TARZAN
en de vuren van Thor
Nieuw Raadsel
Cola,
de sledehond
Een mooie spaarpot
ïitilt {ojigetii en nvei&jta.!
Wat hebben we een prachtige Hemel
vaartsdag gehad, vrienden en vriendinnen.
Wat zullen jullie allemaal geprofiteerd
hebben van de vrye dagen, van de zon en
de natuur, die nu op haar mooist te.
Ikzelf ben bjjna de hele Hemelvaartsdag
buiten geweest, zodat ik 's avonds een ge
weldige slaap had. In Santpoort en Bloe-
mendaal was het schitterend mooi. Al dat
jonge groen, in ontelbart tinten en kleu
ren: licht groen, donker groen, zilverig
groen. Het was buitengewoon.
Aan het strand was ik ook nog even. Het
was er al heel druk en ik zag zelfs de
eerste pootjesbaders. Nu, daarvoor ljjkt
het me nog wel al te vroeg. Je moet er
welhaast kramp van in je benen krijgen,
denk ik.
En nu... de taart. Even kijken, wie deze
maand de gelukkige is. Welnu, hier is hij:
ARIE BAKKER,
Nieuwe Streek E 24, Kolhorn.
die we natuurlijk hartelijk feliciteren.
maareet er niet direct te veel van op,
want dan heb je buikpijn.
En nu de briefjes:
Henny Wiering, Schagerbrug. Ik ge
loof, dat het schooltuintje van jou er pri
ma in orde uitziet Henny. Ik zou het best
eens willen zien. Hoe staan de muurbloe
men? Die vind ik altijd zo mooi. Jjj ook?
Bep Tijsen, Wleringerwerf. Ja, ik
begrijp dat je nu met die .verhuisdrukte
niet veel tijd gehad hebt om brieven te
schrijven Bep en zeker geen lange brieven.
Maar de volgende week is de brief wel
dikker vermoed ik. Is het niet zo?
Arie Bakker, Kolhorn. En hier heb
ben we de gelukkige taartwinnaar. Hoe is
hij Arie. Is hij naar je zin? Ik vermoed
van wel. Je moet me volgende week eens
even schrijven hoe of hij je bevallen is.
Dag Arie!
Hennie Boer, Nieuwe Niedorp. Och...
och... och... wat verschrikkelijk jammer
Hennie, dat poes Miepie overreden is. Hoe
oud was poes? Hebben jullie haar begraven
in de tuin? En komt er weer een ander
poesenkind in de familie? Dat wil ik graag
eens van je hooren.
Gina Boer, Nieuwe Niedorp. Ja, van
de poes is een vervelende geschiedenis
Giana. Erg jammer hoor. Ben je een beetje
bang voor de overgang? Kom, dat zal wel
meevallen Gina. Verlies de moed maar
niet!
Wim Schoehuys. Schoorl. Met mijn
vrouw gaat het uitstekend vooruit, Wim.
We hebben samen met Hemelvaartsdag al
een half uur gewandeld in het bos bij
Santpoort. Wat waren we allebei dank
baar, dat het nu weer zover in orde is. Ik
heb hoop, dat als we 4 of 5 maanden ver
der zijn, ze weer thuis is. Dag Wim!
Annle Koomen, Winkel. Gefeliciteerd
met je overgang Annie. En wat ziet dat
rapport er prima uit. M'n complimenten
hoor! Wat zeiden ze er thuis van. Ze wa
ren wel blij, niet?
Arie Speur, Schagen. Natuurlek Arie,
dat spreekt vanzelf. Ook al gaan jullie in
Hilversum wonen, de Schager Courant blijf
je lezen. Dat is zo met bijna alle mensen die
weggaan. Ze houden de krant aan.
Hilversum is een mooie stad. En vlak bij
de radio Arie!
Marlet je Eriks. Die arme Marietje...
daar heeft ze nu ineens de rode hond~gekre-
gen. Nu, dat is vervelend, want nu kon je
dus ook met de Hemelvaartsdag niet weg.
Wordt je alweer iets beter?
Jan Bakker, Schagerbrug. En hier
hebben we de jonge neef van Marietje Eriks,
die zo graag met onze club wil meedoen en
die dat natuurlijk mag. Fijn dat je je aan
sluit Jan. Ik hoop dat je gouw een taart
wint of een boek. J\j zelf zeker ook, he...?
Gerrit Blom, Petten, Ben je overge
gaan Gerrit...? Ik ben erg nieuwsgierig, en
hoop volgende week van je te horen hoe of
het alles afgelopen is. Ik hoop dat het met
Pinksteren mooi weer is, want een Pinkster
feest met wind en régen is niets gedaan.
Coba Blom, Petten. Coba geeft een
raadsel op, dat ik moet oplossen. Het luidt:
Hoe komt een vlo in bed? Tjaaaa... wat een
raar raadsel is dat nou. Ik denk op z'n poten.
