Voor den Zaterdagavond
Brabantsche
OUDERS
Tob nooit
van Dré
't HOEKJE
J
TUINTJE
Radioprogramma
Ulvenhout, 1 Mei 1941.
Amico,
In vreugd of in verdriet, in teugenslag of
veurspoed, in welstand of in zurgen, den
mensch, die gebukt of opgewekt deur 't leven
gaat, na gelang 't leven 'm aanpakte of goed
dee, zoo 'nen mensch kan mee z'n stemming
van den oogenblik altij terecht bij dieën even-
mensch, die oud en wijs wierd op de school
van Meestez+R. Varing.
Het is zoo 'nen mensch, zoo 'nen ouwen leer
ling van de Levensschool, die sjuust „volmokt"
genogt kan zijn, om den evenmensch altij tot
troost en steun of tot diepere blijheid te die
nen in zijn chagrijn of plazier, in zijn gesteld
heid van gemoed. In zijn beproeving of fortuin.
't Is, meen ik, 'n Hoogeschool, 'n Gro^t-
Semenarie, die school van Meester R. Varing.
Waar de leerlingen worden opgeleid tot 'n
soortement van Priesterschap. Want dexx
ouwen, wijzen mensch, dien ik op 't oog heb,
bij wien ge altij terecht kunt mee oew moei-
lijkhedens of vreugden, want deuzen ouwen
wijzen Mensch vervult veur zijn evennosten
de functie van 'n geestelijk Vaderschap, dat
„priesterlijk" genoemd kan worden.
Maar.op die School van Meester R. Varing
is 't maar éénen leerling op de duuzend, die
deuzen graad behaalt. Nie Honoris Causa,
hij promoveert daar nie tot Doctor in de Let
teren, omdat ie b.v. zoo handig „adverteeren"
kan (ik bedoel: zgn eigen kwaliteiten zoo
pront op den veurgrond wit te zetten in kran
ten en tijdschriften, dat perfesters er bang
van worden) hij promveert daar nie tot Doctor
in de Rechten, omdat ie zoo „scherp"... tee
kenen kan; hij promoveert daar nie in de
Wijsbegeerte omdat ie b.v. zoo best... vechten
kan, maar hij promoveert daar tot zijnen hoo-
gen graad van Volmokten Mensch, na den
duuzenden moeilijke lessen van Meester R.
Varing te hebben geleerd op de harde school
banken van 't Leven. Dure lessen waren 't,
betaald, gloeiend contant, mee de hoogste
wèèrden die den leerling bezat. Dure lessen,
en ontelbaar veul lessen, betaald mee wèèrden,
die van 't hart gescheurd mosten worden.
Duur en zwaar waren de examens, die soms
honderd keeren wierden overgedaan in tranen,
in teleurstellingen bitter als gal! Eénen kruis-
gank was 't, dieën gank deur de klassen van
die Hoogeschool, een gank van vallen en, op
staan, van bezeeren en genezen, van weer b«-
zeeren van ouwe wonden, om ten ende gelid-
teekend en vergrijsd, gehard en onkwetsbaar,
wijs en oud te slagen, veur den hoogsten graad,
die op deuze weareld kan worden behaald deur
één op de duuzend.
En bq deuzen mensch kunde dan terecht om
raad en troost, om bijstand in chagrijn of
plazier, beproeving of fortuin, in teugenslag
of veurspoed, in elke gesteldheid van ge
moed, die zoo wisselend is, als den schaduw
en 't licht in den buiten.
Want...
dieën wijzen mensch, vrijgevochten van alles
wat van de waereld is, van formules en
ismen, van pro en anti, van vonnis en lof
spraak, vrij van de menschen, dieën wijzen
mensch is, veurzoowijd ter weareld meugelijk,
'nen „volmokten' 'mensch!
Genogt daarover.
Als ik hierboven zoo 'ns efkes uitweidde
over den volmokten mensch, bij wien altrj
troost en steun te vinden is in elke gemoeds
gesteldheid, dan dee ik dat, wijl iedereen van
ons wel 'ns zoo gelukkig was op 'n momer.t
van zwarigheid zijnen stut te vinden teugen
zoo 'nen wijzen, sterken tiep, volleerd op de
academie des levens. En de deugd te onder
gaan van de nabijheid van volmoktheid, die
altij klopt, stemt mee oew zielement.
