Moderevue
leeft van den gok!
N1PPER EN PELLE
CHINEESCHE
KOOL
DE VISSCHER
De wil van het kind
Levend water
Zaterdag 19 October 1940
Vierde blad
EEN COSTUUMPJE, WAAR U WAT
AAN HEEFT!
Groote partijen zullen er in dezen oor
logswinter waarschijnlijk weinig gegeven
worden, het zal derhalve voor de dames
meer van belang zijn over een costuumpje
te beschikken, waarmee zij zoowel op klei
nere gezellige avondjes, bridge- of andere
kaartpartijtjes. of bij een middagbezockje
kunnen verschijnen. Hoe zou het zijn, da
mes, als wij ons eens een zwarte zijden rok
kochten? Ik geloof niet, dat we er berouw
van behoeven te hebben! Maar het zal
wel niet het eerste zijden rokje zijn, dat
we dragen en daarom moeten we nu eens
een anderen vorm vinden dan gewoonlijk!
Zie onze „schoppendame" maar eens! Ach,
het model is héél eenvoudig, maar... leuk.
U ziet het zelf; Rondgesneden en de banen
in een eens wat ander model. Ziedaar het,
hcele geheim!
Heeft men eenmaal zoo'n moderne rok,
zal men zich gauw kunnen redden, ten
minste als men de kunst verstaat met een
paar aardige bloesjes te goochelen, om zoo
te zeggen. Men gaat dan steeds goed ge
kleed, en... men krijgt den naam een
„eigen" smaak te hebben. Vooral als men
de bloesjes weer eens iels anders afwerkt
met hier en daar een modern versierseltje
dus.
Onze „hartendame" heeft een ander mo
del gekozen, een leuke tweekleurige blouse,
waarvan de rug uit zwarte Angora wol be
staat.
Om de gewoonlijk wal te gladde vlakken
te breken is een rij biesjes aangebracht. De
voorkant is groen gehouden. De mopwen
sluiten vlak onder de ellebogen zakvormig
af en loopen dan aan den onderarm in een
nauwsluitende manchet uit.
„Ruitendamo" bolielpt zich voorloopig met
een blouse uit één kleur van het vorige
jaar, heeft die echter van een modem gar
nituur voorzien, dat bestaat uit een drie
zijdige paarlen halsketting, met bijbehoo-
rende armband, oorringen en haargarni-
tuur.
EEN ORIGINEELE MUTS!
De mutsen-mode heeft zich zelf nog
steeds niet overleefd, zij zal zich dezen win
ter weer in velerlei gedaante manifesteeren!
Bij ons model zijn muls en shawl samenge
voegd en gemaakt van dubbele stof. De
•ene kant is effen groen, de andere
groen met een ruit. De shawl wordt door
een ceintuur in de taille vastgehouden. Aan
den onderkant zijn zakjes gedacht. Zoo'n
muts zal een heerlijk bezit zijn voor een
schoolkind, vooral wanneer men hun man
teltje voorziet van manchetten in dezelfde
kleur. Uw meiske zal er dan keurig en
fleurig uitzienl
dool'
MARTINE WITTOP KONING
Er is kool en kool! Er behoeft
dus geen eentonigheid te zijn.
•Zoo bekend als de Holland,sclie koolsoor
ten, is de Chineesche Kool bij ons nog niet.
Van haar kant heeft ze zich aan klimaat
enbodom uitstekend aangepast, maar van
onzen kant beschouwen we ze nog te veel
als een vreemde, van wie we hel burger
recht niet ten volle erkennen.
Is het, omdat ze kool héét; maar *er niet
de smaak van heeft? Dan moet ze juist
goed te pas komen bij de huisvrouw, die
klaagt over 't eentonige van „altijd maar
kool"! Inderdaad, een doordringenden
koolsmaak heeft de Chineesche kool niet;
eerder lijkt ze op witlof, maar dan weer
met eenige tempering van smaak, want het
eenigszins bittere van lof en andijvie mist
zp.
