FINLAND, maar
Het gasmasker reeds
honderd jaar oud
Bracht Kerstrede berouw?
Te
Brederode wil naar
jWEETEyrsj
Pech achtervolgt onzen oorlogscorrespondent!
In de romans is een journalist er
altijd „juist bij". Hoe het een kran
tenman (en waarlijk niet de eerste
de beste!) kan tegenloopen vertelt
onze medewerker J. K. Brederode.
Hij popelt om naar Finland te ver
trekken, maar... kan niet uit Chi
na wegkomen. Het Westfront is
hem te tam. Daar mag de oorlogs
correspondent alleen zien wat de
generaals willen, zegt hij. Wellicht
heeft onze ervaren medewerker in
middels een weg gevonden, om tóch
van het land dej langstaarten naar
dat der witte mantels te komen.
Laat ons het beste er van hopenl
Shanghai, 6 December.
Oorlog van het Poolgebied tot in de tropi
sche zone. van Petsamo, de Finsche stad
vele honderden kilometers boven den Pool
cirkel, tot Pakhoi, de Zuid-Chineesche stad
beneden den Kreeft-keerkring, dus in tro
pisch gebied. In één opzicht is de aarde
thans vreedzamer dan in 1914. Op het zui
delijk halfrond, wordt thans niet gevochten,
wat in 1914 wél het geval was. Toen woedde
de oorlog ook ten zuiden van den evenaar,
namelijk in Duitse li-Zuid-West-Afrika, en
eveneens in het Poolgebied, waar aan de
Moermankust toen Duitsche onderzeeërs
heel wat schepen op weg naar Archangel
de Russische haven aan de Witte Zee, tot
zinken brachten. Met eigen oogen heb ik in
1915 vele dier getorpedeerde vaartuigen als
.wrakken op de Moerman-kust zien liggen....
Als oud-oorlogscorrespondent, die drie
oorlogen achter den rug heeft, zit ik in het
verre Shanghai wel buitengewoon ongunstig.
Als vele anderen, waaronder groote koppen,
had ik dit jaar geen oorlog meer verwacht
toen eenmaal de zomer ten einde liep. Een
oorlog begint men op het noordelijk halfrond
in Juli of begin Augustus en toen eenmaal
September naderde, geloofde ik niet meer
aan een oorlog voor dit jaar. Op een groo-
ten oorlog heeft men ook in Duitschland
niet gerekend voor dit jaar. Duitschland
zou Polen onder den voet loopen en Frank
rijk en Engeland zouden zich bepalen tot
protesten, zoo meende men te Beiïijn. Het
liep anders en dadelijk nadat de eerste scho
ten in Polen gevallen waren, stelde ik aan
de directie van dit blad voor me naar Polen
te laten vertrekken. In hoogstens twee we
ken zou ik op het gevechtsterrein in Polen
kunnen zijn indien ik de reis maakte per
trans-Siberischen spoorweg. Per luchtpost
zond ik een uitvoerig „plan de campagne"
wat me mogelijk was. daar ik Polen (en de
Baltische landen) reeds van vroegere reizen
ken. Per luchtpost zou mijn blief binnen
twee weken in banden der directie zijn en
binnen vier weken kon ik antwoord (en
geld) hebben.
Dadelijk na het uitbreken der
vijandelijkheden ging de luchtpost
echter veel trager, terwijl de gebeur
tenissen een duizelingwekkend snel
verloop namen. En nog voordat ik
antwoord had bekomen, greep ook
Rusland in den strijd tegen Polen in.
Een reis per trans-Siberisohen
spoorweg door Rusland naar Polen
was onmogelijk geworden. Boven
dien maakte het ingrijpen van Rus
land een einde aan den Poolschen
tegenstand. Mijn Poolsch plan was
in duigen gevallen.
