Hoeden! Hoeden! Hoeden!
PracMip paliteit
De Notaris GOlFCÏ WESTENBERG
ii, viMwren en
H0LLAN0-AMER1KA.
Burg, Texel. i. 0. BEU.
Heeren- Jmgeheemn Stmolteederï*
Publieke V
Hooigewas en Nagras.
Publieke Verkooping'.
De Notaris Coninck Westenberg
Voorhanden
Citroen-essence,
Feuilleton.
De Verzoening.
DAMES- en HINDERHOEDEN,
A. HEETOGS van Alkmaar.
9SF KAPOK, GO cent
Maandag 17 JUNI a. s.
zal O]) Zaterdag 22 Juni a. s.
Hooigewas en Nagras
LijnNoord-Amerika,
LijnZuid-Amerika,
Eau de Cologne
ODE t US.
De ondergeteekende heeft door deze de eer, zijne geachte begunstigers van Texel
te berichten, dat hij evenals Vorige jaren gedurende de kermis zal uitgestald zijn met
eene buitengewone prachtige collectie
alsmede ook eene uitgebreide sorteering
Terwijl hij door buitengewoon voordeelige inkoopen van dit jaar in staat is alles
tot ongekend lage prijzen te verkoopen.
adres: KONING Co. Texel.
zal op
's avonds half 8 ure in het logement
„Z)e Oranjeboom" aan Den Burg.
I> IJ IIL I E K VERKOOP E N
A. Voor <len Meer G. f>. KIKKERT.
1.24.20 liet Hemmertje.
0.84.50 Roodzand.
B. Voor Mejnffr. de Wed. O. Jb. EELMAN.
1.28.40 liet Koeijenweidje.
1.62.00 liet Smallestuk.
C. Voor den Meer P. P. KIKKERT qq.
2.67.00 het Nieuwland.
I). Voor Hceren DIAKENEN DER IIERV. GE
MEENTE a/d WAAL.
0.90.00 Robbeneel.
's avonds 7 ure, in het logement
„het Wapen van Amsterdam" te OOSTEREND
P V B LI E K V E R K O O P E N:
a. Voor den lieer P. Az. BREMER.
0.97.90 de Bos.
I). Voor Meeren ARMMEESTERS DER R. C.
PAROCHIE te «OSTEREND.
0.89.90 het Waardje.
c. Voor den Meer TIJS Mz. ZIJN.
1.35.00 Groote Hammer. (Om te beweiden.)
d. Voor Mcjnfvrouw de Wed. P. W. KONING.
1.16.00 het Noordveld.
nou
BOEKH. W. C. REIJ.
elke week naar NEW-YORK.
elke maand naar
MONTEVIDEO en BCENOS-AYRES
Men ver voege zich aan de Kantoren der
N. A. S. M. te Rotterdam of te Amsterdam,
en l>y de Agenten, of bij
Inspecteur J. E. KROES, Groningen.
E. BOLS1US, Oisterwijk.
Heerlijke frissche langnageurende
in keurige flacons en bij de maat.
in onderscheiden geuren en prijzen.
als: Carbol, Teer, Eau de Cologne, Mikado, enz.
een lepel in een glas suikerwater en men
verkrijgt de heerlijkste limonade.
Voorts: Vliegenpapier, Renkpapier, Likdoorn-
tinctuur, Migraine-stift, Hechtpleister, Uijen-
bonbons, enz. enz.
Verkrijgbaar bij
Voor Oudescliild bij Mej. Wed. BAGGE.
Vrij naar 't Fransch door A. B.
Novelle.
Hoofdstuk I.
1.
Een groote menigte bezoekers vulde de voornaamste
schouwburg van New-York. Een beroemd danseresse
trad er voor de eerste maal op en de zaal dreunde
van de luide toejuichingen.
Een jongmensch echter, naar 't scheen was zijn
geest met iets buitengewoons bezig, schonk niet
do minste aandacht aan het schouwspel. In de
parterre gezeten, half met de rug naar het tooneel,
hield hij zijn oogen voortdurend gericht op een
loge waarin zich een buitengewoon schoone jonge
dame bevond.
Bij haar was een man van omstreeks dertig jaren.
Zij volgden zoo aandachtig de passen van de zange-
resse, dat zij geen van beiden de vreemde manieren
van den onbekende opmerkten.
Wie is die mijnheer, vroeg deze in gebroken
Engelsch, in de loge hierover? toen het scherm
even neerging.
Mpnheer Martin, gaf men hem ten antwoord.
O, ik bedroog my dus niet, riep de vreemdeling
uit, terwjjl hy van zijn plaats opsprong.
Hy begaf zich haastig naar de loge, trad er
binnen en zei met een van verontwaardiging trillende
stem
Eindeiyk vind ik u dan ellendeling.
Het gelaat van den jongen man was koortsachtig
verhitmynheer Martin, welke was opgestaan stond
eenige oogenblikken hem als versuft aan te staren
hij zocht met bevende hand steun aan de leuning
der fauteuil van zijn vrouw.
