Rozenbottel-thee
POPPEN
VACANTIE
Groenten die te weinig bekend zijn
Wandelen als medicijn
KINDERLIJKE
INBEELDING
De nieuwste fi!m van
Marlène Dïetrich
Een rijke bron van
de onmisbare
vitamine C
DOOR DE
EEUWEN HEEN
Zomer en herfst bie
den nog een rijke afwis
seling van groenten,
doch enkele zijn er, die
nog te weinig bekend
zijn. In de eerste plaats
noemen wij de Aubergi
nes, die inen ook wel
eens eiervruchten noemt
Ze hebben een langwer
pig ronden vorm en een
mooie rood-paarse kleur
Het gezegde „wat de
boer niet kent, dat eet
hij niet!" is in veel wij
der kring van toepas
sing, want is hetzelfde
niet het geval met vele
huisvrouwen?
De bereiding? Deze
is zeer eenvoudig. Men
kookt de vruchten na
dat ze gewasschen zijn even op, schilt ze
daarna en snijdt ze in de lengte of breed
te in schijven, die men in een weinig boter
of olie in de koekepan bakt. Men kan ze
ook paneeren met ei en paneermeel of in
een beslag van ei, bloem en wat melk,
dat zóó dik moet zijn, als men b.v. voor
appelbeignets maakt. Indien men nog over
frituurvet beschikt kan men ze ook hierin
bakken. Bestrooit me+ wat paprika of met
geraspte kaas opdienen.
Deze voedzame, gebakken vruchten kun
nen vleesch vervangen en worden bij ver
schillende soorten sla opgediend, smaken
ook uitstekend bij bloemkool, snij- princesse
boonen. e.a.
Gevulde uien zijn eveneens zeer sma
kelijk, men gebruikt er een bijzonder soort
z.g. Lissabonsche uien voor of gewone
groote uien, die mooi van vorm zijn. Men
holt de uien, nadat ze schoongemaakt zijn
uit en kookt ze pl.m. 5 min. in licht ge
zouten water. Inmiddels maakt men een
vulsel van fijngehakt vleesch, waaraap
men, indien het erg droog of mager is
wat gesneden spek of ham toevoegt, even
als de zeer fijn gehakte ui, een geklopt ei,
peper, zout en zoo noodig wat broodkruim.
Eventueel voegt men er gehakte champig
nons toe. Men plaatst de gevulde uien in
een vuurvasten schaal waarin een bodem
pje water en 'n stukje boter is gedaan, die
een y> uur in den oven gezet wordt. Tien
min. voordat de uien klaar zijn, voegt men
er nog wat kleine tomaten aan toe en dient
den schotel warm op.
Prei is gezond en eveneens een te wei
nig algemeene groente. Men snijdt het
lichte deel in stukken van pl.m. 3 a 4 c.m.,
wascht ze herhaaldelijk en zet ze met het
aanhangende vocht op, een stukje boter een
weinig azijn en zout, laat ze daarna zacht
jes gaar stoven en bindt eventueel het
vocht.
Paprika Schoten, een in Hogarije geliefd
gerecht, dat ook in Zuid Duitschland welbe
kend is, wordt zoowel als groente, dan wel
als voorgerecht gegeten. Men snijdt de pa
prika's in de lengte door en vult ze met
een vleeschfarce of met gebakken uien,
rijst en gehakt vleesch, bindt ze met een
draad samen, legt ze in een vuurvaste
schotel met een weinig water op den bo
dem, bovenop stukjes boter en paneer
meel en plaatst dit gerecht pl.m. 30 min.
in een goed verwarmden oven.
Sla schotels bieden steeds een welkome
afwisseling op den dagelijkschen disch of
wel aan de koffietafel. Daarom zal de huis
vrouw niet eens inplaats van een warme
een kouden maaltijd opdienen met een of
andér koude meelspijs toe. Vooral op va-
cantiedagen is het zoo prettig als moeder
er mee op uittrekt. Aardappelen worden
daags te voren gekookt en voordat men
uitgaat worden zij aan plakken gesneden,
met olie en azijn en fijngehakte ui ver
mengd. Aardappelensla is het smakelijkst,
indien men er de verschillende ingrediënten
in laat trekken.