In elk geval mogen we er, nu verschil
lende zomergroenten ons reeds hebben ver
laten, een welkome aanvulling in zien voor
onzen mijddagdisch -j- zoowel in gekookten
vorm als rauw toebereid op de wijze van
sla.
October is de maand, waarin deze groen
te overvloedig aan de markt wordt ge
bracht, en daar zo na November weer voor
een jaar afscheid van ons neemt, is het
van belang, dat' we in de eerstvolgende
weken ons openstellen voor een nadere ken
nismaking: ze zal ons in haar diverse vor
men van toebereiding zeker niet tegenval
len.
Op de eenvoudigste wijze maken we ze
klaar door ze te wasschen, fijn te snippe
ren, zonder water in de pan te doen, op
een flink vuur vlug aan de kook te bren
gen en dan op een zachter vuur gaar te
laten worden en tegelijkertijd droog (on
geveer V2 uur). Dan poeieren we er wat,
bloem over (door een zeef b.v.), roeren die
er door en gieten steeds roerende er
zooveel melk bij. dat een gebonden saus
je de groonteüecltjes juist aan elkaar
houdt. We laten de groente een oogenblikje
doorkoken, nemen dan de pan van het
vuur en roeren er een klontje boter door
en zooveel zout als voor den smaak noo-
dig is. Op de schaal raspen we er een iets
je nootmuskaat over.
Om den smaak van de Chineesche kool
wat op te halen, kunnen wc dit eenvoudige
melksaus jé pittiger maken door toevoeging
van wat dikke tomatenpuree of van wat
geraspte kaas
Een smakelijke sla, die b.v. heel goed
past bij gestoofde zoetwatervisch, kunnen
we van Chineesche kool bereiden zonder
dat we'daarbij aan. slaolie behoeven te
denken.
We gebruiken nl. voor de saus wat kwark
(1 eetlepel per persoon) en verdunne die
met óf wat tomatenpuree óf eenvoudig een
klein scheutje azijn. Verder mengen we er
een ietsje mosterd en misschien wat peper
door met een snuifje zout.
Als we de fijngesnipperde, zorgvuldig
gewasschen en daarna in een doek goed
droog uitgeslagen kool daarmee vermen
gen, dan zal de nieuwe sla-uitvinding on
getwijfeld in ieders smaak vallen.
Wie niet in de gelegenheid mocht zijn
om kwark te gebruiken (dit zuivelproduct
schijnt nl. nog niet overal verkrijgbaar te
zijn), die kan er even goed hangop voor
nemen, een restje b.v. dat met opzet den
vorigen dag voor dit doel bewaard is. Zelfs
karnemelk is bruikbaar: om het sausje
met deze. dunnen vloeistof toch de noodigc
gebondenheid te geven, maken we eerst een
kouden aardappel fijn en roeren daardoor
de karnemelk en de verdere henoódigd-
heden.
Wat fijngesneden selderij of peterselie
geeft, aan de Chineeschekoolsla een bijzon;
der aroma.
Reeds van de prilste jeugd van het kind
af, moeten de ouders aan de vorming der
zich ontwikkelende eigenschappen hun
volle aandacht schenken.
Zeer vele kinderen toch trachten hun
eigen willetje door te drijven en hoewel
een vaste wil op lateren leeftijd een bui
tengewoon goede eigenschap kan zijn, mag
deze bij kinderen toch niet te zeer domi-
neeren, daar het dan in eigenwijsheid of
eigenzinnigheid overgaat.
Het is een zeer verkeerd begrip van
ouders, indien zij meenen, dat hun kind,
dat alles doordrijft wat hij wil, blijk geeft
van een vasten wil.
