Voor den Zaterdagavond
Brabantsche
Dré Brief
OUDERS
RADIO
Tob nooit
't HOEKJE
le-
BPROGRAMMA
TUINHOEKJE
Ulvenhout, 20 Februari 1940.
hong den vochtigen voorjaarsdag in
onbeschenen bosch. 't Witte licht bleek te
ampen" van den natten boschbojem, zóó lag
bedaauwde herfstblad te blinken onder de
•affe Februarizon.
't Was stillekes in den Zondagmergen, maar
was 'n stilte die lééfde, hier in de dreven en
de wegels, waarover 't geboomte zijn
schaduws veegde; waar tierige hout-
iven te koeren zatten in 't dikke takgewerl,
ig van bruinen knop; waarin den veugeltjes-
ng wierd uitgestrooid in tjilpend geruisch.
Was 'n goeie stilte, deus van 't nevelende
sch mee z'n spulsche schaduws, natte zorme-
nkings en bezig geveugelte.
'k Wil zeggen: 't was hier alleen maar stil
n menschen. 'n Goeie stilte. Zoo een van den
waarover den klèèren dag te
onzen staat, lijk over den spiegel van 'nen
zonken, rimpelloozen plas.
Ik zeg: ,,'t was hier alleen maar stil van
snschen, 'n goeie stilte".
Och, hoe is dat? Ge bent wel 'ns geren
Mee de boomen. Mee de veugeltjes. Mee
n wind. Mee de klèèrte van 't vroege Voor-
arslicht. Mee de dingen van God, die ge nie
vreezen hoeft. Waarvan ge bouwen kunt
nder moeite. Zoo'nen rust zoek ik wel 'ns
op den Zondagmergen: den Vrede in
buiten, ik kan 'm onder m'n evennosten
e vinden. Want den haat van hun harten
hemert uit de oogen.
Haat, deur den een openlijk „beleden". Deur
anderzwijgend! Deur nommer drie
ihuicheld, als ie den haat verkondigd mee
.lvende woorden.
Ja, we zijn nog wijd van den Vrede af,
Want de nostenliefdezooiank 'n
md koffie en 'nen appelsien veur ons van
eer belang zijn, dan 't leven van millioenen
edemenschen, zooiank 'nen reep chocola op-
teugen do odelij ken menschenhaat, zoo-
nk onzeChristelijkheid nie hooger reikt
in 'n pan spek, zooiank hebben de haters
nnen vrede te duchten!
'k Mag dus geren y/at ritft, zoeken op den
in den Vrede óp den buiten,
aar de goeie stilte over oew zielement ruischt
ee den veugeltjeszang. Waar den vrede zalf
veur oew geschaafde karkas.
't Is dat wa'k oe zeggen wou van de goeie
waarin ge alleen de veugeltjes hoort en
scherlend zonnewindeke.
Die goeie stilte op den buiten, dieën glim-
van oeuwen Schepper, is dan genogt loon
'n week van honderd uren trillenszwaren
rbeid; genogt troost na zes dagen leed om
hartstochtelijken haat, die oe uit alle
n aangrijst. Wie dé.t nie wit, is nog nooit
kker-moei van den arbeid gewist. Die heeft
linder geleefd dan 'n onnoozel veldblommeke,
it sturm, nachtvorst en den trap van 'nen
weerstond om tot bloei te ge-
J
Ja, in zoo'nen stond van malsche stilte,
den Zondag opglanst in witten zonne-
van den natten blarenbojem, dan zit ge
'nen millioennair aan den kant van oewen
gen kristalhelderen vijver. Wyd strekt daar
sn goeien dag naar den schemerkim. Daar is
aast gin end aan. Want dalijkVerom
aar huis, waar Trui tracteert op heuren
ondagschen koffie mee koek! 'n Zoet uur in
ewen blinkenden, wermen huis, die verzadigd
mee den groentengeur van oewen Zondag-
soep. Mee van alles watwel, wat
is!
