JWltb ajx frifti üjrd
Nieuw Raadsel
Owzewenschl gezelschap
Zijn vriend
Bewoners van de diepte
ReAte \onqmi en meibjei.!
Er waren van de week niet al te veel
briefjes. Ik vermoed, dat dit komt door
dat jullie zo vroeg moeten inzenden. Nu,
daar is niets aan te doen en dat zal ook
wel wennen denk ik.
Het viel my op, dat er deze maal ver
scheidene vrienden en vriendinnen waren,
die vergaten hun naam onder de brief te
zetten. Tjaaa... ik ben geen tovenaar en
ik kan niet gedachten-lezen. Het is jam
mer, want je maakt dan ook geen kans
met de prijs. En... dat was van de week
nogal een kostelijke taart. Hij ziet er uit
om van te watertanden en ik wou (heus!)
dat ik zelf de taart eens van de week ge
wonnen had...
Hij werd gewonnen door:
Trjjny Wormsbecher,
Dorpsstraat A 131, Oudkarspel.
En nu de briefjes:,
Lienke, Zusje en Grietje Ferwerda, Kol-
horn. Daar werden mijn vrouw en ik van
de week even verrast! Daar kwam op de
redactie van de krant een pakje en ook nog
een prachtige boeket bloemen. Ik het pakje
direct opengemaakt en... wat kwam daar
uit? Een stel kostelijk^ peren en een zo
mogelijk nog fijner tros druiven. En dat
was bedoeld als welkom-thuis-cadeau voor
mijn vrouw van Lienke, Zusje en Grietje
Ferwerda. Nu jongens, is het nog nodig,
dat ik jullie hartelijk bedank? We hebben
er kostelijk van gesmuld en... we vonden
het bijzonder hartelijk van jullie. Hartelijk,
hartelijk dank hoor! De grote brief heb ik
gelezen en wat was ik blij met die aller
aardigste foto van jullie gezin. Die foto is
bijzonder geslaagd en ik zal hem graag
houden. Die komt bij de verzameling. Hoe
maakt het zieke konijntje het? Tot volgen
de week jongens!
Trynie Wormsbecher. Oudkarspel. Hoe
staat het er mee Trynie? Zijn de mangelen
geknipt? Niets leuk hè, om zo 3 dagen in
het ziekenhuis te liggen. Ook al zijn de ver
pleegsters aardig en al krijg je meestal iets
extra's, dan kun je beter thuis zijn. Wat jij
Ik hoop dat je helemaal geen pijn meer
hebt. Is dat ook zo? Dag Trijnie!
Jack v. d. Cappelle, Schagen. Haaaa
daar hebben we onze Jack ook weer. Ik
dacht al: waar zit die toch? Maar ik wist
zeker dat hij me nog niet vergeten was. En
zie... ik heb goed geraden ook.
Hartelijk dank, Jack voor je belangstel
ling voor ons. Ja, we maken het beiden
prima. Ja, er is verschrikkelijk veel gebeurd
sedert wij elkaar de laatste brief schreven,
Jack. Zoveel,, dat een mens het bijna niet
allemaal verwerken kan. Maar ook ik wilde
dat vandaag nog die ellendige oorlog tot
het verleden behoorde. En zo denken, ver
moed ik, al onze vrienden en vriendinnen
er wel over!
Tiets van de Cappelle, Schagen. En
hier hebben we zowaar Tiets ook; ook al
zo'n oude vriendin van me, dat ik het erg
jammer gevonden zou hebben, indien ze
mij vergeten was. Maar nee, hier is ze
weer en ik ontvang een gezellige brief van
haar. En dan... dan lees ik daar een groot,
een heel groot geheim. Tiets zegt: ik ken
U...! Als dat zo is... maar nee, ik zeg niets
meer! Maar ik zal je eens aan je oor ko
men trekken, daar in Schagen!!
O zo! Dag Tiets!
Coreie Keyzer, Schagen. Ja, ik weet
dat dat een fijne zangklasse is, die, van me
neer Krijgsman. Ik ken hem heel goed. Doe
hem maar mijn hartelijke groeten. Niet
vergeten hoor! Je rapport heb ik nu gele
zen Corrie en... m'n complimenten. Dat zag
er prima, prima uit. Maar je zult dan ook
wel extra je best gedaan hebben, om al die
8-ten en 9-ens te krijgen. Zelfs een 9% voor
rekenen! Corrie, je bent een bolleboos!
