BERICHT
voor de verzekerden bij de Maatschappij ,,'t Algemeen Belang"
Meubelen, Spiegels en Schilderijen.
Opimioi Tan Stroomatstoelea ra af f 10.00
r
DISTRICT TEXEL.
1 Januari 1890 niet meer ten laste der deelnemers of toetredenden.
l<m IBUHAN.
Keizerstraat, Nieuwediep.
A BARNEVELD.
F euilleton.
De Geheimzinnige.
Tengevolge der in 1889 bij de maatschappij voor het district Texel verzekerde GEBOU
WEN en ROERENDE GOEDEREN tot een bedrag van f 559000.— vijf honderd negen
en vijftig duizend gulden, waardoor het totaal cijfer der verzekeringen is geklommen tot
ruim f 2300000. zegge Twee millioen tweemaal honderdduizend gulden komt de reassurantie
premie van af
De deelnemers en toetredenden betalen dus in het vervolg
voor WOONHUIZEN en INBOEDEL
WINKELHUIZEN en WINKELGOEDEREN
BOERENGEBOUWEN en INBOEDEL
YEE
HOOI
WOL
GRANEN
met inbegrip der administratiekosten.
TEXEL 1 Januari 1890.
-.50
cent
-.75
cent
f
1.65
-.80
cent
f
1.12s
-.15
cent
-.80
cent
per f 1000.—
per jaar.
Kantoor: HOOGERSTRAAT, BURG—TEXEL.
De Directeur
GOEDKOOrST ADRES VOOR
De ondergeteekende bericht aan het publiek van
TEXEL, dat de Beer Jl>. KIKKERT eenig agent is
Waar alle teekeningen op aanvrage worden toege
zonden.
Reparation worden spoedig en net afgeleverd.
franco Oudeschild.
vj jp$s3§>
33.
Vrij naar 't Fransch door A. B.
Deel II Hoofdstuk IV.
De Kekmis.
Weldra nam het feest een aanvang. Van Holst
juichte op zijnen gewonen gullen toon alles toe en
scheen geheel verrukt over hetgeen er gebeurde.
Ook Emma deelde in de vreugde haars vaders. Op
de tribune was het echter drukkend heet. Lang had
Emma het er volgehouden, maar eindelijk moest zy
zich even verwijderen om wat te verluchtigen. Zy
vertelde het aan haar vader. In elk ander geval
zou deze haar hebben vergezeld, maar de goede man
was thans te veel bezig met twee knappe schutters,
welke elkaar het koningsschap betwistten om nu
heen te gaan. Hy liet haar dus alleen gaan. Ger
trude scheen ook buitengewoon veel belang te stellen
in den vreedzamen strijd. Zy stond echter toch op
om Emma te vergezellen, maar deze wenkte haar
te blijven, vervolgens ging zij Van Holst, Leonard
en Antoine voorbij en verliet de tribune.
Of 't geheel alleen om de warmte was, dan wel of
Emma ook een andere bijgedachte had en de een
zaamheid opzocht, wij zullen het niet bepalen, zeker
is het dat zij langs de achterzijde der tribune liep
en haar geest dwaalde verre van het geraas by haar.
Een onvaste tred deed de planken van de trap
kraken, Mej. Van Holst zette haar wandeling voort
zonder om te zien. Misschien wist zij ook wel wie
er de tribune verliet. Toen zij zich even daarna
omwendde, bemerkte zij Leonard. Deze ziende,
wenkte zy hem bij haar te komen; gedurende
eenige oogenblikken liepen zy zwijgend naast
elkaar voort. Leonard beefde een weinig van aan
doening en hoewel Emma uiterst kalm scheen, was
zy toch misschien wel even aangedaan als deze;
Toen zy op eenigen afstand van de tribune waren,
zei Leonard zacht
Ach, mejuffrouw hebt gy dan alles vergeten?
Ik heb niets vergeten, mynheer Leonard, ant
woordde Emma, wier stem eenigszins trilde, tot
aan mijn laatste snik zal ik het my herinneren dat
wy, Gertrude, Antoine en ik, aan uw moed, koel
bloedigheid en toewijding het leven verschuldigd
zijn. Neen, ik ben geen ondankbare. Ik heb ook
met vader over uw gedrag gesproken en op myn
verlangen heeft hy u, ondanks uw jeugd, boven alle
arbeiders geplaatst.
- Dank, mejuffrouw, hernam Leonard bitter, die
belooning moest my inderdaad ook voldoende zijn,
zonder twijfel ben ik het dan ook, welke ondankbaar
is - - - O, waarom ben ik daar beneden in de myn
maar niet omgekomen
Emma aarzelde, als vreesde zy voor een pijnlijke
bekentenis, eindelijk echter zei zy
- Ik wil niet veinzen u niet te begrijpen, mijnheer
Leonard en omdat het moet, zullen wy dus zekere
omstandigheden bespreken - - - Maar, voegde zy
er bij, een onrustige blik rondom zich werpende, laat
ons niet blyven staan.
Zy vervolgden zwijgend hunne wandeiing met
langzame schreden. Eindelijk zei Emma zoo zacht,
dat zy ternauwernood verstaanbaar was
- Ik weet waarop gy zinspeelt, mynheer Leonard
ik heb niet vergeten, welke bekentenis u ontsnapte,
toen u voor my uw leven opofferde En het kan
zijn, dat ik ook uit erkentelijkheid en te midden
van het groote gevaar eenige woorden heb geuit
Maar waartoe dient het die onzinnige droom zich
nog weer te herinneren?
- Zoo, dus alles is niets dan een droom? Die
heerlijke woorden u uit de mond gevloeid?
