oor den Zaterdagavond
Brabantsche
RADIO
J
Tob nooit
van Dré
De
.J
I
T?
Ulvenhout, 6 Februari 1941.
Amico,
Da's iederen avond den Dré z'n leste werk:
'n half uur te voren zet ie z'n opkamerke
open, dat heeft ie den Eeker zeolank af
gestaan, 't kamerke komt dan rap op
temperatuur, 't bed daar wordt gewermd mee
kruiken en dan, half tien omtrent, rolt ie den
Eeker in 'n deken, zóó, dat ge niks meer van
'm ziet dan z'n sproetig stekelskopske, dat
moeilachend uit den dekenrol stilet.
Zoo draagt Dré IÏI 'm dan, locht als 'n
pluimlce, de trejen op, naar 't kamerke.
't Manneke ia dan #eul moei. Want Dré III
heeft 'm den ganschen werkdag haarfijn ver
teld, ze hebben samen de boeken bijgewerkt,
den Eeker kreeg z'n dagelijksche training
't „drukken" van den grootboek, hij kan 't
nou tien keer mee den rechter- en zes keer
mee den linkerarm, ja we blijven vooruitgaan
maar dan, negen uren omtrent, dan is 't
manneke ,.op". Dan ziet Trui 'ns 'n paar
keeren veulbeteekénend van den Dré naar de
klok, van de klok naar heuren kleinzeun,
kuoht zoo 'ns ongeduldig, schuifelt mee de
klompen net of ze zal opstaan, afijn, dan
heelt die goeie ouwe ginnen rust meer, veur
den Eeker tot z'n mager neuske onder den
wol ligt! En ligt den sproetenkoning dan
eindelijk lijk 'nen vorst onder de dekens en
kussens, dat kunde den Dré overlaten!
dan begint Trui fluisterend te foeteren, „dat
't 'n ongeperrementeerd schandaal is, om dat
bordpapieren kwicbuske zoo af te tobben" en
„zal z'er werk van maken bij den dokter!"
Verlejen weck op 'neu avond, als den dag
gevorderd was tot Trui's-vijf-minuten-zacht-
gesjamfoeter, dan wreef m'n baaske zoo'ns
plazierig in z'n handen en zee, dwars over
Trui's ripplementen henen: „m'nen Eeker
komt er weer lekker in, opa!"
„Ge bedoelt, Dréke?"
„In de,zaken!"
'k Had moeite den lach van m'nen kop te
houwen. Of er heelegaar ginnen ..Ouwenbosch"
is, ja..., of er gin Trui in den huis was, zoo
royaal, zoo plazierig, zoo handenwrijvend
kwam er dat uit: „in de zaken!"
Ik zweeg. Knipte 'n onmerkbaar ©ogske
naar m'nen deurzetter. Maar Trui vroeg, mee
'n schel klanslte in de stem: „wablief
Den Dré keek Trui 'ns lollig aan. knikte
toen, mee 'n knipoog, iets te vriendelijk toe.
„Daar zuide van vegen, snotneus!" ant
woordde Trui: ,.'t manneke is geroepen in den
dienst van Onzenlievenheer en nie in den dieën
van de „Brabantsche Groentencentrale".
Twee felle kleurkes begosten te blinken
onder Trui's oogen. Vast knepen heur lippen
samen, tot 'n neerwaarts gebogen streep:
Trui vrat heur bloed op!
Maar Dré III stak 'n pepke aan. begost op
en neer te loopen deur den huis. Hij had iets,
den stuggen tiep. Maar teugen dat ge-ijsbeer
is Trui nie bestand. Dus vroeg ze 'm na vijf
minuten: „zitte gij soms mee 'n ei?"
„Ik loop daar te denk°n, Opoeke-van-me..."
Toen keek Trui 'ns omhoog, boven heuren
bril, liet 't stopwerk even rusten. En 'r oogen
vroegen verontwèèrdigd: „motte mij hebben
soms, aap?" Maar onverstoord herhaalde
den Dré z'nen vriendelijken aanloop van
woorden: „ik loop daar te prakizeeren, Opoe-
ke-van-me, dat 't toch eigenlijk nie te pas
komt den Eeker in jouw nachtponnen te
steken en jou te laten kluuten, opoe, mee z'n
tekort aan waschgoed!"
„Nou...En...? vroeg Trui wantrou
wend.
