ALASKA
N1PPER EN PELLE
Het
granaatappelsap
De zoen in het
reageerbuisje
Radioprogramma
Voornaam steunpunt van de
Amerikaanscbe defensielinie
EEN WEG VAN 3000 KILOMETER
DWARS DOOR CANADA.
(Van onzen V.P.B.-correspondent.)
Zooals reeds eerder werd gemeld
heeft het verwerven van steunpun
ten, afgestaan In ruil voor torpedo
jagers, bij de Amerikanen het plan
doen opkomen, een „corridor" aan
te leggen van den noordwestelijken
hoek van de V.S. dwars door Cana
da naar Alaska. Dit plan is thans
zoo ver uitgewerkt, dat men is over
gegaan tot directe onderhandelingen.
Het is van werkelijk Amerikaan-
schen omvang. Men behoeft slechts
te bedenken, dat de afstand in vogel
vlucht van de Noordgrens van de V.
S. naar de Zuidgrens van Alaska
reeds bijna 2000 kilometer bedraagt.
Aangezien de westkust van het Brit-
sche dominion Canada bezet is met
bergen, zou de straatweg, dien de
Amerikanen voor hun „corridor"
willen aanleggen, nog veel meer dan
2000 kilometer lang moeten worden.
Op het oogenblik vormt het plan nog het
onderwerp van zeer vertrouwelijke bespre
kingen tusschen Washington. Ottawa en
Londen. De uitvoering kan natuurlijk alleen
nut hebben, indien er een breede autoweg
wordt aangelegd en daarnaast een spoorweg
Deze, voorloopig alleen op de kaart uitge
stippelde „corridor" zou voor de Vereenig-
de Staten in tweeledigen zin nut hebben:
pit strategisch en uit economisch oogjfhnt.
Regelrechte verbinding met af
gelegen deel van het Amerika an-
sche gebied.
In de eerste plaats betreft het hier de di
recte verbinding van het hoofdgebied der
V. S. met zijn op 2000 kilometer afstand ge
legen noordelijkste territorium, dat zij in
1807 voor de kleinigheid van 7.2 millioen
dollar kochten van Rusland. Het beslaat een
oppervlakte van 1.518.700 vierkante kilome
ter, zoodat het ongeveer drie maal zoo groot
is als Spanje. Het telt echter slechts 50.000
55.000 inwoners, waaronder misschien
30.000 blanken.
Sedert 1912 voert het den naam
van „incorporated territory", d.w.z.
dat het een door een akte van het
congres afgepaald gebied is, dat
wordt bestuurd door een gouverneur
die wordt benoemd door den presi
dent van de V. S. Het zendt een af
gevaardigde naar het Amerikaanscbe
congres. Deze afgevaardigde heeft
echter geen stemrecht De gouver
neur wordt terzijde gestaan door
een huis van afgevaardigden van 16
en een senaat van 8 leden. Deze heb
ben allen adviseerende bevoegdheid.
De hoofdstad, Juneau, ligt ver van het
groote complex van Alaska op de smalle
zuidelijke kuststrook, die met talrijke eilan
den voor de westkust van Canada ligt.
Alaska heeft gebieden, waar de bodem bij
temperaturen van 60 a 62 graden tot op een
diepte van 12 meter bevriest en in den zo
mer slechts tot op een diepte van 60 centi-
FEUILLETON
w* etM. m. DM
Hij had een bediende, Holland genaamd,
die al even grimmig keek en net zoo gesloten
was als de nieuwe heer zelf.
Mrs. Kelso, de predikantsvrouw, drong er
Sinds eenigen tijd bij haar man op aan dat
hjj den nieuwen bewoner een bezoek zou
brengen, maar de dominé stelde deze plicht
steeds uit.
