Voor den Zaterdagavond
Brabantsche
RADIO
Tob nooit
van Dré Brief
De-
Reacties
Meer vrouwen
in Nederland
PROGRAMMA
Ulvenhout, 30 Januari 1941.
Amico,
Groot nuuws! Daar ia... ochneeë, Tc zal nou
*ns nie van te voren den boel verrajen. Trui
zee wel 'ns van me: „z'n hart lee-d-op z'n
tong". En als zij dat weet, dan zit 'r in 'r oogen
'n glimmerke, dat me nie seerjeus beschouwt.
Ik mot dus op gaan passen, op m'nen ouwen
dag!
Daar zijn vijf.....*
Man, ik hou dat rwtjgen nie uit!
Vijf brieven...
Trui heeft gelgk! Ik kén nie zwijgen. Afijn,
da's maar goed ook van éénen kant. Waar
mosten anders déus brieven vandaan komen?
Vijf brieven tegelijk zgn aangekomen uit...
Nou is 't uit!
'k Gaai even 'n pijp stoppen, op den erf en
dan overnuuw beginnen. Maar 't is dan ook
'n gebeurtenis!
Verlejen week was ik even bij Hanneke. In
t Boschhuis. 't Was malsch dooiweer. Den
boschbojem zoog m'n klompen vast. Den veu-
geltjeszang hong lijk 'nen fijnen ritsel in 't
kaal geboomt, dat blonk in de zon. Voorjaars
geuren dreven rond in 't blaauwe bosch; de
eerste vleugen van 'n nuuw tij waaiden om
m'nen kop. In 'nen diepen greppel lag nog 'nen
dot sneeuwijs te kwijnen, maar 't nuuwe licht,
dat klaste teugen den gouwen blarenbojem.
Den winter brokkelde als oud vel van me
af. Diep zoog ik 't voorjaar in m'n bloed, nam
'nen aanloop, sprong over 'nen greppel, verloor
zoo m'nen linkerklomp. En als ik op den bojem
gong liggen, om den klomp mee 'nen stok uit
den sloot te visschen, dan rook ik den zwaren
fbronstgeur van den bladèèrde, waarin 't voor
jaar al te tooveren zat. Dat maakte 't hart
van den ouwen boer weer jonk. Veur lange
maanden!
Mee énen natten poot kwam ik aan 't
Boschhuis. "Nnen zwartblaauwen glans spie
gelde van de propere ramen. Ik rook den
houtgeur uit de schouw.
De regenton liep zachtekens over van 't
dooiwater uit de gooten. 'Nen astranten mea-
rel, in z'n fluweelen veerenpracht, die groen
en bruin en zwart glansde in den nuuwen dag,
zat te drinken uit de boordevolle ton. De stilte
van 't bosch hong om' den huis lijk 'nen zon
beschenen tuul om 'n wieg.-
Ik keek 'ns deur de ramen. Hah! Daar zat
ze, Hanneke! Te schrijven, docht me. En heur
kopke, wat bleek nog, maar schoon als gesne-
jen uit deurschijnend marmer, 't draaide van
de tafel naar 't wiegske, van den kleinen Vic
weer naar den brief. De blokken in den open
haard gloorden mee 'nen zachten gloei over
deus levende schilderij van 't beeldschoone,
schrijvende Moederke en de witte wieg. Dan
voelde Hanneke, dat ze wierd begluurd. En
als ze me aankeek, wel gatsamme, heur
oogskes waren rood. Dan sprong ze op, nog
efkes 'nen rappen blik over 't wiegske en ik
zag, hoe zij geruischloos deur de glorende ka
mer snelde, om mij open te gaan doen.
„Maar Dré, da's plezierig! Kom binnen! Heb
je 'n bijzondere boodschap? Of...?"
„Ja, Hanneke! Ik kom mijnen poot en m'nen
klomp drogen bij oew lekkere houtvuur!"
