HOLLAND
OUDERS
VOOR DEN ZATERDAGAVOND
BLIjFT VAREN
Tob nooit
't HOEKJE
1939-1940
Radioprogramma
Amico,
Ulvenhout, 28 Aug. 1941.
De maand Augustus is verregend, daarmee
veul vacanties en den grootstedeling koelt z'n
teleurstelling op 't platteland. Zoo is den
mensch 1 Hij heeft veur z'n teugenvallers 'nen
zondenbok noodig. 'Nen beest, die, belajen en
belast mee 'smenschen zonden, den woestijn
wordt ingejaagd. Daar kan den ermen bok
omkomen, daar kan ie mét de zonden vergaan!
„Zonden?" zulde vragen, amico. „Is 't
zonde om teleurgesteld te zijn deur twee of
drie weken vuil weer? Sjuust vallende in
oewen vacantie?"
Neeë, tuurlijk nie! 't Kwaad ligt gaar anders.
't Ligt daér, dat den stedeling in den stillen
buiten, tussohen den middag, waar slechts 'n
Angelusklokske klept op den durpschen steen
weg, of verwaait over de velden, of zachtkens
zingt deur 't bosch, hij z'n tippeltje mist over
de breeje troittoirs, langs blinkende spiegelrui
ten, och, je hoeft niet ijdel te zijn, maar 't is
toch plezierig zoo nou en dan 'ns even je spie
gelbeeld te kunnen controleeren, daar wiegelen
zulke aardige „kinderen" over de stoep, het
breeje trottoir, die lijk 'nen oeverkant is langs
den woeligen verkeersstroom mee 't geraas,
geslib, getoeter, gebel, geschuifel, getramjen-
gel, den heksenketel die zijn gehoor niet mis
sen kan.
't Ligt dédr, dat ie qp de vezelende oneindig-
hejd_van de hei, in 't heimelijke bosch mee 't
druppengetik op den blarenbojem, in de blaau-
we dreven, langs 'nen witten zandweg, dat ie
op den stillen buiten, zoo om 'n uur of vijf des
middags, heimwee krijgt naar z'n tafeltje in
„Riche", „bij Schiller", „den Gouden Leeuw" of
„Centraal" met Willem, Jan of Karei, den blin
kenden ober, die op 'nen halven druppel sjecuur
wit, hoé „kleurloos" meneer z'nen angestora
mot zijn, hoe „sterk" z'nen „slappe" cats, z'nen
pommerans of getikte.
Denk nie, amico, da'k deuzen stedeling veur
'nen verfijnden alcoholist wil uitgeven; maar na'
'nen langen dag den patroon, den directeur of
referendaris naar d'oogen gezien te hebben, is
't 'n opkikkerske veur 't zielement, om 'n uus-
lang, 'nen dommestiek vol cosmetiek te com-
mandeeren te hebben, die 't wèèrdigheidscom-
plex van den stedeling, raison van 'n kwartje
fooi, weer oppoetst.
't Ligt d&ér, dat ie op den waalenden buiten,
om 'n uur of zeuven in den veuravond, gin plan
kan trekken veur den komenden avond en
heimwee krygt naar „de bios", naar de bridge
club, naar z'n terras, waarlangs dat kind-van
verleden-week voorbij ruischt, in langen sleep-
rok, of sportief per fiets in 'n broekske zonder
pijpen, maar iederen keer...... pikant. Parbleu!
laatst was ze vurig kastanje, den anderen
avond kwijnend blond! Ooemm, wat 'n
t Ligt déér, dat den stedeling z'n hart in
de stad blijft.
En nou lees ik chagrijnige stukskes in de
krant, misschient zijn 't „humoristische"
stukskes, (wij op 't durp maken Anders leut),
ik zeg, nou lees. ik chagrijnige krantenstukskes
waarin den stedeling z'n hart lucht op den bui
ten. En als ik die „leutige" stukskes goed be
grijp, dan heeft ie heel zijnen verregenden
vacantie gedocht, dat 't alleen op de Veluwe en
in Brabant regende, dat in de stad de zon was
blijven sohijnen sjuust zóó als toen ie er uit trok
mee rugzak, bloote beenen, vrouw en kinders.