Ook hij had vernomen dat Weston alleen
wenschle te blijven en, aangezien hij dat als
zijn recht erkende, voelde hij er niet veel voor
hierop inbreuk te maken. Bovendien staken
zijn" beide zoons, Bobby en Pat, hun afkeer
van hun nieuwen buurman heel niet onder
stoelen en banken en, hoewel men natuurlijk
niet veel aandacht schenkt aan het oordeel
van twee jonge menschen, schenen ze toch wel
reden te hebben voor hun antipathie, Weston
maakte zich dan ook danig onpopulair door
overal langs de grenzen van zijn bezitting om
heiningen te maken en, hoewel dit natuurlijk
zijn goed recht was, zag men in deze hande
ling iets vijandigs. Sinds jaren had iedereen uit
de buurt vrij door de bosschen en over het
heuvelland van Crackmead Down geloopen,
zonder dat daar ooit iemand aanstoot aan had
genomen en men was het langzamerhand als
iets vanzelfsprekends gaan beschouwen. Men
was dan ook hevig verontwaardigd toen over
al voor de doorgangen hekken verschenen, die
goed afgesloten waren, en dat langs de heele
grenslijn greppels werden gegraven. Tot nu
toe had men echter nog niet openlijk durven
protesteeren; de inwoners van Tarford mop
perden onder elkaar, maar, indien Weston dit
al ooit vernam, trok hij zich hiervan toch niets
aan en ging rustig door met zijn landgoed
ontoegankelijk te maken voor het publiek.
Zelfs de jacht moest nu omgeleid worden, iets
dat nog nooit was voorgekomen, en Oude Jog,
die toch de kortste weg verkoos, had de
sprong over een der hekken gewaagd, doch tot
zijn schade moeten ondervinden, dat dit heel
Wat hooger was dan hij had verwacht.
Het was onder de jongens uit het stadje een
nieuwe sport het verboden terrein binnen te
dringen zonder gesnapt te worden; eens ech-
De wegen onzer vrienden
scheiden zich.
1. „Ach, ze zjjn reeds zoo ver
weg, dat ze ons nauwelijks
kunnen zien.
2. „Vaarwel, va -wel, lieve,
kleine vrienden. Het la zeer
verstandig va jullie, dat
jullie die tuin op sleeptouw
hebt genomen, want alleen,
zou die tuin er nooit geko
men zijn!"
263.
De „Radio" wordt te hulp
genomen.
L De kapitein denkt plotse
ling aan zijn „Radio", die hfj
ook gered heeft.
2. En daar gaan de trommel
slagers: „Hallo, hallo, Nip-
per en Pelle, houdt moed,
wfl seinen om hulp!"
En Kurrki floot zijn vogel,
zijn g.dresseerde vliegma-
Die zat echter zoo diep in
't oerwoud, dat hij hem
niet kon horen.
3. „Onze vrienden zullen ons
niet in de steek laten; het
is niet de eerste keer, dat
ze ons hebben moeten hel
pen."
meter ontdooit Niet ten onrechte noemt men
Alaska daarom in de VS. „de ijskast van
Amerika."
DE STRATEGISCHE KANT
VAN DE ZAAK.
De strategische verbinding met Alaska is
noodig geworden, doordat de westelijke kust
en de noordwestelijke uitloopers van dit
gebied, nl. de Aleoeten, een groep van 150
eilanden, die zich meer dan 1750 kilometer
ver in de richting van het Oost-Aziatische
vasteland in den Stillen Oceaan uitstrekt,
de uiterstrechtsche vleugel vormt van het
Noord-Amerikaansche zeevéstingsysteem in
deze zee.
De voornaamste Amerikaansche vloot- en
vliegtuigbases binnen het bereik van Alaska
zijn Sitka, op bet eiland Baranoff, dat tot
1906 de hoofdstad van Alaska was, en verder
Kodiak, een eilandengroep aan de zuidkust
Unalaska, een eiland bij de Aleoeten, alsme
de tenslotte Dutch Harbor, het sterkste steun
punt, dat op de Aleoeten zelf ligt. De „corri
dor" zou derhalve de militaire verbinding
vormen tusschen dezen rechtervleugel van
het tegen Oost-Azië gerichte Amerikaansche
front en Amerika zelf. Seattle, de noordelijk
ste oorlogshaven van de V.S., zou hierbij
ook een rol spelen.
Een rijk land.
