Buitenland.
Naar men mededeelt, zou bij de Regeering
het voornemen bestaan om de betrekking van
inspecteur bij het lager onderwijs en die van
arrondissements-schoolopziener op te heffen, en
daarentegen het land in een grooter getal dis
tricten te verdeelen, zoodat bij de thans fungee-
rende districtsschoolopzieners nog eenige nieuwe
zouden worden aangesteld.
Omtrent den te Amsterdam gepleegden,
maar gelukkig mislukten helschen aanslag, meldt
het „Hbl." thans uitvoeriger het volgende:
Op St. Nicolaasavond is ten huize van den
commissaris van politie Stork om 10 u. bezorgd
een kistje, beplakt met eikenhoutpapier, in een
bruin omslag. Het kistje werd geopend met
eene schuif. Onder die schuif was bevestigd
een plankje waarop een aantal aanstrijkpapiertjes
van Zweedsche lucifersdoosjes. In de schuif
zelve zaten met lijm bevestigd een tiental
Zweedsche lucifers, en wel zoodanig, dat bij het
opentrekken van de schuif, die lucifers strijken
moesten langs de papiertjes, waarop tevens eenig
los buskruit was vastgelijmd. Bij het open
schuiven van het deksel ontvlamde een der
lucifers, eene kleine ontploffing volgde van het
gelijmde kruit, maar twee met terpentijn gedrenkte
linten, die naar beneden liepen en eindigden in
eene bierkruik, geheel gevuld met buskruit,
ontvlamden gelukkig niet, waardoor een groot
onheil is voorkomen.
Een gelijksoortig kistje was bestemd voor den
adv.-gen. Jolles, 't Werd echter's avonds halfelf
abusievelijk afgegeven Sarphatistraat 21 in plaats
van Sarphatistraat 121 en bleef daar ongeopend
tot Donderdag, toen mr. Jolles werd verwittigd
dat hij een voor hem bestemd kistje aan het
adres No. 21 kon laten halen. Hij stuurde zijne
dienstbode. Het kistje kwam hem verdacht voor,
want de te verwachten St. Nicolaaspakjes waren
ontvangen. Voorzichtig werd de schuif een eindje
geopend en toen bleek dadelijk met welk gevaar
lijk geschenk men te doen had. Ware het kistje
des avonds aan het juiste adres bezorgd, wellicht
ware het hier niet zoo goed afgeloopen als bij
den heer Stork.
Naar het „N. v. d. D." meldt, werd een der
gelijk kistje gezonden aan den burgemeester van
Amsterdam, mr. Van Tienhoven, welke het
echter, omdat het hem verdacht voorkwam, in
den tuin liet brengen, waarvan het later in
handen van de justitie is gesteld.
In de laatst gehouden vergadering van den
gemeenteraad te Schagen, is o. a. ingekomen een
verzoek van den heer W. Arkes om de adhaesie
van den Raad in zake den aanleg der trambaan
Hoorn—Schagen, met den wensch dat de besturen
der betrokken gemeenten te dier zake een alge-
meene vergadering zullen houden.
Te Oude Niedorp is dezer dagen eeneland-
manswoning met 167» bunders weiland in openbare
veiling verkocht voor ruim f 40000enkele
perceelen brachten zelfs f 3000 per bunder op.
Dat tegenover zulk een aanzienlijk bedrag ver
schillende koopers staan, sommigen waarschijnlijk
tegen wil en dank, ligt voor de hand.
Te Nieuwe-Pekela viel een schipper in 't
verlaat, terwijl geschut werd. Hij werd door de
open schuif gedrongen in een aalnet, dat
echter gelukkig brak, zoodat men den ouden baas
nog behouden boven water konde brengen.
Door eene Nederlandsche Maatschappij is
aan de Italiaansehe Regeering eene aanbieding
gedaan voor het monopolie van de tabak daar
te lande. Zij zou aangeboden hebben dadelijk
eene som van 400 millioen te storten.
