BOTEK uit Zoete Melk.
n
i
4
4
4
Agent voor het eiland Texel S. J. KONING, den Burg.
tot verzekering van risioo in Loterijen.
de Boterbereidingsroachine der toekomst
Feuilleton.
Een leven vol zelfopoffering,
Met den Botcr-Separator (Patent van Deursen) maakt men in twintig minuten de
boter rechtstreeks uit de volle zoete melk
De eerste Nederlandsche Maatschappij
f 100,—
102,50
105,
107,50
117,50
125,
Vertegenwoordiger voor Texel A. DE R00IJ, Parkstraat, Texel.
De volgende trekking der Staatsloterij vangt aan
27 Juli a.s. Voor het gereedmaken der polissen geve
men alzoo order, opdat dezelve tijdig gereed gemaakt kunnen
worden.
Arbeidsbesparing.
Tijdsbesparing.
Moeitebesparing.
Zorgbesparing.
Kostenbesparing.
De beste machine.
De sterkste machine.
De snelstwerkende machine.
Do minst gevaarlijke machine.
De goedkoopste machine.
Men heeft dan
De meeste boter.
De fijnste boter.
De hardste boter.
De mooiste kleur der boter.
De duurzaamste boter.
Men heeft dan:
Geen kostbare reparation, geen risico, geen gevaar; geen onderhoud, geen spoedig beder
vende boter, geen weeke, slappe boter, geen zware arbeid, geen getob en gesukkel, geen kost
bare inrichting, geen groot personeel, geen groote exploitatiekosten.
De boter-separator is in v(jf minuten grondig te reinigen, behoeft daarvoor niet uit elkaar
te worden genomen, is uiterst soliede gebouwd van uitsluitend prima materiaal, wordt onder
garantie geleverd en is dan ook
Vraagt inlichtingen en prijs-courant aan bij onze agenten of bij de eenigc fabrikanten.
De Naamlooze Vennootschap BOTER-SEPARATOR Cie.
(Patent van Deursen) te Nijmegen.
P.S. Onze botcr-separatoren (P. v. D.) worden vervaardigd onder toezicht en controle van
den uitvinder, C. W. VAN DEURSEN, te Nijmegen.
i
(Koninklijk goedgekeurd.)
geeft POLISSEN uit op naam, kostende
in eens gevend geld
in 3 driemaandelijksche termijnen ad f 25,en 1 ad 27,50
in 21 maandelijksche f 5,
in 10 drie-innandelijk8che f 10,en 1 ad 7,50
in 22 drie-maandelijksche 1 5,en 1 ad 7,50
in 5 maandelijksche f 2,en 115 ad 1,
De meerdere kosten in termijuen zijn renten en administratie-kosten.
Deze polissen zijn genummerd en geven recht op dezelfde winstkans als de Staats
loterij geeft op een twintigste aandeel, vanaf de le termijn van betaling.
Polishouders nemen deel aan alle trekkingen der Staatsloterij, zonder eenigo
bijbetaling, tot op hun polis f 10,000 is uitbetaald, behouden tot zoo lang recht op
hun t 100 en spelen derhalve van de rente van hun kapitaal.
ROMAN
uit het Pran8oh vertaald door A. B.
24. Hoofdstuk V.
De Terugkomst.
De Amerikaan luisterde onbewegelijk en beet
zich op de lippen. Eensklaps haalde hij de
schouders op en vertrok zonder een woord te
zeggen, terwijl Julius zich doodmoe op zijn
kussens liet nederzinken.
Hij zal woedend zijn, zei Annette.
"Wat hindert dat? antwoordde de zieke.
Ik heb hem ten minste de waarheid gezegd
Dat is een goede troost
Het ongeluk wilde, dat denzelfden dag Anthonie
ook een hevige aanval had van zijn ziekte.
Den volgenden morgen liet de Amerikaan zijn
Iersche kamerdienaar de mooiste kamers in de
stad huren. Binnen 24 uren moesten die worden
bemeubeld. Ook werd door den bediende een
bezoek gebracht aan het gasthuis, waar de
noodige beschikkingen werden gemaakt voor
het vervoer van oom Julius en een verpleger
voor deze werd besteld. Toen dit was afge-
loopen, gaf de Amerikaan zijn nicht kennis van
hetgeen hij had laten doen.
