Brabantsche RADIO De van Dré Brief DE SCHAT in de WxyeiJUjn „Ik ben onschuldig veroordeeld" Ander soort brood PROGRAMMA Amico, Ulvenhout, 14 Maart 1940. Stillekes dryft 't vitte wolkendons langs den hoogen Voorjaarshemel, die blaauw ge koppeld staat over de wye velden. In de sprankeling van zonbeschenen daauw wemelt den witten dag over den buiten, die tot over den kimring te blinken ligt In den teeren tintel van deus gewijde Tij van Paschen. Van deus Stille Ty, waarin de dagen open- bloeien lyk blanke blommen, daar deur den brekenden mergenkim, die glanst en kleurt in den reinen glorie van waterzuiveren kristal. Laag over d'aerde beleren de snceuwkloks- kes onder 't straffe windeke, dat uit den malschen westhoek komt gewaaid, mee den sparrengeur, daar uit de donkere masten- bosschen. Ja. den eersten bloei is al te bespeuren. Uit den Ulvenhoutschen boschbojem springt los den witten bloei van 't lelieke-der-dalen. De boschanemoon verwacht ik mee Paasch, 'k heb 't Zondag gezien, als ik kuier was. De zon zééfde deur de boomkruinen, vol van nuuwe bottels. Zachtekes glejen de scha- duws deur 't stille woud. Want 't voorjaars- windeke kent ginnen rust! 't „Vliest" over de groene Mark, 't scherlt in 't zwellende takgewerl, 't kroezelt deur de ruigten langs de slooten, die zwaar rieken van 't Voorjaar. 'k Gonk diep de bosschen in, waar den bojem nog vochtig was, zacht van 't ver gaande herfstblad, dat zwaar en rins te geuren hong om de zongevlekte boomen. Den mergendaauw sprankelde op 't lage gewas. De stilte kost ge snyen. En als ik kwam by 'nen plas, die blonk in feilen spie gelglans, waarin den room te druipen hong van bloesemtakken, waarin 't nuuwe voor jaar lyk gepoetst koper spiegelde in de inkt- donkere sparrenloof, waarin den melk dreef van 't witte wolkenspul, dan zag ik op 'nen kleurenpracht, die... wel, dan keek ik op een van de paletten van Onzehlievenheer. Den sluierenden lichtwemel van deuzen Zondag kost ge vastpakken haast. Ik voélde 'm flieren om m'nen kop, waar- In de stilte suizelde. Alleen 't gewiek van 'n koppel houtduiven klapte efkens daar hoog deur de boomen...! En alty schemerde, wemelde, dwerlde 't Lentelicht als zilveren poeier van den he mel. 't Zonk in den plas. 't schampte langs de boomen. 't beefde in de ruimte, 't strooide op oew oogen. 'k Gong zitten op 'nen graspol, m'n ziele- ment vol drinken uit dieën glanzenden kleu- renplas. En als ik m'n oogen toedee, om de schoonheid van deus brok Zondag te ont wikkelen In de donkere kamer van m'n bin nenste, de opname vast te leggen veur altij, dan hóórde ik 't windeke siypen over het water! Paaschty. Den akkergrond ligt opengeploegd, ten binnenstebuiten gekeerd, onder den Voor jaarshemel, die zynen vruchtkracht in den aerde sproeit. In groene vegen waast 't prille spruitsel over de wye akkers, 'nen kyk diep. Want dooraderd mee den fynen haarwortel van 't Jonge zaaisel, die iyk 'n zenuwenstel sel deur den wermen aerde vroet, scheurt den gryzen akker open, onder 't droge win deke, dat uit de zon te waaien ïykt. Ieder klonterke van den akker wordt gebroken. Wordt opengescheurd onder den ontembaren drang van de haarfyne wortelzenuwkens. van 't gewas dat uit den donkere aerde dringt naar omhoog, naar de zon, naar 't Licht van den hemel. Passietij. 