N°. 2698. Donderdag 14 Augustus 1913. 26sta Jaargang Nieuws- en Advertentieblad. Binnenland Van week fof week. Dit blad verschijnt Woensdag- en Zaterdagavond Abonnementsprijs per 3 maanden. Voor den Burg 30 Cts. Franco per post door ge heel Nederland 45 Cts. Naar Amerika en andere 'inden met verhooging der porto's. Advertentiëu vóór 9 nnr op den dag der uitgave Prijs der Advertentièn. Van 1 tot 5 regels 30 Cts. Iodero regel moer 8 Ct. Grooto letters en Vignetten worden naar plaatsruimte berekend. Bewijsnummers 8 Cts. per nummer. ABONNEMENTEN en ADVERTENTIËN worden aangenomen bij de Uitg. Firma LANGEVELD& DE ROOIJ, ParkstraatBorg op Tbx k n. 2—9 Aug. Het was Donderdag een feestdag op Het Loo. Eigenlijk was het een nationale feestdag, doch men heeft erbuiten het Loo zoo goed als niets van gemerkt. H.M. de Koningin en Z.K.H. Prins Hendrik vierden hun koperen bruiloft, echter in alle eenvoud en alleen als familiefeest, overeenkomstig den wensch der Koningin. Toch ontving het vorstelijk paar nog verschillende bewijzen van belangstelling w.o. een schriftelijke gelukwensch van de regeering en een bloemenhulde van het stalpersoneel. Maar bovendien, het kan niet anders, op den koperen feestdag zijn ongetwijfeld ook de beilwenschen van vele anderen uitgegaan naar de Vorstin en haar gemaal, die zich een zoo ruime plaats in de harten van het volk veroverd hebben. De Koningin door Haar groote beminnelijk heid en de wijze waarop zij haargrootshe taak vervult de Prins door zyn groote belangstelling voor en medeleven met alles wat ons land groot kan maken, ook in den vreemde. Een tijdperk van 127a jaar is spoedig voorbij en het kan toch zoo heel veel brengen. Veel geluk en vreugde maar ook veel teleurstelling en smart. Ook het koninklijk echtpaar heeft dat ervaren in de achterliggende jaren. Vreugde en smart beide. Ze gaan ook in het leven van een vorstin band aan hand. Was er dan ook op den koperen bruilolt veel te herdenken wat tot blijdschap kon stemmen, de uren in zorg en teleurstelling doorgebracht zullen ongetwijfeld ook herdacht geworden zijn. Maar bij dat alles zal er in de vor stelijke harten de vreugde geweest zyn van den zegen, het Koninklijk Huis en het volk van Nederland gegeven in het lief tallige princesje, dat zoo heerlijk opgroeit onder de hoede der koninklijke moeder. Toen mr. Cort van der Linden den 7 Febr. 1901 het Koninklijk paar in den echt verbond besloot hij met den drievoudigen wensch, die ook thans herhaald is mogen worden met tusschenvoeging van de woor den „ook verder" den wensch God geve, dat uw echt ten zegen zij voor U zelveD, tot vreugde voor Uwe hooge verwanten en tot heil van het dierbaar vaderland. Onze Oostelijke buren hadden in de afgeloopen week voor weinig anders aan dacht dan voor het Krupp-proces dat voor den krijgsraad te Moabit gevoerd werd. In een vorig overzicht deelden we reeds mede waarom het proces eigenlijk gaat. De firma Krupp heeft door tusschenkomst van een gewezen onder-officier Brandt een groot aantal militaire documenten weten te verzamelen de artillerie aangelegenheden van het leger betreffende. Brandt had deze van actief dienende militairen weten los te krijgen en een 7-tal van dezen stonden voor het verraden van militaire geheimen voor den krijgsraad terecht. Uit het ge tuigenverhoor is gebleken dat de meesten dezer aanvankelijk uit kameraadschap aan Brandt verschillende dingen mededeelden die ze niet mochten vertellen. Brandt was een vroolijke, zeer royale kameraad, die altijd volop in de duiten zat, steeds gulweg de verteringen betaalde en voor sommige mededeelingen gaarne een flinke belooning gaf. Intusschen bleek het dat zijn handlangers niet zooveel geldelijk voordeel van de zaak hebben getrokken en dat ze soms op een naïeve wijze te werk gingen, waaruit zou kunnen worden opge maakt, dat ze niet altijd de beteekenis van hun misdrijven gevoelden. Er werden verschillende getuigen gehoord, doch de hoofdgetuige was Brandt zelf. Deze toonde zich zeer terneergeslagen over de gevolgen die zijn optreden gehad hebben, n.l. dat hij een aantal militaire beambten in het ongeluk gestort heeft. Hij verklaarde van de firma een inkomen te hebben genoten van 6500 Mark, maar hij kon bovendien kosten in rekening brengen voor „kame raadschappelijk verkeer". Daarvoor mocht hij 8500 Mark per jaar berekenen. En de firma gaf het gaarne, daar Brandt veel bereikte. Hij verklaarde voorts dat er geen militair geheim bestond, dat hij niet kende, want de hoogstgeplaatste