Mr. RostvanTonningen N1PPER EN PELLE president der NederJandsche Bank Ik heb gekozen, Arkadi De levensdraad AMERIKA Radioprogramma Mr. M. M. ROST VAN TONNINGEN. (Foto archief;. Het Rijkscommissariaat maakt be kend: De Rijkscommissaris voor bezet Ne derland, Rijksminister Seyss Inquart heeft op grond van zijn verordening nr. 108-1940, par. 1 over bijzondere bestuursrechtelijke maatregelen Mr. M. M. Rost van Tonningen tot pre sident der Nederlandsche Bank be noemd. De beëediging vond gisteren door den Rijkscommissaris, in tegenwoor digheid van den Commissaris-gene raal voor Financiën en Economie, minister Dr. H. Fischboeck plaats. Tegelijkertijd heeft de rijkscommissaris voor bezet Nederland, Rijksminister Seyss Inquart op grond van zijn verordening nr. 3-1940 par. 1 over de uitoefening van de re- geeringsbevoegdheden in bezet Nederland in verband met verordening nr. 108-1940 par. 3 (4e verordening over bijzondere bestuurs rechtelijke maatregelen) den directeur-secre taris bij de Nederlandsche bank Mr. J. Wes terman Holstyn eervol ontslag verleend met toekenning van pensioen. In zijn plaats benoemde de Rijkscommis saris, Rijksminister Seyss Inquart den pro curatiehouder van de Nederlandsche Indi sche Handelsbank te Amsterdam, den heer J. Robertson tot directeur-secretaris bij de Nederlandsche bank en droeg hem tevens de functies op van plaatsvervanger van den president in den zin van par. 21 al. 1 der statuten van de Nederlandsche bank. Van bevoegde zijde wordt hierbij nog op gemerkt, dat de benoeming van Mr. Rost van Tonningen niet aan zijn politieke ge zindheid ontspruit, doch dat de kwaliteiten van Mr. Rost van Tonningen op financieel gebied zeer bekend zijn en deze inzonder heid bij zijn benoeming op de bedoelde plaats den doorslag gegeven hebben. Mr. M. M. Rost van Tonningen werd in 1894 geboren uit een officierengeslacht. Op 15-jarigen leeftijd bezocht hij de H.B.S. in Den Haag en ging vervolgens naar Delft om technische vakken te studeeren. De mo bilisatie van 1914 maakte een einde aan zijn technische studie. De heer Rost van Ton ningen trad in militairen dienst. In Augus tus 1915 werd hij officier. Na afloop van den wereldoorlog deed hij staatsexamen, was in één jaar tijd candidaat in de rech ten en twee jaar later reeds doctorandus. Hij voelde zich aangetrokken tot de poli tieke financieele wereld en werd secretaris van het Noord Amerikaansche scheidsge recht in den Haag. Daarna vertrok hij als volontair naar Genève en werkte op het ar beidsbureau van den Volkenbond. In 1923 volgde zijn benoeming tot secre taris van Mr. A. R. Zimmerman. Aanvanke lijk was hij belast met de studie der Oos- tenrijksche staatsfinanciën. Vervolgens was hij werkzaam bij de controle en reorgani satie der staatsbedrijven en verbinding met de circulatiebank. Toen Mr. Zimmerman in 1926 Weenen Feuilleton Een roman uit het hooge Noorden Door Agathe Pogner 11. Toen de wagen voor mijn huis stil hield, trad Maria naar buiten. Zij wist, dat ik b\J mijn moeder was geweest. Maar zij moest het resultaat van dit bezoek van mijn gezicht hebben afgelezen, want haar gelaat werd plotseling heel ernstig. Ik heb me gedragen als een kwajongen en dat vreemde kind heb ik niet eens te zien gekregen! Maria glimlachte toegeeflijk. Zij wist, dat ik tot de ongeduldigste menschen behoorde, die er op de wereld rondloopen. Dat vreemde kind? Het is toch je broer! Mijn broer? herhaalde ik ongeloovig. Daaraan had ik nog geen seconde gedacht, dat die jongen en ik iets gemeen konden hebben. Wij waren zoowaar naaste bloedver wanten. Het lichaam, dat mij had gedragen, had ook hem het leven geschonken. Ik ver telde Maria van mijn bezoek en daarop lachte ze opnieuw. Je bent jaloersch geweest, beste jongen, anders niet! Ik knikte. Ze had gelijk. Eigenlijk had ze