Gemengd Nieuws. „Niet, dan zal ik je even op de hoogte brengen. Herinner je je nog wel, kort voor je deze stad verliet, hoe wij zarnen zaten te praten over iemand, die juist een halve ton had geërfd en bij mij was gekomen, om die in effecten te1 beleggen?'' „Zeker herinner ik' me dat nog, maar je bedoelt toch niet, dat die mijnheer A. zoo heette hij immers dezelfde persoon is als die daar op je kantoor achter de lessenaar staat?" „Toch is 't zoo. De man wilde speculeeren. Zijn kapitaal scheen hem nog niet groot genoeg, hij scharrelde in alle mogelijke papieren, liefst op zijn eigen houtje, wilde niet naar raad luisteren en 't eind van 't liedje was dat hij klap op klap kreeg en armer werd dan hij ooit te voren was. Hij werd mij gerecomman deerd en daar hij vóór zijn rijkdom op een effectenkantoor gewerkt had, nam ik hem bij mij. Wel stonden in den beginne zijn handen wat verkeerd, maar ik moet zeggen de man doet zijn best en is bruikbaarder dan ik dacht." ,,'t Verwondert mij ,dat hij, na zooveel leergeld aan effecten -te hebben betaald, nog zin had om in zoo'n zaak te gaan." „Wat zal ik je zeggen. Een mensc-h moet toch leven. Daar had hij tenminste nog verstand van, voor een ander vak was hij heelemaal ongeschikt „Dat is zoo, maar 't is treurig/" Zoo zijn er, zoo zijn er misschien meer dan men denken zou. Hoeveel menschen hebben zich en hun gezin niet reeds ongelukkig gemaakt door hun dwazen speculatiegeest in effecten. Hoe menigeen, die van zijn overgelegd of geërfd kapitaaltje fatsoenlijk en kalm zou kunnen leven, vergalt zich het leven door zijn geld te steken in buitenlandsche papieren. Wat worden in ons landje de bladen nage keken om de effectenlij st, wat wordt er op getuurd of deze of gene papieren een paar percent gerezen zijn, welke slapelooze nachten brengt menigeen door als hij merkt dat zijn stukken een paar percent in waarde daalden. Wat let men angstig op de wolken, die zich opstapelen aan den politieken hemel. Waartoe dat alles? Waartoe wordt door onze landgenooten hun geld voor 't grootste gedeelte gestoken in vreemde fondsen, die op 't oogenblik misschien een paar gulden rente meer geven dan onze eigen staatsleeningen, al betalen die dan mis schien iets minder. Ik vraag het mij vaak af, doch begrijp het niet. Ik begrijp het niet dat wij, wij de bedaarde berekenende Hollanders, zoo graag speculeeren in buitenl. fondsen en voor onze eigen industrie betrekkelijk zoo weinig hart hebben. Want, helaas! maar al te dikwijls, als ondernemende mannen geld willen hebben, om in ons land of in de koloniën eene onderneming op touw te zetten, die, goed aangepakt, rente zou afwerpen, dan heerscht er wantrouwen, dan kan er slechts met moeite kapitaal worden gevondenis 't evenwel te doen om een buiten landsche leening te helpen volteekenen, die lang zoo solide niet is, dan dan is de Hol lander klaar, dan heeft hij er zijn spaarpen ningen voor over! Raadselachtig, maar al te dikwijls waar. Dat er verandering in zal komen, ik geloof het niet, vooral wij, Hollanders, zijn over 't algemeen niet erg vatbaar voor nieuwe, betere indrukken. Toch kan ik niet nalaten er even op te wijzen. Er is in ons eigen land, in onze koloniën nog zooveel te doen, waarin ons geld belegd kan worden, solider dan in buiten landsche effecten. Dat zulks wat meer mocht worden be grepen (A. G.) In „De Gids bespreekt proi.Hubrecht in eenige bladzijden het wetsontwerp tot invoe ring van een wet-telijken tijd, waarvan bij het derde