beambten van Krupp overlegden alles met hem en er waren weinig officieren, die zooveel van de artillerie-aangelegenheden afwisten als hij. Zelfs beweerde hij dat er tusschen het legerbestuur en de firma Krupp geen ge heimen bestonden. En hij vertelde het zijn handlangers steeds voorgehouden te hebben, dat het belaug van Duitschland vorderde, dat de firma Krupp groot en de eerste bleef. Hoe beter Krupp met de zaken op de hoogte was hoe beter dat was voor het leger. Op deze en dergelijke wijze trachtte by zyn handelingen goed te praten en er zelfs een schijn van vaderlandsliefde aan te geven, Zelfs betoogde hij, dat door informaties omtrent prijsberekeningen der concurrenten, de regeering goedkooper kanonnen ge kregen had. De beklaagden verklaarden hot nooit zoo erg ingezien te hebben. Ze wisten niet cfat zij zich aan strafbare handelingen schuldig maakten. Toch heeft hun verdediging niet veel geholpen, want de krijgsraad heeft alle 7 veroordeeld. Twee werden uit den dienst ontslagen 6n kregen resp. 2 en 4 maanden gevangenisstraf. Een ander werd gedegradeerd en kreeg 27° maand gevan genisstraf. De voornaamst schuldige kreeg 6 maanden gevangenisstraf, terwijl aan de beide anderen lichtere straffen opgelegd weiden. Het proces is daarmee echter niet ge ëindigd want 6 van de 7 veroordeelden gaan in beroep bij het Militaire Gerechtshof. Zooals boven gezegd was de belangstel ling voor het proces zeer groot. Zelfs Keizer Wilhelm die in de Noordsche wateren vertoefde en sedert terugkeerde liet zich eiken dag telegrafisch op de hoogte houden. Het op sensatie beluste Parijsche publiek kan weer eens smullen. -- Parijs heeft j weder eens een „affaire*" Nu de komkom mertijd ook in de republiek aangebroken is, komt zoo'n „zaakje" niet ongelegen. En het is geen kleintje ook, want het gaat over oplichting op groote schaal door een zeer gezien man gepleegd en waarbij zoo onge veer 'n twintig miljoen franc verdonkere maand werden. De politie te Parijs heeft Deperdussin gevangen genomen, de fabrikant van de naar hem genoemde vliegmachines, tevens directeur van een soort makelaarskantoor in het groot. In zijn kwaliteit als leider van laatstgenoemde inrichting heeft hij kans gezien in weinig jaren tijds een 40 miljoen schulden te maken, waartegenover nog geen 20 miljoen baten staan. De andere 20 is in de zakken van Deperdussin verdwenen, doch het ging er mee als het spreekwoord zegt: zoo gewoDnen, zoo geronnen. Het reusachtige kapitaal is verdwenen, zonder dat Deperdussin rijk geworden is. Déperdussiu heeft een avontuurlijk leven achter zich. Oorspronkelijk was hij tooneel- speler, of liever cabaretzanger, daarna reclame-omroeper in de straten van Parijs, vervolgens uitgever van een humoristisch blad, dat hij een titel gaf vertaald luidende „Heb jy hem ook gezien". Vervolgens werd hij directeur van een speelgoedfabriek en ten slotte makelaar en vliegtuigenfabrikant. Hij leidde een leven van verkwisting en was een allervriendelijkst gastheer, die groote partijen gaf en met de duizenden omwierp alsof ze g6en waardo hadden. Natuurlijk had hij ook een „vriendin",een gewezen strijkster op een waschinrichting. Deperdussin gaf haar een mooie villa ten geschenke en de dame verscheen destjjds per auto bij de fabriek om haar arbeids overeenkomst op te zeggen en do fabrieks meisjes tot. een Venetiaansch nachtfeest op haar villa uit te noodigen. Deperdussin wist van de commissarissen van zijn maat schappij steeds de miljoenen los te krijgen en schonk groote sommen aan vliegwed strijden. Ook liet hij het groote vliegveld te Reims in orde maken en loofde hij 100,000 francs uit voor de Gordon-wedstrjjd. Natuurlijk erkende de regeering zijn groote verdiensten door een benoeming in het legioen van eer. Thans zit de groote, gevierde Deperdussin als een geraffineerde oplichter achter de tralies. Heel Parijs is er vol van. De vrede op den Balkan is gesloten. Dat was stellig wel het allerbeste nieuws, dat in de afgeloopen week tot ons kwam. Eerder nog dan menigeen verwacht had kwam deze tijding. De onderhandelingen schoten aanvankelijk niet hard op, doch namen eensklaps een gunstige wending. Dat mag voor een groot deel worden toegeschreven aan de doelbewuste houding van Roemenie. Het had niet alleen geweigerd een afzon derlijk vredesverdrag met Bulgarye te sluiten, doch tevens op de vredesconferentie medegedeeld dat de onderhandelingen tot een resultaat moesten komen of afgebroken moesten worden. De wapenstilstand was tot Vrijdag