N° 2842. Donderdag 7 Januari 1915, 28st' Jaargang Nieuws- en Advertentieblad. Binnenland. ABONNEMENTEN en ADVERTENTIEN worden aangenomen bij de Uitg. Firma LAN8EVELD DE ROOI.T, Parkstraat, Bürö op Tex k n. Van week tof week Dit blad verschflnt Woensdag:- en Zaterdagavond Abonnementspt'ijs per 3 maanden. Voor den Buro 80 Cts. Franco per post door ge heel Nederland 45 Cts. Naar Amerika en andore l'.nden met verhooging der porto's. Advertentiën vóór 9 uur op den dag; der uitgave Prys der Advertcntièn. Van 1 tot 5 regols 30 Cts. Iedere regel meer S Ct, Groote letters en Vignetten worden naar plaatsruimte berekend. Bewijsnummers 3 Cts. per nummer. 34 Dec.-3 Jan. De Kerstklokken hebben geluid en ook de klokken van het Oude Jaar hebben hun weemoedig lied lateD hooren. De dagen van overpeinzingen en herdenken liggen weei achter ons en het leven heeft weer zijn gewonen loop hervat. Een nieuwe jaarkring deed zyu intrede en'tis of men van alle zijden in velerlei opzicht weer de woorden tot zich hoort komenBij 't nieuwe jaar weer nieuwe hope. Nieuwe hoop! In den duisteren oorlogs nacht, die heel Europa omhult is het oude jaar weggezonken, is ook het nieuwe te voorschijn getreden. Nog altijd houdt het duister aan en er mogen in dien donkeren nacht sterren blinken van barmhartigheid en menschenmin, die ook opde slagvelden en in de vele hospitalen hun vriendelijk licht laten schijnen, de dag des vredes echter toeft nog altijd te komen en zelfs het eerste morgenkrieken wordt nog niet aan gekondigd. Hoe troosteloos lijkt, het ver schiet En toch is het goed dat we goeden moed blijven houden, dat we de gedachte dat de vrede toch zeker eens komen zal, blijven vasthouden. Meer dan anders gaan onze gedachten in de eerste dagen van het jaar naar het komende gebeuren uit. Wat zouden we gaarne eens even dat dichte gordijD op zij willen schuiven als Het maar mogelijk was Maar menschelijke kracht schiet daarvoor te kort. Des te vuriger zijn daardoor odzê wenscben, des te meer vermoeien we ons met begeerte en hoop. Is het wonder, dat in-deze dagen aller wenschen uitgaat naar vrede dat zelfs persoonlijke weDSchen minder luid in ons spreken dan die algemeeue groote wensch dat 1915 Europa tot vrede en rust moge brengen Maar nog dondert het kanon, nóg is Europa vol krijgsgewoel, nog dreigen ons van allen kant de gevaren en zoo keeren onze gedachten van hun vruchteloos pogen om in de toekomst te lezen telkens weer terug tot het heden het ontzettend droevige heden. Volle vijf maanden heeft de oorlog thans gewoed en nog altijd is bet einde niet te zien. Met weergalooze hardnekkigheid is er dagen aaneen gevochten wordt er nog steeds gestreden geheele landstreken zijn verwoest, duizenden en nog eens dui zenden jonge mannen zijn gevallen. Mil- lioenenlegers bekampen elkander in zware bange worsteling, veldslagen zijn er reeds geleverd, van grooteren omvangen bloediger dan zelfs een Napoleon ze ooit zag, dag aan dag doen de vernuftige en vreeselijke moderne vernielings- en verdelgiogswerk- tuigen hun ontzettend werk en nog is het eind zelfs niet te zien, valt er omtreDt den afloop van den geweldigen krijg niet het miDste te voorspellen. Een Duitsche Keizer moge bij herhaling verzekeren, dat Duitschland triumpheeren zal, of een der Engelsche of Fransche bewindslieden mogen verzekeren, dat de Duitsche adelaar in zijn vleugels getroffen is en vaD zijD hoog ge bergte neergeworpen zal worden maar ook zij dragen geenszins den profetenmantel en is bij hen de wensch maar al te zeer de vader der gedachte. Niettegenstaande de talrijke beslissingen, die reeds op de slagvelden gevallen zijn, zoowel in het Oosten als in het Westc is de algemeene toestand nog weinig ar.aeri-. dan 5 maanden geleden. Alleen, België is. plat getreden en zucht onder de vuist van den veroveraar en de slachtoffers van den oorlog zijn gevallen bij duizenden en in de groote landen van Europa is er ontzaggelijk veel rouw. Maar alle partijen staan nog even ongeschokt tegenover elkaar als bij het begin, liet Duitsche leger, zoo geweldig van kracht, handhaaft zich nog steeds op het vreemd grondgebied en niettegenstaande de heftigste pogingen daartoe zijn de ge allieerden er nog niet in geslaagd den Duitschen weerstand te breken. Zelfs tegen een geweldige overmacht van Russen weten de Duitschers zich staande te houden. Hun kracht is reusachtig en do wijze waarop heel het volk te wapen is geloopen, vraagt bewondeiiDg. Maar toch, Duitschland schijnt zoo langzamerhand