Brief
OUDERS
VOOR DEN ZATERDAGAVOND
van
Dré
DE LUCHTROOVERS VAN HOITIKA
De Duitsche vrouw
't HOEKJE
Radioprogramma
PAP
Ulvenhout, 2 Oct. 1941.
Amlco,
Nolleke is weer in de kost bg Kee, in „de
Koe-'. Want bij de Weduwvrouw Smeekens
en heur dochters, Katrien en Drika, is weer
lcwartier gemokt en pikt Nol de kuiten. Ge
wit, 't is 'n eigengedraaid, astrant en bazig
keareltje, als ie den huis én 't vrouwvolk
gmeekew nie heelegaar onder z'n commando
hebben kan, dan „dondert ie op", lijk Nol
lijnen verhuis noemt. Verhuis...? Nou ja, ze
hebben-en-houwen lot ie daar, maar hij stikt
over mee 'n kist sigaren onder den erm en
z'nen bontgestreepten han3jop gerold in 'n
krant. Zoo trekt ie dan bfl Kee-van-de-Gou-
wen in. Jaah, Nolleke heeft veul... levens-
ruimte noodig, om zoo "ns te zeggen; deus
kleine l.rieleke vergt 'n groote kooi mee 'n
deur die altij los staat! Hjj gaat, als regel,
om 'n uur of tien onder den wol, maar ge
moest 'm 'ns hooren uitvaren over 't feit, dat
ie tu-'schen 12 en 4 uur 's nachts nie buiten
mag komen...! „Ben ik d&órveuer vrijgezel
gebleven, sodetjuu?!" Dan gaat ie op z'n
teenen staan om iets grooter te schijnen en
klopt dan mee den vuist op z'n kiepeborstje.
Afijn, ge ként 'm, deuzen reus (onder de
dwergen!). Maar in „de Koei" is ie nog zoo
kwaad nie op z'n plek. Hij beschikt over heel
de herberg, de biljert, de schietbaan én over
de keuken!
Ja, 's is 'nen „Zondagsche", dat Nolleke.
Zondagmiddag heeft ie ruzie gemokt mee
den Vic. Dat kwam zóó. Den Vic kwam, ljjk
ie wel 'ns meer doet, mee Herman naar „de
Koei", om er 'n warm maal te gebruiken.
Als den kearel 'nen dag of drie achter mal
kaar lgk n'en slaaf heeft staan zwoegen op
z'n atelier, levend op 'n korst brood, 'nen
elok melk en 'n pijp tabak, als dan mee
't gereedkomen van 'n kunstvol werkstuk de
spanning in hum is gebroken, dan k&n 't ge
beuren, als je den Herman 'n paar maal ach
ter elkaar ziet geeuwen, den Vic ineens te
binnen schiet, dat zullie tweeën in gin dagen
iets goeds te schransen hebben gehad, hg
ineens belust wordt op een pittigen borrel
en 'n sceuvig maal. Den trek daarin wordt
per seconde sterker, dus den witten verfjas
wordt mee 'nen veugdekreet deur den atelier
gezeild, Herman mokt 'nen sprong tot den
Vic "'nen kop, den Vic zet z'n ermen en han
den in den zeep, douwt z'nen witten krullen-
kop in 'nen emmer water en tien minuten
late/ stapt 't span deur 't bosch, plazierig en
druk, want 'n paar goeie uren staan huilie
te wachten!
Zóó kwamen ze Zondag binnen in „de
Gouwen Koei", den Vic en zijnen gebrilden
boxer, sjuust als onze propclub begonnen
was mee 't kaartspel en Nolleke Gommers
in z'n eentje te biljarten stond op Kee d'r
stoof. De ballen lagen moeilijk, dus Nolleke
stond mee één been op de stoof en mee 't
andere lag ie op den band van de biljart,
sjuust o" ie over 't muurke wou klimmen!
