Nederland
DE LUCHTROOVERS VAN HOITIKA
Ja
Amov
FATALE
VERGISSING
Radioprogramma
in het kippenhok
en de Leipztger Messe
Belangstelling voor de Neder-
landsche Inzendingen is zeer
groot
Lei pzij?. 2 Sept. (A.N.P.) De 1200
Nederlandsche bezoekers, die met twee
extra treinen uit Nederland naar Leipzig
gekomen zijn, hebben hier snel onderdak
gevonden en op voortreffelijke wijze is er
zorg voor gedragen dat zü deze uitgebreide
tentoonstelling op hun gemak kunnen be
zichtigen.
De belangstelling van het publiek voor
de Nederlandsche inzendingen is bijzonder
groot. Den geheelcn dag heerscht er geani
meerde drukte bij de expositie van kunst
in industrieproducten en handwerk, welkb
is ingericht door 13 samenwerkende Neder
landsche firma's. Dit is de eernge stand
in de groote Nederlandsche afdeeling,
■waar onmiddellijk kan worden verkocht en
het stemt tevreden, dat deze verkoop op
den eersten Zondag vlot verliep. Bij de ove
rige Nederlandsche inzendingen moeten de
bezoekers voor het oogcniblik genoegen ne
men met voorlichting in woord en ge
schrift. De standhouders vinden echter,
steeds een groot en aandachtig gehoor, de
vouwbladen vinden gretig aftrek. Met den
heer Riersema van het departement van
Handel. Nijverheid en Scheepvaart, en met
den heer Kinj?sma van de Nederlandsche
Kamer van Koophandel te Berlijn, hebben
vele bezoekers uitvoerige besprekingen ge
houden. waarbij de mogelijkheden van het
aanknoopen van relaties overwogen zijn.
Groote lof.
Met groote lof hebben wij vaklieden, die
de Nederlandsche textielstand bezochten
over het tentoongestelde hooren spreken.
Met succes heeft men op een oppervlakte
van 250 M2. een volledig overzicht gegeven
van onze Nederlandsche textielindustrie.
Men verheelde zijn bewondering niet voor
de smaakvolle inrichting en vrij algemeen
hoorde men zeggen, dat men er geen idéé
van had. hoe omvangrijk de Nederlandsche
textielindustrie wel is. De stand is dan ook
zeer geslaagd, men staat als het ware voor
een diorama, waar men Nederland van de
zeezijde ziet. Het land wordt weergegeven
met witte kunstzijde, waarop sierlijke klei
ne schoorsteenen de plaatsen der Neder
landsche textielindustrieën aangegeven.
De Nederlandsche textielindustrie,
een der oudste en tevens een der
modernste van geheel Europa
reeds in de 16e eeuw brachten we
vers uit Brabant hun producten
naar Leipzig laat hier producten
zien. welke geheel of nagenoeg ge
heel zijn vervaardigd van kunstve
zels en is in staat op dit göbiedi
de concurrentie met ieder land op
te nemen.
Ook de schoen-lederindustrie is op, een
collectieven stand vertegenwoordigd, waar
men een juist overzicht krijgt van den
grooten omvang dezer industrie in Neder
land. Het geheele proces der fabricatie van
runderhuid tot damesschoen kan men hier
volgen. De directeur van een der grootste
Duitsche schoen- en lederfabrieken, dr.
Stadtler, liet zich als vakman tegenover
den Nederlandse hen vertegenwoordiger in
dezen stand verbaasd en verrast uit over
het Nederlandsche kunnen.
JONGEMAN WILDE TROUWEN.
Een jongeman, die voor ongeveer duizend
gulden aan japonnen had verduisterd, werd
gisteren door de vacantiekamer van de
rechtbank te Amsterdam veroordeeld tot
een gevangenisstraf voor den tijd van ze-
yen maanden, met aftrek van voorarrest.