Dan zit ge daar aan den kant van dieën
plas, ge hangt er oew moeidikke
oeten in en ge doet in één uur weer veur
onderd uren werkkrachten op, die ge in
Voorjaar zoo hard noodig hebt. Machtig en
ustig klopt 't bloed in oew aders, ginnen
learel die 'n mier pikt van oew broekspijp
oe meer vasthouwen, ja, gin koppelke
:leurige vinken die daar rondvlinderen tus-
chen 't lage hout, kunnen oe nog teugen-
Ge sn&kt weer naar huis, naar Trui,
anmiddag, naarde menschen. Naar
laar de twee baaskes, naar de kameraads
Ge bent weer 'n week bestand teugen oew
gezellig lawijt!
snibbige, jaloersche, hatende, kuipende
die oe alles, misgunnen dat ge noodig
tebt omwel om te leven.
Ik zag daar 'n eekerske 'nen ouwen eikel
en op apenmanier opschransen. 'k
'm wegdansen deur den zilveren damp,
lie van d'ouwe blaren steeg. En deus sierlijk
ichepseltje-Gods, schoon alswel als 'n
't mokte me blij mee 't leven,
Zag daar 'n vinkenkoppel, bont als kapellen,
jruiloft vieren in den jongen Lentedag,
itoeiend fileren om de blinkende zonneboomen,
jubelend of deus groote bosch daar
neergezet veur huilie feestelijk gerief! En
m'n zielement lachte mee om deus twee
istrante krielekes. Ik zag, wei ik zég de
van deus Voorjaarstij huiveren
den blaauwen zonnenevel en ik stond ge-
ukkig op, mee 't plan naar huis te gaan dwars
leur de akkers, 'k Moest toch 'ns efkes m'nen
iringer hier en daar in den eerde steken, me
hij was rijp veur den ploeg, 'k Snee 'nen
kletste 'm teugen de boomen, balanceerde
m op de topppen van m'n vingers, floot 'n lieke
sngong nou dan in 'nen polkapas als
deur de stille dreef, die temidden ons
uitmondt.
En ik wist, 't weer veur 'n heele week:
't leven is n' schoon ding, ondanks alle men
die 't oe zoo verdomd moeilijk maken
om ze net zoo lief te hebben als dat eek
hoorntje, als die vinkskes, als alle schepsels
van God, zoo volmokt en tot geluk ge
schapen
Ja, zoo'n goeie Zondagmergenstilte op
den buiten, dieën glimlach van oewen Schep
per, is genogt loon na honderd uren trillens
zwaren arbeid. Is voldoende troost na zes
dagen tusschen de ellendigen, die Vrede leerde
haten.
Als ik thuiskwam was er bezoek! Ma
mamaar den heelen huis was veranderd!
En Trui foeterde, maar heel vrindelijk, want
ons pastoorke was er! dat Dré III aan
't meubileeren was getrokken, terwyl zij naar
de kerk was. Hij had de blankgeschuurde ronde
tafel van de raam vandaan geschoven, meer
naar 't midden van den huis gezet. Toen den
Eeker-mee-stoel-en-al opgenomen en 'm veur
de raam in 't Voorjaarszonneke gepoot!
Meneer pastoor zat in mijnen rieten leun
stoel, teugenover den Eeker, sjuust zoo in t'
zonneke. En als ik over m'nen erft kwam, had
ik onzen witten Eeker en ons zwart Pastoorke
al zien zitten achter 't vitraasgordijntje. Ik
begreep 'r niks van. Eer Trui zelfs de stoof
maar 'n andere plek zal gevenMaar, jah!
Dré III! Daarteugen is zelfs 'n Trui nie op
gewassen; wat dieën tiep in z'nen kop heeft,
heeft ie nieverans anders. En als 't zonneke
goed is veur zijnen Eeker en den Dré zou den
heelen huis motten draaien op z'n fundament,
dan géi ie de „tent" 'nen halveq draai als ie
daarmee zijn Eekerske 'n uur zon kost ver
schaffen!
„Enmeneer pastoor, hebt' ge Trui
thuisgebrocht uit de hoogmis Denk er om,
ik ben jaloersch, horre!"
„Nou nóg," lachte-n-ie: „nou Truier
hm! nou gij al zoo oud bent, Dré?"
„Ik hou nog net zooveul van dieën ouwen
brompot als virtig jaren gelejen," gekte-n-ik:
„alleentoen aaide-n-ik 'ns bedenkelijk
over Trui's gezicht: „alleen'k zal ze 'ns
af laten schillen!"
Pats! 'n Mep op m'n hand en 't pastoorke
trappelde van plazier.
