyk.
Skiinmia Japonica is niet volkomen winter
hard.
By deze heesters mag ook genoemd worden
de P e r n e 11 i a m u c r o n a t a. Zy is laag-
blijvend en behoort tot dezelfde familie als dc
heide. Een h«>ogte van 50 cm overschrydt zy
niet. Een veel grootcre heester is de Coto-
neaater of Dwcrgmispel. Zy wordt
vaak geplant in rotstuintjes of tegen muurtjes,
waar ze ook wel op haAr plaats is. Coto-
neaster salicifolia en Cotoneas-
ter horizontalis zyn bekende vertegen
woordigers. Ook Cotoneaster adpres-
a a is aan te bevelen.
De glanzende bladeren, de bloemen, die tij
dens den bloei door tal van byen bezocht wor
den en later de prachtig gekleurde bessen, trek
ken altijd de aandacht. De Sneeuwbes of
Symphoricarpui heeft groote witte bes
sen.
VRIJDAG 8 DECEMBER 1984.
Hilversum I. 1875 en 414.4 m.
Algemeen programma, verzorgd do
KRO.
8.00 Berichten ANP.
8.05—9.15 en 10.00 Gramofoonmuzlek.
11.30 Bybelsche causerie.
12 00 Bertchtent.
12.15 Rococo-octet.
12 45 Berichten ANP, gramofoonmuzlek.
1.10 KRO-Melodisten en solist.
2.00 Orgelconcert en gramofoonmuzlek. j
3 00 Cellovoordracht en zang met pianobed
itnfek. f
leiding en gramofoonmuzlek.
4.00 Gramofoonmuziek.
4.30 KRO-Melodisten en solist,
5.00 Gramofoonmuziek.
5.15 KRO-Meiodisten en solist.
6.15 KRO-orkest.
7,00 Berichten.
WEE
P TT. I
fceft een
pi 8 uui
KüMOItlH.
7.1.1 Oua-rtt: „De eerKe vlucht om de e*],. bm
Tieuw
7.35 Speaneche mualek (frpL) met vert%., h»t
denden leket. Ueïram
8 00 Benchten ANP.
8 15 Stedeiyk orkest van Maastricht en soliR
9.40 KRO-Kamerorkest en soliste.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Gramofoonmuziek.
10.50—11.15 Paul Goldwin en zfln Tzigaa
orkest.
11.1512.00 Gramofoonmulzek.
Hilversum II. 301.5 m.
8.00 VARA. 10.00 VPRO. 10.20 V4RJ
12.00 AVRO. 4.00 VARA. 7.30 VPRO j<
VARA. 10.40 VPRO. 11.00—12.00 VARA.
8 00 Berichten ANP, gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10 20 Gramofoonmuziek.
10.40 Declamatie.
11.00 VARA-orkest.
12.00 De Palladians.
12.45 Berichten ANP. gramofoonmuziek.
I.00 AVRO-Amusementsorkest.
2.00 Voor de huisvrouw.
2.10 Schrammel-trio.
2.40 „Een wereldreis, die ontydlg eindigde!
vraaggesprek.
3.00 Gramofoonmuziek.
3.30 AVRO-Dansorkest.
4.00 Gramofoonmuziek met toelichting.
5.00 Voor de kinderen.
5 30 VARA-orkest.
6.00 -6.25 Orgelspel.
6.30 Letterkundig overzicht.
6.50 Liedjes met pianobegeleiding.
7.00 Cyclus: „Het beginselprogramma d«
S.D.A.P."
7.18 Berichten ANP.
7.30 Berichten.
7.35 Cyclus: ,.De boeken van den Bijbel".
8.00 Planovoordracht.
8.30 Cyclus: „Het ontwaken van het platU
land".
9.00 De Ramblers.
9.30 Grammofoomnuziek.
10.00 Puzzle-uitzending.
10.15 Fragmenten uit de operette Rosé Ma]
ris".
10.40 Avondwyding.
II.00 Berichten ANP.
11.10 Jazzmuziek (gr.pl.). telei
11.3012.00 Orgelspel en zang. jgj, ja
De vruchten der botanische rozet
dc bottels zyn eveneens overbekend. W|
weten, dat bessen veel door vogels gegete*Mct a
worden. Toch myden ze de bottels eerst angst i
val lig. Dit komt doordat het vruchtvleesch e Uf xi
de zaden beide te hard zyn. Na een streng x
vorst wordt dit vleesch en ook het zaad spot Wtaa
dig week als de dooi is ingevailen. Dan word ht
het met graagte door de vogels genuttigd. ir ni
De sage zegt. dat wie in den Oudejaarsnach n gel
M~mi mmwm iigcrv
er v
t sta
tard
hicn
deze bottels eet. het geheele Jaar niet zlelpi
wordt. Dit is dus spoedig eens te onderzeokea
A. v. d. Lijn.
SARDIENTJES IN OLUTOLIE NOOD.
(Bijsondere correspondentie).
Laat de Nederlander niet moppe
ren over den terugslag, dien hij
ondervindt van den oorlog! AU
hij zich plotseling in Noorwegen
zag verplaatst, zou hij spoedig on
dervinden, dat men in Nederland
zeker niet te klagen heeft In ver
gelijking mot dit Scandinavische
rijk.