Bij den zuigeling is het reeds te bemer
ken, dat hü probeert hoe ver hij kan gaan
en daarom niet ophoudt met schreien, tot
dat de medelijdende moeder hem uit de
wieg neemt. Vooral bij eerste kinderen
wordt heel gauw toegegeven, wat natuur
lijk wel verklaarbaar is, doch niet verstan
dig en zeer zeker niet in het belang der
kinderen.
Reeds in de jeugdjaren kan men de kin
deren herkennen, die gewend zijn hun wil
door te drijven: wat zij wenschen moet ge
schieden en het speelgoed, dat zij zich kie
zen. mag geen ander hebben.
Zijn zij op school, dan doen zich met het
maken van het huiswerk ook vaak moei
lijkheden voor. Hoewel de ouders er voort
durend op Wijzen. d,at het tijd is om het
huiswerk te maken, wordt het in den regel
uitgesteld tot het laatste oogenblik. Het
werk wordt dan vaak vluchtig en slechts
half gedaan en de resultaten zijn. dat het
kind op school veel minder vorderingen
maakt dan in verbènd met zijn aanleg ver
wacht mag worden.
De ouders moeten ook hier hun wil bo
ven dien van een kind stellen en het kind
leeren, dat het zich naar hen te schikken
heeft.
Indien kinderen weten, dat vader of moe
der het zoo en niet anders willen, zullen
zij zich naar hen schikken. Van groot be
lang is echter, dat de ouders het beiden
willen en niet een der partiien oogluikend
toelaat, wat de ander verbiedt.
Het kind moet wennen aan gehoorzaam
heid, aan het zich schikken naar den wil
van degenen die bovcr> hem staan, in huis
zoowel als op school. Geeft men eigenzin
nige kinderen steeds gelijk. Jan zullen zij
zich lateT ontwikkelen tot menschen, die
onmogelijk zijn voor hun omgeving en die
zichzelve altijd achteruitgesteld voelen, in
een woord, tot menschen, die men liefst
zooveel mogelijk mijdt.
Het is zeer moeilijk om kinderen, die een
eigen willetje toonen. in goede banen te
leiden, temeer, daar eigenwijsheid of hoe
men het noemen wil in den regel een ge
volg is van een verkeerde opvoedingsme
thode. waarbij men het kind teveel 'zijn
eigen zin laat volgen. Alleen met veel tact
en geduld, maar tevens met onverbiddelij
ke consequentie van de^ zijde der opvoeders
kan men trachten den wil deze kinderen in
goede banen te leiden. Waar de wil van het
eigenzinnige kind tegen, die van de ouders
of opvoeders ingaat, moet hij weten, dat hij
tegenover een ..neen" staat, waaraan niets
valt te veranderen.
Met rustige zekerheid moeten onbillijke
eischen worden afgewezen. Twistgesprek
ken tusschen ouders en kinderen zijn ab
soluut te veroordeelen: verbiedt men het
kind iets, of geeft men geen toestemming
vqor het een of ander en is dit verbod vol
komen gerechtvaardigd; dan heeft het kind
t.e gehoorzamen. Het is beter om kwaad te
voorkomen dan te genezen: daarom kun
nen wij vooral jonge ouders niet genoeg
aanraden om reeds van het begin af met de
opvoeding der zuigelingen te beginnen. Wij
weten wel, dat dit niet gemakkelijk is. maar
welktaak wordt ons in dit leven opge
legd. die moeilijker is dan het opvoeden
onzer kinderen? Het eischt den geheelen
mensch en stelt ons verantwoordelijk voor
het welzijn van den wordenden mensch.
Hoe gaarne wij het gevoel vóór het ver
stand zouden latqn spreken, dat is veelal
niet mogelijk in het belang van het kind.
