HOLLAND
BLIJFT VAREN
„LUCHTHAVEN" in Koedijk
SCHAGER Z
SNIKJES
Zaterdag 19 Juli 1941
Tweede blad
1939-1940
SCHIPHOL IN ZAKFORMAAT
Vermoeide oogen
hebben afgedaan
W. VAN' GEELEN
Per schip, naar
West-Afrika, de U.S.A.
en Argentinië
Holland, blijft varen Een vlot
geschreven verhaal van een streek
genoot, den heer C. P. Nap, waar
in verschillende spannende avon
turen worden beleefd. De schrijver
bevoer de wereldzeeën in een ge
vaarlijke periode, vlak voor en tij
dens het uitbreken van den oorlog
tusschen Engeland, Frankrijk en
Duitschland. Hij lag weken met
zijn schip in de beruchte „Downs",
onzeker van zijn lot. Holland blijft
varen, ondanks alles, dit is de
overtuiging van den schrijver, dit
zal ook de overtuiging van allen
zijn, als zij zijn verhaal gelezen
hebben. Zoo mogelijk nemen wij
het op in wekelijksche vervolgen
op Zaterdag.
De eerste steen voor deze reis werd gelegd
in Berlijn, op een gezellig avondje met onze
vrienden. Daar we een zeer internationaal
gezelschap waren, vlotte het gesprek „reizen"
■hij zon der goed. Hierdoor kwamen bij mij plot
seling de lust op, nog eens iets van de we
reld buiten Europa te gaan zien, alvorens
ik naar Holland terug zou gaan om mijn
militairen dienstplicht te vervullen.
Reeds den volgenden dag werd het plan in
de daad omgezet en solliciteerde ik bij een
Nederlandsche scheepvaartmaatschappij, om
als assistent-machinist een reis naar West-
Afrika mee te mogen maken. Gedurende
mijn studie had ik bij deze maatschappij
mijn practische leertijd als volontair door
gemaakt
Na enkele dagen kreeg ik bericht, dat ik
aangenomen kon worden en reeds over 3 \ye-
ken zouden we uit Amsterdam vertrekken.
Er volgde een drukke tijd van voorberei
ding, te meer daar ik nu Duitschland voor
goed zou verlaten, na er vier jaar te hebben
gewoond.
Dank zij de hulp van mijn vrienden, kwam
alles op tijd in orde en kon ik op den vast-
gestelden dag met den nachttrein Berlijn ver
laten. Op het station werd ik traditie-getrouw
uitgeleide gedaan door mijn vrienden. Als
steeds, ging dit vrij luidruchtig toe, doch te
gelijkertijd-scheen er een tikje ernst te be-
speuren zijn. Dit gaat zoo, wanneer een vrien
denkring, vooral in het buitenland, onvol
ledig gaat worden. Een laatste afscheid en
de trein zette zich in beweging, een mooie
periode van het leven is hiermee afgesloten
en een nieuwe gaat beginnen.
Op 24 Aug. meldde ik mij aan boord. Het
was een nieuw schip, in Nederland ge
bouwd, 6000 ton laadvermogen, accomodatie
voor 40 passagiers en zeer modern ingericht.
Men vond er dingen, die men óp een „vracht
schip" niet zou verwachtten, zooals een schit
terend ingerichte eetzaal, leeszaal, rooksalon,
bar, zwembad en een sportdek.
Na het schip bezichtigd te hebben, ging ik
nog even de stad in. Er heerschte hier een
nerveuze stemming, de voormobilisatie was
afgekondigd. Geen hoopvol teeken voor de
reis.
Den volgenden avond om 5 uur vertrok
ken we uit Amsterdam en om ca. 10 uur
lagen we in de sluis te IJmuiden. Een stel
soldaten riepen we nog toe, dat ze goed op
Holland moesten passen! De nieuwsberich
ten werden steeds somberder, en verschillen
de. schepen werden teruggeroepen.
We zetten evenwel de reis voort en om
11 uur waren we op de Noordzee.
Den volgenden morgen om 8 uur bereikten
we Antwerpen. Ik had de wacht van 4 tot 8,
dus kon ik nu even de stad ingaan. Ook hiér
was de voormibilisatie in vollen gang. Overal
zag men soldaten, legerwagens, door soldaten
bezette gebouwen en aanplakbiljetten betref
fend^ de mobilisatie, waarvoor de bevolking
zich verdrong.
