N1PPER EN PELLE Wie kan duiker worden? De Mascotte Critiek op rede van Roosevelt „ENGELAND VECHT VOO» ZIJN LEVEN" Bijna duizend vliegtuigen boven Londen Radioprogramma EEN MEERWAARDIG BEROEP DAT EEN BIJZONDERE OPLEI DING EN BIJZONDERE KWA LITEITEN YEREISCHT. Wanneer deze oorlof? eenmaal ten einde zal zijn, dan zal overal in de wereld het merkwaardige duikersbe-. roep weer kunnen worden uitgeoe fend. De school voor duikers is ze ker een der merkwaardigste Virich tingen van onderwijs, die van den vermaarden duiker Mac Tween heeft een groote internationale reputatie. Het was voor Mac Tween, een der be kwaamste duikers van de Amerikaansche handelsmarine een ware schok, toen hij op zekeren dag den dienst verlaten moest. In de omgeving van de Hawai-etlanden was Mac Tween voor een Amerikaanschen zo oioog aan het duiken naar bijzonder zeld zame koraal-soorten. Het waren onbekende wateren in de diep te. waarvan hij zich begaf, maar Mac Tween was nu eenmaal gewend aan ontmoetingen niet afschuwlijke onderzee-monsters en be woners van de diepzee van allerlei soort. Juist was hij bezig om een bijzonder inte ressant koraal los tc maken, toen hij plot seling voelde hoe zich een ring met groo- ten kracht om zijn rechter voet. vast kneep. Op het zelfde oogenblik realiseerde hij de oorzaak, de ergst gevreesde vijand van den duiker, tic grijpmossel, had zijn been vast gepakt en zou in enkele oogenblikken met zijn messcherpe zaagranden van zijn schaal de duikersuitrusting heiibcn doorgezaagd. Vertwijfeld trok Mac Tween aan den lijn en op het zelfde oogenblik hoorde de beman ning aan boord van liet duikersschip, onge articuleerde geluiden in hun telcphoons van uit de diepte der zee. Zonder de speciale voor het ophalen van duikers voorgeschre ven maatregelen in acht te nemen, werd hij opgehaald, viel door de plotselinge ver andering van druk in onmacht en kwam meer dood dan levend aan boord. De mossel, die van een bijzonder groote omvang was, moest in allerijl wordey door gezaagd om het been van Tween te redden. Dank zij zijn onverwoestbare constitutie, weerstond hij de plotselinge druk-veradering maar de dokter kon meteen vaststellen, dat hij niet meer mocht duiken. Men kent de vele noodlottige avonturen van duikers, die door onverschillig welke ontmoetingen in de diepzee, voor altijd hun geestelijk evenwicht verloren en hun beroep moesten opgeven. Geen hunner echter ken de door een ongeluk zulk een groot geluk als Mac Tween. Met wat overgespaard geld, ..gesteund door zijn groote roei» als Duiker eii geholpen met een door de handélsmarine voor hem gevoerde reclame-campagne,- stichtte hij do eerste school. Thans werkt hij al zes jaar aan de Zuid kust van het groote Hawai-eiland Dahu, ter hoogte van Kaap Lcchimcn en onder vindt elk jaar opnieuw een grooteren toeloop. Want ofschoon het duikersvak altijd een groot percentage risico met zich brengt, is het beroep zeer winstgevend en biedt het groote kansen. Wie kan eigenlijk duiker worden? Ieder een, die de beschikking heeft over een ijzer gestel en over stalen zenuwen en die boven dien een groote massa moed bezit. De ge zondheid en het zenuwgestel van elk van zijn leerlingen, laat Mac Tween eerst gron dig onderzoeken dooi- artsen, die don candi- daat op alle mogelijke manieren en met behulp van de meest moderne wetenschap pelijke instrumenten, testen. Wat de moed betreft, die is natuurlijk minder gemakkelijk tc toetsen en kan eerst in de practijk worden vastgesteld, al kan men veilig aannemen, dat zij die zich aan bieden, meestal durf genoeg bezitten. Dezit men moed en voldoet men ook aan de an dere voorwaarden, dan garandeert de Mac Twccnschool een goede duikersopleiding. Pelle alleen in 't oerwoud. 1. Pelle kan het zich haast niet indenken, dat hij van zijn beulen bevrijd is. 2. En nu gauw naar boven, om te zien, waar hij is. 3. Pelle kijkt tevergeefs de rivier af naar de boot met Nipper en Kurrki. Is hg verloren? Helemaal alleen achtergelaten in het oerwoud Nieuwe avonturen. 