Bep Tljsen, Wieringerwerf. Ja, jij bent
een gelukkige Bep, om alweer een boek te
winnen. Maar... je bent ook van m'n vrien
dinnen die regelmatig meedoen en dan is
de kans om iets te winnen ook groter na
tuurlijk.
Dat was weer een lange brief Bep! 'Ik
lees, dat je wat pijn in de zij hebt gehad.
Denk er om, dat je met die lange fietstoch
ten iedere morgen oppast. Maar daar zal
moeder wel om denken, vermoed ik. Dag!
Trien Tijsen, Wieringerwerf. Ja, Trien
vliegtuigen met licht op heb ik al dikwijls
gezien. Maar ik wilde wel dat er helemaal
geen vliegtuigen meer overkwamen. Dan
hadden we meer rust dan tegenwoordig.
Die oorlog heeft al weer veel te lang ge
duurd en ik denk dat er niet veel mensen
zijn, die niet willen dat hij vandaag nog
geëindigd is, Dag Trien, ot volgende week!
Mlentje Vriendjes, Petten. Hier een
vriendin die me een leuke brief schrijft.
Ze schrijft van het uit Den Helder gevluchte
hondje, dat als maar in de band van de
autoped van Flippie wil bijten en Teddy
heet. Leuke naam voor een hond. En van
de poes uit 't Kleuterhuis, die juist vijf
jongen heeft gekregen. Ik denk dat het erg
gezellig bij jullie thuis is. Dag!
Mar ie Vriendjes, Petten. Ja, die mij
nen zijn ook verschrikkelijke monsters. Ik
heb er al heel wat horen springen, maar
iedere keer schrik je er erg van. Ik denk
dat ze bij jullie in Petten ook niet erg'op
die bezoekers gesteld zijn. Is het niet? Dag
Marietje!
Nellie Pauw,Kolhora. Dat wgs een
fijne verjaardag Nellie. Is het een mooi
polshorloge? Maar hoe kan ik dat vragen.
Natuurlijk is het mooi. NU heb je dus altijd
de goede tijd bij je. Dat is een groot ge
naak hoor! Het raadsel was werkelijk niet
zo moeilijk deze week Nellie. Dat schrijven
de anderen tenminste! Dag!
te Moerbeek. O, o, o...... hier een
vriend die in het sanatorium gelegen heeft,
mij nu een heel grote brief stuurt met een
massa nieuws en... z"n naam vergeet. Of is
hét een vriendin Dat is dom hoor. Echt jam
mer. Maar maak je volgende week even be
kend, Moerbeek-vriend (in?) Bedankt voor je
hartelijke brief. Het was een gezellige!
Oplossing raadsel vorige week
Beter een half ei dan een lege dop.
26
14
13
die
9
10
16
17
Haan
6
22
20
15
eend
24
7
18
11
geel
28
27
8
pot
1
19
23
8
been
12
4
25
fee
2
21
12
elf
Goede oplossingen ontvangen vani
F. Kolhorn, Lienke F. Kolhora, Trijnie W.
Oudkarspel, Jack v. d. C. Schagen, Tiets van
de C. Schagen, Tiets van de G. Schagen, Cor
rie K. Schagen, Bep T. Wieringerwerf, Trien
T. Wieringerwerf, Pietertje K. Veenhuizen.
Verschillende oplossers en -sters hadden
hun naam vergeten. Daarom de volgende keer
denker hoor! De kahs op de taart was voor
hun verkeken!
Het is de naam van een bekend lastdier.
Zet er één letter voor cn je hebt een rivier in
Duitschland.
Wat is de kortste maand? (pas op hoor!)
Ons klein Loesje moest voor moeder
Een gewichtig boodschap doen
Ze moest een liter melk gaan halen
„Je weet wel hè, net als toen!"
Vrolijk ging ons kleine meisje
Met haar kannetje op weg
Zou je ook niet heel trots wezen
Als je een boodschap doen mocht, zeg?
Toen ze alles had gekregen 5
Wat ze aan de juffrouw vroeg
Ging ons Loesje weer naar huis toe
Terwijl ze 't potje voorzichtig droeg.
Wat hoorde ze daar voor getrippel?
Toen ze omkeek zag ze, zèg!
Een klein hondje die de melk rook
Loesje dacht: „Ga^jij maar weg!"
