Brabantsche
Brief
IWjL AmJC y, tfywXA
De
.van Dré
DE SCHAT
in de. lUaeAtijn
Radioprogramma
Ulvenhout, 11 April 1940.
Amico.
Dieën langen, nogal harden winter zette
ons wel 'n maand achter, in den arbeid op
d'akkers. Want mee 't invallen van den dooi
was 't veur ons nog nie gebeurd! Den vórst
zat diep in den grond en 't kostte weer en-
nigte weken van wachten eer we de spaai in
den aarde kosten steken. En dét nie alleen...!
Ge verstaat genogt: we kunnen b.v. gin èèr-
pelpoters in 't ijs uitzetten! Ge zult dus wel
efkes langer op den nuuwen patat te wach
ten hebben van 't jaar. Ik zeg: „èfkes lan
ger", want 't is op den buiten alty wel zóó:
op 't end wordt den meesten achterstand ge
meenlijk zoo goed als heelemaal ingehaald!
'k Heb 't in m'n lange leven, mee verschil
lende strenge winters, meetlate nachtvorsten,
mee veul hoogwater en alderleie op 't eerste
oog rampzalige dingen nooit anders ervaren,
dan: op 't end kwam alles weer recht! En hoe
ouwer d'n mensch wordt, hoe rustiger hy dan
ook teugenover teugenslag komt te staan.
De jeugd, die dat nie verstaat, is nogal 'ns
rap geneigd om zulke „ouwe" gelatenheid te
versiyten voor gebluschte levenskracht, maar
mee dat gedacht timmert ze 'r eigen dan toch
wel 'ns danig op den duim!
'Nen ouwen, op zijn manier, wijzen hond,
zooals mynen Blek om 'n veurbild te noemen,
sterk als 'nen beer, ge moest 'n kunnen
voelen hoe ie den zwaren wagel uit oew
knuisten trekt, zoon'en ruigen, rustigen
beest gaat, op den kuier, naast zijnen baas
vort mee den eigensten rustigen stap van zy-
nen meester. Na uren komen ze samen thuis;
rustig, onvermoeid, koel! Lyk ze van huis
gongen.
Den jongen, onwyzen keffer daarentegen,
die ginnen boom mee rust lot, bang als ie is
dat alle tifkes in de buurt niè zullen weten
dat hy bestaat, rent, tobt, hijgt, drie, vyf tot
tien keeren den weg heen en terug en komt
op 't end, mee de tong op z'n teenen en 'n
razend-kloppend hart. weer thuis mee den
baas en... 't onervaren dier heeft uren noodig
om weer op verhaal te komen. Wordt ie te
laat wys, dan komt z'n broerte te vroeg,
afyn, net als by de menschen!
Hiermee wil nie gezegd zijn, dat de Jeugd
mee 'nen gryzen baard deur 't leven mot
stappen, maar wel ditte: dat Jeugdige „heet
gebakerdheid" nog gin vlammende levens
kracht is.
Maar genogt; 'k ben ongemerkt wyd afge
dwaald van m'n eerpelland. 'k Zat daar, be
gin verlejen week, m'n poters te zetten, over
'n ruimte, 'nen kyk wyd. want Dré III is van
plan om in ons gewilde „zandjannen" veul
zaken te doen. Ook mee deus groote artikel
wil ie over ennigte maanden 'nen steuvigen
verkoop en nuuwe klanten forceeren! 't Is
waar, mee zynen auto kan ie kolossale
vrachten snel wegrijen en wat ie my er alle
maal van vertelde...! Nou, 't jonk zit zoo
vol plannen en ideeën; mynen kop tolt, als ie
Uitgepraat is!
Hy ziet de dingen ln de toekomst allemaal
nog wat te simpel. Hij ziet 't zóó, de huis
vrouwen hebben eerpel noodig en koopen 't
liefst nie duur en goeie waar. Dré I is boer
genogt om te zorgen veur goeie en concur-
reerende waar, ik eigens heb 'n prachtlgen
wagel en 'nen tyverigen Eeker, dus dus ik
verkoop eerpel zooveul als ik wil!