artikel, waarin bepaald wordt dat de uren, in wetten of koninklijke besluiten ge noemd, geacht worden een half uur later te zijn gesteld, afkeurt. Dit artikel meent prof. Hubrecht moet of worden verworpen en dan zullen de spoorweg- maatschapijen haar dienstregelingen moeten omwerken, we krijgen den zuiver Midden-Euro peesehen tijd, of wel „men kan art. 3 laten voor wat het is, maar dan uitdrukkelijk ver langen dat het niet op het aanvangsuur van de lessen op scholen toegepast worde. In het laatste geval zal de kracht der gewoonte mach tiger blijken dau men denkt en zelfs met onveranderde dienstregelingen zullen de veertig minuten gewonnen blijven". De vrijdei-ikersvereenigicg „Da Dageraad" vierde te Amsterdam haar 40-jarig bestaan. Na 4O-jaren nog steeds dageraad. Een betrekking vacant. Debetrekking van gemeente-ontvanger te Hoevelaken is vacant. De jaarwedde bedraagt f 100, zegge honderd gulden, terwijl men nog over eenig kapitaal dient to kunnen beschikken, want de borgstelling van die prachtig bezoldigde betrekking bedraagt f 1000! (Tel.) De diergaarde van het Koninklijk Zoölo gisch Genootschap „Natura Artis Magistra" te Amsterdam heeft een groot verlies geleden. Het kolossale nijlpaard, de laatst overgeblevene van het prachtige paar, in 1860 door het ge nootschap aangekocht, is aan verval van krachten bezweken. Het genootschap was dus gedurende 36 jaren in het gelukkig bezit van dit dier, dat een der groote attracties van de dure verza meling uitmaakte. Het paar werd in 1860 voor f 12,960 aan gekocht van den dierenhandelaar Casanova, wiens echtgenoote toen met de beide jonge dieren rondreisde. Van 1862 tot 1876 werden van dit paar 14 jongen geboren, waarvan twee werden verkocht, ééa in 1865 voor f 12.000 naar New-York en de andere in 1877 voor f 9600 aan den zoölogischen tuin te Londen. De gemeenteraad van 's-Gravenzande heeft met algemeene stemmen aan het hoofd eener school aldaar, op diens verzoek, vergun ning verleend tot het houden van een commensaal 1 Bij somber weer. 't Is don'kre mist 6n grauw de lucht, Gij zijt verdrietig, knort en zucht; Niets kan tot vreugd u strekken. Maar als dan heel de schepping treurt, Mij dunkt, dan is het juist uw beurt, Om vroolQkheid te wekken. Bij mooi weer blij te zijn van zin. Daar legt men niet veel eer mee in Veel booger dient gesprezen, Als 't zonnetje achter wolken schuilt En elk naargeestig is en pruilt, Zélf zonnetje te wezen. (N. Leven.) Iemand beloofde zijn vriend, dat hij 's avonds zou komen feestvieren hoewel zijn vrouw er tegen was. Hij had vast besloten te gaan en zij bad vast besloten dat hij niet zou gaan. HQ ging niet. Zijn vrienden, die wilden weten waar hij bleef, kwamen aan zijn huis en vonden hem en zijn vrouw beiden slapende in hun stoel. Hij had haar een klein slaapmiddeltje gegeven om zoo weg te kunnen glippen en zij had er hem een gegeven om hem thuis te houden. Aan de „Fabrieksbode" wordt uit Ti ans vaal geschreven „Wat aangaat de toestanden van den werk man in Transvaal, die worden, volgens mijn oordeel, tamelijk juist in de verschillende Nederlandeche dagbladen beschreven. Men moet evenwel niet vergeten dat het hier alleen ambachtslieden goed gaat. Menschen, die geen vak kennen, loopen eenvoudig in den weg en kunnen hongerlijden, als er wat veel komen, wat gelukkig nog niet het geval is. Sjouwwerk en dergelijke bezigheden worden door de kaffers verriGht. Timmerlieden, metselaars en ververs ver dienen van f 1.20 tot f 1.50 per uur