verlengd, doch als de vrede dan nog niet gesloten was zou de oorlog weer beginnen. Tegelijkertijd ontwierp de Roe- meensche minister-president een bemidde lingsvoorstel, dat naar zyn meening alle partijen zou kunnen bevredigen en drong op aauneming daarvan aan De Bulgaar- sche en Grieksche gedelegeerden hielden nog een afzonderlijke samenspreking en Woensdagavond kon nog de vredesovereen komst mondeling tot stand komen. Donder dag werd ze schriftelijk bekrachtigd. Het kan niet worden ontkend, dat de vredesvoorwaarden voor Bulgarye zeer zwaar zijo. Ze ontnemen aan het land een niet onbelangrijk stuk van het gebied dat op de Turken veroverd werd en Bulgarije moet thans veel meer prijs geven, dan het vroeger wilde en waarom het zelfs den tweeden oorlog ontketend heeft. Niet alleen heeft het Saloniki moeten afstaan aan de Grieken, doch zelfs ook Kavola, een niet onbelangrijke havenstad aan de Egeïscbe Zee. Het zal aan die Zee slechts een be trekkelijk kleine strook grondgebied krijgen nog verminderd met wat de Turken terug zullen vragen. In Sofia is men dan ook zeer terneergeslagen. Alleen heeft men nog eenige hoop, dat de mogendheden, die zich de goedkeuring van het vredesverdrag heb ben voorbehouden, daarin nog iets ten gunste van Bulgarije zullen veranderen, doch die hoop kan wel eens beschaamd worden. Mogelijk dat de mogendheden thaDS wat krasser tegen de Turken optreden nu de vredp zoover gevorderd is, doch het is niet zoo heel waarschijnlijk dat ze aan het thans gesloten verdrag zullen pouteren. Zo hebben trouwens al weer genoeg aan de verdeeling van de Turksche eilanden in de Egeïscbe Zee. Met belangstolling mag thans wel gevraagd worden hoe het nu verder mot Adrianopel zal afloopen. De Turken hebbon gezegd dat zij de stad niet weer prijs zullon gevon en Bulgarye sohynt het hopelooze van een nieuwen oorlog in te zien, De mogend heden zullen deze kwestie nu wel verdor moeten oplossen. Gelukkig, dat eindelijk hot kanon tot zwijgen is gebracht. Do oorlog in naam van het Kruis begonnen is ontaard iri een bioederkrijg, zoo ontzettend als men zich nauwelijks denkon kan. Heel de Balkanis één verwoesting, steden en dorpen zijn vernield, het land is vol gewonden en ge le wetston en verminkten. En op do slag velden rust het gebeente van de moor dan 400,000 jonge menschen, die in dezen ver- schrikkeljjken kryg het leven hebben gelaten. TEXEL, 16 Augustus 1913. Op het Kampterrein van de hier tijdelijk vertoevende padvinders, aan de Koogerstraat hadden Maandagmiddag de uitgeschroven „Kinderspelen" plaats. De jeugd liet zich tot deelname niet onbe tuigd en vele toeschouwers(sters) bevon den zich op het terrein. Des avonds hield de troep een rondgang door het dorp, waarna in „de Lindeboom" eenige gezellige uurtjes werden doorge bracht. Van het balcon voor dit Hotel, werd in den laten avond Bengaalsch vuur ontstoken. Naar ons wordt medegedeeld is door Mej. Hendr. Langeveld, dochter van den heer A. Langeveld Pz. alhier, Maandag te 's Gravenhage met gunstig gevolg examen gedaan voor Fransch 1. 0. Bij Kon. besluit is benoemd tot Registratie-ontvanger te Texel, de heer J. H. Leojold, surnumerair. O osterend, 12 Aug. De alhier bestaande N.V. handelsver- eenigiug „Wilhelmina" heeft Zaterdag eene vergadering gehouden. Uit de boeken bleek dat de financi- eele toestand heel wat beter is, dan het vorig jaar niettegenstaande men aan merkelijke kosten te bestrijden gehad heeft. Tot directeuren werden gekozen de heeren M. Timmer (aftr.) en A. Ellen. De laatste in de plaats van den heer J. Burger, die door verandering van werkzaamheden d9 functie niet meer kan waarnemen. Tot commissaris werd ge kozen de heer KI. Kuiter, in de plaats van den heer A. Daalder, die niet her kiesbaar was. Allen namen hunne be noeming aan. Nadat de Heer M. Timmer dank had gebracht aan den heer J. Burger voor wat hij vanaf de oprichting voor „Wilhelmina" heeft gedaan en is geweest, werd deze op voorstel van een der leden bij acclamatie benoemd tot eerlid der vereeniging, welke onderscheiding met bijzondere dank aanvaard werd. Nadat men nog had gesproken over enkele zaken voor het aanstaande gar nalen- en oesterseizoen, werd de ver gadering met dank voor de belangstelling en met de beste wenschen voor de vereeniging gesloten. Het college van Directeuren heelt de functies aldus verdeeld: M. Timmer, Voorz.C. Timmer Secr. eü A. Ehen, Penningm. TEXELSCHE COURANT. 00 0 00—0 —0—0—0—

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1913 | | pagina 1