Typeerend voor den toestand was wel het
feit, dat men in Antwoerpen geen Hollandsch
geld wilde aannemen, terwijl dit in normale
tijden de gewoonste zaak van de wereld is.
's Avonds ging ik nog even den wal op,
het was merkwaardig stil voor Antwerpen,
alle café's waren gesloten. Verschillende
schepen gingen de haven verlaten, om nog
voor „de bui" thuis te zijn. Nog denzelfden
avond verlieten wij Antwerpen, voeren de
Schelde af en gingen ter hoogte van Vlissin-
gen voor anker, om daar de ontwikkeling van
de politieke situatie af te wachten.
Zoo bleven wij hier drie dagen liggen. In-
tusschen werd in Holland de mobilisatie af
gekondigd. De toestand scheen dus niet te
verbeteren. We benutten den tijd door sloe-
penrol en roei-oefeningen te houden, in dezen
tijd een zeer nuttige bezigheid.
Woensdag, 30 Augustus verliep aanvanke
lijk als de voorafgaande dagen. De passa
giers verveelden zich en zouden niets liever
doen, dan zoo gauw mogelijk doorvaren. Het
gesprek was nog steeds: oorlog of geen oor
log.
's Avonds om 9 uur kwam het geheele schip
in rep en roer, omdat het loodsbootje langszij
kwam, vermoedelijk met orders. Het vermoe
den bleek juist te zijn, we moesten direct
doorvaren naar Dakar. Vooral voor de pas
sagiers was dit een opluchting, een Duitsche
vluchtelinge wist haar blijdschap niet beter
te uiten, dan door den kapitein om zijn hals
te vliegen.
Waarom vertrokken we juist nu? Was de
politieke toestand verbeterd?
Nog even het schip „zeeklaar" maken en
dan "ging de telegraaf over en zoo hadden
'we spoedig de Nederlandsche wateren verla
ten. Van hier naar Dakar waé 2700 mijl, wat
we in ca. 7 dagen dachten af te leggen.
De persberichten die we regelmatig ontvin
gen, waren niet bemoedigend en het liet zich
aanzien, dat we wel het één en ander zou
den meemaken op deze reis. Wanneer Vrijdag
1 September bekend werd, dat Dantzig ge
nomen was en de oorlog tusschen Duitsch
land en Polen uitgebroken was, waren we
in de Golf van Biskaje.
Er werden bij ons aan boord direct maat
regelen genomen: op het sportdek werd de
Hollandsche driekleur geschilderd en de
sloepen werden buiten boord gedraaid.
Zou een tweede wereldoorlog nu toch een
feit worden? En wat zou er met ons gebeu
ren?
De wildste geruchten deden de ronde. Zoo
werd er al beweerd dat we niet naar Dakar,
maar een neutrale haven zouden binnenloo-
pen, hetgeen bij een passagiere .uit Dakar
een flauwte deed veroorzaken.
In de Golf stond een vrij zware deining,
zoodat nu de eerste gevallen van zeeziekte
gesignaleerd werden. Zondag 3 September
verklaarde dan Engeland de oorlog aan.
Duitschland. Allen zaten om de radio ge
schaard, passagiers van allerlei nationaliteit
en de bemanning, een ieder was ernstig en
dacht waarschijnlijk aan het lot van zijn
eigen land.
Voor ons werd de toestand nu ook wel ge
vaarlijker. In vredestijd waren we vertrok
ken en hadden dus allerlei lading aan boord
die nu zeer zeker als contrabande kon wor
den beschouwd.
Het scheen dat we ongeveer ter hoogte yan
Madeira waren, „niemand" kon het even
wel precies vertellen. Wel stond vast, dat we
niet de normale vaarroute namen. Het be
gon hier al vrij warm te worden, 's Avonds
voeren we geheel verduisterd, zelfs geen
toplicht brandde er.
In de hut van den stuurman zaten we
weer in het donker bij elkaar, naar het
nieuws te luisteren. De spanning nam wel
toe, de marconist kwam niet van zijn post,
en wij hingen de zwemvesten naast de kooi,
om op alles voorbereid te zijn.
Den volgenden dag waren we de Canari-
sche eilanden gepasseerd en dus verscheen
een ieder in het wit. Dat was wel plezierig:
de Europeesche voor de tropenkleeding te
kunnen verwisselen. Tevens begon vandaag
de zgn. „schoot aan", d.i. een borrel voor
het eten. die door de maatschappij wordt
gegeven tegen de gevreesde koorts.
Op het dek werd het zwembad opgebouwd,
waar we hier veel gebruik van maakten.