Wij zijn aan deus biljartend Nolleke gewend,
we laten 'm rustig tobben mee den grooten
keu en z'n korte beentjes, maar ik mot toe
geven: veur iemand ais den Vic, die bij 't
binnenkomen teugen dat strakgespannen
broekske van den Nol aankekt, die op de bil
jart kruipt als 'nen Zondagsruiter op 'n
kwaai peerd, is dat 'n gek gezicht! Den Vic
was in 'n bui om gekke dingen te doen, Nol
leke wou eindelijk stooten en toen, toen wees
den Vic van Herman naar de stoof, waar
Nolleke mee één been op steunde. Herman is
d^n gehoorzaamsten hond van de weareld,
ook den sterksten misschien, dus Herman
brocht den stoof bij den Vic...!
Ge hoeft niks te vragen! Nolleke lag te
„droogzwemmen" midden op 't groene laken,
spartelend en vloekend, dat 't 'n lieve lust
was. „Den schobbenjak, die m'n stoof gegapt
hee, slaai ik dalrk mee m'ren keu de har-
senpan in", kwekte Nolleke.
Nou, dat kost intersant worden...!
„Nol sprikt veur z'n beurt"; veurspelde
den FVlp seerjeus: „heer ie Erman de arsens
hingeslagen eeft, zal Erremann Nol z'nen kop
hafgebeten ebben, let 'r op, jongens!" En
werendig den Fielp gong al echt op z'n
gemak zitten, om van deus... „liquidatie"
niks v missen. Den mensch is wreed, amico!
Nolleke gooide z'n eigen om, op z'n rug.
Kwam zittende overènd, den keu nog altij in
de handen, maar nou mee 'n dunne end!
Daar ontdekte-n-ie den Vic mee de stoof!
Woedend keek Nolleke naar den lachenden
Vic, zinnende op 'n verpletterende beleedi-
ging. 't Wierd heel stil in „de Koei", ik hoor
de 't schuim aan de bierkraan sproedelen.
„Dus..." zee Nolleke bedachtzaam, den Vic
verscheurend mee z'n oogen. „dus... dat...
hedde gij me... geleverd..., verrekte kladver
ver!" Ondertusschen was Nolleke, mee elk
woord, wat naar voren geschoven. Nou
hongen z'n beentjes te zweven langs de bil
jert. „Wa zoude 'r van zeggen, Verfdot,
as ik mee 't dikke end van deuzen keu...
jouwen witten krullenbol 'ns in de wèèr
mjkte...? Sloeber?!"
„Ik vin 't begin niet kwaad", zee den
Blaauwe: „gij, Fielp?"
„Oem," bromde den Fielu: „oem".
Den Vic stond te lachen, dat ie schokte.
Riep: „Kee!" Jenevèrr, jandome!"
Den Fielp gong de kaarten weer deelen,
zeggende, 't wordt niks, Jaan!"
Dit sloeg op den Jaan z'n bijverdiensten
als „dooienaanzegger".
Kee brocht den Vic z'n borreltje, vroeg:
„waar zal ik 't neerzetten, mijnheer Zonne
veld?"
„Zetten?" vroeg verwonderd den Vic.
Hi, nam den borrel van Kee's blaaike, beet
'm mee éenen hongerigen hop deur en zee:
„nog maar een, Kee énn... de spijskaarrt!"
„De... de wa?"
„Het vreetrepertoire!"
„Vreet ripperdwa??"
„Wat schaft de pot vandaag?"
„Oh?! Bedoelde 't zóó?" zee Kee vrien
delijk: „komde 'n stukske eten?"
„Eerst nog 'n borrel, Keetje, 'k Heb zoo'n
echte flaauwekulsmaak in m'n mond!"
Toen stond Nolleke op den vloer. Kwam
loerend op den Vic af. Nolleke kookte! Als
hij ruzie wil maken, den eischt ie ieders aan
dacht! Enne... daar ontbrak veul aan. Nie
mand zag 'm staan! Ja, tóch! Eénen hield
'm in de gaten...!
Dan baste Nolleke's zware stem ineens:
,zeg, Sauser, Gifmenger, wij hebben nog nie
afgehandeld!"
„Herrmann!" commandeerde den Vic,
meteen zag ie naar Nolleke.
Den boxer stond gespannen. Eénen bussel
spieren, die subiet kost losspringen als 'n
stalen veer. Herman wachtte op 't vrije com
mando. Z'nen kolonelskop trilde.
