Parkstr. Tenet 13/6/1. J. J. Knijper.
StooiuYaart-Iaatschapjiij II
LANGEVELO DE RODIJ,
EDMKTOIÜE
De prijzen zijn comreereii
t.
De prijs Ier atatentiën is zeer lill®.
GABRIELLE DE MEYRAH.
Attentie s. v.p.
„DE PHILAHTROOP,"
Directe Wekelijksche
publiciteit veer Texel»
BESCHIKBAAR,
mr Maandag a.s. op de markt te zien.
LEG EL,
BRUSSEL.
Feuilleton.
U
BOEKDRUKKERS
t( lltit "flllta |«tl,
Dank aan allen voor de zoo groote belangstel
ling en buitengewone deelneming dezer dagen
aan ons bewezen.
Opnieuw beveel ik mij ten zeerste aan als
KOPER- en BLIKSLAGER en voor het HER
STELLEN van voorkomende reparatie's aan
KOOKMACHINES, enz., tevens als COMMIS
SIONAIR in LANDBOUWWERKTUIGEN
als Grasmaaimachines en IJzeren Hooiharken;
HULSMEUBELEN, HEININGDRAAD of andere
Ijzerwaren kunnen door mij in commissie ge
leverd worden, belovende een s o 1 i e d e en
zeer b i 11 ij k e behandeling.
Hoogachtend en Aanbevelend,
EENIG AGENT van de verzekerings-maat-
schappij bij besmet tel ij ke ziekten
gevestigd te BOLS WARD.
Reglementen bij mij verkrijgbaar.
S3
n
er
9
SS
55
o
SE- ST
voor Passagiers Ie lie en Hle Klasse
met de prachtige Stoomschepen der
±-
Z
2
Hoofdkantoor te Rotterdam: Noor
dereiland. Passagekantoor te Am
sterdam: 44 Prins Hendrikkade
over h. nieuwe Centr. station.
Vlugste en goedkoopste aansluiting
met Curasao.
D is trie ts-Inspec teursI.E. Kroes, Gro
ningenBolsius, Oosterwijk.
Agenten Koning Go. Texel en
A. Dros Albz. De Cocksdorp.
bevelen bij voortduring hunne Drukkerij aan,
tot het vervaardigen van alle
voor Gemeente-, Polder- en andere admini-
stratiën, zoomede voor Yereenigingen en Par
ticulieren.
Voor netheid van bewerking kunnen getui
gen de vele reeds uitgevoerde bestellingen.
Qp bovengenoemd blad nog een paar uren open.
Dit blad voorziet in eene groote behoefte aan
Door de lage abonnementsprijs komt het
in aller handen.
Ook voorden Burg en omtrek,
XMp^ Een beste tweejarige stier, afkomst
N. R. Stamboek, dekgeld f L
bij C. M. YEEGER, WESTERMIENT.
FACTOOR IV ALLE VISCHSOORTM!,
XVII.
Dank, mijnheer, zeide hij, ik ben hier nauwelijks
een uur en de eerste tijding die ik verneem vervult
mij met vreugde. Wees daarvoor gezegend.
De oude edelman boog.
Kent gij mejuffrouw de Meyran dan?
Ja, mijnheer, ik was zoo gelukkig haar de eerste
maal het leven te redden en als er slechts moed
noodig is, zal ik haar ten tweeden male aan den
dood ontrukken of met haar sterven.
Niemand heeft het recht om voor eene vrouw
te sterven, als het geen broeder, echtgenoot of ver
loofde is.
Daaraan had Lucien niet gedacht.
Het voorhoofd van den edelman plooide zich.
Te dien tijde zond men geheime agenten in de
gevangenissen die, de rol van verdachten spelende,
hetvertrouwen van de gevangenen poogden te winnen,
een wensch, een onvoorzichtig of gevaarlijk woord
van hen op te vangen, om ze vervolgens aan te
brengen. Het wantrouwen van den edelman was
dus heel natuurlijk.
Maar de openhartigheid, die er uit de trekken van
den jongen officier sprak, zijn jeugd, zijn waardige
houding en zijne taal verjoegen het weldra.
Mejuffrouw de Meyran is hier, zeide hij, ik zal
u aan haar voorstellen.
Zij gingen de zaal door en richtten zich naar een
bank, die met den rug tegen een pilaar stond.
Een jong meisje in gewoon boerengewaad was op
die bank gezeten, met het gelaat in hare handen
verborgen.
Daar is mejuffrouw de Meyran, zeide de oude
edelman.
Bij dien naam hief het jonge meisje het hoofd op.
Lucien verbleekte verschrikkelijk; een rauwe kreet
ontsnapte aan zijne borst. In plaats van Gabrielle
vond hij een onbekende, die hem treurig aankeek.
Het was daar donker, Lucien kon zich vergissen.
Hg naderde de boerin, beschouwde haar nogmaals
en riep in wanhoop uit:
Zij is het niet.
Stil, zeide de oude man levendig, hem de vuist
drukkende met een hand, die al zyne kracht scheen
te hebben weergevonden.
Zij is het niet! hernam Lucien als zinneloos.
Stil, zeg ik u, maak de verheven zelfopoffering
van dit kind niet vruchteloos. "VVy zijn door spionnen
omringd en zij zou nutteloos voor degene, wiens
leven zij wil sparen, opgeofferd worden.
GeredKan Gabrielle gered zijn
Lucien wankelde als een dronken man. Verwarde
denkbeelden woelden in zyne hersenen om.
De edelman zeide hem wat de jonge boerin zelf
had verteld, hoe zij gevangen was genomen onder
den naam van Gabrielle de Meyran, en hoe zij, toch
willende sterven, dien naam had behouden.
Lucien drukte weenende de handen der boerin.