Donderdagmorgen om 7 uur kwamen we
op de reede van Dakar aan. Toen ik na
de wacht uit de machinekamer naar boven
ging. was het een eenigszins pleohtig oogen-
blik voor mij: de eerste aanblik van Afrika.
Het viel tegen, we lagen nog op een be
hoorlijken afstand van de kust en zoo zag
het er niet veel anders uit dan in Europa.
Er lagen hier ca. 30 schepen van allerlei
nationaliteit, die bij het uitbreken van den
oorlog binnengevlucht waren.
Spoedig kwamen er militairen aan boord
(negers), die de radiohut verzegelden en er
de wacht bij bleven houden, 's Avonds moest
weer het heele schip verduisterd worden.
Gedurende den dag liepen er nog enkele
Fransohe en Engelsche schepen binnen, die
reeds geheel grijs geschilderd waren. Van de
militairen hoorden wij, dat er al duikboo-
ten op de kust gesignaleerd waren.
(Wordt vervolgd.)
AARDIG WERK IN DE OPEN BARE LAGERE SCHOOL.
In de school te Koedijk kunnen ze
nog méér dan melk drinken, waar
we laatst over hebben verteld. Men
vindt er binnenhuisarchitecten,
scheepsbouwers, meesterbakkers, sier
kunstenaars, ervaren timmerlieden
en aannemers, tot vliegtuigconstruc-
teurs aan toe. Heeft niet Jannie Vin
gerling een tafel gemaakt met twee
crapauds, vier stoelen, een bloern-
vaasje met een bloem er in? Ging de
platte wagen van Pietje Wonder aan
den rol of niet? Maakt men daar
geen vliegmachines, die opstijgen en
neerkomen dat het een lust is, en
hebben ze precies als de Fokkers en
de Junckers, de Spitfires en de
Messerschmidts ook niet eens een
defect aan de olieleiding of een klop
pende motor, zoodat een noodlanding
dringend gewenscht is? MateriaaL
schaarschte is onbekend in de werk
plaatsen van meester Stuffers en juf
frouw Landman, in de montagehallen
van meester Schut, er is altijd nog
wel wat in de klei-emmers en Jaap
Otto weet altijd hier of daar nog wel
wat bonnen op te scharrelen, waar
voor je van die echte fijne bouwpla
ten kan krijgen.
Want klei en papier zijn hier de grondstof
fen voor al het moois dat de schoolkinderen
maken en dat ze gebruiken bij de leesles,
bij het geschiedenisonderwijs en bij de aard-
rij kskun deuurtj es.
Meester Schut heeft de zaak aan het rol
len gebracht, toen er een ouderavond was.
Hij hield een lezing over handenarbeid en
men werd het er over eens, dat het nu wel
aardig was om over handenarbeid te pra
ten, maar dat het toch veel mooier zou zijn,
wanneer er aan handenarbeid werd gedaan.
Maar hoe?
De gemeentekas is leeg en er zat niets an
ders op, dan maar „op de schooi" gaan.
Dat lukte, er kwam zooveel geld binnen,
'dat er wat klei en wat andere noodzakelijk-
KLEI-ARBEID.
DE LUCHTHAVEN SCHIPHOL.
(Foto's: Fred Groot).
ste materialen gekocht konden worden, zelf
zorgden de jongens of hun vaders er voor
dat er kneedplankjes kwamen, men spaarde
ijverig bonnen voor een bouwplaat en het
duurde niet zoo lang of men kon beginnen.
Het werd een succes, de uurtjes handen
arbeid zijn uurtjes arbeidsvreugde geworden,
en als den volgenden dag gelezén wordt over
de boerderij van oom Houtman, zijn de zelf
geschapen kippen en varkentjes, de. zelfge
bouwde schuurtjes en hekken er bij. Geen
kind dat „afdwaalt", er is voortdurend actie.
Na de les wordt het vee weer tot balletjes
gekneed en het varken van heden zal mor
gen een kasteelmuurtje, overmorgen een
mooie kubus van hoogte maal breedte maal
lengte is de inhoud, zijn.
Vliegtuigen worden gemaakt in verschil
lende modellen, de geest van den tijd, zegt
meester Schut, de jongens weten je wel pre
cies te vertellen wat dit model voor en dat
model tegen heeft.