altijd gelijk. Ik stond in de tuinpoort en keek haar na. zoolang er nog een stipje van haar witte japon te zien was. Zjj droeg 's zomers uitslui tend witte japonnen. Die stonden haar goed en zij zag er in uit als een koningin. Naderhand plukte ik zooveel bloemen voor haar, als Klim op zijn beide armen kon dra gen. Stralend van blijdschap kwam hij een half uur later terug. Maria had hem een korte, kromme pijp geschonken, juist zoo een. als hij zich reeds langen tijd gewenscht had De avond kwam en hij bracht afkoeling. Bloedrood verdween de zon in de i-uischende rivier. Taja was altijd verrukt geweest over 101. Een schokkend gebeuren. 1. „Ik moet zeggen, dat die oude zeerob het hier op dit eiland aardig voor elkaar heeft! Kijk maar eens, kip pen en ganzen, zelfs groeit er voof zyn deur een bana nenboom!" 2. „Het hele eiland staat op zjjn grondvesten te wanke len. En we waren nog wel zo bl(j, eindelijk eens vaste grond onder de voeten te hebben!" 102. Een aardbeving!!! 1. „Dat kan me wat worden, als Wawhoo op zo'n manier te keer gaat!" 2. „Help! Het hele eiland wen telt zich. Alles wankelt!!... verliet, heeft Mr. Rost van Tonningen twee jaar de liquidatie voortgezet. In 1928 kwam hij weer naar Nederland en was werkzaam als chef van de studieafdee- ling bij het bankiershuis Hope en Co. te Amsterdam. In 1931 ging hij als vertegen woordiger van den Volkenbond naar Wee nen voor de financieele controle op de Oos- tenrijksche staatsfinanciën. In 1936 werd hij eervol uit deze functie ontslagen. Zijn arbeid voor den Volkenbond en zijn aanraking met het politieke leven in Oos tenrijk, wekten bij den heer Rost van Ton ningen de nationaal-socialistische wereld beschouwing op. Hij sloöt zich in Juni 1936 bij de N.S.B. aan en werd bij de stichting van „Het Nationale Dagblad" door Mussert tot hoofdredacteur benoemd. Van 1937 tot Mei 1940 heeft Mr. Rost van Tonningen voor de N.S.B. zitting gehad in de Tweede Kamer, waar hij steeds opkwam voor het recht van den arbeider. Uitwassen in de samenleving vonden in hem een fel bestrijder. Eenige maanden geleden benoemde de Rijkscommissaris hem als commissaris voor de S.D.A.P. met de opdracht de cultureele waarden, die in den loop der jaren door deze organisatie waren gesticht, voor den Nederlandschen arbeider te bewaren. On langs benoemde Ir. Mussert den heer Rost van Tonningen tot hoofd van de afdeeling nationaal-socialistische vorming van het hoofdkwartier der beweging. Bonnenvervalsching De Almelosche politierechter kreeg giste ren een geval van geraffineerde bonnenver valsching te behandelen. Het gold een rei ziger uit Enschede, die, toen hij werkloos werd, begonnen was een koffiebon na te maken. Hij nam een proef door een winkel binnen te gaan en op den bon koffie te koo- pen. Toen het lukte begon hij een groot aantal van dergelijke bonnen te producee- ren en wel zoo nauwkeurig, dat ze nauwe lijks van de echte te onderscheiden waren. Hij deed verder „zaken" met den betreffen- den winkelier, die het samen eens werden o\er een handeltje, waardoor beiden ver dienden. De man leverde den winkelier vele nagemaakte bonnen, waarop deze bij (ten distributiedienst veel koffie kon inslaan. De maker der valsche bonnen kreeg van den winkelier hoeveelheden koffie voor een ma tig prijsje, die hij met circa duizend pro cent winst kon verkoopen. De man werd hierover scherp onderhouden door rechter en officier en hem werd zes weken gevan genisstraf opgelegd, terwijl hij onmiddellijk gevangen genomen werd. De winkelier, die met den reiziger had samengewerkt, werd veroordeeld tot 80 gul den boete subs. 40 dagen hechtenis. Kapperstarieven mogen niet worden verhoogd Een aantal kappers te Etten had in Fe bruari gezamenlijk een advertentie ge plaatst in een plaatselijk weekblad, waarin zij bekend