Uit Sloterdyk meldt men Sedert een paar
jaren is men aan den Haarlemmerweg op kleine
schaal den groententeelt begonnen op land minder
geschikt voor weiland. Meer en meer heeft deze
teelt zich uitgebreid en thans beslaat zij eene flinke
oppervlakte waarop reeds een vijftal tuinders
woningen zijn verrezen.
Thans wordt gemeld dat deze groententeelt
wegens de onmiddellijke nabijheid der hoofdstad,
waardoor steeds versche groenten ter markt
worden gebracht, nog meer zal worden uitgebreid*
Het blykt thans dat het kapitaal voor het
standbeeld van J. Pz. Coen nog niet geheel aan
wezig is.
Nogthans kan de oprichting van het standbeeld
vrij zeker worden verwacht.
De Kamer van koophandel te Hoorn heeft
in hare eerste openbare vergadering, den 3 dezer
gehouden, besloten, aan de Tweede Kamer een
adres te richten, om een proefstation te Hoorn
te verkrijgen en den gemeenteraad uit te noodigen,
ook een adres in te dienen. Uit de beraadslaging
bleek, dat in Limburg zeer sterk gewerkt werd,
om daar een proefstation te krijgen, in plaats
van in Noordbrabant en zoo zulks gebeurde, zou
bijna zeker een proefstation in Zuidholland ge
plaatst worden. Verder werd besloten het gevoelen
der Kamers van Koophandel te Purmerend, Zaan
dam en Alkmaar in te winnen over het gezamenlijk
indienen van een verzoek, aan de Hollandsche
IJzeren Spoorwegmaatschappij om de perronkaar
tjes te laten vervallen, daar die maatregel vrij
algemeen onbillijk wordt beschouwd.
Naar aanleiding van de vele vragen over
emigratie naar Zuid-Afrika en de Vereenigde
Staten van Noord-Amerika schrijft de heer J. Van
't Lindenhout, directeur der weesinrichting te
Neerbosch, dat hij emigratie de eenige oplossing
acht van het groote vraagstnk: op welke wijze
is het mogelijk aan de werkeloozen arbeid te
verschaffen? „De vraag is echter maar of men
wil werken. Het is velen, die in ons land
rondzwerven, niet te doen om werk te zoeken,
maar om dit te ontloopen. Hij vreest weieens
dat degenen, die als landverhuizers een beter
bestaan zoeken, zich de toekomst in den vreemde
te rooskleurig voorstellen. Het land, waar de
luiaards met praten en slapen hun brood winnen,
is evenmin in Amerika als in Zuid-Afrika. Daarbij
komt nog, dat in ons land een zekere kastengeest
heerscht: wie timmerman is, wil timmerman
blijven en zoo gaat het met den metselaar,
kleermakerschoenmakerja met bijna elk
handwerk. Hij heeft in Amerika bakkers en
smeden ontmoet, die op hun 25e jaar of op nog
lateren leeftijd beste kleermakers zijn geworden
en daar nu een rijk bestaan vinden; onderwijzers,
die bekwame boeren zijn en groote farms bewonen,
maar zij zijn ook aldaar als knechts begonnen."
Bij den heer Van den Akker, te Hazerswoude
werd een haas bezorgd, levend gevangen op de
lange jacht. Het beest werd, na gemerkt te zijn,
weder vrijgelaten, doch later wederom op dezelfde
wijze met de honden gesnapt.
Te Scheveningen is een vreemdsoortige
visch aangespoeld, rondvormig plat en zeer dik,
lang ongeveei ll/2 meter en s/3 meter breed. De
kop is gelijk aan dien van een tarbot. Nooit
werd te Scheveningen een soortgelijk dier gezien.
Eenige Scheveningers trokken er dan ook mede
naar Den Haag, om het te laten bezichtigen.
Bij een veehouder te Hillegersberg zijn 4
koeien gestorven aan Schimmelvergiftiging, ten
gevolge van het gebruik van slecht gewonnen hooi.
Onder de gemeente Sloten is het schurft
onder de schapen in vrij hevige mate uitgebroken.