De jongeman, die altijd als oppassend had
bekend gestaan, had op verkeerde wijze
getracht genoeg geld bijeen te krijgen om
een gezin te stichten. Hij wilde trouwen,
maar zijn salaris, waarvan zijn moeder het
grootste deel kreeg, was niet toereikend. Hij
stal een japon op de fabriek, waar hij werkte
en toen hij er een afzetgebied voor had ge
vonden, ging hij regelmatig door met het
ontvreemden van japonnen. Van October tot
Juni stal hij voor ongeveer f 1000. Hij viel
tenslotte door de mand-
De officier van justitie, had een gevange
nisstraf voor den tijd van negen maanden
tegen hem geëischt.
Er viel
vijfhonderd gulden
op een lot
Corporteur niet toerekenbaar?
Gisteren heeft de vacantiekamer van de
reohtbank te Amsterdam de zaak tegen een
64-jarigen colporteur terug verwezen naai
den rechtercommissaris. De rechtbank heeft
een onderzoek naar de geestvermogens ge
last.
De man had in de Van Baerlestraat een
lot van „Winterhulp Nederland" verkocht
aan een Amsterdammer, die daar met vrouw
en kind wandelde. Op dit lot bleek een prijs
van f 500 te zijn gevallen. De colporteur nu,
inplaats van den winner naar het hoofd
kantoor te Den Haag te verwijzen, scheurde
het lot in twee stukken en behield zelf het
goede en gaf zijn klant het verkeerde deel.
Iemand kocht het papiertje voor een gulden
De onbekende toog vervolgens naar Den
Haag en incasseerde daar f 500.
Voor de rechtbank bleef de colporteur zijn
onschuld volhouden. Hij had het halve lot
voor f 1 verkocht en het geld aan „Winter
hulp Nederland" geschonken, zoodat hij aan
het papiertje niets verdiend had.
De officier van justitie, had bij de behan
deling van de zaak zes maanden gevange
nisstraf geëischt.
DE WERKLOOZENKASSEN.
Amsterdam, 2 Sept. De persdienst van het
N.V.V. schrijft ons:
Dezer dagen verscheen in de bladen een
bericht van den volgenden inhoud: „De
aandacht wordt er van bevoegde zijde op
gevestigd, dat vereenigingen met werkloo-
zenkassen, die tot hun kassen leden toelaten,
die laatstelijk lid waren van een vakvereeni-
ging, aangesloten bij het C.N.V.,, het N.V.V.
en het R.KAViV., voor deze nieuw gewonnen
leden geen aanspraak kunnen maken op
overheidssubsidie.
Aangezien dit subsidie in het algemeen
gelijk is aaii de bijdragen der leden, ontvan
gen de werkloozenkassen voor zulke leden
dus de helft van de inkomsten, die zij voor
haar andere leden genieten."
Om misverstand te voorkomen, zij er op
gewezen, dat deze bepaling niet geldt voor
de bij het N.V.V. aangesloten organisaties.
Ieder die lid is' geweest van een gesubsidi
eerde werkloozenkas, kan immers te allen
tijde lid worden van een bij het N.V.V. aan
gesloten vakbond!
JONGEN UIT OPVOEDINGSGESTICHT
ONTSNAPT.
Gisternacht hebben eenige jongens ge
tracht het rijksopvoedingsgesticht te Amers
foort te ontvluchten, waarbij een der vluch
tenden een arm en een been brak. Eén jon
gen gelukte het te ontkomen. Hij is nog
voortvluchtig.
OOG VERBRIJZELD TIJDENS HET DOR-
SCHEN VAN TARWE.
De 58-jarige landbouwer L. Meyer, wonen
de te Den Bommel, die behulpzaam was met
het dorschen van tarwe, kreeg hierbij een
drijfriem van dep tractor tegen het oog. Dit
lichaamsdeel bleek zoo ernstig verwond, dat
dr. Oosthoek overbrenging naar een ooglij -
dersgesticht.te Rotterdam noodzakelijk acht
te en het oog, dat geheel verbrijzeld was,
moest worden verwijderd.
MARECHAUSSEE AANGEREDEN.
In de gemeente Arcen werd de marechaus
see Koks, door een vrachtauto aangereden.
Het slachtoffer werd zwaar gewond naar het
ziekenhuis te Venlo vervoerd, waar hij is
overleden. De man was afkomstig uit Maas
tricht en 23 jaar oud.