Indien de zuigeling uren achtereen schreit
hoewel hem niets deert, en hij wordt darr
uit de wieg genomen, dan zal zich dit spel
letje eiken dag herhalen; geeft men ech-
HET IJSSELMEER IS NIET DOOD
Van onzen Amsterdamschen correspondent
Het IJsselmeer heeft ingenieurs'
en artisten geïnspireerd tot tegen
strijdigheden. Een filmproducer
stempelde onze roemruchte binnen
zee eens tot „Dood Water", de di
recteur van de Amsterdamschc ge-
meentewa terlei ding vindt het„doo-
de water" ongeschikt om te drin
ken; volgens een achtbaar raadslid
uit de hoofdstad kan het IJssel-
'meer heel goed dienen tot drink
waterbron en nu is er weer een
scenarioschrijver gekomen, die be
weert: ,,'t Is levend water! En om
dat bet IJsselmeer leeft hebben
we er iets moois van gemaakt, een
goede Hollandsche documentaire
film!"
Spreek het eens tegen als gij durft! Breng
den heer G. IJ. Knap, die het; scenario in
elkaar zette, eens aan 't verstand, dat het
ondei den_ Afsluitdijk, een dooie boel is...
Hij kan er zich over opwinden! In de klei
ne studio aan de Keizersgracht klinkt rad
en overtuigend zijn betoog, terwijl wij
schrijven, schrijven... Een gemakkelijke
interviewgever! Je.behoeft niet zooveel te
vragen, want Knap overstelpt je met co-
pieKent zelf het vak van de radio-re
portage door-en-door, weet dus ook pre
cies waar het hij een vraaggesprek om
gaat. En voorkomt onze wenschen.
Toen Harderwijk naar koffie
rook
„Weet u hoe we er toe gekomen zijn?
Robert Wilke, de camera-man, die in z'n
leven al een heeleboel films gemaakt heeft,
en ik, zochten naar een onderwerp voor
een documentaire film, die ook in het bui
tenland succes zou hebben. We kwamen
op het idee: maak iets van het IJsselmeer!
Iedereen zegt: dat is dood! Maar dat is
niet waar! Want de visscherij leeft er nóg,
al is 't dan niet meer op ansjovis, maar op
snoekbaars. Ileusch, ik weet óók wel dat
de tijden voor de visschers.veranderd zijn.
'k Ben zelf Harderwijker; als er
vroeger dat gebeurdg ééns in de
vijf jaar een vette ansjovisvangst
was, dan rook heel Harderwijk naai
de koffie; dan dronken en aten de
menschen zich rond. Kom daar nu
ter niet toe en laat men hem een paar keer
uithuilen, dan ziet hij, zoo klein als hij is,
al heel gauw in, dat het hem niet helpt. Is
het kind ouder en tracht hij dan ook nog
steeds zijn wil door te zetten, dan doet men
het beste hem af te leiden en hierdoor op
andere gedachten te brengen.
Het verbieden moet niet tot een tweede
gewoonte worden bij de ouders en moet
zich alleen beperken tot die gevallen, waar
het gaat om een onverstandigen wil tegen
te gaan en niet om de zelfstandigheid van
het kind aan banden te leggen.
Eigenwijsheid moet al vroeg den kop
worden ingedrukt, wat niet wil zeggen dat
wij kinderen, die weten wat zij willen deze
karaktereigenschap willen ontnemen, zoo
lang het de perken niet te buiten gaat.
Zeker is het. dat het aankweekeri van een
vrsten wil, mits in goede banen geleid,
slechts mede kan werken, tot het vormen
van flinke menschen en die hebben wij,
ook in de toekomst, maar al te zeer noodig.
Menschen, die weten wat zij willen.
es om! Dan kom je met reclit op
de koffie... En tóch: eeuwig zal
om het IJsselmeer blijven de vis-
scher met heel zijn levendig bedrijf!
Ja, dat blijft! Wat ik zoo uitzonderlijk
vind, je hebt hier een binnenmeer, waar
zcevissehers op varenNóg... Loop is
in Enkhuizen, daar kom je een Urker te
gen, een type! De visschers, ze veranderen
niet, watergeuzen zijn het! Van doode
stadjes aan de Zuiderzee is geen sprake,
ja, Hoorn is dood, maar Enkhuizen
Niet historisch, maar actueel.