En dus
de bedden waren te hard! De wegels te vuil. De
huizekes te koud. De stoepkes te ongeltjk en 'n
lekske in 't dak 'nen niagara.
En dus
wat is 'n buitenhuizeke zonder warmwatergey-
sers? Zonder waterleiding? Zonder gashaard?
Wat is in 's hemelsnaam 'n huizeke in de hei
zonder uitzicht op 't Rembrandtplein Wat is
'n huizeke in 't bosch zonder 'n bioscoop aan
den overkant, of op den hoek En wanneer vin
den ze daar op den buiten nou toch ein-de-lrjk
'ns bosscheri uit zonder boomen?! Dan heb je
toch ook geen last van muggen en zoo! Wat
is 'n hei zonder tramsOnbewoonbaar,
onding, 'n wantoestand mijnheer! En waarom
kan in zoo'n hei niet 'n keurige kapperssalon
gevestigd zjjn, je wil toch wel 'ns 'n friction,
de vrouw 'n watergollefie. Waarom hebben die
boomen allemaal wortels? Nouja, ik begrijp,
waarom hebben wij teenen, nietwaar? Maar
waarom groeien die wortels soms boven den
grond; om je den nek te laten breken? Enne
ook zoo'n ongerief: op die heele hei en ik beloof
je dat het 'n lap is, uren mijnheer, uren, on
gelogen waar, en wat kan 't er vrééselijk warm
zijn, maar op heel die hei niet de rudimen-
tairste kiem van 'n Italiaansch ijssalonnetje!
'k Was m'n mesjes zoek, mijnheer, 'k heb
drie dagen rondgeloopen met 'n baard'n
bóAArdals 't Kerstmannetje! Ik traite er
op, als ik me 's morgens uit m'n twijfelaar ge
werkt had. Je zou verwilderen, heusch!
Me kinderenMijnheer, ze stonken als
zigeuners. Ik dacht dikkels: zijn dAt nou mijn
keurige telgjes uit onze laen? Weet je wat 'n
plezierigste oogenblik is geweest van m'n va
cantie? Toen we, gepakt en gezakt op 'n boe
renwagen naar de bushalte bobbelden, 'n uur
van onze lekke „villa" vandaan, opweg naar
onze comfortabele woning in de verre, verre
stad! Ja, we gaan volgend jaar weer, och je
moet er 'ns uit, nietwaer, waar blijft je crediet
als je 's zomers niet van huis gaet? Enne
je kunt toch ook niet onbeantwoord laten de
ansichtkaerten van je familie en goeie kennis
sen, die op 'n ander oord zitten te... verrek...
verwilderen. Ismetsoo?
Ja, amico, de leuze „Terug naar de Natuur"
heeft al veul op 'r geweten! Ge uknt oew
eigen blaauw schrijven over den schoonen
buiten, heesch praten daarover, de natuur-
minnende stedelingen genieten 't heerlijkst
van den buiten, als ze 'r 'n smeuïg stukske
over kunnen lezen in boek of krantv
'Nen stadtér zonder asfalt onder z'n zolen
is 'n pèèrd zonder hoefijzers, 't Ideaal van den
buiten da's veur den stadschen mensch 'nen
kleurenfilm, die... nie te lank duurt. In 'n
donkere zaal, mee 'n builtje zuurtjes in den
zak, 'n walmend piraatje, den krullenkop van
z'n Truike op z'nen schouwer, zoo geniet ie
van 't natuurschoon, zonder te hooren den
wind in de boomen, zonder te ruuken den geur
uit de velden, zonder te voelen den wind om
den kop, zonder te proeven den bloei van-de
blommen, zonder... te zien bekans, want zuur
tjes, piraatjes en 'n Truike eischen veul aan
dacht. Zóó. zonder eenig zintuigelijk genot
„bewondert" ie den buiten, want 't is mode
dat te doen. Zelfs gaat de mode al 'n bietje
over, want „leuke schrijvers" knutselen cha
grijnige stukskes in de krant, die den mensch
er van motten overtuigen, dat 't nieverans
zoo... geriefelijk Is, als in, nouja, Mokum b.v.!