De moorden in de gevangenis
van Dorpat
Ontstellende bijzonderheden aan
het licht gekomen.
Berlijn, 2 Sept. (DNB). Prof. Dr. Hans
Maddison, die de opgraving en identifica
tie van de in de gevangenis van Dorpat door
de bolsjewisten vermoorde Letten op zich
genomen heeft, deelt mede, dat tot dusver
uit de massagraven 226 personen, onder wie
19 vrouwen, zijn opgedolven. Bijna zonder
uitzondering kon worden aangetoond, dat
zij van dichtbij, van voren met een pistool
zijn doodgeschoten. Ook werd bij enkele ge
constateerd, dat schoten in het onderlijf wa
ren afgevuurd of dat met een houten hamer
schedelbreuken veroorzaakt waren. Uit ver
klaringen van in de nabijheid van de ge
vangenis wonende inwoners van Dorpat
blijkt ook duidelijk, dat naar prof. dr.
Maddison heeft vastgesteld verscheidene
van deze slachtoffers voor zij in de gevan
genis vermoord werden, gemarteld zijn, aan
gezien vaak angstig hulpgeroep en ge
schreeuw is gehoord.
COMMUNISTISCH BLAD VERSCHIJNT
IN ENGELAND.
New York, 2 Sept. (DNB). Sedert het
uitbreken van den oorlog tusschen Duitsch-
land en de Sowjet Unie verschijnt in Enge
land een nieuw communistisch dagblad on
der den naam „Sovjet war News". Het ver
schijnt dagelijks in het Russisch en En-
gelsch.
DE BENZINESCHAARSCHTE IN
ENGELAND.
Stockholm, 2 Sept. (ANP) Alle Engel-
sche ministeries en bureaux hebben Maan
dag per circulaire de uitnoodiging gekregen
groote re zuinigheid te betrachten bij het
gebruik van benzine voor auto's.
Meneer Jansen besloot zijn boontjes te
gaan plukken. Heeleanaal een vrije
wilsbeschikking was dat niet. Mevrouw
had haar aandeel gehad .in het besluit.
Maar het was waar: meneer Jansen
had. sinds die eerste twee enthousiaste
dagen, toen hij het heele weekeind in
zijn pasverworven volkstuintje had
doorgebracht, de zorg ervoor geheel
aan het gezin gelaten. Het resultaat
van die zorgen zou hij, als heer des
huizes, nu gaan oogsten. Het vleide
hem toch en welgemoed toog meneer
Jansen met een grooten koffer gewa
pend. naar zijn akker.
De aanblik daarvan was wel veranderd,
sinds hij zijn boontjes op regels had
gelegd. Het heele complex van volks
tuinen, dat. ten dage van het zaaien
een woestijn geleken had, was in een
zee van groen herschapen. Meneer Jan
sen had even moeite zijn eigen stukje
grond terug te vinden, maar gelukkig
had hij spoedig één der grenspaaltjes
herkend. y
Wat toen volgde was de noeste arbeid
eens landmans. Slaan wij die episode
over. Toen meneer Jansen het einde
van den laatsten regel had bereikt en
hem vele spieren, waarvan hij het be
staan nooit had vermoed, deze onwe
tendheid pijnlijk vergolden, toen wacht
te hem een verrassing. Want zie
het eind van den tuin was nog niet
bereikt en toch was hij nu aan een
aardappelveldje gekomen, dat nooit
door hem was aangelegd.
Het kil vermoeden van de afschuwelijke
waarheid maakte zich van meneer
Jansen meester. Hij verhief zich zoo
schielijk zijn stramheid dat toeliet om
een overzicht van de situatie te krij
gen en ja hij had de boontjes van
zijn buurman kaal geplukt. Grens
paaltjes kunnen bedriegijk op elkander
lijken. Vooral als ze wit geschilderd en
van hetzelfde badding gemaakt zijn.
„Ze moesten er noodig af." dacht meneer
Jansen. „Ik zal hem zijn boontjes thuis
bezorgen. Eigenlijk mag hij mij dank
baar zijn." En zoo zag men den heer
Jansen welgemoed door de stad fietsen
met zestig pond pricessqboonen in een
grooten koffer achterop, naar het
moeizaam opgeschommelde adres van
den man, die zijn buurman was als
boer. maar die als burger natuurlijk
uitgerekend aan het andere eind van
de stad woonde.