Zoo is 't mee den buiten ook. Dien 'k wezen
lijk als volmokt heb leeren kennen.
Hoe 't ook in oe gesteld is, hoe zonnig, hoe...
somber, hoe ge ook eindelijk 'ns gewonnen
hebt of weer veur den zooveulsten keer bent
geslagen, den buiten is (deur z'n volmokt
heid!) den altgj wijzen, begrijpenden troost en
steun. Daar, in regen en sturm, in heerlijkheid
en zonneschijn, in sneeuw en ijs, in bloei en
blossempracht, bij mergen en avond, altij
vind ge 'r het deugddoend begrip. Ziet ge 'r
in 't wijze, milde gelaat van den Wijze, die
oe peilt tot op den bojem der ziel.
Veur oew leed...? Hij wijst op zijn eigen
lidteekens! Veur oewen strijd...? Hij wijst oe
op den eeuwigen harden strijd die altij in den
buiten gestfejen wordt.
Veur oew bruid-blanke geluk..., hij wijst oe
op den bonten bloei op d'eerde en in 't ge-
boomt. Veur oew verlies...? Hij toont op duu
zend manieren hoe 't meeste verlies toch
winst is!
Veur den storm in oew binnenste..., hg wijst
oe naar den jagenden jyolkenhemel, naar den
striemenden regen, naar den storm, die deur
de bosschen loeit.
Den buiten is volmokt. En daarmee is alles
gezeed. Veur op 't kerkhof, waar sneeuw-
pluimkes lijk snelvergaande blomkes, blank
als d'Engelen die ze spreien, den grafkuil zoe
ken. Of waar 'n zonnestraal over 't zilveren
kruis der kist, 'nen lesten groet vastetst in
oew hart. En..., zoo vrimd als 't is, 'n zoet ge
dacht wekt nog na jaren. Maar 't is den eigen
sten zonnestraal, die wijerop 'nen llchtconfetti
werlt over 't zielsgelukkige paar, dat in
bruidskleed^ van de kerktrappen komt.
Ah...;! Grj zijt in den regen getrouwd? Dan
hebt gé toch in opperste blijheid eow jonk
wefke in den arm gedrukt in 't blij gedacht
aan toekomstig huiselijk geluk!
Allee..., dieën wijzen, volmokten Buiten,
hij verstaat oe altij!
Vandaag, nou ik mijnen brief schrijf van
deuze week, is 't dan 1 Mei 1941.
En veul gedachten wellen op, uit 't diepste
van oew hart. Mei...! De schoonste maand
van 't jaar bloeide van den mergen open, over
'n weareld, die weinig gelukkig is. Ja, die de
zwaarste tijen deurstaat van heel heur His
torie
Zooiank hebben wy, gesjeesde leerlingen van
Meester R. Varing's School, zooiank hebben
wij, duuzenden prutsers, ge wit: één op de
duuzend sléégt daar maar, zoo lank heb
ben wij duuzenden knoeiers de Weareld der
Samenleving wel verballemond, dat er gin stuk
aan heel blijft.
Jaja, gèren wgst den één naar rechts,
den ander naar links, om de schuld te schuiven
in de schoenen van één Volk, als 't kan in de
schoenen van éénen mensch!
Nog altij is den haatzucht, is den eigen
waan, is 't egoisme te bar, om eigen schuld
te erkennen niet alleen, maar om éénen
mensch, maar om één Volk te beschuldigen
van eigen fouten.
Zooiank hebben wij, gesjeesden, dan wel
geknoeid, dat we 't knoeien nie laten kunnen.
Ondanks... de dure lessen, die we dagelijks
betalen, maar nie leeren!
Gaan we zóó deur, dan zullen nog kustelij-
ker lessen betaald (èn geléérd) motten wor
den.
Dan...,
dan zullen we ook de les van den hongersnood
nog motten ervaren...!
Maar ik geloof, daar is kentering.
Lankzaam. Bar lankzaam wel, maar veur
den boer, die gewend is den buiten af te speu
ren, in 't vroege Voorjaar, op de zeldzame
kiemen hier en daar en overal, maar veur den
boer is die kentering te zien in nuuwe kiemen,
hier en daar en wijd over de grenzen en
vreemde zeeën. De kiemkes zijn zoo klein,
'nen schoonen, wijzen preek, 'n boodschap hier
of gunder, 'n samenkomst van mannen die
daar 'n jaar gelejen zich nog veur... „ge
schaamd" zou wen hebben, minder... redevoe
ringen, 't zgn altegaar kiemkes, hoe zwak
en hoe pril nog, ik toch gèren zie en gierig tel.