Eieren worden gekookt en behoeven
slechts aan plakken gesneden te worden,
wanneer de schotel opgemaakt wordt. Men
neemt een ronde of ovale vleeschschotel
belegd deze met een bedje van sla en groe
peert hierop afwisselend aardappelsla, to
maten, komkommer en harde eieren. Even
tueel kan men er apart olie en azijn bij
presenteeren. Inplaats van koude rijstebrij
of griesmeel kan men er ook brood bij
ronddienen en het toetje vruchten of
compote.
Beweging is een wet des levens, iets dat
door vele menschen maar al te vaak wordt
vergeten. Hoe kan men nu inderdaad ge
zond blijven, indien men het grootste deel
van den dag binnenshuis op een stoel
blijft zitten, terwijl een dagelijksche wan
deling en het inademen van versche lucht
zoo onontbeerlijk voor het lichaam zijn.
In oude tijden onderdrukte men soms
bepaalde ziekten door een flinke wande
ling te gaan doen. Men weet van Ceasar
te verhalen, dat hij, wanneer hij voelde
ziek te zullen worden, zóó lang ging loo-
pen, totdat hij flink transpireerde en zijn
ziekte in de kiem smoorde. Ook Napoleon
paste dit middel toe en liep zijn „ziekte"
als het ware weg, hetgeen meermalen een
uren en urenlange wandeling vereischte.
Thans nog passen menschen, die de na
tuurgeneeswijze aanhangen, deze metho
de meermalen toe. Natuurlijk leenen der
gelijke maatregelen zich niet voor ieder
mensch, doch wel zijn de medici het eens
over het feit, dat wandelen gezond is.
Een bekende Duitsche arts, Dr. Botten
berg, uit Frankfort, zegt over de dagelijk
sche wandelingen der stedelingen: De
mensch heeft behoefte aan beweging; ver
schillende organen worden tot beter func-
tioneeren geprikkeld.
Alle verrichtingen /an het lichaam, stof
wisseling. het ademhalen, water omzetting
en afscheiding, de bloedsomloop, de func
ties der huid en der darmen en vooral ook
de bloedsomloop .worden door een verstan
dig gedoseerde lichaamsbeweging, gezond
gemaakt of in conditie gehouden.
Hahnemann een beroemde arts, die in de
vorige eeuw leefde en de grondlegger der
homoeopathie was. heeft een wijs woord
gepredikt, dat veel meer betrach* dient te
worden, dat tot dusverre meermalen het
geval is: „Beweging is de ziel van alle
lichamelijke gezondheid, slechts hierdoor
wordt het drijfwerk der menschelijke ma
chine aangezet".
De boer, die dagelijks in de buitenlucht
zijn werk verricht, is in een betere positie
dan de stedeling. De voortdurende bewe
ging, het vele transpireeren ten gevolge van
zijn inspannende arbeid verdrijft de kwade
stoffen en maakt zijn leven gezonder dan
dat van den stedeling.
Bovendien hardt het hem tegen de wis
selende weersinvloeden. De menschen, die
in een groote stad wonen, moeten zich da
gelijks gewennen aan het maken van een
flinke wandeling, niet drentelende, doch
met stevigen pas. waardoor zij slechts in
het belang van hun gezondheid handelen.
Een avondwandeling is uitstekend voor
allen, die aan slapeloosheid lijden, niets
kalmeert zoozeer als de avondlucht. De
spieren ontspannen zich en het lichaam
ontdoet zich van een menigte stoffen, die
de vermoeidheidsverschijnselen veroor
zaken.
Ademgymnastiek gedurende de wande
ling is aan te bevelen, doch deze moet zon
der veel inspanning geschieden.