Tot nu toe is dit redeneering dikkels uitge
komen, want... eh... 't jonk heeft alles méé,
Z'nen plazlerigen kop, z'n kustelijke „bruta
liteit", waarin ie eigens gin erg heeft, z'n
afyn, z'n heele jeugd, waarmee ie zijn klantjes
inpalmt. Maar toch ook' z'n steuvige ver
trouwen in z'n artikelen, z'n eigen en... in
z'n geluk! Als hy 'n benneke groentes vast
houdt en zegt: „mevrouw, zoo van 't veld,
kek, d'n daauw fonkelt er nog op, zoo'n
zoóike groentes hebt ge nog nooit ln oew
keukentje g'h&d", dan dan méént ie dat!
FEUILLETON
door MALCOLM HOWES
Stump en hy deelden de tent en Dick's on
zekere blik viel het eerst op zyn schipper,
die voor de deur zat te rooken. Stump nam
zyn pyp uit den mond.
Goeien avond, Sir Richard, zei hy plech
tig. Daar ligt een brief voor u.
Dick opende de enveloppe. Een krabbel op
een vel briefpapier bevatte de korte mede-
deeling, dat von Kerber „by vergissing" de
inliggende brieven en telegramm had achter
gehouden. De stukken, die van mr. Forbes
afkomstig waren, bevestigden de juistheid
van mrs. Haxton's onthullingen.
Irene, die het heel druk had met de werk
zaamheden, die von Kerber tot dusver ver
richt had die kleine maar lastige dingen,
die in het dageiyksch leven van een groot
kamp broodnoodig zyn stond al naar hem
uit te kyken. zy riep hem verheugd aan.
Groot nieuws! De vyand kondigt een
wapenstilstand aan. Alfieri heeft Hussein en
Abdullah terug gezonden en de „geleende"
kameel erby. En een van zyn mannen heeft
feen briefje voor grootvader gebracht, om een
spoedig onderhoud te verzoeken.
Eerst was Royson oprecht verheugd over
deze onverwachte wending. Hy had mr.
Fenehawe'a optimisme, ten opzichte van een
nachtelyken aanval van de Hadendówas niet
gedeeld, omdat Irene er was en niemand
de zekerheid had haar te kunnen beveiligen
tegen elke kans van gevaar, wanneer gewe
ren met groote draagkracht het kamp be
schoten
Alfieri's brief was beleefd en verontschul
digend. Hy verklaarde, dat hy geen twist
Want ginmensch kweekt malscher spul dan
opa! En als ie 't benneke in twee handen
ronddraait onder de veurjaarszon, dan begint
zoo'n aanstaand klantje 't gevoel te krijgen,
dat ze deus zooike groentes nie veurby mag
laten gaan.
Wat dat in den handel veur 'n geheim is,
amico, dat deurgrond ik nie precies, maar ik
wéét: de manier waarop den een of waarop
den ander iets vasthoudt en toont, die ma
nier gift aan dat „iets" 'alty meerdere of min
deren luister. In ieder geval, den Dré ver
staat 't kunske 'nen kool, 'n benneke sprui
ten, 'n benneke eiers zóó vast te houwen en
veur oew neus te draaien, dat ge'r trek in
krijgt!
Nou ja 't zal daarmee zóó zyn: 'nen vlot
ten prediker, die alleen uit z'n knap verstand
prikt, zal op 't end minder zielen oogsten,
dan den minder begaafden predikant, die ten
vole uit z'n hart sprikt. Die... 't rotsvaste
geloof heeft.
Dré III gelooft, neeë hij wit: z'n spullen
komen van eersteklas fabrieken, van den
allerbesten akker, van de gezondste kiepen!
De menschen gelóóven 'm als ie z'n lange
wimpers opslaat en mee z'n goudbruine oogen
zoo frank en vry, zoo vast in huilie zielement
ziet. En zoo verkoopt ie, overal waar ie aan
belt en kitsige dienstmeskes drie, vier keeren
opnuuw naar „binnen" lot gaan. (Wat ze
dikkels veur 'm over hebben!) Zoo verkoopt
ie aan de huisvrouwen, die 'm vertrouwen en
soms... nie deur willen sturen!