'k Dee m'nen klompen uit, 't is bij Han
neke zoo mooi, zoo proper, stapte zoo, op
m'n kousvoeten naar binnen. De oogen wgd
open, 'nen vuist in 't mondeke, wippend mee
't ronde buikske, zoo stond, neeë, zoo lég den
kleinen Vic me te woord.
„Hanneke, 't is net zoo'nen schoonen ge
zonden big, als Dré III was in zijnen tijd!"
„Jaa...? Dré...?" vroeg ze big: „méén je
dat echt; of... of zeg je dat nou zoo maar?"
„Hanneke, ik... ik... 'k doei er 'nen eed op!
Dèèr!" Toen zette-n-ik m'n klompen bfl 't vuur.
„Is... eh... is mee jou alles... alles goeJ,
meid?"
„Ja-a," lachte ze mee 'n trillingske in de
keel: eh...? Eh, waarom?"
Ik keek nou veur 't eerst 'ns naar heur roole
oogen en zee: zoomaar. Zoomaar, ee?"
„Kop thee, kop koffie? Of 'n fleschje bier,
Wat zal 't zijn, Dré
„Is de koffie gezet?"
„Zoo gebeurd!"
„De thee?"
„Zoo gebeurd!"
„Dan maar bier, Hanneke! Tc Heb lékker
dorst...! 't Voorjaar kriebelt als in m'n keel!"
„Dré, ik se-nék (ha, den Vic! Die praat ook
zoo!) se-nékk naar 'n vroegg Voorjaar, 'n
Hangen zomerr!" Toen gongen haar oogen
naar 't Vicske.
„Hanneke...?" Ik knipte 'n oogske. „Ge
moest hier blijven, van den zomer, mee... mee
hum!" Ik wees naar de wieg.
„Kan niet, Dré! Ik laat toch Frank niet zoo
lang alleen...!"
„Nimmeniekwalrjk, Hanneke. t Was goed
bedoeld! Eh... ge waart 'm zekers net aan 't
schrijven?"
„Neeë," lachte ze: „zyn brief is gisteravond
al weggegaan. Maar... maar..." Toen wierden
d'oogslces weer rooier. Zenuwkens trokken om
't mondeke. 'k Kost ze zien trillen onder 't
blanke vel. Dan rolden twee tranen royaal
oVer de wangen. De ooghorkes wierden er dik
van. „Nee, Dré, ik schrijf... ik schrijf eiken
dag aan... aan Vader!"
Ik draaide m'n klompen nog 'ns om, bij 't
vuur. En ik docht: maar ge kunt die brieven
toch nie verzenden? Ge hebt gineens z'n
adres...! Onderwijl stak ik 'n paar versche
dennenblokken in 't vuur, scherlde daar langer
dan noodig was. Op die gedachten antwoordde
Hanneke toen: „Vader moet alles weten van
den kleinen Vic!"
Ik keek weer op. „Alles!" 'k Schonk m'n
glas vol.
„Eens..." ze snikte: „ééns zal ik Vader toch
wel kunnen bereiken!" Dan gooide ze 't kop
ke op tafel, op 'r armen. Dan zag ik, hoe op
den brief, dien ze aan 't schrijven was, 'n cir
kel-rond haarkrulleke was geplakt, van Vic
Jr.! Dan draaide -n-ik m'n klompen weer
maar 'ns om.
Oorlog! Overal loopt ge 'r teugen aan. Zelfs
in deus tempeltje van Vrede. Van 'n jonk
Moederke en heur kindeke. Vervloekt. M'nen
klomp begost te dampen.
En nou 't groote neuws, amico! Zaterdag
avond kwam hier 'nen jongen van den Blaauwe
aangerend, den Giel, die veur Hanneke
hout hakt, boodschappen doet, kleejen klopt,
haarden en koper poetst, ik zeg, Zaterdag
avond kwam hier Giel Bastiaansen aangerend,
op 't verroeste fiets, waaraan 'nen boodschap-
penzak bungelde: „complimenten van Me
vrouw van Dalen, Dré, Trui en asdat 'r vijf
brieven tegelijk zijn aangekomen uit Amerika
en asdat alles bestig is!"
