DE EERSTE NEDERLANDSGHE MAATSCHAPPIJ
tot verzekering van Risico in Loterijen.
„DE VELDBODE"
Agent voor Texel: A. DE ROOIJ, Parkstraat, Burg.
Scheurkalenders 1903
Y arkensvleesch
Ie
LANGEVELD DE ROOIJ.
Feuilleton.
GETATOUEERD.
Maatschappelijk kapitaal: Een Millioen Gulden,
waarvan f 100.000 gedeponeerd is als additioneele
waarborg voor de polishouders.
J. P. KIKKERT.
W. J. LANCEVELD Pz.
Abonneert li op
A.. DE ROOI.T, Burg op Texel.
Eeu dreigend gevaar.
Prijs 30 cent.
Goedgekeurd bij Kon. besluiten van 2D November 1896, 12 September 1900 en 24 Juni 1902.
Ondergeteekende, aangesteld als AGENT voor Texel, voor bovengenoemde Maatschappij,
noodigt belangstellenden uit kenniB te nemen omtrent doel, bedrijf en voordeelen van deze
Maatschappij.
Tot volledige inlichting zijn prospectussen en polisformulieren gratis verkrijgbaar bij den
AGENT voor TEXEL
EERSTE KWALITEIT
Verkrijgbaar bij
Concurreerende prijzen.
De bloedarmoede of de bleekzucht zijn beiden wel
de wreedaardigste vijanden voor het opkomend geslacht.
Jeugdige personen door deze ziekten aangetast verliezen
op zekeren dag hunne kleuren, worden treurig en stil
zwijgend. vermijden het gezelschap hunner kameraden
en vervolgens doen zich kleine ongemakken voor; zoo
als' hoofdpijn, duizeligheid en steken in de zijde. De
eetlust en slaap verdwijnen en eene doodelijke kwijning
is de gewoonlijken toestand van den bloedarmoedige
bij een meer gevorderde periode.
Theodoor van ZELST, volgens portret.
Zie hier een treffend geval dat ons door de ouders
van den jeugdigen Theodoor van Zeist, 60 Kuiperswal
te 's-Hertogenbosch werd medegedeeld en aan onzen
verslaggever bij zijn bezoek aldaar werd bevestigd.
Zijn vader schreef ons: mjjn zoon was door eenster-
ken groei zeer verzwakt. De ziekte is begonnen met
een gevoel van vermoeidheid, verder deden zich voor
gebrek aan eetlust, slechte spijsverteering, steken in de
zijde, duizeligheid, oorsuizingen en veel Tast van koude
voetenwij begonnen ons bepaald ongerust te maken
over den toekomst van on3 geliefd kind, doch na zoo
vele malen in de dagbladen de wondervolle genezingen
door de Pink Pillen van Dr. Williams teweeggebracht
gelezen te hebben, besloten wij ook tot het gebruik
derzelve over te gaan, en kan ik U thans naar waar
heid verklaren, dat hij veel in krachten heeft gewon
nen, hij met smaak eet, de spijzen goed verteert en
er flink uitziet. Steeds zal ik een ieder die lijdend is
Dwe beroemde Pink Pillen sanbevelen, en blijf U ten
hoogste dankbaar voor Uw uitstekend middel.
Wij kunnen er echter niet genoeg op aandringen,
dat men wel acht geve de echte Pini Pillen van Dr.
Williams te bekomen, want gelijk alle goede produkten
worden ook de Pink pillen reeds op eene grove manier
nagemaakt, zelfs zoodanig dat zij uiterlijk den schijn
hebben van de echte te zijn, doch de heilzame en ge
nezende bestanddeeien bezitten ze in geene deele. Koopt
ze slechts bij de depothouders die onder de attesteo
zijn aangegeven of zoo gij maar eenige twijfel mocht
hebben, Iaat ze rechtstreeks van den Hoofddepothouder
komen, de Heer Snabilié.
Prijs f 1,75 de doos, f 9,per 6 doozen Terknjg-
baai bij Snabilié, Steiger 27 Rotterdam, hoofddepothou
der voor Nedeiland en Apotheken. Fianeo toezending
tegen postwissel.
VRIEND v. d. HUIZE met 3 nummers voor
KOSTER'S met 2 de gratis ver-
BOON'S met 1 I loting te hou
den begin Januari.
p.j„ naar keuze van den gelukkigen
',P winner
n. Stereoscoop met 10 platen.
b. Gardner inktkoker met penlegger.
r. lederen Zakportefenille en lederen porte-
monnaie.
m>ik oiyf,10,lten inktstel of
J, |)l IJo Lyra Climax-zakpotlood.
