Herstemming.
Visitekaartjes,
WOLREGIME.
„Het Landbouw-crediet Texel," gevestigd te Texel.
Langeveld de Rooij.
J. Gr. MOOJEN, Binnenburg, Burg op Texel.
De Naamlooze Vennootschap
Kantoor Haogsrstraat ('t Algemeen Belang.) Burg op Texel, B 126.
Feuilleton.
Oe Gierigaard en zijne dochter.
W oensdag 10 December 1890,
Pieter N. Bremer en
Cornelis P. Eelman
Wachtende
"GEVRAAGD
Belangrijk voor Iedereen
De NATUURWOLLEN ONDERGOEDEREN
Het Dagelijksch bestuur van het Waterschap
de 30 gemeenschappelijke polders op TexelbreDgt
ter kennisse van de stemgerechtigde Ingelanden,
dat op
ten Raad huize aan den Burg, zal worden
overgegaan tot de herstemming van een Hoofd
ingeland, zijnde het dubbel tal der personen
welke bij de eerste stemming geene volstrekte
meerderheid hebben verkregen, uit de Heeren
Dat tot het inleveren der stembriefjes de gele
genheid zal worden gegeven van 's morgens 9
tot 's middags 3 uur en op voorschreven tijd
en plaats aan elke stemgerechtigde of zijnen
vertegenwoordiger de stembriefjes zullen worden
uitgereikt.
T e x e 1, 28 November 1890.
Hot Collegie van dagelijksch Lestuur voornoemdf
J. J. ROEPER, Voorzitter.
Sd. KEIJSER Pz., Secretaris.
lettersoort naar keuze.
welke worden gelost a 1 Old. per ,'H.L. d contant.
Oudeschild. G. DROS I»z.
Tegen Kersttijd eene flinke
bij A. DE GRAAF in de Schermer, zindelijk
boenen hoofdzaak, melken aanbeveling doch geen
vereischte. Loon 100 Gulden.
Inlichtingen te bekomen bij P, N. BREMER,
Spang.
Opruiming van alle mogelijke Winter-artikelen
tot spot spotprijzenalsKapers, Harsens-
lappen, zwarte en gekleurde wollen Doeken
in alle afmetingen, Dames-, Kinder- en Mans-
winter poolen, puike qualiteit, worden voor alle
prijzen opgeruimd, Kinder mantels, gekleede
Regen mantels, duffelscke Jassen, voor kinderen,
jongens en grooten, worden zeer goedkoop op
geruimd, alles eigen gemaakt werk, niet tegen
staande de laag genoteerde prijzen. Bovendien
5% korting a contant.
PIL VLESSIXG, Waalderstraat.
terwfjl zij bij een boomstam stil hielden, welke daar
eens door den stormwind scheen nedergeworpen te
zijn, juist over den afgrond, als wij eenmaal aan de
andere zyde ons bevinden, zjjt gij veilig.
Mathias hijgde en was uitgeput van vermoeienis,
hij wierp op deze even schrikwekkende als gevaar
lijke brug een ontstelden blik en vroeg zichzelven
af, of hij die wel zou kunnen overgaan.
De ruimte tusschen beide kanten was niet groot,
maar de afgrond, welke onder zynejvoeten gaapte,
was meer dan 80 voet diep.
Zonder te aarzelen ging de weduwe Wendol om
hem eenigen moed te geven er over en keerde daarna
weer terug, zeggende
Ik wacht u.
Maar dat is een helschen weg, zei Mathias
zonder een stap nader te komen.
Wat, gij een soldaat, aarzelt een vrouw te
volgen
Zooeven scheent gij weinig vertrouwen in mij
te stellen, goede vrouw, maar nu moet ik u bekennen
dat ik u wantrouw. Als ik die vreeselijke brug
aanschouw, vraag ik mijzelf af, of het wel zoo zeker
is, dat zich aan de andere zijde uw zoon bevindt en
of gij mij niet in een valstrik lokt.
Welk bewijs wilt gij dan? vroeg Martha.
Roep Frits en als hy antwoord geeft op uw
teeken, zal ik er niet langer aan twijfelen, dat hij
in de grot van Egelsthal zich bevindt.
De weduwe maakte van haar handen een roeper
en gaf een bijzonder geluid, waarop weldra een schel
gefluit als antwoord kwam.
Zyt gij nu overtuigd? vroeg Martha.
Ja, antwoordde Mathias, wiens blik voortdurend
gericht was op den boomstam, welke door den wind
werd bewogen, maar ik zie de noodzakelijkheid niet
in, over dezen stam te gaan om met uw zoon te
spreken, kunt gij hem niet roepen en hem zeggen
hier te komen
Ik kan hem roepen, maar hij komt niet. Het
teeken dat ik hem gaf, was enkel maar om hem
mijn komst te melden. Ik kan, als gij het goedvindt,
ook wol alleen gaan.
Om met hem langs een of andere geheime
gang te vluchten, is het niet zoo? viel Mathias
haar in de reden. Ik houd u vast, gij zult my niet
verlaten.
Nu begin ik vast te gelooven, dat gy bang zyt,
Dit laatste woord was te sterk voor den sergeant.
Bang 1 herhaalde hy, zyn dikke snor opstrykende,
ga nog eens voorop en gy zult zien, dat ik niet
achter blijf.
Inderdaad volgde hy vastberaden de weduwe, die
eenige schreden voor hem uit zoo rustig mogelijk
voortschreed. De sergeant daarentegen ging voet
voor voet, omdat hy vreesde duizelig te worden.
