ijkduin heeft zijn spioiwage-Jrama"
T ARZAN en de
vuren van Tohr
DE SCHAT
in cLe UlaeAtijn
De nieuwe Maastunnel
De spionnage op
Ameland
Radioprogramma
RHEUMATIEK? 'n ^^-bad werkt heilzaam!
van
ge-
ige
W
de
ïrs
MET EEN VROOLIJK SLOT.
Even buiten de gesloten bebouwing van
iet groote 's-Gravenhage ligt, tegen een
uinhelling op, het kleine, rustieke zeebad
zij- ilaatsje Kijkduin, waacvan de naam nog
leroïsche herinneringen oproept uit de da-
op en van den 80-jarigcn krijg, vanwege den
crniaardcn zeeslag. Maar sindsdien heeft
Bit wijde en heuvelachtige plekske grond in
oeten vrede mogen voortdommelen, bc-
poeld door den eeuwigen golfslag der im-
uer bewogen zee
De in de twintiger jaren dezer eeuw al-
laar gebouwde landhuisjes hebben het lief-
ijke karakter v. 't vredig strookje kust niet
•erstoord en zoo zou ook de meest-argwanen-
le mensch slechts met moeite kunnen be-
ilaiten, hier iets „verdachts" te zoeken. De
120 gezinnen in de 120 landhuisjes vormen
icn ongevaarlijk gemeenschapje, dat zeker
>ij politie en recherche in gfcen kwaden reuk
itaat.
Totdat... op een avond!
De peinzend fietsende agent, die
omdat het nu eenmaal moét! zijn
ronde volbrengt, maar verwachtend
dat zijn zoeken naar onraad volko
men tevergeefs zal zijn, schrikt als
hij, toevallig links-af ziende, felle
lichtstralen ontwaart, die uit een
raam van een der verafgelegen land
huisjes flitsen. Zijn door inactiviteit
al wat traag geworden hersenen be
ginnen eensklaps te werken... Voor
zijn geestesoog verschijnen, als in
een wervelwind, de „headlines" der
dagbladen, welke van spionnengc-
vaar gewaagden... Van „lichtkogels"
en schijnwerper-signalen!
'n Moment weifelt de wetsman, maar dan
opeens keert hij met een resoluut gebaar om,
en peddelt ijlings naar een dichtbij gelegen
„brandmelder", een politie-telefoon voor
alarmeeringen.
Even later ziet men op het vrij donkere
straatweggetje, naar „do stad" voerend, een
roode politie-auto aan komen snorren. Kr
wordt snel gestopt: mannen stappen haastig
uit en zij conferecrcn fluisterend met den
wijkagent, die zoo plotseling neulraliteit-
schcndcnde plannen ontdekt heeft
Omsingeling.
Een plan de campagne wordt opgesteld.
Men laat er geen gras over groeien, want
snel worden bevelen gegeven; het bedoelde
huis moet worden omsingeld. Schaduwen
sluipen voorwaarts.
In het zij-laantje, waar het verdachte huis
ligt, staat een two-saeter, vóór de deur van
liet huis der „spionnen". Twee onopvallend
gckleede heeren stappen naderbij, laten plot
seling een dun, maar scherp electrisch
schijnsel vallen in het binnenste van de
auto. Er staat naast de chauffeursplaats een
donker koffertje, en op den bodem ligt een
tros electrisché draden. „Il'm, bromt een
van de twee.
Er valt blijkbaar geen seconde meer to
verliezen, want "uit het zijraam, dat zoozeer
de aandacht van den man der wet heeft ge
trokken, flitsen wéér lichtstralenEn
een helle lichtgloed, blijkbaar in het ver
trek heerschend, straalt naar buiten, zóó
sterk, dat het rondom groeiende gras er
bleek-groen van uitziet
De twee heeren kijken elkaar aan en
knikken. „Vooruit"! Vlug loopen zij op het
huis toe, laten den deur-klopper (huisbellen
kent men er niet) hard neervallen, drie, vier
maal. Pats! pats! pats!
Boven wordt een raam geopend. „Wie is
daar?" vroeg een vrouwenstem.
„Politie!"
Men hoort een lichte kreet van verwonde-,
ring. Toen: trapgekraak. En de voordeur
gaat open. De twee mannen kijken de da
me, die in de deuropening verschijnt scherp
aan. Aclücr haar doemt een mannenfiguur
uit de duisternis van den gang op.