In het begin was het wel eens: Wat zullen
we maken, maar nu zijn er al heel veel, die
een scheppend vermogen toonen te bezitten,
het „vrij werken" geeft vaak de alleraardig
ste resultaten. Typisch is het dat de huise
lijke omgeving den kinderen de meeste stof
geeft, een bakkerszoon kneedt een krenten
brood, een bouwersjongen vormt een schuitje,
de meisjès toonen hun voorliefde voor vo
gels, bloemen, potjes en pannetjes, stoelen en
tafels. Samen is een klas bezig aan een groot
werkstuk: een middeleeuwsch kasteel, de een
maakt den muur, de ander de toren, ieder
draagt zijn „steentje" bij.
Een van de grootstè geheimen van het on
derwijs is de belangstelling van het kind te
wekken en de aandacht bij het werk te be
palen. In de school van Koedijk is dat ge
heim opgelost, zij is tot een van die „doe-
scholen" geworden, waar in de eerste plaats
gestreefd wordt om van de kinderen practi
sche menschen te maken, wier handen niet
verkeerd staan en die geleerd hebben vlot tot
de kern van de problemen door te dringen.
Er wordt daar goed werk gedaan!
hannes Bernardus en van Bruin, Anna;
Ida Catharina dochter van Moras, Albertua
Jacobus en van Horio,- Catharina Margare
tha; Catharina Maria, dochter van Zutt, Ja
cobus en van Bakker, Theodora; Adam, z.
van Bruin, Theodorus en van Jacet, Maria
Johanna; Catharina Jacoba, dochter van
Hoek, Adrianus en van Jonker, Jantje; Mari
garetha Cornelia, dochter van Strooper,
Adrianus Johannes en van Dekker, Corne
lia Maria.
Gehuwd: Geene.
Overleden: Baltus, Anna, oud 68 jaren,
echtgenoote van Houtman, Jan; Smit, Pie-
ter, oud 46 jaren, echtgenoot, van Gerling,
Lena; Dekker Gerardus, oud 1 jaar, zoon
van Dekker, Cornelis en van Veldman,
Agatha.
Ingekomen personen: Slotemaker, Pieter
van Utrecht; Peetoom, Aaltje, van Alkmaar
van der, Oord, Willem, van Egmond aan
Zee; Meester, Maria, van Oudkarspel; Bruin
Adrianus Bernardus, van Anna Paulowna;
Schermerhorn, Geertje, van Akersloot; Kui
per, Maria, van Wieringen; van der Pol,
Catharina Antonia, van Middelharnis; Tes-
selaar, Agatha, van Sc^éimerhorn; de Witj
Dirk Johan en echtgenoote, van Sint Maar
ten; Stam, Margaretha, van Nieuwe Nie-
dorp; Bakker, Clasina Cornelia, van Ber
gen (N.H.).
Vertrokken personen: Karn per, Gerrit,
naar Zuidscharwoude; Elzinga, Jantje, naar
Bloemendaal; Wink, Johan, naar Barsin-
gerhorn; Meester, Margaretha, naar Eg-
mond aan Zee; Kannekens, Johanna, naar
^lkmaar; Bruin, Anna Maria, naar War-
menh&uizen; Schrama, Jacobus Jozeph, naar
Anna Paulowna; van der Molen, Klas, n.
Venlo; Tacoma, Pieter, naar Anna Paulow-
na; van der Oord, Willem, naar Alkmaar;
van der Molen, Jacob, naar Venlo.
W ARMENHUIZEN
Uit het Familieleven
HARENKARSPEL
BURGERLIJKE STAND OVER DE
MAAND JUNI.
Geboren: Piet, zoon van Noordstrand, Jan
en van Dekker, Johanna; Gerrit Jacob, zoon
van Kruijer, Adrianus en van Boon, Guurt-
je Maria; Wulbertus Anthonius, zoon van
Groen, Arie en van Kuijs, Afke Maria; Jo
hannes Bernardus. zoon van Jaspers, .To-
SCHAGENVrijdagmorgen.
Beste Slijntje!
