Bureau voor van alle Couranten an N°. 1999. Zondag 11 November 1906. 20sto Jaargang, Nieuws- en Advertentieblad. Binnenland. Markiezin Sabine PARKSTRAAT. FEUILLETON. Dit blad vemhjjnt Woensdag- en Zaterdagavond. Abonnementsprijs per 3 maanden Voor den Buks 30 Cts. Franco per post door ge heel Nederland 45 Cts. Naar Amebijca en andere landen net Terhooging der porto's. Advertentiën vóór 10 nnr op den dag der nitgave Prijs der Advertentién Van 1 tot 5 regels 30 Cts. Iedere regel meer 6 Cts. Groote letters en Vignetten worden naar plaatsruimte berekend. Bewijsnummers 2 Cts. per nummer. ABONNEMENTEN en ADVERTENTIÉN worden aangenomen bfl de Uitgevers LANGEVELD&DE ROOIJ, Parkstraat Buks op Texel. RAADSVERGADERING. De Burgemeester der Gemeente Texel; Gelet op art. 41 der Gemeentewet Brengt naar aanleiding daarvan, ter kennis van de ingezetenen, dat eene vergadering van den Gemeenteraad is belegd op Woensdag den 14 November 1906, des vóórmiddags te lO1/? uren in de daarvoor bestemde zaal ten Raadhuize "dezer Gemeente. Texel, den 9 November 1906. De Burgemeester van Texel, W. F. HIDDINGH. Te behandelen onderwerpen; I. Mededeelingen. Ingekomen stukken. II. Verzoek uan KI. Duinker te Oudeschild om een gedeelte gemeentegrond in erfpacht te mogen ontuangen. III. Verzoek uan B. Vlaming c.s. te Oosterend, tot het leggen uan een gedeelte straat aldaar IV. Benoeming uan een onderwijzer aan de o.l. school te den Burg. V. Reclames en uerzoeken afschrijuing Hoofd. Omslag. GEVONDEN VOORWEPEN. Gedeponeerd ten Raadhuize 1 stuk van een fietsbel, gevonden op den Waalderweg; 1 ringetje gevonden in den winkel van J. V erberne Pz.; 1 sleuteltje, bevestigd aan een zakje, gevonden op den Hoomderweg. TEXEL, 10 NOVEMBER 1906. Verloting Texels Belang," De trekkingslijst van de gehouden verloting voor „Texel's Belang'" welke verkrijgbaar is gesteld, vermeldt 1000 prijzen. De uitslag geheel in ons blad op te nemen zou te veel plaats vorderen. Wij zullen er ons dus toe bepalen slechts een tiental hoofdprijzen te vermelden, als volgt No. 267 Een slaapkamer-ameublement. 7972 Gramophoon. 6191 Heerenfiets. 7985 Naaimachine met kast. 5273 Twee Schilderijen. Vrij naar 't Fransch door A. B. 9. Nooit heb ik iemand zoo plotseling zien overgaan van het ernstige naar Van spotternij naar ernst, zei Sabine, terwijl zij de stoep opklom. Men kent de manieren, mijnheer. Mooi zoo, vador zal zich dus niet over u bohoeven te schamen en zal zich ook niet bij jo behoeven te vervelen. Ik hoop van niet, en dank zij mijn groote neus (een teeken van verstand, heb je mij zooeven geleerd) heb ik uitstekende hulpbronnen voor een onderhoudend gesprek, dat zal je wel zien. Goed zoo, tot weerziens dan kindje. Tot weerziens grootvadertje. III. Op ongeveer 12 kilometer afstands van do fabriek van den heer Gueldry, was aan het riviertje Anzon het dorpje Chomelis gebouwd, tegen den voet van het gebergte dat gedeeltelijk bedekt was met geboomte. Het geheel zich weerspiegelende in het helder stroomende water vormde zulk een schoonen aanblik, dat het zeker niot te verwonderen wart dat in de vijf tiende eeuw do rijke markies vun Barsannes er een kasteel had laten bouwen-, waar hij een 4678 Een Scheepje. 3710 Cither. 368 gebreide Beddesprei. 7498 idem. 8820 Cither. Voor de overige prijzen, waaronder ook vele mooie en goede voorwerpen voorkomen, raadplege men de uitgegeven lijst, welke voor 10 Cts. verkrijgbaar is. Oostekend, 8 Nov. De Heer D. L. Daalder van hier, thans tijdelijk onderwijzer te Den Burg, deed heden te 's Gravenhage met gunstigen uitslag examen voor Wiskunde 1 o Den Hoorn, 8 Nov. Naar wij vernemen heeft de Heer W. R van Douwen alhier, zijne sollicitatie naar de vacante onderwijzers betrekking te Den Burg ingetrokken. Aan Ds. Van Eerde, vroeger predikant alhier, thans te Veenhuizen is door het Prov. Kerkbestuur van Drente met ingaDg van 10 Februari a. s. eervol emeritaat verleend. 