„Ik rij Zondag 'ns naar den Ouwenbosch
en haal daar een-en-ander van zijnen uitzet
verom."
Trui wou iets zeggen; de kleurkes begosten
te gloeien als kooltjes! Maar den Dré ver
volgde toen: „Broeder Overste zal ook wél
begrijpen, nou mee dat texlielpuntengepruts.
dat den Ee^er moeilijk Zaterdagsavonds naar
„de III Coninghen" kan komen, om z'n eigen
te verschoonen daar!"
Amico, m'nen lever krulde mee al z'n pun
ten teugen m'nen buikwand op. Wat had ie
die ouwe Trui daar vastgezet. Ze bleef 'm aan—
kijken, heuren kop in d'hoogte, naar dieën uit
geslepen compagnon van me. 'k Zag haar
slikken.
Eindelijk had ze 't „Goed! Bre g dan var.
alles twéé stuks mee, nie méér, verstade.'
dan kan 'k 't. wel redderen
„Dut klasjeneer' ik wel mee Marcus," zee-
t-ie luchtig.
„Daar valt wijers niks te jklasieneeren: gg'
doet maar datte. wa-d-ik oe zeg," snibde Trui
Toen boog ze den kop weer naar den schoot
vol stopwerk, nie heelegaar gerust op de be-
doel'ngon van haren kleinzeun, teugen wien
ze al 'ns meer 't looike moest leggen...'
„Hè. opoe, ge mot me nie zoo afsnaauwen,"
pru:lde-n-ie goeiig-spott'ënd„ge meent er
omiruh s toch niks van." Onmiddellijk glee den
strak ken trek van wantrouwen van Trui's
gezicht. Maar fel sprak ze: ..teugen jou is den
duvel nog nie opgewassen!"
In de bedstee lag Trui nog te murmereeren.
„Dcr.kte da 'k 'm nie vo l? Da'k nie snap
waar .e op aan wil sturen?"
„Och. Trui, ge vit genogt hop ons baaske
aan den Eeker verknocht is. En als z'n roe-
ping écht is, dan..-, dan valt er toch niks aan
te doen."
„Da's allegaar best mcugelijk, maar..."
„Wel te rusten, wefke!"
„Trek me niet bloot."
„Wel te rusten, wijf!"
„Sloppèl".
's Zondags spande Dré III de sjees in, ria
den eten, gohg mee 'nen seel bodschappen van
Trui en van den Eeker op pad.
„Rijde nie meer, opa?" vroeg ie plazierig.
„Neeë. Dré. 'k gaai proppen, man." Ik
docht, ik -blijf er tusschenuit.
's Avonds kwam ie verom mee den Eeker
zijnen koffer ên volledigen uitzet. „Ik heb
zóó gedocht, opoe, en Marcus was 't mee
me ééns: nou kunde gij meteen den heelen
boel nog 'ns nakijken op ripperatie en zoo!"
Trui stond geslagen. Simmen stond T nader
dan 't lachen. „En... en dat heilig beeld...?
vroeg ze: „motten daar soms ook knoopen
aan gezet worden...?"
,,'k Was tóch bezig mee inpakken," ver
ontschuldigde den tiep z'n eigen: „en ik weet,
hoe ie aan dat beeld gehecht is!"
Trui keek naar den Eeker, maar die zat
mee kinderlijk plazier naar z'nen koffer te
kyken, naar de spullekes, die hij zoo lank had
gemist.
„Is er mijnen missaal bij, Dré?"
„Zekers!"
„En 't vetpotje dat veur 't beeld mot
staan?
„Ook al!"
„En m'nen potternoster
„Astemblief."
„Hoe hebt ge die gevonden, Dré?"
vroeg den Eeker vol bewondering: „die zat
toch...
„In ouwen werktoog, ja! Maar die hong
achter de deur van oew kamerke en ik docht
zoo. 'k zal 'ns efkes in den achterzak voelen."
„Ma... ma...i maar ge hebt alles meege
bracht!" zee Trui verschrikt.
,,'t Was één moeite,' 'gaf den Dré geduldig
ten antwoord.
Trui, woedend teugen mij: „wat hè'k oe ge-
zeed Jouw 1"
„Mij? Wanneer?"