De economische verbinding bestaat op het
oogenblik zoo goed als uitsluitend uit het
scheepvaartverkeer. Sedert echter Alaska.
dat nog lange jaren, nadat het in Ameri-
kaansch bezit was overgegaan, werd ver
waarloosd, zich heeft ontpopt als een ware
schatkamer, werd in toonaangevende Ameri-
kaansche kringen de wensch geuit, om ver
betering te brengen in de verbindingen, ten
einde deze schatten beter te kunnen exploi-
teeren.
De rijkdommen des lands bestaan uit rij
ke lagen goud, zilver, koper, lood. platina
en in mindere mate ook zink. De exploitatie
van den mijnbouw is in de laatste 5 jaar
met, bijna 50 gestegen. De bevolking houdt
zich verder bezig met vi ach vangst,, houtaan-
kap en de jacht op pelsdieren. De uitvoer
van Alaska naar de V. S. bedraagt reeds
50 millioen dollar.
Spoorwegen zijn er zeldzaam. Het geheele
spoorwegnet beslaat niet meer dan 1471 ki
lometer. Alaska telt evenwel niet minder
dan 68 vliegvelden. Het zou volgens matige
schatting minstens een bevolking van 15 tot
18 millioen menschen kunnen voeden. Het
land heeft ongetwijfeld nog een groote toe
komst!
DE KUS ONDER DE LOUPE.
Van kussen en uien, merkwaar
digheden uit vroeger tijden.
Er zijn geleerden, dié zelfs de meest po
ëtische zaken op deze wereld in de. reageer
buis of het retort persen om er een chemi
sche analyse uit te trekken. Men moet 't ei
genlijk Professor Gregory Donegan van de
I-Ioogeschool in Cincinnati een weinig
kwalijk nemen dat hij de kus, deze on
sterfelijke liefdesbekentenis der blanke
Volkeren als een chemische formule be
schouwt. die men eveiizoo op de laboratoria
kan uitpluizen als een schotel zure melk.
Hij heeft, van den zoen een nauwkeurige
chemische analyse gemaakt en wij hopen
nu maar, aldus schrijft de Deutsche Zei-
tung, dat ge«n paartje ter wereld, elkaar
daarom één zoen minder zal geven.
Professor Donegan dan, heeft een ons
„afvalproducten" van kussen op haar che
mische samenstelling onderzocht en het re
sultaat in een Amerikaansch tijdschrift
doen opnemen. Do honderd gram bestonden
uit: 61 gram water, 0.7 gram eiwit en Glo-
bulin. 0.50 gram Elastin, 33.2 gram Rolla
gen, 0.032 gram fosfaten, 0.761 gram vet,
0.45 gram zont. 0.04 gram chloorkali, 0.01
gram kalk en verder kleine mengsels van
Magnesiumoxyd, ÏJzeroxyd, Aluminium-
oxyd en zwavel. Welke practische waarde
dit onderzoek heeft, vertelt de professor er
niet bij. In ieder geval zal hij zich met zijn
onderzoek niet. veel sympathie kunnen.ver
werven. misschien alleen bij de Mongolen
en de Eskimo's, voor wie de zoen iets af-
stootelijks is en die uit liefde liever.de neu
zen tegen elkaar wrijven.
De wereld, aldus vervolgt de D. Z., beeft
trouwens in den loop der eeuwen heel ver
schillend over de kus gedacht Hoewel de
mannen in het oude Griekenland zoo graag
kusten, dat zij hun vrouwen uien lieten
eten voor zij een dag weggingen, om mede
minnaars verre te houden, hielden de oude
Romeinen heelemaal niet van zoenen. Cato,
de Romeinsche wijsgeer, bericht althans,
dat de Romeinen hun vrouwen alleen kus
ten om te controleeren of ze stilletjes wijn
gedronken hadden.
In de Middeeleeuwen was er een tijd, dat
in Europa een ware zoenwoede heerschte.
Niet alleen de heer des huizes omhelsde
Zijn gast, maar ook kreeg hij een dikke
pakkerd van de vrouw en de dochter. De
geestelijke kuste de bruid en de bruidsjon
kers en de danseres' gaf haar partner een
kus.
