Voor den Zaterdagavond Brabantsche OUDERS Tob nooit van Dré Bficf 't HOEKJE De Radioprogramma Amico, Ulvenhout, 22 Mei 1941. Alï Trui op onzen thuisrij dieën Zaterdag avond van den openingsdag van Dré III zijnen tweeden Winkel had gezeed: „kóóp dieën grond dan. maar", dan had ze dat ginnen doove ver- teld! En alles gong tóen zoo rap in z'n werk, dat Trui en ik wel begrepen, hoe veur dieën „kleinen"-baas-van-ons den aankoop al weken lank vast stond'. Lijk 'nen geduldigen, bekwa men hengelèèr had ie „alleen maar" op 't korté, sjuuste moment gewacht, om den haak deur de happende visschenlip te slaan! Net als den Nol zee: ,,'t is 'n wakker baaske!" Den volgenden Zondagmergen, onderwijl Trui naar de late Mis was, kwam den Dré, mee z'nen adjudant-op-z'n-Zondagsch, 't Eekers- ke, op me af. „Al klaar, Eeker, gij?" vroeg ik, want ge wit, hij is Zondags altij nog den halven veurdenmiddag doende mee de beesten. De run- ders staan nou wel geweid, maar de verkens, Bles en 't werkpèèrd vragen toch huiliën zurg nog rond en op den erf. Leutig knipte-n-ie mee z'n oogen. Knikte rap mee z'n sproetekopke. en zee: „jabaas, jabaas, ik..." Gade efkes mee, Opa?" vroeg den Dré, onderwijl 'n pepke opstekend, meer in 't vlam- meke ziend dan naar mij. „Mee...? Eh... ge bedoelt...?" „Den grond van Vna Riel opmeten. En zoo." „Mo1 dat vandaag, Dré Deurzetter? Is... eh... is daar nou zóó'n haast mee?" Hij blaasde 'n wolk rook omhoog, keek me dan „vierkant" aan en zee: ;,in de week hem- me gin tijd, Dré I." Ik bromde zoo wat. Och, hoe is dat, ee? Tt Zal lekker op m'n gemak in 't Zonneke, mee m'n krant, de dagen zijn druk deus tij, Trui mee heur alles-ziende oogen als ik 'ns assie mors of m'n beenen strek op 'nen Zater- dagsgèwreven stoel, Trui was 'n dik uur uit m'n vaarwater, dat Zondagmorgenuurke is er een van lodderigen rust, zoo deugdzaam aan lijf en lejen, aan heel oew zie'ement. „Of wilde 't mij heelegaar overlaten?" stelde-n-ie toen veur. „Dat mot ge 's aan Trui "zeggen", lachte-n- ik. „Eeker geef dan de baas z'n... „Klompen," zee ik:, ,,'k hou m'n schoenen netjes veur vanmiddag." En zoo baggerden wij al rap onz' eigen ak kers deur, dan de landerijen van onzen buur, om deels daarachter, deels achter 'nen bocht van de Mark, terecht te komen op den grond, die dus den onze moest gaan worden. Den eer sten dien we daar troffen, was Van Riel eigens. „Hah, daar hebben we Van Riel ook," dee Dré III verwonderd, maar daar liep ik dan toch nie in. „Zoo Van Riel," zee ik: „zijn we op tijd?" „Ik ben er sjuust, Dré." „Den... notaris zit toch nie bij de thuis...?" „Koud veur Mei, ee?" gaf ie ten ant woord. Afijn, daar moest nog al iets besproken worden. Want 't land was al bewerkt, inge zaaid, bepoot, maar m'n baaske had alles op pampier staan, protjes berekend en na veul loven en biejen kwamen We toch tot den handslag. „Mergen de overdracht?" vroeg van Riel: „komt oe da gelegen, Dré?" „Liever overmergen, As gij dan mergen mee den Noratis afsprikt, Dinsdag om half negen op z'n kantoor, dan verlet ik nie, ziede!" Zoo gongen we na 'n uur uit malkaar. 