't Is nog weinig weken gelejen, dat dieën eigensten akker hard ais graniet bevroren lag, 'nen meter diep. FEUILLETON door MALCOLM HOWES 14. Het resultaat van deze tegenstrydige plan nen was in vele opzichten merkwaardig. Zoo- ala mevrouw Haxton voorzien had, mocht de sloep niet aan de hoofdpler landen en Roy- son ontdekte, dat de Oostenryker geen Ita- liaansch verstond. Het was Irene, die de or ders vertaalde, die hun werden toegebruld door een soldaat, die er uitzag als een ban diet. Ze moesten naar de kleinere pier, waar mrs. Haxton en kapitein Stump reeds aan land waren gestapt temidden van een menigte opgewonden, brabbelende Inboorlingen. Kapitein, zei mevrouw Haxton, met haar liefsten glimlach naar een wit gebouw in de verte, dat is het Telegraafkantoor. We hoeven hier niet alleen te wachten tot onze vrienden aankomen. Wat zou u ervan zeggen, als u kalm uw telegram ging versturen? Tegen dat u klaar bent, zullen we u byna Ingehaald hebben. Wacht als 't u blieft niet op my! U ziet, dat ik miss Fenshawe de loef wil afsteken. Zooals u wenacht. mevrouw, zei de kapi tein, terwijl hy onhandig zyn pet afnam. Hy ging op de luidruchtige menigte af als een stormram. Scheer je weg, Jullie zwarte en bruine mirakels. Ga heen en vraag iemand Je met de brandspuit af te spoelen. Vooruit roetmop pen! Denk Je, dat de dame vergiftigd wil worden Hy maakte ruimte en stapte vlug naar de stad. Vandaar, dat hy een langen Arabier niet opmerkte, wiens wuivende burnoes en voornaam uiteriyk hem onderscheidden van de gemengde groep gepeupel op de aanleg plaats. Hy wachtte, tot mrs. Haxton zyn kant opkeek. Toen Salaümde hy, met een Onvruchtbaar, ongenaakbaar, een woeste ny! Maar hy is zacht gedooid onder 't Nuuwe Tg. En 'k heb 'm opengeploegd mee ijzers, die blank wierden in den schurendpn grond, 'k Heb 'm opengescheurd, voor na voor, In vette reepen. 'k Heb 'm verklonterd mee de yzeren klau wen van de eg en 'm dan even' tot rust laten komen, laten besterven, onder den waaienden dag. Zoo wierd den akker geteisterd, ge kloofd; vermurgd lyk yzer in het vuur! Zoo wierd ie gelouterd, geschikt gemokt veur. den uitzaai mee 't beste, 't uit-ge-zochtste zaaigoed, ontdaan, ontsmet van eiken meugelijken kwajen kiem. En in groene vegen waast 't prille spruitsel nou over de wye akkers, 'nen kyk diep. Passiety. Nóg, als den dag ten ende gaat, den avond purpert over de Schepping, dan komt den ouwen Winter over d'aerde geluipt. En 'smergens vroeg zien wij bezurgd naar de witte sporen, die 'm verrajen. Maar den goeien akker en z'n krachtig ge was weerstonden den steeds korteren en zwakkeren greep van deuzen duuvelschen Izegrim, die wyken mot, in den vroegen mer- gen al, als 't Licht van den Hemel over den ender vloeit lyk over den rand van 'nen boor- devollen, gouwen kelk, bezet mee allen kleu- rigen edelsteen van den openbloeienden dage raad. Zoo gongen m'n gedachten, daar bij dieën glanzenden boschpias, waar den blossem al vlinderde om wintersche twijgen. Want den buiten, den èltij wisselenden buiten, is ie nie lyk 'nen wyzen Boek, die alty ombladert en ons lezen laat zyn wijze lessen? En bestaat er nie, amico, 'n won dere overeenkomst tusschen deuzen Boek van den buiten en dieën van de Evangeliën? Maar hoe kén 't ook anders...? 