Morgenavond, zei hij, zullen do kamers
gereed zijn. Ge zult mij genoegen doen er
overmorgen uw menagerie naar toe te vervoeren.
Hij dacht dat de zaak even gemakkelijk zou
worden geschikt als die van oom Adolf, Annette
werd doodsbleek.
Oom Julius zal het besterven, zei zij.
Hij, sterven Gekheid. Zijn geheele ziekte
is maar comediespel, dat heb ik gisteren zeer
goed opgemerkt en daarenboven: comedie of
niet ik wil hom hier niet langer behouden
Ik wil geen zieken meerIk wil rust bij mij
aan huis
Juffrouw Annette begreep, dat er weinig voor
haar viel te schikken.
Zeer goed, zei zij, ik zal dan met hen
vertrekken. I
Z(j keek dit zeggende, haar oom met veront
waardigde oogen aan en sloeg die niet voor hem
neder. Mijnheer Boulanger gevoelde vluchtig
eenig berouw over zijn daad, maar ook slechts
vluchtig.
Zooals ge wilt, zei hij, haar den rug toe-
keerende. Ik zal u niet vasthouden.
Hij sprak hierbij wel wat tegen zijne ware
gevoelens, want hij hield van zijn nicht, ondanks
haar naar zijne meening zonderlinge ideeën en
hij had bij de regoling van zijne huishouding
op haar gerekend, vooral was 't de eenzaamheid
die hij haatte.
Deze gebeurtenis op de villa Charlotte vormde
natuurlijk in de stad weldra hot onderwerp van
vele gesprekken en werd ook verschillend be
oordeeld. Yond de een de handelwijze van den
Amerikaan goed, de ander keurdo die sterk af,
terwijl weder anderen een meer gereserveerde
houding aannamen.
Een broeder is een broeder, merkte mijnheer
Boorders op: men zet die maar niet als een
bediende de deur uit en vooral niet als hij zijn
geheele leven gewerkt heeft als de arme Adolf
Boulanger. Apropos wat doet hij tegenwoordig
Mijnheer de Bussens verklaarde gaarno, dat
hij hem dagelijks in dienst had, min of meer
uit medelijden, zei hij, in werkelijkheid echter
was het, omdat niemand zoo goed de orchideeën
kon verzorgen en ook, omdat hij nu het pleizier
had den vollon broeder van een millionair in
dienst te hebben.
En de ander, de vagebond, bromde dokter
Mathorol. Iemand in zoo'n toestand te vervoeren,
noem dat nu maar christelijk. Die opmerking
maakte hij tegen mijnheer Boorders, omdat do
Amerikaan evenals deze ook geregeld des Zon
dags te kerke ging en zich nog al scheen te
laten voorstaan op zijn vroomheid. Zondags na
de gebeurtenis op de villa Charlotte ging dan
ook do Amerikaan weder ter kerke. Do predi
kant sprak over de gelijkenis van den barm-
hartigen Samaritaan en mijnheer Boulanger
luisterde aandachtig, zonder te vermoeden, dat
hij zelfs maar van verre kon gelijken- op hen,
die yan verre de gewonde reiziger voorbij gingen.
Toen hij het kerkgebouw weder had verlaten
en reeds in zijn rijtuig wilde stappen, bemorkte
hij dokter Mathorel, die er toevallig passeerde
en wenkte hom even bij hem te komen.
Hoe gaat het met mijn broeder, dokter
vroeg hij.
De dokter, die reeds niet tevreden was over
dat wenken, antwoordde brommend:
Zeer slecht mijnheer, Het vervoeren heeft
hem zeer vermoeid.