de grenzen van zijn krachtsontplooiing bereikt te hebben. Toch zijn de Duitschers vol goedeu moed. De Keizer heeft er meer dan eenmaal van getuigd in de laatste dagen, ook in de vel6 Nieuwjaarswenschen die hij verzond.! Vol goeden moed, onder erkenning echter, dat de worsteling bang en zwaar is. Dezelfde hoopvolle toon treft men echter ook aan in de nieuwjaarswoorden gesproken of geschreven door de hoofden der gealli eerden. President Poincaré toonde zich zelfs een zoo groot optimist, dat hij de leden van het corps diplomatique de verzekering mee gaf, dat 1915 den vrede zou brengen zooals Frankrijk die wenscht. Maar Poincaré is evenmin als Keizer Wilhelm een profeet of een profetenzoon Vijf maanden duurt thans re6ds de grootste worsteliDg die 'het oude Europa ooit aan schouwde en nog zijn er geen overwinnaars of verslagenen, nog staan de groote mach ten tegenever elkander als bij den aanvang. Het wettigt de vrees, dat het nog lang, heel lang kan duren. Te vuriger is daarom de begeerte, dat 1915 niet onder moge gaan in den nacht waaruit het te voorschijn trad, dat het Europa den vrede moge brengen. o—o—o— Engeland heeft weer een zijnor groote slagschepen verloren. Dat was de inzet van het nieuwe jaar en voor ietwat byge- loovige Engelsche zielen is het geen gun stig voorteeken. Het slagschip is in het Kanaal gezonken, op een mijn geloopen, door een onderzeeër getorpileerd, of ten gevolge van een ander ongeluk, de juiste oorzaak is op het oogenblik, dat wij dit schrijven nog niet bekend. Een aantal menschenlevens is blijkbaar weer verloren gegaan en de waarde die het schip ver tegenwoordigde was niet gering Dat was al zoowat de belangrijkste ge beurtenis der laatste dagen. Overal te land werd de oorlog op den ouden voet voort gezet, maar belangrijke beslissingen vielen er nergeos. Een tweetal dingen zijn echter in de laatste dagen duidelijk geworden n.l. dat het algemeene offensief der geallieerden in het westen niet het door hen beoogde resultaat heeft gebracht en voorts dat de overwinningsberichten uit Berlijn en Wee- nen, enkele dagen geleden, wel wat over dreven blijken te zjjn geweest. Bepalen we ons tot het eerste. Men weet dat generaal Joffre een legerbevel uitvaar digde, waarin bevolen werd op het geheele front den aanval te hervatten. Een levendige actie was het gevolg, maar de toestand heeft tot dusver weinig verandering onder gaan. Inzonderheid op een tweetal puoten werden de krachten der geallieerden gecon centreerd. Allereerst wel In deVogeezen Met groote Uevigheid hebben de Franschen i daar hun aanvallen uitgevoerd en ze hebben er ook eenige vorderingen gemaakt. Echter niet genoeg om van boslisseuden aard te zijn. En voorts op den uitersten vleugel in Vlaanderen. De Belgen en Engelschen wellicht versterkt door Fransche troepen hebben een omtrekkende beweging beproefd, waartoe zij langs de zeekust, in de buurt van Nienwpoort vooruitrukten. Ze kwamen niet verder dan Lombardzijde en Westende en de omtrekking van den rechtervlougel der Duitschers werd geenszins volvoerd. Het Fransche offensief heeft aan beide zijden weer groote verliezen gebracht, maar verandering in de posities der beide partyen kwam er niet. Nog altyd staat de stryd in het westen op het doode punt. In het oosteu bleef de worsteling tot nog toe meer haar bewegelijk karakter behouden al beginnen zich in Polen ook meer en meer de verschijnselen te openbaren van een vastloopen der groote legers tegen over elkander. Intusschen is reeds voldoende gebleken, dat men in Berlijn en Weenen wat al te vroeg gejuicht heelt, want het blijkt maar al te zeer, dal. de Russen geens zins verslagen zjjn. Integendeel, in Galicië ontwikkelen ze alweer in de laatste dagen een kracht, die de bondgenooten wel inet groote zorg moet vervullen, Het oflensief der Oostènryksche troepen, dat den terug tocht van het geheele Russische front in Polen en Galicië tengevolge had, is al spoedig weder tot staan gebracht en thans is de krijgskans in zuidelijk Polen eh Galicië weer geheel ten gunste der Russen gekeerd. De Oosteurijksche troepen hebben voor de overmacht moeten wijken en trokken zich weer achter de Karpaten in Hongarije terug, waarna de Russen hun offensief in de richting van Krakau weer hervat hebben. Het is niet onwaarschijnlijk, dat er weder belangrijke gebeurtenissen ia het oosten op komst zijn. Zoo duurt ia oost en west de geweldige worsteling voort en men ziet uit van den eenen naar den anderen dag naar nieuwe gebeurtenissen, omdat