„Haf-andelen, Nol!" riep den Fielp: „lot
nóu zien dat ge 'n vént bent!"
Den Vic stond te lachen, zachtekens, stil-
genietend. Nol stond stijf. Herman wierd on
geduldig, bromde uit 't diepste van z'nen
buik.
„Zeg nou nog 'ns „kladverver Nolleke?"
vroeg den Blaawe vriendelijk als 'nen
oom: „dan krijgde van mij 'nen lolly."
„Kladverver", siste den Nol, alsof Her
man 't nie hooren mocht.
Nol zwitte. Van angst en van woede.
Daar was Kee verom, mee den Vic z'n
tweede borreltje.
„Kee," commandeerde Nol, stijf teugen de
biljert aangedrukt: „gij bent hier de baas!
Stuur dieën rothond uit oew snoepkraam!"
,,'k Zou je danken", gaf Kee te verstaan,
,,'k ben gin leeuwentemster!"
„Heb je op me gerekend, Keetje, voor het
eten?" vroeg den Vic vriendelijk.
,,'k Mot alleen maar wa-d-eerpel bij-schil
len", zee Kee.
„Op Zóndag...?" vroeg den Vic mee
overdreven naastenliefde.
„Is da zoo erg, Meneer Zonneveld? Veur
'n goeien klant mee liefde en plazier, horre!"
„Dat wil ik niet hebben, Keetje!"
„Ge mot eten, meneer den Vic...!"
„Jawel! En veel! En hij ook!" Den Vic
wee& op Herman, die Nolleke in bedwang
stond te houwen. Toen teugen Nol: „jij schilt
de piepers, Drol".
„En jij kunt borsten." zee Nolleke zonder
dat ie over 't antwoord hoefde te denken.
„Jij schilt de piepers, off...!" Herman gong
'n stapke nader tot Nolleke, de vier sterke,
korte pooten wijd gespreid, den brommer in
z'nen buik opnuuw, opgewonden".
„Tisgoed", zuchtte Nol: „mijnen dag komt
ook, kwastenmajoor!"
„Kee, neem 'm mee naar de keuken, of
nee! Zet 'm achter den toog met de aard
appelen!'
't Móest! Den Vic was baas. Baas over
leven en dood op deuzen oogenblik. En mee
'n bietje teugenzin vermengd mee 'n bietje
irwendigen leut, zette Kee Nolleke aan 't
jassen, 'n Volle ben patatten! Herman hield
d wacht.
Na tien minuten was Nolleke al gereed!
Kee kost er mee janken! D'n smellap had al
die kostelijke èèrpels tot kubuskes gesne-
jet...! Gin kwart was over.
„Nog 'n mand", commandeerde den Vic.
,,'k Denk er nie over", zee Kee: ,,'t is zon-
deveurgod". Zóó kwam Nolleke weer vrij en
als alüj: mee vijf van den lesten slag! Aan
de deur bedreigde n-ie den Vic mee tien mar-
te'd< oden, sloeg dan de deur toe.
Maar 'n uur later kwam Nol verom, tus-
schen twee struische matrozen, waarmee ie
erg „dik" dee...!
'k Vertel oe de rest volgende week, mis
schien.
Veul groeten van Trui, Dré m, den Eeker
en als altij gin horke minder van oewen
t.a.v.
Dré.
ZONDAG 5 OCTOBEB.
Hilversum I. 415,5 m.
«.00 Gewüde muziek (gr. pl.)8.30 B.N.O.: Nieuwsbe
richten. 8.45 Gramofoonmuziek. 10.00 Orgelconcert. 10.30
Kerkdienst. 13.00 „Prleëlen", muzikaal programma. 12.45
B.N.O.: Nieuws- en economische berichten. 1.00 Neder-
landsch Verbond voor Slbbekunde Kent GU Sibbe? 1.15
Het Philharmonisch Kwartet. 2.00 Gerard Lebon en zijn
orkest en Gramoloonmuzlek. 3.00 Radlotooneel. 3.45 Melo-
disten en solist en de Speellieden en soliste. 5.00 Voor de
jeugd. 5.30 Gramofoonmuziek. 6.O5 Sport van den dag.
