i i ■t i RIJWIELBANDEN, DE PRINS BERTELS' LIJNZAADKOEKJES Tesel-Purmerend. .mar „S.s. Texelstrooin". LIEFDESSTRIJD. SOMNAMBULE. Msn abonngertzich in Boskti. Parkstr. Draineerbuizeu 2 Werklieden gevraag! LEERLINGEN Kunsttanden. N. V. Koninklijke Falriekefe Lijnzaadkoeken r SCHELPKALK?ABRIEKEN -- ST03MTRASK0LEH, Firma W. F. STOEL ZOON, Alkmaar. Bertels' Olieslagerij en Meelfabriek, Amsterdam. uitsluitend prima kwaliteit. Aanbevelend, M. A. KUIJPER. C. METS Zn. DE ZWERVER, FEUILLETON* NJÖOTJE en N0NN1E. zware en lichte schrammen! biggen en drachtige zeugel Bijzondere Normaalschol Tand-techniker Zaandamil" Stationstraat 11, Heldert Merk „Ster" en „W.L.'j K. ACKEMA, I Vertrekt Maandags n.m. 2 uur van Texel naar Purmerend en tus- schengelegen plaatsen. in verschillende wijdte en] prima kwaliteit. Steeds verkrijgbaar Vraagt wrak vee tegen hooge waarl W. RIJK. A. AVONDErI komt thans weer geregeld spreekt" uur houden 's Woensdags 11-12 en lïa uur. I kzt v.h. Wessanen Laan, WormerveeL j *^Ö55jf M 1 i I worden kond geslagen van rechtstreeks aan gevoerde dubbel gezuiverd lijnzaad. De koekjes worden niet zooals de gewone lijn koeken met vocht gefabriceerd, maar vol gens eene eigen betere methode door toe voeging van evenveel suiker in den vorm van Siroop. Hierdoor wordt verkregen meer dijkracht en meer slijmvorming, waaraan in diaetisch opzicht zoo groote waarde wordt toegekendgrooter duur zaamheid door de conserveerende werking der Suiker; grooter smakelijkheid, grooter voedingswaarde en een aanzienlijk groo ter opbrengst van Melk, Boter en Kaas. Door bijvoedering dezer Koekjes in de weide verkrijgt de Boter de zoozeer gewenschte meervastigkeid in den zomer. De levering geschiedt desverlangd onder A. H. V. (Algemeene Handelsvoorwaarden). Bekroond met 22 hoogste onderscheidingen (Eere Diploma's en Gouden Medailles) op de Landbouw Tentoonstellingen van 1907 tot 1913. Vorm der koekjes met Firmanaam er in geslageo. BERT&lSf/Co.MP A Amsterdam 6 stuks wegen 1 Kilo, ze zijn pasklaar om aan koeien in hun geheel te voederen, zonder ze eerst te breken. Verpakt in nieuwe zakken van 50 Kilo. Eiselit dit merk. Lading geassureerd. Beleefd aanbevelend, In eiken Boekhandel teekent men in op den löen Jaargang van De mooiste Illustratie in Nederland. Behalve een groot aantal zeer fraaie platen en portretten over den Èuropeeschen Oorlogmeestal van onze eigen fotografen en de voornaamste gebeurtenissen in Nederland en in het Buitenland, tal van belangrijke geïllustreerde artikelen op elk gebied en boeiende novellen van bekende Au teurs, begint vanaf heden in dit weekblad een nieuwe serie Romans Oorspronkelijke roman uit den groot-en Èu ropeeschen Oorlogdoor FOKKO BOS. Verder in de Bibliotheek van vDe Prins" de boeiende Roman van C. N. en A. M. WILLIAMSON, Daarna de nieuwe roman van A. GE OFF ROY Alle abonné's zijn verzekerd. Men abonneert zich door het geheeleland bij eiken soliden Boekhandelaar of bij de Agenten, tegen f3,per jaar voor de gewone en tegen f5,— per jaar voor de luxe-editie Abonnementen kunnen met elk nummer aan vangen, doch zijn steeds verbindend tot No. 52. Op plaatsen waar geen Boekhandelaar ge vestigd is, kan men zich direct per post abon- neeren tegen toezending van postiv. van f3,75 voor de gewone en f 5,75 voor de luxe-editie, aan den Uitgever N. J. BüOiV, Amsteldijk 13 AMSTERDAM Men ontvangt daarvoor een prachtige illustratie van 20 groote'blad zij den op mooi papier met 40 d 45 platen per week. door Louise B. B. 