Daar draaide maar aan 'n kraantje en zoo
loopt 't water uit den muur. Daar hebben ze
electrieke haarden en gashaarden enne... die
branden twee keer per jaar 'n kwartier als er
visite komt. En daar rooken de kachels nie
('k hoop Anders veur de menschen deuzen
winter). Daar zijn de stalen matrassen zach
ter dan onze veeren bedden. Daar
Afijn, zoo 'nen vacantie is eigenlek, 'ns
goed, oxh te ervaren, dat den buiten éénen
wildernis, de stad één-en-al beschaving is!
Wat regen al beschadigen kan aan 's men
schen harsenpan!
Zekers, de Augustus-maand is verregend.
En daarmee veul vacantieplazier. Maar ik
was efkes in de groote stad. Enne 'k zag daar
menschen uit de provincie. Maar ze hadden
't nie naar den zin. Zelfs de... „beschaving"
kost huilie 't plazier nie geven, dat 't kwaje
weer afgapte.
Ze stonden in rijen veur de bezienswèèrdig-
hedens, onder lekkende pèreplu's; ze stonden
daar hoog in de schouwers, 'nen trek van
moeiheid over de glimlachende gezichten, één
gedacht in den kop: „wat dóen we in de kou?"
De schoone Oogstmaand is verregend. Ge
kunt er gin goei woordeke van zeggen, ge
kunt er gin plazierig briefke over schrijven.
Daarom, amico, ik schei er maar af.
De lochten worden weer efkes dunner, Tc
ga nog 'ns kijken op den erf.
Ons Truike is verom naar Amsterdam, 't
„Heiligbeeldeke" van den Eeker is van haar
consolleke getuimeld.
't Gebeurde in 'n ruzieke mee Dré m, die
fel opkwam teugen weer 'nverloving" van
ons Truike, nou mee 'nen kwiedam, waarop
den Dré veul teugen had. „As ik er mee dieën
schobbenjak teugenkom" had Dré III ge
dreigd: „dan schup ik hum den sloèt in en
jou vat ik b$j oew permanent en breng oe zoo
thuis, snotaap!"
Waarop Truike heftig opkwam veur haar
rechten, den Dré verweet dat die al mee z'n
zeuven jaar geduelleerd had, maar „dat je
nooit door 'n rijtuig overreden...!"
„Juffrouw Truike toch...", schrok den be
droefden Eeker, die vol afgrijzen had staan
zien naar die kleine, schoohe furie!
Pront draaide „Juffrouw Truike" 'r eigen
om, naar den Eeker en... gaf hem toen z'n
vet! „Zeur! Schil je af! Als ik zoo'n gezicht
had, ging ik er naast loopen. Wat 'n ponem!
Rflst met krenten!"
Den Sproetenkoning beefde op z'n beenen.
Hij wierd er akelig van. Wreef over z'n maag,
trok 'n „vies" gezicht. Maar z'n heilig popke
lag in gruzels. En hij dee zelfs gin moeite
meer om 't geval te lymen. Drentelde naar
z'n woonwageltje.
Maar de ouwe Trui mokte aan de logeer
partij 'n eind. Ze schreef 'n uitvoerig rapport,
gedocumenteerd mee 'n stapeltje liefdesbrie
ven en nou... ermen Josef daar in Amsterdam!
Afyn, wie wit hoe „gelukkig" die op den
oogenblik is...!
Den Eèker echter is er, veur zoowij d ik 't
bekyken kan, zonder kleerenscheuren afgeko
men. Hij heeft geleerd, dunkt me, dat Heilige-
beeldekes alty nog maar beter van gips kun
nen zijn...! MAAr, hy heeft er 'nen schoonen
bijnaam uit overgehouwen, want die is te raak
om rap te vergeten!
Veul groeten van Trui, Dré m, Rrj3tmet-
krenten en als altij gin horke minder van
oewen t.a.v.,
DRfi.