6.30 Ramblers. 7.00 Actueel halfuurtje. 7.30 Zang met
piano-begeleiding. 8.00 Gramofoonmuziek. 8.16 Utrecnta
Stedelijk Orkest én solist en gramofoonmuziek. 10.00
N.O.: Nieuwsberichten. 10.15—13.00 Gramofoonmuziek,
Hilversum 301,5 m.
8.00 Gramofoonmuziek. 8.30 B.N.O.: Nieuwsberichten.
,45 Gramofoonmuziek. 10.00 Zondagmorgen zonder zor
gen. 12.00 Lezing. 12.15 Viool en piano. 12.46 B.N.O.:
Nieuws- en economische berichten, i.00 Otto Hendriks en
zijn orkest. 1.25 Gramofoonmuziek. 1.40 Otto Hendriks
n zijn orkest. 2.00 Boekbespreking. 3.15 Verkorte opera
.Daphne". 4.00 Causerie: „Het stadsbeeld van Utrecht".
.15 Gramofoonmuziek. 5.00 Dultsche taalles 5.35 Gramo
foonmuziek. 5.30 B.N.O.: Sportuitslagen. 5.40 Gramofoon
muziek. 5.45 Declamatie. 6.00 Orgelconcert en gramofoon
muziek. 6.20 Johan Kristel en zijn orkest. 7.00 Actueel
halfuurtje 7.30 Pianosoll. 7.45 Reportage. 8 00 Gramo
foonmuziek. 8.15 Musette-orkest en soliste. 8.45 Ensemble
Bandl Balogh. 9.15 Klaas van Beeck en zijn orkest en
gramofoonmuziek. 10.0010.15 B.N.O.: Nieuwsberichten.
MAANDAG 6 OCTOBEB.
Hilversum L 415,5 m.
5.45 Gramofoonmuziek. 6.50 Ochtendgymnastiek. 7.00
Gramofoonmuziek. 7.45 Ochtendgymnastiek. 8.00 B.N.O.:
Nieuwsberichten. 8.15 Gewijde muziek (opn.). 8.30 Gra
mofoonmuziek. 9.15 Voor de huisvrouw. 9.20 Gramofoon
muziek. 10.40 Voordracht. 10.50 Sylvestre trio. 11.30 Voor
dracht. 11.40 Orgelconcert. 12.00 Planovoordracht. 12 40
Almanak. 12.45 B.N.O: Nieuws- en economische berichten.
1.00 Viool en plano. 1.45 Revida-sextet en gramofoon
muziek. 3.00 Voor de vrouw. 3.45 Argentljnsch orkest (gr.
pl 4.00 Bijbellezing. 4.20 Zang, piano en gramofoonmu
ziek. 4.45 Voor de Jeugd. 5.15 B.N.O.Nieuws-, economi
sche en beursberichten. 5.30 Melodisten en solist. 6.15
Boerenland in boek en krant. 6.30 Ensemble Bandl Balogh.
00 Actueel halfuurtje. 7 30 Ramblers. 8.00 Gramofoonm.
15 Causerie: „Het kerkelijk muzikale scheppen van Mo-
".rt". 8.20 Mis van Mozart. 9.40 Gramofoonmuziek. 10.00
N.O.: Nieuwsberichten. 10.15—12.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum n. 301,5 m.
6.45—8.00 Zie Hilversum L 8.00 B.N.O.: Nieuwsberlch-
n. 8.15 Gramofoonmuziek. 10.00 Morgenwijding. 10.15
Zang met pianobegeleiding en gramofoonmuziek 11.00
Voordracht. 11.20 Fluit en piano en gramofoonmuziek.
"..50 Gramofoonmuziek. 12.00 Ensemble Rentmeester. 12.45
.N.O.: Nieuws- en economische berichten. 1.00 Roman-
cers en zang met orgelbegeleiding. 3.00 Omroeporkest. 3.00
John Kristel en zijn orkest. 3.45 Voordracht. 4.00 Molto
Cantabile. 4.45 Gramofoonmuziek. 5.15 B.N.O.: Nieuws-,
economische en beursberichten. 5.30 Omroeporkest. 6.00
Causerie: Muzikale actualiteiten van de week (I). 6.15
Amusementsorkest en Klaver Drie 7.00 Actueel halfuur
tje. 7.30 Gramofoonmuziek. 7.45 Politiek weekprratje. 8.00
Gramofoonmuziek. 8.25 Landmanslust. 9.00 Otto Hendriks
en zijn orkest. 9.45 Gramofoonmuziek. 10.00 B.N.O.:
Nieuwsberichten. 10.1510.20 Avondwijding.