1. Pelel dwaalt nu verder het b09ch in, terwijl hij in ge dachten verdiept is over de juist gewonnen strijd met de zwarten. Intussen loeren nieuwe gevaren op hem. 2. Geen wonder dat hem de haren te bergen rijzen. Hoe zal hy levend uit deze om helzing komen? Feuilleton Door H. de Vere Stacpoole Maar ondanks dat, gevoelde hij zich door het besluit van Malora zeer opgelucht. Het zou nu alles veel gemakkelijker gaan, omdat hij niet meer alleen stond. Nu moeten we eens praten over Sanda- bar, zei Malora. Het lijkt mij beter daar binnen te loopen, dan in een kleinere havenstad. Je vertelde me, dat je het logboek niet had bijgehouden. Dat zou ik zoo maar laten. De autoriteiten van een groote haven stad maken zich niet zoo druk over het log boek van een klein zeeschip als de Itang. Ten slotte was Carnahan de kapitein en eigenaar en zou je het. als het noodig mocht zijn, kunnen doen voorkomen, alsof je van zijn logboek en papieren niets afweet. Wat de juweelen betreft, die verdeelen we en ieder van ons draagt ze op zijn lichaam mee de haven in. Ik zal een verklaring afleggen over de schipbreuk van de Caraman en ver tellen hoe ik door jou gered ben. Je ziet, de geschiedenis kan zoo eenvoudig mogelijk ge regeld Op dit oogenblik kwam Maya de mannen storen door het bericht, dat zij na herhaalde lijk geklop op het vooronderdeurtje geen ge hoor ontving van Train. Zij had hem noodig om haar te helpen bij het bereiden van het niiddagmaal er. had hem daarvoor geroepen, maar hij antwoordde niet op haar herhaald geroep en geklop. Cray volgde haar naar de kombuis, opende zonder te kloppen de daarin uitkomende deur van het vooronder en deinsde met een kreet van ontsteltenis achteruit. Daar, vlak voor zijn oogen, slechts een halven meter van de deur verwijderd, hing Train. Door de be weging van de Itang schommelde het lichaam als de klepel in een pendule regelmatig heen Mist men eeu der genoemde eigenschappen, dan geeft de adspirantduiker zijn beroep er meestal zelf wel aan. Dc eerste lessen in de duikersschool spe len zich op liet droge af. Daarna leert men de omvangrijke duikers-uitrusting kennen, het stalen costuum, de ademhalingstoestel- Ion, dc duiker-telephoon-apparaten cn het omgaan met de verschillende, in de diepte onontbeerlijke, werktuigen. Daarna volgen de eerste duik-tochten, de meest, opwinden de periodes voor iederen leerling. Algemeen zijn de leerlingen het er over eens dat er niets sensationeelers denkbaar is op de aarde clan het landen op den bo dem der zee. Hier moet allereerst het loo- goed geleerd worden; het oog moet worden ingesteld op dc volkomen veranderde ge zichtsverhoudingen en allerlei bewegingen onder den enorm en druk van het water, moeten proefondervindelijk worden geleerd. Is men met de meest elementaire omstan digheden vertrouwd geraakt, dan pas volgt de bespreking van het eigenlijke werk, dat uiteraard altijd weer verschillend is en steeds nieuwe verrassingen biedt. Het zal echter niet vaak meer voorkomen dat zoo'n eerste verrassing zoo merkwaar dig is, als onlangs een der leerling-duikers heeft meegemaakt. Na een verblijf van en kele minuten op den bodem der zee, gaf hij al het sein om omhooggehaald te worden en tot niet geringe verbazing van zijn leer meester, die aan boord van het schip was, bracht de duiker een staaf mee naar boven, die uit puur goud bleek te bestaan. Terstond ging hij weer naar beneden en nu bleek dat ter plaatse jaren geleden een .schip was vergaan met een goudlading aan boord. Verschillende goudstaven werden naar hoven gebracht en de gezamenlijke waarde bedroeg niet minder dan anderhalf millioen dollar. Onnoodig te zeggen dat dit duikersdebuut het begin vormde van een glorierijke loop haan; de naam van den duiker was na de zen eersten tocht al vermaard. De duiker zelf twijfelt er aan of hij ooit in zijn verde ren duikerstijd nog zulk een winstgevend onderzoek op den bodem der zee zal kun nen voltooien. „El Debate" oefent critiek