„Dré," schaterde-n-ie: „ik ken oe al lank,
ma
„Kennen? Hum?" vroeg Trui strijdlustig:
„dan motte eerst n's virtig jaren mee 'm ge-
„En dan, Trui? En dan?" vroeg 't pas
toorke leutig,
trouwd zijn en dan
„En danzee Trui, maar nou mee veul
lagere stem: „dan kende 'm nog nie!"
Toen stond ons pastoorke halverweuge uit
z'nen stoel, wees Trui mee 'nen schuddenden-
vinger aan en lachte: „gij, Truike, gij
bentjelorsch! Ge hebt oew eigen ver-
rajen!"
Hah, dat was n' gezellig uurke. „En kwaamt
ge 'ns naar onzen Eeker zien, meneer pas
toor?" vroeg ik toen.
„Vaneigens, vaneigens ee!
Maar... eh... ik ben ook afgekomen op Trui
d'ren koffie. Want ge mot weten, Dré, den
onzen is op. Mie is te erjaal gewist. En 'n
bakske troost" hij leklipte: ,,'t is 't ennigste
da'k gebruik, ge wit?"
Rossig wierd z'n witte kopke beschenen
deur de zon, z'n zilveren krullen sprongen los
OORZAAK EN GEVOLG.
De meesten onzer zouden meer kunnen be
reiken en veel onaangenaams kunnen voor
komen indien wij meer rekening hielden met
de wet van oorzaak en gevolg. Een bekend
schrijver heeft eens gezegd: „de reactie van de
meeste menschen op een moeilijke situatie is
veel misbaar en weinig logica." En dat is een
waar woord. Wanneer er iets spaak loopt zijn
wy geneigd om te klagen over onze tegen
spoed en over de onrechtvaardigheid van het
lot. Dit mag op een oogenblik eenige voldoe
ning geven, die voldoening is gauw voorbij
en dan zijn we nog even ver.
De juiste manier is om terug te werken. Er
is een ongunstig resultaat, een verkeerd ge
volg. Dat kan het niet anders of ergens moet
een verkeerde oorzaak zijn. Wanneer en hoe
zijn wy begonnen met het veroorzaken van
datgene, dat de zaak verkeerd deed loopen?
Een groot voordeel van het reageeren „met
veel logica en weinig misbaar" is, dat iemand
die zoo doet niet licht tweemaal eenzelfde fout
zal begaan. Men kan deze methode aanvullen,
door zooveel mogelijk van te voren na te gaan,
wat de gevolgen kunnen zijn van hetgeen wij
van plan zijn te doen. Men kan niet alles voor
zien, maar wel veel. Zoo was er onlangs een
geval, dat iemand in een bepaald opzicht zeer
en weefden 'n kranske van licht om 't schoone
kopke.
„Ja", gong ie toen deur: ,,'k was van de
week nog in jouw soos, in „de Koei", maar
daar zetten ze teugeswoordig koffie van Za-
terdagsche borstrokken of zoo iets en..."
Wijer kost ie nie geraken. Den Eeker schoot
in 'nen lach, dat ie 't er benaauwd van kreeg.
Meneer pastoor schrok er van. „Tuttut", zee-
t-ie: „is dat van de -lucht van m'n sjegaar,
Eeker?"
„Neeë", hikte den Eeker: „van de lucht..."
weer 'nen lachkrysch: „van die borstrokken!"
„Die schoot in z'n keel!" riep Dré III.
Waarop meneer pastoor z'n teugske koffie
uitproestte teugen..., ochèrme, teugen Trui's
vitraasgordijntje aan!
„Ochirre, ochirrë", tobde 't pastoorke: „och
Truike, wat spet me dat! Toe, koop maar 'n
nuuw, ik zal 't wel betalen! 't Is... 't is... ik
schaam m'n eigen! Dèèr! 't Is...",
,,'t Is 'n groot geluk by 'n klein ongelukske,
meneer pastoor", zeé ik.
„Hoezoo, Dré?"
„Als ik 't had gedaan, was heel m'nen Zon
dag naar de pinnekes gewist, maar teugen
jou durft ze toch nie op te pijpen!"
Tóen had Trui den zondebok gevonden.
