Rozenbottel-thee POPPEN VACANTIE Groenten die te weinig bekend zijn Wandelen als medicijn KINDERLIJKE INBEELDING De nieuwste fi!m van Marlène Dïetrich Een rijke bron van de onmisbare vitamine C DOOR DE EEUWEN HEEN Zomer en herfst bie den nog een rijke afwis seling van groenten, doch enkele zijn er, die nog te weinig bekend zijn. In de eerste plaats noemen wij de Aubergi nes, die inen ook wel eens eiervruchten noemt Ze hebben een langwer pig ronden vorm en een mooie rood-paarse kleur Het gezegde „wat de boer niet kent, dat eet hij niet!" is in veel wij der kring van toepas sing, want is hetzelfde niet het geval met vele huisvrouwen? De bereiding? Deze is zeer eenvoudig. Men kookt de vruchten na dat ze gewasschen zijn even op, schilt ze daarna en snijdt ze in de lengte of breed te in schijven, die men in een weinig boter of olie in de koekepan bakt. Men kan ze ook paneeren met ei en paneermeel of in een beslag van ei, bloem en wat melk, dat zóó dik moet zijn, als men b.v. voor appelbeignets maakt. Indien men nog over frituurvet beschikt kan men ze ook hierin bakken. Bestrooit me+ wat paprika of met geraspte kaas opdienen. Deze voedzame, gebakken vruchten kun nen vleesch vervangen en worden bij ver schillende soorten sla opgediend, smaken ook uitstekend bij bloemkool, snij- princesse boonen. e.a. Gevulde uien zijn eveneens zeer sma kelijk, men gebruikt er een bijzonder soort z.g. Lissabonsche uien voor of gewone groote uien, die mooi van vorm zijn. Men holt de uien, nadat ze schoongemaakt zijn uit en kookt ze pl.m. 5 min. in licht ge zouten water. Inmiddels maakt men een vulsel van fijngehakt vleesch, waaraap men, indien het erg droog of mager is wat gesneden spek of ham toevoegt, even als de zeer fijn gehakte ui, een geklopt ei, peper, zout en zoo noodig wat broodkruim. Eventueel voegt men er gehakte champig nons toe. Men plaatst de gevulde uien in een vuurvasten schaal waarin een bodem pje water en 'n stukje boter is gedaan, die een y> uur in den oven gezet wordt. Tien min. voordat de uien klaar zijn, voegt men er nog wat kleine tomaten aan toe en dient den schotel warm op. Prei is gezond en eveneens een te wei nig algemeene groente. Men snijdt het lichte deel in stukken van pl.m. 3 a 4 c.m., wascht ze herhaaldelijk en zet ze met het aanhangende vocht op, een stukje boter een weinig azijn en zout, laat ze daarna zacht jes gaar stoven en bindt eventueel het vocht. Paprika Schoten, een in Hogarije geliefd gerecht, dat ook in Zuid Duitschland welbe kend is, wordt zoowel als groente, dan wel als voorgerecht gegeten. Men snijdt de pa prika's in de lengte door en vult ze met een vleeschfarce of met gebakken uien, rijst en gehakt vleesch, bindt ze met een draad samen, legt ze in een vuurvaste schotel met een weinig water op den bo dem, bovenop stukjes boter en paneer meel en plaatst dit gerecht pl.m. 30 min. in een goed verwarmden oven. Sla schotels bieden steeds een welkome afwisseling op den dagelijkschen disch of wel aan de koffietafel. Daarom zal de huis vrouw niet eens inplaats van een warme een kouden maaltijd opdienen met een of andér koude meelspijs toe. Vooral op va- cantiedagen is het zoo prettig als moeder er mee op uittrekt. Aardappelen worden daags te voren gekookt en voordat men uitgaat worden zij aan plakken gesneden, met olie en azijn en fijngehakte ui ver mengd. Aardappelensla is het smakelijkst, indien men er de verschillende ingrediënten in laat trekken. Eieren worden gekookt en behoeven slechts aan plakken gesneden te worden, wanneer de schotel opgemaakt wordt. Men neemt een ronde of ovale vleeschschotel belegd deze met een bedje van sla en groe peert hierop afwisselend aardappelsla, to maten, komkommer en harde eieren. Even tueel kan men er apart olie en azijn bij presenteeren. Inplaats van koude rijstebrij of griesmeel kan men er ook brood bij ronddienen en het toetje vruchten of compote. Beweging is een wet des levens, iets dat door vele menschen maar al te