Bureau
voor
van alle
Couranten an
N°. 1999.
Zondag 11 November 1906. 20sto Jaargang,
Nieuws- en
Advertentieblad.
Binnenland.
Markiezin Sabine
PARKSTRAAT.
FEUILLETON.
Dit blad vemhjjnt Woensdag- en Zaterdagavond.
Abonnementsprijs per 3 maanden
Voor den Buks 30 Cts. Franco per post door ge
heel Nederland 45 Cts. Naar Amebijca en andere
landen net Terhooging der porto's.
Advertentiën vóór 10 nnr op den dag der nitgave
Prijs der Advertentién
Van 1 tot 5 regels 30 Cts. Iedere regel meer 6 Cts.
Groote letters en Vignetten worden naar plaatsruimte
berekend. Bewijsnummers 2 Cts. per nummer.
ABONNEMENTEN en ADVERTENTIÉN worden aangenomen bfl de Uitgevers LANGEVELD&DE ROOIJ, Parkstraat Buks op Texel.
RAADSVERGADERING.
De Burgemeester der Gemeente Texel;
Gelet op art. 41 der Gemeentewet
Brengt naar aanleiding daarvan, ter kennis
van de ingezetenen, dat eene vergadering van
den Gemeenteraad is belegd op Woensdag den
14 November 1906, des vóórmiddags te lO1/? uren
in de daarvoor bestemde zaal ten Raadhuize "dezer
Gemeente.
Texel, den 9 November 1906.
De Burgemeester van Texel,
W. F. HIDDINGH.
Te behandelen onderwerpen;
I. Mededeelingen. Ingekomen stukken.
II. Verzoek uan KI. Duinker te Oudeschild om
een gedeelte gemeentegrond in erfpacht te
mogen ontuangen.
III. Verzoek uan B. Vlaming c.s. te Oosterend,
tot het leggen uan een gedeelte straat aldaar
IV. Benoeming uan een onderwijzer aan de o.l.
school te den Burg.
V. Reclames en uerzoeken afschrijuing Hoofd.
Omslag.
GEVONDEN VOORWEPEN.
Gedeponeerd ten Raadhuize 1 stuk van een
fietsbel, gevonden op den Waalderweg; 1 ringetje
gevonden in den winkel van J. V erberne Pz.; 1
sleuteltje, bevestigd aan een zakje, gevonden op
den Hoomderweg.
TEXEL, 10 NOVEMBER 1906.
Verloting Texels Belang,"
De trekkingslijst van de gehouden verloting
voor „Texel's Belang'" welke verkrijgbaar is
gesteld, vermeldt 1000 prijzen.
De uitslag geheel in ons blad op te nemen
zou te veel plaats vorderen.
Wij zullen er ons dus toe bepalen slechts
een tiental hoofdprijzen te vermelden, als volgt
No. 267 Een slaapkamer-ameublement.
7972 Gramophoon.
6191 Heerenfiets.
7985 Naaimachine met kast.
5273 Twee Schilderijen.
Vrij naar 't Fransch door A. B.
9.
Nooit heb ik iemand zoo plotseling zien
overgaan van het ernstige naar
Van spotternij naar ernst, zei Sabine, terwijl
zij de stoep opklom. Men kent de manieren,
mijnheer.
Mooi zoo, vador zal zich dus niet over u
bohoeven te schamen en zal zich ook niet bij
jo behoeven te vervelen.
Ik hoop van niet, en dank zij mijn groote
neus (een teeken van verstand, heb je mij zooeven
geleerd) heb ik uitstekende hulpbronnen voor
een onderhoudend gesprek, dat zal je wel zien.
Goed zoo, tot weerziens dan kindje.
Tot weerziens grootvadertje.
III.
