Buitenland»
Ten gerieve van het publiek (leelen wij
mede, dat met ingang; van 1 Mei de buslichtingen
aan het postkantoor Texel, als volgt zijn
vastgesteld
1. Yoor de Waal, Eierland, de Cocksdorp,
Vlieland en Terschelling 6.55 's morgens.
2. Voor Oudeschild, Helder en verder
gelegen plaatsen 1 uur 's namiddags.
3. Voor de Waal en Oosterend 5.40
's avonds.
4. Voor Oudeschild, den Hoorn, Oosterend,
Helder, enz. 10.30 's avonds.
Op Zon- en Feestdagen vervallen de lich
tingen No. 2 en 3.
Wij achten het niet ondienstig aan het
reizend publiek te herinneren, dat te beginnen
Zondag 1 Mei de Greenwichtijd op de spoor
wegen zal worden ingevoerd.
Volgens die tijdrekening vertrekken van
Helder de treinen alsdan als volgt:
Voorm. 5.30, 6.48, 8.48, namidd. 12.55,
3.16 en 7.36.
Aankomst der treinen te Helder volgens
diezelfde tijdrekening: voorm. 8.30, nam. 12.06,
3.54, 7.21, 10.38 en 11.39.
Volgens Amsterdamsche tijd zijn de uren
van vertrek en aankomst alle 20 minuten
later; wijst de Greenwichtijd b. v. 12 uur dan
geeft de tijdwijzer van Amsterdam (de oude
tijdrekening) 12.20 aan, enz.
Naar men ons mededeelt is de heer H.
Dalmeijer, werkzaam aan het post- en telegraaf
kantoor alhier, met ingang van 1 Mei benoemd
tot klerk der posterijen, te Almelo.
In een café-chantant te Amsterdam trad
voor eenige dagen een Amerikaansche neger
op, die, naar de reclame-biljetten meldden,
glas en leer at. De reclame biljetten schijnen
niet gelogen te hebben, althans de „HaagscheCt."
meldt, dat hare redactie een bezoek kreeg van
den man, die op het bureau zijn dejeuner
kwam gebruiken, bestaande in een stuk van
een lampeglas, dat hij tusschen zijn geweldig
gebit fijnmaalde, een brok cokes, dat hij uit
den kolenbak nam, een lap leer en een reep
linnen die hij van zijn zakdoek scheurde,
waarna hij liet zien en zóó liet zien, dat
er geen twijfel meer aan overbleef dat al
dat lekkers naar zijn maag was verhuisd.
Een grog van petroleum, die hij er bij pleegt
te gebruiken, kon hem niet verschaft worden;
maar hetgeen hij liet zien, was te kras, dan
dat de leden der redactie aan de petroleum
twijfelden.
Het Limburgsch Nieuwsblad dringt op
algeheele afschaffing van den zout accijns aan.
Het zegt o. m. dit:
„'t Is jammer, dat, nu men eenmaal aan den
zoutaccijns komt, de minister er niet toe heeft
kunnen besluiten om dit voorwerp van eerste
levensbehoefte geheel vrijdom van belasting te
verleenen, dat ware een belangrijke aanwinst
èn voor den minderen man èn voor den land
bouw. Deze laatste toch heeft 't zout ook nog
anders noodig dan voor de zuivelbereiding en
nu is 't wel waar, dat landbouwzout vrij is,
maar de aanschaffing daarvan gaat met tal van
moeielijkheden en formaliteiten gepaard, èn 't zout
is voor ander gebruik door toevoegsels onbruik
baar gemaaktdeze toevoegsels, als glauberzout
enz., heeten nu wel onschadelijk, maar schrikken
den landbouwer af, en zoodoende wordt landbouw
zout zeer weinig aangekocht en gebruikt. Toch
is iedereen overtuigd van het groote nut, dat in
voldoend gebruik van zout bij de voeding van
het vee ligt. Vraagt het menschelijk lichaam
voor een geregelde spijsvertering, voor de be
waring van de gezondheid en voor de smakelijk
heid van het eten een toevoeging van zout aan
bijna al ons voedsel, even heilzaam werkt dit
ook op het dierlijk gestel. De formaliteiten echter
zijn zoodanig, dat, waar onze boeren van tijd tot
tijd een handvol zout bij het varkensvoer doen,
zij eenvoudig gewoon zout gebruiken, dat hun
12 a 15 cent het kilo kost. Kundige landbouwers
gebruiken bij al het wintervoer: rapen, bieten,
aardappelen, wortelen, enz., zoutzij zouten hun
hooi, en vooral het ensileeren vraagt groote
hoeveelheden zout't gebruik daarvan zou alge
meen worden, wanneer het zonder accijns, onver
mengd, voor een cent of drie het kilo te bekomen
was. Geheele afschaffing van den accijns ware
ook den landbouw een weldaad bewijzen."
