-LEI
t.
Groote opruiming
Vertrek uit de haven van Texel,Donderdag 's morgens zeven uur.
m
m
sr
s
co
PRINS HENDRIK POLDER.
Verboden EIEREN te zoeken ei joep
votels te vannen.
ra Vloerzeilen, looiers, Karpetten, Ram-
Donderdag 26 Mei
Uitgevers Texelsche Courant.
„CONSTANS"
Feuilleton.
liggen de veebooten van den Heer P. F. Holtzapffel
ter inlading gereed voor het vervoer van Lamineren
van TEXEL naar LEIDEN
Even als altijd zijn de Lammeren geassureerd voor
alle mogelijke risico's gedurende het vervoerbehalve sterfte
natuurlijken dood.)
Informatie bij de Agenten c. jl uoor.v?2
O
i^n
X
De dekhengst
Leesuren open op de
De stem van het geweten.
if—i
SPOEDIG en NETJES.
voor
Gemeenten, Polderbestu
ren en Vereenigingen.
Bericht- en Adreskaarten,
met letters naar keuze.
CIRCIJLAÏRÊS,
REKENINGEN,
NOTA'S,
WISSELS,
KWITANTIËN,
PRIJSCOURANTEN,
Memorandums.
Convocatiën,
PROGRAMMA'S
ENTRÉEKAAR TEN,
M E N U 'S.
Strooibiljetten
enz. enz. enz.
BILLIJKE PRIJZEN.
No. 199 NED. PAARDENSTAMBOEK, is alle
werkdagen beschikbaar tegen een dekgeld van
f 10. niet drachtige merriën f5.—
P. C. KOORN.
J. E. WINKLER.
Leesgcld t 07» per drie maanden.
LANGEVELD DE ROOIJ.
en Deurmatten, Bedkleedjes, Vitrage, Gordijn-
Iranje en Kantal deze artikelen worden voor
verminderden prijs opgeruimd ieder doe dus zijn
voordeel. A contant 5°lo korting.
UEd. Dw. Dnr. PH. VLESSIN'G.
door D. C. M.
26. Hoofdstuk XVII.
Mijn oom zegt, zei Helena, dat u waarschijnlijk
het ver in uw beroep zult brengen, mr. Douglas.
Ik zal het tenminste beproeven, antwoordde
hij. Uit de aard der zaak zou ik blij moeten zijn
om zoo'n reden naar de stad geroepen te worden en
toch, ik kan het niet verhelen, ik ben het niet.
Hij moest nog veel meer zeggen dan dit en indien
de toestand anders ware geweest, indien zijn vader
zijn uitgestrekte bezittingen nog had bezeten toen
hij stierf en hü erlgenaam er van ware geworden, en
mejuffrouw Helena bijvoorbeeld eene gouvernante
ware geweest, die voor haar levensonderhoud moest
werken, dan zou hij hebben kunnen zeggen, waartoe
zijn hart hem drong. Eerlijke arme lieden
geraken somwijlen verliefd op rijke vrouwen, maar
er zijn weinig hinderpalen zoo groot als het geld.
De zedemeesters zijn zeer hard ten opzichte
van ledigheid, zei Douglas eindelijk, meer om iets
te zeggen omdat Helena niets zei, als wel om de
beteekenis zelf en toch moet ik bekennen, dat ik
het zeer pleizierig vind.
Als ik een man was, zei zij, blij weer vasten
grond onder de voeten te hebben, zou ik niet van
ledigheid houden.
Bij gelegenheid ook niet vroeg Richard.
Misschien dan wel, antwoordde zij glimlach ende.
Het spijt mij heen te gaan, zei Douglas besloten
niet meer dan noodig te zeggen. Zonder eenige
tegenzin kan men de omgeving alhier niet verwisselen
voor de straat in Londen.
Neen, het landleven is op het oogenblik aan
genamer dan het leven in de stad.
Veel, veel aangenamer, zei Douglas droevig.
Hij had het op de lippen, dat hij onder zekere om
standigheden echter gaarne afstand zou willen doen
van het landleven, maar bij bedwong zich.
Beiden zwegen. De stilte begon voor beiden
drukkend te worden en langzamerhand begon Helena
in te zien, dat zij wel wat al te koel was geweest
omtrent zijn heengaan, daarom waagde zt) het te
zeggen
Het zal ons leed doen uw gezelschap te missen,
mr. Douglas.
Er zijn verschillende manieren waarop men iets
kan zeggen en mon kan tevens die woorden op
verschillende wijzen opvatten. Voor Douglas klonken
ze koud als een der meest gewone opmerkingen
over het weder.
Ik ben bang, vervolgde Helena, aangezien Dou
glas bleef zwijgen, dat gij u bij ons somtijds wel
eens verveeld zult hebben.
Verveeld, zei hij, kan men zich in het paradijs
vervelen? Nog nooit in mijn leven was ik zoo
gelukkig.
Indien het jonge meisje haar ware meening uit
sprak, zou zij hebben kunnen zeggen: „Ik ook niet-
Maar het behoort niet tot de verplichtingen in zulke
gevallen de waarheid ongevraagd te zeggen. Het
ernstige in do stem van haar metgezel verschrikte haar.