'k Stond efkes betutterd. 'k Woe iets zeggen
wist nie wat. 't Gong Trui netzoo. Maar dan
klonk, in de stilte, de stem van den Eeker:
„Gossiemijne, wa'n schoon wonder van Onzen-
lievenheer!"
„Giel, ik..."
„Wa gij?" Trui dalijk.
„Ik gaai naar Hanneke toe, 'k mót weten
hoe 't mee den Vic gesteld is!"
Als ik Zaterdagavond bij Hanneke aan-f
kwam, dan sloeg ze 'r armen om mijnen nek
en simde van geluk. „Dré, alles is goed met...
met Vader!"
„Laat me lezen, Hanneke. Laat me lezen
asteblief!"
Den Vic schreef: (dit is den vijfden brief!):
„Boston, 15 November 1940.
Mijn lieve Meiske, Beste Frank!
Vandaag, 't is Vrijdag, hou ik Zondag. Le
verde gisteren m'n laatste schilderij af en
heb nou den duvel in m'n donderement. 'k
Had „den" doek (weet je wel? Zoo noemde den
Dré 't altijd en in m'n gedachten noem ik 't
zou nou ook) 'k had den doek niet willen
verkoopen, zie je! Maar dat ongeluk van 'n
vent, m'n kunsthandelaar, heeft m'n kop gek
gekletst. En ik, stommeling, ik heb me door
dat aterling laten begappen! Hanneke, Frank,
jullie zit wel opgescheept met 'n goddelijk stuk
stommeling van 'n piepa. Moet je hooren: 'k
heb contract met dat Dollarwezen, dien kunst-
kooper, om hem al m'n landschappen te leve
ren. (Ik geloof waarachtig dat. ie ze. opyreet!.„
Als ik 't.zeker-wist mengde ik gfbenen poeier
door m'n olie). Nou had ik voor mezelf 'n
groot schilderij gemaakt, uit m'n kop, van
ons atelier in het Boschhuis. Weet je, met
zoo'n schuinvallend zonneke naar binnen, als
de schaduwen der boomen daar over den ge-
beitsten vloer streepten. Met den levensgroo-
ten Christus aan den donkeren wand, waar
tegen het blanke corpus te sterven hing! Her
man lag bij de kachel bij de voetekens van
Moeder!
Hanneke, meid, God zal me dat heb
ik... verpatst!!! 't Is of ik al ons Ulvenhout-
sche geluk verkwanseld heb! Ik kon van
nacht niet slapen. Ben opgestaan, dien Dollar-
duvel uit z'n nest gaan bellen. Maar jawel!
Hij had 't intérieur al verkocht en geleverd,
beweerde hij met 'n dikke tonglap. 't Zwijn
stond dronken in z'n pyama te grinnekenü
Toen hebben we elkaar nog zoo'n beetje de
waarheid gezegd. Herman heeft 'm 'n trophee
uit z'n hansop gescheurd en toen kon ik ten
minste slapen.
Maar toen!!
Hanneke, Frank, m'n lieve kinders, wat kan
'n ouwe kerel als ik toch bakergedachten in
z'n kop krijgen!
Moet je hooren!! Na 'n uur sliepen wg als
ossen. Ik in m'n ledikant, Herman op den
mat ervoor. Natuurlijk kwam dat door den
doek, verdomd, dat ik dat nou kwijt ben!!
maar ik ben gaan droomen! Hoor je??
Dróómen! Ik!! 'k Droom nooit. Tenminste, als
ik slaap! Ik was... raai 'ns? Ik was in 't
Boschhuis! In 't atelier! Met den Dré. We
hadden samen de grootste ruzie. Hij zou en
hij moest m'n atelier hebben!
