Wat wij eten
Een degelijk geschenk
zeer gewaardeerd
Vulpenhouder.
Een heilzaam middel.
„Etaleeren en
Handelaars
dit is je zakboek!
Adverteeren
kisten, zakken of
halen,
Boter-Melange
BOUWKUNDE.
van veel belang,
van meer belang,
van het meeste belang.
Voorhanden in Boekh. Farkstr.
Boekh. Parkstraat.
snel- en zekerwerkend
Texelsche Courant. Voor het merken
van
zinken letters, zinken cijfers,
merkkwasten en merkinkt,
zoomede stiften in potlood,
rood, blauw en violet, (onuit-
wischbaar.
in hotel „TEXEL" te spreken.
verscb gebrande Sausjes,
G. GRAAF, Gravenstraat.
Wekelijkschc Motordienst.
Kainiet en
Slakkenmeel.
Neemt proef met onze fijne
G. GRAAF, Gravenstraat.
DAKLEIEN.
FEUILLETON,
Het Gulden Mysterie.
hoeveel wij er van verorberen is
doch hoe het is bereid is
Een deskundig samengesteld kookboek
is het bekende kookboek van de huishoud
school aan het Zandpad te Amsterdam, is
het kookboek van Wannée.
Uitstekend geschikt voor verja-
rings- of St. Nicolaascadeau.
gebonden a f 1.75.
en daarenboven
als Verjarlngs- of St. Nicolaascadeau is
zonder twijfel een
Prima soorten voorhanden in den
Het bedrijf staat nog op het doode punt
Zakenmenschen beproeft de nering weer
in de oude banen te brengen.
Wij bevelen U het volgend
middel ten zeerste aan
Wij hebben thans in voorraad zakboek
jes op handig formaat, gebonden in stevig
omslag met alfabetische klapper 144 bladen
dik, journaal gelijnd, en best papier
in den prijs van 45 cents.
Dezelfde boekjes, dubbel zoo groot, met
hoofd, staande en contralijnen, formaat
van een gewoon schoolschrift, inegeljjks
met klapper, 65 cents.
Boekh, Parkstraat.
g dus vooral voor een advertentie
hebben -wij
Boekhandel Parkstraat.
Voor zaken op het gebied der bouwkunde
is ondergeteekende elke Maandagmorgen
Aanbevelend
G. DE BEURS Gz.
Architect. HELDER.
Weder pas ontvangen
20 cent per pond, 18 cent bij de 5 pond.
Beleefd aanbevelend,
Dinsdagmorgen van Texel naar Botter
dam.
Vrijdagmiddag 12 uur van Rotterdam.
Woensdagmorgen van Texel naar Har-
Dgen.
Zaterdagmorgen van Harlingen naar
Texel.
Agent te Rotterdam, B. M. V AN KEULEN
Wijnhaven 108.
Haarlem, fa. K. NELIS
Kaasmarkt no. 32.
Alkmaar, P. BAKKER
Verdronkenoord 3.
Aanbevelend, J. Pil. BAKKER Zn.
P. PLAATSMAN.
Dagelijks verkrijgbaar aan het
pakhuis Oudeschild.
DROS 6" Co.
50 cent per pond.
Beleefd aanbevelend,
zijn in verschillende maten voor
handen aan de Steenkooperij van
firma W. F. STOEL ZOON,
Alkmaar. 7
woond, en Maieddine zelf was onder een
dak van kemelshaar geboren. Er was
geen verwantschap tusschen zijn geslacht
en deze stammen, en hun levens liepen
ver uiteen, maar wie zelf nomade is, be
grijpt en kent het leven van alle nomaden,
al moge bij ook de zoon van een stam
hoofd zijn, en zij even arm als hun slecht
gevoede kameelen. Hij was trotsch op
zijn nomadenbloed, want alle mannen der
Sahara, vorsten of kameeldrijvers, zien
met verachting neer op hen, die zich een
vaste woonplaats hebben gekozeD, ["op de
bewoners der groote vlakte van den Teil
en op de dikke dadeleters van de groote
steden.
De acht of tien tenten stonden geschaard
om een, die een weinig grooter en een
weinig minder haveloos was dan de andere
de tent van den Kebir, of hoofdman
niettemin een tent van zeer bescheiden en
nederig aanzien. Er zou plaats genoeg
geweest zijn voor twaali zulke tenten
onder de tente sultane van den Agha,
Maieddine's vader, toen deze zijn douar
ten zuiden van El-Aghouat hield.
Het was naar deze tent, dat Maieddine
reed om wat water voor zijn paard te
vragen.
De Kebir, een man op jaren reeds, be
groette Maieddine beleeld, echter zonder
slaafschheid, en terwijl het paard, dat deze
van den Caid had geleend, spaarzaam op
het hoofd met water uit een zak van
geitevel werd besprenkeld, maakten de
vrouwen natuurlijk ongesluierd, omdat
zij alle vrouwen uit nomadenstammen
waren zwarte koffie gereed voor den
gast.
Maieddine had geen behoefte en ook
geen lust in koffie, doch het zou een be-
leediging geweest zijn, ze te weigeren.
Doch terwijl hij alle mogelijke moeite deed
om het gesprek met den Kebir gaande te
houden, bleven zijn oogen en zijn gedachten
onafgebroken gericht op de poort van des
Caids huis en de gele aufo daarvoor.