Die huurman deed zelf open, een gemoede
lij'ke dikke man in hemdsmouwen.
Meneer Jansen deed het verhaal van
zijn vergissing met de goedlachsehe
monterheid van iemands die van faire
bonne mine mauvais jeu weet Ten
slotte was hij zelf de eigenlijke gedu
peerde. Dat liet hij goed uitkomen.
Maar gemoedelijke. dikke menschen
kunnen verschrikkelijk cholerisch zijn.
Dat bleek toen een nog afschuwelijker
vergissing aan het licht kwam dat
de geplukte boontjes bruine boonen
waren!
(„Vaderland")
5. Hij stap-te in de
boot, draaide eens aan
een paar knoppen,
haalde een stang over
en opeens... daar begoa
de motof te snorren en
eer hij er erg in had,
vloog de boot van de
wal af en de rivier op.
Hij greep nog net bij
tijds het roer en wilde
naar den kant sturen,
toen opeens het zeil op
vreemde wijze bewoog.
6. Het ging hol en bol
staan net of er iets on
der bewoog en opeens...
daar kwam een gezicht
tevoorschijn. En wat
voor een gezicht Piet
zag een reusachtige
baard, waarboven juist
een paar oogen zicht
baar waren en een
puntje van een neus.
Hij voelde al zijn moed
in de schoenen zinken.
Wat moest hij doen
alleen met dien vreem
den sinjeur in de boot?
D0Ï
Uit?
ÉSS
Toti
econ
DONDERDAG 4 SEPTEMBER 1941.
Hilversum I. 415,5 m.
6.45 Gramofoonmuziek.
6.50 Ochtendgymnastiek.
7.00 Gramofoonmuziek.
7.45 Ochtendgymnastiek.
8.00 Nieuwsberichten.
8.15 Morgenwijding.
8.25 Gramofoonmuziek.
9.15 Voor de huisvrouw.
11.00 Voor den boer.
11.20 Orgelconcert.
12.00 Boyd Bachman en zijn orkest.
12.40 Almanak.
12.45 BNO: Nieuws- en economische bericht.
I.00 Frans Wouters en zijn orkest en zang
met orgelbegeleiding.
2\00 Haarlemsche orkestvereeniging .en solist.
3.00 Voor de vrouw.
3.20 Zang met pianobegeleiding en gramo
foonmuziek.
4.30 Groote rollen en hun vertolkers, causerie
met gramofoonmuziek.
5.15 BNO: Nieuws, economische en beursbe
richten.
5.30 Romancers.
6.15 Sociale zorg, ook voor u, causerie.
6.30 Gramofoonmuziek.
7.00 Actueel halfuurtje.
7.30 Gevarieerd programma.
8.45 Voor den boer.
9.45 BNO: Nieuwsberichten.
10.0010.15 BNO: Engelsche uitzending:
National features of the Netherlands.
Hilversum H. 301,5 m.
6.458.00 Zie Hilversum I.
8.00 BNO: Nieuwsberichten.
8.15 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgendienst (Voorbereid door de
Christelijke Radio Stichting).
10.20 Zang met pianobegeleiding, (e.o.).
10.40 Voorbracht.
II.00 Gerard Lebon eü zrjn orkest en gramo
foonmuziek.
12.00 Amabilesextet.
12.45 BNO: Nieuws- en economische bericht.
1.00 Omroeporkest en soliste.
2.00 Bonte parade.
3.30 Voor de zieken.
4.00 Klaas ,van Beeck en ztjn orkest.
4.30 Voor de jeugd.
5.00 Lezen van Christelijke lectuur (Voorbe
reid door de Christelijke Radio Stichting).
5.15 BNO: Nieuws-, economische en beursbe
richten.