men weet, dat er nog vele, zeer vele, moeten komen voor het einde van den geweldigen strijd ge komen is. Vereeniging tot behoud van Natuur monumenten Een overzicht van den arbeid en het streven van bovengenoemde veret niging bereikte ons dezer dagen. In een bijgaand schrijven deelt het Bestuur mede, dat het in den voorzomer van dit jaar gereed kwam. de oorlog alweer was oorzaak, dat de brochure werd ingehouden. Thans nu in Nederland, meent het Bestuur, een begin van herleving ia te bespeuren van de belangstelling in vele zaken, die door het oorlogsgeweld tijdelijk op den achtergrond waren gedrongen, wil men niet langer wachten om door de brohure meerdere bekendheid te geven aan en sympathie te wekken voor het doel, hetwelk de vereeniging voojstaat. De geldmiddelen der Vereeniging heb ben door den oorlog geleden, voegt het Bestuur er aan toe, mogen velen zich geroepen gevoelen als lid toe te treden, anderen hunne opzegging intrekken en de trouw gebleven leden aanleiding vin den hunne cóntributie te verhoogen of anderen voor de goede zaak te winnen. Het Behoud van het Selioonc zal er wel bjj varen 1 De brochure, keurig veizorgd en fraai geillustreerd vaügt als volgt aaü Een negental jaren zijn thans verloopen sedert de Vereeniging tot Behoud van Natuurmonumenten svetd opgenent. Zij ontstond uit de overtuiging, dat bij de neiging en noodzaak, die tegenwoordig bestaan, om den bodem zooveel mogelijk productief te maken, niet zelden het schoonste en belangwekkendste in de natuur gevaar loopt, om onherroepelijk verloren te gaan. En zoo zou dan het menschdom, wanneer het eenmaal groo- tere materieele welvaart heeft bereikt, met zijne schatten verlegen zitten, te midden van eene dorre wereld. Geen wonder, dat men, vooral in Amerika, waar 't wordingsproces veel sneller ver loopt en de natuurverarming veel duide lijker in 't oog valt dan in de oude wereld, erop bedacht was, om enkele landschappen ongerept te behouden. Europa volgde het voorbeeld van Amerika en het is een eer voor ons kleine landje dat hier in korten tijd meer bereikt is dan in de meeste andere landen van Europa. Het is niét ongewenscht eens na te gaan, wat onfce Vereeniging heeft tot stand gebracht en of z(j aan de ver wachtingen heeft beantwoord. Vanzelf sluit zich daarbij aan de vraag, wat van haar in de toekomst te verwachten is. Opgericht op 22 April 1905, mocht de jonge Vereeniging zich spoedig in veler sympathie verheugen het ledental klom schielijk en schenkingen vielen haar ten deel. Toen volgde de eerste daad, eene zeer belangryke, en wel de aankoop van het Naardermeer (3 September 1906). Onze plaatsruimte laat niet toe van de brochure veel over te nemen, wij vermelden dus eerstens nog, dat onder de 10 keurige illustraties die de brochure sieren, een tweetal prachtig geslaagde kiekjes voorkomen op ons eiland geno men, de eerste is die van een kluit bezig de eieren in zijn nest om te keeren, de tweede die van een velduil, broedende op de terreinen van het- Staatsbosch- beheer en verder dat de aankoop van „de Staart'' in den polder Waalenburg in April 1909 volgde en in December 1912 die van „de Putten" in het Hoorn der Nieuwland, alhier. De koopsom van de beide perceelen werd door schenking verkregen. Over den aankoop van bet Leuvenum- sche bosch en een deel van het landgoed Hagenau in 1910, van de bosschen en vennen van den Hondsbetg bij Oister- wijk in 1912 stappen wij heen en deelen slechts de slotregels van de brochure mede: „Alleen als zeer velen zich tot dit goede en schoone werk vereenigen, kan de Yereenigieg tot Behoud van Natuur monumenten haar taak volbrengen." Laat ieder wiens belangstelling voor de vereeniging door deze weinige regels is gewekt, de brochure aanvragen ten kantore der vereenigiDg, Rokin 69, Am sterdam, hij (of zij) zal zeker niet nalaten een der aangehechte kaarten ingevuld aldaar te doen terugkeeren. TEXEL, 6 Januari 1915. De Cocksdorp. De storm heeft hier en in Eierland danig huisgehouden. Van vele gebouwen zijn pannen gerukt, daken vernield en schoorsteenen omvergeworpen. Ook de ^watermolentjes moesten het ontgelden. Van den korenmolen van den heer Wite is een groot gedeelte van het latwerk •der wieken vernield en zijn de zeilen aan flarden gescheurd. De dijk van den polder Volharding heeft ook nog ai ge leden en in den binnenberm van den dijk van Eierland bij de Roggesloot i» eeu flink gat geslagem TEXELSCHE COURANT.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1915 | | pagina 1