Wy reageeren gewoonlijk meer op din
gen, die ons onaangenaam -aandoen, dan op
dingen die ons genoegen doen. Wij zijn ge
woonlijk veel te snel met snauwerige opmer
kingen tegen wezens, van wie wij toch au fond
veel houden.
Onlangs snauwde een dame haar oude hond
af, omdat het dier blijken gaf van naar bui
ten te moeten, toen zij net thuis was.
„Hé vervelend beest wat ben je toch
lastig."
De week daarop stierf het oude dier en
zat zij te snikken naast zijn mand, wat heusch
wel oprecht gemeend was.
Een hond kan niet antwoorden wanneer hij
ten onrechte een snauw krijgt, maar er zijn
maar weinig menschen, die zooveel zelfbeheer-
sching hebben, dat ze ook niet antwoorden.
Dan haalt soms het eene woord het andere
uit, en er kan een bittere twist, soms een
blijvende breuk ontstaan naar aanleiding van
een onaardig gezegde, dat zoo best achter
wege had kunnen blijven. Wij zijn een volk,
dat over het algemeen niet met zijn gevoel te
koop loopt. En toch zou het leven erbij win
nen, indien wij degenen van wie wy houden,
dit eens een enkele maal meer lieten merken.
Diegenen onder ons, die niet zoo heel jong
meer zijn, hebben allen wel eens het zelfver
wijt gekend, dat over ons komt wanneer
iemand op wie wij gesteld waren, is heenge
gaan. Dan beseffen wij: „ik had meer kunnen
doen, ik had meer kunnen geven"s
„Dré," riep ik: „we zijn altyd prachtige
vrinden geweest, maar als je aan m'n atelier
komt, dan..."
Toen stonden wij brieschende leeuwen, in
eens stijf, onthutst. We hoorden..., uit de huis
kamer...
Godzalmebewaren, je lacht me niet uit,
snotneuzen!
We hoorden... kindergeschrei! En den Dré
en ik, we pakten elkaar vast en dansten als
gekken door het atelier!
„Vic," riep hij: „hg is er! Den kleinen Vic!
Zoo kan alleen 'n jongen bleirenü"
Ik danste, ik danste... totdat ik m'n poot
stootte tegen den kachelvoet. Toen werd ik
wakker. Met 'n pijnlijken grooten teen, dien
'k tegen 't ledikant had aangetrapt! 'k Heb
toen uren wakker gelegen. Liggen peinzen
óp m'n... kleinkindeke. En 'k begon te reke
nen. 't Kon toch! Zou...??
Zou die zatlap met z'n pgplooze pyama de
oorzaak zijn geweest voor een telepathische
boodschap uit 't verre Oosten?
Zie je, ik zei al: ik hou vandaag Zon
dag. Want m'n kop is wargaren, (weer zoo
iets uit Ulvenhout!).
Ik loop te tobben over m'n gegapte (met
contante dollars) atelierschilderstuk, over...
een kleinen Victor ook, want... die teen van
me, die is toch echt! Ik loop kreupel, moet je
weten van pijn..
'k Zat zoojuist in deze kroeg, loopen gaat
vandaag moeilijk, met Herman op 'n ande
ren stoel naast me! Moet je die Yankee's over
hooren, dat Herman tegenwoordig ook 'n stoel
neemt...!! Maar dan doe 'k net of ik gek ben
(ik doe dus heel gewoon!) en praat Hollandseh
terug. Wat ik 'm vanmiddag gezegd heb, kan
ik onmogelijk aan het papier toevertrouwen.
Maar als ie de helft doet van wat ik 'm heb
aangeraden, dan jaagt ie vandaag nog in de
eeuwige jachtvelden!
Ik zat dus in deze kroeg, te suf om te wer
ken, plenty money in the pocket en... 'n schoo-
ne droom met leelijken teen.
Telkens, als ik m'n oogen weer dichtdoe b.v.,
dan sta 'k weer te dansen in het Boschhuis met
den Dré, m'n onvergetelijken vriend!