Mynlieer ik ken u niet, stotterde hy, ik weet
niet wie
Gy kent mij niet? hernam de vreemdeling,
smadeiyk lachende, ik ben Eduard Garmond, de zoon
van den fabrikant wien gy voor drie jaar 100000 frs,
ontstolen hebt.
Mynheer Martin verbleekte.
Laat ons gaan, mynheer, laat ons gaan. Maak
plaats zei hy den jongen man, welke de deur van de
loge versperden weg te duwen,
Wat, gij durft de hand aan my te slaan ellen,
delingriep Eduard Garmond uit, zijn wandelstok
opheffende.
Op dit oogenblik verscheen mevrouw Martin aan
de zyde van liare echtgenoot; zij was bleek als een
doode liaar groote zwarte oogen richten zich zoo
vastberaden naar die van Eduard Garmond, dat deze
er door bedremmeld werd. De jonge man liet zijn
wandelstok zakken, hij was geheel ontwapend.
Groepen van nieuwsgierigen waren rondom hen
verzameld, maar hun nieuwsgierigheid vond geen
bevrediging; de woorden, welke tusschen mijnl-mm-
Martin en zyn tegenpartij gewisseld waren, verstonden
zij niet omdat zij in 't fransch gesproken werden
Het voorval zelf was in korter tijd geschiedt, dan
wy noodig hebben om het te beschrijven.
Laat ons gaan, hernam nu op zijn beurt Eduard
die zijne oogen niet van de bekoorlijke trekken van
mevrouw Martin kon afhouden, welke oogen hem
schenen te magnetiseeren.
Toen zij allen op straat waren, hield Martin
Eduard even tegen en zei, terwyl hij hem afzonder
lijk namop zachte toon
Mijn wensch is altijd geweest uwen vader de
som terug te geven, die ik
Die gy gestolen hebt, hernam de jonge Garmond.
O, mijnheer gij hebt zyn vertrouwen schandelijk
misbruikt
Genade mijnheer, mijn vrouw en kinderen zyn
onwetend, genade voor hen, fluisterde Martin.
Al sprekende zocht hij met de blik zijne vrouw.
Zy was doorgeloopen, ongevoelig voor de fijne regen-
welke op haar naakte schouders en armen viel
haar hoofd, versierd met bloemen helde achter
over, als zocht zij de hemel.
Ziedaar myn kaartje, zei Martin tot Garmond,
morgen ben ik tot uwe orders
Gy gaat met hem duelleeren mompelde
mevrouw Martin met schrik.
Duelleeren, met hem, antwoordde de jonge man,
welke eene beweging van afkeer niet kon onder
drukken. O, neen, vrees niets mevrouw, voegde
hy er bij, voor haar buigende, wy hebben eenige
zaken samen te regelen, ziedaar alles.
Hij verwyderde zich.
Mijnheer Martin £riep een huurrytuig aan, waarin
hy met zyn vrouw stapte; geen van beiden sprak
een woord.
Toen liet rijtuig stil hield, bemerkte hy, dat
Helene in zwym was gevallen, hy nam haar in zijn
armen, bracht haar in haar kamer op bed en barste
in snikken uit.
Met een hart vol van wroeging beschouwde hij
het schoone gelaat van Helene.
Een uur geleden geloofde hy nog zeker geheel
vrij te zullen blyven van de straffen der menschelyke
gerechtigheid en geloofde hy vast dat zijn misdaad
nimmer ontdekt zou worden.
De gevangenis, publieke schande, waren lang zyn
schrikbeeld geweest; nu was hij buiten het bereik
der rechterlijke macht en ademde vrymaar op
dit oogenblik scheen hem het aanschouwen van die
vrouw in zwijm, vreeselyker dan het statigste
gerechtshof; veracht te worden door haar die hij
beminde, door de engel rein en zonder eenige smet,
welker lot hy aan het zyne verbonden had, scheen
hem de gruwelijkste straf; dit was een straffe des
Hemels, hij gevoelde zich tot in het diepst zyner
ziel getroffen,
Hy kon de afkeurenswaardige daad waarvan
Eduard Garmond hem beschuldigde niet ontkennen.
Zyn gelaat was duidelyk dat van een schuldigeliy
kon zich niet op dezelfde wyze verontwaardigd
toonen, waarop een onrechtvaardig verdachte zulks
kan doen.
Overweldigd door de stem van zijn geweten, het
schuldbesef en het hoofd buigende van de recht*
vaardigheid, waarmee het ongeluk hem trof, hield
slechts eene gedachte hem byna voortdurend bezig,
om n. 1. tot eiken prys te trachten zyn smart
eenigszins te lenigen.
Eduard Garmond zou misschien wel in een schik
king met hem willen toestemmen, hy had zich
immers in zijn edelmoedigheid aanbevolen Maar
zy zou altyd daar zijn, voor hem, gewapend met
koele verachting, zonder verwijt, zonder vergiffenis.
Hy kende de braafheid van zyne echtgenoote en
dacht, dat zij uit wanhoop zou sterven, een geschand
vlekte naam te bezitten, evenals de hermelyn sterft
zooals men beweert, als er een smetje op haar spier
witte huid komt.
Wordt vervolgd.)
Snelpersdruk LANGEVELD& DE ROOIJ Texel.