„Van de week?! Op bed
Ik draaide weg, den eiH op. 'k Was een
wèèrgaren! Van den eenen kant vond ik dat al dieën tijd mee glanzend' oogen,
Ti'ui wel 'n bietje gelijk had; van den anderen
kant kost ik 'n groot respect veur m'n baaske
nie wegdrukken, veur dieën tiep, dieën. ver-
overèèr. die alles naar z'n handje wit te zet
ten. Daar toch eigenlijk den Eeker uit 't
klooster had gehaald mee 'n koud smoesje
over textielpunten.
Toch den Eeker 'ns polsenEn 'n uur later,
dan zee ik zoo: „alles is nou weer hier, eeT
Êeker?"
,.'k--GelooiHt wel, baas."
„Wat doende ncu, als ge beter bent?"
Onbegrijpelijk keek is me aan.
„Wablief, baas?"-
„Wat of ge nou doet, als ge beter zijt! Gade
dan weer werken op den kloosterhof, of...,
of blijf de hier, op onze hof?"
't Manneke zag me aan, 'nen diepen groef
in 't veurhoofd, Dan zag ie naar Dré III. Dan
naar Trui. 't Was efkes heel stil. 't Zweet
brak den Eeker uit. Dan beefde z'nen mond
en hij bromde „Kweetnie."
„Daar wordt ie weer ziek," zee Dré III.
„Hou-d-oewen snebbei," zee Trui. Die gong
toen den nog nuuwen uitzet prontjes in de
kast op stapeltjes zetten. Den Eeker ver
dween, mee z'nen potternoster, onder de
dekéns.
Maar den anderen Zondag, Maria Lichtmis,
kregen we bezoek. Na den Zondagschen koffie
mee-koek, als Trui heur beste spullen, na den
kerkgank, weer weggeborgen had, 'n wilde
sneeuwjacht over den erf werlde, den soep
smeuig stond te geuren op de plattebuis, dan
kwam, op dat goeie uurke ineens 'n zwarte,
veurovergebogen figuur over den witten erf.
Blek, onder de kachel, blafte efkes. Den
Eeker piepte: „gossiemijne" en Trui zee: „dat
lijkt... 'nen geestelijke!"
Dre III kneep z'n oogen 'n bietje dicht; zee
„lijkt?? 't Is er enen!"
Als den mensch klopte, was ik al bij de
deur, gooide den klink om. „Kom binnen,
kom binnen... eh... allee, da's broeder Mar
cus!"
„Sjuust," zee-t-ie, mee 'nen vagen lach. Ja,
den Marcus is 'hen stillen, ziede. Altij alleen
in z'n steeke „de III Coninghen" of in de
akkers van Alverno, of mee z'n beesten, is
deuzen mensch vaneigens nie druk, Zwijg
zaam en ingekeerd. Mager, peezig van den
landarbeid, sterk, stug. 'Nen plichtenmensch,
waarop ge bouwen kunt. Wel nie direct 'nen
tiep, wien ge smeeken zult lid van de prop-
club te worden, maar toch 'nen kwiebus
waarmee ge, vooral als boer, rap op oew ge
mak bent. Want boer is ie; en goed. Dat zien
wy gaauw van malkaar. Aan de manier waar
op zoo eenen in den stal naar de rpnders ziet,
naar 'n kliek melk in den emmer. Of, mee
éenen rapgaanden blik den erf overziet.
Ja, vaklui hebben malkaar gauw deur.
„Kom binnen! 't Is hier „eter dan buiten."
„Gèren, Dré. Maar zoo'n sneeuwbuike
daar kunnen we wel teugen, man!" Dan: ,,'k
heb geren 'nen kwajen Lichtmis; dat veurspelt
'n vroeg e- 'n goei veurjaar!"
„Zoo is 't!"
„En da's natuurlijk ons Trui!" zee-t-ie harte
lijk. Nou, ge ként Trui, amico, dalijk hielp
ze den Marcus uit zijnen ratgesneeuwden jas,
sloeg zijnen zwarten gleuf hoed droog, vroeg
of ie gin natte voeten had, v/ant dieën sneeuw
dringt overal deur, of ie koffie lustte, koek,
sigaren, misschien wel 'n bordeke soep straks,
afijn, den eenzamen broeder-boer mocht van
Trui langs 'n spleet in den Hemel kijken.
