Heeren- en Kinder-confectie.
Boek- en Papierhandel. Parkstraat.
Wandelen in het licht"
Piet Hein!
Een verborgen Schat.
cTCteeding naar Jftaai.
G. J. VINKEN, Parkstraat.
De Jexelsche Pefroleum-handel
AMERIKAANSCHE PETROLEUM
Streng verboden
cTCanfoor- en Winkelèoeken, Schrijfpapier, Jtekeningpapier,
Briefkaart-Albums, Portret-Albums, Poesie-Albums.
Ruime keuze Lees- en Prentenboeken,
INDIA RUBBER-STEMPELS. "VS
Langeveld De Rooij.
s
£rg"
s p
FEUILLETON.
"Vraagt zichtzending en Stalen.
D. J. BRUIN, Beurtschipper.
Mej. BREMERGajentaan
vraagt tegen 1 Juni twee nette Dienst
boden. Arti et Amicitiae, Rokin 112,
Amsterdam.
BURG, TEXEL.
Ondergeteekenden blijven zich bij voortduring beleefd aanbevelen
voor de levering van alle artikelen den Boekhandel betreffende, als:
Postpapier, Enveloppen, en zoo meer.
in prachtband of ingenaaidin verschillende prijzen.
In/pakpapier, Eergemijnpapier en Geplakte Zakken.
Ansichtkaarten van elders en Fantasiekaarten
(gekleurd,) - Ansichtkaarten van Texel.
Zij leveren steeds alle gewenschte Couranten en Tijdschriften. Adver-
tentiën in andere bladen worden door hen zonder prijsverhooging geplaatst.
Onze leesinrichting bevat goede Tijdschriften; tweemalen per week
worden de portefeuilles verwisseld.---------
De prijs is slechts Een Gulden per drie maanden.
Voor de levering van gewenschte DRUKWERKEN bevelen
wij ons tevens aan.
Vereeniging „CHRISTELIJKE BIBLIOTHEEK,"
V
.«B-S
CD
heeft dien tijd nooit beleefd. Yoor 20 Gulden
50 Cent een hagelnieuwe Handnuainiacliine,
Hoogarm, 8 jaar garantie, met een Leuesen
Machinetafel er bij cado, dat ook op 50 cent
per week bij A. HILDERIA'G, Hekelstraat 24,
Alkmaar. Speciale inrichting voor Eeparatie.
Alle Reparatie wordt afgeleverd met 3 Maan
den garantie.
Aanbevelend,
levert lste kwaliteit
tegen scherp concurreerende prijzen.
Aanbevelend,
Eieren te zoeken op de landerijen, gelegen in
den polder „Het Noorden" en in gebruik bij
de lleeren S. DIJKSEN, P. S. KONING en
Joii. S. KONING.
De pachter J. BRANS Jz.
Pennen, Inkten, Potlooden, Leien, Gummi's, Lak, enz.
sedert 1897 gevestigd te N ij k e r k.
Uitgever G. F. CALLENBACH.
Heden werd aan de leden verzonden deel IV van
den 8sten jaargang
door J. E. Schroder.
Prijs voor niet-leden ing. f 1.25, geb. f 1,05.
Vraagt den fraai geïllustreerdon Catalogus der Ver-
eenigiDg „Christelijke Bibliotheek."
ra
ra
ra
ra
Cu i
co
ra
CD
<ÏQ
CD
CD
4 2L
0-> C"t~ CO
8 -<
p o
-i k- -i -1 I CO
H CO n. O
lJL O y? cr
- cr t"1 CD
O
H
2 M
3 H8
5 pj§T'
X CD g
CD S
en
O
m
2
P
Vrij naar 't Fransch door A. B.
22
Pierre drukte den baron de hand en ging heen
zonder een woord te spreken. Hij had behoefte
aan lacht, hij stikte bijna.
Dat was dus alles, het was nu gehoel gedaan.
De weg tot het geluk, die hij bij zijn komst op
het kasfeel voor zich geopend meende te zien,
al waren er eok nog verschillende hindorpalen
uit den weg te ruimen, was voor hem gesloten,
gesloten voor altijd 1 Het onderwerp van ons
gesprek is er geen, dat men weer herhaald had
de baron gezegd. In plaats van een zonnige
toekomst, al was het dan ook in een ver ver
schiet, zag hij thans niets dan duisternis. De
baron had hem geantwoord doch niet zooals
Pierre zich dit had voorgesteld opgewonden en
foornig, om daarna weldra kalmer gestemd hem
een mnstig antwoord te gevon, doch mijnheer
Are ..c bad hnm net doch beslist geantwoord
Zijn weigeriug was onwrikbaar vast.
Wat nu te doen Wat zou Solange zeggen
van deze nederlaag En tochals de baron
nadachtals hij met het oog op zijn financiën
begreep
Pierre dacht over dit alles, terwijl hij wachtte
tot do stalknecht zijn paard gereed maakte. Dit
duurde enkele minuten en juist dit oponthoud
hoe kort ook, was voor de gebeurtenissen, die
nu volgen van zeer grooten invloed.
Ondanks zijn koelheid en zijn beleefdheid was
de baron toch innerlijk diep getroffen door het
aanzoek van Pierre. Hij had aan zijn gevoelens
niet don vrijen loop kunnon laten en wist
feitelijk ook zelf niet recht wat hij wel van het
aanzoek moest denken, hij was nog niet recht
bekomen van den febrik toen reeds dit onder
houd was afgeloopen.