Of is de oplossing anders?
Geerie Kuiper, Moerbeek. Wat een fijne,
gezellige brief was dat weer Geerie. Hartelijk
bedankt hoor. Ja, m'n vrouw maakt het best.
En jij gaat over 4 weken naar een kolonie
huis in Wijk aan Zee of Bergen aan Zee Nu,
dat je er als een gezonde en sterke meid
weer vandaan mag komen. De belofte van de
aanzlchtkaart houd je natuurlijk!
Oplossingen raadsels vorige week
Evacuatie. Eland, Varen Agaat, Ciano,
Uiver, Avond, Tante, Ieder, Effen.
Goede oplossingen ontvangen vant
Goede oplossingen Schagen:
Geerie Kuyper; Jan Bakker; Marietje
Eriks; Piet Vis; Arie Speur; Arie Bakker;
Wim Schoehuis; Hennie Boer; Gina Boer;
Bep Tijsen; Henny Wiering.
De auto staat in de Garage.
Spreek zacht! Kleine zusje slaapt.
Haastige spoed is zelden goed!
Zorgen we goed voor
onze planten?
Heel veel kinderen hebben hun eigen
planten. Sommige hebben zelfs een eigen
plantenhoekje van moeder in de kamer ge
kregen. Weet je dat het goed is om enige
groene planten in je kamer te hebben? Met
bloemen is dat anders. Sterkgeurende bloe
men zijn nooit goed. Overdag geeft het
niet, ofschoon er mensen zijn. die er zelfs
dan al hoofdpijn van krijgen. Maar in een
slaapkamer horen zeer zeker geen bloemen.
Je kunt ze er overdag wel ir.zetten, maar
zorg er voor dat ze 's nachts op de gang
komen.
Planten voor het raam staan erg leuk. De
gelukkigen onder ons zijn dan ook zij, die
een brede vensterbank voor hun ramen
hebben. Want het is nu wel heel aardig om
planten midden in de kamer te hebben,
maar meestal hebben we niet zoveel plaats.
Maar helaas! Hoe vaak gebeurt het niet
dat we een mooie plant krijgen, hem in de
vensterbank zetten en er verder niet meer
naar omkijken dan hoog nodig is! En het
resultaat? Dat we niet veel plezier van on
ze plant hebben. Dan krijgt de bloemist de
schuld. Maar als je eens aan jezelf vraagt:
„Heb ik wel alles gedaan voor die plant,
wat ik kon?" Dan zul je in de meeste ge
vallen „neen" moeten zeggen. Dat wil je
natuurlijk niet zeggen, maar je zult het in
elk geval wel weten. Velen van ons zullen
misschien verontwaardigd zeggen: „Ik! Ik
zorg uitstekend voor mijn planten, elke
dag krijgen ze water!" En dat is meestal
wel waar. Maar geef je ze wel op de juiste
manier water? Of neem je elke dag een
grote gieter, gaat de rij planten langs en
sproeit net zolang tot de gieter leeg is? En
denk je dan: „Ziezo, ik heb mijn plicht ge
daan, als de planten dood gaan is het mijn
schuld alvast niet?" Zeg het maar eerlijk
Nu,, je moet er rekening mee houden,
hoeveel en of een plant wel water moet heb
ben. Neem b.v. de cactus. Er zijn nog steeds
hopen cactusliefhebbers. Het is dan ook een
aardige plant. Maar hoeveel cactussen blij
ven in leven? Ze zijn te tellen. Een cactus
moet weinig water, heel veel zon en een
zandbodem hebben. Dit laatste is heel be
langrijk. Die vette tuinaarde kan de cactus
niet verdragen. En dan b.v. de kamerlinde.
Omdat 't zo'n grote plant is, zijn er niet
zoveel mensen, die deze plant hebben. De
kamerlinde moet heel veel water hebben en
mag niet in de zon staan. De geranium mag
niet in de felle zon staan, dan verschroeien
zijn bladeren, verder moet er ook steeds
voor nieuwe aarde gezorgd worden. De
fuchsia, dat mooie plantje, moet weinig wa
ter en veel zon hebben. Denk er ook aan,
dat je een plant niet steeds omdraait. Je
weet dat planten naar het licht toe groeien.
Dus zijn ze meestal aan de ene kant voller
dan de andere. Als ze nu steeds omgedraaid
worden, buigen de stengels steeds weer
naar de andere kant, de lichtkant, en dat
vergt te veel van hun kracht.
Als je bij het verzorgen van je planten
eens even nadenkt welke plant je voor je
hebt, en hoe je die moet verzorgen, zul je
merken, dat je er veel langer en meer ple
zier van zult hebben, dan wanneer je je er
met een slordige begieting van af maakt.