't Is alle beiGod's Woord! Den eenen boek, hy is van letters. Den anderen? Van louter won- derschoone prenten! Samen: woord en beeld van Zijn bedoelingen. En als ik daarsjuust, daar op dieën gras pol gezeten, docht om m'n akkers, die 'k te voren geschouwd had op den jongen kiem, die gekomen was weinig weken na den har ren Winter, als ik nóg den „granieten woesteny daar liggen zag onder de lage loch- ten zwaar van sneeuw, gejaagd deur den bytenden Noordooster, als ik den akker dooien zag, als ik 'm dampen zag onder 't ploegen weer, grys besten-en onder 't Voor jaar, opnemen 't rype, deugdeiyke zaad, als ik den groenen daauw van 't pril gewas nou paerlen zag 'nen kyk diep, blaarde, dan blaarde den Boek steeds verder; en dan dan keek ik 'ns verderop in den Boek, fe doet dat, als 't verhaal oe boeit, en oen, als 't windeke slijpend over den spiegel van den boschpias trok, dan zag ik 't blonde koren golven deur de Hooimaand, dan zdg ik den Oogst, want dan hóórde-n-ik den zomer wind deur de voldragen korengolven zuchten. Zoo zag ik 't jaar, prent na prent, van Passiety tot Oogst. 't Heele Menschdom ondergaat, in schrik- kelyk ïyden, weer z'n Passiety. Nóg zie ik nie den Oogst. Maar ik vertrouw op myn twee Boeken. Dien van de vier Evangeliën, dien van de vier Jaargetyen. Want zoo natuuriyk als de overeenkomst Is, tusschen die twee Boeken van God, den boek van 't woord, den boek van 't Beeld, zoo overeenkomstig is den Levensroman van Christus en dien van... alle menschen! En zoo goed als in die twee Boeken op 't Passiety de overwinning van Paasch en den Oost volgt, zoo goed zal veur deus onge lukkige Menschdom volgen 'nen waarachti- gen Paasch! De menschenakker, we zyn er eigens genogt van overtuigd, lag lyk graniet zoo hard bevroren! Onvruchtbaar! Ongenaak baar! Eén woesteny 1 Onvruchtbaar... Verschillende groote naties stierven uit! Onvruchtbaar Zie de „Kunst" der leste jaren! Zie het egoïsme, dat onder hongerende wolven nlc wreeder kon zyn! Zie... Zie... Bezie de heele „beschaving" en zonder niemand, hóórt ge? niemand uit! Zoo lag den menschenakker daar, on vruchtbaar, één yzige woesternij Ik geloof: den dooi is ingetrejen. En hy wordt nou opengeploegd, dieën weerbarstigen akker, mee yzer en staal, dat blank wordt ln den schurenden grond. Hy wordt open gescheurd, voor na voor, in vette reepen. En hy zal verklonterd worden mee de yzeren klaauwen van de egge. Dan zal den gebroken akker even meugen besterven, tot rust komen onder den waaienden dag. Zóó wordt ie geteisterd, dieën verknoeien, verkilden, verzuurden akker, ge teisterd, gekloofd, gescheurd; vermurwd ïyk yzer in 't vuur. Zóó wordt ie gelouterd, geschikt gemokt veur den uitzaai mee 't beste, 't uitge-zocht- ste zaaigoed van den Goddeiyken Zaaier! En in groene vegen zal dan rap 't prille spruitsel vagen over de wije akkers, van enders tot enders! Zoo zag ik in den prentenboek, daar aan dieën glanzenden boschpias, die blonk in feilen spiegelglans waarin den room te druipen hong van blossemtakken, waarin 't nuuwe voorjaar ïyk gepoetst koper spiegelde in de inktdonkere blinkings van 't ouwe spar renloof, waarin den melk dreef van 't witte wolkenspul en zag ik... wel, dan keek ik op een van de paletten van Onzenlievenheer, waarmee hy die schoone prenten kleurt! Zoo heb ik stellige hoop op 'nen Paasch veur 't ongelukkige Menschdom. Zoo durf ik hopen op 'nen spoedigen palm- pnusch waarin 'n gelouterd Menschdom, in liefde tot den Evennaaste, God, den Heer van den Vrede, weer zal toejubelen mee den wulvenden palmtak: „Hosanna! Gezegend Hij die komt In den Naam des Heercn!" Zoo heb ik Passie-Zondag' zitten piekeren bij dieën schoonen Voorjaarsvyver in ons bosch, zoo heb ik zitten