T ARZAN en de
Molotof
vuren van Tohr
Radioprogramma
000
Revolutionnair,
bureaucraat en
voortreffelijk huisvader
Stalin's rechterhand en hoe hij dit werd.
Molotof, de Kussische .Premier", is
een van 's wereld's thans meest op den
voorgrond tredende politieke persoonlijk
heden, Sedert ongeveer een jaar staat
deze figuur in het volle schijnsel der pu
bliciteit, maar het is merkwaardig hoe
weing men van dezen Sowjet-leider fei
telijk weet, In de „Groene Amsterdam
mer" van deze week vonden wfl een
artikel van de hand van G. E. R. Gedye,
waarin wjj enkele interessante biografi
sche bijzonderheden lazen, en dat wij
hieronder opnemen.
Wyacheslaf Michailowitsj Molotof, voor
zitter van den Raad van Volkscommissaris-
jen en volkscommissaris van Buitenlandsche
Zaken, heeft de wereld in den laatsten tijd de
grootste politieke sensaties bereid. Hij was
het, die de wereld, als eerste, uitleg gaf van
de nieuwe politiek van de Sowjet-Unie ten
opzichte van Duitschlhnd,
Hij was het ook, dien de taak werd opge
dragen om over de radio op Zondag 17 Sep
tember mede te deelen, dat het Roode Leger
de Poolsche grens was overgetrokken.
Hoe stelt het buitenland zich den auctor in
tellectualis van deze redevoeringen, en de
manier waarop ze uitgesproken worden, voor?
Waarschijnlijk veel theatraler dan de feiten
rechtvaardigen. Schrijver dezes was bij alle
belangrijk redevoeringen van Molotof aan
wezig. Hij heeft er sterke indrukken bij op-
jedaan.
In de groote witte zaal van den Oppersten
Sowjet, in het Kremlin met haar verblindende
verlichting of op het roodgedrapeerde tooneel
van het Bolsjoi-Theater maakt een onaanzien
lijk figuur zich dan los uit de groep aanwe
zigen, loopt met afgemeten passen, met licht
gebogen schouders en gebogen hoofd naar
iet spreekgestoelte.
Luid applaus begroet hem wanneer hij
methodisch zijn rede recht legt en zorgvuldig
zijn bril opzet, om daarna met een toonlooze
«tem, zonder eenige emotie te lezen.
Maar het applaus is zeker niet mechanisch
- het klinkt warm.
Het is een persoonlijk eerbewijs aan hem
als revolutionair, aan zijn ernst en zijn onbe
perkte aanhankelijkheid aan Stalin.
Want deze schijnbaar ordelievende
ambtenaar, wiens gelaatsuitdrukking niet
verandert tydens het lezen van zyn rede,
noch in een glimlach of een fronsen, noch
in een teeken van waardeering voor het
applaus, dat herhaaldelijk zjjn rede on
derbreekt, en die geduldig wacht tot het
applaus uitsterft om daarna zjjn mono
tone redevoering te hervatten, heeft ge
vangenis, verbanning en samenzweringen
gekend. Hy heeft een consequent revolu
tionair verleden, wat hem het recht op
applaus van de Sowjet-Unie geeft.
Molotof is een typische Russische-intellec-
tueele socialist uit arbeiderskringen.
Zooals zoovele andere Sowjet-leiders heeft
ook hij, gedwongen door illegale activiteit
tijdens het bewind van den Tsaar verschil
lende pseudoniemen aangenomen. Zijn ware
naam was Scriabin. Hij werd in 1890 geboren
als één van de talryke broers, die allen hun
volgzamen arbeidersvader aanstoot gaven
door hun socialistische denkbeelden, en die,
nauwelijks van school, zich in den stryd tegen
het Tsarisme aansloten bij hen, die heden ten
dage bekend zijn als de „Oude Bolsjewieken".
De Jonge Scriabin studeerde in Kazan, en
FEUILLETON
ten foddeylijke
29.
door
MONICA HART
HOOFDSTUK XXII.