Den Eeker kan 't nie. Als die 'n mandje
eiers vasthoudt, dan zitten zyn sproeten-lyk-
roestvlekken dalijk zóó vast op de klantjes
d'r oogen, dat ze gin groote, blanke eiers
meer zien, glanzend onder de zon, doch alleen
maar 't vuile stoepke dat „toch 'ns rap 'n
beurt mot hebben," zoodat de wefkes ineens
ginnen tijd meer hebben veur dieën braven
sproetenkoning!
Dré III,wakker als 'n haantje, had dat rap
deur, dus: „Eeker, verkoopen kunde gy nie,
gy belt aan, gij girt me de spullen aan, ge let
mee op de centen en ge houdt de snotjong van
onzen wagel. Ik ry en verkoop alleen, gy doet
de rest."
En zoo volbrengen die twee baaskes iederen
dag 't wonder om mee 'nen schoonen ontvangst
en 'nen leegen wagel naar huis te rijen, om den
lijst van vaste klantjes, eiken dag weer langer
te maken, om 't bedrijf tot dubbelen bloei te
brengen!
Ik heb dan ook verlejen week twee keer
zooveul poters uitgezet en meer aardbeibedden
aangeleed.
Maar als 't zoo vortgaat... afyn den grond is
ooit veul duurder gewist en daar is alty nog
gin betere belegging, dan grond! Mee grond
kunnen ze nie gaan loopen; hij kan nooit, ïyk
pampieren, in lucht veranderen en ze kunnen
er nlkts. zooals van huizen, aan vernielen of
van opstoken!
En valt er 'ns 'nen bonk „beschavingstech
niek" in, allee, 'nen bommentrechter is rap
dichtgegooid...!b Ja, ge mot vandaag aan alles
denken, amico!"
Maar als ik dan verlejen week de nuuwe
piepers zette, dan kwam daar den meester
aangebeend.
„Allee, den Dré!"
„Goelenavond, den meester".
„Druk?"
„Veul!"
„Ge zet zoo nog al iets uit, Dré! Is dat mee
't oog op de omstandigheden van oorlog, uit
voer, distributie of zoo?"
„Neeë, man! Dat hebben we noodig In nor
maal geval!" zee ik fier.
Daar gong 'm 'n licht op: oow..., Dré III!"
„In de roos, jonk!"
Efkes was 't stil. De zon gloeide nog 'n
bietje na, achter den ender, maar den killen
avond was toch alweer te voelen. Wyd gonsde
den slag van helf zeuven uit ons kerketorentje
over de wye, paerse velden.
't Was stilleker.Ik hoorde den poter telkcs
dofkes plompen in 't zwarte gat da'k mee 'n
rond stuk hout boorde in den lochten zand-
aerde. Ja, 't was stillekes, hier in den verlaten
akker, die zacht en donker zich strekte onder
den vallenden avond.
„Den Eeker helpt 'm mee, ee?"
„Blief?"
„Den Eeker zit toch ok op den wagel by
den Dré?"
„Vaneigens, ee, vaneigens! Die twee kleine
mannen doen alles samen. Bovendien: den
Eeker is den Dré z'nen knecht, witte wel!"
We lachten zachtjes naar malkaar; de ge
schiedenis van de twee baaskes is wel bekend.
„Jaerhm! Ja, eigeniyk zou ik bij
Dré III motten zynzee toen den
meester.
„Daar gunderwyd zitten ze. We zetten naar
malkaar toe, ziede."
,,'t Ga'-d-over den Eeker."
„Is er... iets, toch nie?"
„Z'n... examen, ziede!"
„Kom ik schei er af. De mannekes v.nden 't
gereedschap wel. Gade mee zoowyd?"
„Geren! Stoppen?"
Ik nam z'n tabaksbuiltje, stopte m'n pijp.
Ja 't was al flink duister zag ik aan 't luci-
fersvlamke.