maakten, dat hun tarieven voor scheren, knippen en andere diensten waren verhoogd. Zij hadden blijkbaar geen reke ning gehouden met het feit, dat dit een overtreding je Yan het prijsbeheerschingsbe- sluit. Zij werden opgeroepen door den inspec teur voor de prijsbeheersching te 's-Herto- genbosch, die elk van hen veroordeelde tot een gelijke boete van vier gulden, waarbij hij er rekening mede hield, dat zij hun ad vertentie terstond hadden herroepen, zoo dra hun duidelijk was geworden, dat zij in overtreding waren. tusschen Europa e AANTAL PASSAGIERS PER CLIPPER BEPAALD OP 30 35. DOODE GEWICHT ZOOVEEL MOGELIJK UIT VLIEGTUIGEN VERWIJDERD. (V.P.B.) Sedert de ineenstorting van Frankrijk vormen de clippers, van de Pan- Afnerican Airways, de eenige min of meer geregelde verbinding tusschen New York en Lissabon. Oorspronkelijk waren deze clippers bere kend op het vervoer van 75 personen met bagage. Toen de groote uittocht uit Europa beson. waren de vliegtuigen niet bij mach te, om den grooten toevloed van passagiers te verwerken. Honderden, duizenden zelfs zagen er niet tegen op. den hoogen vracht prijs te betalen, om den Oceaan te brengen tusschen hen en den vijand. De Amerikaan sche luchtvaartmaatschappij maakte schit terende zaken. In den laatsten tijd echter hebben zich groote moeilijkheden voorgedaan bij het vervoer van passagiers. Op bevel van hoo- gerhand zijn de vliegbooten zich meer en meer gaan toeleggen op het vervoer van post. Het aantal passagiers is van 75 per reis gedaald tot 30 h 35. De rest van de yoor passagiers bestemde ruimte wordt thans ingenomen door postzakken, met een totaal gewicht van ongeveer 6000 kilogram. Doch ook de daarvoor afgestane ruimte is nog niet voldoende, om het postverkeer tusschen beide halfronden eeningszins op gang te houden. Aangezien er geen nieuwe clippers in dienst kunnen worden gesteld, is de Amerikaansche maatschappij overge gaan tot het nemen van buitengewone maat regelen. Uit elk van de drie clippers, waar mede het verkeer wordt onderhouden, heeft men 850 kilogram meubelen en andere uit rustingstukken verwijderd. Alles, wat slechts eenigszins kon worden gemist, heeft men uit de booten gehaald, om het doode gewicht te verminderen. Alleen reeds het afkrabben van de laag aluminium, die het uitwendige van de booten versierde, heeft men een gewichtsbesparing van 47 kilogram bereikt. Door een en ander werd een ge wichtsbesparing van 2000 kilogram per vliegtuig bereikt, waardoor meer dan 45.000 brieven meer kunnen worden medegeno men. Het aantal passagiers blijft voorloopig beperkt tot 30 of 35; en voorloopig zal de overtocht per clipper wel niet zoo aange naam zijn, als tot dusverre. VRIJDAG 28 MAART 1941. Nederlandsch Programma. Hilversum I. 414.4 m. 6.45 Gramofoonmuziek. 6.50 Ochtendgymnastiek. 7.00 Gramofoonmuziek. 7.45 Ochtendgymnastiek. 8.00 Schriftlezing en meditatie. (Chr. Radio- Stichting). 8.10 Gramofoonmuziek. 8.30 Nieuwsberichten ANP. 8.45 Gramofoonmuziek. 10.40 Molto Cantabile. 11.20 Gramofoonmuziek. 11.30 Cellovoordracht. 12.00 De Melodisten en solist. 12.42 Almanak. 12.45 Nieuws- en economische berichten ANP. 1.00 Omroeporkest. 2.00 Gramofoonmuziek. 2.15 Voor de vrouwen. 2.30 Esmeralda. 3.00 Vlaamsche schets. 3.20 Gramofoonmuziek. 4.00 Lezen in den Bijbel. (Uitzending voorbe reid door het Vrijz. Prot. Kerkcomité). 4.20 Gramofoonmuziek. 4.30 Gramofoonmuziek (met toelichting). 5.00 Esmeralda. 