Weerzien.
werd lid van de bolsjewistische-revolutlonaire
partij op 16-jarigen leeftyd.
Hij maakte op 19-jarigen leeftyd voor het
eerst kennis met Tsaristische gevangenissen,
toen hij met andere plaatselijke bolsjewisten
gearresteerd werd.
Na zijn ontslag uit de gevangenis werd hij
spoedig weer gearresteerd en verbannen naar
de provincie Wologda. Hier zette hij zijn re
volutionaire werk voort. Langzamerhand ging
hij van theorie naar praktijk over, en werd
een actief agitator onder de spoorwegmen-
schen.
Deze ondergrondsche activiteit werd han
dig en in 't verborgen uitgevoerd, en in de
veronderstelling dat hijvan zijn revolutio
naire denkbeelden afstand had gedaan, werd
Molotof toegestaan om uit zijn verbanning
terug te keeren en zich in te schrijven bij het
Polytechnicum te St. Petersburg.
Alhoewel hij daar hard studeerde, liet hij
zijn revolutionaire ideeën niet in de steek.
Hij had een werkzaam aandeel in de orga
nisatie van een vereenigd comité van studen
ten van de verschillende universiteiten, die
behoorden tot de Bolsjewistische afdeeling
van de oude Sociaal-Democratische Party.
Opnieuw werd de aandacht van de Ochrana,
de tsaristische geheime politie, op hem ge
vestigd. Om aan een arrestatie te ontsnap
pen werd hij in 1913 gedwongen, „illegaal" te
worden en belandde zoodoende onder pseudo
niem in de onderwereld van samenzweringen
in het oude Rusland.
Molotof werd aldus een goed te gebruiken
en, van het standpunt van de Bolsjewisten
uit, door en door orthodox lid van deze
wereld.
In 1914 zette de jonge Mololof zyn onder-
grondsch werk in Moscou voort, maar hier
aan werd door een arrestatie spoedig een
einde gemaakt. Opnieuw werd hij verbannen,
ditmaal naar Irkoetsk in Siberië. Een jaar
Baadt met
\udta>
Het nieuws, eerst van Halfont' redding en
later van zijn terugkeer bereikte de boerderij
van de Bicksted's byna even snel als het op
(Halfont" aankwam.
Even voor de vermiste .thuis verwacht werd,
rei Paul, onderzoekend: Zullen we hier
blijven
- Natuurlijk, had Agnes rustig geant
woord. Ik zie geen reden, waarom we dat
niet zouden.
- Nu, het doet mij plezier dat te hooren,
was het wederwoord.
Agnes was voor zichzelf tot de conclusie
gekomen, dat het gevoel van een jaar geleden
totaal uitgesleten was. En als het op stuk van
zaken niet zou blijken zoo te zijn, wel, dan
zou ze er tegen vechten en dat kon
je niet doen, als je wegliep. Ze had zich
de mogelijkheid, dat Halfónt dood was, erg
aangetrokken; er was weer even een opvlam
ming van haar gevoel voor hem gekomen, dat
echter door het bericht van zijn behoud weer
gedoofd was.
Ze hoefden elkaar niet te ontmoeten. Het
was niet zeer waarschijnlijk, dat hij haar zou
opzoeken en dan zou het heusch nite zoo moei
lijk zijn hem uit den weg te blijven. In elk
geval zag zij niet in waarom zy hun plannen
voor dezen zomer zouden opgeven. Het zou
niet gemakkelijk zijn nu nog andere te maken
en Paul zou het verschrikkelijk vinden. Het
zou hem in zijn werk storen. Neen, zij zag
werkelijk geen reden, waar om zy hier van
daan zou gaan.
Halfont is weer terug, Agnes, zei Paul,
toen hij op een avond binnenkwam. Ik ben
hem op den weg van het station tegengeko
men, maar ik geloof niet, dat hy mij zag. Ik
dacht er eerst nog over hem aan te roeren, hy
Koolzuurhoudend badzout van
Boekelo.
Badzo toovert de zee in Uw badkamer
èn haar gezonde uitwerking! Zoo'n
zilt bad prikkelt de huid en activeert de
bloedsomloop.