5.30 Viool en piano (e.o.).
6.00 Sport en lichamelijke opvoeding.
6.15 Omroeporkest, koor en soliste (e.o.).
7.00 Actueel halfuurtje.
7.30 Gramofoonmuziek.
7.45 Brandende kwesties, causerie.
8.00 Zang, fluit en piano.
9.00 Gramofoonmuziek.
9.45 BNO: Nieuwsberichten.
10.0010.15 Gramofoonmuziek.
Interessante grepen
Ernstige muziek:
In het middagconcert door het H.O.V. o.l.v.
Marinus Adam van 14.0016.00 uur Hil
versum I is de violist Gijs Beths solist in
het concert van Beethoven. Voorts bevindt
zich onder de orkestwerken de suite uit het
dansspel „Halewijn" van Marinus Adam.
Van 20.0021.00 uur Hilversum. II wordt,
een zeer gevarieerd programma uitgevoerd
over den zender Hilversum II door Ankie
van Wickevoort Crommelin, sopraan, Jan
Prins, fluit, en Jaap van Opstal, plano.
Voor den boer: In het productie-kwartier van
20.4521.00 uur over den zender Hilver
sum I wordt een hoorspel uitgezonden on
der den titel: „Op het land groeit het Le
ven'-', door D. van de Bospoort.
Voor de jeugd:
Van 16.3017.00 uur Hilversum II zingt
vandaag een zangkoor o.l.v. Frans Verlaan.
bi
Ri
Ver
rice-a
\an 1
ren,
de ec
Wie c
oefen
lelijk
ondei
king
tens i
Lui
ivoorz
«nge
wordt
gebiei
\êbo
Sport:
Karei Nort geeft van 18.0018.15 uur Hil
versum II een samenvattende beschouwing
over de resultaten, die bereikt werden door
de verschillende taltken van zomersport.
Voor de vrouw:
Van 15.0015.20 uur Hilversum I houdt
Mevr. Olff van Boven een inleiding tot een
cursus „Van oud nieuw maken".
Gesproken woord:
Van 18.1518.30 Hilversum I spreekt de
heer G. van Overbeek, Chef van de Voor
lichtingsdienst van het Departement van
Sociale Zaken over het onderwerp „Loon
en Arbeid".
Het Duitsche Rijksprogramma
van Donderdag 4 September.
In de uitzending „Schone Heimat
schone Lieder". van 1S18.27 uur worden
volksmelodieën uit de Palz, uit Lotharin
gen en'uit het Saargebied gezongen.
Van 20.1520.50 speelt het orkest van
Willy Steiner „Klingende Kleinigkeitcn",
achtereenvolgens tot 21.10 uur frontberich-
ten. Van 21.1522 uur „So klingt es bei
uns in Wien". -
To
Hel
yerkl
de tO'
Berin
delijk
heeft
aan
zijn
Uitge
Vo!
'Alle
tussc
«che
Japa
een
Sowj
nen
van
deze
Vo
iinge
aan
bezw
dat
vlieg
het
In
toe,
eenij
de S
lag,
ling
oorlc
als i
de S
de,
dat
fabri
eie
mov
De
iii
Sow
apre
de
Rub
vooi
pers
U
Sow
dige
(Al:
Feuilleton
fdoor P.G. Wodehouse
10.
Hetzij dat tante Elizabeth ook de gevolgen
van den wedren begon te gevoelen, hetzij dat
ze het deed uit pure valschheid van haar ge-
meen, laaghartig karakter weet ik niet, maar
ze begon langzamer te loopen en zelfs op uit
dagende manier in het gras te pikken. Haar
gedrag maakte me razend. Ik voelde dat ik
als een nul behandeld werd. Ik zwoer dat deze
vogel zelfs als ik, wat waarschijnlijk leek, er
brj zou barsten, zou leeren wat het .beteeken-
de om nagezeten te worden door J. Garnet,
schrijver van „De manoeuvres van Arthur",
enz., een man van wien een zoo bevoegd be-
oordeelaar als het Peebles Advertentieblad
had gezegd: „zit belofte in".
Een handige vermeerdering van mijn snel
heid bracht mij tot op een paar meter afstand
van m(jn prooi. Maar tante Elizabeth, hoewel
schijnbaar verstrooid, beheerschte de situatie.