,,'t Zit zoo in malkaar, Dré. Den Eeker kan
mee glans z'n examen doen over 'n paar
maanden. Makkelyk zullen ze 't 'm nie maken,
maar hij wit genogt."
„Waarom zullen ze 't 'm zwaar maken,
meester?"
„Kek 's Dré, ik zeg oe dat als schoolmeester
de schoolmeesterij is bar conservatief."
„Goei' eigenschap!"
„Mjawel," twyfelde-n-ie: „sóms!"
'k Heb dikkels gemorken, amico, dat school
meesters alty op de „schoolmecstery" afgeven,
dus ik nam zijnen twyfel nie zwaar.
„Sóms,... Dré!"
„Oem. Mja. We zijn allemaal maar men
schen, ee?"
„Da's waar! We zyn allemaal foutenmakers,
maar ik mot oe dit zeggen: als den Eeker
straks op 't onderwyzersexamen komt, dan
hoeft er in de examencommissie nog ginnen
Sherlock Holmes te zetelen, om de commissie
duideiyk te maken, dat den Eeker 'n vrind
eendje in de examenbyt is!"
„Zoo is 't!"
„En zoo iets is op 'n onderwyzersexamen
alty 'n liliyk dink veur... nou veur den Eeker
in deus geval."
„Waarom?"
„Ze vertróuwen 't nie. Stuk veur stuk is
eiken examinator bang, dat ie tóevallig vra
gen stelt, die den examinandus tóevallig kan
beantwoorden. Zo'n manneke krygt dus 'n
bar zwéér examen. Veul zwaarder dan den
normaalschoolpupil waarvan by veurbaat
verondersteld wordt, dat ik wel klaar is veur
't vak."
„Ik begin oe te begrypen, meester!"
„De punten vallen ook aan den lagen
kant..., eiken examipatoris weer hard bang,
dat ie te gunstig zal afsteken by z'n overige
commissielejen.
„Jaja, den Eeker krygt 't nie cadeau,
snap ik wel!"
„Sjuust! 't is gin oneeriykheid, Dré, 't is...
't is angst veur 't ongewone, 't Is conser
vatisme!"
„Begrepen."
„En nou ben ik, onder ons, sjuust anti-
schoolmeesterachtig genogt.
„Dat zeggen alle schoolmeesters van d'r
eigen, jonk!"
„Nou, ik ben 't dan toch!"
„Oow."
„Geloofde me nie?"
„Neeë! Gy zyn schoolmeester, zooals ik
boer. In hart en nieren, mee alle goeie en
mee alle kwaje eigenschappen. En da's pront
zoo. Af!"
„In ieder geval: 't is mynen trots om den
Eeker deur dat examen te trekken, Dré!"
„Ziede wel! Daar valde al deur de mand!"
Onze lach echoowde deur den stillen avond,
die sluierde over 't durp.
„Is den Eeker klaar, veur dat verzwaarde
examen, meester?"
„Tot ende met!" zee-t-ie vurig. „Maar
nou, mee die nuuwe affaires van oewen Dré,
nou ben 'k erg ongerust, dat den Eeker
sjuust nou, lie leste maanden, té veul van z'n
studie, getrokken zal worden. En dat wou 'k
nou 'ns mee oe bepraten!"
„Gaat ie achteruit, den Eeker?"
„Neeë, nóg nie! Maar éls dat vandaag of
mergen zoo mot zijn, dan is den tijd tekort,
om dat by te spurten. Me dunkt, Dré, dit ver-
stade!"
„Dét doei 'k meester!"
,Dan hoef ik wyers niks meer te zeggen,
Dré."
En zoo, amico, dat wou 'k oe dan gezeed
hebben g'had, zoo zit nou den Jaan op den
bok, naast Dré III. Den Eeker mot 'n paar
ZONDAG 14 APRIL 1940.
Hilversum I. 1875 en 414,4 m,
8.30 KRO. 9.30 NCRV. 12.15 KRO. 5.00
NCRV. 7.45—11.15 KRO.
8.30 Morgenwyding.
9.30 Gewijde muziek (gr.pl.).
9.50 Gereformeerde kerkdienst. Hierna: Ge
wijde muziek (gr.pl.).