O
VOOR DE
Liefde en Leed..,
Een jongeman houdt van een meisje. Dui
zenden jongelui zoeken elkaar. Dat is de
loop des levens. Alleen ...het komt voor, dat
de jongen of het meisje een keuze doet,
welke niet bepaald naar den zin der ouders
is. Dan wordt het geval ineens moeilijker.
Dan gaat liefde gepaard met leed. De jon
gen is dol op 't meisje, ng ziet in haar niet wat
zjjn ouders in haar zien. De jongen heeft lief,
onstuimig lief en iedere poging om hem van
het onderwerp zijner liefde te vervreemden
versterkt zijn liefde, totdat de situatie zoo
moeilijk begint te worden, dat er ies gebeurt
of dreigt te gebeuren.
liet meisje rast niet bg jou, zeggen zijn
ouders en zij sommen de eigenschappen op,
welke h.i. het meisje niet bezit en toch moest
bezitten, wilde ze voor hun lieven zoon ge
schikt zijn. De jongen daarentegen verzeg
zich steeds meer en op het laatst komt het
tot heftige scènes. Ik behoef dit niet verder
uit te spinnen. Hoeveel ongelukkige paartjes
loopen er rond? En hoeveel gehuwden heb
ben in hun leven die smartelijke periode ge
kt jd° Hoevelen huwen er met de wet. In
hoeveel gezinnen komt het verschijnsel voor,
dat we hier aan de orde stellen? Het is naar
aanleiding van een vraag, welke we onlangs
ontvingen, dat we dit moeilijke en toch zoo
belangrijke probleem eens nader met elkaar
willen bespreken, in de hoop, dat zij, die in
hun leven er mee geworsteld hebben, ons bij
de bespreking zullen helpen met het ver
strekken van hün ervaringen.
Vast staat, dat het gezinsleven in zulke
omstandigheden een gevoelige knauw krijgt.
De verhouding kirid ouders, vaak vader
zoon, of moeder: dochter, ook wel kinderen
kinderen, wordt gespannen en de jcènes zijn
niet van de lucht om maar niet te spreken
van de ernstige gevolgen als wegloopen uit
het ouderlijk huis, zelfmoordpogingen of
zelfmoord.
Ik wil hier voorloopig mijn eigen ziens
wijze geven Natuurlijk ik zei het reeds
stel ik prijs op de meening \an anderen.
Naar mijn meening kunnen de ouders,
wanneer het geval er eenmaal ligt, weinig
meer uitrichten. Tegenwerking heeft ave-
rechtsche uitwerking: de „liefde" neemt toe.
Eigenlijk kan het ook zoo zijn, dat de jongen
of het meisje nu persé niet meer voor rede
vatbaar is. Had men hem of haar zijn (haar)
gang laten gaan, dan was er mogelijk nog
kans voor de ouders geweest, dat de „ver
keering" onverwachts tot een einde kwam,
Nu zet het kind dóór. Een ervaring, beves
tigd door vele gevallen. Een ander zoekt zijn
heil in het negeeren van de verhouding van
het kind en zijn „aanstaande". Geen goed en
geen kwaad woord wordt er in huis over ge
sproken. Men houdt zich onverschillig. Ook
dat brengt zelden oplossing. Redeneeren baat
al evenmin in vele gevallen. Wat nu? ZooaTs
ik reeds zeide, als het eenmaal zoo ver ge
komen is, blijft er voor de ouders naar mijn
meening weinig meer te veranderen over.
Ik verwacht aLeen heil van de periode
voor dien tijd. M.a.w. alvorens het kind
aan liefdesverhoudingen denkt, moet men het
opvoeden in een richting,, welke de meeste
kans biedt op voorkoming van onaange
naamheden op dit terrein. Men moet zijn kin
deren leeren goed uit hun oogen te kijken.