vaak wordt vergeten. Hoe kan men nu inderdaad ge zond blijven, indien men het grootste deel van den dag binnenshuis op een stoel blijft zitten, terwijl een dagelijksche wan deling en het inademen van versche lucht zoo onontbeerlijk voor het lichaam zijn. In oude tijden onderdrukte men soms bepaalde ziekten door een flinke wande ling te gaan doen. Men weet van Ceasar te verhalen, dat hij, wanneer hij voelde ziek te zullen worden, zóó lang ging loo- pen, totdat hij flink transpireerde en zijn ziekte in de kiem smoorde. Ook Napoleon paste dit middel toe en liep zijn „ziekte" als het ware weg, hetgeen meermalen een uren en urenlange wandeling vereischte. Thans nog passen menschen, die de na tuurgeneeswijze aanhangen, deze metho de meermalen toe. Natuurlijk leenen der gelijke maatregelen zich niet voor ieder mensch, doch wel zijn de medici het eens over het feit, dat wandelen gezond is. Een bekende Duitsche arts, Dr. Botten berg, uit Frankfort, zegt over de dagelijk sche wandelingen der stedelingen: De mensch heeft behoefte aan beweging; ver schillende organen worden tot beter func- tioneeren geprikkeld. Alle verrichtingen /an het lichaam, stof wisseling. het ademhalen, water omzetting en afscheiding, de bloedsomloop, de func ties der huid en der darmen en vooral ook de bloedsomloop .worden door een verstan dig gedoseerde lichaamsbeweging, gezond gemaakt of in conditie gehouden. Hahnemann een beroemde arts, die in de vorige eeuw leefde en de grondlegger der homoeopathie was. heeft een wijs woord gepredikt, dat veel meer betrach* dient te worden, dat tot dusverre meermalen het geval is: „Beweging is de ziel van alle lichamelijke gezondheid, slechts hierdoor wordt het drijfwerk der menschelijke ma chine aangezet". De boer, die dagelijks in de buitenlucht zijn werk verricht, is in een betere positie dan de stedeling. De voortdurende bewe ging, het vele transpireeren ten gevolge van zijn inspannende arbeid verdrijft de kwade stoffen en maakt zijn leven gezonder dan dat van den stedeling. Bovendien hardt het hem tegen de wis selende weersinvloeden. De menschen, die in een groote stad wonen, moeten zich da gelijks gewennen aan het maken van een flinke wandeling, niet drentelende, doch met stevigen pas. waardoor zij slechts in het belang van hun gezondheid handelen. Een avondwandeling is uitstekend voor allen, die aan slapeloosheid lijden, niets kalmeert zoozeer als de avondlucht. De spieren ontspannen zich en het lichaam ontdoet zich van een menigte stoffen, die de vermoeidheidsverschijnselen veroor zaken. Ademgymnastiek gedurende de wande ling is aan te bevelen, doch deze moet zon der veel inspanning geschieden. Hoofdzaak is. dat men rustig en gelijk matig inademt en de verbruikte lucht weer op de juist wijze weet uit te ademen. Wie op zijn dagelijksche wandeling de noodige beweging geeft aan zijn ledematen en door een goede ademhaling zijn inwendige orga nen aan het werk zet. zal met de allereen voudigste middelen zijn gezondheid verbe uren en zijn leven verlengen. We weten als moeders allen, hoe de op voeding onzer kinderen ons vaak moeilijke problemen stelt. Wij hebben met verschil lende factoren rekening te houden, ons te hoeden voor het uiten van woorden of gezegden, die minder geschikt zijn door de kinderen opgevangen te worden. Het voor beeld, dat de kinderen der ouders ontvan gen kan ten goede of ten kwade op hen inwerken. Met recht kan men zegeen: „Een oogenblik van onbedachtzamheid kan ma ken. dat men jaren schreit"; Kinderen vangen veel meer op. dan men meent- Hoe vaak hoort men kinderen van een jaar of vijf niet zeggen „Visch kan ik niet eten. Wollen kousen kan ik niet dragen." enz. enz. Al deze uitdrukkingen berusten op in beelding en komen voort uit hetgeen zij in hun omgeving, veelal door hun moeder tegen anderen hooren beweren. Hieruit volgt, dat men wel héél voor zichtig moet zijn bij hetgeen men zegt en rekening moet houden met het feit, dat „kleine potjes groote ooren