Hoofdzaak is. dat men rustig en gelijk
matig inademt en de verbruikte lucht weer
op de juist wijze weet uit te ademen. Wie
op zijn dagelijksche wandeling de noodige
beweging geeft aan zijn ledematen en door
een goede ademhaling zijn inwendige orga
nen aan het werk zet. zal met de allereen
voudigste middelen zijn gezondheid verbe
uren en zijn leven verlengen.
We weten als moeders allen, hoe de op
voeding onzer kinderen ons vaak moeilijke
problemen stelt. Wij hebben met verschil
lende factoren rekening te houden, ons
te hoeden voor het uiten van woorden of
gezegden, die minder geschikt zijn door de
kinderen opgevangen te worden. Het voor
beeld, dat de kinderen der ouders ontvan
gen kan ten goede of ten kwade op hen
inwerken. Met recht kan men zegeen: „Een
oogenblik van onbedachtzamheid kan ma
ken. dat men jaren schreit"; Kinderen
vangen veel meer op. dan men meent- Hoe
vaak hoort men kinderen van een jaar of
vijf niet zeggen „Visch kan ik niet eten.
Wollen kousen kan ik niet dragen." enz.
enz. Al deze uitdrukkingen berusten op in
beelding en komen voort uit hetgeen zij in
hun omgeving, veelal door hun moeder
tegen anderen hooren beweren.
Hieruit volgt, dat men wel héél voor
zichtig moet zijn bij hetgeen men zegt en
rekening moet houden met het feit, dat
„kleine potjes groote ooren hebben".
Vele moeders hebben zelfs de gewoonte
de meening hunner nog schoolgaande kim
deren te vragen bij het aanknoopen van
kleeren. Slechts moeders wil geeft den
doorslag en het kind heeft zich daarnaar
te voegen. Geen veronderstellingen moe
ten worden gemaakt, dat wollen camisoles
wellicht zullen kriebelen of dat stevige
laarzen pijnlijke voeten zullen geven. Men
kweekt door al deze overgevoeligheden de
inbeelding der kinderen aan en maakt, hen
weinig flink en tevens lastig! Wanneer
men verkoopsters uit de kinderconfectie
magazijnen eens aan het woord kon la
ten, dan zouden vele verstandige moeders
zich verwonderd afvragen, of de verhalen
omtrent moeders en kinderen wellicht niet
overdreven zijn!! Kinderen moeten zich
leeren te voegen, moeten leeren alles te
eten en alles te dragen wat de moeder
goed en noodig oordeelt.
Zij zullen er dan niet aan denken zich
te verbeelden, dat zij hier of daar niet te
gen kunnen.
Onverstandige opvoeders of verwanten
zullen aan een kind vragen: „Ben je niet
bang voor onweer?" Het kind, dat zich tot
dusverre niet bewust was. dat het hier of
daar bang voor was, gaat het zich inder
daad verbeelden mogelijk om interessant
te zijn.
Het getuigt al even weinig van begrip
omtrent opvoedkunde, indien men kinderen
allerlei griezelige verhalen vertelt, die op
hen inwerken en waardoor zij zich van al
les inbeelden, dat niet bestaat.
Vele overbezorgde moeders doen hun
kinderen gelooven, dat ztf met dit of met
dat niet mee kunnen doen en beschouwt
men de zaak dan op den keper, dan blijkt
alleen, dat de moeder zich door haar angst
heeft laten leiden. Wat kan men doen om
dergelijke aangekweekte inbeelding bij
kinderen tegen te gaan?
In de eerste plaats moeten ouders, die
deze fout wellicht onbewust maken, zich
voornemen een krachtiger plaats tegenover
hun kinderen in te nemen. Een kind, dat
volgens gezonde opvatting is opgevoed, zal
niet te kampen hebben met allerlei dwaze
inbeeldingen.
Kinderen moeten leeren te eten wat de
pot schaft en indien zij een of ander min
der lekker vinden, dan zal hieraan niet
meer dan oppervlakkige aandacht geschon
ken worden. Hoogstens zal de moeder de
smaak van haar kind kennende, hem een
kleiner portie geven.
Kinderen, die een ingebeelde afkeer heb
ben van verschillende spijzen zullen deze
meermalen bij anderen wèl eten, vooral
indien zij in een anderen vorm worden
opgediend.
