Humoristisch Weekblad.
a
hbqmklertU
ft
Landbouwliantoor „Noord-Holland"
Levering van Hulpmeststoffen onder „Openbare Controle."
Import van THOMASPHOSPHAAT, uitsluitend in het echte ,,STER"merk.
Humoristisch WEttewii
Feuilleton.
EER EN GELUK.
<d
■-ö
co
zo
zo
o
PBEIIE,
Vertegenwoordiger voor Texelde Heer CORN. M. K 0 0 R N.
c3
cö
S-H
<D
CD
O
CD
O
O
p
cö
S~H
verkrijgbaar gesteld voor de lezers van ons blad.
Prys per 3 maanden slechts 30 ets.
Humoristisch Weekblad
tegen den prijs van 30 cis. per 3
maanden.
Verschijnt elke week in 16 pagina's in gekleurd omslag met tal van aardig*
en geestige plaatjes en grappige anecdoten.
Dft Hnmoristiscli Weekblad is voor de lezers
van ons blad een premie bij nitnemendheid.
WMT Wie dit Humoristisch
Weekblad nog niet bij zijne cou
rant ontvangt, verzuime niet
onderstaand inteekenbiljet in te
vullen en hetzelve aan ons in te
zenden. De prijs is zoo gering dat
het voor niemand onzer lezers
een beletsel kan zijn zich de ge
regelde toezending van deze uit.
muntende premie te verzekeren.
De ondergeteekende wenscht ge
regeld te ontvangen het
WOONPLAATS:
NAAM:
Vrij naar het Fransch door A. B.
24.
Bij het opnoemen dier namen onderging op
zekeren dag het gelaat van Marianne eene plotse
linge verandering en men begreep, dat nu
eindelijk datgene zou zijn aangekomen, waarop
Mejuffrouw 8alvaire reeds zoolang had gewacht.
In het eerste gelid verscheen een man, die
dit jaar in zijne omgeving als een beroemdheid
goldde markies yan Allevard. Hij was dien
winter van een verre reis teruggekeerd. Zijn
rijkdom was ongekend groot, terwijl hij den
naam had buitengewoon elegant te zijD, en een
uitstekenden smaak te bezitten. De hooge eischen,
die hij stelde aan een aanstaande markiezin van
Allevard schrikte vele joDge meisjes af. De
anders zoo onverschillige Marianne scheen nu
niet te knnnen nalaten den markies een vriendelijk
woord toe te voegen en hem meer voorkomend
dan de anderen te behan delen. Deze handelwijze
liep zeer spoedig in 't oog en weldra werd
beweerdMejuffrouw de Salvaire en do
markies van Allevard zouden wel een paar
kunnen worden.
De andere gasten, die te gelijk met den markies
binnen waren gekomen werden ternauwernood
opgemerkt. Onder hen bevond zich een jong
officier,zijn onberispelijke militaire houding deed
hem kennen als iemand, die in deze verwijfde
gezelschappen vreemd was. Ofschoon hij klaar,
blijkeb'jk niet verwacht bad hier zulk een gezel
schap aan te treffen, toonde hij niet de minste
ontsteltenis.
Hij liep recht door de helverlichte zaal en
ging naar de kleine salon, die als gewoonlijk
in het h alfdnister was. De officier moest bepaald
een scherp gezicht hebben, want hij merkte
dadelijk de oude dame die in een hoek op de
sopha zat, op, en boog zeer diep voor haar.
Hij stolde zich zelf voor met de woorden
kapitein Deloraine, adjudant van generaal
d'Aulnes.
Mevrouw de Neuilly, die dank zij de warmte
van het vuur eenigzins zat te dutten, richtte
zich op bij het noemen van den naam van den
generaal, een oud vriend van haar.
Waarom is hij van avond zeli niet gekomen
Hij had het mij toch beloofd.
Maar de generaal had niet kunnen uitgaan
en daarom den jongen kapitein de boodschap op
dragen.
Ik begon al te gelooven, dat de goede
generaal mij geheel had vergeten. Op mijn
leeftijd is men ongeduldig merkte zij zacht op,
men is er niet zoo zeker meer van ook de
volgende avonden te zullen beleven.
De jonge man, wiens blik doelloos door de
kamer dwaalde, beschouwde do oude vrouw
daarop eenigszins medelijdend. Ofschoon mevr.
de Neuilly hem daartoe vriendelijk uituoodigde,
ging hij echter niet zitten. Marianne kwam
binnen. Mijnheer Deloraino groette haar evenals
hij een kind zou groeten. Eenige oogenblikken
bleven zij zwijgend tegenover elkaar staan,
misschien herinnerde zij zich wel hun laatste
onderhoud en de onverschoonbare woorden toen
door hem tot haar gericht. De herinnering
hieraan kon niot anders dan den jongen man
eenigzins bedremmeld doen zijn Het was
echter Marianne die bloosde.
Ik bedank U wel, mijnheer, zei de groot
moeder eindelijk. Hé, Marianne, uw gasten
gaan heen zei zij eensklaps, opmerkende dat
een groot deel der gasten zich tot vertrokken
gereed maakte. Moeten wij niet een tiental te
dineeren houden
Och? zei Marianne, die doze uitroep voldoende
antwoord achtto,
Mijnheer mijnheer Deloraino brengt
mij het antwoord van den generaalge weet
wel omtrent die schilderij waarin ge zin hadt,
vervolgde mevrouw de Neuilly, als om de
tegenwoojdigheid van den jongon man te ver
klaren. En mijnheer.