Héérlijk, die dennengeur van zoo'n sterk
koolzuurhoudend gezoifdheidsbad!
Badzo-baden zijn een weldaad voor hen
die verkouden zijn, last hebben van
rheumatiek, of hinder ondervinden van
koude voeten of wintervoeten.
1 K.G. pakken voor voetbaden: 20 ct.
Voordeeliger en tevens voor kuipbaden:
3 K.G. pakken voor 43 ct.
Verkrijgbaar bij Apothekers en erkende Drogisten
N.V. KON. NED. ZOUTINDUSTRIE BOEKELO
MOLOTOF.
later ontsnapte hy en ging naar Kazan, de
plaats waar hy zijn eerste revolutionaire ac
tiviteit ontplooid had. Tegen het einde van
1916 keerde hy naar Petersburg terug en
weer dook hij in de onderwereld van de hoofd
stad onder.
Hij werd door zijn langdurig werk voor de
party beloond met een plaats in het „Rus
sisch Bureau van het Centrale Comité".
Hier trof de Februari-revolutie, die tot het
Kerenski-regime leidde, hem aan.
Lid geworden van het uitvoerden Comité
vande Petersburgsche Sowjet, nam Molotof
bij het uitbreken van de October-revolutie, die
tenslotte alle macht aan de Sowjets en de
Bolsjewieken bracht, deel aan het „Militaife
Revolutionaire Comité" en werd belast met
de leiding van de actie onder de soldaten.
Jarenlang verrichtte hy, niettegenstaande
hij een van de dertig of veertig vooraan
staande Bolsjewieken was, naar verhouding
ondergeschikt werk, en het was onwaarschijn
lijk dat hij zich als een vooraanstaande figuur
zou ontpoppen.
In de gewone administratieve betrekkingen
bewees hij echter een van de hardste werkers
van een buitengewoon hardwerkend personeel
te zijn.
In 1920 werd hij deswege tot secretaris in
het „Centrale Comité van de Communistische
Partij" gekozen, de plaats die nu Stalin be
kleedt.
Maar deze hooge belooning voor zijn lang
durige toewijding aan het Bolsjewisme, was
van korten duur: Stalin onthief hem van
deze belangrijke post. In plaats dat Molotof
zich hiertegen verzette, nam hij zijn over
plaatsing kalm op en werd van dien dien tijd
af een nauwgezet en loyaal instrument van
Stalin's politiek. Zijn carrière was hiermede
gemaakt. Hij werd in 1924 één van de negen
leden van het almachtig Politbureau en in
1926 lid van het Presidium van de Komintern.
Door zich te wijden aan het partij-econo
misch werk werd hij op voorspraak van Sta
lin tot „premier" en in 1931 tot voorzitter
van den Raad van Volkscommissarissen be
noemd.
Deze Molotof nu, is een man, aan wien
geen legenden verbonden zyn, over wien geen
anecdotes verteld worden, iemand zonder een
element van romantiek, zooals Stalin, Kali-
nin, Worosjilof, Dimitrof en anderen.
Toch geniet hij binnen de Communistische
Partij de populairiteit die een loyaien, ver
trouwden dienaar van het gemeenschappe
lijk ideaal toekomt. Molotof is een door en
door orthodox beheerscher der gecompliceer
de marxistisch-economische wetenschap, een
toegewijd uitvoerder van den wil van Stalin
en van het Politbureau.
Hy is een absolute realist, uit wiens mond
men zelden het woord communisme zal hooren.
Molotof's persoonlijke liefhebberijen zyn
simpel. Zijn eenig zwak was, dat en
naar hij zelf erkent, slecht hij vi
ool speelde.
Hjj ls een voortreffelijk vader en een
voortreffeiyk echtgenoot.
Persoonlijker zaken zyn van hem niet te
vertellen.
ZATERDAG 13 JANUARI 1940.
Hilversum I. 1875 en 414.4 m.