blaren in den Pren tenboek van den Boer, die dan wel 'nen boer is, maar die heel z'n leven van dag tot dag de platen beziet...! Kom, Ik gaal 'ns 'n pyp aansteken. Veul groeten van Trui, Dré III, den Eeker en als alty gin horke minder van oewen t.a.v. Dré. Klacht wegens meineed hoofdgetuige. tegen De Amsterdamsche rechtbank veroordeel de gisteren een postambtenaar wegens ver duistering, gepleegd als hoofiisub-penning- mester der P.'F.T. inkoopvereeniging tot een gevangenisstraf van negen maanden. Aan verdachte was ten laste gelegd, dat hij over 19115 een bedrag van f 2330.had verduisterd, over 1930 twee bedragen, n.1. f 4Sü.en f 230.— en over 1937 f 385.— Bovendien was nog verduistering van eeni- ge kleine bedragen ten laste gelegd. De officier van justitie eischt een jaar gevangenisstraf tegen den man. Deze stelde zich op het standpunt, dat hij volkomen onschuldig is aan de hem ten laste gelegde verduisteringen. Volgens hem is het tekort ontstaan "door fouten in dc boekhouding van den eersten penningmees ter. Togen dezen eersten penningmees ter, die als hoofdgetuige tegen verd. optrad, heèft de verdediger mr. dr. B. J. Stokvis een klacht we gens meineed ingediend terzake het afleggen van opzettelijk onware verklaringen voor de rechtbank. Verd. is van het vonnis in appel gegaan. Na het uitspreken van het vonnis riep verdachte uit: „Ik ben onschuldig veroor deeld." HET KINDERRIJKSTE OEZIN VAN ROME. De Italiaansche bladen vermelden, dat het grootste gezin van Rome dat is van pro fessor Ridolfi en mevr. Constantini, die tot Donderdag vijftien in leven zijnde kinderen hadden en nu een zestiende kind gekregen hebbel^ Ijzerlagen ontdekt in Egypte Geologische onderzoekingen hebben in het gebied van Assoean (Egypte) de aanwezigheid van ijzerlagen aan getoond. De grond zou daar meer dan 500 millioen ton ijzererts be vatten. Water- en zeepballet Al trekt een killo Maartsche wind De kale tuinen door, Al zijn we nog het lente-tij Voorloopig niet op 't spoor, Al houdt zich d'eerste voorjaarszang Voorloopig nog maar koest, Toch is er naarstig iets ontwaakt. Wat weer ontwaken moest! En 't is ineens klaar wakker ook, Daar is geen twijf'len aan, We zien weer langs dc zoldertrap Bekende teck'nen gaan Er rolt een strooihoed naar benee, Of een vergeelde krant, En een portret uit vroeger tijd Ligt acht'loos aan den kant! Een ongeregeld waterspoor Gaat aarz'lend door het huis, En op de vliering nu en dan Klinkt een verdacht gedruisch! We klimmen eens naar boven toe Met een ontsteld gelaat, We groeten er de ragebol, En zuchten: „Inderdaad!" Een luchtig voorspel vangt weer aan, Dat steeds in sterkte wint, En reeds een zeek're stemming kweekt, Vóór 't vol orkest begint! Vóór 't water- en het zeep-ballet Langs vloer en muren sliert, En in een wat ontredderd huis Weer zijn triomfen viert! De vliering geeft het eerste sein, We hebben het verstaan, Het jonge voorjaar is ontwaakt. De schoonmaak vangt weer aan! Hier baat geen stille tegenstand, Maak dus een breed gebaar, En zeg rovaal: „Is 't weer zoo ver? „WELNU, VOORUIT DAN MAAR!" Maart 1940. KROES. (Nadruk verboden). ONZE OOST. 8 procent tapioca er in. Aneta verneemt, dat proeven zullen wor den genomen met het mengen van tapioca- meel en tarwemeel voor het bakken van brood. De proefbrooden zullen t.z.t. op voe- dingwaarde worden gekeurd door het schei kundig laboratorium. Een percentage van 8 procent tapioca brengt een besparing mede van vier millioen kilogram geïmpor teerd meel. ZONDAG 17 MAART 1940. Hilversum I. 1875 en 414,4 m. 8.55 VARA. 10.00 VPRO. 12.00 AVRO. 5.00 VPRO. 5.S0 VARA. 8.00—12.00 AVRO. 8.55 Gramofoonmuziek. 