Rusland begon zijn actie tegen de Balti
sche staten, Estonia. Latvia en Litauen. die
spoedig voor de Russische eischen het hoofd
bogen. Finland, dat ik eveneens van her
haald verblijf leen, zou tegenover Rusland
zoo meegaand niet zijn. Daarvan was ik
overtuigd en zoodra Rusland zijn eischen
tegenover Finland begon te stellen, maakte
ik een Finsch plan op. Voor de lente zou
Rusland zeker niet tot een militair optreden
overgaan zoo meende ik. De winters zijn
namelijk in Finland zeer streng en zeer
sneeuw rijk. De Finsche Golf vriest meestal
in de tweede helft van December *of de eer
ste helft van Januari dicht., zooals ik uit
ervaring wist. De Russische vlootbasis,
Kroonstad, is dan door het ijs van de rest der
wereld afgesloten tot einde April, vaak ook
tot begin Mei. Weliswaar had Rusland voor
zijn oorlogsvloot de beschikking gekregen
over Baltisch-Poort (een voorhaven van Re-
val. Tallina), Windau en Libau, waarvan de
twee laatstgenoemden nooit, eerstgenoemde
bijna nooit, door het ijs worden versperd,
maar deze havens kunnen dienen als „steun
punten" voor de Russische oorlogsvloot,
niet als „bases", daar hiertoe de noodige
inrichtingen, o.a. de noodige groote wei-ven,
ontbreken.
Weer een nieuw plan.
Ik ontwierp een nieuw plan: Helsingfors,
Helsinki, zou mijn nieuw reisdoel zijn. Per
trans-Siberischen spoorweg zou ik de reis
kunnen maken in goed twaalf dagen: van
Shanghai per schip naar Dairen, vandaar
per trein over Moekden naar de Russische
grens, langs het Baikal-meer naar Moskou
en Peteisburg en'van Potersburg, thans Le
ningrad geheeten, naar Helsinki. Indien
daarvoor geen verschillende visa noodig
waren, had ik reeds in den trein gezeten,
wat echter niet in mijn voordeel zou zijn
geweest.
Rusland geeft geen visum.
Het moeilijkst te verkrijgen visum is, dat
voor Rusland. Er bevindt zich in China
geen enkele autoriteit, die dit visum kan
verstrekken. Een Russisch reisbureau kan
het evenwel aanvragen. Dit zou weken du
ren, zoo vertelde men mij. Maar.... ik meen
de tijd te hebben, immers ik verwachtte het
uitbreken der vijandelijkheden niet voor de
lente. Echter, het zekere voor het onzekere
kiezenid besloot ik na rijp beraad het visum
in Muskou telegrafisch te laten aanvragen,
waarvoor een zeker bedrag moest worden
gestort: Juist was ik met dit bedrag onder
weg naar het Russische reisbureau, toen de
berichten kwamen over het nitbreken dier
vijandelijkheden aan de Finsch-Russische
grens. Door het uitbreken dier vijandelijk
heden was natuurlijk het spoorwegverkeer
tusschen Rusland en Finland tot stilstand
gekomen. En ook: op een doorreis visum door
Rusland voor een reis met bestemming naar
Finland behoefde ik niet meer te rekenen.
De weg naar Finland was me dus ook ver
sperd.
De lezer zal zich afvragen, waarom ik naar
Polen en Finland wilde en niet naar het
westfront, waar Engelschen en Franschen
staan tegenover de Duitschers. De verklaring
ligt voor de hand: in Polen was het, in Fin
land is het een bewegingsoorlog, aan het
westfront is het een stellingoorlog en bij
een stellingoorlog is er voor journalisten
naar ik uit ervaring uit den vorigen grooten
oorlog weet, niets of heel weinig te beleven.
Een stellingoorlog is zooiets als een groot
industrie, met dit verschil dat er niets ge
maakt, alleen verweest wordt. Als men ten
slotte bij een stellingoorlog bij een der fron
ten als oorlogscorrespondent wordt toege
laten, blijft men als regel vele tientallen
kilometeRs achter het gevechtsfront onder.de
hoede van vriendelijke stafofficieren. Een
enkele niaal mag men onder goed geleide
op een zeer rustig oogenblik eens een ex
cursie maken naar een der voorste stellin
gen, maar dit is zeldzaam.
Eten, maar geen vechten zien.
Voor de rest wordt men nu en dan eens
uitgenoodigd met vele stafofficieren, gene
raals en kolonels, vele kilometers van de ge
vechtslinie, tezamen te eten, wat zeer eer
vol is voor den journalist, maar buitenge
woon weinig belangwekkend voor de lezers,
om wie het tenslotte toch gaat.
Wat men den oorlogscorrespondent laat
zien van den oorlog is alleen, wat de gene
raals willen laten zien. Het element der ver
rassing is voor den Journalist volkomen uit-
gesloten en feitelijk wordt hij een instrument
der propaganda.