VARA-uitzending. 10.0010.20 v.m. en
7.308.00 VPRO.
8.00 Berichten ANP, gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.20 Voor de arbeiders in de continubedrijven.
12.00 Gramofoonmuziek. (Om 12.45 Berich
ten ANP).
2.00 Esperanto-uitzending.
door Edgar Rice Burroughs
d'Arnot keek zyn vriend verwonderd aan,
terwijl deze nog eens rook. „Er is hier een
bron vlak bij," deelde Tarzan hem mede. De
Fransman lachte. „We zijn nu al zo dikwijls
samen de jungle ingetrokken, maar nog altijd
verbaas ik me over je mon arni (beteekent:
mijn vriend). Jij bent een echte jungle-de
tective. Je hebt de instincten van een bee
d'Arnot zweeg verschrikt, maar Tarzan
lachte vergenoegd. „Zeg het maar gerust
de instincten van een beest! Dat is zo. Door
myn geboorte ben ik een mens, door mijn op
voeding een dier. En als het me niet mogelijk
was met de dieren in hun eigen taal te spre
ken, dan had ik het hier zo lang niet uitge
houden, Paul." En alsof hij de woorden van
d'Arnout kracht wilde bijzetten, spanden de
geweldige zenuwen van Tarzan zich plotse
ling en hy herkende de bijzonderheden, die de
wind hem bracht. „Rook. Dat wil zeggen, dat
er mensen kampeeren bij de bron. Blanken,
want als het inboorlingen waren zou ik hun
reuk herkennen." Terwijl de twee mannen
2.20 Orgelspel.
2.303.00 Muzikale causerie met illustraties
door het VARA-orkest.
3.05 Reportage.
3.30 Zang en piano. v
3.45 Gramofoonmuziek.
4.30 Vragenbus.
4.50 Residentie-orkest en soliste.
5.30 Filmland.
5.4Ó Schaaknieuws.
5.45 Orgelduetten.
6.15 Frieschc uitzending.
6.45 Kinderleesclub.
7.00 VARA-Kalender.
7.05 Felicitaties.
7.10 Politiek radiojournaal.
7.30 Cyclus: „Hoe werkt de kerk?"
8.00 Herhaling SOS-berichten.
8.03 Berichten ANP.
8.15 Puzzle-uitzending,
8.30 Rosian-orkest en solist.
9,10 Toespraak: „Geallieerden en neutralen".
9.15 Radiotooneel.
9.30 Schaaknieuws.
9.35 Orgelspel.
9.55 VARA-Varia.
10.00 „En nu... Oké!"
11.00 Berichten ANP.
11.10 Schaaknieuws.
11.15 VARA-Harmonie-orkest.
11.4512.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum II. 301.5 m.
KRO-uitzcndlng.
8.00 Berichten ANP.
8.059.15 en 10.00 Gramofoonmuziek.
10.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek.
hnu tocht voortzetten, vingen de scherpe oren
van Tarzan plotseling het geluid op van twee
stemmen, die boven de gewone geluiden van
de jungle uitklonken. „Een leeuw en een
luipaard," zeihij grimmig. „Ze hebben de
lucht van een slachtoffer geroken waar
schijnlijk een menschelyke prooi tussen
ons en de bron.
zat in een rijtuig, maar ik heb het niet ge
daan.
Misschien wel zoo goed, zei zy onver
schillig. Paul keek haar eens opmerkzaam aan
en het deed hem genoegen te zien, dat die
onverschilligheid niet gemaakt was. En ze
leefden verder alsof er geen Halfond bestond!
Op een middag, toen ze zich voor een fiets
tochtje klaar maakten, hoorden zij stappen op
het pad voor het huis en even later werd er
geklopt. Agnes ging naar de deur en deed...
Halfont en zijn jongste zuster open.
Ze wist niet hoe zy zoo kalm kwam, maar
ze was het misschien wel omdat ze geen tyd
had gehad om na te denken. Maar als zij
uiterlijk kalm en rustig was, hy was het
nog veel meer. Het leek wel alsof zy elkaar
voor het eerst zagen.