Ook in Noord-Brabant bestaat gevaar,
dat de pokziekte zich zal uitbreiden. Dezer
dagen zijn twee gevallen van pokken voorge
komen bij een gezin te St-Agatha, gemeente
Kuik, waarvan een der leden zich had opge
houden in een door pokken besmet huis te
Haps.
In laatstgenoemde gemeente zijn in den
laatsten tijd zes gevallen van pokken voorge
komen, welke gelukkig van goedaardigen aard
waren.
In De Postiljonhet tijdschrift voor post
zegelverzamelaars, vinden wa een antwoord
op de vraag, waarom de blauwe postzegels
met de beeltenis onzer Koningin verre van
mooi zijn.
Volgens De Postiljon, zijn de nieuwe post
zegels zéér goed van gravure, maar op last
van den minister van waterstaat moest een
soort van inkt gebruikt worden, welke bleek
niet geschikt te zijn voor fijne gravure.
"Waarom gaf de minister bevel, het blauw
van de nieuwe postzegels te veranderen
Omdat de oude kleur langs chemischen weg
in grijs kon worden veranderd, en op die wijze
gemakkelijk het 5 cents zegel in een van 12 V2
cent kon worden veranderd:
Van het 5 cent postzegeltje bestaan zoo
doende niet minder dan 6 schakeeringen.
Zekere J. S. heeft de proef op de som
genomen van met uien het ongedierte bij
kippen te verjagen. Hij schrijft
Indien uw kippen door luis geplaagd worden
en ge het hok van dat ongedierte zuiveren
wilt, neem dan eenige uien, snijd ze in stuk
ken en leg deze in de hoenderhokken. De
luis zal dan verdwijnen.
Te Rome heerscht een zekere ongerustheid,
met het oog op den len Mei. In de ambassade
gebouwen (gebouwen der vertegenwoordigers van
vreemde staten), de banken, enz. heeft men de
benedenverdiepingen van zware ijzeren luiken
voorzien. Intusschen neemt de politie uitgebreide
voorzorgsmaatregelenzij verzekert, dat iedere
verstoring der orde onmiddelijk zal worden
onderdrukt.
Te Parijs heerscht een ware ontzetting
over de dynamiet-ontplof fing in het koffiehuis
van den heer Véry. Zij, die niet door zaken
worden teruggehouden maken zich tot vertrek
gereed, zoodat de spoortreinen opgepropt zijn.
Niets was zeker beter in staat zulk een nood-
lottigen invloed te hebben als deze aanslag. Heel
Parijs wist, dat nergens meer gevaar voor een
nieuwe ontploffing school dan juist in het restau
rant Véry. Het was bekend, dat voortdurend
dreigbrieven werden ontvangen, en dat de politie
scherp de wacht hield, en toch kon de misdaad
plaats vinden.
Opmerkelijk zijn de krasse maatregelen,
welke op het oogenblik in alle groote rijken geno
men worden tegen de anarchisten. In Frankrijk
zijn er 143 gearresteerd. Een honderdtal is
bovendien over de grenzen gezet. Aanplakbil
jetten, waarin tot brandstichting en mooid werd
aangezet, en het beruchte blad der anarchisten
„le Pere Penard" zijn door de politie te Parijs
in beslag genomen.
Nog meer aandacht verdient de inbeslagneming
van „the Commenwael" in Londen, want in
Engeland wordt steeds straffeloos het prediken
van misdaad toegestaan. Men ziet er nooit veel
heil in vervolging en in verbod van geschriften.
Zeer ernstig moet de reden dus geweest zijn,
welke de justitie genoopt heeft in deze van den
regel af te wijken en zonder vorm van proces
het blad op te heffen en alle manuscripten enz.
enz. in beslag te nemen.
Naar het schijnt, zal men in Europa nu ook
de Amerikaansche anarchisten krijgen.
De Amorikaansche regeering treedt zóó krachtig
tegen hen op, dat de beruchte Most naar Amerika
emigreert en in Eng land en Duitschland rede-
voeiingen gaat houden.
Uit de plaatselijke kroniek van Berlijn der
laatste dagen valt iets grappigs te vermelden.
Een beruchte dief heeft 's nacht inbraak gepleegd
in eene groote ververij in de Stralauer-straat.
Te midden van zijn dievenarbeid werd hij ontdekt,
ging op de vlucht en verschool zich in eene
kuip, welke gevuld was met een warm vocht,
hetwelk hij in het donker niet kon herkennen.
Overal naar hem zoekende, kwam men ook bij
de kuip, maar doordien hjj zich doodstil hield
en zooUng onderdook, werd hij niet opgemerkt,
ten laatste kon hij wegkomen maar den vol
genden morgen werd hij toch ontdektwant
het vocht in de kuip was eene groene verfstof,
waardoor voor een tijd van minstens eenige
weken zijn gelaat en geheele lijf in de nieuwste
groene modekleur prijken.