Uiterst zorgzaam is men voor de veilig
heid der oorlogscorrespondenten. Zooals mij
in 1916 een Russische generaal eens zeide,
toen ik den wensoh te kermen gaf een be
schoten Russische stelling te bezoeken:
„Neen, dat is onmogelijk. Als ik aan het
front sneuvel, heb ik mijn plicht gedaan. Als
u sneuvelt hebt u uw plicht niet gedaan,
want uw plicht is na terugkeer van het front
te schrijven. En in de stelling, die u wilt
bezoeken, gaat bet thans te warm toe om
er een oorlogscorrespondent aan te wagen."
Bij een bewegingsoorlog is het
werk van den oorlogscorrespondent
anders, vol verrassingen, ook aan
merkelijk gevaarlijker, maar tevens
belangwekkender, ook voor de le
zers. Alles is er niet geoixlend en
geregeld als in een fabriek. Elke
dag, elk uur kan onverwachte ge
beurtenissen brengen: een bombar
dement, een plotselingen aanval,
een haastige terugtocht of een
snellen opmarsch. Ook heeft de ge
nerale staf bij een bewegingsoorlog
de oorlogscorrespondenten niet
steeds zoo stevig in handen als bij
een stellingoorlog. De oorlogscorres
pondenten behouden eigen initiatief,
wat echter in sterke mate van den
moed en den ondernemingsgeest
der correspondenten afhangt.
Ook in China, dat onmetelijke land, wordt
thans weder gevochten, in het zuiden, nabij
de grens van Tonking, maardat ge
vechtsterrein is vanaf Shanghai bijna even
moeilijk te bereiken als het Finsche ge
vechtsterrein. De afstand van Shanghai
naar het gebied, waar Chineezen en Japan
ners thans slag leveren, bedraagt hemels
breed bijna tweeduizend kilometers en ver
bindingsmiddelen daarheen bestaan zoo-goed
als niet. Wie er veldslagen wint is feitelijk
van ondergeschikte beteekenis. De oorlog
hier duurt voort en de ergste vijand der Ja
panners zijn er de onmetelijke afstanden en
de onmetelijke ruimte.
J. K. BREDERODE.
GEPARFUMEERDE GASMASKERS IN DE
16DE EEUW.
OP 22 APRIL 1915 HAD BIJ YPEREN
DE EERSTE GASAANVAL PLAATS.
Gas het meest afschuwwekkende
en onmenschelijke wapen van den 20-
eeuwschen oorlog. Ieder weldenkend
mensch wordt nog altijd bevangen
door een gevoel van vrees en afgrij
zen, wanneer hij iets leest over een
gasoorlog. Gelukkig heeft de weten
schappelijke wereld, die de verschil
lende gassoorten uitvond, ook be
schermingsmiddelen nitgevonden te
gen de doodende gasaanvallen.
Men is algemeen van meening, dat het gas
masker een uitvinding is van den voorlaat-
slen oorlog. Doch dit is niet geheel en al
waar. Zoo hebben bijvoorbeeld Engelsche ge
neeskundigen uit de 16de eeuw reeds het idéé
gehad, het inademen van schadelijke vergif
ten te verhinderen door een kunstmatigen
neus en een daarbij behoorende sluiting voor
den mond. Zulke neuzen werden bij epide
mieën algemeen gebruikt, daar men meende,
dat de ziekte door de lucht verspreid werd
en door de ademhalingsorganen in het
lichaam kwamen (dit is inderdaad o.a. het
geval bij influenza). Daar men echter niet
alle ziektekiemen kende, beperkte men zich
ertoe, ze te verjagen door middel van sterk
geurende plant-extracten. Men ging namelijk
van de primitieve veronderstelling uit, dat
de geur van planten immuniseerend werkte.
De apparaten werden dus geparfumeerd! In
de kunstmatige neuzen stopte men een in
plantenextract gedoopte prop; maar het ge
volg daarvan was, dat het ademen zelf bijna
geheel onmogelijk werd!
Zooals op platen uit dien tijd te zien is, za
gen de menschen, die zoo'n primitief „gas
masker" droegen, eruit alsof zij met een val-
schen neus op naar een Carnaval gingen.
1840....
Het eerste masker, dat werkelijk ge
bruikt werd tegen de inwerking van
vergiftige gassen zou volgens de
Belgische pers omstreeks het jaar
1840 door een Belgischen mijnarbei
der zijn uitgevonden. Dit gasmasker
diende namelijk ter bescherming te
gen de gevaarlijke gassen, aan wel
ker vernietigende werking de mijn
werkers zoo dikwijls waren blootge
steld in vroeger jaren, toen de venti
latie nog zoo uiterst gebrekkig was in
de mijnen.