„Jouw schuld", zee ze teugen Dré Hl: „had
die tafel laten staan, snotneus!"
Meneer pastoor zat al mee z'nen rooien zak
doek de druppen op te drogen. Maar daar was
Trui rap bij. „Nie doen, asteblief, meneer pas
toor, ik zet 't liever dalijk in 'n zacht sopke.
Hangt 't over 'n uur weer helder veur de
raam!"
Q
VOOR DE
Tot nog toe spraken we voornamelijk over
de meisjes. We willen thans ook iets zeggen
over onze jongens. Een bijzonder kenmerk
vau hun gedrag en houding tijdens den door
braak van de pubertiteit is het „zelfmoord
motief". Het komt veel meer voor dan .we
weten, dat de jongens op dezen leeftijd rond
loopen met zelfmoordplannen. GeluVkig doen
ze niet wat ze denken. De afstand tusschen
het doen en denken blijft in vele gevallen
en dat is maar heel gelukkig ook groot.
Toch is .iet wel belangwekkend hier iets nader
over dit verschijnsel op te merken.
Prof. Charlotte Bühler publiceert de vol
gende aanhaling uit het dagboek van een
jongen:
Destijds was ik op het punt onder den
druk te bezwijken. Ik leefde een:,aam, kwam
op school niet goed mee, was onrustig en
ontredderd. En toen eindelijk de lenL. kwam
en warmte en leven bracht, werd het niet
veel beter, ja het ergste kwam nog. Ik had
In de krant veel gelezen van moorden en
zelfmoorden. Toen ik nu vernam, dat de
broer van een vroegeren medeleerling zich
uit wanhoop over school en liefdeskwesties
uit het raam gegooid had, was ik zeer ge
schokt. Ik voelde: je gaat den dood in. Ik
miste alle hoop op redding door eigen kracht,
hulp van anderen had ik niet en wat was er
m\j aan gelegen nog langer zoo te lijden!
Hoeveel mooier zou het zijn, jong te ster
ven, betreurd door mijn ouders, die berouw
gevoelden, door broers en zusters en familie
leden, die mij zeer zouden missen en door
eenige andere menschen die mij graag moch
ten
Men zou zeggen, wat haalt een jongen a
niet in zyn hoofd. Eenzaam gevoelt hij zich,
hulp van anderen heeft hij niet, zegt hg. Maar
is dit wel waar? Is het niet zoo, dat hij ande
ren niet meer begrijpt? Zeker, er zijn ouders
die hun jongen in deze moeilijke jaren niet
begrijpen, die niet beseffen, wat hun jongen
doormaakt in deze levensperiode. En in zulke
gevallen kan het voor een jongen ontzaglijk
zwaar in het leven worden. Gelukkig als hij
dan een goeden vriend heeft, of ergens anders
een liefderijk tehuis vindt. Dat kan maken,
dat hij er door komt. Ik weet uit eigen erva
ring, hoe men op dien leeftijd het dikwijls bij
anderen zoekt en hoe de ouders daar tegen
ingaan kunnen. Ik herinner me uit mijn eigen
le"en een periode, in dewelke voor mij een
met mijn ouders bevriende familie veel meer
was dan mijn eigen ouders. Vreemd toch: ge
durende een paar jaren verwijdert de jongen
zich van zijn ouders. Zijn vader vooral ont
wijkt hij. Vertrouwelijk met vader spreken
wordt moeilijk. Waarom Er is angst van uit
gelachen te worden. Inderdaad komt zoo iets
in het leven voor, hoe dwaas dan ook van de
zijde van den vader. Maar hoe het ook zijin
vele gevallen ontslaat een tijdelijke verwijde
ring. Men moet daar als ouder niet te hard
tegen ingaan en zich ook niet te sterk de
zaak aantrekken. Het kind komt wel weer
terug. Hoofdzaak is. dat het in deze periode
in goede handen raakt, dat het in dtn kring
van een goed gezin wordt opgenomen en dat
de ouders met de „nieuwe" ouders regelmatig
contact houden over hun zoontje.