Goeden dag, juffrouw Ingatrew, begon
Sybil. We hadden gehoord, dat u weer
hier in de buurt wonode en we waren allang
eens van plan geweest u op te zoeken, het
is gewoon of het gisteren was, dat u hier
vandaan gegaan is.
En terwijl Sybil doorratelde had Agnes
Halfont een hand gegeven ongedwongen,
maar ook niet met bijzondere hartelijkheid.
Op dat oogenblik kwam Paul die zich met de
fietsen beziggehouden had, de achterdeur
binnen.
Hallo, Halfont! Hoe gaat het er mee?
Ik dacht dat ik je, toen je aankwam op den
Stationsweg tegengekomen was, maar ik zou
er geen eed op willen doen. Juffrouw Halfont,
hoe maakt u het? Hier zijn we weer zooals
u ziet.
Terwijl er over koetjes en kalfjes gepraat
werd betrapte Agnes zich erop, dat zy den
weergekeerden reiziger heimelijk opnam.
Haar snelle opmerkingsgave en scherp ver
stand zeiden haar, dat er iets aan hem veran
derd was. Hij zag er uit of er sinds hij den
laatsten keer in deze kamer had gezeten, ze
ker zes jaren met de vreemdste ondervindin
gen over zijn hoofd gegaan waren. Hij zei wei
nig, ja, eigenlijk zei hij heelemaal niets, en .de
paar woorden, die hy sprak, gaven haar den
indruk, dat er aan zijn manier van spreken
iets "eranderd was. Het was duidelijk, dat hy
er niet naar verlangde de oude tijden weer te
doen herleven of op de een of andere manier
het gesprek op hem zelf te brengen. Ze
merkte echter ook, dat hij den gehee'.en tijd
aandachtig naar haar keek, en dat hy dit pro
beerde te verbergen. En den geheelen tyd
door hield zy zich bezig met de vraag, waar
om hij naar haar toe was gekomen.
U moet het daar zwaar te verantwoor
den gehad hebben, meneer Halfont, zei zy,
vriendelijker dan zij zelf vermoedde. En
wat moet u blij zijn, dat u weer thuis bent.
Ja, dat ben ik zeker, antwoordde hy;
het is hier heerlijk, ik had niet gedacht,
dat het zoo goed zou zyn.
Zyn woorden klonken zoo echt, dat het
Agnes verbaasde, daar zy heel goed wist. dat
Halfont nooit zoo erg met zijn tehuis en
familie ingenomen was geweest.
Midge, het poesje, was de kamer binnen
geslopen. Ze gaf, spinnend, kopjes tegen Hal
fonts beenen, maar hij nam geen notitie van
het dier. En vroeger had hij altyd zoo met
het poesje gespeeld. Ja hy was wel veranderd,
dacht Agnes.
Toen ze weg waren, zei Paul: Ik vind
het een gek begin, ik weet niet wat ik er van
denken moet; ik heb nog nooit iemand zóó
veranderd gezien, als Halfont. Het lykt wel
alsof hy door zijn avonturen zyn verstand een
beetje verloren heeft, zoo iets afwezigs heeft
hij over zich. En heb je opgemerkt, dat hy
zoowat niets zei; en als hy wat zei, scheen
hij niet eens zeker te zyn, of hy het zeggen
zou of niet? Nee, ik weet waarachtig niet.
wat ik er van denken moet.
HOOFDSTUK XXIII.
'n Tipje van den sluier.