„Mogen wij uw huis eens doorzoeken?"
vraagt een der twee.
FEUILLETON
door MALCOLM HOWES
13.
Stump was geraakt; anders zou hij niet
zoo'n lange redevoering gehouden hebben, en
von Kerber begreep, dat zijn achterbaksche
aanval mislukt was. De norsche zeeman had
hem zelfs indirect beschuldigd van grove on
dankbaarheid.
O, als u er zoo over denkt, zei hy koel,
zullen we het plan voor het oogenblik laten
rusten. Ik had alleen mr. Royson's eigen be
langen op het oog. Of hij gaat of blijft, kan
mij in het minst niet schelen. Wilt u een si
garet? Ah. u prefeert een pijp, ja? Wel,
goeden nacht, kapitein. Ik geloof, dat we van
nacht niet door de wilde golven in slaap ge
wiegd zullen worden.
Stump voegde zich bij Tagg op de brug.
Hy wees met zijn duim op den verdwijnenden
baron.
Die mof wil, dat ik Royson eruit gooi,
bromde hy.
Royson eruit gooien? Is ie gek? En
waarom
Hij had een heel verhaal, dat het voor
Royson's eigen belang was. maar ik weet wel
beter. Het is niet naar zyn zin, dat onze ftfne
tweede stuurman bjj de lantaren -gekheid
maakt met de kleindochter van den eigenaar.
Let op, wat ik je zeg, Tagg! Die andere
vrouw, die mrs. Haxton, is zoo valsch als een
slang, en zij verklapte de zaak.
Ik héb ze altijd een kat gevonden, gaf
Tagg toe. En wat heb je gezegd?
Gezegd? Dat hij zelf zyn vuile kar
weitjes moest opknappen. Let op m(jn woor
den. Tagg! Hij zal de zaak niet aanpakken,
onulat ie bang is, dat het meissie het hoort.
Je zult zien, dat hy zoo stom wordt als een
Visch.
Inmiddels ving Roijson het volgende ge-
„Maar waarom?!"
„Uit uw bovenraam hebben wij lichtsig
nalen gezien. Wij verzoeken u, ons die kamer
onmiddellijk te toonen!"
De dame in de deur kijkt stomverbaasd.
Maar de man achter haar slaakt een kreet
van verrassing. „Niets zeggen, Jane!" roept
hij uit, en de twee rechercheurs hooren tot
hun ergernis onderdrukt gegrinnik.
„Kom maar binnen, heeren!" noodigt de
manncnfiguur-op-dcn-achtergrond uit. De
twee stappen haastig binnen, tastend in hun
zakken, waar zekere voorwerpen schuilen.
De onthulling.
De dame, die ietwat ontdaan schijnt,
maakt licht in de gang, en zwijgt. Haar man
of is het haar echtgenoot niet? kijkt
de twee heeren lachend aan. „Die lichtsigna
lenbeginthij, en er ligt in zijn stem
iets spottends, „hebben niet bepaald het doel
dat u er van denkt. Mag ik u vool'gaan?"
Vol argwaan betreden de twee recher
cheurs de trap, achter de slanke gestalte
van den ander aan. Boven staat een deur
half open en de twee heeren worden uitge-
noodigd, binnen te treden. Juist dringt een
krassend geluidje tot allen door. De dame,
die de anderen gevolgd is, uit een zachte
kreet
„Sssst!" verzoekt zij.
Men betreedt een gezellig gemeubileerd
slaapvertrek. In twee hoeken staange
doofde schijnwerpers. En op een driepoot:
een filmcamera.
Luid klinkt nu een schreiend, krassend
geluid op. Het komt... uit een wieg.
„Een baby!" zegt een der rechercheurs
bleekjes.
„Ja, een baby, heeren!" beaamt de slanke
heer, oolijk knipoogend, „de oorzaak van
een spionnage-drama!"
„Och" komt nu de dame tusschenbeide,
terwijl zij een rosig kindje uit de diepte van
het wiegje haalt, „de zaak is eenvoudig, dat
mijn man zeekapitein is, over goed twee
jaar eerst terug komt en dat mijn broer
hier vanavond van mij en het kindje een
filmopname heeft gemaakt, om het filmpje
naar mijn man te kunnen opsturen. Dat is
alles!"