Wat kon ik anders doen, Hanneke, dan Je
NOG STEEDS KEUS GENOEG
OM EEN ECHTVRIENDIN TE
ZOEKEN.
Interessante cijferqymnastiek.
Het is weer de tijd, dat op de buréaux der
'bevolking de balans wordt opgemaakt over
het verstreken jaar en dat men aan de hand
van de plaats gehad hebbende mutaties, als
vestiging, vertrek, geboortèn en overlijden,
het bevolkingscijfer gaat vaststellen.
Naar de tocstaml op 31 December ziet men
in dezen tijd van alle gemeenten in de cou
ranten de overzichten van den loop der be
volking, waarin precies wordt aangegeven
met hoeveel zielen de bevolking ie toe- of af
genomen.
Deze opgaven zijn van zuiver plaatselijken
aard, doch velen zullen ongetwijfeld al deze
cijfers wel eens in grooter verband willen
zien. Zij worden van alle gemeenten verza
meld door het Centraal Bureau voor de Sta
tistiek en in het Statistisch zakboek over
1940 staan daaromtrent vele wetenswaardig
heden.
Op 31 December 1939 was de bevolking
van Nederland als volgt samengesteld:
4.407.54 mannen, en 4.426.323 vrouwen, dus
in totaal 8.833.977 zielen. Jaarlijks neemt de
bevolking met pl.m. 1.2 toe.
Maar. er komen steeds meer
mannen.
Honderd jaar geleden waren er
nog 1040 mannen op de 1000 vrou
wen, daarna liep hot steeds terug,
in 1930 nog 1013. in 1937 nog 1006,
in 1938 nog 1005 en nu 1004. Nog
even en de balans is in evenwicht.
Ruim 27.9 van de Nederlandsche
Misschien gaan wg dan met bloemen naar
een graf, als wij aan een graf hechten. Maar
of dit al of niet het geval is, deden wij niet
beter met onze bloemen te geven bij het leven,
niet alleen bloemen in letterlijken zin, maar
de „bloemen" die den levenstuin tot een lust
hof kunnen maken, vriendelijkheid, belang
stelling, hulpvaardigheid.
Gaat eens na hoeveel genegenheid U feite
lijk toont aan hem, haar of hen die U toch
dierbaar zijn. Onverschilligheid neemt een
veel te groote plaats in het dagelijksch leven
van de meesten onzer in. Wij meenen het zoo
kwaad niet, maar wij zijn vastgeraakt in een
sleur van gemakzucht en egoïsme. Even hel
pen, ach neen, nu geen zin ïn, een andere
keer dan maar. Maar tien tegen een dat de
andere keer nooit komt. En wij leven door
tot de dag komt dat het te laat is. de dag
dat wij misschien onze handen wringen en
denken: „had ik toen maar..."
Men behoeft niet rijk te zgn om te geven.
Wat ieder mensch kan geven is: iets van zijn
tijd, zijn aandacht en zijn belangstelling. Wan
neer U daar tegen inbrengt, dat het voor wel
haast iedereen een moeilijke tgd is, dan ant
woorden wg daar op dat dit een reden te
meer is, om elkander zooveel levenszon te
geven als wij maar eenigszins kunnen.
Trouwens voorspoed maakt heel dikwijls
egoïst, wanneer U om U heen ziet, dan zult
U zien dat juist zij, die het zelf moeilijk heb
ben, meer voor anderen over hebben dan zg
die zooals dat men wel eens noemt „op rozen
gaan".
Probeert eens om eiken dag* althans een
van degenen op wie U gesteld bent een kleine
vriendelijkheid te bewijzen.
U zult verbaasd zijn over de koesterende
zonneschijn die Uw levensweg zal verwarmen.
Dr. JOS DE COCK.
wéér schrijven! Wéér, ja!!! Dit Is p.v.d. de
vijfde brief, dien ik post tenminste. Geschre
ven heb ik je al twintig keeren!
Als ooit een van die brieven terecht komt,
bg jullie in Zwolle, schrijf me dan onmiddellyk
terug!! Och, onzin! Dat hoef ik niet te vragen.