'Nen noordenwind waaide ons fel teugen. Den grond lag veul droog! Ik kost m'nen stok wel 'nen halven meter diep in den schra len, muilen èèrde steken. „Ja", zee Dré III: „daar mot rap veul wa ter komen, Opa!" Ik knikten We keken malkaar 'ns aan. Bleven staan. Zoo is dat altij. Als den kogel deur de kerk is, oude verom willen. Zoo is 't mee alles! Man en vrouw, ze snakken naar 't nuuwe kindeke; als 't dan eindelijk gewasschen in 't kribbeke ligt, zijn er meteen de duuzenden zurgskes om den bloei! Dan riep den Eeker: „d'n wind keert baas! Voél'maar! Ten Westen!" We bleven zwijgen. Draaiden ons naar den Westkant. Keken naar de locht. Ze zat vol Maar de .jacht langs den hemel gong uit 't Nöorden nog...! Neeë, daar viel op regen nog weinig staat te maken! En ik schouwde weër over de wije velden, waarin ge de ploegvoor amper bespeuren kost, zoo was den grond tot pteier. uiteengevallen. Ochja, hoe meer bezit, hoe meer zurg. „Komt, mannen, Trui zal den Zondagschen koffie wel gereed hebben". „Laten we hier dan de akkers uitgaan, stelde Dré III veur: „dan komen we bij den Fielp uit. 'k Gaai 's efkes zien of ik in zijnen winkel iets lekkers kan koopen zonder bon- neke, veur bij de koffie. Ik tracteer! Op onzen koop!" „Goei gedacht", zee ik: „laten we Trui 'ns tracteeren, ze hee to.ch al genogt te piekeren vandaag...!" „Dré I, leg nou nie te murmereeren, ik ben content mee dieën grond en als 't gewas er pittig en fleurig had op gestaan, had ons dat minstens 'n paar honderd gulden méér ge kost. Over 'n paar dagen klast 't water mee kuipen van den hemel en O.L.H. hoort Van Riel brommen!" Zoo kwamen we bij den Fielp. Hij kwam eigens veur, in 't Zondagsche, zwarte pak, in helderwitte, hardgesteven hemdsmouwen. „Wat oor 'k, Dré? Ebt ge den grond van Manus van Riel gekocht?" „Ja. Tien minuten gelejen. Witte gij da nóu al?" „Da ziede!" zee-'t-ie trotsch. „Van wie?" „Waarom?" „Nouja... eh... zoomaar!" „Ge. hebt goed gekocht, man!" „Afwachten, Fielp!" „Wiled verkoopen mee vgf onder gulden winst?" „Aan wie?" „Zeg maar „ja", dan eb 'k hook nog 'nen goeien dag!" „Vijf honderd pop erboven op...?" „Schoon!" „Witte dan wa 'k gegeven heb?" „Percies! En 'n schijntje veur 't zaai- en pootgoed!" „Is niks wèèrd! 'k Mot over veertien dagen misschien overnuuw inzaaien. En as den eer- pel nie rap water krijgt, dan krijgt ie den schurft!" Toen hield ie z'nen grooten klavier gereed veur den handslag: „ge kunt 'r haf, Dré. Vijfonderd pegels 'r bovenop!' „In gin vijfhonderd jaar, Fielp!" Amico, 'k heb in m'n leven nog al 'ns iets ge- en vèrkocht! Maar zoo gong 't al tg, mee iederen koop! Is den koop 'r deur, dan wilde verom. En tóch...,, komt er 'n goei bod, dan houde vast. Als we buiten waren, mee 'n kolossale taart van den Fielp, dan zee ik:.ge hebt goed ge kocht, Dré III!" „Gin horke op m'nen kop dat er aan ge twijfeld had", zee m'n baaske vast. Den Eeker... gichelde! „Kweetnie", zee-'t-ie. Zoo kwamen we thuis, in puike stemming. „En da's veur jou, Opoeke!" zoo stak den Dré z'n taart veuruit. „Hè... hè... hebben jullie...?" „Den grond is gekocht, ja! Zooveul bunder! Dieën prijs!" Trui kreeg 'n kleur. Heur veurhoofd wierd zelfs rood. „Aimai, Amai", zuchtte ze zenuw- achtig. 'k Had al vijfhonderd gulden er op kunnen verdienen, Toeteloeris!" „Op 'r oogen!" zee Trui. „Wie?" „Weet ik nie. Den Fielp was tusschenper- soon. Heb ik ook nog 'nen goeien dag zee- t-ie!" „Jazekers", zee Trui: „van mijn centen! Hebberigen vent!" 'k Heb zelden den Eeker zoo schaailijk zien lachen. Allee, dat manneke is zoo gaar! 