Kind, ik ben er nog confuus van, ik
zit nog te trillen op mijn stoel en van
nacht zal ik er van drgomen. Vanochtend
tusschen tien uur twintig en tien uur
dertig heeft een andere man zijn handen
naar me uitgestoken, heeft me doordrin
gend aangekeken en me een paar zeer
vertrouwelijke vragen gesteld. En on
danks mijn veertien jaren huwelijks
trouw we haten wel alle mannen niet
om één, maar we houden de kerk toch in
het midden nietwaar kon ik niets an
ders doen dan mijn hand in de zijne leg
gen en op alles wat hij vroeg een „ja"
stamelen.... Het was overigens een man,
die hier wel goed bekend staatje hoort
nooit wat van hem over andere vrou
wen en zoo, en ik heb hem tevoren maar
één keer leelijk zien doen. Dat was toen
zijn zoon Rein bij het voetballen een pe
nalty precies naast schopte, waardoor
voor Sparta een kostbaar punt verloren
ging. Het was mijnheer van Haren zie
je, onze veldwachter en die moest mijn
vingerafdruk nemen, dat zoo doende. Ik
vond het toch eng. Dirk was kwaad.
Niet om van Haren, hij kan de zon best
in het water zien schijnen, als het nu nog
een van die jonge marechausseetjes was
geweest, maar onze bedaarde gemeente
politiedienaren vindt hij in dat opzicht
heelemaal niet gevaarlijk. Maar hij vond
het niet eerlijk. Mannen voor vrouwen
zei hij, best, maar dan ook vrouwen voor
mannen. Was dat nou geen klussie voor
juffrouw Blauw geweest, de gemeente
ontvangster? Die is gewend zich de vin
gers zwart te tellen aan de groote over
schotten die we hier hebben opgegaard
en aan de royale uitkeeringen aan de
arme menschen dus die ziet tegen een
vuile vinger meer of minder niet op.
Zoo'n man toch hè? Ik vind mannen
trouwens toch rare wezens, die maken
herrie om niks en ze vliegen m.ékaar di
rect in de kuif. Vrouwen kijken alleen
maar gif tg, nu'er geen haarspelden meer
bestaan om over-de snuitjes te halen.
't Schijnt bijvoorbeeld in die Broeker
veiling ook niet altijd koek en ei meer te
zijn. Als ik mijn groenteboer wil gelooven
die een neef is van een broer van een
knecht, die bij zoo'n koopman daar wel
eens een losse dag werkt, moet die veld
wachter Nieuwenhuis nogal eens als
vrederechter optreden, want als het in, de
kraam te pas komt. gist het bloed daar
als bier man, wanneer het om het aard
appeltjes verladen gaat en zoo. Dan wordt
het daar bijna een productieveldslag in
plaats van een productieslag, dan worden
daar geen Weiber zu Hyanen, als Schil
ler zegt, maar mannen tot jakhalzen.
Enfin, gaat het op een gelden dan gaat
het op een schelden, dat is altijd al zoo
geweest en dat zal wel zoo blijven ook.
En zoolang dat tusschen groote menschen
blijft, is dat niet zoo erg. Treurig is, wat
zich hier deze xueek heeft afgespeeld. Een
paar kinderen uit een bekend groot ge
zin uit een bekende straat gingen slapen
op een stoep op de Markt, want als ze
thuiskwamen, zou vader ze lam slaan....
De politie is er nog aan t.e pas gekomen.
Er is mij nog meer verteld over een van
die kinderen, een meisje van een jaar of
twaalf, en de politie zal daar ook wel
vanaf weten, maar dat is inderdaad niet
geschikt voor publicatie. Ik met mijn
vrouwenverstand begrijp niet, dat daar
niet kan worden ingegrepen. Er staan nu
eiken dag plaatjes in de krant over hon
gerende en verwaarloosde kinderen in
Sovjet-Rusland, en wanneer men dat
ziet, gruwt men ervan. Maar naast de
groote kruistocht kon er toch iii ons goeie
ouwe Nederland wel eens een klein
kruistochtje ondernomen worden tegen
uitwassen en misstonden, welke hier nog
heerschen. Ik vindhet voor Schagen een
schandaal dat zooiets wordt toegelaten
en als de wet er niet in voorziet, moet
die wet maar veranderd worden,
en anders gaan we maar eens bui
ten de wet om. Het geeft geen blijk
van een krachtig bestuur. Zoo, punt.
Ik moet het toch nog een keer even
over de blooterigheid hebben Stijn,
maar deze keer ovër gewone bloo
terigheid hoor. We hebben er in
Schagen weer een zwem,bad bijgekregen
bij de brug aan de haven-en het nieuwe
kanaal. Het heele Noord zwemt er, oud
en jong, heel dun en heel dik.
In het eigen slootje gaat het niet, daar
staat het gras en het vuil een meter hoog
en zijn de riolen verstopt, wie dat onder-
honuden moet weet ik niét, maar t is me
een bende.