Toen hij echter den notaris had uitgeleide
gedaan en de deur van zijn kamer weder achter
zich had gesloten, brak de toorn bij hem los'
Tovergeois trachtte hij zich to bedwingen en
de heerschappij over zich zelf, die hij zooevon
had, te behouden; zijn wil was er nu niet sterk
genoeg meer voor. Mot grooto schreden liep
hy zijn kamer op on néér, do stoel waarop
Hennibelli had gezeten stond hem in den w eg
hij greep hem en wierp hem met zulk een kracht
op den vloer dat hij brak.
Hoe, was het dan zoover reeds met hem ge
komen Zijn naam zou reeds zoo diep gezon
ken zijn, dat de notaris zoo'n eenvoudige tim
mermanszoon kalm in zijn huis durfde komen
om hem de hand zijner dochter te vragen En
bij bad hem niet door zijn bedienden de deur
laten uitsmijtenHij kon dit niet eens laten
doen maar moest zich bedwingen, want hij had
hem noodig, het brood, dat men at, werd be
taald met zijn geldEn het was zeker in het
oog van dien plebeër nog wel een gunst,, dat
hij hem zijn dochter vroeg om haar voor ellende
te vrijwaren! Hij had het wel aan hem kun
nen zien, al had hij het ook niet gezegd
Zijn toorn werd bij deze gedachte nog huoger.
Krampachtig balde hij de vuisten. Eensklaps
bleef hij onbeweegelijk staan. Zijn oogen waren
wijd open gesperd, zijn anders rood gelaat had
thans een waskleurigen tint gekregen en groote
zweetdroppels parelden hem op het voorhoofd.
Het scheen of hij plotseling nog een vreoselij kei-
visioen had gekregen. Hij herhaalde meermalen
op luiden toon: „blind, blind, blind was ik
Maar dat opent de oogenHij is hun mede
plichtige Gaudot, Soyeux, HennibelliZie
daar het drietalDe beide anderen waren niet
sterk genoeg, hij en hij alleen dreef allesHij
hield de draden en liet hen bewegen als lede
poppen. Hij heeft mijn vermogen tusschen hen
verdeeld en thans vraagt hij mij mijn dochter
als het deel hem toegewezen. En ik ontvaDghem
nota bene nog, ik noem hem „mijn notaris,
mijn uitmuntende notaris Een mooie mijnheer,
een echte schurk.
Dit alles, dat zoo laDg heeft geduurd om het
te vertellen had in werkelijkheid niet langer
dan 5 minuten geduurd. Op dat oogenblik be
vond de baron zich voor het raam en sloeg toe
vallig een blik naar buiten. Hij bemerkte
Hennibelli, die zich gereed maakte te paard te
stijgen. Hij was niet langer meester van zich
zelf, en opende het venster en riep
Hémijnheer HennibelliKom nog even
hier, ik had u nog iets te zeggen.
Pierre beefde. Nu de baron hem terug riep
zoo onmiddelijk na hun ernstig gesprek, kon het
niet anders zijn of hij wilde op hetzelfde onder
werp weder terugkomen want hij begreep dat
na hetgeen tusschen hen was voorgevallen, zij
gedurende eenigen tijd elkaar niet zouden moe
ten zien. De hoop werd weder bij hem opge
wekt en min of meer verheugd trad hij weder
bij den baron binnen. Met een enkel oogopslag
zag hij hoe deerlijk hij zich had vergist. Ter
nauwernood was hij binnengekomen en was de
deur achter hem gesloten of de baron begon
zonder eenige inleiding:
Zoo mooie mijnheer, avonturier kwam je
ook je deel opvragen De anderen hebt ge
het geld toebedeeld en gijzelf komt om het
schoone De lage Soyeux zal uit mijn schotels
eten en die schurk van een Gaudot zal een lui
leventje leiden van mijn geld, terwijl gij mooie
mijnheer mij mijn dochter wilt ontnemen. Ellen
dige domkop, ja domkop, meont ge dan, dat
mij nooit de oogen zouden opengaan en dat ik
nooit uw lago streken zou doorzien Ge kent
mij al zeer slecht, Judas! dief!!!
Een stroom van scheldwoorden volgde elkaar
op. de eene groote boleediging werd op do andere
geplaatst. De anders zoo zachtzinnige maD,
was nu als 't ware een wilde en het scheen dat
dat schelden en razen hem verlichting gaf.
Pierre bleef uiterst koel en bedaard, alleon
zijn lippen beefden eenigszins, zijn oogen waren
gericht op het portret van Solange, zonder een
woord te zeggen zelfs, zonder een gebaar als
protest te maken, wachtte hij het eindo der
crisis af.
De baron vervolgde, het schuim van woede
stond hem op don mond.
Maar antwoord dan toch, als ge nog een
greintje moed hebt, als uw eergevoel nog niet
geheel is uitgedoofd.
Toen bij dit gezegd had hield hij afgemat op.
Mijnheer, zei Pierre, zonder dat in zijn
toon iets anders lag dan diepe droefheid, ik heb
u niets te antwoorden, ik gevoel mij in 't geheel
niet door u boleedigd, or zijn toch gevoolens,
dio ik nooit gekond hob en die u mij ook niot
zult leeron konnen, de toorn, wolke ons zelfs
in do eerste plaats verlangt on de vrees, die
ons de kracht ontneemt. U boezomt mij een
diep modelijdon in.
Dit zeggondo was hij do schrijltafel genaderd,
waarbij hij was gaan zitten, hij had een pon
genomen en oenigo regels op een papier go-
schreven, terwijl do baron zich afgemat op ecu
stool had laten nedorvallen.
Wordt vervolgd.)
Oedrukt by LANüEVICLD k DE JtOOJJ, Toxol.
