N°. 1387. Zondag 23 December. A0. 1900. Nieuws- en Advertentieblad. EINDELIJK! TWEEDE BLAD. Dit blad verschijnt Woensdag- en Zaterdagavond. Advertentiën vóór 10 uur op den dag der uitgave ABONNEMENTEN en ADVERTENTIËN worden aangenomen bij de Uitgevers LANGE VELD DE ROOIJ, ParkstraatBurg op Texel „Eindelijk 1 „Uw telegram ontving ik zooeyen uit Liverpool, en ik haast mij, o! hoe haast ik mij, om u deze regels te zendon. Eindelijk, ik herhaal dat woord. Want uit dat woord hoort ge alles, wat er in mij omgaat. Het is voor mij het woord der verlossing uit de onzekerheid. Het zegt tot u, dat ik u dag aan dag gewacht heb, sinds jaren- dag aan dag, met de hoop, dat gij mocht terugkeeren, steeds met dezelfde liefde, steeds met dezelfde trouw. Of anderen gelooyen, hopen en lief hebben zooals ik het gedaan heb, zooals ik het doe bij de gedachte aan u, ik weet het niet. Ik weet slechts, dat ik in u mijn gansche wereld vind, en dat zonder u voor mij alles dof en kleurloos wordt, alles, zelfs het schoonste, wat de zon beschijnt, zelfs het beste van hetgeen wij iu dit leven goed noemen. „Herinnert gij u nog het laatste Kerst feest door ons gevierd, hoeveel luchtkastee- len werden er toen niet door ons gebouwd, hoeveel plannen gesmeed voor de naaste toekomst en hoe plotseling werden die alle verijdeld en dan ons afscheid, nu vier volle jaren geleden? Nog versch ligt het mij in 't geheugen. Het was te Geestemunde. De zee lag vóór ons, en aan de kade lag de kleine stoomboot, die u naar het zeeschip op de reede overbrengen moest. Welk een drukte van passagiers en matrozen en pak kendragers! Mannen, vrouwen, kinderen, lachende en schreiende. Neen, bijna enkel schreiende, afscheid nemende. „En ik trok u zijwaarts naar de verschan sing; en wij omhelsden ep kusten elkander. Cntzetteude oogenblikken O, die afscheids- huivering, die ons een voorgevoel gaf alsof wij elkander nimmer terug zouden zien Daar weerklonk het laatste gefluit. Ik rukte mij van u los, en toch, toch bleet ik nog. „„Doe mij uitgeleideJa, ik blijf bij u zoolang het maar kan!' „Bijna een uur was ik nog aan uw zijde. Wij spraken nauwelijks; het weemoedig ge voel deed ons de woorden op de lippen besterven. Eindelijk lag het groote stoom schip vóór ons. Verder kon ik niet mee. liet bitterste aller oogenblikken was aange broken. „„Een half jaar slechts! De tijd vliegt snel voorbij!" spraakt gij troostend, toen gij mij voor de laatste maal in uw armen sloot „Heb mij lief! Geloof in mij! Blijf mij trouw in uw hart „Uit het halve jaar zijn vier heele ja,ren geworden Maar nu, eindelijk 1 eindelijk Nu komt ge weer bij mij, nu heb ik u weer terug Ik vlieg u om den hals, en ik schrei aan uw borst, maar ik schrei als een ge lukkige. Het leven is toch een heerlijk ding, wanneer het zulke, zulke oogenblikken schenkt O, welk een heerlijk Kerstfeest wacht ons Mary" De man, wien deze regels reeds aan boord van de „Elbe" werden ter hand gesteld, las ze diep ontroerd. Nauwelijks aan wal ge stapt, ijlde hij naar het telegraafbureau en seinde aan zijn beminde het volgende: „Brief ontvangen. Zoo pas weer op Duit- schen bodem, hen vanavond om tien uren bij u. Omhels u in gedachten „Franz." Nadat hij dit telegeam verzonden had, begaf hij zich naar het station, waar reeds velen zijner medereizigers den eerstvo'gen- den trein zaten af te wachten. Franz Roodt was een Hannoveraan, die plotseling voor zijn handelshuis, waarvan de agent te Nieuw-York gestorven was, naar Amerika had moeten vertrekken. Zijn afwe zigheid had slechts zes maanden moeten duren; doch allerlei omstandigheden hadden hem tot langer blijven genoodzaakt, en er was maand op maand gevolgd, het eOne jaar op het andere, zonder dat hij aan terug keeren denken kon. En in dien tijd was hij ernstig ziek geweest, had hij verre reizen moeten maken, had zijn Mary niets van zich kunnen doen hooren; kortom, het was een harde, zorglijke tijd geweest,1 zoowel voor den jongen man daarginds, als voor het jonge meisje aan deze zijde van het groote water. Eindelijk echter was de kans gekeeld. Roodt's arbeid en volharding waren met goed gevolg bekroond geworden De zaak kon worden afgewikkeld en zeer voordeelig van de hand gezet, en de wakkere jonkman, in het bezit van uitstekende verbintenissen en van een