't Is zeker nooclig. Ingediend is een wetsontwerp tot wijzi ging der wet van 6 Juli 1900 (Stbl. 112) hou dende bepaliDgen tot voorkoming van bedrog in den boterhandel. Blijkens de Mem. van Toelichting zullen in de eerste plaats, de fabrikanten van mar garine aan toezicht onderworpen moeten zijn en zal aan het product dat zij bereiden, voor zooveel het gehalte aan boter betreft, zoo danige eisch zijn te stellen, dat er geen twijfel kan bestaan dat men met margarine te doen heeft. Een talrijke nakomelingschap. Zaterdag j.l. werd ten gemeentehuize te Buitenpost door den koopman W. de Haan onder Surhuizum, aangifte gedaan van de geboorte van zijn 20e kindde H. is voor de 2e maal gehuwd. Een wonder bericht. Dat uit ieder ei een kuiken komt is ge woon nieuws, doch dat uit ieder ei twee twee jongen het levenslicht aanschouwen is zeker een groote zeldzaamheid. Dat 't kan, is dezer dagen gebleken bij den. pluimvee liefhebber Pr. te Hardegarijp, waar een dui- venpaar broedde op twee eieren, waaruit vier levende jongen te voorschijn kwamen. („Bergum. Ct.°) groot deel van den zomer placht door te brengen. Voor het uiterlijke was het kasteel nog steeds een sieraad in die streek en mocht het onder de schoonste gerekend worden uit den geheelen omtrek. Alles was, voor zoover van buitenaf zichtbaar, goed onderhouden en het wapen, een arend, die zich in het luchtruim verhief met het onderschrift „zeer hoog" prijkte nog steeds op de poort. Was men echter deze door, dan schrikte men er bijna van, zoo vervallen als alles er uitzag. Meubels, tapijten, wandbedekking en wat niet al, getuigden van de armoede der be woners. De oude rijke behangsels, als antieke meubelen enz. waren reeds successievelijk ver dwenen, en nadat een koopman uit Parijs het weinige, dat er nog voor hen van waarde was, had medegenomen, had de markiezin alle kamers die zij niet strikt noodig had gesloten, teneinde te voorkomen, dat iemand er een onbescheiden blik in wierp, waardoor haar achteruitgang algemeen bekend zou worden. Alleen haar kamer en die van haar zoon bleven bewoond. Hier had men nog het weinige bijeen wat van hun vroegereJgrootheid overge bleven was, n.l. een ledikant, waarin bij zijn verblijf op het kasteel, Jan Stuart, hertog van Albany had geslapen en een fauteuil, waarop Frans I had gezeten, toen hij na den slag bij Pavia een pelgrimstocht maakte. Ware familie stukkeu van hooge waarde, die echter te mid den der andere oude meubelen al een treurig Verkeerd gebruik. Iemand uit Nijga kreeg onlangs bericht zijne zieke moeder te komen bezoeken. Daar gekomen lag het oude mensch te bed. Hoe gaat het? Och, 't gestel werd anders wel aardig, maar het zieke been wilde niet recht mee, die drank gaf weinig bate. De dokter had ook al gezegd, als dit niet hielp zou hij 't nog eens met iets anders probeeren. Er stonden twee dranken en tot zijne verbazing ontdekte nu de zoon, dat „mem" (die lezen nog schrijven kon, een drank voor uitwendig gebruik geregeld had ingenomen en met die, voor innemen bestemd, het zieke been in smeerde. Op de dwaling attent gemaakt, werd dit door haar veranderd. Haar kwaal was echter ongeneeslijk en „mem" overleed. Hoe men spiering vangt. Een eigenaardige manier om spiering te bemachtigen, zag men in de haven ie Stavoren toepassen. Aan het einde van de giek van een visschersvaartuig werd zoover mogelijk buiten boord een helderbrandende lantaarn uitgehangen, even boven het watervlak. Het helder stralende licht schijnt aantrekkelijk uit te oefenen op de rondzwemmende spiering. Voorzichtig schuift nu de visscher een groot driehoekig net, jouw genaamd, vrij diep door het water tot onder de lantaarn. Vervolgens heft hij het net op en haalt den buit binnen. De vangst schijnt zeer bevredigend. Deze visscherij werd aldaar geïmporteerd door een Lemster vissch6r. Of het navolging zal vinden? (Leeuw. Ct.) Niet voorziene gevaren. Men meldt aan de „Ass. Crt." Het blijkt dat, behalve de gewone, ook nog bijzondere gevaren aan de luchtschipperij verbonden zijn. De ballon, welke Zondag te Valthe neerkwam, is geruimen tijd achter volgd geweest door eenige stroopers, die elk oogenblik hoopten, dat zij zoo laag mocht komen, dat ze onder schot kwam. Oi de reizigers dit ontdekt hebben bij de toen reeds vrij lagen gang, misschien welalthans plot seling werden 'n paar hoeveelheden zand naar beneden geworpen, zoodat ze onmiddellijk een vrij aanzienlijke hoogte bereikten. Zoo'n toeleg behoeft ons geenzins te verwonderen, zoolang er nog lui zijn, die zich moeilijk kunnen voorstellen, dat in zoo'n ding zich soms „eerlieksche" menschen ophouden. figuur maakten en de achteruitgang der bewo ners nog meer deden uitkomen. De markiezin had dit echter nimmer willen inzien. Koel had ze de verschillende voorwer pen de een na den ander zien verhuizen naar