Wie zijt gij dan, vroeg hij, gy die u opoffert.
Eon arm Bretonsch meisje door het ongeluk
vervolgd. Ik heet Ivonne Vernoël.
Die naam was voor Lucien een plotselinge ont
hulling. Een verschrikkelijke verwensching kwam
over zijne lippen.
Hij doorzag de list van Vaudeuil; deze veroordeelde
Ivonne onder den naam van Gabrielle en huwde
Gabrielle onder dien van Ivonne. Mejuffrouw de
Meyran had in dit huwelyk bewilligd om haren
grootvader en misschien ook om hem te redden.
Dat was dus het geheim van de vryheid, welke
men hem gelaten had en waarover hy zich zoo zeer
verwonderde. En om Gabrielle nu weer te vinden,
had hij vrijwillig van deze zoo duur gekochte vrij
lieid afstand gedaan.
Hij was gevangene en kon niets meer doen, zelfs
zich niet wreken. Dat was iets om dol te worden
van woede en smart. Hij riep luide den dood aan.
Een dof geraas antwoordde hem; het waren de
gerechtskarren, die onder het gewelf kwamen.
Een kommissaris van politie en een deurwaarder
van de revolutionaire rechtbank verschenen op den
drempel der zaal.
Zij kwamen veroordeelden halen.
Er stonden zestig namen op de lijst van den deur
waarder, waaronder ook Lucien en Ivonne.
Zy werden denzelfden avond naar de Conciergerie
gevoerd, om den volgenden morgen, den 9den Ther-
midor, te worden, geoordeeld en gevonnisd.
Hoofdst. XVII.
De morgen van den volgenden dag, wiens datum
als met bloed geschreven staat in de geschiedrollen
van de republiek, vond bij de eerste stralen der zon
de bevolking op de been en in de wapens.
Sedert den vorigen dag had zij gebivouakeerd in
de straten, op pleinen en kruiswegen. Zij scheen
aan het plaveisel als vastgeworteld te zijn.
Parijs voelde den grond onder zich beven.
Men redekavelde met warmte in groepen. De par
tijen vormden zich.
Nu en dan werd de redevoering onderbroken door
een verward geschreeuw van verontwaardiging. Het
was een signaal voor een algemeen „red u."
De menigte verspreidde zich als kaf voor den wind.
Een verschrikkelijke storm dreigde aan den poli-
tieken horizont. De verwachting van eene groote
gebeurtenis hing in de lucht.
Men speelde tegen de Conventie en de Commune
een bloedige partij, waarvan de hoofden de partij
moesten aanduiden en het volk de inzet was.
De steenen waren aan beide zijden geworpen en
rolden op het tapijt. Den vorigen dag een oogenblik
overwonnen, had het schrikbewind wraak genomen.
Robespierre had, zeide men, zijne vijanden in een
bliksemend gesprek verpletterd, want men had zich
nog bij gesprekken en dreigingen bepaald, doch men
gevoelde dat de worsteling in de straten nabij was.
Op het plein Carroussel voor de Tuilleriën hoopten
de wachters in stilte op, het volk door een muur
van bajonetten omringende. Was het om ze te be
schermen of te verpletteren. Niemand wist het nog.
Tussclien het stadhuis en de Tuilleriën geplaatst,
weerklonk in het paleis van Justitie de beweging
op de straat, waarvan het geraas tot de gevangenen
doordrong.
Deze hoopten dat de gebeurtenissen daarbuiten de
revolutionaire rechtbank zouden noodzaken de zitting
uit te stellen. Maar toen om twee uur nog geen
schot gevallen was, scheen het schrikbewind mach
tiger dan ooit.
Fouquier Tinville nam weer zitting.
Ten vijf uur werden Lucien en Ivonne, van het
zelfde feit beschuldigd, naar de rechtbank gevoerd.
Ivonne wilde sterven en verdedigde zich niet, maar
Lucien wilde leven om zich op Vaudeuil te wreken,
hy verdedigde een voor een al de beschuldigingen,
die tegen hem ingebracht waren, maar Marius was
daar en zijne verklaringen waren overstelpend. Hij
toonde zijne verminkte hand als een levendig bewijs
van zijne liefde voor het vaderland en voor het verraad
van Lucien.
De gezworenen juichten Marius toe en Lucien
werd veroordeeld.
Het was onmogelijk, de jonge officier kon het
ongehoorde komplot van Vaudeuil niet onthullen,
zonder Gabrielle op het schavot te brengen.
In de oogen van minder bevooroordeelde rechters
zou hy zelfs schuldig geweest zijn.
Als het oordeel was uitgesproken, volgde het
vonnis weldra. Men geleidde de veroordeelden in
eene bijzondere zaal, waar zy niet uitgingen dan naar
het schavot. Deze zaal, in den vorm van een paral
lelogram, verdeeld in twee vertrekken, had een
verschrikkelyke naam, men noemde haar de zaal
der dooden.
Lucien en Ivonne vonden er hunne gezellen.
Het was het oogenblik van hartverscheurende too-
neelen, uitingen van algemeene verontwaardiging en
laatste vaarwelkreten; vervolgens, gemeenzaam ge
worden met den dood, hieven de zwakke en teedere
vrouwen, de grijsaards, gebogen door ouderdom, en
de mannen, die een oogenblik te voren zoo verslagen
waren, fier het hoofd op en lieten het moedig onder
het noodlottige mes der guillotine vallen.
Het is zoet den martelaarsdood te sterven.
(Wordt vervokjd)
Snelpersdruk - LANGE VELD &DE ROOIJ TexeU
9
Vi
T jS
9
C
cd
*-
et
rv
ij
Ti &É5
Ti
x
33
ij ril
a
Ti