12.15 Lezing „De Missiegeest van den H. Vin-
centuis Paulo".
12.35 Gramofoonmuziek.
12.45 Berichten ANP.
1.00 Boekbespreking.
I.20 KRO-Melodisten en solist
2.00 Vraag en antwoord.
2.45 KRO-Kamerorkest en sol'st
4.00 Gramofoonmuziek.
4.15 Ziekenlof.
4.555.00 Gramofoonmuziek.
5.05 Gewijde muziek (gr.pl.).
5.20 Nederlandsch Hervormde Kerkdienst.
Hierna: Orgelconcert.
7.45 Berichten.
7.50 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP, mededeelingen.
8.15 KRO-orkest.
9.00 Rei3vertelling.
9.20 Paul Godwin en zyn orkest.
9.50 Don-Kozakkenkoor (opn i
10.00 Gramofoonmuziek.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Epiloog.
II.0011.15 Esperantonieuw-
Hilversum II. 301.5 m.
8.00 VARA. 10.00 VPRO. 12.00 AVRO.
5.00 VARA. 8.00—12.00 AVRO.
8.55 Gramofoonmuziek.
9.00 Berichten.
9.05 Tuinbouwpraatje.
9.30 Orgelspel.
9.40 Causerie „Van Staat en Maatschappy".
9.59 Berichten.
10.00 Zondagsschool.
10.30 Remonstrantsche Kerkdienst.
11.50 „Naar buiten", toespraak.
12.00 Cyclus: „Onze Weermacht".
12.45 Disconieuws. (Om 12.45 Ber. ANP.).
1.00 AVRO-Amusementsorkcst en het duo Ja.
1.30 Causerie: „De gesproken mailbrief".
1.50 Gamelanmuziek (opn.).
1.55 Declamatie.
2.00 Boekbespreking.
2.30 Omroeporkest en soliste*
3.30 Schiiderybespreking.
3.45 Gramofoonmuziek met toelichting.
4.25 AVRO-Dansorkest.
4.55 Sportnieuws ANP.
5.00 Gemengde Zangvereeniging „Kunst en
Strijd" (Amsterdam) en solist.
5.3Ó5,55 Voor de kinderen.
6.00 Bravour en Charme.
6.30 Sportpraatje.
6.45 Sportnieuws ANP, gramofoonmuziek.
7.00 VARA-Kalender.
7.03 Schuldig of onschuldig?
7.28 Rosian-orkest en solisten.
8.00 Berichten ANP, mededeelingen.
8.20 Concertgebouworkest.
9.10 Radiotooneel.
9.55 Revueprogramma
11.00 Berichten ANP.
11.10 Trio „De Melodische Spelers".
11.30—12.00 Dansmuziek (gr.pl.).
MAANDAG 15 APRIL 1940
Hilversum I. 1875 en 414,4 m.
NCRV-uitzending.
8.00 Berichten ANP.
8.05 Schriftlezing en meditatie.
8.20 Gramofoonmuziek. (9.309.45 gelukw.).
10.30 Morgendienst.
11.00 Christeiyke lectuur.
11.30 Gramofoonmuziek.
12.00 Bericht.
12.15 Gramofoonmuziek.
12.30 Berichten ANP.
12.35 NCRV-kleinkoor en -harmonie orkeit
(opname).
I.00 All Round-sextet.
2.00 Schooluitzending.
2.35 All Round-sextet.
3.00 Keukenpraatje.
3.30 Gramofoonmuziek.
3.45 BybeUezing.
4.45 Gramofoonmuziek.
5.15—6.15 Kinderuurtje.
6.20 Gramofoonmuziek.
6.30 Vragenuurtje. (7.007.15 berichten).
7.45 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP, internationaal overzicht,
herhaling SOS-berichten.
8.25 Haagsch Kerkkoor en gramofoonmuz.
9.10 Causerie „De Belgische kust".
9.40 Gramofoonmuziek.
10.00 Berichten ANP, actueel halfuur.
10.30 Marcando-ensemble en gramofoonmuz.
II.25 Gramofoonmuziek.