Zag ik maar kans met zoo'n clippèr mee te
vliegen. Maar dan moet je heel wat meer zgn
dan zoo'n gekke verver. B.v. brief, of gezant.
Of de typiste van 'n gezant. Kijk, als ik maar
wist, zie je Hoe jullie 't stelt. Door den oorlog
heen gekomen zijt? M'n droom! Dan had ik
weer rust. 'k Zit nou soms dagen in deze
kroeg, met Herman. Net als vandaag. Ruzie
te maken met dien Nikker-ober, 'n pracht-
merk voor tandpasta en schoensmeer, 'k Zal
dat kreng eens schilderen. In z'n witte jasje.
Och, ik eindig maar. 'k Weet toch niet of
de brief terecht komt! Maar posten doe ik
dezen!!!
En als jullie me uitlacht om m'n droom...,
dan...
Dan, och misschien heb je gelijk! Wat baker
ik!!
Ben je nog wel 'ns in UIVenhout geweest?
Staat het Boschhuis nog leeg? Ik hóóp 't...!
Waarom? Weet ik niet. Ik vind alleen maar:
anderen hebben geen recht op dit huis! Na
m'n droom heelemaal niet meer!! Idioot (dat
ben ik!).
Hartelgke groeten, 'n klinkende zoen voor
m'n meiske, 'n poot van Herman
jullie liefh. vader
Victor Zonneveld.
Is 't nie merkwaardig, amico? Hanneke
heeft zestig geschreven blaaikes, die gereed
lagen, aangevuld mee tien andere en ik heb
Zaterdagavond laat nog, alles gepost. Als dat
nou 'ns terecht kwam!
Wedden, dat dieën witten Toovenèèr over de
oceanen naar 't Boschhuis kwam gevlogen...?
Hoe dan ook!
Kom, ik schei er af. Daar zgn dingen zoo
schoon, dat ge 'r alleen maar over droomen
kunt. Hoewel...?!
Veul groeten van Trui, Dré II, den Eeker
en als altg gin horke minder van oewen t.a.v.
DRE.
bevolking woont in de 7 grootste
gemeenten boven de 100.000 zielen,
t.w. Amsterdam, Rotterdam, Den
Haag, Utrecht, Haarlem. Groningen
en Eindhoven.
Onze plaats onder de zon.
Met een oppervlakte van 32908.65 KM2.
voor geheel Nederland bedraagt het aantal
bewoners per KM2 gemiddeld 268.4 of wel
ruim 1/3 H.A. per man. Zuidholland is het
dichtst bevolkt, n.1. met 2168.251 inwoners
op 2926.16KM2, d.i. 741 inwoners per KM2.
De Zuidhollanders behoeven elkaar echter
nog niet in den weg te loopen met voor
elk pljnv 1450 M2. ruimte. Noordholland
met 1691674 inwoners, waarvan 800594 in
Amsterdam, met een oppervlakte van
295597 KM2 heeft 572.3 inwoners per KM2.
Drente is het minst dicht bevolkt n.1.
247055 op 2663.80 KM2. dat is 92.7 inwoners
per KM2. Nederland telt 56 gemeenten met
meer dan 20.000 zielen, welke tezamen
51.6 der geheele bevolking uitmaken.
Het totaal aantal gemeen4°n is 1054. welk
aantal gezien de plannen spoedig zal ver
minderen.
Wij worden ouder.
Was omstreeks 1900 slechts 6 der Ne
derlanders ouder dan 65 jaar, thans reeds
is een percentage van 6.9 ouder dan 65
jaar. 9.5 behoort tot den leeftijd hene
den 5 jaar. 18 6 van 5—14 jaar. 9.5
van 15—19 jaar, 47.7 van 20—54 jaar
en 7.8 van 5564 jaar. Een ander over
zichtje leert ons hoeveel jaren m.en op
verschillende leeftijd gemiddeld nog te
wachten heeft. Het merkwaardige is dat
hij het ouder worden, dat aantal jaren
verhoudingsgewijze stijgt. De 20er wordt
gerekend naar de gemiddelde levensduur
70.9 iaar (in 1870. 60.3 jr.) Is men eenmaal
iO jaar dan maakt men goede kans on
72.8 iaar oud te worden en wie den 60-
iarïgen leeftiid bereikt kan gemiddeld
76.3 iaar oud worden. Vrouwen dooreen-
genomen iets ouder.