Waar werd onze kleine Cola geboren?
Och kinderen, dat is niet zoo makkelijk
te zeggen. Daarvoor moet je eerst een gro
te atlas voor den dag halen. Dan moet je de
kaart van Alaska, opslaan, dat ligt hele
maal in het Noorden van Amerika. Daar
ligt een hoge berg, die zelfs een vulkaan is,
al is het daar boven ontzettend koud.
Frans Moland was een flinke ontdek
kingsreiziger, die zijn veilig vaderland ver
laten had, om zich bij een Noordpoolexpe
ditie aan te sluiten. Bedenk wel, dat zo'n
expeditie erg gevaarlijk is. Want in het
Noorden hebben ze geen treinen, zoals bij
ons. En met een auto kom je ook niet ver.
Die onderzoekingstochten in het Noorden,
worden per slee gedaan. En wie trekken die
sleden? De honden!
Maar in het hoge Noorden leeft een spe
ciaal soort honden, de z.g. poolhondcn. Ze
zijn niet zo groot, maar toch geweldig
sterk en ze zijn met weinig tevreden. Want
in die koude streken kunnen ze niet veel
voedsel krijgen. Maar je kunt ze al tevre
den stellen met gedroogde vis.
Alle deelnemers aan de expeditie waren
dol op de honden. Hing hun leven niet van
het uithoudingsvermogen van de dieren af?
Maar het meest van allen hield Frans Mo
land van de beesten, want thuis in zijn
eigen land, had hij ook een trouwe her
der. Hij moest altijd aan zijn eigen hond
denken, als hij de beesten eten gaf. Zijn
grootste vriendin was een grijsachtige
hond, die Anja heette. En Anja was niet
minder dol op Frans Moland. En op
een goede dag, verraste Anja de mensen,
met 4 kleine mollige hondjes. Ze was moe
der geworden. De kleine beestjes drukten
zich tegen hun moeder aan, om een beetje
warmte te hebben.
Maar wat nu? De expeditie zou over
enige dagen verder gaan. Wat moesten ze
met Anja en haar 4 kinderen doen? De
melder had nog mee kunnen lopen, maar
de kleintjes zeker niet. Natuurlijk wist
Frans er weer wat op. Handig maakte hij
van een stuk jute, twee zakken. Die ver
bond hij door een band met elkaar en zo
had hij twee prachtige „draagzakken". Net
als wij soms achter op de fiets hangen.
Toen legden ze de balletjes wol (dat le
ken de hondjes precies) twee aan twee,
goed in stro gewikkeld, in de zakken. De
kopjes staken er boven uit en met hun
ronde oogjes keken ze verbaasd de wereld
in. Anja, de moeder, stond netjes stil toen
Frans de zakken op haar rug hing. Ze wist
wel dat de dierenvriend het goed met haar
meende.
Toen zette de lange sledenstoet, getrok
ken door de blaffende poolhonden, in be
weging. Maar Anja hoefde dit keer niet zelf
te lopen. Zij bofte, want ze zat naast Frans
op een slee en had daarbij haar jongen bij
zich, wat kon ze meer wensen?
Nu zul je wel begrijpen, wie Cola was.
Een van de vier jonge hondjes. En hij moet
wel de sterkste van de vier geweest zijn,
want hij was de enige, die de koude en ver
moeienis van de lange tocht, overleefde.
Zijn drie zusjes stierven, ofschoon Frans en
de anderen alles gedaan hadden om hen in
leven te houden. Dus bleef Cola alleen
over. Frans had hem naar zijn eigen her
der genoemd. Hij scheen van de kou geen
last te hebben, want hij groeide als kool.
Een hele tijd voordat de expeditie ten ein
de was, liepen Cola en zijn moeder al voor
de sleden. Cola was nooit moe. De beste
sledehond, die je maar wensen kon. En des
avonds, als de tenten voor de nacht opge
zet werden, viel Cola als een wild beest op
zijn voedsel aan.
Op een goede dag had Cola de gelegen
heid om zijn braven meester een grote
dienst te bewijzen. Frans stond aan de
oever van een meer, een tas met waarde
volle instrumenten in zijn hand, en keek
door zijn verrekijker. Plotseling viel de tas
uit zijn hand en gleed in het meer. Toen
had je Cola eens moeten zien! Binnen en
kele seconden was hij m 't ijskoude water
gesprongen, dook naa- de tas en kwam met
de tas weer boven water.
Frans hielp hem naar de kant te komen,
de tas uit zijn bek, klopte hem goedkeu
rend op zijn rug en zei: „Dat was kranig
van je, Cola, daarvoor krijg je vanavond
een extra-portie vis!"
te bijval. Het was anders niet zo makkelijk,
een geschikt cadeautje voor haar te vinden.