Ca. 11.50—12.00 Schriftlezing.
Hilversum II. 301.5 m.
Algemeen Programma verzorgd door de AVRO.
8.00 Bericht ANP.
8.10 Gramofoonmuziek.
8.30 Orgelspel.
8.50 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwyding.
10.15 Gramofoonmuziek.
10.30 Voor de vrouw.
10.35 Ensemble Rentmeester. (11.0011.10
„Zylichten, causerie)
12.00 AVRO-musette-ensemble en soliste
(opname).
12.45 Berichten ANP, gramofoonmuziek.
1.00 Ensemble Malescu.
I.45 Pianovoordracht.
2.15 Omroeporkest en soliste. (3.003.20 „Met
oog en oor", causerie. Om 3.50 Gramofoonm.
4.30 Disco-causerie.
5.30 Orgelspel.
6.00 De Twilight Serenaders en solist.
6.40 Zang, piano en cello (met toelichting).
7.15 Friesch programma.
8.00 Berichten ANP, mededeelingen.
8.15 Concertgebouworkest en solist.
9.15 Reportage.
9.30 Gramofoonmuziek.
10.00 AVRO-amusementsorkest en duo Ja.
II.00 Berichten ANP.
11.10 AVRO-dansorkest.
11.4012.00 Gramofoonmuziek.
maanden hard leeren. Den Jaan rydt nou
iederen mergen in den auto mee Dré III weg.
't Manneke, dat Janus als veldwachter zoo
dikkels achterna gezeten heeft, ge wit
nog wel van vroeger, da's nou den Jaan z'n
baas!
,,'t Gaat wel," zee Dré III: „al mis ik veul
m'nen Eeker onderweuge. Maar witte wa zoo
broerd is, opa? Telkens als ik veur 'nen stad-
schen diender mot stoppen, m'n pampieren
laten zien, deurryen, ieverans anders parkee
ren, ge ként al die moeilykhedens in 't
verkeer dan wil den Jaan mee die pliesie-
mannen gaan debatteeren! En als ik 'm zeg:
gij wit van al die verkeersregels toch de bal
len af, Jaan, dan zee-t-ie ijskoud: „ik ben
eigens dertig jaar by de plie^ie gewist en ik
wocht van die melkmuilen, die stuk veur stuk
nooit 'nen moord hebben uitgezocht, gin
complimenten af!"
Ik schoot in den lach. Dieën Jaan...! Hij
verandert nooit.
„En 't ergste is, opa, als 't hum dan „hier
zit", lijk ie 't noemt, dan wil ie den wagel
uit, om dat vertelsel te gan doen aan zo'nen
stadschen agent!"
Gisteren kwam Dré III alleen thuis...!
„Waar is den Jaan, Dré?"
„Die zit in de stad, op 't pliesiebroo te ver
tellen hoe ze moordzaken op motten helde
ren."
„Ik begryp oe nie...?
,,'k Moest daarstraks 'n andere straat in-
had met den Engelschen leider der expedi
tie zyn veete gold den Oostenryker en de
vrouw, die geholpen had om hem (Alfieri)
van zyn rechten te berooven. Hij was er
zeker van, schreef hij, dat signor Fenshawe,
wiens faam als Egyptoloog bekend was
het bedrog niet zou goedkeuren, en hy
wenschte daarom voor den volgenden dag
een ontmoeting vast te steUen, waarby hy
zyn geval geheel zou ophelderen.
Het verzoek was in byna onbegrijpeiy'k
Engelsch geschreven, maar er was een Ita-
liaansche vertaling by en die laatste kon
Irene woord voor woord vertalen.
Natuuriyk heeft grootpapa toegestemd,
zei Irene. Hy heeft de samenkomst op zeven
uur morgenochtend gesteld. Ik ben er be
nieuwd naar Alfieri terug te zien. Ik herin
ner me hem precies. Kapitein Stump en ik
hebben hem goed opgenomen in Massoea,
weet je.
Is de bode alweer vertrokken?
O ja. Hy verliet het kamp twee uur ge
leden alweer.