uit op de rede voering die Roosevelt op den Dia de la Ra- za heeft uitgesproken. Het motto „een voor allen, allen voor één" moet het voornemen verbloemen, om do vreedzame landen van Zuid Amerika in don oorlog mee te sleepen ouder het voorwendsel, dat coii in de toe komst dreigend gevaar moet worden afge wend. Bij een bestudeering van den alge- meenen toestand blijft als balans de oproep van de Vereenigde Staten om deel te nemen aan den oorlog tegen de boste vrienden en dc traditioneele afzetgebieden in Azië en Europa. Duitsche schenkingen aan Spaansche kerken De inzameling van voorwerpen voor den katholieken eeredienst, welke de Duitsche katholieken de laatste maanden voor de katholieke kerken in Spanje hebben onder nomen, vormt de grootste schenking welke van buitenlandsche zijde aan de in den bur geroorlog vernielde katholieke kerken van Spanje verleend is. Door deze inzameling, welke geschiedde onder leiding van den voorzitter van den Duitschen liefdadigheids hond, prelaat Dr. Kreutz, kunnen eenige honderden katholieke kerken in Spanje vol komen nieuw worden ingericht. Voorts krij gen talrijke Spaansche kloosters en kapel len voorwerpen voor processies en andere kerkelijke plechtigheden, o.a. misgewaden, kelken, monstransen, cibories, lichtkronen, oude Duitsche kerkelijke schilderstukken, altaarkleeden, vaandels, baldakijnen, beel den, kruiswegstaties, e.d. Berlijnsche pers over Churchllls uiteenzettingen. Churchill heeft een oogenblik voor het Lagerhuis de waarheid gezegd, schrijft de Deutsche Allgemeinc Zeitung, toen hij op de vraag naar Engeiands oorlogsdoel ant woordde: Engeland vecht voor zijn leven. Deze uiting duidt reeds op een zeer helder inzicht in de catastrophe, welke hij zelf verwekt heeft. Al handhaaft hij de fictie van een mogelijke Engelsche overwinning, toch hlijft de wensch om eerst den oorlog te overleven het „mene-tekcl" voor de positie waarin Engeland zich bevindt. De „Voclkische Beobachter" schrijft: Churchill die steeds elk ongeluk als een half succes wist uit te leegen, heeft zijn oude zekerheid verloren. Zijn aanhangers moeten ontsteld zijn over het antwoord van een man, die een jaar geleden hot Engelsche volk wijsmaakte, dal de oorlog zich zou afspelen als een vroolijke ophitsing tegen het Duitsche rijk, en die nog een paar dagen geleden een militair offensief aankondigde. Het is het parool van dc wanhoop, schrijft de Berlincr Lokal-Anzeiger, dat de Engel sche minister president voor het Britsche La gerhuis verkondigt. AMERIKAANSCHE OORLOGSSCHEPEN NAAR HAWAII. Volgens berichten van de Amerikaansche scheepsradio uit San Pedro in Californië zijn meer dan 12 eenheden van de Ameri kaansche vloot naar Hawaï onderweg. Over den grooten Duitschen aanval op Londen in den nacht van 15 op 16 October meldt het D.N.B. het volgende: Sinds acht uur 's avonds is Londen weer in den toestand van luchtalarm. Ditmaal komen de Duitschers bijzonder snel achter elkaar. Vaak werken verscheidene vliegtui gen tezamen. Overal afweergeschut en oor- verdoovend lawaai van granaten cn bom men. Enorme bommen slaan groote trechters in het wegdek. Huizen storten in. De stad is zoo helder verlicht als overdag. Bijna duizend Duitsche machines hebben in de zen eenen nacht haar verderf brengende last boven de Britsche hoofdstad geworpen en een ongekende chaos teweeg gebracht. Ruim duizend ton bommen hebben zij uitge worpen. Een nacht van verschrikking heeft de stad achter zich. Nachtjagers, nóch ver sperringsballons of luchtdoelgeschut waren in staat het onheil af te wenden. Bijna zon der eenig verlies zijn de Duitsche hommen- werpers weer thuisgekomen en weer nemen zij een nieuwe last in om opnieuw te ver trekken. De verzorging van de Britsche hoofdstad is voor geruimen tijd stilgelegd. Het Duitsche luchtwapen kent geen par don. Vaak genoeg is waarschuwend gewe zen op de voorbeelden van het verwoeste Warschau, het vernielde Rotterdam en hot geteisterde Duinkerken. Hoe lang zal het nog duren, dat Londen aan hetzelfde lot ten on der gaat? OUDE ROMEINSCHE STAD BLOOT GELEGD. Nabij Narni in Ombrie zijn belangrijke en in goeden staat gebleven sporen gevonden van een Romeinsche stad. O.a. heeft men een plein van 10.000 vierk. meter omgeven door ruïnes van gebouwen aan het licht gebracht. Voorts vond men een volledige serie aardewerk en andere voorwerpen uit den Romeinschen tijd. VRIJDAG 18 OCTOBER 1940. Jaarsveld, 414,4 m. AVRO-uitzending. 