In het begin van de vorige eeuw ver
scheen
«en handleiding voor hot goede
kussen,
waarin o.a. te lezen stond:
Kus niet in overvolle en slecht geventi
leerde kamers. Hoedt U voor snelle tempe
ratuursveranderingen terwijl U kust. Kus
niemand die uitslag of 'koorts heeft- (Ajak
kes red.) Wanneer U deel neemt aan
gezelschapsspelen waarbij gezoend wordt,
verzuim dan niet regelmatig te gorgelen.
Men ziet, dat niet alleen in dezen tijd het
kuselement in de volle belangstelling
staat!
ZATERDAG 18 JANUARI 1941.
Hilversum I. 415 m.
Nederlandsch Programma. KRO.
8.00 Wij beginnen den dag.
8.30 Nieuwsberichten ANP.
8.45 Gramofoonmuziek.
9.30 Musiquette.
10.00 Schiedams mannenkoor „Orpheus" en
KRO-Kamerorkest (opn.).
10:30 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Gramofoonmuziek.
12.15 Rococo-octet.
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
1.00 Reportage.
1.15 Musiquette.
1.45 Gramofoonmuziek.
2.00 Voor jong Nederland:
3.00 Onze Zaterdagmiddag.
ter was een brutaaltje wat te dicht in de buurt
van het huis gekomen, dat was hem slecht be
komen w,ant, zonder dat hij iets of iemand
hoorde naderen, was hem plotseling een groote
kwaadaardige buldog op den rug gesprongen,
zoodat hij tegen den grond gesmakt was. De
hond had zijn poot op den indringer gezet en,
hoewel het dier hem verder geen letsel deed,
kon hij toch onmogelijk wegkomen, totdat den
knecht, Holland, met een nijdig gezicht was
komen aanloopen en hem had bevrijd. Met een
flinke scheur in zijn jas en den schrik in de
beenen was de boosdoener op de vlucht ge
slagen, voorgoed genezen. Dit had er echter
ook al niet toe bijgedragen de menschen tegen
de bewoners van Crackmead Grange vriende
lijker te stemmen.
Er kwamen geen leveranciers pp het ter
rein; Weston of zijn bediende deden zelf hun
inkoopen en zelfs de brieven werden aan het
postkantoor in het stadje afgehaald, Dage
lijks zag men Weston's rammelende two-
seater door Tarford rijden en al spoedig was
hij een bekende figuur. Hij sprak slechts dan
wanneer het noodig was; het was duidelijk
dat hij het gezelschap van zijn medemenschen
schuwde. Holland verscheen prompt iederen
middag om zes uur in het postkantoor, doch
slechts een hoogst enkele maal was er een
brief ook langs dien weg stond dus de
nieuwe inwoner niet met anderen in verbin
ding. Miss T>en. de chef van het postkantoor,
stelde overmatig veel belang in Weston's
correspondentie hij toch was de eenige,
wiens brieven achtergehouden moesten wor
den. Elke enveloppe, aan hem geadresseerd,
werd aan een minutieus onderzoek onder
worpen en, aangezien zjj welhaast ieders
handschrift uit het kleine stadje kende, was
het niet zeer waarschijnlijk dat een locale
brief aan haar aandacht zou ontsnappen.
En toen dan ook Holland op een mistigen
Novemberavond iet postkantoor binnen
kwam. iets vroeger dan gewoonlijk, yvas ze
juist bezig met vreel studie een enveloppe te
bekijken, die op de lessenaar voor haar lag.
Door het verschijnen van.Holland schrok ze
zoo, dat ze het epistel op den grond liet
vallen. Vlug raapte ze het op en legde het
met een hoogroods kleur in het daarvoor
bestemde loket.
Met een grijns, die haar vertelde, dat ze
zich verraden had, haalde Holland den brief
te voorschijn.
Wat een weertje, vandaag, begon ze,
om haar verlegenheid te verbe g
Holland tuurde op de enveloppe in zijn hand
en gaf geen antwoord. Aan het poststempel
zag hij, dat de brief uit Tarford zelf afkom
stig was en daaruit begreep hij. dat de
postchef waarschijnlijk wijzer was dan hijzelf.