Heeft hy met een van onze mannen ge
sproken
Dat kan wel; Dat weer ik niet zeker.
We waren zoo verdiept in Alfieri's mede-
deeling, dat we niet op den Arabier gelet
hebben. Maar grootpapa vond het juist heel
goed, dat hy onze sterkte zag, en dat hy nu
weet, dat we een dozijn gewapende matrozen
hier hebben. Je maakt Je zeker ongerust
over my Veroorloof me dan je mee te dee-
len, dat ik als stafofficier den opperbevel
hebber heb geholpen om onze strijdmacht
voor den nacht in twee sterke wachten te
verdeelen, Grootvader heeft het bevel over
de eene, kapitein Stump over de andere, ter-
wyi gy, Koning Richard, rustig moet slapen
tot den dageraad.
Maar ik hèb pas acht uur geslapen.
Goed, dan zullen wy samen tot elf uur
wacht houden.
Royson werd door twyfel aangegrepen,
zoodra hy hoorde van het vertrek van Ha-
dendowa. Naar alle waarschynlykheid had de
man ontdekt, dat von Kerber en mevrouw
Haxton niet meer in het kamp waren. De
zwarte paardenknechten en andere dienaren
waren geboren babbelaars en het zou wel
heel vreemd zyn, als ze hem niet verteld had
den, dat een paar van hen naar de zee trok
ken met den Hakim Effendi en een der blan
ke vrouwen. Wat zou er gebeuren, als dit be
richt Alfieri ter oore kwam De man, die niet
geaarzeld had de vervolging en gevangenne
ming, den dood. zoo noodig van Royson
zelf en Abdur Kader te bevelen, deinsde voor
geen kleinigheid terug. Het was waarschijn-
ïyk, dat hij vrede aanbood alleen omdat zyn
verspieders den omvang van de expeditie
hadden ontdekt. Hoe zou hij handelen onder
deze veranderde omstandigheden Te oor-
deelen naar het verleden, was hierop maar
een antwoord mogelyk!
Laten we Abdullah opzoeken, zeide
Royson. Dan zullen we meer hooren.
De Speerwerper, hoewel uiterst beleefd,
was niet bijzonder geneigd tot mededeelzaam
heid. De afwezigheid der beide blanken, die
zijn bondgenooten waren, had hem verbaasd.
Dick besloot te probeeren Abdullah'a trouw
te winnen. Dus vertelde hy hem van mr.
Fénshawe's besluit om den zeeweg te volgen.
Je belangen, welke ze ook zyn, zyn vol
komen veilig, als je ons vertrouwt, zei Dick;
de baron is maifr twee dagmarschen voor. Hij
weet niet, dat we denzelfden weg zullen vol
gen. Hy denkt, dat we naar Pajura gaan, dus
zullen we hem stellig aan de kust inhalen, als
we het al niet eerder doen. Zoo kun je jezelf
van zyn eerlykheid overtuigen en zien, dat de
laatste beslissing over deze zaak bij ons be
rust.
De Arabier boog, maar bleef zwygen. Toch
bekende hij later, dat Royson's woorden hem
hadden afgebracht van zijn plan om weg te
sluipen als de nacht viel en Alfieri aan te
sporen de vluchtelingen te achtervolgen.
De Italiaan had deze aansporing echter
niet noodig! Dick ried mr. Fenshawe aan om
twee mannen te paard uit te zenden om het
kamp der Hadendowa's te zoeken. Hussein,
die met de streek bekend was, bood zich vry-
willig aan en hy en zyn makker kwam tegen
middernacht terug met het onrustbarend be
richt, dat Alfieri en zyn vrybuiters niet te
vinden waren op den hoofdweg naar de Bron
van Sulieman.