Mei...!
Den Buiten gaat in bloei. Den blossem
springt uit de duuzenden knoppen!
Somber, mee z'n kale takken, stond den
boom in den donkeren, barren Winterdag. Mee
z'n wortels in 'nen marmerharde bojem. Maar
onzichtbaar veur 't menschenoog, stouwde-
n-ie de sappen omhoog, diep onder den be
vroren eerde uit, tot in z'n verste toppen.
Moeizaam onttrok ie d'eerde zijnen levens
kracht. Moeizaam, in stuggen, ongezienen ar
beid, in feilen vorst, in sturm en ontg, kra
kend dikkels in z'n lejen. Maar de knoppen,
duuzendtallen, bolsterden deur den kalen win
tertak, die zwol van nuuw leven.
Hard, kil, nuchter was 't Voorjaar. Moeilijk
wou den Winter wijken. Maar de knoppen
builden steeds boller aan de dichtere kruinen.
Zelfvertrouwen vergt
zelfbeheersching
Wat is Zelfvertrouwen? Kort gezegd: de
overtuiging, dat men wel iets kan, wel iets
is en het met het leven wel zal klaarspelen.
De mensch met zelfvertrouwen behoeft niet
te ontveinzen, dat een situatie waarin of een
opdracht waarvoor hij geplaatst wordt, moei
lijk is, maar zijn zelfvertrouwen geeft hem
het gevoel: „ik red het wel". Menschen zonder
zelfvertrouwen deinzen voor iedere moeilijk
heid terug, vergeten dat wie niet waagt ook
niet wint, en zullen menigmaal een grootere
moeilijkheid op hun hals halen doordat ze met
een kleinere moeilgkheid den strijd niet durf
den aanbinden.
Wie denkt: „ik kan niet", „ik durf niet",
of „als het maar gaat", is al driekwart ver
loren.
Zelfvertrouwen kan ontwikkeld, aange
kweekt worden. Maar daartoe is in de eerste
plaats zelfbeheersching. Een beheerscht
mensch heeft zijn reacties in d,e hand voor
zoover dit menschelijkerwijs mogelijk is. Hij
zal zelden iets zeggen, waarvan hij later be
treurt het gezegd te hebben, omdat hij zich
niet door drift laat meesleepen. Wie beheer-
sching wil leeren, bedenke, dat hiervoor in
de eerste plaats noodig is: in iedere situatie
het hoofd koel houden, en zoodoende een weer
stand vormen tegen alles wat paniek is.
Paniek kan door verschillende dingen veroor
zaakt worden, en niet ieder heeft bij elk soort
paniek de vereischte kennis om juist dat te
't Bolsterblad scheurde open. En den witten
bloei puilt nou deur den voldragen knop.
Den ongezienen arbeid van den stoeren
boom draagt blom. Den kruin blossemt in
overdaad van blanken blommenschuim! De
vrucht kan zich gaan zetten.
Da's de Mei! 'Nen blossemtak, ontbloeid aan
't „dooie" hout.
'Nen blossemtak van den Meiboom, zoo is
deuzen dag, waarvan den zoeten blommen-
geur wordt weggedragen op 't ragdunne win-
deke, dat deur den buiten fliert.
Bloeimaand is 'n feit!
Maar daar gebeurt meer vandaag. Temidden
van nog barren strijd, viert de heele weareld
vandaag 1 Mei, den Feestdag van den Arbeid.
Den arbeid, die o.a. ongezien verricht wordt
in de donkere diepten der eerde, waar de mjjn-
werjters ploeteren lijk 'n wortelgestel van den
boom der Menscheid. Den boom van 't wer
kende Menschdom, die de levenskrachten
moeizaam omhoog stouwt, den donkeren eerde
uit, tot in z'n verste toppen. Moeizaam, in
stuggen, ongezienen arbeid, in tg en ontij, kra
kend dikkels In de lejen.
Maar de knoppen duuzendtallen, bolsteren
deur den kalen wintertak, die zwellend is van
Nuuw Leven.