Heeft men dan de noodige voorzorgen
niet genomen Ik had bevolen
De dokter viel hem in de reden
De beste voorzorg mijnheer, en de eenige
was hem op zfln bed te laten. En ik verzeker
u wel, als men mijn raad had ingewonnen
Hij behoefde niet verder te spreken, want
zonder verder naar hem te luisteren had mijn
heer Pierre Antoine zich omgedraaid was inge
stapt en weggereden, de dokter ontsteld en
toornig achterlatende. Bij een hoek der kerk
passeerde het rijtuig oom Adolf. Tot dezen tijd
was hij op Zondag zoowel als op werkdagen
steeds bezig geweest met zijn tuin en slechts
een paar maal 'sjaars ging hij ter kerk. Nu
hij echter vrijaf had en in de stad woonde, ging
hjj ook meer geregeld ter kerk. Gekleed in een
jas, die wel wat nauw was en met een hoed
op van de mode van ongeveer een eeuw geleden
hing hij met gebogen hoofd uit de kerk terug.
Hij hief zijn hoofd even op om te kijken naar
de prachtige equipage, groette droevig glim
lachend zijn broeder en scheen hem te willen
zeggen: Gij zijt niet goed voor mij geweest
maar ge zijt toch mijn broeder en ik duid het
u niet ten kwade! Mijnheer Boulanger groette
bijna onmerkbaar en dacht bij zich zelfZe zijn
dwaas om mijn weldaden niet aan te nemen,
maar daar hebben ze zich zelf mee, als zij ze
verwerpen is dat hun zaak. Ik heb slechts hun
eigen best gewild.
Ondanks zijn ontevredenheid over Julius, was
hij toch niet geheel zonder belangstelling voor
deze, een man als hij diende ook te doen, al
wat gepast was. Hij ging hem wel niet opzoe
ken, maar hij zond- hem dikwerf beste wijn en
oude cognac (omdat de dokters toen die vergiften
nog aanbevalen) en verder nog vele heerlijko
vruchten, enz.
De arme Julius, wiens eetlust zeer was ver
minderd, keek die zaken met zijn fletsche oogen
aan, proefde er soms eens van en zei:
Pierre Antoine heeft zijn eigen manier om
broederliefde te toonen: hij is verwonderlijk
edelmoedig van zijn overvloed
Daarop riep hij dan gewoonlijk Anthonie,
welke hij de restjes liet opmaken en had min
of meer schik er in hem te zien eten en drinken
als een beest en te hooren grommen van genot.
Het eenige pleizier, dat hij verder ondervond,
waren de bezoeken van Christine, die echtor
maar zeer kort duurde. Na zulk een bezoek
scheen hij steeds zijn levenslustigheid weder
eenigszins te gevoelen, weldra echter keerde
hij weer tot de wreede werkelijkheid terug.
Op zekeren dag kreeg hij weder een hevige
hoestbui, zooals hij er reeds zoovele had gehad
het bR-d kwam hem echter thans naar boven
en belette hom de ademhaling. De dood maakte
een einde aan zijn lijden.
De regeling zijner begrafenis, voerde mijnheer
Boulanger weder naar Annette. Evenals hij zijn
broeder had overladen met lekkernijen, had hij
zich ir^et hoofd gesteld, dat diens begrafenis
zoo detdg mogelijk zou zijn, juffrouw Annette
sloeg echter zijn aanbod af.
Dat doet men hier zoo niet, oom, zei ze.
Waar zou men een lijkkoets enz. kunnen beko
men, zooals die door U besohrevon worden
Als men dit wil, kan men het ook.
Het is beslist onnoodig er naar te zooken.
Oom Julius is te eenvoudig gestorven, om hem
als een koning te begraven.
Pierre Antoine beproefde nog eenige beden
kingen te maken en meende er op te moeten
wijzen, dat men de zaken goed moet doen, op
een toon, die geen tegenspraak duldde, gaf
Annette hom echter hierop ten antwoord:
„Do zaken goed doen" bestaat niet hierin
dat men tracht te schitteren en de menschen
door misplaatste weelde poogt te verblinden,
het bestaat hierin, dat men de gewone gebruiken
volgt. Hot geeft geen pas voor een arm man
als oom Julius do geheele stad in de war te
brengen, beter is het, hem zonder eenige drukte
ter aarde te bestellen. En bovendien, hij is
niet bij U aan huis gestorven.
Do Amerikaan gevoelde het verwijt in die
woorden vervat, zeer goed maar deed, alsof hij
het niet opmerkto.
(wordt vervolgd)
Gedrukt by LANGEVELO A DE E.OOIJ, Texel.