Van de hele school zou ze een mooie boe
kenkast krijgen. Die was al besteld, hij
werd namelijk gemaakt. Ze hadden allemaal
het model gezien. Prachtig hoor! Mooi licht
eikenhout, een paar laden en vakken aan
de kant en vier lange planken met glas er
voor. Juffrouw de Groot zou niet weten
wat ze zag.
Maar nu het cadeau van de vierde klas.
..Om te beginnen moeten we weten hoeveel
geld we bij elkaar krijgen", zei Jochem de
Vries heel verstandig. Er werd besloten, dat
ze hun geld precies een week later gegeven
moesten hebben, dan zouden ze verder kun
nen bespreken.
Die middag liepen Floortje en Elisaboth
samen naar huis. vIk denk niet dat ik geld
kan geven voor dat cadeau voor juffrouw
de Groot", zei Elisabeth bedrukt. „Waarom
niet?" vroeg Floortje verbaasd. „Ik hou er
geen spaarpot op na", zei Elisabeth. Ik heb
niet eens geld om een spaarpot te kopen!"
„Nu, wees maar stil", zei Floor. „Als
mijn broer een goede bui heeft, zal ik vra
gen, of hij er een voor je wil maken!" Eli
sabeth mompelde in zichzelf. Op verzoek
van haar vriendin ging ze met Floor mee
naar huis. Kees had een goede bui. Zo goed
zelfs, dat hij meteen naar de kelder liep,
hout bij elkaar zocht en aan de spaarpot
begon. Hij werkte de hele avond door en
leverde toen het spaarpotje keurig netjes af.
Fig. 1 laat het spaarpotje zien, op één
kant en de deksel na. De hoogte is tien cm.,
de lengte en de breedte acht. Fig. 2 laat de
deksel aan de binnenkant zien. Je ziet dat
hij er een gleuf in gemaakt heeft en aan
de binnenkant een stuk omgebogen blik
gespijkerd heeft. De deksel wordt op de
doos gelegd en het geheel wordt met ge
kleurd papier beplakt, zodat het deksel niet
open kan.
Elisabeth was Kees erg dankbaar. Maar
helaas had ze geen geld, maar toen haar
moeder de spaarpot zag, was deze zo blij,
dat ze er een paar dubbeltjes ingooide. Va
der wilde niet achterblijven en gooide er
een paar kwartjes in, zodat Elisabeth een
week later vijftig cent voor het cadeau voor
juffrouw de Groot gaf.
Na lang zoeken vonden ze een aardif
schemerlampje voor hadr, dat later een
ereplaatsje op de boekenkast kreeg. Het
werd voor juffrouw de Groot een onverge
telijke dag, waar ze nog lange tijd over na
praatte.
Een heerlijk ritje op een Reuzenschildpad
DOOR: EDGAR RICE BURROUGHS
93.
Toen Tarzan Zwarte Malluk tot zijn vriend
had gemaakt, riep h\j d'Arnot, Ukah en
Perry bij zich. bq zich. Een voor een stelde
hjj hen aan het reusachtige dier voor.
.Zwarte Malluk zal ons goed dienen," zei hjj
met een of ander plan bezig was. Gevolgd
door zijn makkers verliet de aapman de
stal en zei tegen Rutang, den baas van de
olifantsslaven: „Dit wilde dier is heel ge
vaarlijk. Alleen wij vieren kunnen hem re
geren. We zullen voor hem zorgen en hem
langzaam. d'Arnot begreep, dat Tarzan weer voor u africhten ook de andere grote dik
huid in de volgende stal." Rutang stemde ge
willig toe. Hij was werkelijk onder de indruk
van de geschiktheid van Tarzan als olifants
man en hij liet de zorg voor Zwarte Malluk
en Kahllu graag aan hen over. „We zullen
deze kleine ruimte gebruiken voor ons ver
blijf," zei Tarzan, dan zijn we dag en nacht
bjj hen." Zo was het den aapman gelukt om
z(jn makkers bij zich te houden en afgeschei
den te z(jn van de andere slaven. Toen het
donker werd zaten ze bq elkaar in de afge
schoten ruimte. Tarzan gaf aan ieder zijn be
velen. „Nu," besloot hjj, „we moeten begin
nen."
Om zelf te maken
Juffrouw de Groot, de juffrouw van de
vierde klas, zou de volgende maand jarig
zijn. Het zou een groot feest worden,
want juffrouw de Groot zou tegelijkertijd,
vijfentwintig jaar aan de Lagere school in
de Boomstraat, verbonden zijn. Natuurlijk
zou ze een mooi cadeau krijgen. Een van de
hele school samen en een van de vierde
klas apart. Dit laatste was een idee van
Bart van Dongen. Ze waren allemaal erg op
de juffrouw gesteld, dus dat idee vond gro-