Per schip naar
West-Afrika, de U.S.A.
en Argentinië
vu.
De trams waren even slecht en ramme
lend als overal, het geld gaf men hier niet
aan den conducteur, maar wierp het in een
soort automaat.
Ik ging nog even in een van de groote
zaken een kop koffie drinken en zette toen
mijn wandeling weer voort. Het was ook
interessant de etalages te bekijken en de
prijzen van dollars in guldens om te reke
nen. Goedkoop is het hier voor Hollanders
in het algemeen niet, uitgezonderd de radio
toestellen. 's Avonds gingen we met een
stelletje naar een dancing, waar ik me nu
wat aan het Amerikaansche slang kon ge
wennen.
Daarpiee was deze Zondag ook weer om
en bleef ik eens een paar dagen rustig aan
boord en oefende overdag in de bediening
van de draai- en schaafbank.
's Avonds had ik nog een gesprok met den
Chinees, die zijn avonturen uit China Town
van Baltimore vertelde, in zijn eigen taaltje,
dat half Engelsch, half Hollandsch was. Op
het hoogtepunt van het gesprek illustreerde
hij dit steeds met: „en soo plenty lache
hè!"
We gingen nu weer eens met 3 man de
wal op en kwamen in de Hollywood Bar te
recht, waar we veel dronken en dansten en
kennis maakten met een Oostenrijksch kel
nerinnetje, die heimwee kreeg door de Hol
landers, die haar zoo veel deden denken
aan Oostenrijk.
Ook voegde zich een Amerikaansche bij
ons- gezelschap en er ontstond een geani
meerd gesprek, waarbij mij opviel dat men
hier wel zeer weinig van Holland afwist en
in de meeste gevallen niet eens wist dat
het een zelfstandig land was, en we een
eigen taal hadden! Er was hier ook een
cabaret, waarvan ik enkele foto's nam. Om
3 uur kwamen we per taxi aan boord.
De berichten over Holland werden hier
steeds slechter en herhaaldelijk kon men
met vette letter het woord Holland of Bel
gië op de koppen der kranten gedrukt zien.
Zaterdags gingen we om 4 uur weer van
boord en waren van plan een radio te koo-
pcn, door de enorme keuze konden we
juist niet slagen en zagen er maar weer
van af. We zochten toen ChinaTown op en
gingen in een klein Chineesoh restaurant I
bami eten
Daarna zochten, we een groot Duitsch ca
baret op, dronken echt Duitsch bier en ver
rukten den zanger door een opname van
hem te maken, die ik hem beloofde op tp
sturen. Daar we hier gauw uitgekeken wa
ren, zochten we Hollywood weer op,' waar
we meer lui van ons aantroffen en nog ge
zei lig wat feest vierden.
De Zondag was minder amusant, het was
vreeselijk slecht weer en niemand had zin,
om weg te gaan. 's Avonds zaten we nog
even in een kleine kroeg bij de haven, waar
ook de bemanning van een andere Neder
landsche boot zat, en zware verhalen over
hun reis vertelden. De brooddronken stem
ming hier, in de weinig interessante omge
ving vond ik stom vervelend en ik ging
weer vroeg naar boord.
Maandags werkte ik weer samen met den
electriciën, we praatten wat over de toe
komst en men voorspelde mij dat ik na
deze reis, de volgende reis wel weer mee
zou gaan. Ik had hier nog niet over nage
dacht, maar het leek me nu toch ook nog
niet zoo'n gek idee.
's Avonds wilde ik schoenen gaan koopen,
maar eenmaal op weg besloten we toch maar
liever een'glaasje bier te gaan drinken.
De volgende dag begonnen we sojaboonen
voor Holland in te laden, we gingen nu dus
toch inderdaad naar Holland terug.
Woensdag, 8 November ging ik voor hét
laatst de stad in om nog enkele inkoopen te
Het vertrek werd- door een telegram even
wel weer uitgesteld, we moesten op nader
orders wachten, in verband met de interna
tionale toestand.