De weken verstreken en de terugkeerende
zwerver leidde het kalme leven, dat ook vóór
zijn omzwervingen op Halfont zyn deel was
geweest. Maar de verhouding met de andere
bewoners was veel beter dan zij ooit te voren
was geweest. Hij bewees zijn zusters kleine
attenties, waar hij vroeger nooit aan gedacht
zou hebben, was er zeer op gesteld, dat ze
een van beide of allebei meegingen, als hij
ergens naar toe ging. Hij was niet naar zijn
huis gekomen om maar steeds in zijn eentje
rond te dwalen, zei hy. Ook tegenover zyn
vader was hij buitengewoon voorkomend en
hij toonde duidelyk hoeveel hij voor den ouden
man voelde. De beklemmende atmosfeer, die
vroeger over Halfont gehangen had, was
door den terugkeer van den erfgenaam ver
dreven. Eén ding, dat; zijn familie als zeer
bijzonder opviel, was dat Halfont geen
zonder belang in de Ingatrws stelde. Hy ging
nooit naar ze toe en als hun naam in het ge
sprek genoemd werd, sprak hy er even luch-
12.45 Berichten ANP en gramofoonmuziek.
1.10 KRO-Melodisten en solist.
2.00 Voor de rypere jeugd.
2.30 Gramofoonmuziek.
2.45 Kinderuurtje.
4.00 Gramofoonmuziek.
4.45 Musiquette.
5.15 Internationale sportrevue.
5.30 Musiquette.
5.45 KRO-Nachtegaaltjes.
6.15 Gramofoonmuziek.
6.20 Journalistiek weekoverzicht.
6.45 Gramofoonmuziek.
7.00 Berichten.
7.15 Economische causerie.
7.35 Actueele aetherflitsen.
8.00 Berichten ANP, mededeelïngen.
8.15 Overpeinzing met muzikale omlysting.
8.35 Gramofoonmuziek.
8.45 Gevarieerd programma. (In de pauze;
Gramofoonmuzi ek
10.30 Berichten ANP.
10.4012.00 Gramofoonmuziek.
tig en onverschillig over, alsof men over
zekeren Smith of Brown sprak. En het gekste
was eigenlijk nog, dat men duidelijk kan zien,
dat deze onverschilligheid niet voorgewend
was. Agnes zelf nam Halfont's veranderde
houding als iets vanzelfsprekends aaan en
leefde alsof er nooit zoo iemand als Halfont
bestaan had.
Er was nog een verandering in Halfont,
die zijn familie opviel. Naarmate de tyd ver
streek, had hy er geen bezwaar meer tegen
over zijn ondervindingen te praten, iets dat
hy eerst zooveel mogelyk vermeden had. Maar
nu kon hy uitgebreide verhalen doen met
nauwkeurige plaatsbeschryvingen en allerlei
byzonderhedon die het heel prettig maakten
om er naar te luisteren. Hy scheen alles, wat
hij vertelde weer te doorleven en wist zijn toe
hoorders mee te sleepen. En ook zyn stem
scheer veranderd.
Halfont, je kan vertellen of je het uit
een boek voorleest, zei zijn vader op een dag,
toen zijn zono weer een van die half tragische
half komische verhalen gedaan had. Waar-
om schrijf je eigenlijk geen boek.
Ik kan nie» schrijven, papa. ik kan alleen
maai liegen, ais ik zit te vertellen, was het
antwoord. En zyn vader lachte eens by dat
woord „papa", een woord, dat Halfont sinds
zijn terugkeer vaker in plaats van het vroe
gere gebruikelijke „vader bezigde.
De teruggekeerde zwerver zat op zyn eigen
kamer, waarvan hij de deur zorgvuldig ge
sloten had. Hy zat in een luien stoel voor het
open venster, rookte een goede sigaar en las
en herlas een brief. En steeds somberder werd
zijn blik; de tijding, die hy ontving was ook
wel van een aard, om hem somber te doen kn'-
ken... de brief was van zyn vrouw!
Eindelijk stond hy op en leunde uit het raam
De loop van zyn gedachten werd onderbroken'
doordat er op de deur van zyn kamer geklopt
r?e i. at tien brief in zijn zaak gesto
ken had, ging hij kyken, wie hem kwam sto
ren Buiten stond een bediende met een blad
met kaartje erop. Halfont nam het op
Majoor Horrabridge, las hy
Horrabridge? Majoor? Wat moest dat
beteekenen? Horrabridge had het zeker als
titel aangenomen, omdat het beter klonk dan
uitenant of kapitein, en in Engeland zou wel
niemand hem er lastig om vallen.
Wat is het voor iemand, James?, vroeg
hy onverschillig. 5
(Wordt vervolgd.)