Hard, kil, nuchter, ja wreed zijn nog de
tijen, waarin 's Menschen nuuwe hoop gedgen
mot uit duuzend bottels. Moeilijk wil z'n barre
Wintertij wijken. Maar de knoppen builen
steeds boller aan den dichteren kruin, 't Bol
sterblad scheurt open. En de witte bloei van
doen wat noodig is. Maar wel ieder kan het
zoover brengen in Zelfbeheersching, dat hy
althans niet door te gaan gillen of in den
weg te loopen de anderen nog tot last is in
plaats van tot hulp. Wanneer U in een paniek
geraakt waarmee U geen raad wéét, let dan
op, wie van de aanwezigen de situatie het
beste schijnt te beheerschen (dat is altijd
degene die het kalmst blgft), en tracht zijn
aanwgzingen op te volgen of hetgeen hg doet
te vergemakkelijken, of te bespoedigen.
Gesteld b.v. dat er plotseling iemand ver
bonden moet worden, en U heeft geen flauw
idee van verbinden, dan kunt U toch nog van
dienst zijn door de verbandmiddelen aan te
geven, indien U weet waar die staan.
Zelfbeheersching aankweeken is: zich erop
toeleggen om bewust te reageeren inplaats van
onbewust. Ieder mensch kan schrikken, maar
leert om steeds als U schrikt, onverschillig
waarvan, onmiddellijk te denken: „Kan er iets
gedaan worden? en „kan ik iets bijdragen tot
hetgeen er gedaan moet worden".
U kunt geen zelfvertrouwen hebben, zoo
lang Uw eigen reacties op moeihjke oogen-
blikken een volslagen verrassing voor U zijn.»
Een mensch met zelfvertrouwen weet, dat ook
hg niet gevrijwaard is voor tegenspoed, dat
is niemand, maar hg weet ook dat hg althans
niet bang behoeft te zgn, dat hg zelf door een
of andere onbeheerschte reactie zijn kansen
bederven zal.
Verder kan men zelfbeheersching aankwee
ken door eens eenigen t\jd iets na te laten,
wat men graag doet, ook al zijn de middelen
ertoe aanwezig. Of door eens, inplaats van
contact met hen, die men niet graag mag te
ontloopen, dit contact juist te zoeken en te
trachten, oneenigheid te voorkomen. Zelftucht
leidt tot zelfbeheersching, en wie het "in dit
laatste een eind gebracht heeft, zal bemerken
dat het verlangde Zelfvertrouwen eraan ver
bonden is.
Nadruk verboden. Dr. JOS DE COCK.
Nuuwen Tgd puilt deur den voldragen knop...!
Den ongezienen arbeid van den stoeren
werker draagt al blom.
De vrucht kan zich gaan zetten.
Da's de Mei!
De Mei van 'n arbeidend, 'n strgdend, 'n
hopend Menschdom, dat heden zijnen feestdag
viert.
'Nen dag als 'nen blossemtak van den Mei
boom, waarvan den zoeten blommengeur wordt
weggedragen op 't ragdunne windeke, dat al
deur den buiten fliert.
Da's de Bloeimaand!
Dat zegt mij vandaag den bulten, mee z'n
prille kiemkes hier en daar en overal...!
Zoo troost en steunt mij vandaag den wyzen,
volmokten Buiten, die wyst op zijn kiemkes,
op zgnen blossemenden bloei, nou 1 Mei
1941.
Ik kost nie anders, als 't oe overbrengen,
amico, deus boodschap van troost, 'n bood
schap veur iederen mensch, die gèren 't goeie
wil, die beu is van den haat, van. eigenwaan;
die van de menschen weinig, van God Zgnen
Buiten alles te leeren heeft; die biyft vertrou
wen en hopen, sjuust nóu, 1 Mei, nou den bui
ten berstensvol van schoone beloften is in
bonten bloei, veur rijke vrucht! Vol.
Veul groeten van Trui, Dré Hl, den Eek^r
en als altij gin horke minder van oewen
t.a.v
DRfi.
'k Heb mijn tuintje gespit,
Als een kostbaar bezit,
Ook al was 't voor mijn spieren geen grapje,
'k Stond soms pijnlijk gebukt,
Maar het werk is gelukt,
En nu heb ik een heel aardig lapje!
'k Was voor dag en voor dauw
Transpireerend in touw,
Toen een vriend vroeg: ..Wa's dè,t voor
gedoente?"