Vrijdag 10 November om 1 uur kregen we
eindlijk order om te vertrekken. De berich
ten over Holland werden steeds slechter en
daarmee de stemming ook beneden nul;
ieder was met zijn eigen gedachten bezig en
dacht aan de toekomst.
Zaterdag om 3 uur ging de loods van
boord en waren we dus weer in de Atlan
tic gekomen. Het werd nu ook plotseling
weer warmer. De rookvoorraad raakte
door de lange reis uitgeput, maar ze kon
nu weer worden aangevuld door de Lucky
Strike (200 voor 50 cent) dde nu achter ze
gel vandaan kwam.
De wachten werden nu weer anders ge
regeld en ik kreeg de heerenwacht. dus
van 812. Na ca. 3 dagen varen werd het
weer zeer koud en hadden we zelfs een
buitenboord water van slechts 2 gr. C. We
waren nu ook in de echte Noord^-Atlantic
gekomen en volgden de noordelijke route
aan de grens van het drijf ijs. We maakten
nu ook een storm mee, die het heele schip
ZONDAG 81 AUGUSTUS 1941.
Hilversum I. 415,5 m.
8.30 BNO: Nieuwsberichten.
8.00 Gewijde muziek (gr.pl.).
8.45 Gramofoonmuziek.
10.30 Omroep-Symphonieorkest en solisten
(e.o.).
11.30 Meisjeskoor „De Krekels"
12.00 Salonorkest,
12.45 BNO.: Nieuws- en economische bericht.
1.00 Nederlandsche verbond voor Sibbekunde
Beantwoording van binnengekomen vragen.
1.15 Gramofopnmuziek.
1.30 Eerste Nederlandsche Radio-Muziekfeest
voor Harmonie- en Fanfareorkesten (In de
pauzes: Declamatie en gramofoonmuziek)
3.35 Vervolg Muziekfeest.
4.20 Gramofoonmuziek.
4.30 Zang en piano.
5.25 Gramofoonmuziek.
5.30 Voor de jeugd.
6.00 Gramofoonmuziek.
6.10 Sport van den dag.
6.35 Kurt Hohenberger en rijn orkest (e.o.)
7.00 Actueel halfuurtje.
7.30 De Lichte Toets.
8.10 Radiotooneel.
8.40 Nieuw Hongaarsch Strykkwartet.
9.30 Gramofoonmuziek.
9.45 BNO: Nieuwsberichten.
10.0010.15 BNO: Engelsche uitzending: An
American sees Holland.
Hilversum H. 801,5 m.
8.00 Gramofoonmuziek.
8.30 BNO: Nieuwsberichten.
8.45 Gramofoonmuziek.
9.00 Uitzending voorbereid door de Christe
lijke Radio-Stichting, a. 9.00 Rondom het
orgel. b. 9.30 Morgenwijding.
10.00 Zondagmorgen zonder zorgen.
12.00 Cyclys: „Kent Gij Uw Bijbel?" (Voor
bereid door de Christelijke Radio Stichting),
12.15 Het Nederlandsche Kamerkoor.
12.45 BNO: Nieuws-, economische berichten.
1.00 Orgelspel en zang.
1.30 Klaas van Beeck en zijn orkest.
2.00 Cyclus: „Onze eigen taal".
2.15 Gramofoonmuziek.
2.30 Rotterdamsch Philharmonisch orkest en
solisten, het Rotterdamsch Philharmonisch
koor en het Schiedamsch Mannenkoor: „Or-
pheus".
3.30 Gramofoonmuziek.
4.00 Studiodienst.
5.30 Sportberichten van het ANP.
5.35 Ensemble Bandi Balogh.
6.00 Declamatie.
6.10 Gramofoonmuziek.
6.30 Rococo-octet.
7.00 Actueel halfuurtje.
7.30 Gramofoonmuziek.
7.45 Reportage.
8.00 Omroeporkest en solisten.
9.00 Gramofoonmuziek.
9.15 Gramofoonmuziek met toelichting.
9.45 BNO: Nieuwsberichten.
10.0010.15 Gramofoonmuziek.
deed slingeren en stampen, waarbij dat van
de heenreis, naar Amerika niets was. Alles
werd door elkaar geranumelid en 't scheen
of alles kapot zou moeten gaair Af en toe
zagen we het achterschip onder water
duiken. Tot overmaat van ramp kregen
we in dit weer een motorstoring. Geluk
kig kon dit spoedig verholpen worden, al
waren het geen ideale omstandigheden
waaronder gewerkt moest worden.