Kinderen, die zich verbeelden niet mede
te kunnen doen met zwemmen, met gym
nastiek of soortgelijke ontspanning zullen
niet met geweld gedwongen moeten wor
den. Indien men op voorzichtige wijze op
hun eergevoel werkt, zullen ze meestal zelf
pogingen aanwenden om hun speelgenooten
na te volgen. Wanneer de eerste angst over
wonnen is en het kind merkt, dat hij mee
kan doen, dan verdwijnt het gevoel van
niet kunnen, van inbeelding. Zeer veel
hangt af van de wijze van opvoeden en
we dienen er de jeugd niet mede, indien
we hen doen gelooven, dat zij een menigte
dingen niet kunnen doen.
Zij krijgen een gevoel van onmacht, voe
len zich minder-waardig en hierdoor on
gelukkig. Kinderen moeten opgewekt en
onbevangen tegenover het leven staan, het
geen niet mogelijk is, als zij zich inbeel
den niet mee te kunnen genieten van alles
wat de onbezorgde jeugdjaren mogelijk
maken.
IN ZWITSERLAND VERBODEN
De correspondent van de N. R. Crt. te
Genève schrijft:
De nieuwste film van Marlène Dietrich,
„Destry rides again", in Zürich onder den
titel „De vrouw zonder wet" vertoond,
waarin deze bekende filmster voor het
eerst sinds langen tijd weder een rol speelt,
De bet eekenis van een voldoende
hoeveelheid vitamine o in ons da-
gelijksch voedsel U allengs een feit
geworden van zoo algemeene bekend
heid, dat het nauwelijks noodig lijkt
daarvoor nog eens afzonderlijk de
aandacht te vragen.
Iets minder bekend is echter de omstandig
heid, dat wij, met name in het wintersei
zoen, bloot zijn gesteld a$n het risico van een
onvoldoende verzorging met dit waardevolle
vitamine, zoodat het zaak is aan dit punt bij
zondere aandacht te besteden. En vrijwel
geheel onbekend is het feit, dat wij in roze-
bottels een bijzondere rijke bron van dit on
ontbeerlijke voedingsbestanddeel bezitten.
Daarom vragen wij reeds nu de bijzondere
belangstelling van de huisvrouw voor de ro-
zebottel.
In de kringen der deskundigen heeft men
voor dit product reeds geruimen tijd belang
stelling. Daarbij kon het hijzonder hooge ge
halte aan vitamine C van deze vruchten wor
den vastgesteld, terwijl ook adviezen konden
worden verstrekt omtrent den aanplant van
rozensoorten, die het voordeel van een lagen
aanschaffingsprijs paren aan een zeer ruime
opbrengst. Als zoodanig moeten „Rosa Ru-
gosa" en „Rosa Rubiginosa" worden genoemd
Het gemeentebestuur van 's-Gravenhage is
het vorige jaar reeds begonnen met een aan
plant op ruime schaal van bottelrozen, zoo
dat men daar de kostelijke vruchten reeds
dit jaar aan het oogsten is. Wie dit jaar
niet uit eigen tuin rozebottels kan winnen
alle rozensoorten komen hiervoor overi
gens in aanmerking zal van het product
niet verstoken behoeven te blijven: de bot
tels zijn namelijk, zoowel in verschen als in
gedroogden staat, in den handel.
Hoe worden de rozebottels nu genuttigd?
Daarvoor zijn verschillende verwerkingsmo
gelijkheden aan te geven: Men kan er thee
van zetten, soep van koken, compote van be
reiden of jam van maken. Ook komen de
vruchten in aanmerking om te worden ge
konfijt. De laatste methode brengt ons op
het luxe gebied van de banketbakkersproduc
ten en is bovendien in verband met de sui-
kerrantsoeneering wat bezwaarlijk. Het be
reiden van rozebotteljam ligt meer voor de
die geheel bij haar past en die aan haar
succes in de Blauwe Engel herinnert, is
door de kantonale politie van Zürich voor
het geheele kanton verboden, omdat in
deze film veel te veel gevochten en gescho
ten wordt, zoodat een gevaarlijke invloed
ervan op het publiek zou kunnen uitgaan.