5.15 Nieuws-, economische- en beursberichten ANP. 5.30 Esmeralda. dezen zonondergang van het Noorden, omdat het dan leek of de geheele wereld door vloei baar zilver was overgoten. Nu mijn gedachten toch bij Taja vertoef den, besloot ik naar het kerkhof te gaan. Hoe groot was echter mijn verlegenheid, toen ik plotseling Maria weer voor mij zag. Zij kniel de naast het graf en tooide dit met de bloe men, die ik haar door Klim had laten bren gen. Je hebt het graf den laatsten tijd wat verwaarloosd, zei ze ter begroeting. Ik was juist bezig je verzuim weer goed te maken. Ik heb werkelijk geen tijd gehad, tracht te ik me te verontschuldigen. Je weet, dat ik het druk had. Maar- ik heb den dood graver opgedragen het graf steeds goed te onderhouden. Maria legde de laatste bloemen op het graf: dan keerde zij zich om, om heen te gaan. Ik trad stil aan haar zijde. Het leek mi] een wenk der voorzienigheid, dat wij el kaar hier aan Taja's graf hadden ontmoet. Maria, begon ik. ik heb je wat be langrijks te zeggen. Zij bleef een oogenblik staan en keek mij ernstig, recht in het gezicht. Daarop zei ze: Je wilt me zeker vragen 'om Taja's graf te verzorgen tijdens je afwezigheid? Dat zou ik ook zoo hebben gedaan. Het was niet noo- dig mij daar speciaal aan te herinneren. Eigenlijk had ik je wat anders willen zeggen!" Zoo? Houdt het dan maar liever voor je. Ik zie aan je gezicht, dat het iets heel gek is! Buiten de poort van het kerkhof richtte Maria haar schreden plotseling naar rechts, niettegenstaande w\j beiden links af moesten. Ilt hield haar niet terug. 10 Augustus. Ik ben vandaag aan de boot geweest, die mijn bagage en andere eigendommen zal ex- pedieeren en ik heb toegezien hoe de laatste balken van mijn huis aan boord werden ge- heschen. Slechts Wadim was mede aanwezig. Nikita was vertrokken om van zijn vrouw .en z\jn beide kinderen afscheid te nemen. Tychon wilde nog een laatste bezoek bren gen aan zijn zuster, die weduwe is. Ik heb nog een paar kilo mos besteld, deelde Wadim mij mede. Dat hebben we noodig om het tusschen de balken te schui ven. Over vijf dagen zijn we al onderweg. Het schijnt een zeldzaam strenge winter te zullen worden. Ik knikte. Ik had er in de kranten reeds over gelezen, maar het schrikte me niet af. Later kwam ik toevallig voorbij de werf. Ik ging het kantoor binnen en liet me een paar dwarsdoorsneden van walvischvaarders geven. Daarna liet ik me nog voorrekenen, wat een groote stoomboot met zeven aan hangsels, de buitschepen, moest kosten. Het bleek een knap sommetje te zijn. De eigenaar van de werf vroeg, of ik een bestelling wilde doen. Hij meende, dat het daarvoor nu de beste tijd was. Ik antwoordde, dat het zoo'n haast niet had en dat we er den volgenden zomer nog wel eens over zouden praten. Tenslotte liep ik nog een boekwinkel bin nen, waar ik naar een werk over walvisch- vangst informeerde. De man, die mij hielp, deelde mij mede, dat een dergelijk boek niet bestond. Als mij de zaak interesseerde, deed ik het beste eens een reis met de walvisch vaarders te maken. Daar zou ik stellig meer van opsteken dan uit tien boeken. De man had gelijk. De eigenlijke kennis put men niet uit de boeken, maar uit het leven zelf. 12 Augustus. Maria vertelde rnjj Vanmorgen, toen ze mij kwam opzoeken, dat ze voor twee of drie dagen naar haar vriendin wilde gaan. Waar is dat goed voor? vroeg ik ver baasd, Kan je met dat bezoek niet wach ten, tot ik weg ben? Waarom moet ik wachten? Ik zou niet weten, wat me hier zou kunnen terughouden. Maar ik ga immers weg! Met je vertrek hoop ik weer terug te zijn. En als ik je nu eens zou verzoeken je reis uit te stellen? Waarom zou je dat doen? Omdat ik je buitengewoon zal missen! Maria keek mij aan en in haar oogen lag wederom die glans, welke mij ook des tijds was opgevallen, toen ze mij bij haar terugkeer de hand drukte en me verzekerde dat ze trotsch op me was. Maar deze glans verdween even snel als zij gekomen was. Ma- ria's gezicht werd streng, bijna ongenaak baar. Dan zou je me later ook moeten mis sen. En dat te willen beweren, zou daverende onzin zijn! Ik voer met haar over de rivier. Ik verge zelde haar naar den trein en stond als een bedelaar voor haar coupéraampje. Mijn oogen keken haar smeekend aan, maar ik zei niets. Toen ik weer thuis kwam, lag daar een stadsbrief voor me met een onbekend hand schrift. De brief was van het jonge meisje met de blonde vlechten. Hoe ze achter mijn identiteit was gekomen, verried ze niet. Ze verzocht slechts om een ontmoeting. Om een enkele, korte ontmoeting. 