Ze schoot weg met een geamuseerd gegichel
en rende den heuvel op.
Ik volgde, maar er was iets in me, dat me
zei, dat lk mijn kruit verschoten had. De zon
brandde en concentreerde al haar stralen op
mijn rug, met buitensluiting van het land
schap. Ze scheen me te volgen als een zoek
licht.
We waren nu weer op vlak terrein. Tante
Elizabeth was weer langzamer gaan loopen
en ik kon niet vlugger. Heel geleidelijk nader
de ik haar. Er was een hooge heg voor ons en
juist toen ik dicht genoeg naderbij was ge
komen om alles op één enkelen greep te zet
ten, dook tante Elizabeth met weer zoo'n sar
castisch gekakel met haar kop vooruit en op
die geheimzinnige manier vogels eigen, door
de heg. Het geluid van haar oude-jongejuf-
frouwachtig gegrinnik drong tot me door ter
wijl ik daar hijgend stond te blazen en vuurde
me aan als een trompetsignaal. Het volgende
oogenblik was ik ook in de heg gedoken.
Ik was er midden in, heel warm, moe en
vuil toen ik van den anderen kant plotseling
hoorde roepen: „Let op. Rechts een kip!" en
het volgende moment kroop ik met een zwart
gezicht en knikkende knieën op het grintpad
van een particulieren tuin. Naast dat pad was
een croquetveld en op dat veld zag ik, vaag
als door een waas, drie gedaanten. De mist
trok voor mgn oogen op en ik herkende twee
van hen.
De een was de Ier van middelbaren leeftijd,
met wien ik in den trein had gezeten toen ik
hierheen kwam, de andere was de blauwoogige
dochter.
Het derde lid van het gezelschap was eên
man, een vreemdeling voor me. Door een won
der van handigheid had hij tante Elizabeth
overmeesterd en hield haar, ondanks haar pro-,
testen, op werkmansmanier achter de vleu
gels vast.
HOOFDSTUK VIL
De entente cordiale Is bezegeld.
Er zijn verschillende soorten van momen
ten. Dit moment behoorde tot de zeer pijnlijke.
Zelfs voor mijn uitgeput brein was het dui
delijk, dat ik in een verklaring schuldig was.
Het croquetveld van een Ier Is zijn heilig
dom en vreemdelingen kunnen niet zoo maar
door heggen opduiken zonder commentaar uit
te lokken.
Ongelukkig genoeg was ik niet in staat tot
spreken. Ik had een vat water kunnen leeg
drinken, neervallen en inslapen of ijs smelten
met de aanraking van één vinger, maar spre
ken kon ik niet. De conversatie werd geopend
door den anderen man, in wiens sterke han
den tante Elizabeth nu lag, uiterlijk berustend,
maar innerlijk naar ik, die haar hooghartige
ziel kende, kon raden, kokend van ingehouden
woede. Ik zag, dat ze schuin uit haar oog
hoeken keek en dat ze trachtte de kansen te
berekenen van een flinken harden pik met
haar scherpen snavel.
„Kom maar binnen," zei de man vriendelijk.
„Je hoeft niet te kloppen." Ik stond te hijgen.
Ik was me maar al te goed mijn vreemd uiter
lijk bewust. Ik had mijn hoed afgezet vóór
ik door de heg kroop en mijn haar zat vol
takjes en andere vreemde voorwerpen. Mijn
gezicht was vuil en vochtig. Mijn mond hing
open. Mijn beenen voelden aan alsof ze niet
van mg waren.
„Ik moet mijn ex..." begon ik en eindigde
den zin met slikken.
De oudere heer nam me schijnbaar veront
waardigd en verbaasd op. Zijn dochter scheen,
zoo kwam het mijn schuldig geweten voor,
door me heen te kijken. Tante Elizabeth lach
te minachtend. Het eenige vriendelijke gezicht
was dat van den jongen man. Hij keek me met
een vriendelijken glimlach aan, alsof ik een
oud vriend was, die onverwacht was komen
opdagen.
„Haal eens diep adem," ried hij.
Ik deed het verscheidene malen en voelde
me toen wat beter.