Een goede raad
Een heleboel mensen durven, als er lucht
alarm is, niet naar binnen te gaan. Ze blij
ven liever op straat, wat in de meeste ge
vallen heel gevaarlijk is. Als je je
„schuilkamer" maar goed inricht, kun je
gerust naar binnen gaan. Waar nog geen
schoorbalken zijn, moet je ze direct aan
brengen. Zo'n schoorbalk verhoogt de
draagkracht van het daarboven liggende
dak. We. zullen het hie" met kleine papier
rolletjes bewijzen. Ge zult zien wat een gro
te lasten die rolletjes kunnen drangen. Met
behulp van een dik potlood, die voor het
oprollen van het papier dient, plakken we
een aantal rolletjes die 4 c.m. lang moeten
zijn. Eerst gaan we met drie rolletjes wer
ken. Die dragen zonder ook maar iets te
wankelen, een klein reisstrijkijzer. Op ne
gen van die rolletjes kun je tienboeken
leggen, die'ieder 450 gram wegen. Samen
dus 414 kilogram. De rolletjes wegen daar
entegen samen'hoogstens 4 gram. Dank zij
hun gunstige vorm kunnen ze 11-maal hun
gewicht dragen.
In je schuilkamer of kelder kun je dit
loepassen. Hoe meer schoorbalken en
steunpilaren we aanbrengen, hoe beter
het dak het zal uithouden en veiliger wij
zullen zijn.
Thekla huppelde de kamer binnen en
gooide de deur met zo'n slag dicht, dat
haar moeder, die in een leunstoel bij het
raam zat, verschrikt opkeek en riep: „Een
beetje kalmer kan 't wel, meisje! Moeder
zag er bleek uit, want ria de dood van va
der was ze erg ziek geweest. Thekla liep op
haar moeder toe en zei vrolijk: „Moeder ik
ben zo blij! Ik heb den dokter gesproken
en hij zei dat je veel beter was en dat je
de volgende week naar een badplaats zou
gaan!"
„Ja kind", zei moeder, „maar ik vind het
zo akelig dat ik jullie alleen moet 1/aten.
„Wat heb je. me aan 't schrikken geafaakt"
zuchtte ze en viel achterover in haar stoel.
„Ik zal 't huishouden wel doen, moeder",
zei Thekla, „jij kunt gerust weggaan, ik
zal koken en voor alles zorgen."
Hetty, het andere zusje, leunde tegen
moeder's knie en zei zachtjes: „Ik zou
graag bij je willen blijven en je oppassen."
„Jullie kunt niet mee", zei moeder weer,
„je weet dat we nu heel arm zijn en zui
nig moeten zijn. Ik kan bijna niet eens de
reis voor mij alleen betalen."
„Ik zal een beetje piano gaan spelen", zei
Thekla, die zag dat er tranen in moeder's
ogen kwamen. Na een poosje kwam Hetty
op Thekla toe en zei: „Moeder is moe, ik
geloof dat ze wil slapen" „Ik wil moeder
juist een plezier doen", antwoordde The
kla nors. „Maar nu niet", zei Hetty. Met een
slag deed Thekla de piano dicht.
Hetty zat weer bij moeder en Thekla
zag, hoe moeder haa- jongste dochtertje
over 't haar streek. Thekla wist zelf niet
waarom, maar ze voelde zich treurig en
een beetje jaloers op Hetty. Ze hield veel
van haar moeder, haar zusje en haar broer
ja, van alle mensen. Ze wilde ze allemaal
plezier doen, maar 'het tegenovergestelde
was altijd het geval Dat. dacht ze tenmin
ste en dat maakte haar treurig.
Een paar dagen later werden de koffers
gepakt. Moeder zou weg gaan. Thekla was
zestien jaar en omdat moeder zo ziek was,
had ze sinds de dood van vader het hele
huishouden gedaan. Zij had moeder ook
nu beloofd, goed voor alles te zorgen. Toch
vertrok moeder met een bezorgd hart.
Vol goede moed begon Thekla haar taak
als huismoedertje, 's Middags, als haar
broer Jan thuis kwam. was het eten klaar
en het smaakte heerlijk, dat moest zelfs
Jan, die altijd wat te zeggen had, toege
ven. Hetty was op school. Jan was op kan
toor en moest hard werkey. „Wpes maar
aardig voor hem", had moeder gezegd,
„dan gaat hij 's avonds niet uit."