Kleedkamers a la natura, tusschen de bosch.
jes, achter de schuiten of achter een hand
doek desnoods. Duikjes van de hooge brug
af, of het niets is. Fijn hoor. Ik heb een
abonnement op de Wiel, dus ik heb mijn
eigen water, maar ik ga er toch ook vast
eens heen. Wat was het verleden week
har warm hè? Geen vrouw op straat,
thuis of in het water. Zelfs onze mao
nee opperwachtmeester Holema had zijn
flatteerende uniform uitgetrokken en je
zag een witte kuif als een torpedo door
het water schieten. Ik mag dat wel, goed
voorgaan doet goed volgen. Voor ik stop,
zeg, er wordt toch weer gebabbeld over
die samenvoeging van Schagen met die
andere plaatsen. Ik weet het natuurlijk
niet, maar het is wel zoodat onze bur
gervader nog steeds zijn vaste benoeming
niet heeft ontvangen en voorzoover dat
noodig was zijn collega's in de buurt wel.
Het zou wel eens kunnen zijn, dat we
gauw aan 't eerewater en de eereschuimp
jes zonder bon moestem Ja, het lekkere
bij zulke gelegenheden raakt er af. Ik
zag meneer Rikus Koster déze week ook
nog, die begint ook al te slinken. Ik
hoorde, ze krijgen op die hoogheemraads
vergaderingen ook geen sandwiches met
kaas en zalm meer, maar het loopt af
met een gemberbolusje. Dan heb je dat.
Dag hoor,
JE REINTJE.
LOOP DER BEVOLKING.
Over de maand Jnnl 1941.
Geboren: Arie, zoon van J. M. Commandeur
en M. M. Smit. Cornelis Elisabeth, zoon van
C. Rozendaal en E. A. Pronk. Petrus Johan
nes, zoon van P. J. Pronk en A. G. M. Appel
man. Gusta, dochter van KI. Swager en M.
C. Kleimeer.
Gehuwd: M. Boon, wonende te Assendelft
en J. C. van Wonderen, wonende alhier. G.
C. Slotemaker, wonende te Koedijk en M. Se-
venhuijsen, wonende alhier. C. N. Nannes en
W. Jonker, beiden wonende alhier.
Overleden: Maria Frans, oud 56 jaren, ge
huwd met J. Paarlberg. Simon Rol, oud 72
jaren, weduwnaar van P. Denijs. Sijtje van
de Kapelle, óud 36 jaren, gehuwd met D. de
Vries. Dirk Kamper, oud 73 jaren. Matthijs
Groot, oud 3 jaren, zoon van W. Groot en
G. Stoop.
Ingekomen personen: A. M. Bruin, van
Harenkarspel, Koorndijk G 90 naar de Fuik
20, M. Paarlberg, van Haarlem, Frans Hals
plein 10 naar Westfr'-dijk 92, M. Pie, van
Bergen N.H. van der Wijckplein 2 naar
Dorpsstraat 83, Br. A. de Groot, van Ber
gen N.H., Loudelsweg 20 naar Oudewal 5,
C. A. Goudsblom van Bergen N.H., Loudels
weg 20 naar Oostwal 111, Cath. G. Nannes,
van BergeD N.H., Loudelsweg 20 naar Sta
tionsstraat 25. A. de Vet. van Alkmaar
Spoorstraat 64 naar Schoorldam, West-Frie-
sche dijk 12.
Vertrokken personen: KI. Steevens, van
Oudewal 88 naar Schoor], Laanweg C 165;
D. Geus, van W'est-Frieschedijk 18 naar
Schoorl, Hoogenolweg A 131; M. Barsinger-
horn, van Dorpsstraat 87 naar Oudkarspel,
Dorpsstraat B 41, Joh. C. van Wonderen, v.
Oudewal 117 naar Assendelft, Dorpsstraat
752, M. Sevenhuijsen, van de Fuik 27 naar
Koedijk. Kanaaldijk 292, A. A. Groot, van
Dorpsstraat 226 naar Bergen N.H. J. Apel-
doornweg 23. A. Bakker v. Kanaalkade 21
naar Schoorl, Heerenweg C 9.
Geen moe gevoel meer door Uw heele li
chaam, geen hoofdpijn meer. Een goede
bril schenkt U nieuwe levenskracht. Ga
hiervoor naar het bekende adres:
Gediplomeerd erkend Vak Opticien.
LAGEZIJDE TEL. 239 SCHAGEN.
's Avonds na 7 uur, Zaterdags na 8 uur
gesloten.