21.) Hu daar huiverde zij nog van, van dat akelige woord: „idio Neen, neen, nooit zou zij de hoop opgeven dat er nog eens een verandering ten goede komen kon, komen moest, bij hun eenig kindje I Als een klein inlandecb. of zoo goed als inlandsch meisje al in staat bleek, alleen door hem met spelen bezig te houden Njootje verder te brengen dan hij ooit geweest was, wat zou dan [niet een oor deelkundige behandeling in het moeder land kunnen uitrichten. Misschien leerde hij daar wel praten en haar ge heimste stil gekoesterde illusie, dan zou hij baar eindelijk kunnen noemen bij den naam waarnaar ze al vier jaar gehunkerd had: bij den eenigen, lieven, moedernaam. En Marie begon, evenveel als haar man, belang te stellen in de verschillende oogsten van Tanah-Kaja. Hoe eerder zij naar Holland konden vertrekken, hoe beter het zou zijn voor hun eenigen schat en diens toekomst. „Zoo, en de kleine kinderjuf, wat moet dan van haar worden vroog Willem, aan wien zij niet kon nalaten, haar hopen en verlangen te openbaren: „Heb je haar in het paradijs van je omgeving gebracht, om haar weer even onverwacht terug te stooten in den kampongpoel Ik hoor, dat de dagen van die oude grootmoeder zoo goed als geteld zijn „O, die oude is lang dood en begraven voor wij gaan kunnen „Daar heb je het al, en Si-Itja, wat wordt er dan van dat aardige kind Lang zweeg Marie, toen hernam ze op een toon als deelde zij een groote weldaad uit: „Tegen dien tijd zal ik over haar schrijven aan mevrouw van Amedongen, de vrouw van het lid van den Raad van van Indië op Batavia. Zij is Regentes van het Parapatan weeshuis, ik ken haar wel, ze is een oudere zuster van Suze Klaar- berg, je weet wel, mijn oude schoolvrien din. Je hebt gelijk: door het naar mij te noemen, heeft Sarina mij verplichtingen opgelegd tegenover haar kind. Itja is on misbaar geweest voor Njootje, wij mogen dus wel wat voor baar doen." En toen eindigde zij met moederlijk egoïsme: „Ik zal voor haar zorgen, maar eerst als ore vertrek bepaald is Njooije moet zoolang zijDe kleine juf behouden." VII: „Neen Itja, vandaag kan je niet.spelen met Njo. Zie zelve maar, hoe hij hangt in zijn stoel en hoor je hem dan niet kreunen? Njootje heeft pijn, Njootje is ziek." „Pijn ziek vroeg Itja en zij stond een oogenbiik nadenkend voor Marie Toen verhelderde haar gezichtHeeft paard Njootjie slah heheven En zij bracht beide handjes naar bet hoofd, waar nog altijd tusschen de donkere naren een breede roode streep de plek aanduidde waar zij verwond was geworden door de hoei van het bendypaard. Met haar kerngezond gestel kende zij geen andere beteekeiii van ziek zijn of pijn. „Neen," zei Marie glimlachend: „Njootje heelt geen trap gekregen vau het paard, maar in zijn kleine lijije voelt hij pijn hoor maar hoe bij kreunt aldoor!" zei ze bezorgd. Het ongelukkige kind zat weer geheel wezenloos, siapper dan ooit, ineen gezakt in zijn tafelstoel, het hoofd geboden op de gevouwen bandjes die op de taiel- stoei rustten, eu onophoudelijk kreuude hij, een klagelijk zacht eentonig geluidje, dat nu eens erger, dan weer minder klonk, maar nooit geheel zweeg. Hoe goed kende Marie dat onbestemde geklaag, hoe dikwijls had zij er niet met angst naar geluisterd nachten en dageD, gedurende de vele on gesteldheden waaraan haar zwak kindje ten prooi was geweest in zijn kort leventje. Och, hoe verdrietig dat hij nu weer ziek moest worden. Den laatsten tij d had hij zich zoo goed gehoudeD. Wat zat hij daar nu weer suf