Buitenland.
Het vijftigjarig bestaan der Rijkstelegraaf.
Naar wij vernemen heeit het comité op
het telegraafkantoor te Amsterdam, dat zich
ten doel stelde het 50-jarig bestaan der Neder-
iandsche Rijkstelegraaf op 1 Dec. a. s feestelijk
te herdenken, door gebrek aan deelneming,
van dit plan afgezien.
Daarentegen bestaat het voornemen op
Zondag 30 Nov., daags vóór den gedenkwaar-
digen datum een krans te leggen op het
graf van haren stichter, den heer E. Wencken-
bach, te Wijk-bij-Duurstede.
Deze plechtigheid gaat uit van de Broeder
schap van commiezen der Telegraphie in
vereeniging met den Nederl. Post- en Tele
graafbond, op initiatiel van den heer A Bech
Jr., commies der telegraphie te Amsterdam.
(Centrum.)
Men schrijft uit Veendam:
De winter is hier bijna ieder te gauw
geweest. De verschilleede aardappelmeelfa
brieken, die deze week haar aardappelen er
er door konden krijgen, moeten nu het werk
staken, omdat de schepen elders zijn vast
gevroren. Een fabriek is er nog die 50.000
H.L. moet vermalen, waarvoor meer dan
de helft op *t water reeds is. Deze aardap
pels lijden verbazend door de vorst en ver
liezen het zetmeel gehalte. Sommige land
bouwers die deze week de laatste vracht
konden afschepen, hadden de aardappels
natuurlijk niet voldoende gedekt. Ook deze
zijn voor de fabriek verloren. De fabrikant
en de boer lijden daardoor enorme schade.
Yorst-schade 1
Van verschillende kanten wordt verzekerd,
dat de schade, door de snel opgekomen hevige
vorst in „de Streek" (Noord-Holland) wordt
geraamd op t 100,000.
Voor vele landbouwers bedraagt het ver
lies f 300 tot f bOO.
Freule Anna da SavominLohman schreef
over de vrouwenquaestie in de „Arnhemsche
Courant" een paar artikelen, waaraan het
volgende is ontleend
„Men moet de met haar leven en lot kam
pende vrouwen verdoelen in twee hoofd-cate-
gorieën, die, welke uit lediglooperij, verveling
onvoldaanheid, werk zoeken, en quasi-nuttig
en quasi-bezig zijnen die, welke eerlijk en
ernstig moeten en willen werken, en juist
daarvoor, omdat de maatschappelijke wan
verhoudingen haar uit haar eigenlijke vrouwbe
stemming uitgerukt hebben,—zich van liever
lede overwerkt, teleurgesteld, eenzaam, ge-
désillusioneerd gaan gevoelen. Is er een
oplossing Ik geloof vóór alles dèArin, dat
de vrouw zelve inziet hoe ze in ieder geval
op een verkeerden weg is, door haar heil
steeds méér te gaan zoeken in het willen-
gelijk -zijn-maatschappelijk-zedelijk-lichamelijk-
aan-den-man. Juist dóór die onware opge
schroefdheid, dóór die zenuw-opwindende
inbeelding, wordt de toestand hoe langer hoe
onhoudbaarder en waarschijnlijk zal juist
dJArdoor de reactie ook vanzelf volgen. Een
volgend geslacht zal leeren inzien, dat huiselijk
leven, huiselijke opvoeding voor de samenleving
méér waarde heeft dan geschreeuw van ge
huwde vrouwen in 't openbaar over haar
„rechten" en haar plichten jegens de maat
schappij.
Als een groote merkwaardigheid kan
gemeld worden, dat in de Rotterdamsche
Diergaarde de familie van de ijsbeeren ver
meerderd is en het jong, reeds 10 dagen oud,
zich in goeden welstand schijnt te bevinden.
De moeder verzorgt het met bijzondere
liefde. Hoogst zelden, wellicht nimmer heeft
men noch hier te lande, noch in het buiten
land een in gevangenschap geboren ijsbeer
in het leven kunnen houden. Het is te hopen
dat men met dit ijsbeertje, dat ten minste
al een aantal dagen langer in 't leven bleef
dan zijne broertjes en zusjes, gelukkiger zal
zijn.
Sterke drank aan militairen.
Het hoofdbestuur der Ned. Ver. tot afschaf
fing van alcoholische dranken heeft aan de
Tweede Kamer een adres gericht naar aan
leiding van het feit, dat bij de schriftelijke
behandeling van de begrooting voor koloniën
voor 1908 het gratis verstrekken van sterken
drank aan de militaire en de inrichting der
militaire kantines opnieuw ter sprake is ge
komen.
In dit adres wordt de hoop uitgesproken,
dat het eindelijk moge komen tot ernstige
bestrijding van een kwaad, dat in allerlei
opzicht in het Indische leger zooveel nadeel
veroorzaakt.
Men schrijft uit Friesland
Het is een verblijdend verschijnsel dat in
onze provincie vereenijringen, buiten de ar
beiders staande, meer en meer het initiatief
nemen tot de oprichting van schapenfondsen
voor den kleinen arbeider.