Wordt vervolgd.
3
VOOR DE
We hebben in de vorige hoekjes ons bezig
gehouden met enkele prinèipieele opvoedings-
vragen. Thans willen we onze aandacht be
palen bij de vraag, wat kinderzonden en kin
dergebreken zijn en ten tweede of we wel
onderscheid kunnen maken tusschen zonden
en gebreken van kinderen en volwassenen.
Men spreekt over zonde en bedoelt dan
ongehoorzaamheid aan Gods Wet, „afwijking
van den Goddelijken norm". Ik weet natuurlijk
zeer goed, dat men in bepaalde kringen het
woord zonde langen tijd niet gekend heeft
en dat men liever sprak over schuld.
Hoe men het ook noemt en bekijkt, er is altijd
sprake van ongehoorzaamheid aan het God
delijk gebod.
Het gebod is absoluut. Daar valt niet mee
te transigeeren, we kunnen het niet op een
- accoordje gooieh, zooals de mensch zoo vaak
wil. Want we weten het allen wel: we willen
wel, zeker, maar dan zoo of zoo, altijd weer
iets anders, dan van ons gevergd wordt, iets
minder, iets ruimer, enz.
We trachten aan de gehoorzaamheid te ont
komen!
Het is bij kinderen al precies zoo. Ook zij
staan onder het goddelijk gebod. Wanneer zij
er niet aan gehoorzamen, dan is er ook bfl
hen zonde. Maar bij kinderen zal er zelden
sprake zijn van moedwillige ongehoorzaam
heid aan Gods wil.
Kinderen liegen. Men kan dit zonde noemen
of een erg kindergebrek, het zij zoo. Een feit
is, dat kinderen liegen. De vraag is alleen:
doen ze dit dit willens en wetens, moedwillig
of komt het voor uit een nog-niet-weten of
een onvoldoende weten?
Kinderen kunnen ook stelen. We weten het
uit ervaring. Alleen... mogen we spreken van
een moedwillig stelen, zooals de volwassene
dat doen kan?
Kinderen bezondigen zich op het terrein
van het zedelyk leven. Alweer: willens en
wetens
Laat ik vooraf enkele dingen opmerken. Ik
heb al verteld niet te behooren tot hen, die
dweepen met het kind, met Koning Kind.
Wanneer ik hier den indruk wek ten aanzien
van de kinderzonden (gebreken) een milder
houding te hebben, dan anderen mogelijk be-
0 rzitten, moet men dit toeschrijven aan mijn in
doen. Donderdag werd om 12 uur de wacht zicht in het kinderleven, mijn ervaringen op
weer ingepikt en om 5 uur zouden we ver- I dit terrein.
trekken.
Het ia my'n ervaring, dat kindergebreken en
kinderzonden vaak. zeer vaak teruggebracht
kunnen worden tot verkeerde invloeden uit
het -milieu, waartoe helaas ook dikwijls zijn
eigen opvoeders behooren.
Het kind liegt. Men vindt het erg, zeer erg.
Nu iets uit het dagelijksch leven van den
volwassene en het kind. Er komt een bedelaar
aan de deur. Zeg maar, dat er niemand thuis
is." Een bewuste leugen, waarmede het kind
opgescheept wordt.
Tante Jeanne heeft een nieuwe japon ge
kocht. Moe moet die ook bewonderen. „Nou,
en hoe vind je 'm?"
„Prachtig zeg, hij staat je als gegoten."
NU thuis, onder elkaar:
„Neen maar, wat heeft Jeanne toch een
afschuwelijke jurk gekocht. Hij hangt om
haar lichaam als een zak."