Ditmaal bent U eens niet voorniets
gekomen, zei Miss Penn w^er.
Holland stopte den brief in zijn jaszak.
U weet zeker van wie die is, gromde hij.
Ze knikte minzaam, met een air van ge
wichtigheid. Ja, dat handschrift heb ik
eerder gezien, zei ze. Men zou denken
dat een man het geschreven had, maar...
Maar wat?
Miss Penn's glimlach werd beslist geheim
zinnig. Nu, het is niet door een man ge
schreven, zei ze.
Geloof ik niet, bromde Holland. Hij
vlschte den brief weer uit zijn zak en bekeek
hem achterdochtig.
Miss Penn zei niets meer Ze trok haar
meèst officiëele gezicht en keek misprijzend
naar den man, die op de enveloppe stond te
staren alsof hij die wel direct zou willen
openmaken.
Nu keek hij haar brutaal en uitdagend aan.
Nou, van wie is ie zeg eens op!
Miss Penn keek hevig verontwaardigd en,
met joveel minachting als ze maar in haar
stem kon leggen, antwoordde ze: Het is
niet aan mij dit te vertellen. U deed er beter
aan dien brief aan den persoon te geven voor
wien hij bestemd
Met open mond keek Holland haar aan.
Stel je voor, iemand die .ie op je vingers tikt
een vrouw nog wel! Plotseling:, met een
half gesmoorde doek, keerde hij zich om
en verdween door de deur, die zwaar achter
hem dichtviel.
Met heilige verontwaardiging keek Miss
Penn hem na. Zoo'n vent! Wat 'n ongelikte
beer! En die ongepaste nieuwsgierigheid!
Werkelijk, Mr. Weston moest hiervan op de
hoogte gebracht worden!
Maar onderwijl zou ze er zelf heel wat voor
hebben gegeven om te weten wat er in dien
brief stond. Dat jongensachtige handschrift
kende ze. En ze nam zich voor goed op te let
ten of er mogelijk een antwoord op kwam.
HOOFDSTUK V.
Holland reed met een behoorlijk gangetje
terug naar Crackmead Grange, slechts stop
pende om het roestige, ijzeren hek bij den
hoofdingang achter zich te sluiten.- Daarna
reed hij snel door de oprijlaan op het huis
toe. waarvoor hij stopte met piepende rem
men. Het stroomde van den regen toen hij uit
stapte en snel sloeg hij het portier achter
zich dicht en maakte dat hij binnenkwam.
Een lamp op een console wierp een onzeker
licht in de kleine ruimte, die nauwelijks den
naam van hall verdiende. Een half openstaan
de deur verleende toegang tot een zitkamer
met een lage balkenzoldering. Na geklopt te
hebben betrad Holland het- vertrek.
Een groot houtvuur gaf een vroolijke noot
aan de overigens wel zeer sombere kamer,
waarin zware meubelen stonden van donker
eikenhout. Vlak voor het haardvuur was een
leeren sofa geplaatst en hierop zat de heer
des huizes.
Bij het binnenkomen van zijn bediende
keek hij op van de courant, waarin hij aan
het lezen was. Hij had zeer-diepliggende oogen
en zijn blik was streng en uitdagend tege
lijkertijd. Hij was een man van middelbaren
leeftijd, oreed geschouderd en Buitengewoon
lang. Hij had zijn beenen naar het vuur ge
strekt en ter hoogte van zijn knieën, zoo dat
hij hem gemakkelijk met zijn hand kon aan
raken, lag een groote hond de buldog, die
trouw had geholpen de ln'1»- op een
afstand te houden. Het dier had de kleur
5.15 Nieuws-,economische- en beursberichten.
ANP.
5.30 „Uit de wereld van de film", vraag
gesprek.
5.45 Reportage.
6.00 Zang met begeleiding van het KRO-
Symphonie-orkest (opn.).
6.15 „Wat in Nederland verscheen", causerie.