9.00 Berichten. 9.05 Tuinbouwpraatje. 9.30 Gramofoonmuziek. 9.40 „Van Staat en Maatschappy", causerie. 9.59 Berichten. 10.00 Zondagsschool. 10.30 Vryzinnig Protestantsche kerkdienst. 12.00 Cyclus „Onze Weermacht". 12.25 Viool en orgel. 12.45 Berichten ANP, gramofoonmuziek. 1.10 Causerie „Het zilveren lustrum van het Koninkryk der Nederlanden". I.30 Concertgebouworkest, koren en solisten. 5.00 Gesprekken met luisteraars. 5.30 Voor de kinderen. 6.00 Bravour en Charme. 6.30 Sportpraatje. 6.45 Sportnieuws ANP, gramofoonmuziek. 7.00 VARA-Kalender. 7.03 Schuldig of onschuldig? 7.28 Rosian-orkest en solisten. 8.00 Berichten ANP, reportage. 8.20 AVRO-Amusementsorkest en solisten. 8.50 Radiotooneel met muziek. 9.50 Omroeporkest en solist. 10.30 Gramofoonmuziek met toelichting. II.00 Berichten ANP. 11.10 AVRO-Dansorkest. 11.40—12.00 Gramofoonmuziek. vorstelyke mengeling van eerbied en trots, en ze wenkte hem onmiddeliyk. Bent u Sheik Abdullah?, vroeg ze in het Fransch. Ja, mevrouw, antwoordde hy in dezelfde taal. Bent u goed bekend in de stad? Ik heb hier twee maanden gewacht. Dan zult u twee uren langer wachten niet erg vinden. Von Kerber effendi, of ik, of wy belden, zullen om vyf uur op u wachten buiten de Olifant Moskee. Mochten cr anderen by ons zyn, spreek dan niet, voor wy u aan spreken. Wie is hy, de roode stier?, vroeg do Arabier, kapitein Stum's brcede gestalte na ziende. Dat is de kapitein van ons schip, een man zonder verder belang. De Hakim effendi zit in de boot, die naderkomt. Mét hem is Fenshawe effenal, de onde man met het gryze haar. Er is ook een lange, jonge scheepsofficier by. Hy heet Royson zult ge het niet vergeten? Royson. Hy Is gevaariyk. Bekyk hem goed! Hy kan lastig biyken. of nuttig ik weet het nog niet. Fenshawe Effendi spreekt Fransch en Arabisch. Royson effendi alleen Fransch. Dat is alles voor het oogcnblik. Verlaat my thans „Adieu, Madame, li cinq heures!" Terugtredend tusschen de menigte inboorlin gen, die naar voren drongen in hun yver om hun diensten aan te bieden aan de Europeanen, bedekte Abdullah zyn donker gelaat met een plooi van zyn burnoes. Royson sprong aan land om Irene te helpen. Maar zy sprong zelf zonder hulp kwiek op de pier en lachte om zyn verbazing, toen hy haar naast zich zag staan. Ze staken beiden mr Fenshawe dc hand toe, maar deze weigerde hun hulp en zei, dat de eerste teug droge lucht hem weer verjongd had. Er bestaat geen geneesmiddel, dat te vergelijken is, zei hg. Kyk maar naar mevrouw Haxton, als jelui een bewys wilt. In Londen was ze een lelie. nu is ze een roos. Opwinding, of het vooruitzicht op succes, hadden inderdaad een blos getooverd op haar gezicht. Haar fyn profiel vormde een sterk contrast met de bonte menigte van negers en Arabieren, die haar omringde. Ze kwam hen opgewekt tegemoet. Ik had een weddenschap met u moeten aaangaan, meneer Royson, riep ze, zyn naam byzonder duldeiyk noemende. Onze Engelsche boot is niet opgewassen tegen de Somalis, zoo als u ziet. Dick begreep niets van haar plotselinge vriendciykheid. Voordat hy kon antwoorden, onderbrak von Kerber's hooge stem hen. Waarom ls kapitein Stump met u aan land gegaan, vroeg hy. Om mevrouw Stump een telegram te stu