Teugen Dré III zee-t-ie: „dag smellap" en
die twee woordekes leken mij hard op den
titel van 't stuk, dat den Marcus hier kwam
opvoeren...! Dan gong ie naar den Eeker, die
'nen open
mond en -'n lachend kopke vol spanning had
zitten toezien en afwachten. Die twee, ge kost
't voelen, kenden malkaar goed! Dalijk gong
broeder Marcus bij den Eeker zitten, lee z'n
hand zachtkes op den Eeker zijnen schouwer,
en zee: ,,'t stillekes in de III Coninghen,
Eeker." -
Den Eeker keek'in gepeins vooruit^ knik
kend gong 't 'kópkg ;jCp-en-h?er cfam'zee-t-
ie: „dat geleuf ik. 'BJroeder Marcus."
„Gaauw beter wónden, Sjaak!" Dén'Eeker
knikte. Zee: „kweetnie." Maar Marcus gong
daar nie op deur; dié twee kénnen malkaar!
„Ge mot de vriendelijke groeten hebben van
broeder-overste, van den novicemeester, van
al de postulanten en... en van onzen dokter!
En of ge weer rap verom komt, mot ik oe van
huilie allemaal vragen!"
„Jaa...? Hebben ze dat gevraagd g'had...?
„Allemaal! En hiér..., kek 's jonk," toen
nam ie z'nen gebejenboek uit den achterzak,
nam daaruit 'n prenteke, „en hier 'n
prenteke, da'k oe geven mot van onzen rector
Wat wekt genegenheid?
Eer spreekwoord zegt: „de afwezigen heb
ben ongelijk".
Het gebeurt maar al te dikwijls dat, indien
van een groepje menschen dat zich onderling
genoeglijk heeft onderhouden, er een vertrekt
de achter geblevenen minder waardeerende
commentaren op de afwezige ten beste geven.
Het tegendeel hiervan ondervonden wij
onlangs.
Een dame verliet als eerste het gezelschap
dat bijeen was, met de verontschuldiging, dat
zij nog een zieke moest bezoeken. Toen
zij weg was. zeide iemand: „dat is een lieve
vrouw. Ik had haar nog niet eerder ontmoet"
„Ja, ik mag haar ook altijd bizonder graag",
zei een tweede.
Nummer drie constateerde: „Iedereen mag
haar graag".
Een v-erde merkte spijtig op: „Ja, en waar
om eigenlijk?
Ze is niet mooi en niet geestig en niet bi
zonder goed gekleed".
„Maar wat j'j daar zegt, zou zij nooit zeg
gen", antwoordde de tweede spreekster met
een fijne glimlach.
„Hoezoo? Wat bedoel je?" antwoordde de
andere, een kleur krijgend.
„Net wat ik zeg, Ella spreekt niet veel over
anderen, en wanneer ze het al doet, is het
altijd in waardeerende zin."
„Ja dat is zoo", stemde een levendig vrouw
tje in. „Ik heb haar nog nooit een onaardige
opmerking over wie dan ook hooren maken."
Er ontspon zich een lang gesprek over de
reden waaren iedereen „Ella" zoo graag
mocht, en tenslotte waren allen het erover
eens dat het was doordat:
1. Zij volkomen natuurlijk was en zich nooit
op den voorgrond 9telde.
2. Zij een werkelijke belangstelling had voor
haar vrienden, vooral dan wanneer deze in
moeilijkheden verkeerden. Een belangstelling
die bestond ut weinig spreken, aandachtig
luisteren en zoo noodig met raad en daad
bjjstaan.
3. Zij volkomen betrouwbaar was, zoowel wat
betreft het houden van beloften als het zwij
gen over dingen, die haar in vertrouwen
verteld waren.
Dat zijn betrekkelijk geen buitengewone
eigenschappen, maar toch zijn ze zeldzaam,
en vooral de combinatie van de drie vindt men
zelden.
Weinigen van ons zijn volkomen natuurlijk;
men wordt graag aangezien voor wat beter,
wat intelligenter of wat rijker dan men is.
En de oorzaak is, dat men het verlangen
koestert, op den voorgrond te treden.
Punt twee en drie zijn dikwijl, onvereénig-
baar. Hartelijke menschen, die wat voor hun
vrienden over hebben, zijn dikwijls geneigd tot
loslippigheid.
Loslippigheid kan men leeren beheerschen.