Bi
IDo
lar a
En wat? Zij sloeg een vragenden blik naarl
haar kleindochter om van haar tc vragen wal
zij wilde dat zij verder zou zeggen. Echter geej|
antwoord ontvangende vervolgde zij
En mijnheer, ik dank U nogmaals vooj
uw komst.
Mijn generaal verlangde het mevrouw.
Het doet ons groot genoegen viel mevroir
de Neuilly hem goedig in de reden.
Maar zij die gemakkelijk de gelaatsuitdrukkii
van Maximiliaan konden ontcijferen, zouden fj
iu hebben kunnen lezen, dat hij gaarne hi
willen antwoorden:
Wat mij betreft, was ik liever iet hif
gekomen.
Groot genoegen herhaalde de grootmoedi
meenende op die wijze haar taak op uitstekend|
wijze te verrichten.
Eensklaps echter keek Marianne haar mi
gebiedenden blik aan, terwijl het de oude vrou|
niet mogelijk was, te beslissen wat hi
kleindochter bedoelde. Was het jonge meii
ontevreden over dat bezoek van don officier!)
Noemde zij hem misschien een indringer
wilde zij dat hem daarvoor een les werd gegevei|
Marianne bleef haar maar steeds aankijken,
Hemel! eischte zij, dat men den jongen mi
de deur uitzette
De generaal is dus ongesteld zei Mariai
eindelijk op afgemeten toon.
Mevrouw de Neuilly beschouwde deze vri
als een gunstig teeken en herademde
Dat heeft ons het voorrecht geschon
met mijnheer Deloraino kennis te maken mi
kind.
Neen grootmoeder, merkte Marianne ki
op, dat niet.
Niet? vroeg mevrouw de Neuily opspril
gend.
Ik kende mijnheer reeds,
Zij gaf geen nadero verklaring van de bijzondfj®ov
heden van hun eerste ontmoeting en Maxmilii
evenmin.
Hij scheen op Salvaire, in zijn jachtcostui
dat aan zijn persoon iets schilderachtigs
meer in zijn voordeel uit te komen dan hii
zijn uniform, die hoewel net, toch de glans
nieuwheid reeds had verloren.
Gij komt ons zeker nog wel eens opzoel
hernam mevrouw de Neuilly. De generaal bi
veel over D gesproken met mij.
Ik leg zeer weinig bezoeken af, mov:
ik ben echter niet minder vereerd
Marianne bleef haar grootmoeder maar el
aankijken
Wat wilde zij dan nog meer Zij wist
beter te doen dan hem maar uit te nooi
voor het diner. De oude vrouw deed dit
vreeze, daar zij bang was de wensch van
kleindochter verkeerd te verstaan.
Mijnheer Deloraine weeg het aanbod bi
af. Op hetzelfde oogenblik verscheen mej
Wilhelmina met een lamp, welke zij op
schoorsteenmantel plaatste. Een helder
verspreidde zich nu tot in den uitersten hoek
het vertrek en drong door tot aan de pl
waar Gilberte zich bevond. Hot jonge mi
had zich niet verwijderd. Toen Maximil
gekomen was, was zij stil naar het raam gi
zonder dat een enkel woord of bewoging
tegenwoordigheid verried. Het licht viel|ergaan
haar bleek gelaat, haar treurige oogen enItnufori
bogen houding, doch Mina verplaatste de
dadelijk, zoodat zij zich weder in de schomi
bevond
Het zou ons bepaald groot genoegen
mijnheer, U bij ons te ontvangen, zei deD
moeder, die zioh feitelijk minder op haar m ®eldc
0 ats en
huw
iganj
lerme
ichtir
bij
irdei
ingej
sn,
leken
arte
'art
Indii
slet
ks l
[ulp V
uit
^(Zie
Tej
Bi
ezior
tructi
Ireng
gaat
o. di
iu c
Bt b
zijn
liohtii
bere
ifen ei
ing
g, «ten
arm g
inwel.
gevoelde, nu zij niet precies wist wat
kleindochter wilde, terwijl die mijnheer
dadelijk bereid was haar aanbod to aanvaai eTcn z
Omdaf U zoo goed is er op aan te dril h
mevrouw, zei de officier eindelijk, zal
genosgen hebbon U spoedig eens te bezo) t RjfjN
Onnioiiw n-rnnffo Lil nn Uii «n.iI
Opnieuw groette hij en hfj vertrok,
Marianne ging, in plaats van weer naar
salon terug te koeren bij hare gasten, op
stoel zitten.
Maar lieve, zei de grootmoedor, donk
wel om uwe gasten
Laat ze maar hoengaan gaf Mari cr 'mol
doodkalm ten antwoord.
De zijden koord van de gordijnen werd
haar losgemaakt en de salon was geheel
scheidenvan die, waar zich do gasten bord |a°atgf-(
Zulk oone handelwijze was natuurlijk eei opnieu'i
gegronde reden voor de gasten om heen tel De vorl
Kijk
Wordt vervolg
l lid
Gedrukt bjj LANGEVELÜ DE JtOOIJ, "fa™
'lofpas
veri
ester hi
zij.
1
jTBchrif
Vestigt
Igende
Artikel
Tan 2
i waai
Burg