Jan hield van mooie boeken en daarom
had Thekla een boek van de mevrouw
naast hen geleend. Dat zal Jan fijn vinden,
dacht ze. Toen hij thuis kwam, brandde
de Jamp, het eien stond op tafel en het
boek lag er ook. Toen Jan gegeten had,
greep hij naar zijn hoed en 'wilde uitgaan.
Thekla legde het boek voor zijn neus, maar
Jan wilde naar een vriend om een teken
bord te halen; hij wilde tekenen. Thekla
werd boos en keek haar broer onvriende
lijk aan. Zij had 't zo goed gemeend.
„Altijd zijn ze ondankbaar!" dacht ze.
..Moeder heeft liever dat je 's avonds thuis
blijft, Jan!" zei Thekla. Jan gooide, zijn
hoed neer, ging voor het raam staan en
staarde naar builen. Hetty was bezig haar
huiswerk te maken; het mooie boek lag
op tafel, niemand las er in. Het werd een
saaie avond en Thekla had zich er zoveel
van voorgesteld. De volgende dag lag er
naast het bord van Jan een tekenbord en
tekenpapier. Dat had Hettij bezorgd. „Dank
je wel. lieve zus", zei Jan. Hetty had hele
maal geen dank verlangd.
„Wat ga je tekenen?" vroeg Thekla.
„Ik wil een verrassing maken voor moe
der", zei Jan en begon een landschap te
tekenen. „Dat zou ik ook wel willen",
dacht Thekla. „Wat zou ze blij zijn, als ik
haar een cadeautje gaf als ze terugkomt!"
De hele dag zat ze er over te denken, wat
ze moeder kon geven. Toen ze de volgen
de dag naar mevrouw naast haar ging, om
het geleende boek terug te brengen, zag
ze dal ze juist bezig was een sierlijk kleed
te borduren. „Zo'n kleed zou moeder prach
tig vinden!" dacht Thekla en vroeg me
vrouw vriendelijk om haar de steek te le
ren. „Het is een moeilijk werkje en je
hebt er veel lijd voor nodig", zei mevrouw,
„maar ik wil het je graag leren."
Thekla ging vlug naar huis en haalde
haar spaarpot leeg, om de nodige zij en
het nodige linnen te kopen. Dt kostte in
tussen veel tijd. Toen Jan en Hetty 's mid
dags thuis kwamen, was het eten niet
klaar.
Het maken van het kleed kostte nog
meer tijd. Het gevolg was dat Thekla niet
zoveel in 't huishouden deed, als ze moest
doen.
„Ik wou dat moeder weer thuis was",
zuchtten Jan en Hetty. Al hetwerk
bleef liggen. Thekla moest immers bordu
ren! „Maar wat zal moeder blij zijn met
het kleed", troostte zij zichzelf, als Jan
iets onvriendelijks zei.
Hetty had nog niets voor moeder. Ze
had veel huiswerk en ze leerde niet mak
kelijk. Maar. ze besteedde er alle tijd aan,
want ze wilde graag met een goed rapport
thuiskomen.
Op een goede keer had Hetty een dag
vacantie. Thekla. wilde nog graag wat
borduren en zei daarom. „Hè, Hetty, zou
jij vandaag niet in de keuken willen blij
ven?" Hetty wilde dat wel en Thekla was
blij dat ze een paar extra-uurtjes aan haar
kleed kon werken.
Maar wat was dat! Plotseling klonk er
uit de keuken een val en een gil! Thekla
gooide haar werk neer en rende naar de
keuken, war Hetty kermend op de grond
lag. Ze had een pot met kokend water uit
de kachel willen nemen, maar omdat die
te zwaar voor haar was,' was hij gekan
teld en over haar handen en voeten geval
len. Ze had zich vreselijk verbrand. The
kla riep de burvrouw en samen brachten
ze het arme meisje naar bed. De dokter
werd direct geroepe#. Die zette een ernstig
gezicht.
„Het is mijn schuld", snikte Thekla. Het
ty lag te huilen, want de brandwonden de
den verschrikkelijk pijn. „Het ergste is,"
zei de dokter, „dat we dit heel voorzichtig
aan je moeder moeten vertellen, want de
schrik zou haar weer ziek maken."
Thekla vroeg of hij 't alsjeblieft niet
aan haar moeder wilde vertellen; zij zou
Hetty wel oppassen. „Dat wil ik wel belo
ven" zei de dokter, „maar als het erger
wordt, moet ik je moeder wel schrijven".