Nu deelden niet alleen Fenshawe en Irene,
maar ook Stump en Abdur Kader, toen ze
geraadpleegd werden, Dick's vermoeden. Het
was onmogeiyk iets te doen voor het aanbre
ken van den dag. Alleen moesten ze beslissen,
of ze op weg zouden gaan, zoodra de eerste
lichtstralen aan den hemel zichtbaar werden,
of het uur afwachten, dat voor het onder
houd met Alfieri was vastgesteld. Zy beslo
ten Hussein en een paar vertrouwde mannen
in de oase achter te laten met opdracht daar
tot acht uur te blijven. Indien Alfieri zich
aan de afspraak hield, moesten ze hem een
brief overhandigen, dien Irene geschreven
ryen; den weg was wyerop opengebroken,
denk ik."
„Wy ryen deur!" zee den Jaan teugen dieën
diender: „gy hoeft my niks te zeggen, pap-
jong! Toen gij nog in den luur lag, had ik
m'nen zeuventienden inbreker en achtsten
moordenèèr al achter de spijlen zitten. Gas,
Dré!"
„En toen?"
„Toen moest ie uitstappen. Om dat op 't
broo te gaan vertellen aan den commissaris."
„En gy zijt deurgerejen
„Ik wel. Ik ken die vertelsels."
„Moeste gy' dan nie getuigen?"
„Misschien wel. Maar ik mocht daar niet
blyven staan mee m'nen wagel en toen 'k
den Jaan kwyt was en den wagel op gank,
toen had 'k zoo'nen honger, da'k maar deur
gerejen heb...!"
Als die muis 'nen stèèrt heeft, hoort ge 'r
nog van amico!
Maar nou schei 'k er af.
M'n pampier is vol en m'n oogen gaan
pieken.
Veul groeten van Trui, Dré III, den Eeker
en als alty' gin horke minder van oewen t.a.v.
DRi.
had en waarin hem werd verzocht te volgen
en zich by de expeditie te voegen. Anders
moesten ze zoo snel mogelyk de karavaan
achterna ryden én zyn wegbiy'ven rappor
teeren.
Toen de zon opging zette de Kafila zich in
beweging. De marschorde was eenvoudig,
maar goed bedacht. Abdur Kader, met ver
scheidene Arabieren op Bisharische kamee-
len, vormden een bereden scherm een halve
myi vooruit. Fenshawe, Royson en Irene met
enkele matrozen vormden, de voorhoede. Dan
kwam de eigenlyke kafili, met de rest van de
bemanning der Aphrodite als achterhoede.
Ze hadden juist stilgehouden om te ont
bijten en maakten zich gereed voor een vol
genden langen marsch, voor de zonnehitte tot
rusten dwong, toen Husein hen inhaalde. Om
acht uur was Alfieri nog niet op de afgespro
ken plaats geweest en evenmin was hy een
uur later te zien vanaf den top van den laat-
sten heuvel, die uitzicht gaf op de oase.
Ondanks Irene's protesten dat zy achter
gelaten werd, reden Royson en Abdullah, met
zes mannen van de Aphrodite en Abdur Ka
der, aan het hoofd van dertig uitgelezen Ara
bieren, in snelle vaart als verkenners en even-
tueele hulptroep voor von Kerber vooruit voor
de kafila haar marsch hervatte. Ze waren nu
op den eigenlijken karavaanweg, die zo be
reikt hadden, na dwars door het land een hoek
te hebben afgesneden. Volgens de berekenin
gen van den sheik waren ze om vier uur tien
myien vande Bron va nMozes, en om half 7
ging de zon onder. De weg was slechts en hun
kameelen begonnen vermoeid te raken, maar ze
rekenden erop omstreeks half 6 de oude kamp
plaats te bereiken. Abdullah was de eerste,
die aan verschc sporen ontdekte, dat een
groote kafila dien weg langs was gekomen.
Hy was het ook, die een waarschuwende hand
ophief, toen ze een breed dal opstegen en een
plateau overstaken, dat ongeveer drie myien
van de bron verwyderd was.
Ze stonden stil en spanden oogen en ooren
ln. Door een paar verspreide heuveltjes vóór
hen konden zy niets zien, maar hun ooren
vingen duldeiyk het onregelmatige knallen van
verre geweerschoten op.
Zonder zich te bekommeren om den ruwen
weg, of den toestand van hun kameelen, vlo
gen ze voorwaarts.
Wordt vervolgd.