Zooals men weet. is deze film weder een
Amerikaansche „Wildwest"-film. In vroege
re jaren, tijdens de periode van den stom
men film. werden ook te Zürich talrijke
Wildwest-filmen te zien gegeven, zonder
dat de politie hieraan aanstoot genomen
heeft.
De Neue Zürcher Zeitung, die juist een
geestdriftige beoordeelinc van de film had
openbaar gemaakt, protesteert thans tegen
het verbod van deze Wildwest-film, die
juist lot de beste en verfijndste van het
soort behoort en verre boven de primitieve
ruwheid der oorspronkelijke Wildwest-fil
men staat. In deze film wordt toch volgens
hei Zürichsche blad de overwinning van 't
verstand boven het ruw geweld met een
vroeger onbekenden humor, die het Wild
west-karakter van den film vaak naar den
achtergrond dringt, uitgebeeld.
hand, daar hierbij gebruik kan worden ge-,
maakt van glucosestroop.
De meest eenvoudige toepassing ech
ter is wel het trekken van rozebottel-
t.hee, een verfrisschenden drank, die
bij de beperkte hoeveelheid echte
thee, die thans te onzer beschikking
staat, voor vele gezinnen een welko
me en smakelijke aanvulling zal
blijken te zijn (o.a. bij het ontbijt).
Per persoon nemen we een afgestreken
eetlepel gedroogde rozebottels en laten die
in een kwart liter water gedurende den nacht
weeken. Den volgenden ochtend brengen we
het mengsel aan de kook, laten het tien mi
nuten trekken (op een theelichtje of onder
de muts) en schenken -de vloeistof door een
zeefje in de kopjes. Naar smaak kan er
wat suiker of zoetstof bijgevoegd worden.
Vermeld moet nog worden, dat we voor
rozebottelthee gebruik maken van bottels,
die in zomer of herfst op eenvoudige wijze
zijn gehalveerd en gedroogd en waaruit de
pitten niet verwijderd zijn, omdat die juist
voor de thee waarde hebben.
Versche rozebottels kunnen heel goed tot
compote worden bereid. In dat geval worden
de vruchten, na doormidden te zijn gesne
den, zorgvuldig ontdaan van de pitten en het
pluis. Het is verstandig dit met behulp van
een mesje of een klein theelepeltje te doen:
aanraking met het pluizige binnengedeelte
geeft n.1. aanleiding tot een huidprikkeling,
die jeuk veroorzaakt en die o.a. duidelijk
woreït waargenomen, als men met vingers;
die het binnenste van de rozebottels hebben
aangeraakt, in het gezicht wrijft. Het nog
eens goed nagewasschen vruchtvleesch wordt
in wat water gaargekookt (niet langer dan
10 minuten) en op smaak afgemaakt met
suiker. Het overtollige vocht kan met wat
aangemaakte aardappelmeel tot een dun
sausje worden gebonden.
Wil men 's winters deze compote bereiden
van gedroogde rozebottels, dan dient daar
voor een afzonderlijk verzorgd voorraadje
ontdaan van pitten en pluis te worden ge
droogd. Deze vruchtjes worden 's winters 24
uur te weeken gezet in wat koud water, om
vervolgens met dit water te worden ge
kookt.
In Zweden is men gewend naast roze:
bottelcompote ook rozebottels o e p te berei
den en daarvoor (voor 6 personen) te gebrui
ken: 6 theekopjes schoongemaakte roze?
bottels; 2V2 L. water; 150 gr. suiker; 25 gr.
aardappelmeel; 35 gr. amandelen.
De gehalveerde schoongemaakte rozebot
tels worden opgezet met het kokende water,
waarin we ze door en door zacht laten wor
den, af en toe roerende om de vruchten fijn
te wrijven. Tenslotte binden we de soep met
het aangemengde aardappelmeel en strooien
er bij het opdoen gepelde, in dunne staafjes
gesnipperd amandelen door.