Immers het bezit van een schaap is voor
het gezin een bron van „klein gewin", die
de oorzaak is, dat niet bij de armvoogden
behoeft te worden aangeklopt, waar men an
ders moeilijk buiten zou blijven.
Aan de mededeelingen van een deelnemer
arbeider aan zulk een fonds ontleenen wij
het volgende
In de eerste plaats voorziet een schaap
bijna het geheele jaar door het arbeidersgezin
van melk Die melkopbrengst is vaak zóó
groot, dat er nog van verkocht kan worden
of kaas gemaakt.
Een niet minder groot voordeel is, dat één
schaap genoeg mest geeft om daarmede 16
a 20 Are grond te bemesten en daarop de
winterprovisie te verbouwen. Moet hij dit
land pachten—wat in de meeste gevallen zoo
is-dan kunnen uit den verkoop der lamme
ren de huurpenningen gemaakt worden.
Verliest nu een gezin het schaap, dan is
dit een zware slag, en juist daarom is het
zoo wenschelijk fondsen op te richten, die
den arbeider in staat stellen weer zulk een
zeer voordeelig schaapje aan te koopen, waar
toe hem de middelen ontbreken.
Winterhanden 1
Honig, met laurierolie of terpetijn vermengd
wordt als een uitstekend middel geprezen
tegen winterhanden en wintervoeten.
Bij den pastoor eener heideparochie in
(Noord-Brabant) werd dezer dagen het huwe
lijk voltrokken tusschen een paar heidebe
woners. De bruidegom had geen geld en
kon de kosten van het huwelijk niet betalen.
Hij deed den pastoor echter een kanarievogel
present, waarmee deze genoegen nam.
Na eenigen tijd bracht de pastoor een
bezoek aan de jonggehuwden en vertelde hun
bij die gelegenheid, dat de kanarievogel een
wijfje was en niet fluiten wilde
Dan zullen we ruilen, meneer pastoor,
zeide de gelukkige huisvader, want UEer-
waarde heeft me een wijfje geleverd, dat
fluit den heelen dag, en niet zuinig 1
Men meldt aan de „N. R. Ct."
Te 's Hertogenbosch, waar verschillende
neringdoenden lid zijn van de aldaar geboren
vereeniging De Hanze, die zich ten doel stelt
de belangen van den winkelstand te behartigen
heeft een lid dier vereeniging, iemand met
groot kapitaal en wiens uitgebreide zaak ook
in andere plaatsen des lands hare filialen heeft
zijn ontslag als Hanze-lid genomen, na te
hebben gepubliceerd dat aan zijne begunsti
gers voor elke f 10, door hen in zijn winkel
besteed, fl zal worden terugbetaald. Deze
handeling wordt door de concurrenten van
het ex-Hanze-lid allesbehalve vriendelijk op
genomen. Van hun kant worden pogingen
aangewend om door tusschenkomst van den
adviseur der Hanze (de Hanze is een specifiek
R.-K. vereening) den vroegeren medestander
van zijn weg, waarop men hem óf niet kan,
óf niet wenscht te volgen, terug te brengen-
De zaak maakt in 's Hertogenbosch heel
wat sensatie.
Een handige zet 1
Op het balkon van een locaaltrein stond
een jonge man, die, toen de conducteur naar
hem toekwam met zijn kaartenhoekje, op
familiaren toon zei
Ik heb mijn vrijkaart vergeten zooals
je misschien weet, ben ik employé bij deze
maatschappij
De conducteur zeide niets, maar ging naar
binnen om daar van de passagiers betaling
te ontvangen. Terwijl hij daar bezig was
met kaartjes knippen, kreeg hij plotseling
een inval.
Toen hij weer op het balkon terugkwam,
vroeg h(j aan den man, die zich uitgaf voor
ambtenaar bij de maatschappij
Hoe laat is het toch Mijn horloge staat
stil I
Twintig minuten over vijven, kameraad,
antwoordde de aangesprokene op zijn horloge
ziende.
O zoo, is 't zoo laat? Laat mij dan
maar gauw je vrijkaart zien, of betaal den
rit. Als je geen van beide doet, zal ik ge
noodzaakt zijn straks bij aankomst aan het
station proces verbaal tegen je te doen op
maken. Dat je geen spoorwegambtenaar bent
is uit je antwoord gebleken. Was je er
werkelijk één, dan had je niet geantwoord
„twintig minuten over vijf" maar „vijf—
twintig".
De would-be spoorwegambtenaar, die zich
ontmaskerd zag, koos nu de wjjste partij en
betaalde den rit,
Zes huwelijken met hindernissen 1
Voor eenigen tijd werden te Maasniel (Lim
burg) een 6-tal huwelijken gesloten door het
destijds geschorst raadslid den heer W., tevens
ambtenaar van den Burgerlijken Stand.
Ieder ambtenaar van den Burgerlijken Stand
moet tevens lid van den raad zjjn, zoodat
in dit geval de heer W. niet meer als amb
tenaar mocht fungeeren, zoodat andermaal
een huwelijksakte moest worden verleden.