Op ongeveer 12 kilometer afstands van do
fabriek van den heer Gueldry, was aan het
riviertje Anzon het dorpje Chomelis gebouwd,
tegen den voet van het gebergte dat gedeeltelijk
bedekt was met geboomte. Het geheel zich
weerspiegelende in het helder stroomende water
vormde zulk een schoonen aanblik, dat het
zeker niot te verwonderen wart dat in de vijf
tiende eeuw do rijke markies vun Barsannes er
een kasteel had laten bouwen-, waar hij een
4678 Een Scheepje.
3710 Cither.
368 gebreide Beddesprei.
7498 idem.
8820 Cither.
Voor de overige prijzen, waaronder ook
vele mooie en goede voorwerpen voorkomen,
raadplege men de uitgegeven lijst, welke
voor 10 Cts. verkrijgbaar is.
Oostekend, 8 Nov. De Heer D. L. Daalder
van hier, thans tijdelijk onderwijzer te Den
Burg, deed heden te 's Gravenhage met
gunstigen uitslag examen voor Wiskunde 1 o
Den Hoorn, 8 Nov. Naar wij vernemen
heeft de Heer W. R van Douwen alhier,
zijne sollicitatie naar de vacante onderwijzers
betrekking te Den Burg ingetrokken.
Aan Ds. Van Eerde, vroeger predikant
alhier, thans te Veenhuizen is door het Prov.
Kerkbestuur van Drente met ingaDg van 10
Februari a. s. eervol emeritaat verleend.
't Is zeker nooclig.
Ingediend is een wetsontwerp tot wijzi
ging der wet van 6 Juli 1900 (Stbl. 112) hou
dende bepaliDgen tot voorkoming van bedrog
in den boterhandel.
Blijkens de Mem. van Toelichting zullen
in de eerste plaats, de fabrikanten van mar
garine aan toezicht onderworpen moeten zijn
en zal aan het product dat zij bereiden, voor
zooveel het gehalte aan boter betreft, zoo
danige eisch zijn te stellen, dat er geen twijfel
kan bestaan dat men met margarine te
doen heeft.
Een talrijke nakomelingschap.
Zaterdag j.l. werd ten gemeentehuize te
Buitenpost door den koopman W. de Haan
onder Surhuizum, aangifte gedaan van de
geboorte van zijn 20e kindde H. is voor
de 2e maal gehuwd.
Een wonder bericht.
Dat uit ieder ei een kuiken komt is ge
woon nieuws, doch dat uit ieder ei twee
twee jongen het levenslicht aanschouwen is
zeker een groote zeldzaamheid. Dat 't kan,
is dezer dagen gebleken bij den. pluimvee
liefhebber Pr. te Hardegarijp, waar een dui-
venpaar broedde op twee eieren, waaruit
vier levende jongen te voorschijn kwamen.
(„Bergum. Ct.°)
groot deel van den zomer placht door te brengen.
Voor het uiterlijke was het kasteel nog steeds
een sieraad in die streek en mocht het onder
de schoonste gerekend worden uit den geheelen
omtrek. Alles was, voor zoover van buitenaf
zichtbaar, goed onderhouden en het wapen, een
arend, die zich in het luchtruim verhief met
het onderschrift „zeer hoog" prijkte nog steeds
op de poort. Was men echter deze door, dan
schrikte men er bijna van, zoo vervallen als alles
er uitzag. Meubels, tapijten, wandbedekking en
wat niet al, getuigden van de armoede der be
woners. De oude rijke behangsels, als antieke
meubelen enz. waren reeds successievelijk ver
dwenen, en nadat een koopman uit Parijs het
weinige, dat er nog voor hen van waarde was,
had medegenomen, had de markiezin alle kamers
die zij niet strikt noodig had gesloten, teneinde
te voorkomen, dat iemand er een onbescheiden
blik in wierp, waardoor haar achteruitgang
algemeen bekend zou worden.
Alleen haar kamer en die van haar zoon
bleven bewoond. Hier had men nog het weinige
bijeen wat van hun vroegereJgrootheid overge
bleven was, n.l. een ledikant, waarin bij zijn
verblijf op het kasteel, Jan Stuart, hertog van
Albany had geslapen en een fauteuil, waarop
Frans I had gezeten, toen hij na den slag bij
Pavia een pelgrimstocht maakte. Ware familie
stukkeu van hooge waarde, die echter te mid
den der andere oude meubelen al een treurig
Verkeerd gebruik.