Wat meer belangstelling en offervaardig
heid tegenover hen, die wij toch onze vrien
den noemen, kunnen wy aankweeken. Dit
beteekent meteen het bestrijden van egoïsme,
en wie minder egoïstisch wordt, zal de neiging
van op den voorgrond te willen treden, ver
minderen en dit zal weer een natuurlijker
optreden ten gevolge hebben.
Voor wie ons met het argument zou willen
komen, dat men al of niet betrouwbaar is van
huis uit, willen wij toegeven, dat daarin waar
heid schuilt. Maar dat er dikwijls aan onze
betrouwbaarheid iets hapert zonder aange
boren unfairheid, maar door de gewoonte om
er dingen uit te flappen in onnadenkendheid,
dingen die wij eigenlijk niet het recht hebben
te verspreiden, en dat is wel degelijk te
corrigeeren.
hij heeft er 'n krachtig gebedeke op geschre
ven veur spoedige beterschap!"
„Hoedikkels mot ie dat innemen?" klonk
ineens de stem van Dré III, die z'n eigen aan
de tafel, mee den vuist onder 't hoofd, te
verbijten zat.
,,'t Is tóóch...!" schrok Trui.
„Jou krijg ik wel, smellap," zee den Mar
cus lachend. „Wij hebben 't in den Ouwen
bosch van de wéék nog al 'ns over jou g'had!"
Toen: „gij kwam verlejen week toch twee
hansjoppen halen, ee? Veur den Eeker??
„Nou...! vroeg Dré III mee prachtige
verwondering.
„Nou Man ge hebt onzen Eeker com
pleet verhuisd!"
„Onzen Eeker? Ge bedoelt: mijnen Eeker,
broer!"
Toen. zweeg- Marcus. Hij keek mij, dan Trui
'ns lachend aan. D'n kearel begreep. En hij
zee dan: „Dréke, 't is mee jou nog altij sjuust
als vroeger op ons instituut: ge bent en ge
blèft 'nen smellap, maar wij kunnen toch nie
kwaad op jou worden!"
Toen heb ik de lekkerste sigaar uit de kast
gehaald die 'k bezat en teugen Marcus ge-
zeed: „gooi dat end weg en rook deus! Doe
me dat plazier!"
Broeder Marcus is pas weggegaan teugen
den avond. Hij is heel den verderen Zondag
onzen gast gebleven. Op 't end heeft den Dré
de sjees „dan maar" ingespannen en z'n teu
genpartij" naar den Ouwenbosch gerejen.
Maar zoo, amico, zoo wordt er op den oogen-
blik gestrejen om 't Eekerske, dat eertijds
zoo onaanzienlijke zwerverke, dat woonwagel-
jonk, opgeropt deur mijnen Dre III.
Ge zou t ich zeggen, ee
Wat mij aangaat, ik hou me buiten deus
kwestie. O.L.H. zal dat wel regelen. Maar hoe
't afloopt...? Kweetnie!
Veul groeten van Trui, Dré III, den Eeker
en als altij gin herke minder vai. oewen t.a.v.
DRÉ.
PROGRAMMA
Winter 1941. Het ijs in de Ovenoomsche schutsluis te Amsterdam
wordt gebroken, om voor de scheepvaart ruim baan te maken
(Foto Pax-Holland)
ZONDAG 9 FEBRUARI 1941
Hilversum I. 415 m.
Nederlandseh Programma. 8.00 NCRV.
8.45 VPRO. 9.45 NCRV. 2.00 VARA.
8.00 Schriftlezing en Meditatie.
".15 Gewijde muziek (opn.).
8.45 Studio-Vroegdienst.
9.15 Voor de kinderen.
9.45 Doopsgezinde Kerkdienst.
12,00 Gewijde muziekopn.).
12.25 Cyclus „Eens Christen's reize naar de
Eeuwigheid in dezen tijd" (gr.pl.).
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
1.00 Gramofoonmuziek.
2.45 Radiotooneel.
3.20 Gramofoonmuziek.
3.30 Uit Berlijn: 60e Verzoekconcert voor de
Duitsche Weermacht.
6.00 Voor de kinderen.
6.30 VARA-koor „Pro Musica".
6.42 Almanak.
6.45 Een plaatje en een praatje.
7.00 De Ramblers.
7.30 Berichten (Engelsch).
7.45 Causerie „Gezondheid in den vroegen
morgen" en koor „Zanglust" met pianobe
geleiding.