Jan stond ook met een treurig gezicht
bij het bed van zijn zusje. „Jij wilde moe
der een verrassing bereiken met dat kleed
en je waagt je zusje eraan", verweet hij
Thekla. Gelukkig ging Hetty vooruit en
bleek het niet nodig moeder te waarschu
wen. Het was een harde les voor Thekla,
die met al haar goede wil om anderen een
plezier te doen, steeds het tegenovergestel
de bereikte. Nu bleef het kleed onafge
maakt liggen. Ze had haar handen vol met
het huishouden en haar zusje oppassen.
Pas toen Hetty buiten gevaar was, schreef
Jan aan moeder wat er gebeurd was.
Toen Hetty voor het eerst op mocht,
kwam moeder thuis. Ze zag er veel beter
uit en was blij haar kinderen terug te zien.
Zij gaf Thekla geen standje, die was im
mers al genoeg gestraft.
Toén moeder met haar alleen was, viel
Thekla haar huilend om de hals. „O", zei
ze, „het was allemaal mijn schuld. Ik wil
de je met een kleed verrassen en nu is
het nog niet af. Ik had het zo goed be
doeld!"
„Nu is alles weer goed", zei moeder,
„maar onthoud dit voor je hele leven: „Al
les op zijn tijd!"
Jaren zijn het al geleden
Dat ons kleine vriendje Loe
En zijn ouders samen reden
Met de trein naar Zwitserland toe
Prachtig vond het joch de bergen
Heerlyk vond hij al die sneeuw
En het liefst van alle dingen
Vond hij de Sint-Bèrnhard. .Leeuw!
Leeuw en Loe dat werden vrienden
Geen uur en dag ging er voorbij
Dat va en moes hen konden vinden
Samen op de alpenwei.
Toen de dag was aangebroken
Dat onze Loe naar huis toe moest
Zat onze Leeuw ineen gedoken
En jankte veel, al zei men: „Koest!"
Het einde van al dit verdriet was
Dat va en moes die schatten zijn
Leeuwtje kochten en zonder poespas
Hem zetten in de grote trein.
Toen Loe na deze mooie reis
Weer in zijn eigen landje was
Ging hij 's-morgens heel eigenwijs
Met Leeuwtje langs de Bergse Plas.
En zoals je op de foto ziet
Vindt Leeuwtje dit maar al te fyn
En ik zeg je, al geloof je 't niet
Vrienden zullen ze altijd zijn!
Tiny.
GRAPJE.
Onderwijzer: „Piet hoe laat is het als de
klok zeven keer slaat?"
Piet: „Half zeven, meester."
Onderwijzer: „Weet je dat wel zeker?"
Piet: „Ja meester, want moeder zet de
klok altijd een half uur voor!"
1. Deze vis is een echte veelvraat, die vis
sen op kan eten, die nog groter zijn
dan hijzelf. Dan staat de huid zo strak
dat je door z'n huid kunt zien, welk
beest hij opgeslokt heeft.
2. Deze vis, de lucifuga subterrania leeft
in onderaadse holen op het eiland Cu
ba. Hij is blind omdat hij z'n ogen on
der de grond toch niet kan gebruiken.
De jonge visjes hebben nog ogen, die
echter langzamerhand verdwijnen.
Deze vis leeft in de Sargasso-zee in de
wieren. Hij heeft tentakels die zoveel
op wieren lijken, dat je hem haast
niet ziet. Een goed beschermingsmid
del dus.
4. Dit is een bewoner van de lagunen
van de Australische koraalriffen. Hij
heeft onder zijn ogen „lichtjes", die 'n
groenachtig-wit licht uitstralen en
waarmee hij 's nachts kan zien.
Bijdehand
Liefje was op een feestje bij haar vrien
dinnetje gevraagd. Moeder had haar van
te voren allerlei raadgevingen gegeven en
gezegd dat ze zich .netjes moest gedra
gen.
„Heb je gedaan wat ik je gezegd heb",
vroeg moeder, toen Liet je thuis kwanr
„én niet het grootste stuk koek genomen?'1
„Nee, moeder", zei Lietje prompt, „ik
heb alleen aan Leni's moeder gevraagd oi
ze me niet 't recept van die koek kon ge
ven, zodat u hem ook kon maken en toen
heeft ze me vanzelf een groot stuk gege
ven!"
Zoekplaatje
Waar is mijn vriend?
•ubui ua'
utóA iaoA sp uee puauA sp luftipsjaA ue
'do^ u,z do aftee^d lati )az :3 u i s s 0 d 0