Iemand uit Nijga kreeg onlangs bericht
zijne zieke moeder te komen bezoeken. Daar
gekomen lag het oude mensch te bed. Hoe
gaat het? Och, 't gestel werd anders wel
aardig, maar het zieke been wilde niet recht
mee, die drank gaf weinig bate. De dokter
had ook al gezegd, als dit niet hielp zou hij
't nog eens met iets anders probeeren. Er
stonden twee dranken en tot zijne verbazing
ontdekte nu de zoon, dat „mem" (die lezen
nog schrijven kon, een drank voor uitwendig
gebruik geregeld had ingenomen en met die,
voor innemen bestemd, het zieke been in
smeerde. Op de dwaling attent gemaakt,
werd dit door haar veranderd. Haar kwaal
was echter ongeneeslijk en „mem" overleed.
Hoe men spiering vangt.
Een eigenaardige manier om spiering te
bemachtigen, zag men in de haven ie Stavoren
toepassen. Aan het einde van de giek van
een visschersvaartuig werd zoover mogelijk
buiten boord een helderbrandende lantaarn
uitgehangen, even boven het watervlak. Het
helder stralende licht schijnt aantrekkelijk
uit te oefenen op de rondzwemmende spiering.
Voorzichtig schuift nu de visscher een groot
driehoekig net, jouw genaamd, vrij diep door
het water tot onder de lantaarn. Vervolgens
heft hij het net op en haalt den buit binnen.
De vangst schijnt zeer bevredigend. Deze
visscherij werd aldaar geïmporteerd door een
Lemster vissch6r. Of het navolging zal
vinden? (Leeuw. Ct.)
Niet voorziene gevaren.
Men meldt aan de „Ass. Crt."
Het blijkt dat, behalve de gewone, ook nog
bijzondere gevaren aan de luchtschipperij
verbonden zijn. De ballon, welke Zondag te
Valthe neerkwam, is geruimen tijd achter
volgd geweest door eenige stroopers, die elk
oogenblik hoopten, dat zij zoo laag mocht
komen, dat ze onder schot kwam. Oi de
reizigers dit ontdekt hebben bij de toen reeds
vrij lagen gang, misschien welalthans plot
seling werden 'n paar hoeveelheden zand
naar beneden geworpen, zoodat ze onmiddellijk
een vrij aanzienlijke hoogte bereikten. Zoo'n
toeleg behoeft ons geenzins te verwonderen,
zoolang er nog lui zijn, die zich moeilijk
kunnen voorstellen, dat in zoo'n ding zich
soms „eerlieksche" menschen ophouden.
figuur maakten en de achteruitgang der bewo
ners nog meer deden uitkomen.
De markiezin had dit echter nimmer willen
inzien. Koel had ze de verschillende voorwer
pen de een na den ander zien verhuizen naar
den oudheidkooper, al die voorwerpen, waaraan
ook voor haar zoo menige herinnering verbonden
was. Zonder eenige spijt te tooneryhad zij haar
woning in Parijs verkocht, zoo ook de verschil
lende boerderijen en zelfs de helft van den tuin
bij het kasteel behoorende. Eindelijk, toen ze
door armoede gedwongen was niet verder om te
gaan met de familiën, waar ze eertijds mede
omging, had zij zich op het kasteel terugge
trokken, haar kasteel in naam tenminste, want
inderdaad was ook dit zeer met hypotheek be
zwaard.
Alles was rondom haar in puin gevallen,
maar haar titel en adel was haar gebleven
een oude titel, oude adel, dat was voor haar
voldoende om zich, getrouw aan het devies op
haar wapenschild, ver verheven te achten boven
alle anderen rondom haar.
Zou er nog wel een hart kloppen, in dat
trotsche lichaam vroeg menigeen zich a f.