De mannen der politic hebben blijkbaar
weinig gevoel voor humor of zijn ze te
leurgesteld om het vervlogen succesje?
want ze brommen eenige verontschuldigen
de woorden en geven den duidelijkcn raad:
„voortaan bij zulke gelegenheden de gordij
nen maar goed te sluiten!"
Vijf minuten later ligt het kleine, vredige
Kijkduin weer rustiger dan ooit te sluime
ren temidden van duinbegroeiing en weide-
gras
Het tweede tunnelstuk door acht
sleepbooten versleept.
Gistermorgen vroeg is het tweede tunnel-
stuk voor de Maastunnel te Rotterdam van
de Waalhaven naar de plaats van bestem
ming gesleept, waar het gevaarte vandaag
tot zinken zal worden gebracht, omstreeks
half vijf begon de tocht van het zinkstuk,
dat door acht sleepbooten werd gesleept,
met medewerking van den vloed kon men
het tunneldeel naar boven krijgen tot bij het
park, waar men om zes uur aankwam. Om
kwart over zes lag het tunnelstuk gereed
aan den wal. Bij het transport waren veel
hoofdambtenaren van de gemeente, van de
aanncmingsfirma en van het sleepbedrijf v.h.
P. Smit aanwezig.
DE NIEUWE LUCHTDIENST BERLIJN—
AMSTERDAM.
Openingsvlucht ging niet door.
Gister zou de eerste vlucht worden ge
maakt van den nieuwen post- en vracht-
dienst Berlijn—Amsterdam van de Lufthan
sa. Er kon evenwel gisterochtend door het
slechte weer geen toestel uit de Duitschc
hoofdstad naar Schiphol vertrekken. Aan
gezien de dienst door één toestel wordt ge
vlogen, konden er ook uit Amsterdam geen
goederen verzonden worden. Men hoopt nu,
dat vandaag de vluchten wel doorgang kun
nen vinden.
Bewegingen van Duitsche sche
pen aan de Geallieerden geseind
De Officier van Justitie bij de rechtbank
te Leeuwarden heeft gister tegen den 3ü-ja
rigen J. B. en den 44-jarigen A. de F., bei
den uit Den Haag, laatstgenoemde gedeti
neerd, respectievelijk vier maanden en vier
jaar gevangenisstraf geëischt, wegens spi
onnage op Ameland.
J. B. werd ten laste gelegd dat hij bewe
gingen van oorlogsschepen, koopvaardij
schepen en vliegtuigen, welke Ameland pas
seerden, radiotelegrafisch of telefonisch aan
de F. heeft gemeld. Onder deze schepen en
vliegtuigen waren er ook van Duitschc na
tionaliteit. J. B. gebruikte een verrekijker,
welke hem door de F. was verschaft, de F.
zorgde er voor, dat de gegevens naar Enge
land en Frankrijk werden doorgezonden.
Aan de F. werd ten laste gelegd, dat hij
B. een verrekijker en een radio-electrischc
zendinrichting had verschaft en de mede-
deelingen, hem door B. gegeven, naar Frank
rijk en Engeland had doorgezonden.
Luitenant-beozineroover
Ten onrechte van militaire ben
zinebon gebruik gemaakt.
Rijkspolitie-instanties hebben sinds eeni-
gen tijd te Oostzaan een ge\al in onderzoek
van onrechtmatig benzineverbruik ten koste
van het rijk.
Hierbij is betrokken een eerste luitenant,
die gebruik was blijven maken van zijn ei
gen particulieren wagen, nadat de vorde
ringsautoriteiten hadden verklaard, dat deze
wagen overbodig was geworden.
Tijdens de voor-mobilisatie werd de wagen
gevorderd onder nummer t>2ö. Bij de alge-
mecnc vordering was dit nummer vervallen.
De luitenant bleef echter op dit niet-ge-
registreerde nummer benzine en olie laden,
juister gezegd: hij liet toe, dat zijn onder
geschikten op dat nummer de benzinetank
van zijn wagen bij een publieke tank lieten
bijvullen, tegen inlevering van een militaire
bon. De controle geschiedde aan het staats
bedrijf der artillerie-inrichtingen. De onre
gelmatigheid werd hier echter niet ontdekt.
Door oplettendheid van een garagehouder
kon de politie zich met de zaak gaan bezig
houden.