't Is net, of ie altij zoo'n bietje lanks den kant van 't leven staat, om 't spul van de menschen gade te slaan. En ik beloof oe, hij ziet scherp, uit dat sproetenkopke! „Nou, Trui, sng die taart maar 's kapot", zee den Dré royaal: „ze is verdiend vandaag!" „Wanener passeerde de koopacte?" vroeg ze eerst, mee 't broodmes in de hand. „Overmergen!" „Dan pas?" Toen jaapte zij de taart in stukken. En stillekes bewonderde ik m'nen ouwen brompot, die nóu nog, na zoo'n lank leven van arbeid en zurgen, mee zoo 'nen frisschen moed mee aan 't hoofd van 't bedrijf blijft staan, dat mee dieën Dré III steeds grooter wordt en meer zurgen vraagt! 'k Hoopte stillekes dat de taart verrèkt lekker zou zijn. Trui had goesting, dat zag ik! Na den koffie kreeg ik 'n Zondagsch bor reltje. De sigaren kwamen op tafel, 't wierd compleet 'n fuifke. Den Dré had weer ginnen zit. Vol van plannen, berstend van energie, beende-n-ie deur den huis. (Amico, net als den Vic vroe ger witte nog wel? Die zat op de tafels, op de vloeren, hong teugen de schoorsteenman tels, sprong nou en dan 'nen stalen veer van gedurige spanning den kearel z'n zielement steeds tot actie drong! Hoe zou ie 't toch stel len... „Ge mokt me tureluursch, gij!" verweet Trui den Dré. „Kek nou die sigaar...! De vel len hangen langs z'hen mond! Zundevergod, ze zijn toch veul te duur om er zóó mee om te gaan!" Dan kwam den Dré weer naar de tafel. Smeet dé sigaar eerst in 't vuur. Maar veur Trui iets zeggen kost, oh! heur zwarte oogskes gloeiden van verontwèèrdiging! zee Dré Hl: „Eeker, nou motten wij 'ns samen praten!" En hij kneep den Eeker in zijnen smallen schouwer dat 't manneke z'n eigen verslikte in 'nen hap van de taart. „Kek's! Ik heb dieën grond nie bij gekocht om Opa en de "Vrouw op huiliën ouwer nog harder te laten werken". „Wiedes", zee den Eeker seerjeus. „Ik heb óók maar één lijf!" „Denkte maar", zee den Eeker. „Gij bent overal tegelijk, Dré!" Dat pluimke van den Eeker ('t eerste van z'n leven!) dee m'n baaske goed. Z'nen lach verdouwend, mee 'n trillend mondhoekske, de oogen oversluierd mee z'n prachtige wim pers, keek ie den Eeker even aan, veur ie wijer gong. Zee dan:, „yal me nou nie telkens in de rede." Den Eeker zweeg. Keek belust naar z'n brokske taart. „Toemaar Eeker", zee Trui: „nog 'n stuk? Ge kunt best snoe pen, onderwijl dieën protsmakert staat te commandeeren „Dan brengde zoo bloedig 'n taart van 'nen relcsdaalder mee", pruilde Dré III. ,,'t Is nie gemeend", zee Trui, die er in tip pelde. „Kek 's, Eeker, overnuuw! Ik heb diëen grond van Van Riel nie gekocht, om m'n goeie oudjes..." „Zegges!" viel Trui weer in! „Den duuvel z'n moer is oud!" Ze méénde 't! Man, ik nóót. Zoo'n pootig wijf, 't is toch eigenlijk bezit veur den kearel, waarveur ie O.L.H. te weinig bedankt! „Dan maar zonder inleiding", zee den Dré hopeloos: „Eeker, gij nimt de leiding van ons nuuwe akkers! Den baas kekt 'n nie naar om, mee mij blijft ge in overleg, den zurg veur dieën grond, komt heelegaar op jou! VOOR DE Een en ander over kibbelende kinderen Kibbelen komt onder kinderen veel voor en er zijn zelfs menschen, die het kibbelen iets noemen, dat echt bij kinderen behoorendt. La ten we er terstond aan toevoegen, dat deze menschen blijkbaar de wereld der volwassenen niet best kennen. Wat wij bij kinderen kibbe len noemen, komt onder volwassenen zeker zoo vaak voor, maar dan heet het, dat men het met elkaar niet best vinden kan, of dat de een den ander „zoekt", enz. Kibbelen is een vorm van ruziemaken en dat komt onder kinderen en volwassenen voor. Alleen bij kin deren vindt men