aardig kapitaal, mocht zijn aange zicht huiswaarts wenden. In de groote restauratiezaal zat dan nu Franz Roodt, en keek schier zonder het te zien, naar hetgeen er rondom hem voorviel. Hij was met zijn gedachten slechts bij één: bij Mary Spenzer. Hij stelde zich voor, hoe zij hem aan het station ontvangen zou, hoe zij hem tegemoet zou vliegen. En allerlei bekende dingen traden hem voor den geest de stad, het perron, de straten, de weme lende menschen. Maar wat raakte hem dat allesHij zag slechts Mary, zijn Mary Eindelijk, eindelijk weer bij haar, om haar nimmer weer te verliezen. De kellners liepen heen en weer, de gasten riepen. Een meisje verscheen, en zette het bestelde voor Franz Roodt op de tafel. De flesschen en glazen en borden fonkelden in den zonneschijn, die door een venster viel, juist op het tafeltje, waaraan Franz Roodt gezéten was. Hij at, hij dronk, hij rookte, hij wist zelf nauwelijks wat. Maar op zijn gelaat lag een glans van verrukking Hij was bij haar Nu ontstond er een beweging Alles stond ophet was tijd om voort te maken. o°k Franz Roodt pakte zijn dingen bijeen en nam plaats iu de tramwagen, die voor het per sonenverkeer Bremerhaven met Geestemilnde verbindt. Een half uur later zat hij in een coupé op weg naar huis. De trein snoof weg. Voorwaarts Voorwaarts Eindelijk Eindelijk Voor zijn oogen breidt de g oote vlakte zich uit. Juist was de winterrin het land gekomen. De eerste sneeuw bedekte de weinige groene grassprietjes, die voor het vee op de kale weiden nog te vinden waren, de naakte twijgen van de reeds geheel van hunne bladeren beroofde boomen en de daken der boerenwoningen die men voorbijsnelde, onze reiziger ziet het, en ziet het toch eigenlijk niet. Want zijn gedachten zijn bij haar, altijd bij haar. En nu een dal, met akkergrond. Over den weg, die er doorheen kronkelt, gaat nog een enkele voerman, die zijn hijgende paarden tot meerdere spoed spoed aanspoord, om voor den avond nog thuis te zijn. En thans, reeds door het geraas zich aankondi gend, groote, dicht aan den spoorweg liggende fabrieksgebouwen, rookende schoorsteenen, dreunende hamers, karrende arbeidex's, een zwaar dagwerk Voorbij, voorbij En nu een villa, witte muren, een licht balkon. Voor de deur een groote, slapende hond, met den kop op de uitgestrekte pooten. Iets verder een woon huis met groote jaloezieën, en een tuin met geel kiezelzand en keurige bedden. Een tuinman, die de rozestokken snoeiteen troepje hoeraschreeuwenden, met petjes en zakdoeken zwaaiende kinderenMaar ofschoon hij dit alles met de oogen wel ziet voorbijsnellen als in een droom, zijn gedach ten zijn elders. Voort! Voort! En nu het gillen der locomotief, remmen, stilstaan, een station, opgevuld met menschen. Treinen komen aan en ledigen zich De reizigers dringen naar de buffetten. Een kellner snelt toe met een blad vol eet- en drinkwaren. Etende, drinkende, wachtende of zich gereedmakende menschen, met koffers, valiezen, pakken van allerlei aard. Kinderen achter zenuwachtig haastige moeders Man nen en vrouwen in dikke wintermantels. Juffrouwen, die te laat meenen te komen. Geloop, verwarring. Vragen, antwoorden. Rollende handwagens vol koffers of postpak ketten. Waarschuwende stemmen. Afroepen van vertrekkende treinen. Vermaningen tot instappenEn nu weer het signaal. Voorwaarts 1 Voorwaarts Eindelijk woer voorwaarts. Langzamerhand wordt het donker. De zon is verdwenen, het landschap hult zich ln grauw; de lust tot uitkijken verflauwt, elk zoekt voor zijn hoofd een hoekje en leunt achterover. Ook Franz Roodt volgt dit voor beeld hij luikt even de oogen en bouwt zich luchtkasteelen van geluk, van het zoo lang ontbeerde, het zoo vurig gewenschte het nu eindelijk naderend geluk. I ijgend, stootend snort intusschen de trein langs de ijzeren baan. Slechts de schorre kreet der locomotief verstoort het eentonige TEXELSCHE COURANT. Abonnementsprijs per 3 maanden Voor den Burg 30 Cts. Franco per post door ge heel Nederland 45 Cts. Naar Amerika en andere landen met verhooging der porto's. Prijs der Advertentiën Van 1 tot 5 regels 30 Cts. Iedere regel meer 6 Cts. Groote letters en Vignetten worden naar plaatsruimte berekend. Bewijsnummers 2 Cts. per nummer.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1900 | | pagina 1