Maar ik keek hem eens aan,
En hij heeft me verstaan:
Zonder arbeid geen oogst en geen groente!
'k Stond, als man van de daad,
Met de schoffel paraat.
Ook al klaagde mijn vrouw bij haar anjers,
En ik sprak: „Wees niet klein",
Zie mijn pootgoed is fijn.
Dat geeft straks wel behoorlijke kanjers!
Want al schijnt het niet groot,
Wat ik zaai, wat ik poot,
En al is het dan maar een begin-zaak,
Als mijn tuin eenmaal geeft,
En de groeikracht herleeft,
Blijft er ook nog wel iets voor „de inmaak"!
'k Heb mijn bloemen verzet
Naar een achteloos bed-,
'k Heb geen blik voor mijn sier-anemonen,
Maar straks leid ik U rond
Langs een pracht-stukje grond,
Door mijn lusthof van prei en van boonen!
Ha, ik zie in den geest'
Reeds het zomersche feest,
Als tenminste het weer niet komt foppen::
Postelein, Brusselsch lof,
Wortels, zóó uit den hof,
En dan.sla in onmatige kroppen!
'k Houd het onkruid er uit,
Dat is vast mijn besluit.
Ook al komt soms een ander eens spieden,
En het lijkt me het best',
Voor 't moreel en de rest,
Om mijn tuintje steeds zélf maarte wieden!!
Mei 1941. KROES.
(Nadruk veihoden)
6.45 Sport van den dag.
7.00 Orgelconcert en solisten.
7.45 Sportwetenswaardigheden.
8.00 BNO: Nieuwsberichten.
8.15 Verkorte opera „Alcoste".
9.30 Radiotooneel.
10.00 BNO: Nieuwsberichten, sluiting.
MAANDAG 5 MEI 1941.
Nederlandsch Programma.
Hilversum L 415.5 m.
6.45 Gramofoonmuziek.
6.50 - Ochtendgymnastiek.
7.00 Gramofoonmuziek.
7.45 Ochtendgymnastiek.
8.00 BNO: Nieuwsberichten.
8.15 Dagopening (uitzending voorbereid door
het Vrijz. Protest. Kerkcomité).
8.25 Gewijde muziek (gr.pl.).
8.45 Gramofoonmuziek.
10.00 Ensemble Jonny Kroon.
10.20 Declamatie.
10.40 Ensemble Jonny Kroon.
11.15 Zang met pianobegeleiding.
12.00 Klaas van Beeck en zyn dansorkest.
12.42 Almanak.
12.45 BNO: Nieuws- en economische ber.
I.00 Orkest Eloward en gramofoonmuziek.
2.10 Voor de vrouw.
2.30 Gramofoonmuziek.
3.15 Musiquette.
4.30 „Indonesische muziek: Muziek der Vor
stenlanden" (met gramofoonmuziek).
5.00 Gramofoonmuziek.
5.15 BNO: Nieuws- economische- en beurs
berichten.
5.30 Omroeporkest en solist.
6.15 Causerie „Wij en de verduistering".
6.30 Orgelspel.
7.00 BNO: Economische vragen van den dag.
7.30 Ensemble Erika Helen.
8.00 BNO: Nieuwsberichten.
8.15 Spiegel van den dag.
8.30 Pianoduetten.
9.30 Berichten (Engelsch).
9.45 B.N.O.: Engelsche berichten.
10.00 Nieuwsberichten B.N.O., sluiting.
Nederlandsch Programma.
Hilversum H. 301.5 m.
6.45 Gramofoonmuziek.
6.50 Ochtendgymnastiek.
7.45 Ochtendgymnastiek.
8.0Q BNO: Nieuwsberichten.
8.15 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgendienst (uitzending voorbereid
door de Christ. Rèidio Stichting).
10.20 Orgelconcert.
II.00 Declamatie.
12.00 Berichten.
12.15 Omroeporekst.
12.45 BNO: Nieuws- en economische berich
ten.
1.00 Ensemble Bandi Balogh.
1.30 Orgelspel.
2.00 Groninger Orkestvereenlging en solist, en
gramofoonmuziek.
3.30 Voor de vrouw.
3.45 Amusementsorkest en soliste.
4.30 Voor de kinderen.
5.00 Causerie „Gezin. Gemeenschapszin
Vrije tijd" (uitzending voorbereid door de
Christelijke Radio Stichting).