8.00 Nieuwsberichten ANP.
8.15 Nóg een plaatje en nóg een praatje.
8.30 Berichten (Engelsch).
8.45 Gevarieerd programma.
9.45 Engelsche berichten ANP.
10.00 Nieuwsberichten ANP en sluiting.
Hilversum H. 801.5 m.
8.00 VARA. 2.00 AVRO. 4.00 NCRV.
5.157.15 AVRO.
8.00 Gramofoonmuziek.
.45 VAR A-orkest (10.1010.30 Declamatie).
11.30 Uit Leipzig: Bach-cantate.
12.00 Pianovoordracht.
12.18 VARA-Almanak.
12.20 VARA-kinderkoor „De Krekels".
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
1.00 Esmeralda en „The Mata Pua's".
2.00 Orgelspel.
2.10 „Schiller's Don Carlos", causerie.
2.30 Verkorte opera „Un ballo in maschera"
4.00 Gereformeerde Kerkdienst.
5.15 Wekelijksche gedachtenwisseling ANP.
5.30 Koor „Zanglust" met pianobegeleiding.
5.55 Amusementsorkest, solisten en de
Hawaiïan-Serenaders.
6.45 Een plaatje en een praatje.
7.007.45 Gramofoonmuziek en sluiting.
MAANDAG 10 FEBRUARI 1941.
Hilversum I. 415 m.
Nederlandseh Programma. NCRV.
7.30 Gramofoonmuziek.
7.45 Ochtendgymnastiek.
7.55 Gramofoonmuziek.
8.00 Schriftlezing en Meditatie.
8.15 Zang met orgelbegeleiding (opn.).
8.20 Ochtendgymnastiek.
8.30 Nieuwsberichten ANP.
8.45 Gramofoonmuziek.
9.50 Quatre-mains en. gramofoonmuziek.
10.30 Morgendienst.
11.00 Gramofoonmuziek.
11.30 Christ. lectuur.
12.00 Gramofoonmuziek.
12.15 Reportage of muziek?
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
I.00 Canzonetta-sextet (1.251.35 „Paul
Kruger in Nederland", lezing).
2.00 Voor scholen.
2.35 Canzonetta-sextet.
3.15 Voor tuinliefhebbers.
3.45 Gramofoonmuziek.
4.00 Voor de jeugd.
4.30 Stichtsch strijkkwartet en gramofoon
muziek.
5.15 Nieuws-, economische en beursberichten
ANP.
5.30 Orgelspel (6.006.05 Berichten).
6.20 Gramofoonmuziek.
6.42 Almanak.
6.45 Actueele reportage of gramofoonmuziek.
7.00 Friesclt praatje ANP.
7.15 Gramofoonmuziek (7.307.45 Berichten,
Engelsch).
8.00 Nieuwsberichten ANP.
8.15 Gramofoonmuziek.
8.30 Berichten (Engelsch).
8.45 Utrechtsch Stedelijk orkest (opn.).
9.10 „Als Uzelven De zelfliefde, die God
eischt", lezing.
9.30 Christ. gemengd zangkoor „Ora et
labora" (opn.). Hierna: Schriftlezing.
9.45 Engelsche berichten ANP.
10.00 Nieuwsberichten ANP. en sluiting.
Hilversum II. 301.5 m.
VARA.
7.30 Gramofoonmuziek.
7.45 Ochtendgymnastiek.
7.55 Gramofoonmuziek.
8.20 Ochtendgymnastiek.
8.30 Nieuwsberichten ANP, gramofoonmuziek
10.00 VPRO: Morgenwijding.
10.20 Gramofoonmuziek.
II.00 Declamatie.
11.20 Pianovoordracht en gramofoonmuziek.
12.00 Berichten.
12.15 Orgelspel met gramofoonmuziek.
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
1.00 VARA-orkest en solist.
2.00 Esmeralda en solisten.
2.50 Keukenpraatje.
3.15 Fluit en piano.
3.45 Cyclus „De vrouw in haar beroep".
4.00 Gramofoonmuziek met toelichting.
4.30 Voor de kinderen.
5.00 VPRO: Cyclus „Het gezin in onzen tijd".
5.15 Nieuws-, economische en beursberichten
ANP.
5.30 De Ramblers.
6.00 Esmeralda.
6.45 Actueele reportage of gramofoonmuziek.
7.007.15 Economische vragen van den dag
ANP en sluiting.
