P. J. BRUIN
is vacWelading DiMt Mr-Met
en Eag. Kascntes, tegen coacorreereade priizeii.
Puik RQQKVLEESGH
Belangrijke Houtveiling.
Regenmantels
Photografisch Atelier.
Neerbosch.
Eene belangrijke partij Houtwaren,
JACHT.
Feuilleton.
geld:
G. J. O. D. DIKKERS,
publiek verkoopen
Een buitengewone groote party gekleede
heeft de ondergeteekende voorradig in alle kleuren,
van de allerlaatste modellen; de voordeelige inkoop
stelt ondergeteekende in staat, deze mantels voor
ongekende lage prijzen om te zetten. Tevens een
mooie party zeer goedkoope KINDERMANTELS.
Kom mij met een bezoek vereeren, ten einde u te
kunnen overtuigen; a contant ook nog 5*/o korting
UE. Div. D., Ph. VLESSING.
per 5 ons 40 cent.
Verkrijgbaar bij K. PEREBOOM.
Warmoesstraat B 396.
Ondergeteekende beveelt zich
beleefd aan tot het vervaardigen
en leveren van GROEPEN, met
of zonder byievering van lijsten.
W. J.
UEd. D. D.
LANGEVELD
Photograaf.
Pz.
De COMMISSIE in zake Neerbosch, door
drongen van de wenschelykheid om ieder die
haar aangaande deze Stichting eenige mededee-
lingen wil doen van feiten of omstandigheden,
daartoe ook in de gelegenheid te stellen, noodigt
by deze alle belangstellenden uit zich schrifteiyk
tot haar te wenden.
Zij heeft hare werkzaamheden geregeld en
verdeeld onder drie sub commissies, die als
volgt zyn samengesteld:
1. Commissie tot onderzoek van den finan-
tiëelen toestand, bestaande uit de heeren
Mr. E. Ph. de Kanter te Haarlem, Voorzitter.
Mr. J. H. C. Cazius te 's-Bosch.
Mr. D. Engelberts te Zutphen.
Jhr. Mr. G. M. Mollerus te Apeldoorn.
Prof. Mr. J. de Louter te Utrecht.
W. Eovy te Amsterdam.
J. A. van der Lee te Aarlanderveen.
2. De paedagogische Commissie, uit de
heeren
Dr. Laurillard te Amsterdam, Voorzitter.
Ds. C. J. G. van Eoogstraten te 's Hage.
Baron van Palland te Putten.
Dr. Van der Ven te Haarlem.
C. van der Linden te Rynsaterswoude.
J. J. Verbrugh Wz. te Velp.
G. E. Eintzen te Rotterdam, Secretaris.
3. De hygiënische Commissie, uit de heeren
Prof. Dr. Van Overbeek de Meijer te Utrecht,
Voorzitter.
Prof. Jhr. Mr. A. F. de Savornin Lohman
te Amsterdam.
Dr. Bruinsma te Steenbergen.
Dr. Berends te Nymegen.
O. de Zwaan Jr. te Heivoort.
Graaf Van Limburg Stirum te 's-Hage.
Dr. Eermanides te Geldermalsen, Secretaris.
Ten einde een geregeld en vruchtbaar onder
zoek te kunnen doen noodigt zy belangstellenden
uit zich voor elk der onderdeelen te wenden tot
een der sub commissies of wel tot de onderge-
teekenden
Mr. W. H. DE BEAUFORT, te Leusden,
Voorzitter.
J. DEN BOER, te Almkerk,
le Secretaris.
Mr. J. C. H. PRIKKEN, te Amersfoort,
2e Secretaris.
E. L. GRAAF VAN LIMBURG STIRUM,
te 's Eage, Penningmeester.
P.S, Tot I Oct. worden mededeelingen ingewacht
Notaris te Texel,
zal, op ZATERDAG 16 SEPTEMBER 1893,
's morgens 10 uur, aan de EAVEN te Oude-
schild op Texel,
waaronderAmerik. greenen Dekplanken, lang
10 tot 53 voet, dik 3 bij 51/, Amst. duim.
VOORTSEiken Dekbalken, Palen, Rond
hout, Brandhout en hetgeen verder gepresenteerd
zal worden.
Afkomstig van het Fransche schip „Liberté."
Het is verboden te Jagen op de eigendommen
van het Waterschap de 30 Gemeensch. polders
en van den Eeer E. NOORDIJK in het Noorden,
en in den Polder de Eendragt.
S. KEIJSER Pz.
C. KEIJSER Pz.
Roman door A. S.