Wanneer een kind geleerd heeft onderscheid
te maken tusschen wat goed en niet goed
wat geoorloofd en onder geen enkele om
standigheid geoorloofd is, heeft men de
meeste kans op geringe moeilijkheden. Een
huwelijksleven der ouders is van de
allergrootste beteekeni9. Wanneer een kind
bemerkt, dat het tusschen vader en moeder
herhaaldelijk tot botsingen komt, gaat het
zelf ook zoeken naar de oorzaken van dat
feit. Het vindt bijv. dat vader moeder ge
trouwd heeft om het geld. "Het redeneert
nu: „Ik zal zoo iets later nooit doen". De
jongen zegt: „Ik neem een meisje, waarvan
ik houd. Geld kan me niets schelen.' Zijn
keuze valt op een doodgewoon dienstmeisje.
Vader 1? hoogst verontwaardigd. -Mijn zoon
trouwen met een dienstbode? Dat gebeurt
niet. Hij kan wel wat beters krijgen." Moe
der redeneert al precies zoo.
De moeilgkheden zijn er. Bg wie ligt nu de
schuld? Als we dieper op de feiten ingaan,
zeggen we: Bij de ouders, die zelf de fout
begingen, waartegen zij nu strijden. Immers,
in hun oogen is het fout. dat een jongen
trouwt met een eenvoudig werkstertje. Die
doet het om het geld, of de positie van den
jongen, redeneeren de ouders van den jon
gen. Wanneer de ouders zuiver in hun schoe
nen stonden, zouden zg een dergelijke moti
veering van hün weigering vast niet geven.
Het kan ook zijn, dat ze hun zoon willen be
waren voor de ellende, welke zij in hun leven
ondervonden hebben van hun eigen fout op
dit terrein. Het is bovendien heel goed mo
gelijk, dat de jongen werkelijk van het
meisje houdt en werkelijk niet om het geld
gr ft. en het meisje van dezelfde meening is.
Wanneer de verhouding tusschen de beide
jongemenschen zoo is, moeten, naar mijn
meening de ouders blijde zijn. Laten zij zich
dan terwille van het geluk van twee jonge
levens heen zetten over deze verschillen. Een
eenvoudige dienstbode kan een heel goede
vrouw zijn voor een gefortuneerden jonge
man, als er maar waarachtige liefde aan
wezig is!
En dit kunnen alleen de beide jonge men-
schen beoordeelen. Tenminste, als ze een
hoogstaand karakter bezitten. Is het bg een
van beiden om „iets" te doen, ja. dan wordt
de zaak kwader. Maar dan is de voor-opvoe
ding ook niet in orde geweest!
51. „Als jullie me niet
gauwVerder kwam
hij niet, want het toestel
gleed een scherpe hel
ling omlaag, zoodat hij
een van de stangen een
flinke mep met zijn
vuist gaf. „Hou je nu
kalm, direct gaan we
varen, dan kunnen we
eens rustiger praten",
zei de man.
52. Piet hield zich ver
der koest. Uit verschil
lende opmerkingen der
mannen maakte hij op
dat het landingsgestel
werd ingerokken en dat
ze door middel van drij
vers op zee zouden neer
strijken. Even later
wiegden ze werkelijk
heel rustig op het wa
ter. Waar zouden ze nu
wel zijn? Piet keek eens
door de ramen.
OVEEKA.
lotgenoote en kameraad
DE RIJKSCOMMISSARIS VERKLAART: IN-
NEDERLAND ZAL DEZEN WINTER
NIEMAND VAN HONGER EN
KOUDE OMKOMEN.
De rijksvrouwenleidsler over de
plaats en de taak der vrouw.
Zooals wij gisteren reeds in het kort heb
ben medegedeeld, hebben de rijkscommissa
ris en de rijks vrouwenleidster op de verga
dering van de Duitsche vrouwenschap groo
te redevoeringen gehouden.
De rijkscommissaris, rijksminister Dr.