6.30 Overpeinzing, met muzikale omlijsting.
6.45 Actueele reportage of gramofoonmuziek.
(7.307.45 Berichten, Engelsch).
8.00 Nieuwsberichten ANP.
8.15 Gramofoonmuziek (8.308.45 Berichten,
Engelsch).
9.55 Wij sluiten deh dag.
10.0010.15 Nieuwsberichten ANP en sluiting.
Hilversum n. 801.5 m.
8.00 Gramofoonmuziek (Om 8.30 Nieuwsbe
richten ANP).
10.00 VPRO: Morgenwijding.
10.20 Voor de kinderen.
12.00 Berichten.
12.15 Orgelspel 12.30 VARA-Almanak).
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
1.00 VARA-Harmonie-orkest.
1.45 Uitzending in samenwerking met d*
Nederlandsche Vegetariërsbond.
2.00 Zang met pianobegeleiding.
2.15 Gramofoonmuziek.
3.00 Tuinbouwhalfuur.
3.30 Residentie-orkest.
4.30 „Het bevorderen van de volkssport",
causerie.
4.50 Gramofoonmuziek.
5.00 VPRO: Bijbelvertelling.
5.15 Nieuws-, economische- en beursberichten
ANP.
5.30 De Ramblers.
6.00 „Van staat en maatschappij", lezing.
6.15 Orgel en viool.
6.42 Vara-Almanak.
6.45 Actueele reportage of gramofoonmuziek.
7.007.15 Groningsch praatje ANP en
sluiting.
en haast de grootte van een leeuw. Het
tilde zijn kolossalen kop op en keek, evenals
zijn meester, naar den man, die op den drem
pel stond.
Wat is er? vroeg Weston kortaf.
Dit is voor U, zei Holland op gemeltjken
toon, terwijl hij den brief overhandigde.
Weston nam hem aan en keek er even naar,
waarna hij hem naast zich neerlegde.
Holland was naderbij gekomen en gooide
nieuwe houtblokken op het haardvuur. De
man bleef dralen, totdat Weston ongeduldig
opmerkte: Kom, schiet nu maar op dat
vuur ligt best zoo.
Met duidelijke tegenzin en een laatste ach
terdochtige blik op den brief verdween Hol
land en Weston verdiepte zich verder in zijn
courant, terwijl de buldog met een zucht zijn
kop weer op zijn pooten legde.
Het was doodstil in het vertrek en duidelijk
hoorde men nu het huilen van den wind om
het huis en de regen, die -tegen de ruiten
striemde.
Na eenigen tijd haalde Weston zijn pijp te
voorschijn en stak die aan. Zachtjes streelde
hij de hond naast zich, die onmiddellijk op
keek; het leek wel of beiden, baas en hond,
een gesprek zonder woorden met elkaar voer
den. Daarna nam Weston éindelijk, de brief
op, die hij naast zich had neergelegd, en open
de de enveloppe.
Eerst keek hij naar de onderteekening en
toen begon hij hem, met lichtelijk gefronst
voorhoofd, te lezen.
Het handschrift deed inderdaad denken aan
dat van een jongen en ook de korte zinnen
en directe toon van den brief hadden niets
vrouwelijks.
Geachte Heer,
Het zal U interesseeren te vernemen dat
een van de leden van de Jachtclub vanmid
dag met zijn paard een leelijVen val heeft
gedaan, tengevolge van de aangebrachte
omheining aan de grens van Crackmead.
Hoewel niemand U het recht op Uw grond
betwist, lijkt het mij onnoodig overal hekken
te plaatsen, die een ernstig ongeval kunnen
veroorzaken. Si, ds jaren heeft de Jachtclub
hier altijd vrij doorheen kunnen rijden, het
geen voor U toch geen bezwaar kan zijn,
temeer daar op Uw terrein niets te bescha
digen valt. Als lid van de Jachtclub verzoek
ik U palen en prikkeldraad te doen ver
wijderen. in ieder geval van dat deel van
Uw grond, dat steeds is beschouwd als een
vrije route.
Hoogachtend,
DIANA MOSTYN.
Wordt vervolgd