Halverwege bleef de weduwe staan, keerde zich
tot Mathias en zei hem, de hand op den schouder
leggende
Het is goed overeengekomen, dat myn zoon
niet het leven zal verliezen als straf, is het niet?
Loop toch, Martha, riep de sergeant uit, ga
toch voort, want ik voel my knieën knikken.
Neen, ik zal niet verder gaan, antwoordde zy
met een woesten lach, want uw woord is een leugen
en uw eed slechts spotternij. Een geheime stem
zegt my, dat myn zoon als hy dezen avond in uw
handen is, morgen reeds onder de kogels van uw
soldaten zal moeten vallen. Indien ik door overmaat
van liefde myn zoon verloren heb, zal ik hem ook
weten te redden ten koste van myn leven,
Laat mij los, zei Mathias met ruwe stem en
ik zal voor uw oogen het stuk verscheuren, dathy
geteekend heeft en het geld niet terugvragen dat hy
ontvangen heeft.
Neen, antwoordde de weduwe. Gedurende de
laatste 2 dagen heb ik te veel geleden. Er moet
nu een einde aan komen,
Wat wilt ge daarmee zeggen?
Dat ons beider laatste uur geslagen is.
Er was in de stem van de weduwe Wendel een
uitdrukking, zoo verheven en tevens zoo verschrik
kelijk, dat de sergeant nederhurkte op den boom
stam en er zich met de handen en voeten aan vast
klemmende, achterwaarts naar de plaats wilde krui
pen, vanwaar hy gekomen was.
Toen Martha zag, dat hy wilde vluchten, wierp
zy zich waanzinnig lachende op hem, greep hem
met haar beide armen stevig vast en ging zoo boven
den afgrond hangen, in de hoop, zoo den sergeant
in haar val mede te slepen.
Wordt vervolgd.
Snelpersdruk - LANGEVELD DE ROOIJ - Texel.
(systeem Dr. Jaeger) uit de fabriek van de heeren Jansen Tilanus te Friezenveen, zijn voor
Heeren, Dames en Kinderen in alle afmetingen verkrijgbaar bij
Eenig' Depót voor Texel en omstreken.
Goedgekeurd bij K. B. 16 Januari 1890 N. 14.
VERSTREKT GE LD EX TER LEEX op korten termijn en neemt GELDEX DEPOSITO
overeenkomstig de bepalingen van haar reglement.
DE DIRECTIE,
JOIL EELMiX,
Dn J. TIMMER.
37.
Vrij naar 't Fransch door A. B
De Bprgkloof.
Waarom aan myn woord te twijfelen Ik
zweer u, dat men hem niet dooden zal.
De eed is heilig, Mathias Werner en als gy
eene moeder bedriegt, die u haar kind overlevert,
zal dit een misdaad zyn, bedenk dat wel,
Weduwe Wendel, antwoordde de sergeant, weet
wel, dat niemand meer dan ik hecht aan een eens
gegeven woord.
Welnu dan, dit laatste woord stelt my gerust,
zei Martha, zich dwingende datgene te verbergen
wat er voor wreeds lag in den glimlach, die om
haar lippen zweefde, kom mee dan maar.
De sergeant begaf zich met het geweer op den
schouder langs het smalle pad, waarop zich ook de
weduwe bevond. Na een half uur langs een byna
onbegaanbaar pad geloopen te hebben, werd het pad
eensklaps versperd door een steile en diepe kloof.
O, zeg eens moedertje, waar voert gy my nu
heen vroeg Mathias, zyn blik ongerust rondom
zich slaande. Een onrustbarend geluid kwam uit
de diepte en had iets aangrypends en verschrikke
lijks tevens.
Heb ik u niet beloofd, myn zoon over te leveren
antwoordde de weduwe kalm, terwijl zy met den
vinger op een uitstekend rotsblok wees, ongeveer
twintig voet beneden hen. Daar is de weg, voegde
zy er by.
En zonder zich te bedenken, begon zy langs de
steile belling af te dalen, nu eens stappende met
den voet op een rotspunt, dan weer zich vasthoudende
aan een doornstruik. Mathias Werner dacht een
oogenblik na, daarna maakte liy zijn geweer stevig
vast en volgde voorzichtig zyn voorgangster.
Toen liy het aangewezene uitstekende rotsblok
bereikt had, bemerkte hy een diepe bodemlooze kloof
aan zyne voeten. Hy week verschrikt terug.
Verder ga ik niet, riep by uit, met den rug
tegen de rots leunende.
Martha naderde hem en richtte eenige woorden
tot hem, welke hy echter niet verstond. Een beek,
die van een naburige berg vloeide, stortte zich met
vreeselyk geraas in de kloof. Martha en hare met
gezel werden bevochtigd door het opstuivend schuim-
De maan schitterde op dat oogenblik in al haar
glans. De sergeant gaf door teekenen te kennen,
dat hy zich niet verder wilde wagen, doch Martha
verachtelijk lachende, wees hem een ruw in de rots
uitgehouwen pad, waar langs zy hem voor ging.
Zich vermannende, volgde Mathias de weduwe, zorg
dragende, juist zyne voeten te plaatsen, waar zy de
haren had nedorgezet en zich verder zooveel moge
lyk vasthoudende aan den rotswand. Naarmate zy
voortgingen, werd het geluid der waterval minder,
doch het pad word langzamerhand nog moer on-
gaanbaar.
Stel u gerust Mathias, zei Martha eindelijk,