Van dierenmishandeling
vrijgesproken
Onwillia paard stierf na vreese-
lijke marteling.
De landbouwer D. en zijn zoon te Benthui
zen hebben voor de Haagsche rechtbank
wegens dierenmishandeling terecht gestaan.
Zij hadden een onwillig paard achter een
wagen aangetrokken met een touw om den
hals zoodat de halswervels van het dier
uiteengerukt werden en het eenigen tijd
daarna stierf.
De officier van Justitie eischte één maand
gevangenisstraf tegen beiden.
De rechtbank sprak hen gisteren van het
ten laste gelegde vrij.
ZATERDAG 16 MAART 1940.
Hilversum I. 1875 en 414,4 m.
VARA-uitzending. 10.00—10.20 v.m. en
7.S08.00 VPRO.
8.00 Berichten ANP, gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.20 Voor arbeiders in de contlnu-bedryven.
12.00 Gramofoonmuziek.
12.15 Orgel en zang.
12.45 Berichten ANP, gramofoonmuziek.
2.00 Film kwartiertje.
2.15 VARA-orkest.
3.00 Reportage.
3.30 De Ramblers (opn.)
4.00 Gramofoonmuziek.
door Edgar Rice Burroughs
58.
„En zjjn honderd manieren waarop ik je
kan doden", zei Ahtea dromerig. „Maar ik
wil niet dat je sterft, mijn Tarzan. Ik wil dat
je hier by me blyft, voor altyd". De koning
van de jungle ging niet op haar gezegdo in.
„Waarom hebt U om Dr. Wong en mij ge
zonden?" vroeg hij koel. „Om jullie de rijkr
dommen van Tohr te laten zien. Myn juwelen",
zei ze dramatisch, „en de jouwe, Tarzan, ala
je in Tohr wilt blijven. Ga mee!" De koningin
schoof het gordijn van dierenhuiden terzijde
en het haar gasten het vertrek binnengaan.
„By de aderen van de vijftenige draak", zucht
te Dr. Wong. Zyn grote verbazing was wel ge»
rechtvaardigd, want ze waren werkelijk in een
kelder van Aladin beland. Kisten vol goud
stonden langs de muren. Grote koffers puil
den uit van zeldzame juwelen. „En dit alles is
het jouwe, Tarzan, je hebt het maar voor het
nemen", zei de geleerde met een eigenaardi-
gen klank in zyn stem. „Dat betekent alle
maal niets voor me", zei de aapman schouder
ophalend. De koningin fronste even haar voor
hoofd. doch veranderde vlug van taktiek.
..Kom dichter bij. Tarzan van de Apen! Kijk!
Is Ahtea niet beeldschoon?" Tarzan antwoord
de met een sarcastische, afgemeten stem, ech
ter tegen zijn wil: „Ja, je bent - heel mooi".
4.304.50 Vragenbus.
4.55 Residentie-orkest. 4
5.45 Filmland.
6.00 Orgelspel.
6.15 Uit de roode jeugdbeweging.
6.45 Kinderleesclub.
7.00 VARA-Kalender.
7.05 Felicitaties.
7.10 Politiek radiojournaal.
7.30 Cyclus „Hoe werkt de Kerk?"
8.00 Herhaling SOS-berichten, ber. ANP.
8 15 Puzzle-uitzending.
8.30 Rosian-orkest.
9.10 Toespraak „Wacht nu niet langer".
9.15 RadiotooneeL
9.30 VARA-Harmonie-orkest.
9.55 VARA-Varia.
10.00 En nu... Oké!
11.15 Berichten ANP.
11.2512.00 VARA-Strijkorkest en soliste.
Hilversum II. 301.5 m.
KRO-uitzcnding.
8.00 Berichten ANP.
8 059.15 en 10.00 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
12.15 KRO-Melodlston en solist (12 45—1.10
Berichten ANP en gramofoonmuziek).
Per pak van 1 Kg.: 20 ct. - Per pak van 3 Kg 45 ct.
sprek op tusschen Mr. Fenshawe en von
Kerber.
Ik ben ervan overtuigd, dat de Itali-
aansche autoriteiten ons geen hinderpalen in
den weg zullen leggen, verklaarde hij einde
lijk. Tenslotte is onze tocht hoofdzakelyk van
archeologisch belang. Hoe kom je op het
dwaze denkbeeld, dat ons de officieele toe
stemming geweigerd zou worden
Hij sprak met nadruk, met duidelijk onge
duld. Dick kon het antwoord van den Oosten
rijker niet verstaan, maar de volgende woor
den van mr. Fenshawe toonden, dat hy, waar
het ook over ging, een eigen wil had en van
plan was, dien door te zetten.