hebben". Vele moeders hebben zelfs de gewoonte de meening hunner nog schoolgaande kim deren te vragen bij het aanknoopen van kleeren. Slechts moeders wil geeft den doorslag en het kind heeft zich daarnaar te voegen. Geen veronderstellingen moe ten worden gemaakt, dat wollen camisoles wellicht zullen kriebelen of dat stevige laarzen pijnlijke voeten zullen geven. Men kweekt door al deze overgevoeligheden de inbeelding der kinderen aan en maakt, hen weinig flink en tevens lastig! Wanneer men verkoopsters uit de kinderconfectie magazijnen eens aan het woord kon la ten, dan zouden vele verstandige moeders zich verwonderd afvragen, of de verhalen omtrent moeders en kinderen wellicht niet overdreven zijn!! Kinderen moeten zich leeren te voegen, moeten leeren alles te eten en alles te dragen wat de moeder goed en noodig oordeelt. Zij zullen er dan niet aan denken zich te verbeelden, dat zij hier of daar niet te gen kunnen. Onverstandige opvoeders of verwanten zullen aan een kind vragen: „Ben je niet bang voor onweer?" Het kind, dat zich tot dusverre niet bewust was. dat het hier of daar bang voor was, gaat het zich inder daad verbeelden mogelijk om interessant te zijn. Het getuigt al even weinig van begrip omtrent opvoedkunde, indien men kinderen allerlei griezelige verhalen vertelt, die op hen inwerken en waardoor zij zich van al les inbeelden, dat niet bestaat. Vele overbezorgde moeders doen hun kinderen gelooven, dat ztf met dit of met dat niet mee kunnen doen en beschouwt men de zaak dan op den keper, dan blijkt alleen, dat de moeder zich door haar angst heeft laten leiden. Wat kan men doen om dergelijke aangekweekte inbeelding bij kinderen tegen te gaan? In de eerste plaats moeten ouders, die deze fout wellicht onbewust maken, zich voornemen een krachtiger plaats tegenover hun kinderen in te nemen. Een kind, dat volgens gezonde opvatting is opgevoed, zal niet te kampen hebben met allerlei dwaze inbeeldingen. Kinderen moeten leeren te eten wat de pot schaft en indien zij een of ander min der lekker vinden, dan zal hieraan niet meer dan oppervlakkige aandacht geschon ken worden. Hoogstens zal de moeder de smaak van haar kind kennende, hem een kleiner portie geven. Kinderen, die een ingebeelde afkeer heb ben van verschillende spijzen zullen deze meermalen bij anderen wèl eten, vooral indien zij in een anderen vorm worden opgediend. Kinderen, die zich verbeelden niet mede te kunnen doen met zwemmen, met gym nastiek of soortgelijke ontspanning zullen niet met geweld gedwongen moeten wor den. Indien men op voorzichtige wijze op hun eergevoel werkt, zullen ze meestal zelf pogingen aanwenden om hun speelgenooten na te volgen. Wanneer de eerste angst over wonnen is en het kind merkt, dat hij mee kan doen, dan verdwijnt het gevoel van niet kunnen, van inbeelding. Zeer veel hangt af van de wijze van opvoeden en we dienen er de jeugd niet mede, indien we hen doen gelooven, dat zij een menigte dingen niet kunnen doen. Zij krijgen een gevoel van onmacht, voe len zich minder-waardig en hierdoor on gelukkig. Kinderen moeten opgewekt en onbevangen tegenover het leven staan, het geen niet mogelijk is, als zij zich inbeel den niet mee te kunnen genieten van alles wat de onbezorgde jeugdjaren mogelijk maken. IN ZWITSERLAND VERBODEN De correspondent van de N. R. Crt. te Genève schrijft: De nieuwste film van Marlène Dietrich, „Destry rides again", in Zürich onder den titel „De vrouw zonder wet" vertoond, waarin deze bekende filmster voor het eerst sinds langen tijd weder een rol speelt, De bet eekenis van een voldoende hoeveelheid vitamine o in ons da- gelijksch voedsel U allengs een feit geworden van zoo algemeene bekend heid, dat het nauwelijks noodig lijkt daarvoor nog eens afzonderlijk de aandacht te vragen. Iets minder bekend is echter de omstandig heid, dat wij, met name in het wintersei zoen, bloot zijn gesteld a$n het risico van een onvoldoende verzorging met dit waardevolle vitamine, zoodat