De huwelijkskansen.
Jongemannen laat U gezegd zijn,
dat er nog altijd 270679 ongehuwde
vrouwen in den leeftijd van 20—24
jaar zijn. waaruit gij met 314141
ongehuwde mannen van dien leef
tijd keus kunt maken en bovendien
nog 273060 ongehuwde vrouwen in
den leeftijd van 25—44 jaar. Op 24-
jarieen leeftijd zijn er reeds ruim
93000 vrouwen gehuwde doch
slechts 87000 mannen. Op lateren
leeftijd schijnen de mannen toch
weer meer kans te maken, want ten
slotte is het aantal ongehuwde
mannen ongeveer even groot als
het aantal ongehuwde vrouwen.
Geboorten, huwelijken, enz.
De gemiddelde gezinsstrekte is 4.2. In
Noordholland 39 (het laagst) in Noorrllbra-
bant en Limburg 4.7. 23 der 1720744
Ned. gezinnen is zonder inwonende kin
deren en 22.7 heeft 1 kind inwonend,
13.4 hoeft 5 of meer kinderen inwonend.
Per 1000 gehuwde vrouwen worden jaar
lijks 871 kinderen gehoren en 20.6 per 1000
zielen. De sterfte per 1000 inwoners is 8.6.
het aantal huweliiken 9.2 en het aantal
echtscheidingen 1.8 per jaar. Per iaat*
worden 180900 kinderen gehoren, overlijden
75800 personen, huwen 80590 paartjes en
worden pl.m. 3900 huwelijken ontbonden
door erhfecheïdingen. De sterfte aan ziekte
van het hart is relatief het grootst, in
1039 n.1. 13287 aan kanker en andere ge
zwellen in 1939 11728 personen, aan long
ziekten 4734. aan t.b.c. 3604. Aan het. ver-
i keer vielen 1001 personen ten offer. In to
taal overleden in 1939 75841 pensonen.
ZONDAG 2 FEBRUARI 1941.
Hilversum I. 415 m.
Nederlandsch Programma. 8.00 KRO. 1.00
AVRO.
8.00 Wg beginnen den dag.
8.30 Nieuwsberichten en praatjes voor dea
boer (ANP)
8.45 Gramofoonmuziek.
10.30 Plechtige H. Mis.
11.30 Gramofoonmuziek.
12.00 Declamatie.
12.15 Gramofoonmuziek.
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
1.00 AVRO-Amusemtentwkest en soliste.
1.45 Nederlandsch Verbond voor Sibbekunde:
Lezing „Wie en wat waren onze voor
ouders."
2.00 Concertgebou vorkest en solist.
2.50 Radiotooneel.
2.35 Gramofoonplaten.
3.30 Uit Berlijn: 9e Verzoekconcert voor de
Duitsche Weermacht.
6.CO AVRO-Musette-orkest en soliste.
6.30 Orgelspel.
6.45 Actueele reportage of gramoféonmuziek.
7.00 Gramofoonmuziek (met toelichting).
7.30 Berichten (Engeisch).
7.45 Gramofoonmuziek.
8.00 Nieuwsberichten ANP.
8.15 Causerie „Wie is Max Blokzyi?"
8.30 Bericb+en (Engeisch).
8.45 Omroeporkest, koor en solisten.
QAv Engelsche berichten ANP.
10.00 Nieuwsbericnten ANP, sluiting.
Hilversum H. 301 m.