Het is nutteloos omte probeeren me
daarvan te overtuigen, riep hij uit. Ik zou nog
liever onmiddellijk teruggaan dan doen zooals
u voorstelt. U moet me toestaan mijn oor
spronkelijk plan uit tc voeren. Wc zuilen van
den gouverneur een bewijs van toestemming
krijgen. Als hij, tegen mijn verwachting, de
beslissing overlaat aan het Italiaansehe mi
nisterie van Buitenlandsche Zaken, zullen
we de telegrafische instructies afwachten.
Onze gezant in Rome kan voor ons instaan.
Hij is een oud vriend van me, en het spijt me
alleen, dat lk mfjn plan niet heb gevolgd om
hem tc schryven, voor ik Londen verliet.
Von Kerber beweerde, dat er gevaar be
stond, dat de Somali's in actie zouden komen,
als ze van de expeditie hoorden. Maar de heer
Fenshawe lachte en antwoordde:
De eenige wilde stammen zijn ver weg
in het binnenland. En zelfs zy zouden zich een
paar maal bedenken, voor ze zich verzetten
tegen het doortrekken van een sterke „kafl-
la" met vreedzame bedoelingen. Bovendien,
beste kerel, moeten we hier een gedeelte van
onze uitrusting koopen. Juist geheimhouding
zou, in tegensteling met openhartigheid, ons
plan in gevaar brengen. Je had anders een
heel anderen kijk erop, toen we in Londen de
hoofdzaken bespraken.
Royson zorgde ervoor, niet naar de spre
kers te kyken. Tusschfn hem en hen in, zat
mrs. Haxton, en hy wist, dat ook zy de ooren
spitste. Von Kerber begon de oorzaken van
zijn meeningsverandcring uit te leggen, maar
Stump's stem riep Dick plotseling tot zyn
plicht terug.
Ga naar het anker, meneer Royson. zei
hy, en zorg, dat alles klaar is, als lk u zeg
los te laten.
Irene hoorde het bevel.
Ik wil het anker overboord zien plonsen,
kondigde ze aan, terwyl ze uit een dekstoel
opsprong. Ik ga met u mee, mynheer Royson.
Dick reikte haar de hand om haar de trap
af tc helpen. Ze hadden niet veel meer samen
gepraat na dien avond op het Suez-kanaal
De blik van het meisje waarschuwde Royson
dat ze iets wilde zeggen, wat niet voor ande
ren bestemd was.
Hebt u het vergeten? mompelde ze.
Neen, antwoordde hij.
Als we aan land gaan. moet u meegaan.
Hoe kan ik daarvoor zorgen?
Vraag kapitein Stup u het bevel over
de boot te geven. Weet u dat er een poging
is gedaan om u in Suez kwyt te raken?
Ja.
Het mislukte.
Ja, dat weet ik ook.
Wie heeft u dat verteld?
Ik hoorde toevallig een gesprek. Ik kon
er niets aan doen.
Wel als we eenmaal aan land zyn, krijg
Ik misschien de gelegenheid u alles uit te leg
gen. Vertel kapitein Stump zoo noodig, dat
ik wil, dat u met ons meegaat.
Ze konden niet méér zeggen. De telegraaf
ging van „langzaam" over tot .stoppen,".
De aankomst van het jacht verwekte leven
aan het strand. Verscheidene booten staken
van wal, en hun zwarte bemanning wed-
yverde, wie het waardevolle voorrecht zou
hebben om de passagiers aan land te bren
gen. Stump kwam de brug af met het ge
wichtige uiterlyk van iemand, die een belang
rijke zaak heeft volbracht en gaf Royson zóó
een onverwachte gelegenheid om hem over de
boot te interpelleeren. De schipper zwaaide
terug naar het bovendek en naderde mr. Fen
shawe.
Gaat u onmiddeliyk aan land, slr?,
vroeg hy.
Ja, hoe eerder hoe liever, anders zy'n de
regeer.ngsgebouwen voor vandaag gesloten.
Mynheer Royson, schreeuwde Stump,
fluit de bemanning van de sloep en laat haar
te water.