het bar vervelend. En toch durf ik hier op te merken, dat ik het werkelijk zoo heel ernstig niet vind als kinderen eens flink onder elkaar aan het kibbelen zijn, Laten we eens een oogenblik aannemen, dat de kin deren het kibbelen voor goed nalieten. Wat een gedweëe lammetjes zouden we dan hebben maar ook wat een initiatieflooze jeugd zou er opgroeien. We behoeven echter niet bang te zijn: zoo lang er gezonde en flinke kinderen ter wereld komen, zal kibbelen blijven. Maar, zooals ik al vaker in deze hoekjes op gemerkt heb, een of ander verschijnsel kan op den duur wel eens te groote vormen aanne men en dan wordt het beslist lastig en moeten wc het tegen zien te gaan. Zoo ook bij het kibbelen. Wanneer dit regelmatig of liever ge zegd steeds in het gezin voorkomt, dan wordt het tijd maatregelen te treffen. En... wederom verwijs ik naar de door mij zoo dikwijls ge geven raad: zoek eerst naar de oorzaken van het kwaad en richt dan uw energie op deze oorzaken. Ik zeg ditt nadrukkelijk, omdat men zoo vaak meer aandacht besteedt aan hem die het kwade doet, dan wel aan het kwade zelf! Het is begrijpelijk, dat ik nu enkele oor zaken van kibbelen moet noemen. Daaris in de allereerste plaats de ltibbelach- tigheid, welke voortvloeit uit een minder gun stige lichaamsgesteldheid. Deze gesteldheid kan op haar beurt weer verschillende oorzaken hebben. Ik noem slechts: ondervoeding, over vermoeidheid, een of andere kwaal, enz. Kin deren die ziek zijn of lichamelijk niet sterk, zijn vaak gemelijk. Al weer begrijpelijk, en zoo niet, wel dan lette men maar eens op de hou ding van menschen, die een paar weken ach tereen te bed liggen. En wie even nadenkt moet toegeven, dat ziekte en narigheid onze opgewektheid zoo vaak beinvloeden. Bij kin deren is het al evenzoo. Wil men dan ook kib- belachtigheid, ontstaan onder invloed van een ziekelijk of verzwakt gestel tegengaan, dan is de beste methode daarvoor het kind naar bed te brengen en het te zeggen, dat het ziek is en daarom zoo lastig is. En dan mogen we gerust vertellen, dat wg zelf, als we ziek en vervelend zijn, ook kibbelachtige buien heb ben en dat we heel goed begrijpen, dat het kind er niet heelemaal alles aan doen kan, dat het zoo zeurt. Hoofdzaak van dit kinder gesprek is, dat het kipd beseft, dat het niet voor straf naar bed moet. Want dan voorko men we. dat het kind wrok koestert Rust, goede voeding, enz. brengen bij het kind zijn gelukkige-Ik weer naar voren. Kib belen komt ook voor bg gezonde kinderen. Vaak ligt de oorzaak dan in het feit, dat twee willen tegen elkaar strijden. In de groote menschenwereld roemen wij een sterken wil en zeggen we, dat die getuigt van een ferme per soonlijkheid. Welnu, als twee flinke jongens beiden iets anders willen en de een noch de ander bereid is zijn rechten, zgn inzichten, of wat men dan ook wil, ten gunste van den ander af te staan of op te geven, gaan ze kibbelen en ten slotte misschien wel een par tijtje „knokken", zooals dat onde jongens heet Een dergelijke vorm van kibbelen kan ons wej eens minder geschikt voorkomen en wellicht zal het voor vele moeders weinig prettig zijn als hun jongens zoo bezig zijn, anderzijds zal men moeten erkennen, dat in de houding der jonge 3 iets flinks schuilt. Ze komen op voor hun recht, of voor hetgeen zij op dien leeftijd als recht beschouwen. Nu za: het vaak zoo zijn, dat een der jongens ongelijk heeft. De