8.00 Nieuwsberichten ANP. gramofoonmuz. 8.40 Orgelspel. 9.00 Gramofoonmuziek. 10.00 Morgenwijding, 10.15 Gramofoonmuziek. en weer. De tong hing uit den mond en het gelaat zag reeds geheel blauw. Als verstomd staarde de jonge man een oogenblik naar dit lugubere schouwspel. Toen greep hij zijn zakmes en sneed met inspan ning van al zijn krachten de staaldraad, waaraan de man hing, door. Het lichaam viel als een zak met zand op den grond. Ga Malora waarschuwen. riep Cray tot Maya. De man heeft zich opgehan genGoede God, mompelde hij toen het meisje zich verwijderd had, wat zal er nu nog meer gebeuren na dit. Hij knielde bij het lichaam neer, trachtend het weer tot het leven terug te brengen. Hij bewoog de armen op en neer, drukte op de borstkas, maar niets hielp. De man was dood. Malora, door Maya, die 't stuurwiel van hem had overgenomen naar beneden gezon den, knielde aan de andere zijde van den man neer. Kijk, riep hij, wijzend op een plek in den nek waar een kleine bloeduitstorting te zien was, hij heeft geprobeerd zich los te werken. Dat heb ik meer gezien bg mannen, die zich hadden opgehangen. Meestal krijgen zij spijt en willen zich bevrijden maar dan is het te laat. Waarom zou die kerel dat gedaan heb ben? vroeg Cray zacht en vervolgde toen peinzend: Dit is toch wel een curieus schip. Eerst Carnahan, toen Piroli, daarna Jackman en nu deze man. Ja, waarom deed hij dat? Ik begrijp het ook niet, mompelde Malora. Misschien vreesde hij een onderzoek naar den dood van Piroli, of mogelijk was hij levensmoe, wie zal het zeggen. Maar hij is dood, dat is zeker. Zullen wij hem op zijn slaapbank leggen voor we verder iets doen? Ik zou graag iets met u bespreken en dat kunnen we beter in de kajuit doen dan hier. Cray knikte toestemmend. Zij legden het lichaam op de bank en gingen naar de kajuit. Het is zooals je zegt, begon Malora toen ze in de kajuit tegenover elkaar zaten, dit is wel een curieus schip. Er zijn hier nu al vier menschen op gestorven. Het lgkt mij het beste, dat wij in Sandabar niet spre ken over den dood van deze beide kerels. Wat hebben we eraan allerlei vragen te moeten beantwoorden, dat geeft maar last en met het oog op de juweelen is het gevaarlijk om de aandacht zoozeer op die vreemsoortige dra ma's te vestigen. We kunnen zeggen, dat jij mij vond, ronddrijvend in een open boot, ter wijl mijn twee makkers gestorven waren van den dorst. Lijkt jou dat ook niet het beste Cray antwoordde niet. Hg kon zich niet losmaken van het idee, dat er een vloek lag op de Itang, sinds het vinden van den schat. Die vloek had thans reeds vier menschen ge troffen, wie zou de volgende zgn? Hij her innerde zich Piroli's woorden en hij kon thans niet anders doen dan er in gelooven. Er valt toch niet te spotten met bijge loof, zei hij eindelijk. Dat eiland had den naam' ongeluk te brengen aan ieder die het betrad. Het werd gemeden door de Chi- neezen en de inlanders omdat er ongeluk J brengende geesten op huisden. Piroli heeft me dat verteld en ik moet je zeggen, dat er inderdaad iets lugubers zat in het zien van dat spookachtige schip in die grot. Kom kom, man. Jijzelf bent immers toch nog in leven? lachte Malora. Ja. dat heeft misschien wel een reden... Geloof je in mascottes? Mascottes?Nee, daar geloof ik niet in. Een man kan zichzelf zooveel geluk ver schaffen als hij wil, wanneer hij het maar op de juiste manier aanpakt in het leven. Cray vertelde hem van de Chank, hoe de schelp feitelijk de oorzaak was van zijn samengaan met Carnahan en hoe zij hem, Cray, persoonlijk tot nu toe steeds geluk had gebracht. Malora lachte hartelijk. Het is best mogelijk, maar ik prefereer het toch zelf voor mgn geluk te zorgen, riep hij vroolgk. Deel III. KONG TO JEN. HOOFDSTUK XXXIV. Sandabar. De zon kwam op in al haar stralende pracht, toen de Itang lang in zicht kreeg. Cray stond aan het stuurwiel en Maya, die reeds een uur te voren met haar neusje in de lucht beweerd had, dat zij land nader den, zat vlak bij hem op den vloer. Zg rook 10.30 Voor de vrouw. 