Wanneer men Oslo bij avond ziet. «tra
lend in een zee van electrlsch licht. 1«
men geneigd te meencn dat het met «le
ontberingen niet zoo erg gesteld Is. Waar
zoo royaal wordt omgesprongen met de
elactririteit. moet men wel veel kolen
hrtibcn Doch «Ie Noor helpt den vreem
deling spoedig uit den droom: de Nooncha
electririteit word! bijna uitsluitend ont
leend aan de talrijke watervallen! Hoe het
niet «Ie kolen Is gesteld, ondervindt men
spoedig genoeg. In de Imlels hangt hoven
«le lunlkuip een mededeeling. volgens welke
«le directie zich tot haar spiit genoodzaakt
ziet om, al» gevolg van de kolenschaarschte
het verstrekken van warm water te beper
ken tot enkele uren pe r«Ug. n.1. 7—tO
morgens en 7—10 's avonds. In de parti
culiere woningen ie het nog veel tyger:
•laar wordt warm water voor het
«lechts één» per week beschikbaar ge
Meld. en wel des Vrijdag*Vrtjdas U dus
In geheel Noorwegen de nationale wasctv
en verarhoondag...
TOEGANG TOT DE HAVENS
VERBODEN VOOR ONBEVOEGDEN.
Op onze wandeling door de stad tua-
achen twee haakje»: de hoofdstedtllng
spreekt niet van 0>lo. maar van J)csl«»
of zeis van Oesjlo kwamen wij in «le na
hijiieid van «le havcul en hier werd het
ons al heel duidelijk, wat de oorlog voor
Noorwegon lieteokent. Mon kan zich hier
hiliih aan het front wanen want «le toe
gang t«»t het haventomplcx I» afgesloten
niet prikkeldraad of schuttingen; en over
al waarschuwen grimmige bordje*, «lat «Ie
toegang verboden is voor „onbevoegden".
Deze maatregel is natuurlijk genomen met
het oog op de z.g. havenspionnage.
OOK RANTSOENEERING.
De bulteniandsche oorlogstoestand open
baart zich hier ook in de rantsoeneering
van verschillende artikelen, ala koffie.
suiker en meel. Ook met de benzine moet
zuinig worden omgesprongen, hoewel hier
in langzamerhand \orl»ctering kouit. omdat
de Noren thans met hun tankschepen zelf
«iit kostbare vocht uit Amerika gaan ha
lm. Hot moet evenwel tot eer der Noren
worden gezegd, dat zij zich over het al
gemeen zonder sputteren voegen naar de
ambtelijke voorschriften. Ook van hamste
ren schijnt hier weinig sprake te zijn ge
weest. Dit is een gevolg van het volkska
rakter. Men stelt er een eer in. «le moeilij
ke omstandigheden, waarin het land ver
keert. niet nog te venrrooten door te trach
ten. zich aan de rcgeeringsmaatregelen te
onttrekken.
EET MEER VISCH
TE VééL VAN HET GOEDE.
F.en der onaangename gevolgen van den
oorlog is, dat er thans zooveel visch aan
«le innrkt komt. «lat men niet weet, waar
men er mede moet blijven. Ook hier kent
NOOltSCH KERKJE.
teie
Ja,
ba«
wet
men de leuze: „Eet meer viach!" dod
op het oogenblik kan men «preken van
veel van het goede. Dc regcering doet alit
mogelijke moeite om het eten van viscl
in «le hand te werken, ten einde op de»
wijze het tekort aan vleesch te Oltdervan ider
gen: doch men kan moeilijk van een gt ei
heel volk verlangen, dat het zich bijni lux
uitsluitend zal instellen op een visch
dieet. Daar komt zelfs de maag vwq deugt no
meest overtuigden patriot tegen op.
Handel en industrie hebben hier, zoowe
als in andere landen, sterk te lijden ondei 1
«len bestaan den toestand. doch klager
hoort men niet veel. De Noor heeft een ge
sloten karakter en laat zich niet gemnkf
kelijk uit tegenover vreemden. Ook o\ei
zijn sympathieën en antipathieën blij
men in het onzekere verkeeren. Het voH
schijnt zijn plichten als neutraal ernst
op te vatten en onthoudt zich er in dei
regel van. openlijk partij te kiezen
nf tegen Dultwchland of de geallieerden
Of zourlen zij werkelijk voor beide
onverschillig zijn? juf
|ruk
WELKOM. VREEMDELINO!
Om In het land te worden toegelatenl^raI
moet men eert Noorvh visum In zijn paif**-
hebben. Dit staat echter geen langer vrr-R*1®
Wijf toe dan vier en twintig uur, heW
geen zeker niet bovenmatig lang kan
wv>rdon genoemd. Na verloop van dezenT
koyten tijd moot men het Jand dus weder
veriaten. of bij de politje een aanvr
indienen tot verlenging. Zoo«lra men
op N'oorschen bodem zet. onverschillig
men per schip, vliegtuig of trein aa
komt. krijgt elke reeuxleling een lan
vragenlijst, die hij nauwkeurig moet I
vnlbm. Bij de vreemdelingenpolitie wo
hem dan opnieuw een „verhoor" af gene
men. Ja. zoo eenvoudig gaat, het tegen
wnordlg niet. een bezoek 'e brengen aan
het Mnd «lei fjorden en sardines in oitjfoli«
Van olijfolie gesproken de sardine induJ
strie r.\' er ernstig over moeten denkende
om olijfolie te vervangen door let» anders,)
want de Importeurs van dit artikel kla*l
gen er over. dat de olie, die zij natuurliikl
uit /uidelifke binden moet-n betrekken, jj
veelal bit het Engele onderzoek In b^
slag wordt genomen. om«iat ze wel een*
zou kunnen worden doorgevoerd naar^,'
Dultsrhland* Zoo staat het te vreezen. dat t
men hier binnenkort, naast den kolen- j,.
nood. ook nog een sardientjes in olijfolie- L
nood zal krijgen Dy;