In de gemeente Barradeel (Fr.) verkocht
iemand eene gewone duif aan een handelaar
te Harlingen, die het beest naar Londen afzond,
waar het behouden en wel aankwam. Daar
weder losgelaten, gevoelde de duif zich blijkbaar
niet op haar gemak, althans de eigenaar te
Barradeel vond haar dezei dagen in het hok
terug, na eene reis over Noord- en Zuiderzee.
Over het bewaren van aardappelen deelt
do Landb. Ct. het volgende mede „Het volgende
middel om aardappels in kelders en kuilen tegen
verrotting te bewaren is, na jarenlange proefne
mingen, gebleken doeltreffend te zijn. Op den
bodem, waarop men aardappels wil leggen, wordt
eerst een dunne laag ongebluschte tot poeder
gemaakte, kalk gestrooid, hierop brengt men
dan een laagje aardappels ter hoogte van l'/a
decimeter, vervolgens weer een laagje kalk, enz.
Aardappels op deze wijze behandeld, bleven steeds
van ziekte bevrijd en daar waar de rotting reeds
was begonnen, hield zy op. Bovendien werden
de waterachtige en de zoogenaamd zeepige aard
appels daaidoor aanmerkelijk verbeterd.
De ondervinding leerde ook ons, zegt S. V.
sedert vele jaren dat het zeer is aan te bevelen
om vooral in vochtige kelders kalk, gips of fijne
houtskool tusschen de aardappels te strooien.
Want juist in vochtige kelders loopen de aard
appels reeds vroeg in 't voorjaar uit en dit schieten
heeft plaats ten koste van de voedingsstoffen
van aardappel. Kalk, gips en houtskool trekken
het vocht tot zich en zonder vocht ontkiemen
de aardappels niet of slechts zeer weinig en
langzaam.
Tegenwoordig zijn er tal van damesmondjes
in het bezit van een paar prachtige rijen ivoor
witte tanden. Of zij door moeder natuur, dan
wel tegen eene betrekkelijk hooge som dooreen
tandarts daarmede zijn begiftigd, laat zich dikwijls
door de natuurlijke nabootsing moeielijk raden.
Hoe 't zij, het maakt de vrouw mooi! Vooreen
man zijn een lief vrouwenoog en mooie tanden
een ideaal, voornamelijk wanneer hij zich voor
stelt dat alles „echt" is. De dames houden er
dan ook van dit als zoodanig te laten voorkomen
en pronken er mede.
Hoe moet echter eene Amsterdamsche dame
zich gevoeld hebben, toen Zondag-middag haar
een „ongeval" overkwam.
Op eene wandeling met haar beminde overviel
haar op de Stadhouderskade een hoestbui, met
het gevolg dat er een voorwerp, rood en wit
gekleurd, uit den mond op den weg viel. Zon
der dat zij het kou voorkomen, was reeds een
hond blijde misschien een kluifje te vinden
er op afgekomen en begon er op te knabbelen.
Onthutst keken de beide geliefden elkander
aan De hond was met een rij tanden van
de schoone aan den haal
Niet onbelangrijk is de mededeeling van de
dagelijks wederkeerende werkzaamheden in de
inrichting Neerbosch zooals die in de „N. R. Ct."
worden gemeld
De bevolking der inrichting zegt de directeur
is reedsj zoo groot, dat er vele dorpen zjjn, die
minder inwoners tellen dan hier personen huisvesting
vinden, want zy bedraagt 867 personen.
Reeds dikwyls heeft hy er op gewezen, hoe de
weesjongens na het verlaten der school op verschil
lende winkels een handwerk leeren. De meisjes
zegt de heer van 't Lindenhout komen natuurlijk
ook van de school en daar vinden zy, omdat zy alles
door onze oudste weesmeisjes onder toezicht onzer
mede-arbeidsters laten verrichten, handen vol werks
want ook de huizen, door de jongens bewoond,
moeten door haar rein en knap gehouden worden.