taak van den ouder is dan die var een verstan dig scheidsrechter. Lukt het hem de jongens van de situatie te overtuigen en den jongen, die ongelgk heeft te bewegen afstand te doen van zijn „recht", dan is de kibbelpartij opge lost. Blijkt het evenwel, dat de jongens elkaar dwars zitten en dat het kibbelen chronisch wordt, dan is er maar een middelde beide jongens van elkaar te scheiden. „Jullie kibbe len voortdurend, dus is het maar het beste van elkaar te gaan en ieder een kameraad op.te zoeken, waarmede hg het beter kan vinden." Soms komt het voor, dat na een tijdelijke verwijdering uit eikaars nabijheid, de beide knapen elkaar toch weer opzoeken en het kibbelen geruimen tijd wegblijft. In het gezin is de oplossing wel moeilijker. De kinderen zijn en blijven den geheelen dag bij elkaar en den volgenden dag zitten ze weer samen aan tafel en gaan ze weer samen naar bed. In het gezjn kan men hoogstens volstaan met een tijdelijke afzondering en dan nog maar als men over voldoende vertrekken beschikt. Een goede op lossing is voorts de beide kibbelende kinderen aan te raden met kameraadjes wat te gaan spelen. De een gaat naar Piet en de ander moet maar een poosje naar Henk. Meesta' is een poosje uit eikaars nabijheid zijn voldoende om een betere sfeer te scheppen. OVEEKA. Ontmoeting Hertha Wessel liep met gebogen hoofd door de drukke straat, ernstig overwegend of ze haar laatsten gulden zou besteden aan een warmen maaltijd of aan een paar kousen. Beide waren even noodig. Zij peinsde: „ik heb nog brood en jam, Ik ben er toch al aan gewoon om voortdurend hongerig te zgn, en de kousen waarmee ik rondloop zijn werkelijk schandalig. Dus kousen!" Zij bleef staan voor de étalage van een kou senwinkel en lette niet op twee dames, die naast haar stonden, tot ze een bekende stem hoorde: „een vijf en twintig, dat kan niets zijn, die van een vijftig zijn mij te grof, maar die van twee vijf en twintig lijken wel mooi". Onwillekeurig wendde Hertha haar hoofd in de richting van de bekende stem. Hemel, Miep en Eva, twee kennissen uit den goeden tijd toen haar Vader nog leefde, toen zij ook nog kleeren kiezen kon zonder op den prijs te letten. Miep keek haar even niet-herkennend aan, maar Eva stak direct haar hand uit. „Dag Hertha, hoe gaat het?" „Goed", antwoordde deze met een wrang glimlachje. En dacht: „buitengewoon gaat het mij. Radicaal ondervoed, sjofele kleeren, een sombere uitgewoonde achterkamer, een baan tje dat teveel opbrengt om erbij te sterven en te weinig om ervan te leven". Eva scheen niet te bemerken, dat de vraag naar haar welzgn uitbleef en praatte vrien delijk verder: „Moest jij ook kousen hebben?" „Ja", luidde het korte antwoord. „Zullen wij dan naar binnen gaan?" Het drietal ging naar binnen. Miep liet zich kousen toonen in prijzen van twee vijf en twintig tot vier gulden, kocht na eindeloos aarzelen en vergelijken twee paar van drie gulden. Hertha dacht ironisch: „alsjeblieft. Zes gul den kousen, daarvan moet ik vijf dagen levi en zei toen kordaat: „juffrouw, geeft mij zoo'n paar van 85 cent, maat 9". Eva zei niets en kocht niets, maar merk zonder opvallend te kijken alles aan Hert op: het versmalde gezicht met de uitsteken jukbeenderen, het te lange haar, de verslet schoentjes. Toen Hertha's kousen ingepakt waren, ze: „Wij wilden nu ergens gaan theedrink) Ga je mee?" „En mag ik je dan fuiven, omdat wij elka in zoo lang niet