Het toenmalige gasmasker bestond
uit een lederen omhulsel, dat het ge-
heele hoofd bedekte, en aan de hals
door riemen en watteering bijna
luchtdicht kon worden afgesloten.
Twee ronde kijkgaten, die door glas
of mika gesloten waren, maakten den
drager het zien mogelijk. De adem
haling geschiedde door middel van
een soort slurf, welke aan het eind
was afgesloten door een stuk grove
wollen stof, en een vochtige spons be
vatte. De spons moest de giftige gas
sen absorbeeren, terwijl de wollen
stof daarentegen grovere bestanddee-
len, zooals roet, of kolen- of steen
gruis tegen moest houden.
Deze voorlooper van het woderne gasmas
ker moet vooral zeer goede diensten hebben
bewezen in gevallen van rookontwikkeling.
De eerste gasaanval.
Wanneer wij het gebruik van zwaveldam
pen in de middeleeuwen tegen voor de
wapens van dien tijd onbereikbare vijanden
het bekende Grieksche vuur en enkele
incidenteele, waarschijnlijk als proef bedoel
de gasbeschietingen door de Duitschers in
'15 met traansgasprojectielen buien beschou
wing laten, dan kan men van den eersten
werkclijken gasaanval spreken op 22 April
1915.
Wij zouden het liefst deze zwarte bladzijde
uit de geschiedenis der menschheid geheel
negeeren en onbesproken laten, ware het
niet, dat het helaas niet is gebleven bij deze
eene gasaanval, integendeel: hij gaf de stoot
tot vele anderen.
Over een front van 6 kilomter, waren
in de voorste Duitsche loopgraaf on
geveer 6000 gasflesschen ingegraven,
gevuld met chloorgas; om 6 uur
!s morgens werden tegelijkertijd alle
ventielen geopend en wind en
weer meewerkend, drong een zware
ondoorzichtige grauwwitte wolk van
600—900 M. diepte, in de Engelsche
stelling, den totaal verrasten, onbe-
schermden verdediger in een doode-
lijke concentratie plaatsend, die hem
enorme verliezen toebracht.
Vanaf dat moment hebben beide partijen
zich toen op den gasoorlog toegelegd. Een
nieuw element in den gasoorlog bracht Frank
rijk op 21 Februari '16 bij Verdun met het
verschieten van fosgeen-projectielen; dit wa-
Rost van Tonningen
klaagt aan
Eisch tegen Prof. Telders we
gens beleediging van den N.S.B.
voorman.
Voor de vijfde kamer der arr. rechtbank
te Amsterdam, gepresideerd door mr. J.
Dons, stond gisteren terecht prof. Mr. B. M.
Telders wegens smaad, gepleegd in een ar
tikel in „De Gids" in Maart jl. In dit arti
kel, getiteld „Het pleit van dwang en vrij
heid beslecht" besprak prof. Telders de ge
beurtenissen in Tsjeoho-Slowakije. Er staat
o.m. in: -
„Hacha en Chvalkowski zullen in de ge
schiedenis te boek blijven staan als de ab
jecte verraders van hun volk"
Een stuk verder in het artikel staat:
„Wanneer de overweldiging van
een volk, dat door alle eeuwen van
verdrukking heen zijn nationaal be
sef beeft weten te bewaren, zoo ver
loopt, dan is er voor ons alle reden
onszelf af te vragen, wat er bij ons
in een soortgelijk geval zou geschie
den. Dat de Haohas en Ohvalkovskis
ook ten onzent niet zullen ontbreken,
dat weten wij helaas maar al te
goed. Zij zijn er al of zij nu Rost
van Tonningen of van Rappard hee-
ten, dan wel anders en al hebben
zij het goddank nog niet tot
een verantwoordelijken post ge
bracht, wat niet is zou kunnen ko
men".
Dit is slechts een deel uit het artikel, dat
ten laste is gelegd.
Mr. ,M. Rost van Tonningen diende naar
aanleiding van het artikel een klacht tegen
den schrijver in.
Verdachte gaf te kennen, dat hij geen op
zet tot beleedigen had gehad en slechts be
doeld had dat ook in ons land nog men
schen waren, bereid om den rol van Hacha
te spelen.
Mr. Rost van Tonningen vond speciaal de
vergelijking met van Rappard beleedigend.
De officier eischte f300.boete.