Verder nog verschillende andere prijzen.
Bij de vorige verloting viel de hoofdprijs op
een nummer gegeven bij de Vriend v. d. Huize.
Aanbevelend,
's Avondg na 7 uur ook aan huis
verkrijgbaar.
Bestellingen op andere scheurkalenders, als
mede op boekwerken, tijdschriften en pakketten
worden gaarne aangenomen.
Geïllustreerd weekblad voor land-en tuinbouw,
pluimvee- en konijnenfokkerij en bijenteelt.
Prijs per jaargang, franco per post door
geheel Nederland f i.90.
Proefnummers kunnen worden verstrekt en
abonnementen aangenomen door
2. Uit het Engelsch.
Zijne moeder! zei de Rooie hem aanstarende.
En een knappe buffet-juffrouw, met blauwe
oogen en blond haar die de nicht van de rood-
harigen man zou zijn, zeide Peter Rus.
Hoor eens hier, zeide de Rooie, zal jullie me
nu eens in duidelijk Engelsch zeggen, wat dat
alles in heeft of zul jullie niet P"
„Wij zijn in een kleine herberg geweest Peter
en ik", zeide Sam en wij zullen je er meer van
vertellen als je belooft mee te doen en met
ons te deelen.
De herberg wordt gehouden door een weduw
vrouw, wiens eenige zoon een roodharige
zoon drie en twintig jaar geleden op zijn
veertienden jaar naar zee ging en waar later
nooit weer wat van gehoord is. Toen zij zag
dat wij zeelui waren vertelde zij alles omtrent
hem en hoe zij nog steeds hoopt dat bij voor
haar dood nog eens terugkomt.
Een veertien dagen geleden, droomde zij dat
hij goed en wel terug was. Hij had rooie kne
vels, zeide Peter.
Rooie Dirk ging overeind zitten en keek hen
zonder een woord te zeggeD aun, kwam toen
uit bed en begon zich, na oude Sam op zij
geduwd te hebben, te kleeden, ten laatste keerde
hij zich om en vroeg aan Sam of hij dronken
of alleen maar gek geworden was.
Ook goed, zeide Sam, als jij niet wilt zullen
wij wel een ander vinden die wel wil, dat is
de heele zaak, je hoeft je waarachtig zoo niet
op te winden.
Je bent de eenigste niet in de wereld die
rood is.
De rooie antwoordde niet, hij ging voort zioh
te kleeden maar nu en dan keek hij Sam aan
en lachtte, hetgeen het bloed van Sam deed
kooken.
Er is niks om te lachen, rooie 1 zeide hij ein
delijk de zoon van de waardin zou nu ongeveer
net zoo oud zijn dan jij. Hij had een lidteeken
over het rechter oog, net als jij, hoewel ik niet
geloof dat hij het gekregen beeft door veohten
met iemand, drie maal zoo groot dan hij. Hij
had mooie blauwe oogen, een kleine good ge
vormde neus en een knappe mond,
De rooie kuchte en keek nadenkend voor zioh
heen.
Het klinkt heel mooi, makkers, zeide hij ten
laatste, maar ik begrijp niet, hoe wij het aan
moeten pakken. Ik word liever niet voor be
drog achter de tralies gezet. Je kunt niet op
gepakt worden, zeide Sam, indien zij u erkent,
hoe zou jij or dan voor kunnen moeten brommen
Wij zullen nog eens naar haar toegaan en haar
nog eens goed uithooren, voornamelijk wat
betreft de merken van het tatoueeren. en dan
„Merken van tatoueeren 1" zei de rooie. „Dat
is juist het voornaamste", zei Sam. Haar jon
gen had oen matroos die de horlepijp danste
op zijn linkerpols en een paar dolfijnen opzijn
reohter, op zijn borst had hij een vol driemast
sohip en op zijn rug tussohon de schouderbladen
de voorletters van zijnen naam C. R. S.Charks
Robert Smith".
Wel, dwaze oude gek, zei de rooie, opstui
vende, dat bederft de heele boel. Ik heb geen
merk op mijn lijf.
Oude Sam keek hem glimlachend aan en
klopte hem op den schouder. „Daar geef je
nu weer een bewijs van je domheid, rooie,"
zeide hij vriendelijk. Waarom denk je niet
eerst eens na, voor je spreekt f Wat is nu
gemakkelijker dan die merken te laten maken
„Wat schreeuwde do rooie. Mij tatoueeren
Mijn huid bederven met een hoop leeljjke blauwe
merken! Ik dank jullie, nooit hoor. Ik wou
de persoon wel eens zien die dat zou willen
probeeren, en daarmee uit.