gezien hebben?" „Om dj zelfde reden zou ik jou kunnen fuiven", dat Hertha, met een flits in haar beursje. Ze ke Eva aan, maar die keek gewoon vriendeli niets medelijdend. Miep ontdekte plotseling een vage afspra vergeten te zijn, verontschuldigde zich en li de twee anderen alleen. „Zij schaamt zich om te gaan theedrink met iemand, die kousen van vijf en tachl cent koopt", spotte Hertha. „Wat een onzin", zei Eva en schoof e keurig gehandschoend handje door Herth versleten mantelmouw. „Kom, we gaan theedrinken". Zij koos een kleine, rustige gelegenhe waar de thee uitstekend was, evenals de dai bij opgediende slaatjes en vischbroodjes. Bertha's gezichtje kreeg wat kleur, en E kwam heel wat van haar te weten zonder d schijn te wekken van haar uit te hooren. Eva wist een kleine, maar zonnige voork mer te huur, die niet méér kostte dan Hert nu betaalde voor haar sombere kille acht) kamer. Eva beloofde haar te helpen verhuizen, hii woord en bracht een stel vroolijk gekleui lappen en kussens mee, die volgens haar ze gen „bjj haar toch maar in een kast lagei en zei verder: „toe neem ze, als het tenmini je smaak is". Eva bezorgde haar eenige weken later betere betrekking. Hertha' weinig demonsti tief, drukte alleen Eva's hand bijna fijn terw ze krampachtig zei: „Ik dank je". „Kind, waarvoor?" „Voor alles, en het meest voor de ovi tuiging, dat niet alle vrienden verdwijn als men geen geld meer heeft" En ouw loon wordt duuzend gulden!" Den Eeker schrok. Lee z'n hand op den mond. „Ma... ma... maar Dré, ik... kik kweetnie!" „Ikke wel!" zee Dre III. „Ik kan oe nie- meer missen, Eeker! En as ge me ooit weer in den steek lot, dan breng ik éigens oe naar den Ouwenbosch en ik schup oe deur de ramen 't klooster binnen! 't Eekerske schee ineens af van z'n taart. Starend keek ie over de tafel. Veegde dan mee z'n hand lanks z'n veurhoofd. Toen kwam dén Fielp over den erf. Mee dat ie binnen kwam zee-t-ie „zeuvenonderd en veftig, Oré!" „In gin zeuvenhondersveftig jaren, Fielp." „Wa bende toch ard!" Efkes zwijgen. Den bakker gong zitten. Dan: ,,'k za1 m'n kaarten hopen leggen, Dré Boer Broks wil duuzend gulden winst geven. Nou witte 't. Has ge 't bod haanvèèrd, vergit den Fielp dan nie!" „Witte gij veur mij anderen grond te koop?" vroeg Dré III. „Neeë," zee-t-ie: „haan grond his gin haan- komen haan. Heerlijk his heerlijk!" „Pik dan 'n borreltje, Fielp," zee ik: „en lot dat stukske land nou mee rust!" „Oem. Stukske land! zee-t-ie: „maar halee, has ge da vuurwater kwijt mot, schenk me dan maar 's hin, ardzak!" Amico, 'k had eerst gedocht over den Dré z'nen verjaardag te schrijven, maar deuzen grondaankoop is zoo'n groot nuuws van ons bedrijf, da 'k over niks anders denken kan van daag! Goddank 't water is gekomen! 't Gewas is Veul groeten van Trui, Dré III en den Eeker en als altij gin horke minder van oewen t.è.v. Dré. ZONDAG 25 MEI 1941. Hilversum I. 415.5 m. 8.00 Gewijde muziek (gr.pl.). 8.30 BNO: Nieuwsberichten. 8.45 Gramofoonmuziek. 11.00 Amabile-sextet en gramofoonmuziek. 12.42 Almanak. 12.45 BNO: Nieuws- en economische berichten. 1.00 Zang met pianobegeleiding. I.45 NederlandsCh Verbond voor Sibbekunde: Vraaggesprek over het resultaat van 25 radio-lezingen namens het Verbond. 2.00 Omroeporkest en solisten. 2.30 Sportuitzending. 2.45 Voor den boer. 3.30 Uit Berlijn: 75e Verzoekconcert voor de Duitsche Weermacht. 6.00 Voor de jeugd. 6.30 Cabaretprogramma. 