De gelijken van de markiezin hadden zich dat
nooit afgevraagd, verstand ging bij hen boven
gevoel, maar de armen en ongelukkigen die in
tijden van nood zich naar het kasteel begaven
op hoop van daar hulp te erlangen, deze waren
vast ervan overtuigd dat zij geen hart had,,
THe houden er den moed in.
Woensdag werden te Delft in den echt
verbonden een man van 51 met een vrouw
van 86 jaar. Beide stappen voor de derde
maal in het huwelijksbootje. Of deze reis
hun laatste zal zijn
In hun slaap gestoord.
Aan „De Locomotief" wordt het volgende
curieuse nieuwtje medegedeeld
In de centrale gevangenis voor Europeanen
te Semarang staan des nachts op verschillende
plaatsen 5 militaire schildwachten, die, volgens
de consignes, om het half uur elkaar moeten
toeroepenalles wel. Deze waarschuwing
wordt in den regel op een vrij hoorbare wijze
gedaan. Hierin vonden eenige gevangenen
aanleiding om bij den directeur van die inrich
ting een klacht in te dienen, dat zij telken
male in hun slaap gestoord worden door het
herhaald luide roepen van dat wachtwoord.
Hieromtrent werd door den directeur een
rapport bij de militaire autoriteit ingebracht
met het gevolg, dat thans het geven van
dat signaal zoo moet geschieden, dat de ge
straften daarvan geen last meer ondervinden.
Dit moet dus geschieden fluisterend. Ook
den commandant van de voor den ingang
van het gevangenisgebouw aanwezige wacht
zijn orders gegeven te zorgen, dat rondzwer
vende honden in den na avond op straat ter
hoogte van de cellen der veroordeelden niet
blaffen of andere geluiden doen hooren, die
nadeelig zijn voor de rust der gevangenen.
Een les die geen doel trof.
De „Leeuwarder Ct." vertelt als historisch
de volgende annecdote:
Een boer komt in een kleine stad zonder
aan te kloppen in de spreekkamer van zijn
dokter.
BoerMorgen, dokter.
DokterJe behoort eerst aan te kloppen
als je me wenscht te spreken. Ga nu de
kamer weer uit en klop aan de deur. Ik
roep dan binnen. Nadat je mij goeden morgen
gezegd hebt, kun je me vertellen wat je
wenscht. Zoo zijn de manieren.
De boer gaat de spreekkamer weer uiten
klopt aan de deur.
DokterBinnen.
BoerMorgen, Dokter.
Dokter: Goeden morgen, wat wenschje?
BoerEen anderen dokter.
Wanneer zij toevallig haar op hun weg ont
moetten, getuigde geen enkel woord noch blik
van haar medelijken met de ongelukkigen.
Men vreest en eerbiedigt mevrouw de Bar
sannes, maar men houdt niet van baar.
Enkele personen echter, die meer vertrouwe
lijk met haar omgingen, kenden haar en wisten
wat er onder dat koude omhulsel omging.
Op zeer jeugdigen leeftijd getrouwd met haar
neef, iemand die, naar zij helaas te laat bemerkte
een losbandig leven leidde, had zij bij de geboorte
van een zoon al haar liefde op dezen gevestigd.
Dezen alleen beminde zij tot in het onzinni«e
toe.
Herbert had haar nooit verlaten.
Gedurende lange jaren ontving hij les van
een huisonderwijzer onder toezicht zijner moeder.
Toen de tijd was aangebroken, waarop zou
moeten worden besloten wat het jongmensch zou
moeten worden, verklaarde de markiezin, enkel
uit vrees, dat zij anders haar zoon zou moeten
missen, dat een Barsannes niets behoefde te
worden, dat het voldoende voor hem was een
edelman te zijn en dat hij geen degen of toga
behoefde te dragen en de niet van geestesgaven
ontblootte, maar evenals zijne moeder trotsche
jongeling, werd in plaats van „iemand" te wor
den een „nul" in de maatschappij.
Wordt vervolgd.)
TEXELSCHE COURANT.