- Weet ik, wat ik u zeggen kon, toen ik in
koortsachtige spanning was van vrees? In zulke
oogenblikken is men niet bij zyn zinnen en zeggen
de lippen niet altijd dat wat men denktMynheer
Leonard, als ik dit onderhoud niet heb zoeken te
vermijden, zoo kwam dit, omdat ik u het onzinnige
van een zekere hoop wilde doen inzien. Ik behoor
geheel toe aan myn vader, die ik evenzeer hoogacht
als bemin. Welnu myn vader zal nooit myn hand
willen afstaan aan een eenvoudig arbeider als gy,
hoe groot uwe verdiensten ook mogen zyn. Hy is
trotsch op al wat mij aangaat en ik ben er zeker
van - - - Leonard, gij moet my belooven, die dwaze
gedachten uit het hoofd te zullen stellen Zeg,
Leonard, beloof je me dat?
- En als ik u dat beloof, gelooft gy dan, dat het
my mogelijk zal zijn, die gedachten uit mijn h
te bannen?
Zoo niet, zei Emma vastberaden, dan zoudt
zeker goed doen, zoo spoedig mogelijk Polignac
verlaten. De herinneringen, waarvan gij spret
zouden voor u hier een eeuwige kwelling zyn en
zal lyden, als ik hem moet zien lijden, die n
redder is geweest - - -
Gy zoudt lyden, o, mejuffrouw alsgijmaarii
van my houdt, zal niets my weerhouden en misschf
zal ik dan eindelyk zelfs de weerstand van mijnhf
uw vader overwinnen.
Ik heb uw plan geraden, arme Leonard,
Emma het hoofd schuddende ik hoorde juist v
myn vader u zooeven in een ondoordacht oogenb;
beloofde, als gy „de Royale" terug vindt. Gy 2
dan myn hand als belooning eischen; maar k;
gij dan myn vader zoo slecht?
Hy heeft geen de minste achterdocht voor u
daarom spreekt hy zoo vry met u, maar ik ben
zeker van, dat hjj, zoodra gy slechts myn na
durft noemen, zeer toornig zal worden en zich liei
in stukken laat houwen, dan u uw verzoek toe
staan.
Gedurende dit gesprek waren Emma en Leona
langzaam doorgewandeld, zij spraken zacht en vi
zekerden zich zoo nu en dan niet bespionneerd
worden. Eensklaps trokken luide juichkreten vi
de zijde der tribune hunne aandacht.
Nu is zonder twijfel de wedstryd afgeloope
zei Emma, men zal de prijzen nu uitreiken
Weldra zal het volk zich verspreiden en men mo
ons te zamen niet zien praten - - - Welnu Leonai
laat die gedachten, welke zonder twijfel noodlotti
voor u zullen worden, varen.
Nog eens, ik kan die gevoelens, die ik voor
koester, niet uit myn hart rukken, zy hebben daar
te diep wortel geschoten, ik kan niet ophouden u
beminnen, dan wel met de dood. O, Emma, zeg n
alleen, dat, wanneer ik er in mocht slagen de wee
stand uws vaders te overwinnen, dat gy van u\t
zijde dan de vervulling mijner dierbaarste wensche
niet zult in den weg staan? Zeg my dat alleeni
gij zult eens zien, welke wonderen ik zal kunne
doen, om u te verdienen en te verkrijgen.
Emma scheen te aarzelen.
Neen, zei zy vastberadenik mag die nooi
lottige gedachten niet voeden.
Vervolgens ziende, dat Leonard door die woorde
zeer getroffen werd, vervolgde zy op zachteren tooi
Ik verwonder en beleedig u, zonder twyfe
Wy Vlaamsche meisjes, dochters van het Noordei
zyn gewoon onze indrukken aan het verstand e
de plicht te toetsen, wy besparen ons daardoo
zoowel ongeluk als misslagen - - - Beschuldigt g
mij nog van koelheid en ondankbaarheid, nu ik ni
onderwerp aan de wet myner landaard In plaat
van my te laken, moe3t gy my hierin navolger
T ieonard. Eens zult gy dan over u zelf zegevieren
en dan
Het gejuich van de zyde der tribune werd levendigei
Mejuffrouw, zei Leonard droevig, gy weet nie
wat gy van my eischtin 't belang van uw vadi
en dat van u, moet ik blyven, hoe groot mijn lydö
ook moge zyn Eén woord slechts voor wy n
scheiden, een enkel woord, om my eenige moed t
geven
Niets, verwacht niets van my, viel Emma hen
in de reden, blyf, omdat gy dat wilt, na deze ver
daring, welke ik noodig heb geoordeeld, moet alle
msschen ons uit zyn. Gy zult voor my niet ander
zyn dan de eerste arbeider myns vaders. Ik zi
iet minste teeken met de oogen, welke aan uw
onzinnige wensch kan herinneren als een beleediginj
besohouwen Vergeet dat niet, vaarwel I
vaarwel I
Zy haaste zich weer op de tribune te komen
terwyl Leonard met een half berooid hoofd, het vel<
inliep om alleen te zyn.
Emma gevoelde zeer wel de uitwerking van di
gesprek. Ternauwernood by haar plaats gekomen
gev oelde zy haar knieën knikken. Gertrude, Antoim
en Van Holst zelfs merkten dit op en snelden tof
om haar te ondersteunen. Zy schreven het toe aai
het vermoeiende der wandeling.
Leonard had niets daarvan gezien. Den geheelei
dag werd hy niet gezien en 's avonds toenAntoi»
om hem] ging zoeken, vond hy hem onder een haas
op een afgelegen plaats zitten. Zyn oogen waren
rood bekreten en hy mompelde verwaid:
Zy bemint my niet I zy bemint my nietWat
gaat my dan de rest aan
Wordt vervolgd.)
Snelpersdruk LANGE VELD DE ROOIJ - Texè
I
H
V
V