7.30 7.30' viool en piano. 8.00 BNO: Nieuwsberichten. 8 15 Spiegel van den dag. 8.30 Het Concertgebouw-orkest, soliste en gramofoonmuziek. 9.30 Berichten (Engelsch). 9.45 Gramofoonmuziek. 10.0010.15 BNO: Engelsche berichten. Hilversum n. 301.5 m. 8.00 Gramofoonmuziek. (8.30—8.45 BNO: Nieuwsberichten). 9.00 S'tudiovroegdienst (voorbereid door het Vrijz. Prot. Kerkcomité). 10.00 Gramofoonmuziek. 10.20 Het Sylvestre-trio en zang met piano begeleiding. II.30 Kindercantate. 12.00 Cyclus „Kent gij Uw Bijbel?" (gr.pl. voorbereid door de Christ. Radio-Stichting). 12.15 De Meesterzangers en gramofoonmuziek 12.45 BNO: Nieuws- en economische berichten 1.00 De Melodisten en solist, met piano-inter- mezzi. 2.00 Cyclus „U en de muziek". 2.15 Dresdener strijkkwartet en gramofoon muziek. 4.00 Wijdingswoord (voorbereid door de Christ. Hadio-Stichting). 5.30 ANP: Sportuitslagen. 5.35 Gevarieerd programma. 6.15 Pianovoordracht. 6.45 Sport van den dag. 7.00 Ensemble Bandi Balogh. 7.30 Gramofoonmuziek. 7.45 Sportwetenswaardigheden. 8.00 BNO: Nieuwsberichten. 8.15 Gramofoonmuziek. 8.30 Bont programma. 9.30 Radiotooneel. 10.00 BNO: Nieuwsberichten; sluiting. MAANDAG 26 MEI 1941. Hilversum I. 415.5 m. 6.45 Gramofoonmuziek. 6.50 Ochtendgymnastiek. 7.00 Gramofoonmuziek. 7.45 Ochtendgymnastiek. 8.00 BNO: Nieuwsberichten. 8.15 Dagopening (voorbereid door het Vrj Prot. Kerkcomité). 8.25 Gewijde muziek (gr.pl.). 8.45 Gramofoonmuziek. (9.159.20 Voor de huisvrouw). 10.00 Frans Wouters en zgn orkest. (10.20—10.40 Declamatie). 11.15 Zang en piano. 12.00" Ensemble Jonny Kroon. 12.42 Almanak. 12.45 BNO: Nieuws- en economische bericht I.00 Omroeporkest en gramofoonmuziek. 2.10 Voor de vrouw. 2.30 Amusementsorkest. 3 15 Gramofoonmuziek. 3.30 Ensemble Erica Helen. 4.00 Gramofoonmuziek. 4.30 Vraaggesprek over Clemens von Pa (met gramofoonplaten). 5.00 Gramofoonmuziek. 5.15 BNO: Nieuws-, economische en beurst richten. 5.30 Gerard Lebon en zijn orkest. 6,15 „Ons planetarium", causerie. 6.30 Orgelspel. 7.00 BNO: Economische vragen van den da 7.15 Orkest Eloward. 7.45 Politiek weekpraatje. 8.00 BNO: Nieuwsberichten. 8il5 Spiegel van den dag. 8.30 De Groninger orkestvereeniging en solii 9.30 Berichten (Engelsch). 9.45 Gramofoonmuziek. 10.00—10.15 BNO: Engelsche berichten; sluiting. Hilversum II. 301.5 m. 6.45 Gramofoonmuziek. 6.50 Ochtendgymnastiek. 7.00 Gramofoonmuziek. 7.45 Ochtendgymnastiek. 8.00 BNO: Nieuwsberichten. 8.15 Gramofoonmuziek. 10.00 Morgendienst (voorbereid door de Chris "Radio-Stichting) 10.20 Orgelconcert. II.00 Declamatie. 12.00 Berichten. 1215 Klaas van Beeck en zijn orkest. 12.45 BNO: Nieuws- en economische bericht) 1.00 Ensemble Jonny Ombach en gramofoo muziek. 2.00 Gramofoonmuziek. 3.30 Voor de vrouw. 3.45 Ensemble Bart Ekkers. 4.15 Gramofoonmuziek. 4.30 Voor de jeugd. 5.00 Voor jongens en meisjes (voorbereid doe de Christ. Radio-Stichting). 5.15 BNO: Nieuws-, economische en beursbi richten. 5.30 Het Omroeporkest. (6.006.15 Gesprekken met luisteraars, vooi bereid door het Vrijz. Prot. Kerkcomité). 6.45 Reportage. 7.00 BNO: Frisch praatje. 7.15 Zang met pianobegeleiding en gramofoon muziek. 8.00 BNO: Nieuwsberichten. 8.15 Spiegel van den dag of gramofoonmuziei 8.30 Omroeporkest en soliste. 9.30 Voor de ouders. 9.45 Gramofoonmuziek. -10.00 BNO: Nieuwsberichten; sluiting.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1941 | | pagina 12