bij pjkrs culieren, werktijd 8 uur per dag. Aa&rke Spoorwegmaatschappij van f 0.90 tot f per uur. Bankwerkers, vuurwerkers en chinisten vinden alleen werk bij de Spoor maatschappij tegen gelijk loon als tim lieden, werktijd 9 uur per dag. Een alleenwonend persoon heeft voor bewassching, inwoning, enz. hoogstens per maand Doodig. Gehuwde lieden, zoi een buitengewoon groocaantal kinderen, kuiA^ hier ook best wat overhouden. Als somtijds timmerlieden voor de SJns wegmaatSGhappij hierheen komeD, laten dan vooral zorgen al hun gereedschap n te brengen, al wordt soms in Amsterdan raden dit niet te doen, want anders ko zij in groote moeielQkheden. Men moet beslist tegenstander zijn var gebruik van sterken drank en zich in voorkomende levenswijze weten te schik Nog moot ik melden dat het schrij vers slee gaat. Zij worden deftig 2de klasse uitgezogen, en als zij hier komen, verdienen zij f per maand, terwijl het laagste loon werklieden f 195 per maand bedraagt. k' i is bai en ds Ee: iks he: m en dde zi en sod ren eei is ide va Op eenvoudige wijze kan men een uil kende lijm voor glas, porcelein aardewerk faj~i krijgen n.l. wanneer men versche ongeblus|ad kalk met wei en een weinig eiwit tot deeg vermengt. Evenwel moet men met i lijmsoort vlug te werk gaan, omdat ze spoi hard wordt, wanneer ze aan de lucht wi blootgesteld. ge at f sje Als anderen met vuil en steenen wor geworpen, juichen tal van lage zielen. Sterke vermindering van belasting De gemeenteraad van Oversehie h-:eft sloten, den hoofdelijken omslag met dus de helft te verminderen. am ate: et len jc nas elei am aen Verkoop van vergiften! De Nederl. Maatschappij ter Bevordering Pharmacie heeft zich gewend tot den Miniïjj van Binnenlandsche Zaken, met verzoek e en regeling te treffen betreffende den verk der vergiften. Adressante wijst op de onbillijkheid, w( bestaat bij den thans bestaanden toestj waarin de apotheker, terecht, aan allerlei 1 teltjke voorschriften is gebondeD, waar he aflevering der vergiften betreft, terwijl alle onbevoegden vergiften afleveren, in ied ti hoeveelheid en in allerlei vorm, zonder da bestaande wettelijke bepalingen daartegen t. schijnen te vermogen. Als er bij het schoorsteenvegen roet de tapijten is gekomen, werp er dan evem zout op en veeg alles bij elkander weg. zal geen spoor van roet overblijven. Wat zou hij doen? Jongmensch: Zooals gezegd, mijnheer, let niet op vermogen; ik bemin uw doel) - om haar lieftalligheid en goedhartigheid. Vader: Ja, in dat geval raad ik u mijn ni 'nr te vragendie is nog veel lieftalliger en go «el hartiger en bovendien doodarm. 1 ZijIk moet mij voor de buren scham e'c dat je vannacht zoo dronken bent thuis komen. HQmaar vrouwlief 1 Wie heeft mQ Crj. gezien ZQNiemand, maar men heeft mQ tAai hooren razen |rd ro Een Amerikaansche courant geeft de volge^eg beschouwing over de buitengewone waarde de arbeid van enkele menschen bezit. De dichter Tennyson had maar een blank papier te nemen en een nieuw gedicht daafle te schrij veD en het papier had een waarde 65000 dollars dat is genie. Vanderbilt dient slechts eenige woorden op f ne papier te schrijven en het is 5millioen waard dat is kapitaal. De Amerikaansche Regeering neemt l1/, goud, drukt er een adelaar op en zegt dit is 20-dollarstuk dat is geld. Een werktuigkundige kan een stuk staal f v ett o: ocl h< ,ul: er ete iet aci Jdi pi ike ai Hi wej iur ,361 t 5 L: >in: ir i d;

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1896 | | pagina 2