het zaak is aan dit punt bij zondere aandacht te besteden. En vrijwel geheel onbekend is het feit, dat wij in roze- bottels een bijzondere rijke bron van dit on ontbeerlijke voedingsbestanddeel bezitten. Daarom vragen wij reeds nu de bijzondere belangstelling van de huisvrouw voor de ro- zebottel. In de kringen der deskundigen heeft men voor dit product reeds geruimen tijd belang stelling. Daarbij kon het hijzonder hooge ge halte aan vitamine C van deze vruchten wor den vastgesteld, terwijl ook adviezen konden worden verstrekt omtrent den aanplant van rozensoorten, die het voordeel van een lagen aanschaffingsprijs paren aan een zeer ruime opbrengst. Als zoodanig moeten „Rosa Ru- gosa" en „Rosa Rubiginosa" worden genoemd Het gemeentebestuur van 's-Gravenhage is het vorige jaar reeds begonnen met een aan plant op ruime schaal van bottelrozen, zoo dat men daar de kostelijke vruchten reeds dit jaar aan het oogsten is. Wie dit jaar niet uit eigen tuin rozebottels kan winnen alle rozensoorten komen hiervoor overi gens in aanmerking zal van het product niet verstoken behoeven te blijven: de bot tels zijn namelijk, zoowel in verschen als in gedroogden staat, in den handel. Hoe worden de rozebottels nu genuttigd? Daarvoor zijn verschillende verwerkingsmo gelijkheden aan te geven: Men kan er thee van zetten, soep van koken, compote van be reiden of jam van maken. Ook komen de vruchten in aanmerking om te worden ge konfijt. De laatste methode brengt ons op het luxe gebied van de banketbakkersproduc ten en is bovendien in verband met de sui- kerrantsoeneering wat bezwaarlijk. Het be reiden van rozebotteljam ligt meer voor de die geheel bij haar past en die aan haar succes in de Blauwe Engel herinnert, is door de kantonale politie van Zürich voor het geheele kanton verboden, omdat in deze film veel te veel gevochten en gescho ten wordt, zoodat een gevaarlijke invloed ervan op het publiek zou kunnen uitgaan. Zooals men weet. is deze film weder een Amerikaansche „Wildwest"-film. In vroege re jaren, tijdens de periode van den stom men film. werden ook te Zürich talrijke Wildwest-filmen te zien gegeven, zonder dat de politie hieraan aanstoot genomen heeft. De Neue Zürcher Zeitung, die juist een geestdriftige beoordeelinc van de film had openbaar gemaakt, protesteert thans tegen het verbod van deze Wildwest-film, die juist lot de beste en verfijndste van het soort behoort en verre boven de primitieve ruwheid der oorspronkelijke Wildwest-fil men staat. In deze film wordt toch volgens hei Zürichsche blad de overwinning van 't verstand boven het ruw geweld met een vroeger onbekenden humor, die het Wild west-karakter van den film vaak naar den achtergrond dringt, uitgebeeld. hand, daar hierbij gebruik kan worden ge-, maakt van glucosestroop. De meest eenvoudige toepassing ech ter is wel het trekken van rozebottel- t.hee, een verfrisschenden drank, die bij de beperkte hoeveelheid echte thee, die thans te onzer beschikking staat, voor vele gezinnen een welko me en smakelijke aanvulling zal blijken te zijn (o.a. bij het ontbijt). Per persoon nemen we een afgestreken eetlepel gedroogde rozebottels en laten die in een kwart liter water gedurende den nacht weeken. Den volgenden ochtend brengen we het mengsel aan de kook, laten het tien mi nuten trekken (op een theelichtje of onder de muts) en schenken -de vloeistof door een zeefje in de kopjes. Naar smaak kan er wat suiker of zoetstof bijgevoegd worden. Vermeld moet nog worden, dat we voor rozebottelthee gebruik maken van bottels, die in zomer of herfst op eenvoudige wijze zijn gehalveerd en gedroogd en waaruit de pitten niet verwijderd zijn, omdat die juist voor de thee waarde hebben. Versche rozebottels kunnen heel goed tot compote worden bereid. In dat geval worden de vruchten, na doormidden te zijn gesne den, zorgvuldig ontdaan van de pitten en het pluis. Het is verstandig dit met behulp van een mesje of een klein theelepeltje te doen: aanraking