Inwendig verheugde zij zich zeker te zijn van
zijn gevoelens jegens haar, want maar al te duidelijk
was het, dat hij zich enkel om haar bijzijn zoo
gelukkig op het kasteel gevoelde, maar de wending
die het gesprek nam, joeg haar schrik aan en daarom
vroeg zij, nadat zij eenigen tijd zwijgend naast
elkander waren voortgegaan, op uiterlijk onver
schilligen toon
En wanneer denkt gij ons te verlaten, mr. Douglas.
Ik ben bang, zei Richard treurig, dat ik reeds
morgen zal moeten vertrekken.
Ik vermoed dat gij genoegen hebt in uw werk
zei zij, vreezende hem weder gelegenheid te geven
op gevaarlijken grond te komen.
Gewoonlijk wel.
Zij bereikten thans het einde van den tuin en
en omkeerende, zagen zij de oude Peter op eenigen
afstand van hen.
De oude man liep op voor hem zeer ongewoon
snellen gang en wenkte iemand, die voor Helena
en Douglas onzichtbaar was. Hü verdween achter
eene schutting en zü vervolgden hunne wandeling
naar huis.
Ik hoop, zei Douglas op luchthartigen toon,
dat ik ook nog eens in de gelegenheid ben u in de
stad te zien, miss Kenyon
O, dat hoop ik ook, riep zü uit; maar mün
oom is zeer gekant tegen vroolükheid. Slechts een
maal van mü'n leven ben ik in Londen geweest.
En vond u het er pleizierig? vroeg Douglas
haar even aanziende.
Niet zeer, antwoordde zü. Oom houdt niet van
datgene, wat mü aantrekt,
O, ik denk, zei Douglas half ernstig, half
spottend, als het gepast en mogelük was, dat een
jongmensch u tot geleider diende, dat dan uw oordeel
over Londen wel anders zou zün. Na eenige oogen-
blikken zwügens vervolgde hü:
"Welnu, ik ga weldra heen, mün verloftüd is ver
streken. Ik zal echter nog zeer dikwüls aan mün
verblüf alhier denken.
Zü, meer denkende aan de bedoeling van zün
woorden als wel aan die woorden zelf, begon met
te zeggen:
Dat zal ik ook Maar plotseling zweeg zü,
wel een weinig verlegen over haar gezegde.
Zal u? zal u? riep hü uit. O, ik
heb hier een zeer gelukkigen tüd doorleefd, de
gelukkigste müns levens.
Hü wilde verder spreken, maar bedacht zich toch
nog. Alles wel beschouwd had hü genoeg gezegd,
mogelük veel meer dan hü recht had om te zeggen.
Deze overwegingen deden hem zwügen.
Zü wandelden verder naar huis terug. Reeds op
een grooten afstand hoorden zü het geschreeuw van
Pelzer. Zün stem was duidelük genoeg zelfs op
dezen afstand, maar gelukkig voor henzelf verstonden
zü geen van beiden de taal, welke hü sprak. Het
jonge meisje snelde op het ongewone gerucht toe
en Douglas volgde haar. Het geschreeuw werd
langzamerhand luider en toen Helena en Douglas
dicht bü gekomen waren, was het geschreeuw op
zün hoogst. Plotseling klonk hun het bellen van
Cyrus in de ooren. Alles was vreemd en veront
rustend. Helena snelde naar binnen, liep tusschen
eenige bedienden door, die met ontsteld gelaat voor
de deur van mr. Gabriel's kamer stonden, trad de
kamer binnen en bevond zich bü haar oom, die lang
uit op den grond lag uitgestrekt, terwül een vreem
deling hem het hoofd steunde.
Douglas, die haar op den voet volgde, herkende
tot züne verwondering den vreemdeling.
Haal dadelük den dokter, oogenblikkelük, riep
het jonge meisje- Vlug.
Op zulk een oogenblik was niets vreemd. Het
verwonderde haar niet, de stem van Bagleigh achter
zich te hooren die op voor hem ongewoon beslisten en
bevelenden toon zei:
Neem mün paard. Het staat buiten.
Het meisje ging naar haar oom en Sullivan ruimde
gaarne zün plaats voor haar in.
De overigen traden thans ook de kamer binnen,
behalve Majoor Morton, deze bleef in de deur staan
en gaf Sullivan een wenk, waaraan deze dadelük
bleek en ontdaan gehoorzaamde. Morton greep hem
in de kraag en toen hü zich overtuigd had hem
goed beet te hebben, liet hü de kleine man voor
zich uit naar buiten gaan.
Nu tusschen ons beiden, zei hü, nu zullen wü
eens samen praten.
Wordt vervolgd.
Snelpersdruk - LANGEVELD DE ROOIJ— Texel.
M»1<A
At/vim
OVERLIJDINGSBRIEVEN,
VERLOVINGSKAARTEN,
ONDBRTROUWK AARTEN.
VERKOOPBILJETTEN,
Ofc
r-^—mmaMg» nrt-MTO