8.00 NCRV. 8.45 VPRO. 9.45 NCRV. 1.00
KRO. 4.00 NCRV. 5.15—7.15 KRO.
8.00 Gewijde muziek (opn.).
8.30 Nieuwsberichten en praatjes voor den
boer (ANP).
8.45 Studio Vroegdienst.
9.45 Orgelconcert (opn.).
10.05 Gramofoonmuziek.
12.00 Rondom het orgel.
12.25 Cyclus „Kent Gij Uw Bijbel" (opn.).
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
1.00 Middenstandspraate.
I.15 t-ramofoonmuziek.
2.00 De Meesterzangers en solist.
2.30 Gramofoonmuziek.
3.15 Zang met pianobegeleiding.
3.30 KRO-Koor, KRO-Symphonie-orkest en
solist.
4.00 Wgdingswoord.
5.15 Wekelgksche edachtenwissellng ANP,
5.3ft KRO-Koor en -orkest en solisten (opn.).
6.15 Dansmuziek (gr.pl.j.
6.45 Actueele reportage of gramofoonmuziek.
7.007.15 Gramofoonmuziek, sluiting.
MAANDAG S FEBRUARI 1941.
Hilversum I. 41 L' m.
Nederlandsch Programma, VARA.
8.00 Gramofoonmuziek.
8.30 Nieuwsberichten ANP, gramofoonmuziek.
10.00 VPRO: Morgenwgding.
10.20 Hobo en piano.
10.50 Zang met orgelbegeleiding
II.20 Declamatie.
11.40 Reportage.
12.00 Esmeralda en solisten (In de pauze:
VARA-Almanak).
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
1.00 VARA-orkest.
I.45 Gramofoonmuziek.
2.00 Zang met pianobegeleiding.
2.30 Keukenpraatje.
3.00 Gramofoonmuziek.
3.10 Causerie „De journaliste".
3.30 Cello en piano.
4.00 Gramofoonmuziek (met toelichting).
4.30 Gramofoonmuziek.
4.45 Voor de kinderen.
5.15 Nieuws-, economische- en beursberichten
ANP.
5.30 De Ramblers.
6.00 Lezing „De opbouw van de Nederlandsche
volksgemeenschap in socialistischen zin".
6.15 Esmeraldr en solisten.
6.42 VARA-Almatiak. t
6.45 Actueele reportage of gramofoonmuziek.
7.00 Economische vragen van den dag ANP*.
7.15 Esmeralda en solisten.
7.30 Berichten (Engeisch).
7.45 Orgelspel.
8.00 Nieuwsberichten ANP.
8.15 Fragmenten uit de opera „Dan Pasquale".
(8.308.45 Berichten Engeisch).
9.45 Engelsche berichten ANP.
10.00 Nieuwsberichten ANP, sluiting.
Hilversum H. 801 m.
NCRV.
8.00 Schriftlezing en meditatie.
8.15 Gewgde muziek (gr.pl.).
8.30 Nieuwsberichten ANP.
8.45 Gramofoonmuziek.
9.40 Piano voordracht.
9.40 Pianovoordracht en gramofoonmuziek.
10.15 Koorzang (opn.),
10.30 Morgendienst.
II.00 Gramofoonmuziek.
12.00 Berichten.
12.15 Reportage of muziek.
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
1.00 Jac. Stoffer"s sextet.
2.00 Voor scholen.
2.35 Gramofoonmuziek.
2.50 Zang met pianobegeleiding en gramo
foonmuziek.
3.30 Bgbellezing.
4.00 Gramofoonmuziek.
4.15 Voor de kinderen.
4.45 Gramofoonmuziek.
5.00 VPRO: Cyclus „Het gezin in onzen tyd".
5.15 Nieuws-, economische- en beursberichten
ANP.
5.30 Berichten.
5.35 NCRV-Harmonie-orkest (opn.).
6.00 Bel Canto.
6.45 Actueele reportage of gramofoonmuziek.
7.00—7.15 Friesch praatje ANP, sluiting.