met het pluizige binnengedeelte geeft n.1. aanleiding tot een huidprikkeling, die jeuk veroorzaakt en die o.a. duidelijk woreït waargenomen, als men met vingers; die het binnenste van de rozebottels hebben aangeraakt, in het gezicht wrijft. Het nog eens goed nagewasschen vruchtvleesch wordt in wat water gaargekookt (niet langer dan 10 minuten) en op smaak afgemaakt met suiker. Het overtollige vocht kan met wat aangemaakte aardappelmeel tot een dun sausje worden gebonden. Wil men 's winters deze compote bereiden van gedroogde rozebottels, dan dient daar voor een afzonderlijk verzorgd voorraadje ontdaan van pitten en pluis te worden ge droogd. Deze vruchtjes worden 's winters 24 uur te weeken gezet in wat koud water, om vervolgens met dit water te worden ge kookt. In Zweden is men gewend naast roze: bottelcompote ook rozebottels o e p te berei den en daarvoor (voor 6 personen) te gebrui ken: 6 theekopjes schoongemaakte roze? bottels; 2V2 L. water; 150 gr. suiker; 25 gr. aardappelmeel; 35 gr. amandelen. De gehalveerde schoongemaakte rozebot tels worden opgezet met het kokende water, waarin we ze door en door zacht laten wor den, af en toe roerende om de vruchten fijn te wrijven. Tenslotte binden we de soep met het aangemengde aardappelmeel en strooien er bij het opdoen gepelde, in dunne staafjes gesnipperd amandelen door. Tenslotte is dan nog de bereiding tot jam mogelijk, een vorm, waarin de bottels ook goed haar vitaminewaarde schijnen te bewa ren. De vruchten worden weer op dezelfdej wijze schoongemaakt, daarna gewasschen ei op een vergiet gelegd om uit te lekken, worden met een bodempje water zachtjes tot moes gekookt, daarna door een zeef gewre ven en gewogen. Met hetzelfde gewicht aan suiker (of wel met hetzelfde gewicht aan glucosestroop -f- een derde daarvan aan sui kert wordt het moes nog even onder voortdu rend roeren tot de vereischte dikte ingekookt, waarna het in de goed schoongemaakte pot jes wordt gedaan, die op de bekende wijze worden afgesloten met cellophaan, perka mentpapier of schroefdeksel. Wie de jam op deze wijze te zoet vindt, kan er bij gebrek aan citroensap op het laatst 1 k 2 citroenzuurkristalletjes door roeren, opgelost in 1 lepel warm water. SPEELGOED IN MUSEA. Wanneer men denkt aan den weinig langen levensduur van vele poppen, dan vraagt men zich soms verwonderd at, hoe het mogelijk is, dat vele exemplaren lange jaren in particulieren verzamelingen en musea bewaard zijn geble ven. We kennen de gebreken der poppenkinderen, die onze meisjes zoo gaarne bemoede ren, maar al te goed. De „loo- pende" pop, kan geen been meer bewegen, de schoone slaapster heft haar oogen niet meer op, om niet te spreken van de talrijke gebroken ar men en beenen, die menige poppendokter werk verschaf fen, zelfs de pruikenmaker heeft de handen vol om pop Liesje of Lotje van een mo dern kapsel te voorzien. Zooals alles in de wereld is ook speelgoed aan mode on derhevig en aan den steeds wisselenden smaak der tijden onderworpen. Een geschenk is steeds welkom gebleven voor onze dochters, n.1. de pop, onverschillig of het de eenvoudigste wollen pop is, die langen tijd weerstand biedt in baby's handjes, dan wèl het nieuw ste ontwerp, gekleed in een moderne jurk als de kleine eigenaresse zelf. Steeds heeft de pop eerlijke bewonderaarsters gevonden, zoover de cultuur geschiedenis reeds terug gaat Opvallend is evenwel het feit, dat de kinderen der natuurvolken het spelen met poppen niet kennen. Afrika reizigers hebben veelal negerpop pen medegenomen om een indruk te krij gen, op welke wijze de inboorlingen en hun kinderen hierop zouden reageeren. De negers toonden voor de donkere poppen evenwel niet de minste belangstelling, daar entegen wel voor die, waarmede de Euro- peesche jeugd speelt; De jonge Indiau. aan de Amazona houden zich bezig met het kneden van die ren uit het oerwoud van was en maken van maïsstroo blaaspijpjes, waarmede zij op vogels schieten. De natuurvolken ma