De heer C., opvolger van den heer W.,
heeft als zoodanig de zes paartjes weer in
ondertrouw opgenomen, doch als nieuweling
in deze functie, eenige wettelijke formaliteiten
verzuimd, o.a. heeft van een 5-tal de afkon
diging in andere gemeenten, waar de respec
tieve huwelijkscandidaten waren gedomicili
eerd, voor de tweede maal niet plaats gehad,
zoodat dit huwelijk andermaal is moeten wor
den uitgesteld.
Thans nu de schorsing van den heer W.
bij besluit van Gedeputeerde Staten is opge
heven, zijn de huwelijkscandidaten voor de
derde maal door eerstbedoelden ambtenaar
in ondertrouw opgenomen.
Het spreekwoord zegt„alle goede dingen
driemaal" en de paartjes zullen zeker wel
hopen, dat deze spreuk ook hier op hen van
toepassing moge zijn 1
Uit Shangai zijn, gelijk men weet, weer
berichten gekomen, die het vermoeden doen
rijzen, dat aldaar tusschen de Duitsche en de
Engelsche diplomatie een grooter antagonisme
bestaat, dan voor het voortbestaan van den
vrede in het Oosten wenschelijk is. Niet dat
de Duitsche en de Engelsche oorlogsschepen
zoo spoedig op elkaar zullen losgaaneen strijd
tusschen groote mogendheden zou te groote en
te invloedrijke belangen benadeelen, dan dat
men niet zijn uiterste best zou doen zulk een
strijd zoo lang mogelijk uit te stellen. Maar
de vrede in het groote Chineesche rijk staat
hier op het spel. Want wanneer de groote
mogendheden, die sinds jaar eu dag elkaar de
politieke en vooral de economische heerschap
pij betwiston, met elkaar in botsing geraken,
zullen zij hoogstwaarschijnlijk er de voorkeur
aan geven de zaak in der minne te schikken
zij zullen elkander wederkeerig schadeloos
stellen met een flink brok Chineesch grond
gebied. Het voorspel van zulk een herhaalde
malen vertoonde comedie (men denke aan
Kiautschau, Port Athur, enz.) ziet men ook
thans weer opvoeren. Er zijn weer een paar
zendeliagen vermoord en Engeland (want
ditmaal waren het Engelsche zendelingen)
eischt genoegdoening. Indien men in China
al te lang talmt met het leveren van de
noodige menschenhoofden - de mandarijnen
zije gewoon in zoo'n geval een aantal arme
drommels, die van den prins geen kwaad we
ten, te offeren op het altaar der Europeesche
gerechtigheid - zullen waarschijnlijk een of
meer Chineesche havens door Engeland „in
erfpacht" worden genomen. De 450 millióen
Chineezen zullen door dergelijke gebeurtenis
sen nog niet in beroering komen.
Het groote Oostersche rijk slaapt nog den
slaap der politieke onbewustheid Het Oosten
is tot dusver nog de willooze speelbal geweest
van het sterke, meedoogenlooze Westen. De
Westersche beschaving bleek tot nog toe de
sterkste omdat zij een beschaving is van stoom
en electriciteit en repeteergeweren, terwijl
het Oosten zijn kracht zoekt in wetenschap
pen van den geest en in diepe, peinzende
contemplatie. Zoo heeft het Westen tot dusver
nog steeds geheerscht door de macht van
zijn vernuftige machines, zijn oorlogstuig en
zijn militaire organisatie. Maar wat zal er
gebeuren wanneer ook het Oosten de voor-
deelen gaat plukken van de toepassingen
der moderne ingenieurs wetenschappen Zal
dan niet het overwicht van het Westen
allengs verminderen en ten slotte geheel
verdwijnen Hetgeen met Japan geschied
is, nadat het zijn industrie en zyn leger
heeft hervormd naar Westersch model, geeft
te denken, en jaren geleden hebben vooruit
ziende geleerden reeds gesproken van het
„gele gevaar."
Zaterdagnamiddag om 4 uur is Zijne
Excellentie Krupp tengevolge van een be
roerte overleden.
Een postje onder de uitgaven van de
Pullman Compagny.
Ongeveer 200,000 doliars waarde aan por
selein gaat elk jaar in de Pulman-rytuigen
en eetsalons verloren, verklaarde dezer dagen
William Farrel te Chicago, die de hotels en
spoorwegwagens van porselein en zilverge
reedschap voorziet. De boeken van de Pull
man Company toonen aan, dat het vorige
jaar 300,000 dollars voor den aankoop van
porselein voor eet- en slaapwagens is besteed.
Hotelhouders door het geheele land hebben
aan Farrel verzekerd, dat hun grootste verlies
bestond in zilveren artikelen, die door ver
zamelaars van souvenirs werden meegenomen.
Verscheidene jaren geleden hebben eenige
hotelhouders plannen bedacht om diefstal
van dergelijke artikelen tegen te gaan, maar
geen enkel plan is geslaagd. Bijna in elk
groot hotel worden zilveren voorwerpen „ge
gapt" en het handigst zyn de vrouwelijke
„gappers".