den oudheidkooper, al die voorwerpen, waaraan ook voor haar zoo menige herinnering verbonden was. Zonder eenige spijt te tooneryhad zij haar woning in Parijs verkocht, zoo ook de verschil lende boerderijen en zelfs de helft van den tuin bij het kasteel behoorende. Eindelijk, toen ze door armoede gedwongen was niet verder om te gaan met de familiën, waar ze eertijds mede omging, had zij zich op het kasteel terugge trokken, haar kasteel in naam tenminste, want inderdaad was ook dit zeer met hypotheek be zwaard. Alles was rondom haar in puin gevallen, maar haar titel en adel was haar gebleven een oude titel, oude adel, dat was voor haar voldoende om zich, getrouw aan het devies op haar wapenschild, ver verheven te achten boven alle anderen rondom haar. Zou er nog wel een hart kloppen, in dat trotsche lichaam vroeg menigeen zich a f. De gelijken van de markiezin hadden zich dat nooit afgevraagd, verstand ging bij hen boven gevoel, maar de armen en ongelukkigen die in tijden van nood zich naar het kasteel begaven op hoop van daar hulp te erlangen, deze waren vast ervan overtuigd dat zij geen hart had,, THe houden er den moed in. Woensdag werden te Delft in den echt verbonden een man van 51 met een vrouw van 86 jaar. Beide stappen voor de derde maal in het huwelijksbootje. Of deze reis hun laatste zal zijn In hun slaap gestoord. Aan „De Locomotief" wordt het volgende curieuse nieuwtje medegedeeld In de centrale gevangenis voor Europeanen te Semarang staan des nachts op verschillende plaatsen 5 militaire schildwachten, die, volgens de consignes, om het half uur elkaar moeten toeroepenalles wel. Deze waarschuwing wordt in den regel op een vrij hoorbare wijze gedaan. Hierin vonden eenige gevangenen aanleiding om bij den directeur van die inrich ting een klacht in te dienen, dat zij telken male in hun slaap gestoord worden door het herhaald luide roepen van dat wachtwoord. Hieromtrent werd door den directeur een rapport bij de militaire autoriteit ingebracht met het gevolg, dat thans het geven van dat signaal zoo moet geschieden, dat de ge straften daarvan geen last meer ondervinden. Dit moet dus geschieden fluisterend. Ook den commandant van de voor den ingang van het gevangenisgebouw aanwezige wacht zijn orders gegeven te zorgen, dat rondzwer vende honden in den na avond op straat ter hoogte van de cellen der veroordeelden niet blaffen of andere geluiden doen hooren, die nadeelig zijn voor de rust der gevangenen. Een les die geen doel trof. De „Leeuwarder Ct." vertelt als historisch de volgende annecdote: Een boer komt in een kleine stad zonder aan te kloppen in de spreekkamer van zijn dokter. BoerMorgen, dokter. DokterJe behoort eerst aan te kloppen als je me wenscht te spreken. Ga nu de kamer weer uit en klop aan de deur. Ik roep dan binnen. Nadat je mij goeden morgen gezegd hebt, kun je me vertellen wat je wenscht. Zoo zijn de manieren. De boer gaat de spreekkamer weer uiten klopt aan de deur. DokterBinnen. BoerMorgen, Dokter. Dokter: Goeden morgen, wat wenschje? BoerEen anderen dokter. Wanneer zij toevallig haar op hun weg ont moetten, getuigde geen enkel woord noch blik van haar medelijken met de ongelukkigen. Men vreest en eerbiedigt mevrouw de Bar sannes, maar men houdt niet van baar. Enkele personen echter, die meer vertrouwe lijk met haar omgingen, kenden haar en wisten wat er onder dat koude omhulsel omging. Op zeer jeugdigen leeftijd getrouwd met haar neef, iemand die, naar zij helaas te laat bemerkte een losbandig leven leidde, had zij bij de geboorte van een zoon al haar liefde op dezen gevestigd. Dezen alleen beminde zij tot in het onzinni«e toe. Herbert had haar nooit verlaten. Gedurende lange jaren ontving hij les van een huisonderwijzer onder toezicht zijner moeder. Toen de tijd was aangebroken, waarop zou moeten worden besloten wat het jongmensch zou moeten worden, verklaarde de markiezin, enkel uit vrees, dat zij anders haar zoon zou moeten missen, dat een Barsannes niets behoefde te worden, dat het voldoende voor hem was een edelman te zijn en dat hij geen degen of toga behoefde te dragen en de niet van geestesgaven ontblootte, maar evenals zijne moeder trotsche jongeling, werd in plaats van „iemand" te wor den een „nul" in de maatschappij. Wordt vervolgd.) TEXELSCHE COURANT.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1906 | | pagina 1