Heel dikwijls heb ik in zulke gevallen advies
verstrekt aan wanhopige ojders, dje mij van
het gedrag van hun zoontje kwamen vertellen
en maar niet begrijpen konden, dat hun jon
gen het bij anderen beter naar zijn zin had
Vaak kostte het mij moeite de ouders te over
tuigen, dat alles wel weer ♦'erecht zou komen,
en dat zij maar géduldig moesten wachten
den terugkeer. Want terug komen doet de
jongen. Dat staat vast... tenminste als de
ouders het voor dien trjd niet verknoeid heb
ben door te streng optreden. Want dan kost
het terugkeeren den jongen veel moeite en
lijdt hij nog meer. Men ziet het, wat ik in
deze rubriek zoo vaak heb opgemerkt, komt
9teeds weer terug: geduld hebben en vertrou
wen, dat is het geheim van de opvoeding. Het
moge u moeite kosten steeds geduldig af'te
wachten, u moet het urobeeren en u moet het
er eens op wagen.
In de negatieve phase is het k'nd een won
derlijk schepsel, het kan er zelf weinig aan
doen. dat het zoo is. Maar op den duur komt
alles terecht.
En dat is voor ons ouders een groote troost!
Oveeka
gaarne zyn zin wilde doorzetten, hoewel hij
wist dat dit een goed vriend .an hem buiten
gewoon onaangenaam zou zijn. Het was iemand
die hinderpalen graag zoovel mogelijk uit den
weg ging of verschoof, dus zette hg door zon
der zijn vriend te waarschuwen. Hij bereikte
zyn doel, maar verloor een goeden vriend. Toen
zei hy: „het verlies van H.'s vriendschap was
het mij toch niet waard geweest. Ik had wel
gedacht dat hy boos zou zijn, maar niet dat
hij boos zou b 1 y v e n. Hij neemt mg het
meeste kwalyk, dat ik er niet van te voren
met "ïerri over gesproken heb. Dit had ik, H.
kennende, kunnen weten, maar ik had er toen
den moed niet toe."
Ook dit i" een voornaam punt om botsingen
en onaangename verrassingen op den levens
weg te voorkomen: Staat men voor een moei
lijk gesprek, een pijnlyk onderhoud, laat het
direct plaats hebben. En wanneer U in Uw
recht moet zijn, hebt dan ook den moed om
hem loyaal te zeggen wat U gaat doen en
waarom U - het wilt doen. Men zal niet licht
een v riend verliezen door een openhartig ver
schil van meening, maar wel door iets dat op
een aanval in den rug lijkt. Een handelwijze,
waarvoor men tegenover degenen die erby be
trokken zyn niet durft uitkomen, daarin zit al
een verkeerde oorzaak, en de verkeerde ge
volgen zullen niet uitblijven.
Bezint eer gy begint, maar als U begint
doet het dan met hart en ziel en open.
(Nadruk verboden).
Dr. JOS DE COCK.
„Doet dat, Trui, doet dat", zee meneer pas
toor: „dan trek ik nou alvast vijf weesge
groetjes af van oewen pinnetentie veur oewen
Paaschbiecht over ennigte weken!"
Trui stond stijf. „En ;k krijg altij maar drie
weesgegroetjes in 't geheel van oe!"
„Dan krijgde van 't jaar 'n heel rozen-
hoeike", gaf ie ze tot „troost"!
Amico, wat heb ik gelachen! Wat 'n leutig
kolf ie-uurke!
't Leven .vas weer schoon, 'n Zonneke, wat
leut, goeie kwiebussen om me henen, allee!
We douwen van de week den wagel weer pla-
zierig de moeilijkheden deur, langs al de cha
grijnige tronies van de klantjes, die oew waar
afkeuren en ondertus3chen zich er dik aan
frèten! Jarenlank! Ik zeg: „santé!" En ik
denkIk denk er 't m\jne van.
Kom, ik schei er af. Ge hebt den Eeker weer
'ns efkes gezien, ee! Ja, we gaan langzaam,
maar stug vooruit.
Veul groeten van Trui ,Dré II, den Eeker
en als altij gin horke minder van oewen t.a.v.
DRfi.
ZONDAG 23 FEBRUARI 1941.
Hilversum I. 415 m.
Nederlandsch Programma. 8.00 VARA.
10.00 VPRO. 12.00 VARA. 2.00 KRO.
8.00
10.00
10.30
12.00
12.15
12.42
12.45
1.00
1.45
Gramofoonmuziek.
Voor de kinderen.
Vrijzinnig Protestantsche Kerkdienst.