Seyss Inquart gaf uitdrukking aan zijn vol
doening, dat Nederlandsche en Duitsche
vrouwen bijeen waren gekomen, in een ver
gadering, als een bewijs, dat in dit land
menschen zijn, die zich volkomen bewust
zijn, waarom het gaat.
Door de moeilijke tijden na den oorlog is
de Duitsche vrouw gegaan als de levensge
zellin van den Duitschen man. Zij heeft de
jaren, waarin de Fuehrer riep, en de verrij
zenis van het rijk medegemaakt en is niet
juichend, doch met ernstige vastberaden
heid in den oorlog getreden. De Duitsche
vrouw van deze generatie is de levensge
zellin van mannen, die steeds en onder alle
omstandigheden strijders zijn geweest en in
den strijd hebben gestaan.
Lotgenoote en kameraad.
Zij staat recht met een houding, welke den
man het gelukkige gevoel geeft een lotge
noote en kameraad te hebben, welke men
noodig heeft Qm het lot vorm te geven.
Vormen de Duitsche mannen het Heroïsche
front, aldus zette s>pr. verder uiteen, het in
wendige front der vrouw is niet gemakkelij
ker, het front van het altaar, waar alle kom
mer wordt opgedragen en het is zaak, dat
de vrouw deze dingen menschelijk aanvoelt,
zich er niet door laat overweldigen, doch
draagt in de overtuiging, dat het gaat om de
grootheid van het volk en de toekomst.
Ik spreek thans heel openhartig, want het
zou volkomen onoprecht zijn, wanneer ik zou
i beloven, dat de komende winter bijzonder
aangenaam of beter zou zijn, dan wat we
tot nu toe hebben gehad. Daarvoor zorgt de
vijand, omdat hij ons militair niet kan
overwinnen. Wel kunnen we zeggen, dat in
den komenden winter niemand van honger
of konde om zal komen. In het algemeen
kunnen we, dat kan nu reeds worden ge
zegd, het levenspeil van thans handhaven
en we zullen dit kunnen handhaven tot het
oogenblik, waarop we weer zullen kannen
patten uit de groote reserves. Alles, wat on
ze mijnwerkers in Limburg sedert September
van dit jaar aan steenkool hebben gewon
nen, kan ter beschikking worden gesteld van
de Nederlandsche verzorging
Niet om te bevelen.
Wij staan hier niet om te bevelen of om
(e zeggen, dat dit of dat het beste is, wat
kan geschieden. Het is slechts de som van
ervaringen, welke wij, nationaal-socialisten.
ons tot levensvorm hebben gemaakt en deze
ervaringen willen wij ter beschikking stel
len. Wij wenschen niet anders, dan dat wij
hier spoedig medewerkers zullen hebben en
dat deze kameraden spoedig met ofis zullen
aantreden, dat zij met ons mee zullen wer
ken voor zich zelf en hun toekomst, dat zij
mee 'zullen vormen aan de toekomst van
hun kinderen, zooals wij thans doen volgens
den wil van onzen Fuehrer.
Een ding zien we duidelijk, in dit gebied
zijn wij allen vereenigd als nationaal-socia
listen Er is slechts sprake van één ding,
nl. of wij beiden willen bouwen aan onze
toekomst volgens de grondbeginselen van
nationaal-socialisme dat wil zeggen, dat we
ons volk, ons Nederlandsche en Duitsche
volk, ons Germaansche wezen op den voor
grond stellen en alle andere eischcn hier
achter stellen. Daartoe hebt gij besloten.
REDE VAN DE RIJKSVROUWEN-
LEIDSTER.
De Reichsfrauen Füherin Frau Gertrud
ScholtzKlink, besprak de bedoeling van
den vrouwenarbeid in nauwe samenhang
met de principieele vragen, die de menschen
overal bezig houden. Wij Duitschers, hebben
- een taak op ons genomen, die historisch be-
ter aanvulling van den
broodmaaltijd
Het meest bekende aanvullende gerecht
bij den broodmaaltijd is wel pap. In menig
huisgezin zal het dagelijksch bord pap weer
in eere hersteld zijn. Zoo kwaad is dat heele-
maal niet, want zoowel voor kinderen, als
voor volwassenen is pap als aanvulling heel
gezond.