„Maar", werpen we schuchter tegen, „U
zult niet kunnen ontkennen, dat de zonen
der oude visschers steeds meer hun heil
op 't platteland of in de stad zoeken, voor
al nü Urk gauw een stukje van den N.O.
l'older zal zijn. Én die heele steunmisère?"
„Goedde menschen vergeten
echter, dat vóór den oorlog de po
sitie van de Zuiderzeevisschers ge
stabiliseerd was. Er bestaat thans
de incidenteele storing van den
oorlog buiten beschouwing gelaten
een economisch evenwicht tus
schen den vischstand en het aantal
visschers. De zeevisscherij veran
derde slechts in binnenvisscherij.
Men beschouwt onze film dan ook totaal
verkeerd, als men ze een historische ten-
denz toeschrijft; het wordt een actueele
film. Wij willen liet publiek van het ver
keerde inzicht: „dood water' afbrengen;
daarom noemen we ons product: „Levend
Water".
De gok.
„Komt er nog een intrigue, een verhaal
in voor?"
„Neen, we blijven zuiver documentair,
tenzij u als intrigue wilt aanmerken het
speculatieve element, dat in het leven van
den Zuiderzeevisschers zoo'n groote rol
speelt. Een dergelijk „gok-bedrijf" als de
visscherij bestaat er ter wereld niet!
De visscher is niet de „boer die
op het water werkt" zooals som-N
mige stedelingen wel denken. Hij
mist diens, zekerheden van ploegen,
zaaien en oogsten; hij leeft dage
lijks van den gok. lederen avond
hoopt-ie. dien volgenden dag een be
somming ƒ:400,— te maken!
Dat geeft spanning aan zijn leven: eiken
dag een kans. De visscher heeft daardoor
iets plezierigs, wat andere burgers niet
kennen. Prachtige typen vjnd je onder
hen, "zooals je in ons lieele vaderland niet
tegenkomt. Ook visueel wordt de rolprent
interessant. Wij willen vermijden het o.i.
groote euvel dat vele cultiyeeie films aan
kleeft het gebrek aan logisch verband, de
losse aaneenschakeling van op-ziclizelf
mooie plaatjes. Wij maken er een drama
van, dit woord dan genomen in zijn oor-
spronkelijken beteekenis: handeling, actie.
Wieringermeer „afgezaagd".
„Gaat u nog mqcr films maken?"
„Ja, „Levend %'atcr" is het begin van een
serie. No. 2 heet: „De strijd tegen het wa
ter". Neé, niet weer over de Wieringer
meer! Over het. wezen van onzen eeuwen
ouden strijd tegen het water: de water
techniek van de polders! En we gaan den
Oliemolen vereeuwigen en het' oud-vader-
landsche heien".
.Robert Wilke vertelt ons nog, dat de hee
le film (zoowel beeld- als geluidsopnamen)
in deze werkplaats wordt geproduceerd, al
les met eigen apparaten. Het initiatief van
de twee vaklui doordringt de sfeer van de
kleine ruimte in het oude grachtenhuis;
over een week of wat gaat de première
van „Levend Water"
Ongenode gasten. */j
1. Terwijl de kinderen weg
waren, hebben de krokodil
len ongevraagd rustig bezit
/an de boot genomen.
2. Kurrki, die nooit lang be
hoeft na te denken, vérzint
een af andere list en moet
daarvoor een touw vlechten,
terwijl Nipper en Pelle het
materiaal aanslepen.
Kurrki's leven hangt aan een
zijden draadje.
1. Kurrki heeft zijn touw aan
een sterke tak vastgemaakt
die een heel eind boven Qe
rivier uitsteekt en nu slin
gert hij zich zonder angst
over de koppen der vraat
zuchtige krokodillen heen.
2. Hij landt behouden op het
dék van.de boot. Behouden?