Gramofoonmuziek.
Esmeralda en solisten.
Almanak.
Nieuws- en economische berichten ANP.
Zang en orgel.
Nederlandsch Verbond voor Sibbekunde:
Lezing „Wie en wat waren onze voor
ouders?"
2.00 Causerie „Voorrang van het algemeene
welzijn".
2.15 Pianovoordracht.
2.302.50 Cyclus „Land en Volk van West-
Af rika".
3.05 Collegium „Musica Divina".
3.30 Uit Berlyn: 62e Verzoekconcert voor de
Duitsche Weermacht.
6.00 Eugen Wolff en zyn solisten en zang
soliste.
6.45 Actueele reportage of gramofoonmuziek.
7.00 Gramofoonmuziek.
7.15 Sport van den dag.
7.30 Berichten (Engelsch).
8.00 Nieuwsberichten ANP.
8.15 Reportage.
8.30 Berichten (Engelsch).
8.45 „Auf grosser Fahrt", operette.
9.40 Wij sluiten den dag.
9.45 Engelsche berichten ANP.
10.00 Nieuwsberichten ANP. Sluiting.
Hilversum II. 301.5 m.
8.00 AVRO. 8.45 KRO. 9.45 AVRO. 2.00
VARA. 4.00 NCRV. 5.15—7.15 VARA.
8.00 Gramofoonmuziek.
8.45 Geestelijke muziek (gr. pl.).
9.45 Gramofoonmuziek.
10.15 Omroeporkest.
10.45 Kinderkoor „Zanglust", met pianobegel.
11.05 Omroeporkest en solist.
1-2.00 Cyclus „Onze volksdichters".
12.20 AVRO-Amusementsorkest en solisten.
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
1.00 Vervolg van 12.20.
1.30 Gramofoonmuziek met toelichting.
2.00 De Ramblers.
2.30 Radiotooneel.
3.30 Klein vrouwenkoor „Vox Jubilans", met
pianobegeleiding.
4 00 Wijdingswoord.
5.15 Wekelijksche. gedachtenwisseling ANP
5.30 Voor de kinderen.
6.00 VARA-orkest.
6.40 Gramofoonmuziek.
6.45 Actueele reportage of gram. muziek.
7.007.15 Gramofoonmuziek, sluiting.
HET SNOEIEN VAN APPEL EN PEER.
In den winter is het wel goed zijn aandacht
eens te wijden aan het onderhoud van d®
vruchtboomen, die in den tuin staan. Oor
deelkundig snoeien is van veel belang. Het
kan in den winter gebeuren. Wie In de ge
legenheid is het door een vakman te laten
doen, bewijst daarmee :qjn boomen een
goeden dienst. Het is lang niet gemakkelijk
het goed te doen. Doet men het liever zelf,
dan houde men het volgende in het oog. Men
kan beginnen het doode hout weg te nemen.
Daarna gaat men eens na waar de kroon te
dicht is. Van takken, die te dicht by elkaar
zitten, neemt men een weg en wel de zwak
ste. De tusschenruimte bij hoofdtakken of
takken, die den vorm van den boom mede be
palen, moet de afstand minstens 30 centimeter
bedragen. Waterloten dit zijn rechtop
staande takken met weinig zijtakken en in
het geheel geen vruchthout snoeit men zoo
glad mogelijk weg. Men snoeit het beste met
een snoeimes en moet er om denken, dat men
een gaaf snijvlak krijgt, zoodat de wonden
niet kunnen inwateren. Ook doet men het
steeds boven een oog of knop. Gebeurt dit
niet, dan sterft het stukje hout dat boven het
oog zit en wordt richt door zwammen aange
tast, die op dood hout leven. De zwam Nectria
cinnabarina, welke het hout met roodachtige
sporen bedekt, heeft ieder wel eens gezien.
Hoofdzaak is ook, dat de goede vorm van
den boom behouden blijft of zelfs verbeterd
wordt. De kroon moet voldoende licht en lucht
krijgen. Daardoor wordt de bloei en eveneens
de vruchtzetting bevorderd. Jonge eenjarige
scheuten snoeit men op twee oogen behalve by
sommige Russische appelsoorten, die op het
eenjarige hout bloeien. Het korte stompvormige
hout mag niet langer dan 7 of hoogstens 10 cm
zijn. Bij enkele soorten is het vruchthout lan
ger. Daar snoeit men dus ook langer. Dit is
bijv. het geval met den appel Peasgood's
Nonsuch en de peer Josephine de Malignes.