10.35 Ensemble Rentmeseter (11.0011.15 Reportage). 12.00 AVRO-Aeolian-orkest. 12.45 Nieuws- en economische ber. ANP. 1.00 De Romancers en soliste. 2.00 Reportage. 2.15 AVRO-Amusementsorkest en gramo foonmuziek. 3.45 Declamatie. 4.00 Het .Philharmonisch kwartet. 4.45 Pianovoordracht. 5.15 Nieuws- en economische ber. ANP. 5.30 Muziekkorps van de S. S. 6.30 VPRO: Gesprekken met luisteraars. 6.45 Actueeie reportage of gramofoonmuziek. 7.00 Vragen van den dag (ANP). 7.15 Nieuw Hollands strijkkwartet. 7.50 Interview. 8.00 Nieuwsberichten ANP. 8.15 Fragmenten uit de opera „Das Nacht- lagcr von Granada". 9.00 Nieuwsberichten ANP, sluiting. Kootwijk, 1875 m. KRO-uitzendin g. 7:00 Berichten (Duitsch). 7.15 Berichten (Engelsch). 7.30 Wij beginnen den dag. 8.00 Nieuwsberichten ANP. 8.15 Gramofoonmuziek (9.009.15 Berichten Duitsch. 11.151.30 Berichten En gelsch). 12.00 Berichten. 12.15 Gramofoonmuziek. 12.30 Berichten (Duitsch). 12.45 Nieuws- en economische ber. ANP. 1.00 KRO-orkest. 2.00 Berichten (Duitsch). 2.15 Gramofoonmuziek (3.303.45 Berichten Engelsch). 5.00 Berichten (Duitsch). 5.15 Nieuws- en economische ber. t ANP. 5.30 Gramofoonmuziek (6.156.30* Berichten Engelsch). 6.45 Berichten. 7.00 Vragen van den dag (ANP). 7.15 Gramofoonmuziek. 7.30 Berichten (Engelsch). 7.45 Reportage. 8.00 Berichten (Duitsch). 8.15 Nieuwsberichten ANP en gramofoonmuz. 8.30 Berichten (Engelsch). 8.45 Gramofoonmuziek. 8.55 Wfl sluiten den dag. 9.00 Nieuwsberichten ANP, sluiting. in den wind het land, de bosschen, de peper- boomen, de cocospalmen en wortelboomen, zoo vertelde ze lachend. Cray nam zijn kijker en inderdaad, het meisje had gelijk. Vaag ontdekte hij aan den horizon een blauwachtige lange lijn. Dat moest de kust zijn. Steeds duidelijker werden de bosschen en het bergland zichtbaar en langzamerhand kwam ook de smalle Soenda- straat te zien, die Sumatra van Java scheidt. Hij legde den kijker neer en keek glim lachend naar het meisje. Het was een genot te kijken naar dat frêle figuurtje met het mooie donkere kopje. Men zou het de smalle, fijne handen niet aanzien, dat zij zulk een kracht konden ontwikkelen aan het stuur wiel. Het meisje hield de Itang prachtig in den koers. Zij was een volleerde stuurman, alles wat zij deed deed zij trouwens buiten gewoon nauwkeurig. Het eenige wat de jonge man bevreemdde, was het automatische en onbewogene in haar wezen. De dood van haar vader was haar volmaakt onverschillig. Piroli, Train en Jackman hadden als het ware onder haar oogen hun einde gevonden, zonder dat zg zelfs eenig teeken van belangstelling had gegeven. Alleen wanneer het haar geliefde betrof was zij anders. Dan was er geen sprake van koelheid of onverschilligheid. De jonge man was er van overtuigd dat zij zelfs haar leven zou geven, als het hem zou redden van een of ander gevaar. Hij wist dit, omdat hij haar kende. Hii had haar gadegeslagen op de heenreis en op de terugreis van de Itang- op de heenreis ietwat oppervlakkig, omdat' zij hem toen nog slechts interesseerde als een buitengewoon persoontje, op de terugreis in tensiever, omdat hij haar toen liefhad. Met een blik vol liefde keek hij naar het WÜ?VUist iets te?en haar zeggen toen Malora het stuurhuisje binnenkwam zend zei Cray- naar de kust wij- Ah> h?-t, is dus zoover- antwoordde Malora vroolgk. - Dat daar is de Van Sluijt's baai, als ik me met vergis. Je hebt buiten gewoon goed gevaren, Cray! Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1940 | | pagina 7