Buiten de tent speelden luid lachend
kleine kinderen. Alle Arabieren zijn dol
op kinderen maar op dit oogenblik haatte
Maieddine alles wat zich daar buiten
bewoog en leven maakte.
Thans had de Caid de poort bereikt en
sprak tot de mannen in de auto. Zou hij
hen weer heenzenden P NeeD, de poort
werd door een bediende van binnen ge
opend. Ben Sliman moest de beide Roumis
uitgenoodigd hebben binnen te komen.
Misschien was het wel het verstandigste,
wat hij doen kon maar toch hoe ge
vaarlijk, hoe ontzettend gevaarlijk was
het, terwijl Victoria wellicht uit een der
kleine veostertjes, die op den hof uitzagen
naar buiten keek. Zij zouden haar daar
niet kunnen zien, maar zij hen wel; en
wat, indien zij genoeg had van de reis en
van haar rol als oppaster bij een zenuw
zieke wat, indien zij berouw kreeg van
haar belofte om het geheim der reis te
bewaren P
Maieddine's ondervinding bij de vrouwen
had hem er toe gebracht te gelooven, dat
zij altijd elke belofte aan een man gedaan
verzaken, zoodra deze haar den rug heeft
toegekeerd. Victoria was ongetwijfeld heel
anders dan de vrouwen van zijn ras, en
ook als die welke bij in Parijs had ont
moet; maar zij bleet bij slot van rekening
toch een vrouw. En voor hem was er
geen gezegde dat meer waarheid [bevatte,
dan dat het gemakkelijker is de wind
richting te voorspellen dan wat een vrouw
waarschijnlijk zal doen. Terwijl de[Kebir
hem zijn kop koffie aanbood, had hij een
gevoel alsof hfi doodziek was geworden,
of een zonnesteek hem had getroffeo. Wat
gebeurde daar toch boven op den heuvel,
achter den half open poort? Wat zou zij
doen de Roos van het Westen
HOOFDSTUK XXV.
Het was geen geringe verlichting voor
Stephen en Nevill, toen zij eindelijk een
der beide ruiters het ruwe heuvelpad naar
de poort zagen oprijden, en zij dus niet
langer zonden behoeven te wachten door
de vrees of een ongastvrijea gril der
Arabische bedienden aan den anderen kant
der deur.
Zoodra de ruiter dicht genoeg bij was
gekomen om zijn gelaatstrekken te kunnen
onderscheiden, herinnerde Nevill zich, dat
hij hem een of tweemaal op een bal van
den gouverneur te Algiers bad ontmoet,
waar alle hooge Arabische waardigheid-
bekleeders, en zells goden van minderen
rang als Caids en Adels verschijnen.
De Caid en Nevill riepen beleefd ds
zegeningen van Allah en Mohammed, zijn
profeet, over eikaars hoofd, waarna Nevill
mededeeling deed van betgeen hem en
zijn vriend naar het huis van den Caid.
had gebracht.
Alle Arabieren zijn meesters in de be-
heerscbing van hnn gelaatsuitdrukking.
Hoewel Stephen hem scherp aanzag, nam
hij dan ook niet de minste verandering op
het gelaat van den Caid bij Nevill's vraa,f>
waar.
„Gij zijt welkom om alles te vernera en,
wat ik u van mijn gestorven familj slid
Ben Halim kan vortellen," zei hij. laar
ik weet weinig, dat niet iedereen we et."
„Het is dus zeker, dat Ben Halin j ge
storven is?" vroeg Nevill. „Wij tu ,opten
dat het gerucht niet waar zon blijk en."
„Hij stierf op den terugweg naa' c huis,
na een bedevaart naar Mekka," ank? voordde
de Caid ernstig.
Wordt ven otvd*
door C. N. en A. M. Williamson.
Vertaald door W. J. en H. A. Cornelissen
Copierecht v/h Bureau „De Berner
Conventie" Deventer.
60.)
„Ik vertrouw volkomen op u," ant
woordde de jonge man. „Zoolang zij voor
uw poorten zijn, of daarbinnen, moet ik
geduldig wachten. Ik kan hier echter niet
in het open veld blijven, en toch wilde ik
graag uw huis in zicht houdeD, om alles
wat er gebeurt met eigen oogen te kunnen
volgen. Wat z'óudt gij er van zeggen,
wanneer ik naar een der zwarte tenten
reed om daar wat water voor mijn paard
te vragen
„Dat is een goede gedachte," zei Ben
Sliman. Het volgende oogenblik trok hij
zijn slank Arabisch paard in een snellen
draf en reed den heuvel op, naar het
Witte Huis.
Aan den linkerkant van de groep huizen
die het jmeer genoemd dorpje vormden,
en op gelijken afstand van bet ruwe pad
waarop Maieddine en Ben Sliman hadden
gereden, waren een aantal nomadententen
opgeslagen, als zoovele reusachtig groote
vleermuizen met verstijfde vleugels, inkt
zwart uitgespreid over het goud der
woestijn. Een weinig verderop was nog
een tweede kamp van een anderen stam;
deze tenten waren bruin met zwarte en
gele strepen, en deden denken aan groote
vlinders.
Maieddine dacht er echter niet aan
zulke vergelijkingen te maken. Hij was
een kind van de Sahara, ea voor hem
waren de tenten en ,hun bewoners iets
zeer gewoons. Zijn eigen vader, de Agha,
had een half jaar in een grooten tent ge-
IB