83 Hoofdstuk XXIX.
Van Dalen was doodkalm en toch viel een traan
op het papier, waarop hfl den brief schreef. Zfl deed
de letters van het woord „scheiding" uit elkaar
loopenhy moest met een vloeitje de vlek opdroogen
en de byna verdwenen letters van het woord „schei
ding" nog eens natrekken.
Den brief zond hy met een bode te paard naar het
postkantoor. Hy had nu geheel en al met het
verledene gebroken.
In de galery was als gewooniyk de thee gereed
gezet. Elize, die tot dusverre zich met het inpakken
der bagage op hare kamer had bezig gehouden, kwam,
om als naar gewoonte, de thee te zetten, doch thans
voor de laatste maal. Van Dalen wilde haar met
enkele woorden geluk wenschen, maar zyn stem
weigerde haar dienst, hy kon haar slechts de hand
reiken, een lichte druk zyner hand zei hem, dathy
door Elize begrepen werd, Met een blik vol mede-
ïyden zag Elize Van Dalen aan, zy zette zwygend
de thee, door geen opgedrongen woorden van troost
wilde zy den beklagenswaardigen man storentoen
zy spoedig daarna met Klara vertrok, nam zy afscheid
van Van Dalen, daar zy den volgenden morgen vertrok
en hem wel niet meer zou zien. l
Van Dalen bevond zich nu alleen. Hoe verlaten
kwam hem thans de galery voor, de lievelingsplaats
van Bertha. Daar op den schommelstoel zat zy zoo
gaarne, hy ging dan dikwyis achter haar staan en
wiegde haar schertsend. Wanneer zy dan Daar hem
opzag met haar betooverend lachje, hy haar zyn
lief, byzonder mooi vrouwtje noemde, gevoelde hy
zich overgelukkig, en heden? Hy legde de hand op
het hart, hy beet zich op de lippen, maar een heete
traan rolde hem toch over de wangen.
Eerst laat in den morgen verliet hy des anderen
daags zyn slaapkamer, Klara verwachtte hem aan
de koffietafel. Zy bracht hem de laatste groeten
van Elize, die des morgens vertrokken was. Hy
onderhield zich kalm en verstandig met zyne zuster,
hy sprak tot haar zoo harteiyk en vriendeiyk als
ooit, maar zyn hart was niet by het gesprek.
Tusschenbeide hield hy eensklaps op in het midden
van een zin en keek droomend voor zich uit; wanneer
dan eenige tyd verloopen was, opende hy het gesprek
weer en praatte over verschillende onderwerpen; de
naam van Bertha werd niet door hem genoemd en
ook Klara sprak dezen niet uit, ofschoon zy niet
minder dan haar broeder aan de weggeloopene dacht.
Na gebruik van het ontbyt reed Van Dalen naar
de landeryen, hy gaf den arbeiders zyne bevelen
even kalm en duideiyk als hy dit gewoon was te
doen, keerde vervolgens naar zyne woning terug en
zette zich in de galeryhier had hy geen rust, hy
moest naar buiten naar den tnin, met betooverend
geweld voelde hy zich getrokken naar het heeren- 1
priëel. Hy wandelde daar heen en zette zich op
de houten bank, op dezelfde plaats waar Bertha
gezeten had en van waar zy was opgesprongen om
zich aan zyn borst te werpen.
De geheele onaangename geschiedenis kwam hem
weder klaar voor den geest; ieder woord, dat Bertha
toen gesproken had, klonk opnieuw hem in 't oor.
Hy leed zwaar onder deze herinnering en toch had
hy de kracht niet zich er aan te onttrekken of aan
het geweld der betoovering, die het priëel op hem
uitoefende. Ook in de volgende tyden was het priëel
dageiyks, zelfs in deu winter, het doel zyner wande
lingen door den tuin.
Weken en maanden waren aldus op dezelfde
eentoonige, vervelende wyze voorbygegaan, Van
Dalen vervulde zyne plichten, hy beheerde zyne
goederen met denzelfden yver en nauwkeurigheid
als voorheen, maar vermaak vond hy daarin niet
meer; elk uur, dat hy zich, zonder daaraan te kort
te doen, aan den arbeid onttrekken kon, bracht hy
droomende door in het heerenpriëel
Klara gaf zich de grootste moeite haar broeder op
te vroolyken, maar zy slaagde daarin nietzy leefde
slechts voor haren broeder, ieder zyner wenschen
trachtte zy als 't ware uit diens oogen te lezen, Z(j
praatte, ofschoon haar zelve ook zooveel op het harte
lag, opgeruimd met haren broeder gedurende de
maaltyden, de eenige tyd waarin zy hem zag, maar
hoe lief en voorkomend zy zich ook tegenover hem
gedroeg, zy slaagde er toch niet in de droefgeestigheid
te verdry ven, die zich van Hugo had meester gemaakt.