Hij was zoo dol, dat hij naar geen reden
wilde luisteren en zooals do oude Sam zeihij
kon niet erger opgespeeld hebben als men aan
geboden had, hem levend te villen, en Peter
Rus beproefde nog om hem te bewijzen dat de
mensch zijn huid had, om getatoueerd te worden,
waarom waren er anders tatoueerders P net het
zelfde als dat een man twee beenen had gekregen
om een broek te kunnen dragen. Maar de rooie
wilde naar geen reden luisteren en ze niet eens
meer aanhooren.
Den volgenden dag beproefden zij het weer,
maar al wat Sam en Peter kon zoggen, hij was
niet te bewegen, hoewel Sam met zooveel ge
voel sprak over de vreugde van de oude Weduwe
die na jaar en dag haar zoon zou terug krijgen
dat de Rooie er bijna van begon te huilen.
Dien avond gingen zij weer naar de herberg
en de Rooie wou uit nieuwsgierigheid graag
eens mee, maar Sam die nog een kleine hoop
had, wilde or niet van hooren, maar eindelijk
kwam men overeen dat hjj niet naar binnen zou
gaan, maar van buiten af de boel eens zou op
nemen. Te Aldgate namen zij de tram en de
Rooie beviel het niet dat Sam en Peter zoo
met elkaar fluisterden en onderweg op rood
harige menschen wezen.
Het beviel hem ook niet dat, toen zij bij de
„blauwe leeuw" kwamen,. Sam en Peter naar
binnen gingen en hem buiten lieten staan. De
waardin schudde hun heol vriendschappelijk de
hand en de buffetjuffrouw een knappe meid,
scheen nog al met Peter op te hebben.
Bijna twee uur wachtte de Rooie buiten en
toen kwamen zij er pratend en lachend uit.
Peter met een witte roos in het knoopsgat,
welke hij van de juffrouw gekregen had.
De Ruoie had een heele boel te zeggen dat
zij hem zoo laüg hadden laten staan wachten,
maar Sam zeide dat zij kostbare inlichtingen
hadden ingewonnen en dat hoe langer hij over
de zaak nadacht zooveel te gemakkelijker zij
scheen te werden, eu tuen wilde Sam en Peter
Dirk goeden dag zeggen om een roodharige
vriend Peter „Charks Bates" op te snorren.
Allen gingen echter nog ergens in en namen
er een paar, en na een poos begon de rooie een
ander inzicht in de zaak te krijgen en half be
schaamd te worden over zijn zelfzucht, en hij
begon uit het glas van Sam te drinken, om hem
te bewijzen dat hij geen wrok koesterde, of-
sohoon Sam steeds zeide dat die niet bestond.
Toen begon Sam weer over tatoueeren te
spreken en de Rooie zeide dat iedereen getatou
eerd moest worden, om geen pokken te krijgen
Hji wond zioh er zoo over op dat Sam om hem
tevreden te stellen hom moest beloven dat hij
dien zelfden avond nog getatoueerd zou worden.
Eindelijk gingen zij mot de armen om eikaars
nek naar huls, maar na een poosje yoelde hfj
dat de hals van Sam mankeerde, hij bleef staan
en sprak er ernstig met Peter over, Peter zeide
dat hij het niet begreep en hij had zoo'n spul
om de Rooie thuis te krijgen dat hij daoht, het
nooit klaar to spelen.
Eindelijk kreeg hij hem te bed, ging toen
zitton en viel op Sam waohtende, in slaap.
De Rooie werd 's morgens het laatst wakker
en voor hij wakker werd, begon hij te kreunen
Hij had een gevoel of zijn hoofd barsten zou,
zijn tong voelde als een steen en zijn borst
was zoo zeer dat hij nauwelijk adem kon halen.
Eindelijk opende hij zijne oogen, keek op en
zag Sam en Peter en een klein ventje met een
zwarten knevel.
„Houdt je maar goed, Rooie," zeide Sam
vriendelijk, het wordt zoo mooi.
Het is of mijn kop barst zeide de rooie, en
mijn borst zit vol spelden en naalden.
Naalden, zeide de man mot de zwarte snor.
Ik gebruik nooit spelden, die zoudon het vleesoh
vorgiftigen,
0wordt Vervolgd*
Q«dfiiktbtt LANQ1Y8LD k DA ROOTj/n»^