5.15 BNO: Nieuws-, economische en beurs
berichten.
5.30 Amabile-sextet.
6.00 Gesprekken met luisteraars (uitzending
uitzending voorbereid door het Vrgz.
Protest. Kerkcomité).
6.15 Ensemble Erika Helen.
6.45 Reportage.
7.00 BNO: Friesch praatje.
7.15 Kamerorkest „Ars Nova et Antiqua".
8.00 BNO: Nieuwsberichten.
8.15 Spiegel van den dag of gramofoonmuz.
8.30 Omroeporkest en soliste.
9.30 Voor de ouders.
10.00 BNO: Nieuwsberichten, sluiting.
VOOR DE
Een van de oorzaken van driftbuien is
meestal het minder of "terkere verlangen
van het kind zich te doen gelden. Het kind
leeft tusschen volwassenen, die, zeker, vaak
zich met hem bemoeien, maar evenzeer het
kind dikwijls aan zijn lot overlaten. In zulke
oogenblikken voelt het kind zich terugge-
di mgen. Het vormt niet meer de hoofdfiguur
op het tooneel en staat niet meer in het cen
trum der belangstelling. Naar mate een kind
meer in de belangstelling staat, groeit bij
hem het besef, dat h een belangrgk persoon
tje is. Ieder bemoeit zich met hem, ieder zegt
wat tegen hem, kortom: het kind is de hoofd
persoon. Doch, zooals gezegd, daar zijn
oogenblikken, dat het de hoofdrol niet meer
vervullen kan; de volwassenen hebben het te
druk met elkaar. In zulke oogenblikken be
gint het kind te zeuren, wan.i;er het hem
niet terstond gelukt in het centrum der be
langstelling te komen. De volwassenen, nog
steeds druk met eigen zorgen, etc., doen
wrevelig. Het kind ageert. Nog een oogen
blik en een driftbui breekt los. Ieder ouder
zal zoo'n moment wel eens beleefd hebben en
misschien nooit zoo sterk gelet hebben op de
oorzaak van de driftbui. Bg nauwkeuriger
nagaan vinden we haar echter vaak terug in
genoemde omstandigheden. Het is een alge-
meene eigenschap van kinderen en volwasse
nen ook wel! om op een of andere wgze
de aandacht te trekken. Voor het kind is
een flinke driftbui al een bijzonder goéd mid
del. Immers: dan heeft terstond ieder aan
dacht voor hem en hoe erger hg te keer gaat,
des te grooter de belangstelling. Bemerkt het
kind, dat het 'succes heeft met deze handel
wijze, och, dan zal het een volgende maal
veel eerder over gaan tot dit middel. Nu is
de beste wgze om dit te v< orkonu n wel deze:
Beginnen met niet te veel belangstelling te
toonen voor de driftbuien van het kind. Het
rustig een poosje laten te keer gaan, daarna
probeeren of het voor rede vatbaar is. Is dat
oogenblik nog niet gekomen, dannog maar
e -en wachten en laten razen. Vanzelf geeft
het kind zijn pogen op. als wij maar rustig
en beheerscht blijden. Natuurlijk verliezen we
het spel als we ook in een driftbui geraken.
Zelfs hebben we het spel verloren, als het
kind terstond bedaart, wanneer wij ook drif
tig worden en dus uiting geven van onze „be
langstelling".
Zoodra het kind voor rede vatbaar is, tx-ach-
ten we het te overtuigen, dat het met zijn
driftbui niets bereikt en dat een driftbui al
een heel slecht midde. is or aandacht te trek
ken. Neen, dan zijn er wel andere middelen.
En we gaan opnoemen. Kgk eens, als je nu
eens voor moedei wat kachelhoutjes gehakt
had, wat boodschappen gedaan had, of moe
der eens geholpen had, wat zou zij en vader
en al de anderen dan met lof over je gespro
ken hebben. Of, als je eens iets moois ge-
teekend, geborduurd of gebreid had! Kom,
laten we samen eens zoo iets verzinnen. In
middels is de driftbui bg het kind weg, het
gaat belangstellend luisteren, het vergeet de
scène van zooeven en zoekt met ons naar
een middeltje, dat heel wat beter en voor ons
allen veel x veel prettiger is om in de
belangstelling te geraken. Na een paar we
ken of maanden probeerer we het kind tot
de overtuiging te brengen, dat tenslotte ook
dit middeltje nog verre van ideaal is. Im
mers: een mensch werkt niet om in de be
langstelling te komen. Integendeelmen
werkt en doet zgn best, omdat dat het
meeste bevrediging schenkt.