Een Arabische boot doet het veel vlug
ger en gemakkeiyker, zei mrs. Haxton, die
9nel opmerkte, dat von Kerber de toebereid
selen van den kapitein in het oog hield.
U kunt ln een van die griezelige bootjes
aan land gaan, als u lust hebt, zei Irene,,
met tegenwoordigheid van geest, maar ik
weet zeker, dat mr. Fenshawe en ik zelf ook
aan onze eigen sloep de voorkeur geven. Het
stAAt veel beter ook. en lk vind dat wc in
druk op de Inboorlingen moeten maken. Bent
u het niet met me eens, baron von Kerber?
Er viel niets meer te zeggen. De boot werd
zoo handig te water gelaten, dat Dick aan
het roer zat en vier esschen-houten riemen
haar snel landwaarts roeiden, voordat de
eerste scheepslading hijgende Somali's het
jacht bereikten. Ze kregen echter toch twee
passagiers: Mevrouw Haxton, die wegens de
2.00 Voor de jeugd.
2.30 Gramofoonmuziek.
2.45 Kmderuurtje.
4.00 Musiquette.
4.30 KRO-orkcst.
5.15 Filmpraatje.
5.30 Gramofoonmuziek.
5.45 KRO-Nachtegaaltjes.
6.15 Gramofoonmuziek.
6.20 Journalistiek weekoverzicht.
6.45 Gramofoonmuziek.
7.00 Berichten.
7.15 Juridische causerie.
7.35 Actueele aetherflttsen.
8.00 Berichten ANP, mededeelingen.
8.15 Overpeinzing met muzikale omiy«tlng.
8.35 Gramofoonmuziek.
8.45 KRO-orkest en solist.
9.30 Rococo-octet.
10.00 KRO-orkest en leden van het KRO-Koor
10.30 Berichten ANP.
10.40 Causerie „Het onvergankeiyke Ryk"
(met muzikale omiysting).
11.1012.00 Gramofoonmuziek.
groote hitte bedankt had voor een plaats in
de sloep en de kapitein.
Ik wil mijn oudje tclegrafeeren, deelde
hy mee. En Massoea zal waarschynlyk voor
langeren tijd onze laatste haven zyn. Als ze
niet eens in de maand van me hoort, tobt ze.
Uw tweede stuurman is nooit eerder in
Massoea geweest?
Neen mevrouw.
Wij zullen per slot van rekening het
eerst aan wal zyn. Hij houdt aan op den gou
vernementssteiger, waar een schildwacht
hem zal wegsturen.
O, u bent hier dus bekend?, zei Stump.
Er zyn hier niet veel Engelsche dames, die
op deze kust geweest zyn.
Mevrouw Haxton bedacht misschien op
eens, dat ze haar kennis onnoodlg had ge
lucht. maar ze legde uit, dat toen haar man
nog leefde, ze met hem mee was geweest op
een langen tocht over de Roode Zee.
Hy stelde belang in kabelconstructies,
zei ze, en we bezochten Massoea, toen de
Italianen er juist mee begonnen waren.
Neem me niet kwaiyk, mevrouw, maar
bent u al lang weduwe?
Bfjna vyf jaar.
Hemeltje, zei Stump bewonderend, dan
moet u nog een piepjong meisje zyn geweest,
toen u trouwde!
Zy lachte met de kalme zekerheid van een
mooie en goed-gekleede vrouw; mevrouw
Haxton kon charmeeren als ze wilde, en ze
wenschte, dat Stump overeenkomstig hAAr
plannen zou handelen, wanneer ze de stad be
reikten.
De beide booten waren byna op geiyke
hoogte gekomen, maar een honderd yard of
meer van elkaar verwyderd. De kapitein was
half opgestaan om Dick aan te roepen, toen
mr». Haxton hem tegenhield.
Laat ze doorgaan, zeide zy. ze wilden
niet naar mijn raad luisteren. Nu zullen ze
ontdekken, dat we hun een goede vyf minu
ten vóór komen.
Stump wist natuuriyk heel goed, dat de
breede Engelsche boot niet kon concurreeren
tegen het lange, ranke Somali-vaartuig,
maar hy begreep ook. dat mi» Fenshawe
en Royson samen aan land wilden gaan
Daarom grinnikte hy en hield zijn mond.
(Wordt vervolgd.)