Behalve in taptemelk (melk voor kinde
ren) en karnemelk kan men pap ook berei
den in de wei van hangop of kwark. Dit
vocht bevat n.1. nog zouten, die van waarde
voor het lichaam zijn. Door toevoeging van
taptemelkpoeder wordt deze pap nog voed
zamer en beter van smaak.
RECEPTEN (voor 4 personen).
Aardappelpap met appelen.
3/4 liter taptemelk, 450 gr. rauwe aard
appelen, 300 gr. appelen, zout pl.m. 60 g., sui
ker, stroop of honing.
De geschilde aardappelen raspen. De melk
aan de kook brengen, de aardappelmassa en
de geschilde, in stukken gesneden appelen
toevoegen, en alles nog 10 minuten zachtjes
laten trekken. De pap geven met suiker,
stroop of honing of als zout gerecht, maar
dan zonder apnelen.
Pap van gortgrutten in de wei van hangop.
V2 liter wei van hangop, 40 g. gortgrutten,
50 gr. taptemelkpoeder.
De gortgrutten weeken, de wel aan de kook
brengen, de gortgrutten erin strooien en on
der nu en dan roeren zachtjes gaar koken.
Kooktijd ol.m. 30 min.
Het taptemelkpoeder door de pap roeren en
deze nog even doorwarmen. Suiker of stroop
bij de pap geven.
zien, gedragen moet worden door hem, die
moed en dapperheid bezit. Onze tegenstan
ders zeggen, dat de Duitschers de schuld zijn
van dezen oorlog. Zij bedoelen hiermede1 te
zeggen, dat wij den oorlog gewild hebben,
maar wij hooren uit hun woorden iets an-
s en wel dit: „Als Hitier niet gekomen
was en zijn beweging niet groot had ge
maakt, dan waren wij met het Duitschland,
dat in 1918 zijn eigen doodvonnis heeft uit
gesproken, en in 1919 heeft ondérteekend,
met een Duitschland, dat nooit meer zou
opstaan, niet meer in conflict gekomen, want
dat Duitschland zou zich zelf hebben opge
lost". Het zou slechts een kwestie van eenige
tientallen jaren geweest zijn en dan had
Duitschland historisch niet meer bestaan.
De Rijksfrauenfüherin behandelde uitvoe
rig de overwinningen van de Duitsche weer
macht. Men heeft deze overwinningen in
het buitenland wonderen genoemd.
Misschien is er toch één wonder gebeurd
in Duitschland, en wel dit, dat door alle
Duitsche harten één klop gaat: Adolf Hitier.
Men kan mij vragen, wat hebben de vrou
wen hier eigenlijk met dezen oorlog te ma
ken. Dan moeten wij steeds voor oogen hou
den, dat deze oorlog tenslotte geen strijd is
tusschen Duitschland en Engeland, of
Duitschland en Frankrijk, of Duitschland en
Polen, maar de groote uiteenzetting voor een
nieuwe orde in de Europeesche levensruimte,
voor. een nieuwe orde van arbeid, eer en
moed.
Ook wij, Duitsche vrouwen, zijn in een
strijd meegesleurd, die in tegenspraak is met
hun diepste wezen, want onze oorspronke
lijke bestemming is Moeder te zijn en dit be-
teekent steeds nieuw leven te schenken. Maar
toch verlangen wij, dat onze zonen, wanneer
het eenmaal tot een conflict gekomen is, de
dapperste zijn. dat wij kinderen hebben,-over
wie wij ons niet hoeven te schamen. Dit is
de dubbele zending van de moeders in de
wereld en daarom zijn er ook juist onder
de vrouwen van deze wereld vele dingen, die
wij met elkaar kunnen dragen.
Op het oogenblik gaat het om ons volk en
om een nieuw Europa met een nieuwe edele
opvatting van eer.
Terwijl de mannen voor de toekomst van
onze kinderen vechten, willen wij niet als
voldane menschen rustig blijven. Wij zul
len hen helpen, indachtig het woord, dat
eens een grooten Germaan gesproken heeft:
„Verlies nooit in der eeuwigheid het geloof,
dat God door u een grooten daad wil stel
len.'