Nu is dit laatste voor het kind moeilgk.
Immers, voor vele ouderen is' het moeilijk zoo
het leven in te richten en hoe 'zullen we het
dan van kinderen verwachten. Maar niette
min: ons einddoel moet zgn het kind te bren
gen tot die opvatting van het leven, waarbij
de mensch zichzelf vergeet voor het welzijn
van anderen. Dit vergt tijd, vaak vele jaren.
Doch dat hindert niet, als we maar iederen
dag probeeren het kind iets verder te brengen
op dezen weg. En dat het mogelgk is bewgzen
ons vele kinderen, vooral die in groote gezin
nen. Bij de meisjes gelukt het meestal Iets
vlugger dan bij jongens, die nii eenmaal graag
de branie spelen. Alhoewel: in den tegenwoor-
digen tijd zijn er helaas ook wel meisjes, die
gaarne branie spelen, de aandacht trekken,
in de belangstelling willen staan. Sommige
ouders helpen hierby een handje, door hun
kinderen reeds tydens de schooljaren „per
manent" in het haar te ge/en of ze te laten
omgaan met poeder en poederdoos. Dat dit
het meisje niet nader brengt tot het doel,
dat we hierboven omschrt-ven, behoeft wel
geen betoog.
OVEEKA.
ZONDAG 4 MEI 1941.
Nederlandsch Programma.
Hilversum I. 415.5. im.
8.00 Gramofoonmuziek.
8.30 BNO: Nieuwsberichten.
8.45 Gx'amofoonmuziek.
9.40 Orgelmuziek (opn.).
10,00 Uitzending voorbereid door de Christ'
Radio Stichting: a. Wijdingswoord (10.00).
b. Rondom het orgel (11.40).
12.00 Gramofoonmuziek.
12.42 Almanak.
12.45 BNO: Nieuws- en economische ber.
1.00 De Nederlandsche Motetvereeniging en
gramofoonmuziek.
I.45 Nederlandsch Verbond voor Sibbekunde:
„Wie en wat waren onze voox'ouders?"
2.00 Ensemble Bart Ekkers.
2.45 Voor den boer.
3.30 Uit Berlijn: 72e Verzoekconcert voor de
Duitsche Weermaèht.
6.00 Voor de jeugd.
6.35 Cabaretprogramma (gr.pl.).
7.30 Zang met pianobegeleiding.
8.00 BNO: Nieuwsberichten.
8.15 Spiegel van den dag.
8.30 Groot Amusementsorkest met het Da
meskoor „Aethercharme" en solisten.
9.25 Gramofoonmuziek.
9.30 Berichten (EngelsclO.
9.45 B.N.O.: Emrelsche berichten.
10.00 B.N.O.: Nieuwsberichten, sluiting.
Hilversum II. 801.5 m.
8.00 Gramofoonmuziek.
8.30 BNO: Nieuwsberichten.
8.45 Gramofoonmuziek.
9.00 Uitzending voorbereid door het Vrgz.
Protest. Kerkcomité: a. Studio Vroegdienst
(9.00). b. Voor de kinderen (9.30).
10.00 Ensemble „Klanckenspel".
10.45 Meisjeskoor „De Krekels".
II.00 Een „Musikkorps der Flak".
12.00 Cyclus „Eens Christen's reize naar de
Eeuwigheid in dezen tgd". (Uitzending
voorbereid door de Christ. Radio Stichting),
(opn.).
12.15 Viool met pianobegeleiding.
12.45 BNO: Nieuws- en economische her.
1.00 Omroeporkest en soliste.
2.00 Lezing „Bescherming der bodemschat
ten".
2.15 Utrechtsch Stedelgk orkest, Toonkunst
koor afdeeling Utrecht en solisteix.
3.25 Gramofoonmuziek.
4.00 Wijdingswoord (uitzending voorbereid
door de Christ. Radio Stichting).
5.30 Sportuitslagen.
5.35 Vroolijke voordracht.
5.45 Cabaretprogramma.
6.15 Pianovoordracht.