Tenslotte is dan nog de bereiding tot jam
mogelijk, een vorm, waarin de bottels ook
goed haar vitaminewaarde schijnen te bewa
ren. De vruchten worden weer op dezelfdej
wijze schoongemaakt, daarna gewasschen ei
op een vergiet gelegd om uit te lekken,
worden met een bodempje water zachtjes tot
moes gekookt, daarna door een zeef gewre
ven en gewogen. Met hetzelfde gewicht aan
suiker (of wel met hetzelfde gewicht aan
glucosestroop -f- een derde daarvan aan sui
kert wordt het moes nog even onder voortdu
rend roeren tot de vereischte dikte ingekookt,
waarna het in de goed schoongemaakte pot
jes wordt gedaan, die op de bekende wijze
worden afgesloten met cellophaan, perka
mentpapier of schroefdeksel.
Wie de jam op deze wijze te zoet vindt,
kan er bij gebrek aan citroensap op
het laatst 1 k 2 citroenzuurkristalletjes door
roeren, opgelost in 1 lepel warm water.
SPEELGOED IN MUSEA.
Wanneer men denkt aan
den weinig langen levensduur
van vele poppen, dan vraagt
men zich soms verwonderd at,
hoe het mogelijk is, dat vele
exemplaren lange jaren in
particulieren verzamelingen
en musea bewaard zijn geble
ven. We kennen de gebreken
der poppenkinderen, die onze
meisjes zoo gaarne bemoede
ren, maar al te goed. De „loo-
pende" pop, kan geen been
meer bewegen, de schoone
slaapster heft haar oogen niet
meer op, om niet te spreken
van de talrijke gebroken ar
men en beenen, die menige
poppendokter werk verschaf
fen, zelfs de pruikenmaker
heeft de handen vol om pop
Liesje of Lotje van een mo
dern kapsel te voorzien.
Zooals alles in de wereld is
ook speelgoed aan mode on
derhevig en aan den steeds
wisselenden smaak der tijden
onderworpen. Een geschenk
is steeds welkom gebleven
voor onze dochters, n.1. de
pop, onverschillig of het de eenvoudigste
wollen pop is, die langen tijd weerstand
biedt in baby's handjes, dan wèl het nieuw
ste ontwerp, gekleed in een moderne jurk
als de kleine eigenaresse zelf. Steeds heeft
de pop eerlijke bewonderaarsters gevonden,
zoover de cultuur geschiedenis reeds terug
gaat
Opvallend is evenwel het feit, dat de
kinderen der natuurvolken het spelen met
poppen niet kennen.
Afrika reizigers hebben veelal negerpop
pen medegenomen om een indruk te krij
gen, op welke wijze de inboorlingen en
hun kinderen hierop zouden reageeren. De
negers toonden voor de donkere poppen
evenwel niet de minste belangstelling, daar
entegen wel voor die, waarmede de Euro-
peesche jeugd speelt;
De jonge Indiau. aan de Amazona
houden zich bezig met het kneden van die
ren uit het oerwoud van was en maken
van maïsstroo blaaspijpjes, waarmede zij
op vogels schieten. De natuurvolken ma
ken ook menigmaal menschenfiguren. die
zij beschilderen, doch steeds ligt hieraan
afgodenvereering ten grondslag.
De oude Indiërs hebben reeds lang vóór
de Christelijke jaartelling poppen getee-
kend. die soms zelfs uit ivoor gesneden
werden, doch natuurlijk volkomen afweken
van die. welke wij thans kennen. Ook de
oude Egyptenaren. bij wie de houtsnijkunst
evenals het boetseeren van klei en was
hoog ontwikkeld was. zullen in.de grijze
oudheid hoogstwaarschijnlijk reeds poppen
hebben gemaakt.