Hy was tegenover haar zóó vriendeiyk, zóó vol liefde
als hy steeds geweest was, maar hardnekkig weer
stond hy den invloed, dien zy op hem trachtte uit
te oefenen, zy smeekte hem dikwerf en dringend
de eenzaamheid, waarin hy leefde, op te geven, maar
hy antwoordde dan slechts met een droefgeestig
hoofdknikken. Van Dalen had lederen omgang met
zyn huurlieden afgebroken, hy bracht, noch ontving
bezoekenzoodra eene equipage voor het heerenhuit
stilhield, trok hy zich terug; Klara moest de bezoekers
ontvangen, hy zelf liet zich niet zien. Zelfs metj
hen, die het vurigst wenschten Van Dalen in eene
andere gemoedsgesteldheid te brengen, Bernard Van]
Olna en zyne vrouw, maakte hy geene uitzondering,
Met toestemming van Elize had Bernard haar
vergezeld op haar reis naar de ouderiyke woning,
ten einde dadelyk de toestemming voor hunne ver
loving te vragen. Nadat de eerste plichtplegingen
van de ontvangst dan ook waren afgeloopen kwam]
Bernard dadelyk met zyn verzoek voor den dag.
Onverwacht kwam dit aanzoek geenszins, want reeds
dadelyk by hunne aankomst had het moederoog]
ontdekt, wat de reden van het bezoek moest zyn.
Aangezien er naar hare meening niets tegen di
verloving was, gaf zy gaarne hare toestemming,!
Daar Bernard's aanwezigheid op Plagnitz moeieiyk
gemist kon worden vertrok hy des anderen daags]
weder.
Zyn eerste bezoek, nadat hy van zyne reis w;
teruggekeerd, had den ongelukkigen vriend gegolden
maar hy trof dezen niet aan. Klara ontving hei
en vertelde hem, onder het storten van tranen, d;
haar broer was uitgereden, om het bezoek te ontgaan
Zonder Van Dalen gezien te hebben, moest Beman
weer naar Plagnitz terugkeeren, hy herhaalde zflo
bezoek, maar met hetzelfde ongelukkig gevolg, b
schreef een hartelyken brief aan Van Dalen docb
ontving daarop geen antwoord.
Drie maanden later voerde Bernard de jonge, scboom
meesteresse van Plagnitz in hare nieuwe woning
Mevrouw Van Elshout vergezelde bare geliefde
dochter, Bernard had voor de door hem zoo hoog
vereerde vrouw eenige kamers in het huis latei
inrichten en was ten hoogste verheugd, wanneet
hy zag hoe het eerbiedwaardige gelaat van de be
minde schoonmoeder van vreugde schitterde, toet
zy door haren schoonzoon geleid werd door de voot
haar bestemde en zoo gemakkeiyk mogeiyk inge
richte kamers. Hoe gelukkig gevoelde Bernard zie!
thans 1 Hy had eene hem aangename werkkrin
gevonden. Het beheer van Plagnitz, hetwelk
door aankoop van naburige landeryen nog zeer ha<
uitgebreid, vorderde al zyne werkzaamheid, ofschoot
hy daarby door Springer flink werd by gestaan. Bernarl^
wilde zyne eigendommen niet alleen tot modelbezil
tingen maken, haar ten hoogste rentege /end doen zfic
neen, hy beoogde nog iets anders. Hy gevoelde
op hem rustende verplichting, de nog op een lagei
trap van beschaving staande landelyke bevolking, d
knechts en meiden, de daglooners, enz. meer
zegeningen der beschaving deelachtig te doen worden
Dit was voorwaar geen gemakkeiyken taak, die no|
zwaarder gemaakt werd door de lieden zelf, die va
nieuwigheden niets wilde weten.
(Wordt vervolgd.)
<3
h
re
d<
w
zi
tu
vc
do
rie
sd
de
in
en
gie
het
ton
ag
Eei
-w;
en
sch
slaa
der
brei
dee]
'ac
oms
ffil
D
sen
d!
ieke
Ds
ie i
coum
Perti
lit i
Snelpersdruk - LANGE VELD DB ROOIJ-Ttri Beet
•fgel
v
V
tOi
00j