Is er een kluwen van vruchthout, dan dunt
men dit uit. De vruchttakjes, die 't dichtst by
den hoofdtak zitten, laten we er aan. De bui
tenste nemen we dus weg. Bij hoog- en half-
stam appel en peer snoeie men zoo weinig
mogelijk. Wel moet ook hier licht en lucht
binnen kunnen komen. Een enkele keer komt
het wel eens voor, dat een boom niet anders
dan houttwijgen maakt. Ze ontspringen dan
overal als kleine waterloten. Ik zag het eens
in sterke mate bij de Cox Oranje Reinette.
Vertoont dit gebrek zich, dan mag de boom
de eerste jaren geen stikstofbemesting hebben.
A. v. d. LIJN.
MAANDAG 24 FEBRUARI 194L
Hilversum I. 415 m.
Nederlandsch Programma. NCRV.
7.30 Gramofoonmuziek.
7.45 Ochtendgymnastiek.
7.55 Gramofoonmuziek.
8.00 Schriftlezing en Meditatie.
8.15 Gewijde muziek (gr. pl.).
8.20 Ochtendgymnastiek.
8.30 Nieuwsberichteik ANP.
8.45 Gramofoonmuziek.
10.30 Morgendienst.
11.00 Pianovoordracht.
11.30 Christelijke lectuur.
12.00 Zang en orgel.
12.42 Almanak.
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
1.00 Amsterdamsch Salonorkest en gr. muz.
2.00 Voor scholen.
2.35 Amsterdamsch Salonorkest.
3.15 „De cultuur van erwten en peulen. Tua-
schenculturen en nateelten", causerie.
3.45 Gramofoonmuziek.
4.00 Handenarbeid voor de jeugd.
4.30 Molto Cantabile.
5.15 Nieuws-, economische- en beursberichten
ANP.
5.30 Gramofoonmuziek.
6.00 Berichten.
6.05 NCRV-orkest.
6.42 Almanak.
6.45 Actueele reportage of gramofoonmuzieK.
7.00 Friesch praatje ANP.
7.15 Gramofoonmuziek.
7.307.45 Berichten Engelsch.
8.00 Nieuwsberichten ANP,
8.15 Bel Canto (opn.).
8.30 Berichten (Engelsch).
8.45 Utrechtsch Stedelijk orkest (opn.).
8.55 „Motorbrandstoffen, die normale benzine
kunnen vervangen", causerie.
9.15 Bach-cantate (opn.). Hierna: Schrift
lezing.
9.45 Engelsche berichten ANP.
10.00 Nieuwsberichten ANP, sluiting.
Hilversum II. 301.5 m.
VARA.
7.30 Gramofoonmuziek.
7.45 Ochtendgymnastiek.
7.55 Gramofoonmuziek.
8.20 Ochtendgymnastiek.
8.30 Nieuwsberichten ANP. Hierna gr. muz.
10.00 VPRO: Morgenwijding.
10.20 Zang met pianobegeleiding en gr. muz.
11.00 Declamatie.
11.20 Esmeralda en solisten.
12.00 Bei'ichten.
12.15 Gramofoonmuziek.
12.45 Nieuws-, economisch- en beursberichten
ANP.
1.00 Schrammelkwax-tet en soliste.
1.20 Orgelspel.
1.45 Arnhemsch strijdkwartet.
2.35 Keukenpraatje.
3.00 Gramofoonmuziek.
3.45 Cyclus „De vrouw in haar beroep".
4.00 Gramofoonmuziek met toelichting.
4.30 Voor de kinderen.
5.00 VPRO: Cyclus „Het gezin in onzen tyd".
5.15 Nieuws-, economische- en beursberichten
ANP.
5.30 „Carnaval in het Rynland", vraagge
sprek.
6.05 „De -lichamelijke opvoeding tijdens de
kleuterjaren", lezing.
6.25 Gramofoonmuziek.
6.45 Actueele reportage of gramofoonmuziek.
7.007.15 Economische vragen van den dag
ANP, sluiting.