Wanneer men in de grave dan ook al
geen poppen, doch slechts een menigte
gebruiksartikelen heeft gevonden, evenals
.afgodsbeelden en sieraden, dan is dit ver
moedelijk toe te schrijven aan den wei
nig langen levensduur van poppen. Zeker
is. dat de kinderen uit de oude pharaolan-
den evenzeer poppen hadden als die in
Egypte, hetgeen uit de oude Egyptische
sprookjes blijkt. Ook in China heeft men
sedert de oudste tijden poppen gekend, en
de groote waarden, die men er thans nog
aan hecht blijkt wel op den Meidag, dié
aan de meisjes gewijd is. In ieder gezin,
worden de DODpen, die van generatie op
generatie van moeder op dochter overgaan
uit doozen en kasten gehaald en tentoon
gesteld. De Grieksche oudheid heeft vele
ponnen gehad., hetgeen bij de opgravingen
gebleken is. zij het dan ook, dat vele
exemplaren geschonden voor den dag kwa
men.
De schrijver Heron, die in Griekenland
drie eeuwen voor Christus leefde, schrijft
zelfs reeds over een poppenspel.
Ook in de middeleeuwen hebben pop
pen een rol gesoeeld. hiervan verhalen de
o.a. schrifturen van ljuitsche dichters en zan
<?ers. De minnezangers gebruikten in hun
liederen veelal de ..De Docke en Doeken-
speler". De manneliike dop was „Doeken-
hansel" die met ziin zuster of vrouw in
„Dockenhaus" woonde Eenige van deze pop
oenhuizen uit den 17en en 18en eeuw wor
den in musea bewaard. Het Germaansche
museum in Nürenherg en het Kunstnüver-
heidsmuseum in Berlijn alsmede South-
Kensingtonmuseum in Londen bevatten
poppenhuizen met volledige inrichtingen
uit den 17en eeuw. waaraan niets ont
breekt.
Poppen, poppenkamers en zelfs poppen
huizen hebben zich tot op den huidigen
dag weten te handhaven en hebben -'e
voile belangstelling der vrouwelijke jeugd,
zelfs de moeders leven mee met dit „le
vende" speelgoed harer dochters.
Zoowel de eenvoudigste houten „Griet"
als de meest dure karakterpop, die „papa'"
en „mama" zegt. beteekent iets in het le
ven van het popoenmoedertje. dat echt
verdriet toont als haar lieveling door een
val eeblesseerd wordt.
Poppen, ze leeren reeds vroeg bij onze
meisjes eigenschappen ontwikkelen, die la
ter de ware moeders kenmerken.
Pa was altijd druk in .zaken"
Voor 't gezin hij hij geen tijd,
Met de kind'ren zich bemoeien.
Dèt vond pa geen bezigheid!
En vooral zoo in den zomer
Maakten ze je moe en suf,
Dus in pa's vacantie gingen
Steeds de kind'ren naar de juf!
Maar dit jaar was het wat anders.
Ma zei: „Allen bij elkaar!
,,'t Is nu niet gewoon vacantie,
„Overal is luchtgevaarü"
Pa stond even sip te kijken
In zijn splinternieuwe rol,
Nu werd hij „familie-vader",
En dat hield hij toch niet vol!
Maar het is pa meegevallen,
Hij begreep het zelf niet goed,
Kind'ren brengen de gedachten
Weer op levenslust en moed
Pa ging pannenkoeken eten
Op een stille -boerderij,
En hij riep tot de familie:
„Hallo, jongens, schik maar bij!"
Pa ging zelfs een vlieger maken.
En die vlieger ging ook op,
En hij holde en hij draafde.
Totdat ma riep: „Houd toch op!"
Pa was handig met de knikkers
In het tuintje vóór 't pension,
Of hü lag met de familie
Op het grasveld in de zon!
'i Avonds las hij kinderboeken,
Die hij nooit had aangeraakt
Toen is er iets heel bizonders
In pa's „zakenhart" ontwaakt,
Iets. waf in zijn bezig leven
't Allerbeste heeft gewekt.
Want hij'had na vele jaren,
In dee-z' tijden vol gevaren.
EIND'LIJK ZIJN GEZIN ONTDEKT!!
Augustus 1940.
(Nadruk" verboden).
KROES.