De verdediger, Mr. N. J. C. M. Kappeyne
van de Coppello voerde in zijn uitvoerig plei
dooi aan, dat de heer Rost van Tonningen
zich niet beleedigd kan hebben gevoeld door
een vergelijking met politieke figuren, die
volgens zijn dagblad een rol hebben gespeeld,
die hij volkomen juist achtte.
Vervolgens gaf pl. eenige voorbeelden van
recente meeningen omtrent het optreden der
N.S.B.-pers, bijv. de rede van den minister
van justitie bij de begrooting, waarbij deze
de houding van Volk en Vaderland „bijna
landverraderlijk" noemde.
Vonnis 18 Januari.
Nederland betuigt Turkije
deelneming
In verband met de aardbevings
ramp.
Naar wij vernemen heeft minister van
Kleffens namens de Nederlandsche regee
ring en het Nederlandsche volk bij den
Turkschen gezant schriftelijk zijn deelne
ming betuigd in verband met de ernstige
aardbeving, die Turkije getroffen heeft.
ren zuivere gas-projectielen, die geenerlei
scherfwerking konden produceeren. Op hun
beurt leden de Duitschers, onbeschermd als
zij waren tegen dit nieuwe gas, groote ver
liezen.
Het mosterdgas.
De uitvindingen van verschillende soorten
verstikkende gassen volgden elkaar toen snel
op. Tenslotte kwam het meest werkdagige en
meesjt gevreesde gas, het mosterdgas, voor
het eerst op 12-13 Juli 1917 op het gevechts-
veld; de Duitschers gebruikten het, weder-
ojn bij Yperen, om door een nachtelijke be
schieting van de Engelsche posities, een te
gen den volgenden mórgen verwachten groo
ten aanval, in de kiem te smoren.
Beschermingsmiddelen.
Gelijken tred met de uitvinding van nieu
we verstikkende gassen hield echter gelukkig
de uitvinding van beschermingsmiddelen er
tegen. Tot de individueele bescherming re
kent men: het gebruik van een gasmasker,
het gebruik van zuurstoftoestellen, het ge
bruik van tegen mosterdgas beschermende
kleeding, en voorzorgsmaatregelen bij verblijf
in of door trekken van met dit of andere
blaartrekkende gassen besmet terrein.
In den wereldoorlog van 1914—1918 reeds
zagen wij, dat de uitvinding van een nieuw
soort gas bij een der partijen, oogenblikkelijk
een verbetering der gasmaskers bij de andere
partij tengevolge had. De gasmaskers van
den laatsten tijd gelijken dan ook alleen nog
maar uiterlijk op „gasmaskers", welke in de
19e eeuw in enkele mijnen werden gebruikt.
Wat het gevaar betreft van een gas
aanval op de burgerbevolking van
een stad dit is veel geringer dan
men algemeen denkt. Ten eerste zijn
hier enorme hoeveelheden gas voor
noodig, terwijl de burgers zich vrij
gemakkelijk in veiligheid kannen
brengen in de bovenste verdiepingen
der huizen, wanneer vensters en
deuren goed afgesloten kannen wor
den.
i Ik kreeg mede-
j lijden met den j
i Schotschen ter- i
i rier.
Prinselijk Paar bindt
de ijzers onder!
Loosdrecht trekt!.
Gistermiddag om ongeveer twee uur ver
schenen bij het „Plas'huis" te Loosdrecht,
met klein gevolg op het ijs, H.ILK.K.H.H.
Prinses Juliana en Prins Bernhard.
De Prinses was gekleed in bruin lede
ren jasje en hoed en de Prins was in kapi
teinsuniform.
Nadat de schaatsen waren aangebonden,
begaven zij zich onder het zeer talrijke
publiek. Zij reden tezamen en ook wel af
zonderlijk. De Prins en de Prinses hebben
eenige uren op het ijs doorgebracht.
Het schitterende weeF-had zeer veel
schaatsenrijders en ijszeiiers op de bevro
ren plassen bijeengebracht. Eergisteren
had de Prinses reeds alleen op de plassen
geschaatst.
Gerechtshof gelooft den recidivist-
insluiper niet.
INBRAAK OM EEN GULDEN
VOOR DE BlOSCOOPl
„Ik wilde zoo graag mot mijn vrouw naar
de bioscoop. Ik had geen cent en ben toen
voor de verleiding bezweken..." Aldus
sprak een nog jonge recidivist, die reeds
tien jaar van zijn leven in de gevangenis
doorbracht en thans bekend heeft te heb
ben willen insluipen in een woning in de
Vaar (straat te Aster dam. Voor de recht
bank bad hij ontkend, maar op tweeden
Kerstdag had hij in zijn cel tegenover een
gevangenispredikant een volledige beken»
ten is afgelegd en veel berouw getoond.