Kleine zus hoort uit denzelfden mond, nog
wel dien van haar moeder, twee uitspraken
over een en hetzelfde ding, welke lijnrecht
met elkaar in strijd zijn. Hier is gelogen, of
de eerste of de tweede maal. Dat begrijpt
kleine zus zeer goed. Moeder liegt dus ook
wel eens en niemand zegt, dat Moeder nu
gelogen heeft. Hé, vreemd, dat je liegen kan
en mag..."
Wat wordt er in de samenleving der vol
wassenen gelogen en bedrogen, gestolen, ge
praat op schunnige wijze, gevloekt en ver
vloekt. Zeker, niet onder alle volwassenen en
evenmin in even sterke mate. Er zijn groote
en kleine leugens, groote en kleine diefstallen,
ergerlijke en halve vloeken, enz., enz.
Maar dit gradueel verschil neemt het we
zenlijke niet weg: een leugen is een leugen,
hetzy groot of klein.
En -het stelen van een appel van den groen-
tenwagen is even goed diefstal als het weg
halen van een koe uit de weide.
Een kind. dat opgroeit in een milieu, waar
men kleine leugentjes vergoelijkt, kleine dief
stallen als „eerlijk vatten" beschouwt, zoo'n
kind k a n nu eenmaal niet opgevoed worden
tot eerlijkheid en betrouwbaarheid.
Het zijn heusch niet de groote leugens, de
groote diefstallen, de groote vloeken, die oor
zaak zijn van veel mislukte levens. We weten
heel weinig van des menschen levensloop en
al de kleine zonden en gebreken, tijdens de
opvoeding van het kind niet bestreden en
vermeden, zij hebben meer dan wij vaak ver
moeden een ontzaglijke beteekenis.
OVEEKA.
MAANDAG 1 SEPTEMBER.
Hilversum I. 415,5 m.
6.45 Gramofoonmuziek.
6.50 Ochtendgymnastiek.
7.00 Gramofoonmuziek.
7.45 Ochtendgymnastiek.
8.00 BNO: Nieuwsberichten.
8.15 Morgenwijding.
8.25 Paaschbergkoor en orgelmuziek (e. o.),
8.45 Gramofoonmuziek.
9.15 Voor de huisvrouw.
9.20 Gramofoonmuziek.
11.00 Ensemble Jonny Kroon.
12.00 Zang met pianobegeleiding en gramo.
foonmuziek.
12.40 Almanak.
12.45 BNO: Nieuws- en economische bericht
I.00 Viool, piano en gramofoonmuziek.
2.00 Omroeporkest en soliste.
3.00 Voor de vrouw.
3.45 Gramofoonmuziek.
4.45 Voor de jeugd.
5.15 BNO: Nieuws-, economische en beursbe
richten.
5.30 Boyd Bachman en zijn orkest.
6.15 Reportage.
6.30 Ramblers.
7.00 Actueel halfuurtje.
7.30 Utrechtsch Stedelijk Orchest en solist.
8.10 Zang met pianobegeleiding en gramo
foonmuziek.
8.30 Utrechtsch Stedelijk Orchest.
8.55 Gaat het regenen? causerie.
9.10 Zang met pianobegeleiding en gramo.
foonmuziek.
9.30 Gramofoonmuziek.
9.45 BNO: Nieuwsberichten.
10.0010.15 BNO: Engelsche uitzending:
„Things worth knowing about Holland".
Hilversum H. 301,5 m.
6.458.00 Zie Hilversum I.
8.00 BNO: Nieuwsberichten.
8.15 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgendienst (Voorbereid door de
Christelijke Radio Stichting).
10.20 Pianovoordracht.
II.00 Voordracht.
11.20 Gramofoonmuziek^
12.15 Ensemble Bandi Balogh.
12.45 BNO: Nieuws- en economische bericht
1.00 Gerard Lebon en zyn orkest en gramo
foonmuziek.
2.00 Gramofoonmuziek.
3.00 Rotterdamsch Philharmonisch orkest en
solist (e.o.).
4.00 Orgelconcert en zang.
4.30 Gramofoonmuziek.
5.00 Voor jongens en meisjes (Voorbereid d.
de Christelijke Radio Stichting).