6.00 Causerie „Tot de vrouwen en meisjef van het platteland". 6.45 Voor de binnenschippers. 6.3Ö Gramofoonmuziek. 6.42 Almanak. 8.00 Nieuwsberichten ANP. 8.15 Spiegel van den dag. 8.30 Berichten (Engelsch). 8.45 Amusementsorkest (opn.). 9.15 Rococo-octet. 9.40 Avondwijding. (Uitzending voorbereid door het Vrgz. Prot. Kerkcomité). 9.45 Engelsche berichten ANP. 10.00 Nieuwsberichten ANP, sluiting. Nederlandsch Programma. Hilversum H. 301.5 m. 6.45 Gramofoonmuziek. 6.50 Ochtendgmnastiek. 7.00 Gramofoonmuziek. 7.45 Ochtendgymnastiek. 8.00 Gramofoonmuziek. 8.30 Nieuwsberichten ANP. 8.45 Gramofoonmuziek. 10.20 Klarinetvoordracht. 11.00 Voordracht. 11.20 Ensemble Rentmeester. 12.00 Berichten. 12.15 Ensemble Rentmeester. 12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.. 1.00 Amusementsorkest en „Klaver Drie". 1.45 Gramofoonmuziek. 2.00 Orgelspel. 2.30 Kamermuziek (gr.pl.). 3.30 Voor de vrouw. 3.45 Gevarieerd middagprogramma (opn.). 4.30 Voor de kinderen. 5.00 Gramofoonmuziek. 5.15 Nieuws-, economische- en beursberichte^ ANP. 5.30 Omroeporkest. 6.00 Lezing „Jeugdige Belijders". (Uitzending voorbereid door de Christ." Radio-Stichting).. 6.15 Omroeporkest. 7.00 Economische vragen van den dag (ANP) 7.15 Groot Amusementsorkest. 8.00 Nieuwsberichten ANP. 8.15 Actueele reportage of gramofoonmuzieK. 8.30 Gramofoonmuziek. 8.45 Radiotooneel. 9.30 Gramofoonmuziek. 10.00 Nieuwsberichten ANP, sluiting. Ik ging naar Tit, gaf hem den brief te lezen en vroeg hem mij te helpen. Htf was er direct toe bereid. Twee uur later stormde hjj bg mij binnen; hg was zoo uitgelaten, als ik hem nog nooit had gezien. „Ik kom je bedanken, beste Arkadi. Dat meisje is een schat! En jg bent een idioot! Als je niet mijn beste vriend was, zou ik ge zegd hebben: Je bent een kameel!" Toen hg weer weg' was, pakte ik nog mijn handkoffer. Het was mgn vaste voornemen geen enkel boek mee te nemen, maar ten slotte kon ik me toch niet onttrekken aan een oude gewoonte, zoodat ik ook een groot pak schrijfpapier en een doos kleurpotlooden in den koffer borg. Ik zou er waarschijnlijk niet gemakkelijk toe komen het eruit te ha len, maar in ieder geval was het goed te we ten, dat ik een en ander bij mij had. 's Avonds vervoegde zich nog een man aan mijn woning, die mg twee teven te koop aan bood. De dieren waren niet raszuiver, maar gezond en sterk. Alleen bleken zij kort, stug haar te hebben. Ik kan ze niet gebruiken, meende ik den man te moeten teleurstellen. Ik trek ver in den Poolcirkel. Ze zullen daar dood vrie zen! Dan vergist u zich, meneer! Een mensch kan doodvriezen, als hij zich te ver van Moe der natuur verwijdert. Dan laat ze hem in de steek, maar voor het dier zal ze steeds blij ven zorgen. Nog vóór de winter inzet, heb ben deze beide honden een dikke vacht. U kunt u op mijn woorden verlaten! Ik kocht de honden om van den man af te zgn. Maar ik geloofde hem niet. 13 Augustus. 't Morgens kwam er een paket van mijn moeder. Het bevatte levensmiddelen, voor namelijk gecookt en gedrojgd. Allemaal din-- gen, die ik later goed zou kunnen gebruiken. Ik liet ze door Pascha inpakken. Zij namen een heele kisi ïn beslag. Mgn moeder had ook een paar regels ge schreven. Zij gaf me haar zegen en hoopte dat ik gezond en wel zou terugkeeren. Ik borg haar brief in mgn portefeuille. De zegen van e>n moeder kan wonderen verrichten. (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1941 | | pagina 7