ren, geloof Ik, antwoordde mrs. Haxton on verschillig. Hy had my eerst verlof dienen te vragen. De knorrige opmerking ontlokte den heer Fenshawe een protest. Beste von Kerber, zei hy, waarom zou de arme man zyn vrouw z'n behouden overkomst niet mogen melden? U bent vandaag uit het gewone doen. Wat scheelt er aan lever? Of angst? Ik heb geen byzondere reden tot angst, riep von Kerber. maar de zenuwachtige toon logenstrafte zyn woorden. Royson kwam hem te hulp door zijn orders omtrent de boot te vragen, maar de Oosten ryker was, zonder eenige zichtbare reden, zoo ontdaan, dat hy aarzelde en Irene antwoordde in zyn plaats. Wg hebben afgesproken aan land te di- neeren in het Hótel de 1'Univera, zei ze. Mr Fenshawe vraagt, of kapitein Stump en u van de party willen zijn, dus kan de boot terug- keeren en ons om aoht uur komen afhalen. Vertel het alstublieft aan kapitein Stump, als u hem tegenkomt. Uitmuntend!, stemde haar grootvader toe, die nu voor het eerst van de „afspraak" hoor de! Werkeiyk, Irene, je brengt mijn gedach ten zoo bewonderenswaardig uit, dat ik myn eigen vage ideeën nauwelijks herken. Wel la ten we, nu dat is afgesproken, rechtstreeks naar het huis van den gouverneur gaan. Een van deze zwarte heeren zal ons den weg wil len wyzen. Terwyi Fenshawe zyn Arabisch luchtte by het kiezen van een gids uit vyftig Vrijwilli gers, gaf Dick zyn bevelen aan de bemanning van de sloep. Mrs. Haxton, die zag, dat Irene geheel verdiept was in de voor haar nieuwe en vreemde omgeving, las von Kerber de les; iets waaraan hij dringend behoefte had. Beheersch je in 's hemelsnaam, fluisterde zy, je zult ieder wantrouwen opwekken met Je dwaze voorzorgs-maatregelen. Luister! We gaan vóór vijven naar het hotel om thee te drinken. Je slipt onder het een of ander voor wendsel weg, en gaat onmiddeliyk naar de Olifant Moskee. Die ls ln de hoofdstraat, drie honderd yards links van het hotel. Ik zal, als ik kan, by je komen, maar in ieder geval tref je Abdullah daar. En wat Je ook doet, houdt op met dien onzin over heimelgk te werk gaan. zy gingen alleen de stad ln, achter een trot- schen neger aan, en toen Royson met dc anderen voorbij kwam, nam Abdullah hem met een critische blik op. By de heilige Kaëba, zei hy tot zichzelf, daar gaat een man! Zoo heb ik maar weinigen Hilversum H. 301,5 m. 9.30 KRO. 5.00 NCRV. 9.30 KRO. 5.00 NCRV. 7.45—11.15 KRO. 8.30 Morgen wy ding. 9.30 Plechtige Hoogmis. 11.15 Gramofoonmuziek. 12.15 Causerie „Palmzondag en folkloristi-. sche gebruiken van dien dag". 12.35 Gramofoonmuziek, 12.45 Berichten ANP. 1.00 Boekbespreking. I.20 KRO-Melodisten (1.35—1.45 Gramofoon-, muziek). 2.00 Vraag en antwoord. 2.45 Radiotooneel. 4.455.00 Gramofoonmuziek. 5.05 Nederland9ch Hervormde Kerkdienst, Hierna: Gewijde muziek (gr.pl.), 7.45 Berichten. 7.50 Gramofoonmuziek. 8.00 Berichten ANP, mededeelingen. 8.15 Groninger Orkestvereeniging, Toonkunst koor „Bekker", jongenskoor en solisten (opn.). 9.30 Causerie „Palmzondag". 9.45 KRO-Kamerorkest. 10.20 Gramofoonmuziek. 10.30 Berichten ANP. 10.40 Epiloog. II.0011.15 Esperantonieuws. MAANDAG 18 MAART 1940. Hilversum I. 1875 en 414,4 m. Algemeen programma, verzorgd door d AVRO. 8.00 Berichten ANP. 8.10 Gramofoonmuziek. 10.00 Morgenwgding. 10.15 Gramofoonmuziek. 10.30 Voor de vrouw. 10.35 Ensemble Jetty Cantor. (11.00—11.10 Causerie „Zijlichten". In een pauze: Gra mofoonmuziek). 12.15 Ensemble Spezialetti. 