5.15 BNO: Nieuws-, economische en beursbe
richten.
5.30 4-handige pianovoord Jacht.
6.00 Cyclus: „Arm en rijk in het Nieuwe Tes
tament".
6.15 Romancers en soliste.
7.00 Actueel halfuurtje.
7.30 Pianospel.
7.45 Politiek weekpraatje.
8.00 Otto Hendrik en zijn orkest.
8.25 Landmans lust.
9.00 Omroeporkest en solist.
9.45 BNO: Nieuwsberichten.
10.0010.15 Gramofoonmuziek.
Weest goed zonder goedheid
Is ondauk 's werelds loon?
Er zyn inderdaad gevallen, waarin werke
lijke goedheid niet gewaardeerd, ja zelfs
misbruikt wordt, en waarop het spreek
woord over de snoode ondank, die 's werelds
loon zou zijn, inderdaad van toepassing is.
Goedheid is prachtig; slechts de volslagen
egoïst is er geheel van ontbloot; hij zal on
der alle omstandigheden en aan iedereen elk
verzoek weigeren dat botst met zijn eigen
plannen, verlangens of genoegens en hij zal
daarvan de wrange vruchten plukken in den
vorm van de eenzaamheid die het deel is van
iemand, voor wie niemand iets over heeft.
Wanneer hij ooit een gunst verleent of een
dienst bewijst, houdt hem dan vooral goed
in het oog, want dan gooit hy een vorentje
uit om een kabeljauw te vangen.
Goedheid weet te geven en te nemen, zal
nimmer nemen zonder gegeven- te hebben en
dikwijls ook zonder ontvangen te hebben en
zonder kans op wederdienst toch geven, maar
met mate en met oordeel des onderscheids.
Er zyn echter ^ook menschen, die in wat
in hun eigen oogen goedheid is, veel te
ver gaan omdat ze eenvoudig den moed mis
sen om „neen" te zeggen. Alle overdrijving
schaadt, en een al te groote goedheid wordt
licht karakterloosheid. Zoo'n type mist het
karakter, om in menschelijk-normale mate
voor zijn eigen belangen op te komen. Hij
zegt op elk verzoek „ja", niet omdat hij
de redelijkheid of het belang van dat verzoek
inziet, of zelfs niet gedreven door een spon
taan meegevoel met dengene, die het verzoek
doet, maar eenvoudig omdat hij te slap is
om „neen" te zeggen. Hij wordt door anderen
niet „goed", maar „goedig" genoemd. In dat
woord ligt iets van minachting, zooiets als:
„onbeduidend, ja, maar wel goedig". En tot
zoo iemand wenden de niet-al-te-scrupuleuzen
zich met hun moeilijkheden, omdat hij zooals
zij weten „toch niet zal durven weigeren!"
Waar blijft de grens tusschen goed en goe
dig?Die is zuiverder te voelen dan te om
schrijven, maar toch zijn er wel enkele richt
lijnen aan te geven. Stel dat men U een ver
zoek doet, dat U liever niet zoudt inwilligen.
Gaat dan na: is dit omdat U het redelijk
üüümi 6n daarom' al zit er aan het
inwilligen ervan een opoffering voor Uzelf
Hever niet wUt Wgeren Of omdat
u het niet durft weigeren?
efa£ geva' wordt u gedreven door
goedheid. In het tweede door goedigheid, en
in dat geval indien U prijs stelt op het be-
wJlgeren" Persoonlijkheid, onherroepelijk
een richtlijn: het is goedheid om Uw
laatste gulden te deeien met Iemand die dit
verdient en noodig heeft, maar het Is dwaas
heid om Uw laatste gulden te offeren om een
ff" eCn kwar«e te helpen. M.a.w. ook
KSihi rrpl Cht U niet' om een ander uit
moeilijkheden te helpen ten koste van groo-
tere moeilijkheden voor Uzelf.
En tenslotte: bedenkt, dat niet alleen zij
die onrecht begaan de onrechtvaardigheid in
de wereld helpen handhaven, maar evenzeer
zy, die onrecht zonder verweer verdragen.
Dr. Jos de Cock,