ken ook menigmaal menschenfiguren. die zij beschilderen, doch steeds ligt hieraan afgodenvereering ten grondslag. De oude Indiërs hebben reeds lang vóór de Christelijke jaartelling poppen getee- kend. die soms zelfs uit ivoor gesneden werden, doch natuurlijk volkomen afweken van die. welke wij thans kennen. Ook de oude Egyptenaren. bij wie de houtsnijkunst evenals het boetseeren van klei en was hoog ontwikkeld was. zullen in.de grijze oudheid hoogstwaarschijnlijk reeds poppen hebben gemaakt. Wanneer men in de grave dan ook al geen poppen, doch slechts een menigte gebruiksartikelen heeft gevonden, evenals .afgodsbeelden en sieraden, dan is dit ver moedelijk toe te schrijven aan den wei nig langen levensduur van poppen. Zeker is. dat de kinderen uit de oude pharaolan- den evenzeer poppen hadden als die in Egypte, hetgeen uit de oude Egyptische sprookjes blijkt. Ook in China heeft men sedert de oudste tijden poppen gekend, en de groote waarden, die men er thans nog aan hecht blijkt wel op den Meidag, dié aan de meisjes gewijd is. In ieder gezin, worden de DODpen, die van generatie op generatie van moeder op dochter overgaan uit doozen en kasten gehaald en tentoon gesteld. De Grieksche oudheid heeft vele ponnen gehad., hetgeen bij de opgravingen gebleken is. zij het dan ook, dat vele exemplaren geschonden voor den dag kwa men. De schrijver Heron, die in Griekenland drie eeuwen voor Christus leefde, schrijft zelfs reeds over een poppenspel. Ook in de middeleeuwen hebben pop pen een rol gesoeeld. hiervan verhalen de o.a. schrifturen van ljuitsche dichters en zan <?ers. De minnezangers gebruikten in hun liederen veelal de ..De Docke en Doeken- speler". De manneliike dop was „Doeken- hansel" die met ziin zuster of vrouw in „Dockenhaus" woonde Eenige van deze pop oenhuizen uit den 17en en 18en eeuw wor den in musea bewaard. Het Germaansche museum in Nürenherg en het Kunstnüver- heidsmuseum in Berlijn alsmede South- Kensingtonmuseum in Londen bevatten poppenhuizen met volledige inrichtingen uit den 17en eeuw. waaraan niets ont breekt. Poppen, poppenkamers en zelfs poppen huizen hebben zich tot op den huidigen dag weten te handhaven en hebben -'e voile belangstelling der vrouwelijke jeugd, zelfs de moeders leven mee met dit „le vende" speelgoed harer dochters. Zoowel de eenvoudigste houten „Griet" als de meest dure karakterpop, die „papa'" en „mama" zegt. beteekent iets in het le ven van het popoenmoedertje. dat echt verdriet toont als haar lieveling door een val eeblesseerd wordt. Poppen, ze leeren reeds vroeg bij onze meisjes eigenschappen ontwikkelen, die la ter de ware moeders kenmerken. Pa was altijd druk in .zaken" Voor 't gezin hij hij geen tijd, Met de kind'ren zich bemoeien. Dèt vond pa geen bezigheid! En vooral zoo in den zomer Maakten ze je moe en suf, Dus in pa's vacantie gingen Steeds de kind'ren naar de juf! Maar dit jaar was het wat anders. Ma zei: „Allen bij elkaar! ,,'t Is nu niet gewoon vacantie, „Overal is luchtgevaarü" Pa stond even sip te kijken In zijn splinternieuwe rol, Nu werd hij „familie-vader", En dat hield hij toch niet vol! Maar het is pa meegevallen, Hij begreep het zelf niet goed, Kind'ren brengen de gedachten Weer op levenslust en moed Pa ging pannenkoeken eten Op een stille -boerderij, En hij riep tot de familie: „Hallo, jongens, schik maar bij!" Pa ging zelfs een vlieger maken. En die vlieger ging ook op, En hij holde en hij draafde. Totdat ma riep: „Houd toch op!" Pa was handig met de knikkers In het tuintje vóór 't pension, Of hü lag met de familie Op het grasveld in de zon! 'i Avonds las hij kinderboeken, Die hij nooit had aangeraakt Toen is er iets heel bizonders In pa's „zakenhart" ontwaakt, Iets. waf in zijn bezig leven 't Allerbeste heeft gewekt. Want hij'had na vele jaren, In dee-z' tijden vol gevaren. EIND'LIJK ZIJN GEZIN ONTDEKT!! Augustus 1940. (Nadruk" verboden). KROES.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1940 | | pagina 6