12.45 Berichten ANP. Hierna: Ensemble Spe» zialetti. I.30 Lyra-trio. 2.15 Disco-variété. 3.10 „Met oog en oor", causerie. 3.30 Omroeporkest. 4.30 Disco-causerie. 5.30 AVRO-Amusementsorkest en solist 6.15 Gramofoonmuziek. 6.35 AVRO-Dansorkest. 7.05 Pianovoordracht. 7.40 Toespraak: „Een beroep op de vrouwen van Nederland: Nederlandsche volkskracht", 8.00 Berichten ANP, mededeelingen. 8.15 Omroeporkest en solisten. 9.30 Reportage. 9.45 Twillight Serenaders, een klein koor en solist. Hilversum II. 301,5 m. NCRV-ultzcnding. 6.307.00 Onderwijsfond» voor de Scheepvaart. 8.00 Berichten ANP. 8.05 Schriftlezing, meditatie. 8.20 Gramofoonmuziek (9.309.45 Geluk» wenschen). 10.30 Morgendienst. II.00 Christ. lectuur. 11.30 Gramofoonmuziek. 12.00 Berichten. 12.15 Gramofoonmuziek. 12.30 Berichten ANP. 1.00 Orgelspel en gramofoonmuziek. 2.00 Voor de scholen. 2.35 Gramofoonmuziek. 3.00 Kookpraatje, 3.30 Gramofoonmuziek. 3.45 Bijbellezing 4.454.55en 5.00 Gramofoonmuziek. 5.15 Voor de kinderen. 6.30 Taalles en technisch onderricht. 7.00 Berichten. 7.15 Vragenuurtje. 7:45 Gramofoonmuziek. 8.00 Berichtten ANP, herhaling SOS-ber. 8.15 Lezing „Christus verzocht door Herodus". 8.45 Koperoctet en gramofoonmuziek. 9.30 Causerie „Spionnen en spionnage". 10.00 Berichten ANP, actueel halfuur. 10.30 Zang, piano en gramofoonmuziek.. Ca. 11.50—12.00 Schriftlezing. gezien, zelfs in Karthouw, waar de giaours by duizenden zwermen. Maar hij is jong, en zyn vleeesch is zacht. De woestijn zal zyn bloed verdunnen. En die kleine stier, die voor uit ging die zal ook het sap in zyn been deren voelen verdrogen. By het graf van myn vader! Als de Hakln Effendi zulke mannen in zijn gevolg heeft meegebracht, zullen er groote dingen geschieden aan den voet der Vyf Heuvels, en ik, Abdullah de Speerwerper, zal er getuige van zyn. HOOFDSTUK VIL Mrs. Haxton krygt een schok. Mr. Fanshawe, die zijn kennis van het Ara bisch opfrischte en von Kerber, die met mevr. Haxton apart liep om te vernemen, hoe en wanneer ze bericht had gekregen van Ab dullah, hadden voor niets anders oog of oor. Irene en Dick kregen zoo eenige oogenblik- ken, waarin ze niet beluisterd werden en het meisje greep de gelegenheid vlug aan. Weet, waarom we hier gekomen zyn?, vroeg ze zachtjes, terwijl ze stilstond om te kijken naar den gordel van kleine eilandjes, d!e het groote eiland Massoea van de open zee afsluiten. Baron von Kerber vertelde het ons in Maraeiile zei Dick. Ons?, vroeg ze byna scherp. Ik bedoelde kapitein Stump, mr Tagg en mijzelf. Wat heeft hy u verteld? De merkwaardige geschiedenis van een Romeinsche expeditie tegen de Sabeërs; een storm, een schipbreuk, het begraven van een groote schat, en hoe deze eindelijk ontdekt werd door middel van een Grieksch papyrus, die in een graftombe werd gevonden. Dat is het juist, wat me dwars zit, zei ze plotseling geërgerd. Zyn gedrag is onbe- rispeiyk, en toch ben ik er zeker van dat hy niet eeriyk handelt. Ik heb het gewaagd, dat tegen myn grootvader te zeggen, maar kan niet het geringste bewijs aanvoeren. Baron van Kerber is de oprechtheid zelf. wat de echtheid van de papyrus betreft. Pro beerde hij ook mevrouw Haxton's aanwezig heid of de myne te verklaren? Toen kapitein Stump protesteerde voor hy u gezien had, let wel tegen het meenemen van dames, zei de baron, dat de expeditie zonder u niet kon doorgaan. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1940 | | pagina 10