En nu stond hij gisteren in hooger beroep
toor het Hof terecht, maar de procuruer-
generaal mr. Versteegh geloofde niets van
al dat berouw en de president mr. Jolles al
evenmin. Hij zeide althans: een dag tevo
ren had u het dossier van uw strafzaak
nog eens ter inzage gehad en u was zeker
tot de conclusie gekomen, dat ontkennen
niet meer kon haten.
Pas had verd. een straf van vier jaar
uitgezeten en weer gaat hij er met zijn val-
sche sleutels cü inbrekerswerktuigen op
uit...
Hij was door zijn straf dus weinig ver
beterd en ook thans geloof ik niet veel van
zijn innerlijk berouw, zei mr. Versteegh. De
verleiding, die zijn oude beroep op hem uit
oefende was hein te sterk geworden en op
verbetering op dit punt mogen we niet re
kenen. Op deze gronden eischte spr. beves
tiging van het vonnis van den rechtbank
3 jaar gevangenisstraf.
De verdediger mr. L. J. Frankenhuis be
pleitte clementie. Bij een deels voorwaar
delijke veroordceling met een streng toe
zicht kan er mischien nog iets van verd. re
recht komen.
Bij het laatste woord hield verd. vol, dat
het hem alleen maar te doen was geweest
om een gulden voor de bioscoop. Ja, zeide
de president, hier is een looper uw „huis"
sleutel" zeker, een tang... zeker, om uw
fiets temaken, een zaklantaarn, omdat het
op uw trap zoo donker is en handschoenen
omdat uw koude handen had. Dat is het
instrumentarium, dat bij uw arrestatie op
u werd gevonden. Geen wonder, dat ik wei
nig vertrouwen in uw berouw en goede
voornemens heb.
Arrest 18 Jan.
Keesje de Ruyter mag
demonstreeren
Biljartwonder voor kijkgraag pu
bliek behouden
Keesje de Ruyter, het 14-jarige biljart-
wonder, zal voorloopig zijn kunsten op het
groene laken voor zijn bewonderaars mo
gen blijven demonstreeren.
Het vorige jaar is tegen het optreden
van dezen jeugdigen speler in het open
baar, van hoogerhand bezwaar gemaakt,
omdat men er een overtreding van de Ar
beidswet in zag. Toen Keesje dan ook in
een hotel te Alphen a. d. Rijn een demon
stratie gaf, greep de Arbeidsinspectie in, er
werd tegen de eigenaresse van het hotel
proces-verbaal opgemaakt.
Tot in hoogste instantie is de zaak uitge
vochten en tenslotte heeft nu de Hooge
Raad uitgemaakt, dat 't biljartwonder ook
s avonds na acht uur zal mogen optreden.
Been afgekneld
Noodlottig scheepsongevaL
Gistermorgen om elf uur is aan boord
van het binnenschip „Hillegonda" liggende
in de Rijnhaven te Rotterdam, een ernstig
ongeval geschied. Bij het verhalen van het
schip raakte de 37-jarige schippersknecht
P. H. van den Berg uit Rotterdam bekneld
tusschen een staaldraad en de boeiing van
het schip, waardoor hem het linkerbeen
werd afgekneld. Per politieboot is de man
naar het bureau Parkkade vervoerd. Van
hier werd hij per auto van den G.G.D. naar
het ziekenhuis aan de Coolsingel gebracht,
waar hij in zorgwekkenden toestand is op
genomen.
Communisten in Zweden actief?
Uitgebreide spionnage-organisatiè
ten gunste van Rusland?
De voorzitter van het Finsche comité in
Zweden, prof. Winhlom, heeft de felle be
schuldiging uitgesproken tegen de Zwecdsche
communisten, een intensieve Sovjetpropa
ganda te voeren in Noord-Zweden. Deze be
schuldiging is bevestigd door een hoogge
plaatste Zweedsche politie-autoriteit, die ver
klaarde, dat de geheele communistische par
tij, die in Noord-Zweden opereert, slechts een
uitgebreide spionnage-organisatie ten gunste
van Rusland is. Volgens rapporten der politie
hebben de Zweedsche communisten Moskou
in kennis gesteld van alle transporten, die
voor Finland waren bestemd.