en bleek. Als deze ongesteld heid hem nu maar weer niet hard achter uit zette, hem weer alles deed vergeten, wat hij zoo aardig aangeleerd had in den laatsten tijd. „Aai Njootjie wil Itja spelen met Njootjie?" Het meisje stond naast de hoogo tafelstoel, maakte haar hoog kinder- stemmetje, streelend en zacht, streek met haar haudjo over het gebogen hoofdje en hot gekromde ruggetje van het zieke ventje. „Och Itja, toe hinder hem niet. Hij heeft nu geen lust met je te speleu. Hier heb je een mandje, je mag het houden dat mooie mandje, ga nu maar tandjong bloempjes oprapen, daar onder die boomen en ga zitten bij Djahit, die zal je dan wel een naald en een lange sterke draad gevon eu dan moet je maar eens een mooien langen ketting rygen." „Voor Njootjie?" vroeg het kind een en al ijver. „Goed, goed, maar ga nu riep Marie ongeduldig. Do drukke, gezonde leven digheid van het kind hiDderde haarze was blijde iets verzonnen te hebben, waar door ze bet kind bezig kon houden ver uit Njootje's nabijheid.; Maar telkens kwam het witte figuurtje in vroolijke huppel- sprongetjes de ttap weer op, met druk vertoon van blijdschap, haar al grooter voorraad bruine bloesems in het mandje bewonderen latend en telkens vragend of het niet al genoeg was. Eiodelijli was het mandje vol, en ze gtug op net uaai- rnatje bij Djahit zitten, eveu als deze met VAN LEEDWEN ANTBONIE'S Z0| Alphen a/d Rijn. bekwaam om bloembollen te rooien,I GEBRS. KALIS. I Met 1 Sept. a.s. kunnen, op de bestaan! voorwaarden worden geplaatst. Aangifte voor 5 Augs. bij een tl onderwijzers: DE JONGU Waal),8CHAA| (Oudeschild), DAALDER (OosteronolRv TUINDER, (Oost.) |g. Opgericht 1765. - --J KONINKLIJKE FABRIEKEN. E Voedert uw vee met de zuivere Murvi uitmuntende door hoog eiwit-en vetgehakl en greote voedingswaarde. |I EËRE-DIPLOMA PRIJS 1<J00. ie NEGEN GOUDEN MEDAILLES. gekruiste beeDen onder het lichaam, still6 ijverig en geduldig begon zij nu dl61 bloempjes aan een draad te rijgen. Ten slotte kwam ze met een ketlinjff langer dan zijzelve aangedraafd. Luidl ruchtig jubelend liep zij naar de plaat*1 waar Njootje al voor zijn bord pap zal!1 Doch telkens als Marie de paplepel naatï zijn mondje bracht, hielp hij de lippeil stijf dichtgeklemd. WaDt Marie voerdt| vaudaag zelf haar kind. Zijn doffe lustJP loosheid, afgewisseld door kribbigheid eis driftige kreetjes, als van pijn, maaktefl hem geheel onhandelbaar. „Njootjie Njootjie riep het kind* al uit de verte „Kijk, Njootjie. Nonnitï geelt mooie ketting voor Njootjie, rails hè, lekker, ja." Op haar teentjes stood zij bij de hoogt* stoel, trachtend de lange bloemenketem hem over het hoofd te werpen, 't git™ onhandig maar welgemeend. Weer troll het Marig, boe alijd haar eerste gedacbtel wos voor haar klein, zwak speelmakkertje. Ook nu weer bracht zij hem spontaan hear geurig sieraad, het werk van een geheelen ochtend. Daarom zeide zij vrien delijk, het drukke kind daarbij zacht al- werend „Neen, Itja, de ketting mag ji houden, Njootje kan hem nu niet dragen, hij is te ziek. En hij moet eten. Ga nu zoolang maar weer bij Djahit zitten, baboe zal je eten halen uit de keuken." Itja gehoorzaamde zwijgend en verwij derde zich, maar daar wendde Njootje zijn hootdje naar haar toe, graaide voorover buigend met de handjes in haar ricbtiDg: „Eta eh eh Itja zag Marie besluiteloos aan. „'t Is goed" zeide deze, wel wat korzelig „Kont dan maar weer bij hem Wo) dt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1915 | | pagina 4