De leus„de mijn aan de mijnwerkers,"
die zoolang het stokpaardje der socialisten was
en die ten opzichte der mijn te Rive-le-Gier
(Frankrijk) tot werkelijkheid was gekomen, is
hun te Montieux, departement Loire, slecht
bekomen. Ook daar is namelijk de mijn door
concessie in eigen exploitatie aan de werklieden
gegeven, waartoe een vorstelijk geschenk van
een persoon, 'Marinoni genaamd, hen in staat
heeft gesteld.
In den beginne was men er over in de wolken.
Een tijdperk van ongekende welvaart voor de
arbeiders zou aanbreken, en er zou volmaakte
vrede onder hen zijn. Maar bitter is de teleur
stelling. Het nieuwe bestuur was begonnen met
een aantal mijnarbeiders, die onder de vorige
concessie in dienst waren en onder welke er
waren, die 20 jaar en langer hun brood er ver
diend hadden, meedoogenloos weg te zenden.
Van daar reeds groote ontevredenheid. Sinds
eenigen tijd echter zijn er nu ook hevige geschillen
ontstaan tusschen een aantal nieuw aangeworven
mijnarbeiders en het bestuur, dat door hen van
wanbeheer wordt beschuldigd. Het cyndicaat
stelt zich te weer en eischt de inschrijvingen
ten behoeve der „mijn aan de mijnwerkers" voor
zich op. Wij zijn het, zegt het cyndicaat, voor
'wie de inschrijvingen bestemd waren. Eene
vervolging in rechten is ingesteld en tal van
werklieden hebben den arbeid gestaakt.
Onlangs werd den bejaarden burgemeester
van Faramans (Frankrijk) 30.000 frs. in goud ont
stolen, die hij in een keukenpan verstopt had. De
erfgenamen, wanhopig omdat alle nasporingen
vuchteloos bleven, verklaarden naar Lyon te willen
gaan om eene slaapster te raadplegen. Vermoede
lijk is de onbekende dief een bijgeloovig mensch
en benauwd geworden althans, de schat is Zater
dagochtend teruggevonden en wel in het burge
meesterlijk kippenhok.
Eigenaardige erfenis. Zekere Uhlmann,
Luxemburger, te Parijs, verloor onlangs een oom
die hem een guitaar en eenige andere voorwerpen
naliet. Met de guitaar gaf de erfgenaam kostelooze
„concerten" in wijnhuizen, maar dezer dagen rukte
een onmuzikaal mensch hem het instrument uit
de handen en sloeg het op zijn hoofd stuk. Eenige
agenten kwamen tusschenbeide en brachten den
verwonden kunstenaar, de gebroken guitaar en den
aanvaller naar het politiebureau. Terwijl XJhlmann
het geval verhaalde, bekeek een inspecteur de
vernielde guitaar en haalde er een rolletje bank
noten uit tot een bedrag van 20.000 frs. Het
einde was dat de erfgenaam met zijn vijand arm
in arm heen gingen om het gebeurde met een fijn
diner te vieren.
In verschillende bladen komt het volgende voor
„Wat de boer niet kent, eet hij niet" is eene
spreekwijze, die in de stad meer gebruikelijk is dan
op het land het bewijst, dat men den boer meer
overleg toeschrijft dan den stedeling, die zich min
der den tijd gunt, om al het gerei te onderzoeken, dat
men hem voor den neus zet. Men mag dus veilig
aannemendat hetgeen de boer eet of drinkt, ook
goed is. Van deze onderstelling gingen ook al de
Beiersche stadbewoners uit, tot wie het nieuwe
doordrong, dat de boeren in Wörishofen (Beieren)
de boonen koffie hadden afgezworen en daarvoor
de door hun pastoor bereide Malz-koffie in gebruik
genomen hadden. Aanvankelijk was men wan
trouwig. Toen men echter den naam van den
geestelijke vernam, verdween ieders aarzeling,
want het was niemand minder dan Pastoor Kneipp,
de beroemde Homopaath, die alle zenuwlijders,
jicht- en rheumatieklijders enz., door zijne koud
waterkuren weder geneest.
Het vertrouwen in dezen weldoener der rnensch-
heid is zoo groot, dat tegenwoordig in Duitsch
land en Oostenrijk zelfs de soldaten de Malz-
koffie van „Pastor Kneipp" als morgendrank
gebruiken, want zij bevat 55% voedende stoffen
zooals moutsuiker, dextrine en eiwit, terwijl
smaak en geur dezelfde zijn als van boonen koffie.
Daarom nemen de troepen haar ook op hun
lange marschen in hun veidflesschen mede, en
is zij evenzeer voor de sportliefhebbers onont
beerlijk geworden. Zoo is zij voor den landbouwer,
die onder de heete stralen der morgenzon op
veld of akker zwaren arbeid verrichten moet,
een ware verkwikking gebleken, die niet slechts
opwekt, maar ook versterkt, en uit dien hoofde
verre te verkiezen boven de gewone koffie en
haar ongezonde en dikwerf onsmakelijke surroga-