„Ik moet mijn excuses aanbieden voor dit
binnendringen," zei ik met succes. „Ongeper
mitteerd," zou er mooi bij gestaan hebben,
maar ik durfde het niet wagen. Het zou lou
ter overmoed zijn geweest om nu onnoodige
woorden van vijf lettergrepen te probeeren.
Ik haalde nog eens diep adem. „De kwestie is,
dat ik niet wist, dat er een particuliere tuin
achter die heg was. Als u me mijn kip wilt
geven..."
Ik zweeg. Tante Elizabeth keek den anderen
kant uit, alsof ze den indruk wilde wekken,
dat ze niets met me te maken had. Menschen,
die het weten kunnen hebben me verteld, dat
kippen haar wenkbrauwen niet kunnen op
trekken omdat ze geen wenkbrauwen hebben,
maar ik wil er een eed op doen, dat tante Eli
zabeth de hare optrok. Ik ga nog verder. Ze
grinnikte.
„Daar ga je dan, ouwe jongen," zei de man.
„Hoewel het hard is om afscheid te moeten
nemen."
Hij stak me de kip toe en nu kwam er een
kink in den kabel. Hij cfeed wat hij doen moest,
n.1. loslaten. Doordat ik de kip verkeerd vast
pakte liep de zaak natuurlijk mis. Tante Eli
zabeth glipte als een aal door mijn handen,
stond me een oogenblik sarcastisch aan te
kijken, haar kop schuin, ging er toen van
door en verdween in het struikgewas aan het
eind van het grasveld.
Er zijn t\jden, dat de meest resolute man
voelt, dat hij niet langer tegen het noodlot
kan vechten: als alles tegen hem schijnt te
zijn en de eenige weg dien hij volgen kan is:
een eervolle terugtocht. Maar één ding is noo
dig voor een eervollen terugtocht. Je moet
weten hoe je er weer uitkomt. En het ontbre
ken van die kennis maakte dat ik daar bleef
staan, er idioter uitziende dan ooit iemand- er
heeft uitgezien sedert het begin van de we
reld. Ik kon niet meer door de heg terug. Als
ik met één enkelen sprong over de heg had
kunnen springen, zou dat een oplossing zijn
geweest. Maar de heg was hoog en ik voelde
me op dat moment zelfs niet in staat om een
luchtig sprongetje over een voetenbankje te
maken.
De man redde de sitiiatie. Hij scheen dien
magnetischen invloed op zijn medemenschen
te bezitten, die den geboren leider kenmerkt.
Onder zijn bevel werden we een georganiseerd
leger. Het gewone laag bij de grondsche doel,
de vervolging van tante Elizabeth, maakte
ons vrienden." De eerste minuut na den geza-
melijken aanval sprak de Ier me al aan als
„beste jongen," en de man, die zich had voor
gesteld als mr. Chase een zeeofficier, zoo
als ik later hoorde gaf me bevelen en riep
me bij mijn naam. Ik heb nooit een ceremonie
meegemaakt waarbij zoo alle formaliteiten
werden verwaarloosd. Het ijs was niet alleen
gebroken, het was versplinterd in duizenden
fragmenten.
„Ga er in en jaag haar er uit Garnet," riep
mr. Chase. „In mijn richting als je kunt,
Phyllis, houd jij links."
Zelfs ln dat verwarrende oogenblik kon ik
niet helpen dat ik opmerkte, dat hij haar bij
den naam noemde. Dat was meer dan akelig.
Het beviel me niets dat die innemende, jonge
luitenant een meisje, wier oogen- me hadden
achtervolgd sedert ik ze voor het eerst had ge
zien, Phyllis noemde. Ik kroop echter in het
struikgewas en gaf tante Elizabeth een por
in de losse ribben als kippen losse ribben
hebben. Hoe meer ik kippen bestudeer, des te
meer dingen ontdek ik die ze kunnen missen,
die plotseling haar rustig isolement ver
stoorde. Ze schoot er uit juist op de plek waar
mr. Chase haar met zijn jas uit opwachtte en
werd onmiddellijk in dat kleedingstuk gewik
keld en overmeesterd.
(Wordt vervolgd..)'