Op dit oogenblik zijn er 132 meisjes, die de school
verlaten hebben en het tijdperk zjjn ingetreden om
als dienstbode te worden opgeleid. Dezen hebben
voor hunne rekening de bevolking van 867 personen.
Zy hebben dagelyks te zorgen dat ruim 786 bedden
worden opgemaakt, eiken dag 9 eetzalen geschuurd
en geschrobd worden, elke week 14 groote slaap
zalen, byna dagelyks 11 groote trappen met portalen
en ingangen. Er moet gezorgd worden voor 74
kachels en fornuizen, des avonds branden er 337
lampen enz. Weinig tyds geleden, zegt de directeur
by de strenge koude, werd eiken dag een wagen vol
steenkolen gebracht. Verder zijn er nog 3 verwar
mingstoestellen en 2 stoomketels, die door de jongens
worden verzorgd. Wekelyks worden er ruim 10,000
kleedingstukken in de natte en droge wasch behan
deld. Dit alles, zoomede de boterbereiding, geschiedt
door de weesmeisjes en hare helpsters. Opdestryk-
kamer worden ruim 2000 stuks goed gestreken, 4000
gemangeld. Dagelyks worden er 2500 dubbele boter
hammen en 900 enkele boterhammen gemaakt, ter-
wyl elke week, behalve de groenten, nog een 50
hectoliter aardappelen noodig zyn. De oudste meisjes
zorgen voor de jongste weezen, meer dan 500 in
getal, en voor de berging van hunne kleedingstukken
voor dagelyksch gebruik.
Behalve het dagelyksche verstelwerk, moeten elke
week meer dan 1000 paar kousen gestopt worden;
dit geschiedt door de kleine meisjes, die beginnen
met breien en mazen te leeren.
Te Borger-Compagnie is de 80jarige „won
derdokter" Kamphuis, in de wandeling „professor
Kamphuis genoemd overleden. De man behandelde
uitsluitend uitwendige kwalen en liefst zulke,
waarover de „„perfesters in stad" geen baas
konden worden. Uren ver in den omtrok had
hij zijne patiënten.
In de door het Engelsche Lagerhuis gehouden
zitting heeft de heer Lewisham verklaard, dat het
verzoek der Nederlandsche Regeering, om het
lossen van vee uit Nederland te veroorloven, zonder
dat het cnmiddelijk geslacht wordt, omdat in
Nederland geen longziekte heerscht, nog door de
Britsche Regeering wordt overwogen. Men wacht
nadere inlichtingen over sommige punten, voordat
eene beslissing genomen wordt.
In den Rijksdag heeft den staatsminister
Von Bötticher, by de eerste lezing, het wetsont
werp tot verzekering tegen ongeschiktheid tot
arbeiden wegens ouderdom der werklieden met
eene uitvoerige reden in zijne hoofdpunten ver
dedigd, de daartegen ingebrachte bezwaren weerlegd
en eene zorgvuldige overweging toegezegd van
de voorstellen, welke tot wijziging van onderdeelen
gedaan mochten worden. Keizer Wilhelm I heeft
eens gezegd, dat het totstandkomen van deze
wet de grootste vreugde zyns levens zou zyn;
de edele keizer Friedrich was van dezelfde
gevoelens doordrongen, en de tegenwoordige keizer
wenscht ook de voleinding te zien van het werk,
waarvan men eene bevestiging van den binnen-
landsche vrede en van de welvaart des Ryks
verwacht en welke een der schoonste bladzijden
zal zijn in de ontwikkelingsgeschiedenis van
Duitschland, De spreker eindigde met den wensch,
dat de Rijksdag zich bij zyne beraadslagingen
mocht laten leiden door de leuze: Hebt uwe
broeders lief
De minister Von Bötticher betoogde verder
dat door deze wet ongeveer 13VS millioen Duitscho
arbeidslieden verzekerd zoü worden, en zeide dat
de regeering elk voorstel, strekkende tot vei bete
ring van het ontwerp, zou goedkeuren.
